Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 lipca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 114 ust. 1 oraz art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS po rozpatrzeniu wniosku W. F. (1) z dnia 11 lipca 2022 r. odmówił wnioskodawcy prawa do ponownego ustalenia emerytury.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że w przypadku ubezpieczonego nie pojawiły się nowe okoliczności ani dowody na ponowne ustalenie wysokości emerytury, którą przyznano prawomocną decyzją z dnia 29 lipca 2016 r.

ZUS dodał, że Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 17 maja 2016 r. w sprawie VIII U 2972/14 przyznał W. F. (1) prawo do emerytury od dnia 30 marca 2014r. a wskazana wyżej decyzja z 29 lipca 2016r. wykonywała powyższy wyrok.

/decyzja – k. 158-159 akt ZUS/

W dniu 11 lipca 2022r. wnioskodawca W. F. (1) złożył kserokopię odpisu zaświadczenia o wysokości zarobków z (...) Spółdzielni (...), które to zaświadczenie już znajdowało się w aktach emerytalnych i zostało uwzględnione przy ustaleniu prawa i wysokości emerytury.

/wniosek – k. 211-213 akt ZUS/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

/odpowiedź na odwołanie – k. 6-7/

Na rozprawie w dniu 28 grudnia 2022 r. pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania. Pełnomocnik odwołującego podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

/protokół rozprawy z dnia 28 grudnia 2022 r. – 00:01:33 – 00:10:42 – płyta CD – k. 16/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca W. F. (1) urodził się w dniu (...) Wniosek o emeryturę wnioskodawca złożył w dniu 4 marca 2014 roku. (wniosek k. 1 – 8 plik II akt ZUS)

Od 28 lutego 2005 r. wnioskodawca pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy z KRUS. (decyzje – akta ZUS plik I)

Decyzją z dnia 10 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w L. na podstawie art. 27 i 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił W. F. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca nie udokumentował wymaganego co najmniej 25- letniego i 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, gdyż łącznie wykazał 16 lat, 3 miesiące i 23 dni tych okresów (w tym 10 lat, 4 miesiące i 5 dni okresów składkowych i 5 lat, 11 miesięcy i 18 dni okresów uzupełniających - rola). Do stażu pracy nie zaliczono wnioskodawcy: okresu pracy w gospodarstwie rolnym ojca od 24 listopada 1981 r. do 31 grudnia 1982 r. z uwagi na brak zaświadczenia potwierdzającego opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne rolników (dostarczono zaświadczenie o opłacaniu składek przez W. F. (2) a gospodarstwo figurowało na J. F.) – okres bez wpływu na prawo do świadczenia, okresu pracy w (...) Spółdzielni (...) w B. z uwagi na brak jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego fakt zatrudnienia, okresu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników od 1 stycznia 1987 r. do 30 września 2005 r. ponieważ zgodnie z art. 10 pkt 3 cytowanej ustawy okresów tych nie zalicza się jeżeli zostały one zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty, na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. (decyzja k. 129-130 plik II akt ZUS)

Wyrokiem z dnia 17 maja 2016 r. Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie VIII U 2972/14 na skutek odwołania W. F. (1) zmienił powyższą decyzję z dnia 10 lipca 2014r. i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury począwszy od dnia 30 marca 2014 roku.

/niesporne- wyrok z dnia 17.05.2016r. /

Wykonując powyższy wyrok pozwany organ rentowy decyzją z dnia 29 lipca 2016 roku przyznano wnioskodawcy emeryturę i ustalono jej wysokość między innymi o odpis skrócony wysokości zarobków za lata 1984-1989 wystawiony przez Archiwum Państwowe w W., Archiwum Dokumentacji Osobowej i Płacowej w M. ( decyzja k. 158-159 plik II akt ZUS)

Od powyższej decyzji wnioskodawca nie składał odwołania.

( niesporne)

Wypłata emerytury była zawieszona do czasu wydania przez KRUS decyzji w przedmiocie prawa do zbiegu świadczeń.

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2016 roku KRUS odmówił prawa do zbiegu świadczeń i kontynuowana była wypłata świadczenia z KRUS jako korzystniejszego.

( decyzja KRUS k.164 akt ZUS)

Wnioskodawca odwołał się do Sądu od powyższej decyzji KRUS-u jednakże postanowieniem z dnia 1 marca 2018 roku w sprawie VIII U 2341/16 Sąd Okręgowy w Łodzi umorzył postępowanie w sprawie wobec cofnięcia odwołania.

( niesporne – postanowienie w sprawie VIII U 2341/18)

W. F. (1) w 2019 roku występował o przeliczenie emerytury i pozwany ZUS decyzją z dnia 24 października 2019r. przeliczył mu świadczenie.

/ decyzja – k. 197 – 198 akt ZUS/

Odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji organu rentowego zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 29 września 2021r. w sprawie VIII U 4903/19

( niesporne wyrok z 29.09.2021r. )

W dniu 11 lipca 2022r. wnioskodawca W. F. (1) złożył kolejny wniosek o przeliczenie emerytury do którego załączył kserokopię odpisu zaświadczenia o wysokości zarobków z (...) Spółdzielni (...), które to zaświadczenie już znajdowało się w aktach emerytalnych i zostało uwzględnione przy ustaleniu prawa i wysokości emerytury, oraz Rachunek z 31.12.2007r. za wykonanie dozoru nad transportem w ramach umowy o dzieło.

( wniosek – k. 211-213 akt ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 lipca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 114 ust. 1 oraz art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS po rozpatrzeniu wniosku W. F. (1) z dnia 11 lipca 2022 r. odmówił wnioskodawcy prawa do ponownego ustalenia emerytury.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że w przypadku ubezpieczonego nie pojawiły się nowe okoliczności ani dowody na ponowne ustalenie wysokości emerytury, którą przyznano prawomocną decyzją z dnia 29 lipca 2016 r.

/decyzja – k. 158-159 akt ZUS/

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w oparciu o dokumenty z akt rentowych, uznając je za wiarygodne i wystarczające do poczynienie powyższych ustaleń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Odwołanie wnioskodawcy W. F. (1) jest nieuzasadnione.

Na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2018 r. poz. 1270 z późn. zm.) prawo do świadczeń (emerytalno – rentowych) lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Z cytowanego przepisu wynika, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa do świadczeń jest uzyskanie nowych dowodów lub ujawnienie okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na prawo do tych świadczeń lub ich wysokość /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 231/99 - OSNAPiUS 2000 nr 19 poz. 734; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r. III UZP 5/03 - OSNAPiUS rok 2003, Nr 18, poz. 442/.

Zwrot "przedłożenie nowych dowodów" oznacza zgłoszenie każdego prawnie dopuszczalnego środka dowodowego, stanowiącego potwierdzenie okoliczności faktycznych istniejących przed wydaniem decyzji, a mających wpływ na powstanie prawa do świadczenia lub jego wysokość. Natomiast użyte w art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej pojęcie "ujawnienie okoliczności" oznacza powołanie się na fakty dotyczące ogółu wymagań formalnych i materialnych związanych z ustaleniem przez organ rentowy prawa do świadczenia lub wysokości świadczenia. Są to określone w przepisach prawa materialnego fakty warunkujące powstanie prawa do świadczenia lub jego wysokości np. staż pracy, wiek, niezdolność do pracy, ale także uchybienia przez organ rentowy normom prawa procesowego lub materialnego, wpływające potencjalnie na dokonanie ustaleń w sposób niezgodny z ukształtowaną z mocy prawa sytuacją prawną osoby zainteresowanej (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2014 r., I UK 322/13, LEX nr 1444596 oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 11 grudnia 2015 r., III AUa 1087/15, LEX nr 1979499).

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, że skoro przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte w oparciu o wniosek z art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to obowiązkiem organu rentowego a następnie Sądu orzekającego, była w pierwszej kolejności ocena, czy wystąpiły określone w tym przepisie przesłanki umożliwiające merytoryczne rozpoznanie wniosku. Należało zatem ustalić i ocenić, czy wnioskodawca przedłożył nowe dowody mogące mieć wpływ na zmianę poprzedniej decyzji, ewentualnie, czy ujawniły się takie okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mogły rzutować na przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury. Ocena, że przesłanki te nie były spełnione powinna prowadzić do odmowy ponownego ustalenia świadczenia przez organ rentowy oraz oddalenia odwołania przez Sąd, bez potrzeby merytorycznego zbadania wysokości świadczenia przysługującego ubezpieczonemu. Bez spełnienia przesłanek formalnych wniosku z art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, prowadzenie postępowania dotyczącego merytorycznej oceny wysokości świadczenia, jest bezcelowe i bezprzedmiotowe.

Dokonując wszechstronnej analizy zgromadzonego w sprawie materiału procesowego Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że skarżący w toku postępowania przed organem rentowym wywołanym ponownym złożeniem wniosku z dnia 11 lipca 2022r. o przeliczenie emerytury, nie spełnił przesłanki wniosku o ponowne ustalenie prawa do emerytury na zasadach określonych w art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Złożone bowiem dokumenty były już przedmiotem rozstrzygania i to także przez Sąd Okręgowy zaś jakiś rachunek za wykonane dzieło od którego nie odprowadza się składek na ZUS nie może wpłynąć na wysokość świadczenia.

Należy dodać, że podnoszone przez odwołującego kwestie braku zaliczenia do poszczególnych świadczeń z ZUS-u i KRUS-u wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych nie była przedmiotem tego procesu. Trudno też stwierdzić, czy skuteczne wycofanie wniosku o emeryturę z ZUS-u aby uzyskać zwiększenia świadczenia w KRUS o okresy zatrudnienia jest dopuszczalne w sytuacji prawnej W. F. (1) skoro prawo do emerytury nabył na skutek wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 maja 2016r.. Natomiast kwestia zbiegu prawa do świadczeń także jest prawomocnie rozstrzygnięta.

Z tego względu odwołanie jako niezasadne należało oddalić.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć wnioskodawcy.