Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

Sygn. akt VI Ka 594/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 7 marca 2022 r. w sprawie o sygn. akt III K 289/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. O.

Sytuacja majątkowa

Dotychczasowa niekaralność

Informacja e - (...)

Karta karna

k.1045

k.1046

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Informacja e - (...)

Karta karna

Dokumenty sporządzone przez uprawnione osoby i podmioty, które nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Oskarżony zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

Obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia tj:

1. art.8 § 1 k.p.k. w zw. z. art. 113 § 1 k.k.s. wobec niepoczynienia przed Sąd I instancji własnych ustaleń faktycznych i zastąpienia ich ustaleniami wyrażonymi w wydanych w postępowaniu podatkowym rozstrzygnięciach, bez faktycznej konfrontacji tych ustaleń ze źródłowym materiałem dowodowym, w tym dokumentami- podatkowymi oraz dokumentarni przedłożonymi, w toku postępowania sądowego pomimo wykazanej w Załączniku do protokołu rozprawy z dnia 16 lutego -2022 r. 'sprzeczności ustaleń ze zgromadzonym w z materiałem dowodowym

skutkiem czego Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny sprawy, w tym, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy obowiązkiem sądu I Instancji wynikającym wprost z literalnego brzmienia powołanego przepisu było dokonanie ocenv orzeczeń wydanych w postępowaniu podatkowym i analizy przedstawionych w w/w. rozstrzygnięciach ustaleń faktycznych pod kątem zgodności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, obejmującej szczególnie sferę zarzutów sformułowanych w Załączniku do protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. i poczynienie własnych ustaleń i rozważań zarówno w sferze faktycznej jak i prawnej polegających na uznaniu transakcji dostawy towarów i usług mających za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. za rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktur je dokumentujących - za dokumenty rzetelne, a w .konsekwencji - do uznania za prawidłowe deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r.

2. art. 410 k.p.k. (w zw. z art. 7 k.p.k.) w zw. z art. 113 § 1 k.k.s wobec oparcia orzeczenia na części materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy tj. przede wszystkim orzeczeniach wydanych w postępowaniu podatkowym i faktycznego pominięcia dowodu z dokumentów dołączonych do akt przedmiotowej sprawy, a zgromadzonych w toku postępowania podatkowego, w tym w szczególności dowodów ze złożonych w formie pisemnej zeznań świadków (…) oraz załączonych do w/w zeznań dokumentów w postaci (…)

I skutkiem tego:

- bezkrytyczne uznanie ustaleń zawartych w rozstrzygnięciach wydanych w postępowaniu podatkowym za prawidłowe , a samych orzeczeń za wiarygodne, bez dokonania jakiejkolwiek ich weryfikacji ze źródłowym materiałem dowodowym;

- niezasadną odmowę przyznania waloru wiarygodności zeznaniom świadka M. P., w zakresie wykraczającym poza wskazany w podsekcji 2.1.25 formularza uzasadnienia, tj. w części, w jakiej Świadek przedstawił przebieg współpracy (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienie i skalę zapotrzebowania (...) na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) i (...) (...) (finalnym odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.);

- niezasadną odmowę przyznania waloru wiarygodności zeznaniom świadka M. B. w całości

- niezasadną odmowę przyznania waloru wiarygodności złożonym przez mnie wyjaśnieniom w zakresie wykraczającym poza wskazany w podsekcji 2.1.24, tj. w części w jakiej nie przyznałem się do winy i przedstawiłem okoliczności dotyczące transakcji udokumentowanych m. in. fakturami stanowiącymi podstawę rozliczeń podatkowych (...) sp. z o.o. w deklaracjach VAT 7K za III IIV kwartał 2014 r. oraz deklaracji VAT 7D za I kwartał 2015 r.

podczas gdy obowiązkiem sądu karnego, także w przypadku rozpoznawania sprawy, w której uprzednio prowadzone było postępowanie podatkowe, w którym zapadły orzeczenia ustalające wymiar zobowiązania podatkowego strony jest poddanie analizie i ocenie całokształtu materiału dowodowego, w tym również dokumentów źródłowych zgromadzonych przez organy podatkowe, a stanowiących podstawę rozstrzygnięć wydawanych w postępowaniu podatkowym oraz samych orzeczeń i poczynionych w nich ustaleń,

co powinno skutkować uznania transakcji dostawy towarów i usług mających za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. za faktyczne zdarzenia gospodarcze, a faktur je dokumentujących - za dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - do uznania za prawidłowe deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r.

3. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. poprzez:

3.1 błędną ocenę dowodów z dokumentów w postaci rozstrzygnięć wydanych w postępowaniu podatkowym tj. Decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. z dnia 16 września 2016 r., znak (...) (...) (...) (...), Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 maja 2017 r. znak (...) - (...) (...) (...), Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 06 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/WA 2555/17 wobec przyznania w/w dokumentom prymatu ponad pozostałymi dowodami i uznania w/w rozstrzygnięć za wiarygodne i prawdziwe w całości, bez faktycznej konfrontacji tych orzeczeń i wyrażonych w nich ustaleń faktycznych ze źródłowym materiałem dowodowvm, w tym dokumentami podatkowymi oraz dokumentami przedłożonymi w toku postępowania w toku postępowania sądowego oraz pomimo wykazanej w Załączniku do protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. sprzeczności ustaleń wyrażonych w tych orzeczeniach ze zgromadzonym w z materiałem dowodowym oraz z przepisami prawa

skutkiem czego Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny sprawy, w tym, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy w/w dokumenty stanowią element materiału dowodowego równoważny wszystkim innym zgromadzonym w sprawie dowodom i jako takie nie powinny korzystać z prymatu szczególnej wiarygodności i podlegać analizie i ocenie w zestawieniu ze wszystkimi innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami oraz przepisami prawa, szczególnie w zakresie podniesionych w Załączniku do Protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. sprzeczności ustaleń wyrażonych w tych orzeczeniach z przepisami prawa oraz zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, co powinno prowadzić do odmiennych ustaleń faktycznych i uznania transakcji dostawy towarów i usług mających za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. za faktyczne zdarzenia gospodarcze, a faktur je dokumentujących - za dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - do uznania za prawidłowe deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III IIV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r.

3.2 błędną ocenę dowodu z dokumentów w postaci Informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. – B. z dnia 30 września 2020 r., protokołu z kontroli podatkowej w (...) M. B. znak (...) - (...), informacji z Izb y Administracji Skarbowej w W. z dnia 10 grudnia 2020 r. znak (...) – I. (...), informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego (...) znak (...). - (...) (...) (...) (...)., protokołu kontroli podatkowej w (...) S.A. (uprzednio (...) S.A.) znak (...). (...) (...) wobec wyciągnięcia z w/w dokumentów wniosków sprzecznych z przepisami powszechnie obowiązującego prawa (art. 83 § 1 lub.2.k.c. ew. art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 535 k.c.) oraz z ich treścią i zasadami racjonalnego, logicznego rozumowania przy jednoczesnym rozpatrywaniu ich w oderwaniu od pozostałego materiału dowodowego

skutkiem czego Sąd I Instancji niezasadnie uznał, że z samego faktu, że kontrole w innych spółkach nie skończyły się karami i decyzjami podatkowymi, nie wynika, ze decyzje stanowiące podstawę zarzutów straciły swą moc, wiarygodność i prawdziwość, a w konsekwencji błędnie ustalił, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy prawidłowa i dokonana z uwzględnieniem przepisów powszechnie obowiązującego prawa (art. 83 § 1 lub 2 k.c ew. art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 535 k.c.) , zasad racjonalnego rozumowania oraz całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań świadka M. B., dokumentów takich jak umowa o współpracy pomiędzy (...) S.A, a (...) S.A., faktur wystawianych przez (...) (...) na rzecz (...) S.A. oraz (...) S.A. oraz złożonych przeze mnie wyjaśnień ocena w/w dokumentów prowadzi do wniosku, że: przebieg kontroli u kontrahentów (...) sp. z o.o. stanowi tylko jeden z wielu argumentów podważających prawidłowość ustaleń dotyczących transakcji nabycia i zbycia baz numerów telefonicznych z udziałem (...) sp. z o.o. zawartych w orzeczeniach wydanych w toku postępowania podatkowego

oraz, że wobec uznania przez organy podatkowe transakcji w w/w przedmiocie tożsamych z zakwestionowanymi w (...) sp. z o.o. za ważne, a ich rozliczeń podatkowych za prawidłowe zarówno w (...) M. B. (dostawcą baz numerów telefonicznych do P. sp. z o.o jak i (...) S.A. (uprzednio (...) S.A. - odbiorcy baz opracowanych przez (...) sp. z o.o.) brak było podstaw do podważenia transakcji i dokumentujących je faktur w wyłącznie (...) sp. z o.o.,

3.3. błędną ocenę dowodu z zeznań świadka - M. P. wobec uznania w/w zeznań za wiarygodne jedynie w części tj. w zakresie, w jakim Świadek określił działalność Spółki (...) sp. z o.o., spółek (...) S.A., (...) S.A. i (...) S.A. oraz nawiązanie współpracy ze mną przy jednoczesnej (nieuargumentowanej w podsekcji 2.2. formularza uzasadnienia - vide zarzut 3.3.) odmowie przyznania waloru wiarygodności depozycjom w pozostałej części tj. w zakresie, w jakim Świadek przedstawił współpracę (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienie i skalę zapotrzebowania (...) na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) S.A. (finalnym odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.) skutkiem czego Sąd I Instancji nietrafnie przyjął, że zeznania w/w świadka nie podważają ustaleń dokonanych w postępowaniu podatkowym dotyczących działalności (...) sp. z o.o. w III i IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r. i nie uczynił ich podstawą ustaleń faktycznych w sprawie, w konsekwencji niezasadnie uznając za wiarygodne orzeczenia wydane w postępowaniu podatkowym a wyrażone w nich ustalenia faktyczne (podzielone w całości) za prawidłowe, w związku z czym błędnie ustalił, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy analiza treści zeznań w/w Świadka prowadzi do wniosku, że zeznania te, także w części zakwestionowanej przez Sąd I Instancji, korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zarówno osobowym jak i nieosobowym (w tym m in. fakturami dokumentującymi transakcje zakupu baz numerów telefonicznych przez (...) S.A. i (...) S.A. od (...) S.A. (uprzednio (...) S.A.) uznanymi przez Sąd I Instancji za wiarygodne), a przy tym są wewnętrznie spójne, pozbawione sprzeczności, co powinno skutkować uznaniem ich za wiarygodne w całości i uczynienie podstawą własnych ustaleń faktycznych Sądu I Instancji w zakresie współpracy (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienia i skali zapotrzebowania (...) na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) i (...) (...) (finalnymi odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.)

3.4. błędną ocenę dowodu z zeznań świadka - M. B. wobec uznania w/w zeznań za niewiarygodne w całości wyłącznie ze względu na współpracę zawodową Świadka z (...) sp. z o.o., mającą być źródłem (bliżej nieokreślonego i niesprecyzowanego przez Sąd) interesu Świadka w przedmiotowej sprawie przy jednoczesnym niedokonaniu analizy zeznań w kontekście uprzedniej działalności zawodowej świadka prowadzonej pod firmą (...) oraz w (...) sp. z o.o. oraz pod kątem ich zbieżności z zeznaniami składanymi w postępowaniu podatkowym, wewnętrznej spójności oraz zgodności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym (zeznaniami innych świadków, dowodami nieosobowymi),

skutkiem czego Sąd I Instancji nietrafnie przyjął, że zeznania w/w świadka nie podważają ustaleń dokonanych w postępowaniu podatkowym dotyczących działalności (...) sp. z o.o. w III i IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r. i nie uczynił ich podstawą własnych ustaleń faktycznych w sprawie, w konsekwencji niezasadnie uznając za wiarygodne orzeczenia wydane w postępowaniu podatkowym i wyrażone w nich ustalenia faktyczne (podzielone w całości), w związku z czym błędnie ustalił, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy sam fakt współpracy Świadka w ramach działalności zawodowej z (...) sp. z o.o. w nie przesądza o posiadaniu przez Świadka interesu w niniejszej sprawie oraz nie stanowi wystarczającego argumentu dla podważenia wiarygodności Jego depozycji, które powinny być oceniane całościowo, przede wszystkim przez pryzmat wewnętrznej spójności oraz zgodności z pozostałym materiałem dowodowym,

skutkiem czego zeznania w/w Świadka, jako konsekwentne, logiczne, pozbawione sprzeczności i znajdujące odzwierciedlenie w dowodach nieosobowych, powinny zostać uznane za wiarygodne i stanowić podstawę własnych ustaleń faktycznych Sądu I Instancji w zakresie dotyczącym działalności (...) M. B. oraz (...) sp. z o.o., prowadzenia przez w/w podmioty cali - centre i specyfiki tej działalności, zgromadzenia przez w/w podmioty własnych zasobów numerów telefonicznych oraz danych innego rodzaju, współpracy (...) sp. z o.o. z (...) M. B. oraz (...) sp. z o.o. w latach 2014-2015, w tym faktycznego nabywania przez (...) sp. z o.o. od (...) baz numerów telefonicznych, m. in. w latach 2014 – 2015

3.5. błędną ocenę dowodu ze złożonych przeze mnie wyjaśnień wobec uznania ich, w zakresie wykraczającym poza przyznanie, że jako Członek Zarządu (...) sp. z o.o. zajmowałem się sprawami Spółki i podpisywałem deklaracje VAT 7 oraz współpracowałem z M. P., M. W. i M. B., za niewiarygodne z uwagi na sprzeczność z dowodami nieosobowymi w postaci (nieokreślonych i niesprecyzowanych przez Sąd) dokumentów oraz orzeczeń wydanych w postępowaniu podatkowym,

skutkiem czego Sąd I Instancji skutkiem czego Sąd I Instancji nietrafnie przyjął, że złożone przeze mnie wyjaśnienia nie podważają ustaleń dokonanych w postępowaniu podatkowym dotyczących działalności (...) sp. z o.o. w III i IV kwartale 2014 r. oraz w l kwartale 2015 r. i nie uczynił ich podstawą własnych ustaleń faktycznych w sprawie,

podczas gdy złożone przeze mnie wyjaśnienia znajdują w każdym aspekcie potwierdzenie zarówno w dowodach osobowych (zeznaniach świadków złożonych w postępowaniu podatkowym oraz przed Sądem) oraz nieosobowych (dokumentach podatkowych oraz przedłożonych w postępowaniu sądowym), zaś rozbieżności pomiędzy treścią złożonych przeze mnie wyjaśnień a ustaleniami wyrażonymi rozstrzygnięciach podatkowych, jako wynikające z ich oceny przez organy podatkowe, nie stanowią argumentu pozwalającego na skuteczne zakwestionowanie moich wyjaśnień i powinny być rozstrzygnięte przez Sąd I Instancji w procesie oceny obu w/w dowodów w kontekście całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, która powinna skutkować uznaniem ich za wiarygodne w całości i stwierdzeniem, Ze transakcje dostawy towarów i usług mających za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. stanowiły rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktury je dokumentujących -były dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - stwierdzeniem, deklaracje podatkowych w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r. sporządzone zostały w sposób prawidłowy;

4. art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia Zaskarżonego wyroku w sposób nieodpowiadających dyrektywom statuowanym przez ten przepis, a to z uwagi na:

4.1 brak wskazania w podsekcji 1.1. formularza uzasadnienia faktów uznanych przez Sąd I Instancji za udowodnione oraz dowodów przemawiających za taką ich kwalifikacją przy jednoczesnym nieuzasadnionym, w świetle treści powołanego przepisu oraz Załącznika nr 1 i nr 7 do Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania, zastąpieniu wskazania faktów uznanych za udowodnione opisem zarzucanych mi czynów powielonym wprost z Aktu Oskarżenia

podczas gdy zgodnie z powołanymi przepisami w podsekcji 1.1. oprócz oznaczenia czynu zarzucanego oskarżonemu zwięźle wskazać fakty uznane za udowodnione oraz dowód (dowody), na którego podstawie ustalono dany fakt, ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się ten dowód,

co świadczy nieprawidłowościach w procesie wyrokowania lub oceny dowodów i skutkuje niemożnością weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku, a w konsekwencji również jego kontroli instancyjnej

4.2. brak wskazania i wyjaśnienia w podsekcji 2.2 formularza uzasadnienia motywów leżących u podstaw uznania zeznań świadka M. P. za niewiarygodne w części tj: w zakresie, w jakim świadek przedstawił współpracę (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienie i skalę zapotrzebowania (...) na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) i (...) (...) (finalnym odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.)

podczas gdy wobec odmowy przyznania waloru wiarygodności zeznaniom w/w Świadka we wskazanym zakresie niezbędnym było wskazanie przesłanek uzasadniających taką decyzję dowodową, tym bardziej, że w zakwestionowanej przez Sąd ! Instancji części zeznania świadka podważają prawidłowość ustaleń wyrażonych w rozstrzygnięciach wydanych w postępowaniu podatkowym;

co świadczy o nieprawidłowościach w procesie wyrokowania i/ lub oceny dowodów i skutkuje niemożnością weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji w odniesieniu do oceny tego dowodu jak również procesu prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku

4.3. brak wskazania w podsekcji 2.2. formularza uzasadnienia rzeczywistych i konkretnych powodów nieuwzględnienia dowodu ze złożonych przeze mnie wyjaśnień

podczas gdy wyjaśnienia te, jako jeden z kluczowych w sprawie dowodów, powinny zostać poddanie przez Sąd wnikliwej analizie, której wyniki Sąd powinien przedstawić w treści uzasadnienia

co świadczy o nieprawidłowościach w procesie wyrokowania i/lub oceny tego dowodu zakresie wskazanym w zarzucie naruszenia art. 7 k.p.k.

4.4. ograniczenie ustaleń faktycznych Sądu do powielenia fragmentu decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. z dnia 16 września 2016 r. nr (...) (...) (...) (...) i wyrażonego w niej założenia, że działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla wygenerowania kosztów pomiędzy powiązanymi również osobowo podmiotami i odwołanie się w całości do rozstrzygnięć w toku postępowania podatkowego,

co świadczy o nieprawidłowościach w procesie wyrokowania i/ lub oceny dowodów i skutkuje niemożnością weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji w odniesieniu do oceny tego dowodu jak również procesu prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku

4.5. nienależyte wyjaśnienie podstaw prawnej rozstrzygnięcia polegające wyłącznie na ogólnym omówieniu przepisów stanowiących podstawę zarzutów, bez odniesienia ich do okoliczności niniejszej sprawy.

Obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

Obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia tj:

1. art.8 § 1 k.p.k. w zw. z. art. 113 § 1 k.k.s. wobec niepoczynienia przed Sąd I instancji własnych ustaleń faktycznych i zastąpienia ich ustaleniami wyrażonymi w wydanych w postępowaniu podatkowym orzeczeniach tj. w Decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. z dnia 16 września 2016 r., znak (...) (...) (...) (...) oraz Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 maja 2017 r. znak (...) - (...)4. (...) (...), Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 06 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/WA 2555/17 , podzielonymi w całości, bez faktycznej konfrontacji tych ustaleń ze źródłowym materiałem dowodowym, w tym dokumentami podatkowymi oraz dokumentami przedłożonymi w toku postępowania sądowego pomimo wykazanej w Załączniku do protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. sprzeczności tych ustaleń ze zgromadzonym w z materiałem dowodowym

skutkiem czego Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny sprawy, w tym, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami;

podczas gdy orzeczenia wydane w postępowaniu podatkowym poprzedzającym postępowanie sądowe, stanowią jeden z elementów materiału dowodowego, którym sąd nie jest związany, w związku z czym obowiązkiem Sądu I Instancji wynikającym wprost z literalnego brzmienia powołanego przepisu było dokonanie oceny orzeczeń wydanych w postępowaniu podatkowym i analizy przedstawionych w w/w rozstrzygnięciach ustaleń faktycznych w kontekście całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, obejmującej również sferę zarzutów sformułowanych w Załączniku do protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. i poczynienie własnych ustaleń i rozważań zarówno w sferze faktycznej jak i prawnej, uwzględniających charakterystykę znamion czynów objętych Aktem Oskarżenia, których efektem powinno być ustalenie, że transakcje dostawy towarów i usług mające za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. (zwłaszcza III I IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r.) stanowiły rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktury je dokumentujące - dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - uznanie deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r. za prawidłowe, jak również stwierdzenie braku znamion czynów zabronionych objętych Aktem Oskarżenia uniewinnienie Oskarżonego

2. art. 410 k.p.k. (w zw. z art. 7 k.p.k.) w zw. z art. 113 § 1 k.k.s wobec oparcia Zaskarżonego wyroku na części materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy tj. przede wszystkim orzeczeniach wydanych w postępowaniu podatkowym tj. tj. Decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. z dnia 16 września 2016 r., znak (...) (...) (...) (...), Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 maja 2017 r. znak (...) - (...) (...) (...) (...) , Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 06 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/WA 2555/17 I faktycznego pominięcia dowodu z dokumentów stanowiących podstawę w/w rozstrzygnięć a zgromadzonych w toku postępowania podatkowego

i skutkiem tego:

- bezkrytyczne uznanie ustaleń zawartych w rozstrzygnięciach wydanych w postępowaniu podatkowym za prawidłowe , a samych orzeczeń za wiarygodne, bez dokonania jakiejkolwiek ich weryfikacji ze źródłowym materiałem dowodowym;

- niezasadną odmowę przyznania waloru wiarygodności zeznaniom Świadka M. P., w zakresie wykraczającym poza wskazany w podsekcji 2.1.25 formularza uzasadnienia, tj. w części, w jakiej Świadek przedstawił przebieg współpracy (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienie i skalę zapotrzebowania (...) na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) i (...) (...) (finalnym odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.);

- niezasadną odmowę przyznania waloru wiarygodności zeznaniom Świadka M. B. w całości

- niezasadną odmowę przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom Oskarżonego w zakresie wykraczającym poza wskazany w podsekcji 2.1.24 tj. w części w jakiej nie przyznał się do winy i przedstawił okoliczności dotyczące transakcji udokumentowanych m. in. fakturami stanowiącymi podstawę rozliczeń podatkowych (...) sp. z o.o. w deklaracjach VAT 7K za III I IV kwartał 2014 r. oraz deklaracji VAT 7D za I kwartał 2015 r.

podczas gdy obowiązkiem sądu karnego, także w przypadku rozpoznawania sprawy, w której uprzednio prowadzone było postępowanie podatkowe, w którym zapadły orzeczenia ustalające wymiar zobowiązania podatkowego strony jest poddanie analizie i ocenie całokształtu materiału dowodowego, w tym również dokumentów źródłowych zgromadzonych przez organy podatkowe, a stanowiących podstawę rozstrzygnięć wydawanych w postępowaniu podatkowym oraz samych orzeczeń I poczynionych w nich ustaleń,

co powinno skutkować poczynieniem odmiennych ustaleń faktycznych których efektem powinno być ustalenie, że transakcje dostawy towarów I usług mające za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. (zwłaszcza III I IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r.) stanowiły rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktury je dokumentujące - dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - uznanie deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III 1 IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r. za prawidłowe, jak również stwierdzenie braku znamion czynów zabronionych objętych Aktem Oskarżenia uniewinnienie Oskarżonego

3. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. poprzez:

3.1. błędną ocenę dowodów z dokumentów w postaci rozstrzygnięć wydanych w postępowaniu podatkowym tj. Decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. z dnia 16 września 2016 r., znak (...) (...) (...) (...), Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 maja 2017 r. znak (...) - (...)4. (...) (...) , Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 06 llpca 2018 r. sygn. akt II SA/WA 2555/17 wobec przyznania w/w dokumentom prymatu ponad pozostałymi dowodami i uznania w/w rozstrzygnięć za wiarygodne I prawdziwe w całości, bez faktycznej konfrontacji tych orzeczeń I wyrażonych w nich ustaleń faktycznych ze źródłowym materiałem dowodowym, w tym dokumentami podatkowymi oraz dokumentami przedłożonymi w toku postępowania sądowego oraz pomimo wykazanej w Załączniku do protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. sprzeczności ustaleń faktycznych I rozważań prawnych wyrażonych w tych orzeczeniach ze zgromadzonym w z materiałem dowodowym oraz z przepisami prawa

skutkiem czego Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny sprawy, w tym, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy w/w dokumenty stanowią element materiału dowodowego równoważny wszystkim Innym zgromadzonym w sprawie dowodom I jako takie nie powinny korzystać z prymatu szczególnej wiarygodności i podlegać analizie i ocenie w zestawieniu ze wszystkimi innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami oraz przepisami prawa, szczególnie wobec podniesionych w Załączniku do Protokołu rozprawy z dnia 16 lutego 2022 r. sprzeczności rozważań i ustaleń wyrażonych w tych orzeczeniach z przepisami prawa oraz zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, której dokonanie w sposób zgodny z dyrektywami statuowanymi przez art. 7 k.p.k. powinno prowadzić do odmiennych ustaleń faktycznych, w tym ustalenia, że transakcje dostawy towarów i usług mające za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. (zwłaszcza III I IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r.) stanowiły rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktury je dokumentujące -dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - uznanie deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r. za prawidłowe, jak również stwierdzenie braku znamion czynów zabronionych objętych Aktem Oskarżenia uniewinnieniem Oskarżonego

3.2. błędną ocenę dowodu z dokumentów w postaci Informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - B. z dnia 30 września 2020 r. , protokołu z kontroli podatkowej w (...) M. B. znak (...) - (...), informacji z Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia 10 grudnia 2020 r. znak (...)-I. (...), Informacji Naczelnika Urzędu Skarbowefio (...) znak (...). - (...) (...) (...) (...)., protokołu kontroli podatkowej w (...) S.A. (uprzednio (...) S.A.) znak (...). (...) (...) wobec wyciągnięcia z w/w dokumentów wniosków sprzecznych z przepisami powszechnie obowiązującego prawa (art. 83 § 1 lub 2 k.c ew. art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 535 k.c.) oraz z ich treścią i zasadami racjonalnego, logicznego rozumowania przy jednoczesnym rozpatrywaniu ich w oderwaniu od pozostałego materiału dowodowego

skutkiem czego Sąd I Instancji niezasadnie uznał, że z samego faktu, że kontrole w innych spółkach nie skończyły się karami i decyzjami podatkowymi, nie wynika, ze decyzje stanowiące podstawę zarzutów straciły swą moc, wiarygodność i prawdziwość, a w konsekwencji błędnie ustalił, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy prawidłowa i dokonana z uwzględnieniem przepisów powszechnie obowiązującego prawa (art. 83 § 1 lub 2 k.c ew. art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 535 k.c.), zasad racjonalnego rozumowania oraz całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań świadka M. B., dokumentów takich jak umowa o współpracy pomiędzy (...) S.A, a (...) S.A., faktur wystawianych przez (...) S.A ( (...) S. A.) na rzecz (...) S.A. oraz (...) S.A. oraz wyjaśnień Oskarżonego ocena w/w dokumentów prowadzi do wniosku, że:

- przebieg kontroli u kontrahentów (...) sp. z o.o. stanowi tylko jeden z wielu argumentów podważających prawidłowość ustaleń dotyczących transakcji nabycia i zbycia baz numerów telefonicznych z udziałem (...) sp. z o.o. zawartych w orzeczeniach wydanych wtoku postępowania podatkowego

oraz, że

- wobec uznania przez organy podatkowe transakcji w w/w przedmiocie tożsamych z zakwestionowanymi w (...) sp. z o.o. za ważne, a ich rozliczeń podatkowych za prawidłowe zarówno w (...) M. B. (dostawcą baz numerów telefonicznych do P. sp. z o.o jak i (...) S.A. (uprzednio (...) S.A. - odbiorcy baz opracowanych przez (...) sp. z o.o.) brak było podstaw do podważenia transakcji i dokumentujących je faktur w wyłącznie (...) sp. z o.o.,

co powinno prowadzić do zakwestionowania ustaleń faktycznych wyrażonych w orzeczeniach wydanych w postępowaniu podatkowym I poczynienia przez Sąd I Instancji własnych, odmiennych ustaleń faktycznych, w tym ustalenia, że transakcje dostawy towarów i usług mające za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. (zwłaszcza III I IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r.) stanowiły rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktury je dokumentujące - dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - uznanie deklaracji podatkowych w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r. za prawidłowe, jak również stwierdzenie braku znamion czynów zabronionych objętych Aktem Oskarżenia uniewinnienie Oskarżonego

3.3. błędną ocenę dowodu z zeznań świadka - M. P. wobec uznania w/w zeznań za wiarygodne jedynie w części tj. w zakresie, w jakim Świadek określił działalność Spółki (...) sp. z o.o., spółek (...) S.A., (...) S.A. i (...) S.A. oraz nawiązanie współpracy ze mną przy jednoczesnej (nieuargumentowanej w podsekcji 2.2. formularza uzasadnienia - vide zarzut 3.3.) odmowie przyznania waloru wiarygodności depozycjom w pozostałej części tj. w zakresie, w jakim Świadek przedstawił współpracę (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienie i skalę zapotrzebowania (...) S.A. na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) S.A. z (...) S.A. (finalnym odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.)

skutkiem czego Sąd I Instancji nietrafnie przyjął, że zeznania w/w Świadka nie podważają ustaleń dokonanych w postępowaniu podatkowym dotyczących działalności (...) sp. z o.o. w III i IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r. i nie uczynił ich podstawą ustaleń faktycznych w sprawie, w konsekwencji niezasadnie uznając za wiarygodne orzeczenia wydane w postępowaniu podatkowym a wyrażone w nich ustalenia faktyczne (podzielone w całości) za prawidłowe, w związku z czym błędnie ustalił, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy analiza treści zeznań w/w Świadka prowadzi do wniosku, że zeznania te, także w części zakwestionowanej przez Sąd I Instancji, korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zarówno osobowym jak i nieosobowym (w tym m.in. fakturami dokumentującymi transakcje zakupu baz numerów telefonicznych przez (...) S.A. i (...) S.A. od (...) S.A. (uprzednio (...) S.A.) uznanymi przez Sąd I Instancji za wiarygodne), a przy tym są wewnętrznie spójne, pozbawione sprzeczności, co powinno skutkować uznaniem ich za wiarygodne w całości i uczynienie podstawą własnych ustaleń faktycznych Sądu I Instancji w zakresie współpracy (...) sp. z o.o. z (...), w tym istnienia i skali zapotrzebowania (...) na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) i (...) (...) (finalnymi odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.)

3.4. błędną ocenę dowodu z zeznań świadka - M. B. wobec uznania w/w zeznań za niewiarygodne w całości wyłącznie ze względu na współpracę zawodową Świadka z (...) sp. z o.o., mającą być źródłem (bliżej nieokreślonego i niesprecyzowanego przez Sąd) interesu Świadka w przedmiotowej sprawie przy jednoczesnym niedokonaniu analizy zeznań w kontekście uprzedniej działalności zawodowej świadka prowadzonej pod firmą (...) oraz w (...) sp. z o.o. oraz pod kątem ich zbieżności z zeznaniami składanymi w postępowaniu podatkowym, wewnętrznej spójności oraz zgodności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym (zeznaniami innych świadków, dowodami nieosobowymi),

skutkiem czego Sąd I Instancji nietrafnie przyjął, że zeznania w/w Świadka nie podważają ustaleń dokonanych w postępowaniu podatkowym dotyczących działalności (...) sp. z o.o. w III i IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r. i nie uczynił ich podstawą własnych ustaleń faktycznych w sprawie, w konsekwencji niezasadnie uznając za wiarygodne orzeczenia wydane w postępowaniu podatkowym i wyrażone w nich ustalenia faktyczne (podzielone w całości), w związku z czym błędnie ustalił, że faktury przedłożone organom podatkowym nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych, a działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla generowania kosztów pomiędzy powiązanymi, również osobowo, podmiotami.

podczas gdy sam fakt współpracy Świadka w ramach działalności zawodowej z (...) sp. z o.o. w nie przesądza o posiadaniu przez Świadka interesu w niniejszej sprawie oraz nie stanowi wystarczającego argumentu dla podważenia wiarygodności Jego depozycji, które powinny być oceniane całościowo, przede wszystkim przez pryzmat wewnętrznej spójności oraz zgodności z pozostałym materiałem dowodowym,

skutkiem czego zeznania w/w Świadka, jako konsekwentne, logiczne, pozbawione sprzeczności i znajdujące odzwierciedlenie w dowodach nieosobowych, powinny zostać uznane za wiarygodne i stanowić podstawę własnych ustaleń faktycznych Sądu I Instancji w zakresie dotyczącym działalności (...) M. B. oraz (...) sp. z o.o., prowadzenia przez w/w podmioty call - centre i specyfiki tej działalności, zgromadzenia przez w/w podmioty własnych zasobów numerów telefonicznych oraz danych innego rodzaju, współpracy (...) sp. z o.o. z (...) M. B. oraz (...) sp. z o.o. w latach 2014-2015, w tym faktycznego nabywania przez (...) sp. z o.o. od (...) baz numerów telefonicznych, m. in. w latach 2014 - 2015

3.5. błędną ocenę dowodu z wyjaśnień Oskarżonego wobec uznania ich, w zakresie wykraczającym poza przyznanie, że jako Członek Zarządu (...) sp. z o.o. zajmował się sprawami Spółki i podpisywałe deklaracje VAT 7 oraz współpracował z M. P., M. W. i M. B., za niewiarygodne z uwagi na sprzeczność z dowodami nieosobowymi w postaci (nieokreślonych i niesprecyzowanych przez Sąd) dokumentów oraz orzeczeń wydanych w postępowaniu podatkowym,

skutkiem czego Sąd I Instancji skutkiem czego Sąd I Instancji nietrafnie przyjął, że złożone przeze mnie wyjaśnienia nie podważają ustaleń dokonanych w postępowaniu podatkowym dotyczących działalności (...) sp. z o.o. w III IIV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r. i nie uczynił ich podstawą własnych ustaleń faktycznych w sprawie,

podczas gdy złożone przez Oskarżonego wyjaśnienia znajdują w każdym aspekcie potwierdzenie zarówno w dowodach osobowych (zeznaniach świadków złożonych w

postępowaniu podatkowym oraz przed Sądem) oraz nieosobowych (dokumentach podatkowych oraz przedłożonych w postępowaniu sądowym), zaś rozbieżności pomiędzy treścią wyjaśnień Oskarżonego a ustaleniami wyrażonymi rozstrzygnięciach podatkowych, jako wynikające z ich oceny przez organy podatkowe, nie stanowią argumentu pozwalającego na skuteczne zakwestionowanie tych wyjaśnień i powinny być rozstrzygnięte przez Sąd I Instancji w procesie oceny obu w/w dowodów w kontekście całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, która powinna skutkować uznaniem ich za wiarygodne w całości i uczynienie podstawą własnych ustaleń faktycznych Sądu I Instancji, w ramach których Sąd powinien stwierdzić, że transakcje dostawy towarów i usług mające za przedmiot bazy numerów telefonicznych do wielokrotnego wykorzystania z udziałem (...) sp. z o.o. (zwłaszcza III I IV kwartale 2014 r. oraz w I kwartale 2015 r.) stanowiły rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a faktury je dokumentujące - dokumenty rzetelne, a w konsekwencji - uznać deklaracje podatkowe w zakresie podatku VAT za III I IV kwartał 2014 r. oraz za I kwartał 2015 r. za prawidłowe, jak również stwierdzić brak znamion czynów zabronionych objętych Aktem Oskarżenia i uniewinnić Oskarżonego

4. art. 424 § 1 pkt 1 oraz pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. poprzez sporządzenie uzasadnienia Zaskarżonego wyroku w sposób nieodpowiadających dyrektywom statuowanym przez ten przepis, a to z uwagi na:

4.1. brak wskazania w podsekcji 1.1. formularza uzasadnienia faktów uznanych przez Sad I Instancji za udowodnione oraz dowodów przemawiających za taka ich kwalifikacją przy jednoczesnym nieuzasadnionym, w świetle treści powołanego przepisu oraz Załącznika nr 1 i nr 7 do Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania, zastąpieniu wskazania faktów uznanych za udowodnione opisem zarzucanych mi czynów powielonym wprost z Aktu Oskarżenia,

podczas gdy zgodnie z powołanymi przepisami w podsekcji 1.1. oprócz oznaczenia czynu zarzucanego oskarżonemu zwięźle wskazać fakty uznane za udowodnione oraz dowód (dowody), na którego podstawie ustalono dany fakt, ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się ten dowód,

skutkiem czego brak jest możliwości weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku, a w konsekwencji również jego kontroli instancyjnej

4.2. niespełniające wymogów określonych w powołanym przepisie sporządzenie uzasadnienia faktycznego wobec

- przedstawienia ustaleń faktycznych w podsekcji 2.2 formularza uzasadnienia w części poświęconej ocenie dowodu z wyjaśnień Oskarżonego,

- ograniczenia ustaleń faktycznych Sądu I Instancji do powielenia fragmentu decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - P. z dnia 16 września 2016 r. nr (...) (...) (...) (...) i wyrażonego w niej założenia, że działalność (...) sp. z o.o. nie miała na celu przygotowania produktu dla finalnego odbiorcy, a ciągłe obracanie bazami dla wygenerowania kosztów pomiędzy powiązanymi również osobowo podmiotami i odwołanie się w pozostałym zakresie do rozstrzygnięć wydanych w toku postępowania podatkowego i poczynionych w nich ustaleń (bez ich powtarzania - wobec podzielenia w całości)

podczas gdy uzasadnienie faktyczne powinno

- być zamieszczone w podsekcji 1.1 formularza uzasadnienia i połączone ze wskazaniem faktów uznanych przez Sąd za udowodnione oraz dowodów za tym przemawiających,

- precyzyjnie przedstawiać zarówno stronę przedmiotową każdego z objętych wniesionym w sprawie Aktem Oskarżenia czynów (tj. znamiona czasownikowe określające czynność sprawczą

i przedmiot czynności wykonawczej) jak i znamiona strony podmiotowej ( m. in. zamiar, motyw, postawa), zaś ustalenia te powinny mieć charakter własnych ustaleń Sądu i być zawarte w uzasadnieniu wyroku, tak aby możliwe było odtworzenie toku wywodu Sądu, bez konieczności odwoływania się do innych dokumentów

które to uchybienie

- skutkuje niemożnością weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku, m. in. wobec braku możliwości jednoznacznego ustalenia, który fragment wywodu Sądu zawarty w podsekcji 2.2. dotyczy wyjaśnień Oskarżonego, a który sanowi wyraz ustaleń faktycznych,

- rozpatrywane łącznie z pozostałymi zarzutami proceduralnymi, świadczy o nieprawidłowościach w procesie oceny dowodów i wyrokowania a w konsekwencji - o nierozpoznaniu przez Sąd i Instancji istoty sprawy i wadliwości Zaskarżonego wyroku;

4.3. brak wskazania i wyjaśnienia w podsekcji 2.2 formularza uzasadnienia motywów leżących u podstaw uznania zeznań świadka M. P. za niewiarygodne w części tj: w zakresie, w jakim świadek przedstawił współpracę (...) sp. z o.o. z (...) S.A., w tym istnienie i skalę zapotrzebowania (...) S.A. na bazy numerów telefonicznych, źródeł pozyskiwania przez (...) rozmaitych baz, współpracy (...) z (...) i (...) (...) (finalnym odbiorcami m.in. baz numerów nabywanych od (...) sp. z o.o.)

podczas gdy wobec odmowy przyznania waloru wiarygodności zeznaniom w/w Świadka we wskazanym zakresie obowiązkiem Sądu wynikającym wprost z treści Załącznika nr 7 do Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania wskazanie przesłanek uzasadniających taką decyzję dowodową, tym bardziej, że w zakwestionowanej przez Sąd I Instancji części zeznania Świadka podważają prawidłowość ustaleń wyrażonych w rozstrzygnięciach wydanych w postępowaniu podatkowym;

co świadczy o nieprawidłowościach w procesie oceny dowodów lub wyrokowania i skutkuje niemożnością weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji w odniesieniu do oceny tego dowodu jak również procesu prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku

4.4. niespełniające wymogów określonych w powołanym przepisie przedstawienie powodów uznania dowodu z wyjaśnień Oskarżonego za niewiarygodny w części wobec braku wskazania w podsekcji 2.2. formularza uzasadnienia rzeczywistych i konkretnych powodów nieuwzględnienia dowodu z wyjaśnień Oskarżonego

podczas gdy wyjaśnienia te, jako jeden z kluczowych w sprawie dowodów, powinny zostać poddanie przez Sąd wnikliwej analizie, której wyniki Sąd powinien przedstawić w treści uzasadnienia

co świadczy o nieprawidłowościach w procesie oceny tego dowodu zakresie wskazanym w zarzucie naruszenia art. 7 k.p.k. oraz wadliwości Zaskarżonego orzeczenia

4.4. niespełniające wymogów określonych w powołanym przepisie sporządzenie uzasadnienia prawnego Zaskarżonego wyroku wobec ograniczenia wyjaśnienia podstawy prawnej do powielenia wybranych tez z piśmiennictwa dotyczących przepisów, których naruszenie zarzucano Aktem Oskarżenia bez odniesienia ich do okoliczności niniejszej sprawy

podczas gdy wyjaśnienie podstawy prawnej powinno polegać na wskazaniu konkretnej argumentacji przemawiającej za przyjęciem takiej, a nie innej kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu

które to uchybienie skutkuje niemożnością weryfikacji procesu myślowego Sądu I Instancji prowadzącego do wydania Zaskarżonego wyroku, zaś rozpatrywane łącznie z pozostałymi zarzutami proceduralnymi, świadczy o nieprawidłowościach w procesie wyrokowania i/ lub oceny dowodów, a w konsekwencji - o wadliwości Zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ilość, rodzaj i wzajemne powiązanie zarzutów przemawiały za ich zbiorczym omówieniem. Tym bardziej, że zarówno w przypadku oskarżonego, jak i jego obrońcy były - w zakresie rozpoznanym przez Sąd Okręgowy - zasadne.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd Rejonowy nie dostrzegł, że odpowiedzialność podatkowa i karno - skarbowa to dwie różne kwestie. Stwierdzenie nieprawidłowości przez organy podatkowe i sąd administracyjny nie oznacza automatycznie, że dopuszczono się przestępstwa. W efekcie, jak słusznie stwierdził zarówno oskarżony, jak i jego obrońca, Sąd Rejonowy nie przeprowadził postępowania dowodowego i nie dokonał ustaleń faktycznych we własnym zakresie, opierając się niemal wyłącznie na decyzjach organów podatkowych i wyroku sądu administracyjnego. Powyższe, w sytuacji braku związania tymi rozstrzygnięciami, jest zdaniem Sądu Okręgowego oczywiście niewystarczające. Tym bardziej, że z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika w sposób klarowny, jakie dokładnie dowody wskazywały na winę oskarżonego.

Zgodnie z dyspozycją art. 8 § 1 kpk, na który zasadnie powołali się zarówno oskarżony, jak i jego obrońca, sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu. Mając powyższe na uwadze, rolą Sądu Rejonowego było zweryfikowanie materiałów zgromadzonych w postępowaniu skarbowym i ewentualnie ich uzupełnienie - co częściowo uczynił, uwzględniając wnioski dowodowego obrońcy oskarżonego i chociażby przesłuchując wskazanych przez niego świadków - a następnie dokonanie ich rzetelnej, szczegółowej i prawidłowej oceny. Tymczasem niejako automatycznie, a tym bardziej bezkrytycznie wiarę w/w decyzjom i orzeczeniu, co pozostaje w sprzeczności nie tylko z przytoczonym przepisem, ale również z istotą oceny dowodów. Oceną, której Sąd Rejonowy de facto nie dokonał. Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 3 czerwca 2020 r. w sprawie o sygn. akt IV KK 511/19, czym innym jest opieranie się przez sąd rozstrzygający o odpowiedzialności karnej określonej osoby na ustaleniach poczynionych przez inny sąd lub organ, a czym innym wykorzystywanie materiału dowodowego zgromadzonego w innym postępowaniu dla poczynienia własnych, samodzielnych ustaleń faktycznych w postępowaniu karnym. Przy ustalaniu zasad związania sądu karnego ustaleniami zawartymi w decyzjach organów skarbowych trzeba uznać zasadę samodzielności jurysdykcyjnej sądu, co jednakże nie zakazuje sądowi czynienia własnych ustaleń na podstawie decyzji administracyjnej, o ile uzna ją za dowód przydatny w sprawie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 153/20). Wprawdzie art. 8 § 2 kpk stanowi, że prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są dla sądu karnego wiążące, jednak w niniejszej sprawie takie orzeczenie nie zostało wydane. Potwierdził to Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie o sygn. akt V KK 26/20, wskazując że nie można obejmować dyspozycją art. 8 § 2 kpk decyzji organów skarbowych, których prawidłowość objęta jest kontrolą sądów administracyjnych. Dotyczy to niewątpliwie decyzji o charakterze deklaratywnym. W tej sytuacji, uwzględniając pierwszy i zarazem najważniejszy zarzut zawarty w apelacji oskarżonego i jego obrońcy, co w konsekwencji prowadziło do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, odnoszenie się do pozostałych zarzutów było zbędne. Tym bardziej, że wiązały się z meritum sprawy, które jak wyżej wskazano nie zostało w rzeczywistości zbadane.

Powyższe rozważania Sądu Okręgowego nie oznaczają oczywiście, że ustalenia i argumentacja organów podatkowych i sądu administracyjnego były wadliwe. Tym bardziej, że transakcje polegające na kupnie i sprzedaży baz danych numerów telefonicznych, które miały być przeprowadzane i udokumentowane przedmiotowymi fakturami budziły uzasadnione wątpliwości. Otóż spółka, której członkiem zarządu był oskarżony miała je nabywać od kilku innych podmiotów, żeby następnie dokonać ich uporządkowania i sprzedaży kolejnemu, który miał je zbywać ostatecznemu nabywcy. Znamienny jest też fakt, że przedmiotowa spółka de facto nie miała siedziby, przez dłuższy czas posługując się nieaktualnym adresem, jak również nie dysponując odpowiednim wydaje się potencjałem osobowym i technicznym, żeby wykonywać deklarowane operacje na tak dużą skalę. Zresztą same te zbiory budziły zastrzeżenia co ich przydatności i wartości, w tym rynkowej, mając zostać utworzone znaczne wcześniej, pochodzić z różnych miejsc i tym samym zawierać dane, które mogły być już po prostu nieprzydatne z ekonomicznego punktu widzenia.

Przy założeniu, że każdy z tych pośredników, jakim de facto była również spółka, której członkiem zarządu był oskarżony, miałby zmierzać do osiągnięcia zysku, co jest przecież logicznym celem prowadzenia każdej działalności gospodarczej, ostateczny nabywcy musieliby zapłacić należności nieadekwatne do rynkowej wartości tych baz. Dużo prościej i przede wszystkim taniej byłoby nabyć je bezpośrednio i ewentualnie uporządkować we własnym zakresie. Tym bardziej skoro według zapewnień oskarżonego uporządkowanie tych danych nie wymagało szczególnego zaplecza osobowego i technicznego. Powyższe okoliczności, jak również bardzo duża częstotliwość i wartość transakcji dokonywanych pomiędzy podmiotami powiązanymi finansowo, osobowo i towarzysko, mogłoby wskazywać, że faktury dokumentowały fikcyjne transakcje zmierzające do wygenerowania określonych zysków i strat. To, że nieprawidłowości w tym zakresie stwierdzono w przedmiotowej spółce, nie odnotowując ich w innych, możliwe jest do wytłumaczenia tym, że kontrole nie dotyczyły wszystkich podmiotów. Przeprowadzały je też różne urzędy skarbowe. Dodatkowo skupiano się także na innych aspektach.

W przeciwieństwie do Sądu Rejonowego, organy skarbowe i sąd administracyjny przedstawiły dokładną, obszerną i logiczną argumentację swoich decyzji i orzeczenia, dokonując własnej oceny zaistniałych lub stwierdzonych okoliczności. Sąd meriti nie był tym związany, choć mógł i powinien je uwzględnić. Tak jak materiały zgromadzone w postępowaniu skarbowym, które po uważnej lekturze dostarczają wielu istotnych informacji na temat przedmiotowej spółki i jej działalności. Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej wymaga jednak przedstawienia dowodów winy. Samo oparcie się na decyzjach organów skarbowych i wyroku sądu administracyjnego, jak również przeświadczenie o nielogiczności, nieopłacalności i tym samym fikcyjności przedmiotowego przedsięwzięcia jest niewystarczające.

Wniosek

Oskarżony wniósł o:

1. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji, ewentualnie, na wypadek stwierdzenia przez Sąd II Instancji, że uchybienia, przede wszystkim w sferze postępowania dowodowego są możliwe do uzupełnienia w trybie art. 452 § 2 k.p.k.,

2. zmiana zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy uniewinnienie mnie od zarzucanych Aktem Oskarżenia czynów, po uprzednim uzupełnieniu postępowania dowodowego w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Obrońca oskarżonego wniósł o:

1. uchylenie Zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji, ewentualnie, na wypadek stwierdzenia przez Sąd II Instancji, że uchybienia, przede wszystkim w sferze postępowania dowodowego są możliwe do uzupełnienia w trybie art. 452 § 2 k.p.k.,

2. zmiana zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie Oskarżonego od zarzucanych Aktem Oskarżenia czynów, po uprzednim uzupełnieniu postępowania dowodowego poprzez analizę i ocenę całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na uchybienia, których dopuścił się Sąd Rejonowy, a które w rzeczywistości polegały na nieprzeprowadzeniu własnego postępowania dowodowego i nie dokonaniu własnych ustaleń faktycznych, konieczne i uzasadnione było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów byłaby zdecydowanie przedwczesna. Tym bardziej, że - pomijając materiały zgromadzone w postępowaniu skarbowym i czynności przeprowadzone na wniosek obrońcy oskarżonego - nie jest on jeszcze kompletny. Sąd Rejonowy powinien go znacząco uzupełnić, skupiając się nie tylko na dowodach rzeczowych, a dokładnie na licznych dokumentach, ale również na dowodach osobowych, które dla postępowania karnego mogą mieć kluczowe znaczenie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Jak już wyżej wskazano, Sąd Rejonowy oparł się na orzeczeniach zapadłych w postępowaniu skarbowym, bezkrytycznie dając wiarę zgromadzonym w nim materiałom, których nie zweryfikował i nie uzupełnił. Sąd Okręgowy nie może tych uchybień wyeliminować, albowiem niezbędne jest przeprowadzenie na nowo przewodu w całości.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznając ponownie niniejszą sprawę, Sąd Rejonowy powinien przeprowadzić własne postępowanie dowodowe, oczywiście uwzględniając, weryfikując i uzupełniając materiały uzyskane w postępowaniu skarbowym. W związku z tym powinien przesłuchać wszystkie osoby, które składały zeznania w postępowaniu skarbowym, jak również inne, przede wszystkim po stronie ostatecznych nabywców przedmiotowych baz danych, mające wiedzę w tej sprawie, ustalając w szczególności czy faktycznie doszło do transakcji, co dokładnie było jej przedmiotem i co dokładnie się z nim później stało. Konieczne jest też zwrócenie uwagi na przepływy finansowe pomiędzy poszczególnymi spółkami celem ustalenia ich zgodności z fakturami. Tak jak zweryfikowanie, w jakiej formie były przekazywane bazy danych, jak również czy istnieją nośniki czy serwery, na których się znajdowały lub znajdują, a jeśli nie, to co się z nimi stało. Specyfika obrotu tego typu rzeczami, których jest bardzo dużo i które trudno oznaczyć, a tym bardziej zweryfikować, może sprowadzać się do czegoś, co w rzeczywistości nie istnieje albo istnieje, ale jest tym samym, jedynie generując zdarzenia gospodarcze, które mogą być uznane za fikcyjne. Zasadnym jest też wyjaśnienie, na czym dokładnie miał polegać przestępczy proceder, w szczególności, w jaki sposób i dla kogo miała powstać określona korzyść finansowa, uwzględniając nie tylko powiązania osobowe, ale również finansowe, które również nie zostały dostateczne zbadane. Należy też ustalić czy postępowanie w sprawie o sygn. akt XVIII K 246/19, toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie, a dotyczącej faktur nie dokumentających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych wystawianych pomiędzy powiązanymi ze sobą podmiotami i osobami, w tym przedmiotową spółką i oskarżonym, zostało zakończone, a jeśli tak, to jaki spadł w niej wyrok, chociażby nieprawomocny. Może się okazać, że zgromadzony w niej materiał dowodowy okaże się istotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Po wykonaniu wszystkich tych i innych uznanych za konieczne czynności Sąd Rejonowy powinien samodzielnie dokonać oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sposób rzetelny, obszerny i wyczerpujący. Takie też powinno być uzasadnienie, niezależnie od rodzaju rozstrzygnięcia dając zarówno oskarżonemu i jego obrońcy, jak i Sądowi Okręgowemu możliwość poznania sposobu rozumowania Sądu meriti, a co za tym idzie kontroli instancyjnej.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

SSO Tomasz Morycz SSO Jacek Matusik SSO Anna Zawadka

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 7 marca 2022 r. w sprawie o sygn. akt III K 289/20.

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 7 marca 2022 r. w sprawie o sygn. akt III K 289/20.

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana