Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 lutego 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
I Oddział w Ł. odmówił W. J. (1) prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 23.11.2021 r. uznała ubezpieczonego za osobę zdolną do samodzielnej egzystencji. Wobec powyższego ubezpieczony nie spełnia jednej z przesłanek przyznania prawa do spornego świadczenia. (decyzja k. 44 II plik akt ZUS)

Od powyższej decyzji W. J. (1) odwołał się w dniu 6 kwietnia 2022 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do dodatku pielęgnacyjnego a ewentualnie o jej uchylenie. Wnioskodawca podkreślił, że we wcześniejszym okresie korzystał z prawa do dodatku pielęgnacyjnego a jego stan zdrowia nie uległ zmianie w sposób uzasadniający zasadność wydania decyzji odmownej. Według ubezpieczonego stan jego zdrowia wymaga pomocy innych osób a w szczególności małżonki. Na skutek przebytych operacji, w tym min. usunięcia krtani i założenia protezy jest on podatny na różnego rodzaju schorzenia górnych dróg oddechowych, które przechodzi znacznie poważniej, niż osoba nie posiadająca tego typu naruszenia sprawności organizmu. Każda choroba układu oddechowego oznacza dla ubezpieczonego konieczność bezwzględnego pozostania w domu i ograniczenia aktywności życiowej do minimum. Natomiast to na jego małżonce ciąży obowiązek zadbania o bieżące sprawy, jak zakupy, przygotowywanie posiłków, pomoc w czynnościach higienicznych nawet w okresach, gdy u ubezpieczonego nie występuje stan chorobowy w zakresie dróg oddechowych. (odwołanie k. 3 - 4)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie k. 6 – 6 verte)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W. J. (1) urodził się w dniu (...) (okoliczność bezsporna)

Wnioskodawca z zawodu jest tokarzem, prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, pracował jako pracownik gospodarczy, obecnie nie pracuje. (okoliczności bezsporne)

Ubezpieczony w okresie od dnia 11.04.2017 r. do dnia 16.08.2018 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy . ( decyzja k. 17 I plik akt ZUS)

W dniu 28 września 2020 r. ubezpieczony złożył do ZUS wniosek o ustalenie uprawnień do dodatku pielęgnacyjnego. (wniosek – k. 35 II plik akt ZUS).

W toku postępowania wnioskodawca został zbadany przez Lekarza Orzecznika ZUS, który rozpoznał u badanego raka krtani – stan po laryngektomii częściowej w 2013r i całkowitej z powodu wznowy w 2019 r., stan po sunięciu węzłów chłonnych i radioterapii, implantację protezy głosowej z powikłaniem w postaci przetoki i koniecznością jej częstej wymiany oraz chorobę refluksową i uznał wnioskodawcę za osobę zdolną do samodzielnej egzystencji. (opinia i orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS w dokumentacji medycznej k. 78 - 79, k. 42 III plik akt ZUS) .

Od powyższego orzeczenia w dniu 9 listopada 2021 r. wnioskodawca złożył sprzeciw do Komisji Lekarskiej ZUS. (sprzeciw – k. 80 – 81 dokumentacji medycznej w aktach ZUS)

Komisja Lekarska ZUS w dniu 23 listopada 2021 r. zbadała wnioskodawcę, rozpoznając u niego raka krtani leczonego operacyjnie w 2015 r., z larygektomią w 2019 r. z powodu wznowy, wszczepienie protezy głosowej – z częstymi wymianami z powodu przetoki i uznała badanego za osobę zdolną do samodzielnej egzystencji. (opinia i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 82 dokumentacji medycznej w aktach ZUS oraz k. 43 II plik akt ZUS)

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy w dniu 23 lutego 2022 r. odmówił W. J. (1) prawa do dodatku pielęgnacyjnego. (decyzja k. 44 II plik akt rentowych ZUS)

W dniu 2 czerwca 2022 r. ubezpieczony został zbadany przez biegłego sądowego lekarza otolaryngologa, który u wnioskodawcy nie stwierdził w gardle i jamie ustnej miejsc podejrzanych o wznowę procesu nowotworowego i uznał, że z przyczyn laryngologicznych ubezpieczony nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

Wnioskodawca z powodu raka krtani miał wykonaną w 2015 r. operację częściowego usunięcia krtani, z powodu wznowy procesu nowotworowego w 2019 r. miał wykonany zabieg całkowitego wyłuszczenia krtani. Następnie zainstalowano mu po wygojeniu protezę głosową, która w stopniu zadawalającym pozwala na odtworzenie mowy dobrze zrozumiałej dla otoczenia. Okolice otworu trachostomijnego i wszczepiona proteza głosu wymagają zachowania szczególnej higieny. Proteza wymaga okresowej wymiany. Czynności związane ze starannym utrzymaniem w czystości tych okolic opiniowany może wykonywać samodzielnie. Nie stwierdzono wznowy procesu nowotworowego, wnioskodawca jest sprawny manualnie i ruchowo. Nie stwierdzono u niego stanu upoważniającego do uznania ubezpieczonego za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. Wnioskodawca po rozpoznaniu choroby nowotworowej raka krtani w wyniku kolejnych faz terapii doznał okaleczenia po całkowitym wyłuszczeniu krtani. Osiągnięto pełen efekt terapeutyczny. Tor oddychania został skrócony i rozpoczyna się od pierwszego odcinka tchawicy. Nie stwierdzono w obrębie jamy ustnej gardła dolnego zapalenia na granicy gardła, okolicy otworu trachostomijnego i pierwszego odcinka tchawicy miejsc sugerujących wznowę procesu nowotworowego. W obrębie szyi i głowy nie stwierdzono istnienia powiększonych węzłów chłonnych. Po usunięciu całkowitym krtani w bliznę gardła wszczepiono opiniowanemu protezę głosową, która wymaga kolejnej wymiany, nie odrazu uzyskano odpowiednio sprawny stopień jej działania. W dniu badania można się było swobodnie porozumieć z wnioskodawcą, bowiem pseudomowa inspirowana przy pomocy protezy była wystarczająco głośna i dobrze zrozumiała. Protezy głosowe stosowane w celu uzyskania mowy zastępczej są względnie nowym produktem medycznym i można je określić mianem jako rewolucyjnej przeto regularne wizyty w wysoce specjalistycznym ośrodku są oczywiste i naturalne. Wnioskodawca jest osobą sprawną fizycznie, ma zachowany swobodny oddech, nie ma istotnych kłopotów z trechostomią i może odbywać samodzielnie podróże bez osoby towarzyszącej. Czynności związane z utrzymaniem higieny w okolicy otworu trechostomijnego i okolicy wszczepionej protezą głosową mogą być wykonywane przez wnioskodawcę samodzielnie przy użyciu lustra. (opinia biegłego otolaryngologa A. L. k. 12 – 16, opinia uzupełniająca k. 43 - 44)

W dniu 4 lipca 2022 r. ubezpieczony został zbadany przez biegłego sądowego lekarza onkologa, który rozpoznał u badanego raka krtani po częściowej resekcji krtani w 12.2013 r., po całkowitej resekcji krtani z wszczepieniem aparatu głosowego z powodu wznowy w 2019r. Uzyskano całkowitą remisję choroby nowotworowej i uznał ze stanowiska onkologa, że wnioskodawca jest zdolny do samodzielnej egzystencji. Nie stwierdzono u wnioskodawcy upośledzenia sprawności w stopniu kwalifikującym do stałej lub długotrwałej opieki osób trzecich.

W grudniu 2013 r. ubezpieczony przebył operację częściowego usunięcia krtani (rozszerzoną chordektomię prawostronną) z powodu raka prawego fałdu głosowego.

W 2019r stwierdzono u niego wznowę raka krtani, przebył operację całkowitego usunięcia krtani z założeniem rurki tracheotomijnej i wszczepieniem aparatu głosowego. W dalszym przebiegu kontrolowany w Klinice (...) szpitala (...) z okresową wymianą aparatu głosowego. Uzyskano całkowitą remisję choroby nowotworowej.

Stan ogólny wnioskodawcy jest dobry, chodzi on sprawnie, odżywienie jego jest dobre. Mowa z użyciem aparatu głosowego wyraźna, wystarczająco głośna, pozwala na swobodny kontakt słowny z otoczeniem.

Miejscowo - stan po całkowitym usunięciu krtani, oddycha swobodnie przez otwór tracheotomijny zaopatrzony w rurkę tracheotomijną. Okolica tracheostomy gładka, bez cech nacieku. Po wyjęciu rurki widoczne fragmenty tchawicy bez zmian o charakterze rozrostowym. Węzły chłonne szyi niewyczuwalne. Błony śluzowe jamy ustnej i gardła różowe, wilgotne. Płuca osłuchowo bez zmian patologicznych. Serce - czynność miarowa, tony czyste. Brzuch bez oporów patologicznych, wątroba i śledziona niewyczuwalne.

Badaniem podmiotowym i przedmiotowym nie stwierdzono u ubezpieczonego cech klinicznych, choroby nowotworowej, jest on wyleczony. (opinia biegłego onkologa S. F. k. 40 – 41, opinia uzupełniająca k. 43 - 44)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie w szczególności o załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonego, jego pełną dokumentację medyczną oraz wydane w sprawie opinie biegłych: otolaryngologa A. L. i onkologa S. F., a zatem biegłych, których specjalizacje odpowiadają rodzajowi schorzeń występujących u wnioskodawcy.

Wskazani biegli zapoznali się z przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu chorób i leczenia wnioskodawcy i na podstawie tej dokumentacji oraz badania bezpośredniego wydali opinie.

Podkreślić należy, że wszyscy biegli uwzględnili w swojej opinii całość dokumentacji leczenia, wnioski opinii omówiono prawidłowo, sformułowane zostały one w sposób jasny, a przede wszystkim kategoryczny. Znajdująca się w aktach dokumentacja medyczna wnioskodawcy zawierała wszystkie podstawowe informacje dotyczące jego stanu zdrowia, była spójna i logiczna, a ponadto żadna ze stron nie kwestionowała jej wiarygodności.

Należy też zauważyć, że dopuszczeni w sprawie biegli są doświadczonymi specjalistami z dziedziny medycyny, która odpowiada schorzeniom odwołującego się, a poziom wiedzy biegłych oraz sposób umotywowania opinii powoduje, iż należy uznać je za miarodajne i nadające się do oparcia na nich ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia.

Opinie biegłych są jasne, wnikliwe, spójne, logiczne i obiektywne, w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisują stan zdrowia W. J. (1) oraz sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, będąc tym samym wiarygodnym źródłem dowodowym. Powołani w sprawie biegli lekarze orzekli jednogłośnie, że wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

Wskazać należy, że zarzuty poczynione przez wnioskodawcę wobec opinii biegłych nie mogą się ostać.

W uzupełniającej opinii biegły otolaryngolog kategorycznie podtrzymał wnioski końcowe i udzielił odpowiedzi na pytania strony, wyjaśniając wszystkie wątpliwości zachodzące w niniejszej sprawie.

Biegły wyjaśnił, że wnioskodawca po rozpoznaniu choroby nowotworowej raka krtani w wyniku kolejnych faz terapii doznał okaleczenia po całkowitym wyłuszczeniu krtani. Osiągnięto pełen efekt terapeutyczny. Tor oddychania został skrócony i rozpoczyna się od pierwszego odcinka tchawicy. Biegły wytłumaczył też, że nie stwierdzono w obrębie jamy ustnej gardła dolnego zapalenia na granicy gardła, okolicy otworu trachostomijnego i pierwszego odcinka tchawicy miejsc sugerujących wznowę procesu nowotworowego. W obrębie szyi i głowy nie stwierdzono istnienia powiększonych węzłów chłonnych. Po usunięciu całkowitym krtani w bliznę gardło wszczepiono opiniowanemu protezę głosową, która wymaga kolejnej wymiany, nie od razu uzyskano odpowiednio sprawny stopień jej działania. Biegły podkreślił też, że w dniu badania można się było swobodnie porozumieć z wnioskodawcą, bowiem pseudomowa inspirowana przy pomocy protezy była wystarczająco głośna i dobrze zrozumiała. Biegły uwypuklił także, że wnioskodawca jest osobą sprawną fizycznie, ma zachowany swobodny oddech, nie ma istotnych kłopotów z trechostomią i może odbywać samodzielnie podróże bez osoby towarzyszącej. Czynności związane z utrzymaniem higieny w okolicy otworu trechostomijnego i okolicy wszczepionej protezą głosową mogą być wykonywane przez wnioskodawcę samodzielnie przy użyciu lustra. Biegły wytłumaczył także, że niezgodność dat kolejnych operacji nie może mieć wpływu na wnioski opinii podstawowej i nie daje żadnych podstaw do zmiany stanowiska.

Mając zatem na względzie wszechstronne opinie biegłych, Sąd Okręgowy uznał w pełni wartość dowodową tych opinii i podzielił jako przekonywujące, wnioski wypływające z ich treści. Opinie te są wystarczająco wyczerpujące, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot i zostały wydane po zbadaniu wnioskodawcy oraz zapoznaniu się z całokształtem dokumentacji lekarskiej.

W ocenie Sądu wnioskodawca nie wskazał na uchybienia biegłych przy wydawaniu opinii i formułowaniu wniosków, które mogłyby je podważać. Należy bowiem podkreślić, iż podstawą zakwestionowania opinii nie może być fakt, iż treść wydanej w sprawie opinii nie jest zbieżna z zapatrywaniami oraz stanowiskiem w sprawie danej strony. Innymi słowy, nie można kwestionować opinii tylko dlatego, że de facto strona nie jest zadowolona z opinii przedstawionej przez dotychczasowego biegłego. Słusznie wskazuje się w judykaturze, opowiedzenie się za odmiennym stanowiskiem oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by upewnić się, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona kwestionująca (vide m. in.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2013 roku w sprawie III AUa 1180/12, LEX 1294835; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 22 lutego 2013 roku w sprawie I ACa 76/12, LEX 1312019). Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, przyczynami mogącymi przemawiać za koniecznością uzyskania dodatkowej opinii od innego biegłego są na przykład nielogiczność wyciągniętych przez niego wniosków, zawarcie w opinii sformułowań niekategorycznych, niejednoznacznych czy też brak dostatecznej mocy przekonywającej opinii (tak m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 roku w sprawie I ACa 980/12, LEX 1293767; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 kwietnia 2013 roku w sprawie I ACa 148/13, LEX 1313335).

Podkreślić w tym miejscu trzeba, że przedstawione w sprawie opinie były spójne, logiczne, merytorycznie prawidłowe i w pełni odpowiadały postawionej tezie dowodowej, a ponadto zawierały czytelne wnioski. Ustalenia biegłych ponadto w całości korespondują ze znajdującą się w aktach sprawy dokumentacją. Zaprezentowane w sprawie dotychczasowe opinie nie mogą zostać podważone z uwagi na ich ostateczną wartość dowodową.

W ocenie Sądu opinie powołanych w sprawie biegłych są wystarczająco szczegółowe i dają pełny obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Przedmiotowe opinie są wystarczające do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 3 k.p.c., pominął wniosek dowodowy ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka jako nieprzydatny dla wykazania stanu zdrowia ubezpieczonego.

Wskazać bowiem należy, iż w zakresie oceny stanu zdrowia wnioskodawcy w aspekcie jego zdolności do samodzielnej egzystencji miarodajna jest ocena biegłych wydających opinie na podstawie badania przedmiotowego, jego dokumentacji medycznej i akt sprawy. O spełnieniu przesłanek utraty zdolności do samodzielnej egzystencji, czy zdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, ich przebiegu, ale obiektywna ocena w jakim zakresie schorzenia danej osoby wpływają na utratę zdolności do samodzielnej egzystencji.

W postępowaniu sądowym ocena tych przesłanek wymaga wiadomości specjalnych, co czyni koniecznym przeprowadzanie dowodu z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów. Dopuszczając tego rodzaju dowód sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Zgodnie z ukształtowanym orzecznictwem dowód z opinii biegłego z uwagi na składnik w postaci wiadomości specjalnych jest dowodem tego rodzaju, iż nie może być zastąpiony inną czynnością dowodową, np. przesłuchaniem świadka. Jeżeli więc zgodnie z art. 278 § 1 kpc sąd może dojść do wiadomości specjalnych wyłącznie poprzez skorzystanie z pomocy biegłego, to sąd dopuszcza się naruszenia art. 232 zdanie drugie kpc., skoro z urzędu nie przeprowadza dowodu z opinii biegłego, natomiast dowód ten jest niezbędny dla miarodajnej oceny zasadności wytoczonego powództwa. (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 1999 roku I CKN 221/98 Wokanda 2000/3/7)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie W. J. (2) nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2022 r., poz. 504 z późn. zm.) dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była okoliczność, czy istniejące u wnioskodawcy naruszenie sprawności organizmu powoduje konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

W przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji - art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Niezdolność do pracy jak i niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, natomiast jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji przed upływem 5. lat, niezdolność do pracy lub niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się na okres dłuższy niż lat 5 (art. 13 ust. 2 i 3, cytowanej powyżej, ustawy).

Pojęcie niezdolności do samodzielnej egzystencji ma przy tym szeroki zakres i obejmuje opiekę i pomoc w załatwieniu elementarnych spraw życia codziennego. Jednak sam fakt, że osoba doznaje pewnych utrudnień w realizacji potrzeb życia codziennego czy też, że potrzebuje pomocy innych osób nie może przesądzać o uznaniu jej za niezdolną do samodzielnej egzystencji. (III AUa 62/17 - wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 sierpnia 2017 r.). Do czynności zabezpieczających samodzielną egzystencję nie należą wyłącznie czynności tzw. samoobsługi jak mycie się, ubieranie, samodzielne jedzenie. Niezdolna do samodzielnej egzystencji jest zarówno osoba, która ze względu na naruszenie sprawności organizmu wymaga stałej lub długotrwałej opieki innej osoby, jak i osoba, która ze względu na naruszenie sprawności organizmu wymaga stałej lub długotrwałej pomocy innej osoby. W ramach zakresu pojęcia ”niezdolności do samodzielnej egzystencji” należy odróżnić opiekę, oznaczającą pielęgnację (czyli zapewnienie ubezpieczonemu możliwości poruszania się, odżywiania, zaspokajania potrzeb fizjologicznych, utrzymywania higieny osobistej itp.) od pomocy w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego, takich jak robienie zakupów, uiszczanie opłat, składanie wizyt u lekarza; wszystkie powyższe czynniki łącznie wyczerpują treść terminu ”niezdolność do samodzielnej egzystencji” (III AUa 322/12 - wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 listopada 2012 r., III AUa 269/17 - wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 31 stycznia 2019 r., III AUa 872/16 - wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 19 października 2017r.).

W myśl ogólnych zasad postępowania cywilnego na wnioskodawcy spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie odwołania. Pewne odstępstwa od wskazanych reguł ciężaru dowodu zawierają przepisy kodeksu postępowania cywilnego, które określają fakty (okoliczności faktyczne) nie wymagające udowodnienia w przepisach art. 227 k.p.c., 228 k.p.c., 229 k.p.c., 230 k.p.c., 231 k.p.c., 234 k.p.c.

Także z treści art. 232 k.p.c. wynika, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższego nie zmienia możliwość prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego z urzędu.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy Sąd uznał, iż ustalenia dokonane w toku postępowania sądowego nie uzasadniają zmiany zaskarżonej decyzji. Przeprowadzone postępowanie wykazało bowiem, że wnioskodawca jest osobą zdolną do samodzielnej egzystencji. Wynika to w sposób jednoznaczny z jednogłośnych opinii biegłych lekarzy o specjalizacjach lekarskich, odpowiadających charakterowi schorzeń występujących u W. J. (2), potwierdzając tym samym zasadność orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS i w konsekwencji prawidłowość zaskarżonej decyzji organu rentowego.

Stosownie do opinii biegłych lekarzy: otolaryngologa i onkologa uznać należy, że stopień naruszenia sprawności organizmu spowodowany stwierdzonymi u wnioskodawcy schorzeniami nie powoduje konieczności stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

W obecnie przeprowadzonym badaniu otolaryngologicznym nie stwierdzono u wnioskodawcy w gardle i jamie ustnej miejsc podejrzanych o wznowę procesu nowotworowego. Wnioskodawca z powodu raka krtani miał wykonaną w 2015 r. operację częściowego usunięcia krtani, z powodu wznowy procesu nowotworowego w 2019 r. miał wykonany zabieg całkowitego wyłuszczenia krtani. Następnie zainstalowano mu po wygojeniu protezę głosową, która w stopniu zadawalającym pozwala na odtworzenie mowy dobrze zrozumiałej dla otoczenia. Okolica otworu trachostomijnego i wszczepiona proteza głosu wymagają zachowania szczególnej higieny. Proteza wymaga okresowej wymiany. Czynności związane ze starannym utrzymaniem w czystości tych okolic wnioskodawca może wykonywać samodzielnie. Nie stwierdzono wznowy procesu nowotworowego, wnioskodawca jest sprawny manualnie i ruchowo. Nie stwierdzono u niego stanu upoważniającego do uznania ubezpieczonego za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. Wnioskodawca po rozpoznaniu choroby nowotworowej raka krtani w wyniku kolejnych faz terapii doznał okaleczenia po całkowitym wyłuszczeniu krtani. Osiągnięto pełen efekt terapeutyczny. Tor oddychania został skrócony i rozpoczyna się od pierwszego odcinka tchawicy. Nie stwierdzono w obrębie jamy ustnej gardła dolnego zapalenia na granicy gardła, okolicy otworu trachostomijnego i pierwszego odcinka tchawicy miejsc sugerujących wznowę procesu nowotworowego. W obrębie szyi i głowy nie stwierdzono istnienia powiększonych węzłów chłonnych. Po usunięciu całkowitym krtani w bliznę gardła wszczepiono opiniowanemu protezę głosową, która wymaga kolejnej wymiany, nie od razu uzyskano odpowiednio sprawny stopień jej działania. W dniu badania można się było swobodnie porozumieć z wnioskodawcą, bowiem pseudomowa inspirowana przy pomocy protezy była wystarczająco głośna i dobrze zrozumiała. Protezy głosowe stosowane w celu uzyskania mowy zastępczej są względnie nowym produktem medycznym i można je określić mianem jako rewolucyjnej przeto regularne wizyty w wysoce specjalistycznym ośrodku są oczywiste i naturalne. Wnioskodawca jest osobą sprawną fizycznie, ma zachowany swobodny oddech, nie ma istotnych kłopotów z trechostomią i może odbywać samodzielnie podróże bez osoby towarzyszącej. Czynności związane z utrzymaniem higieny w okolicy otworu trechostomijnego i okolicy wszczepionej protezą głosową mogą być wykonywane przez wnioskodawcę samodzielnie przy użyciu lustra.

W badaniu onkologicznym stwierdzono, że uzyskano u wnioskodawcy całkowitą remisję choroby nowotworowej.

W grudniu 2013 r. ubezpieczony przebył operację częściowego usunięcia krtani (rozszerzoną chordektomię prawostronną) z powodu raka prawego fałdu głosowego. W 2019r stwierdzono u niego wznowę raka krtani, przebył operację całkowitego usunięcia krtani z założeniem rurki tracheotomijnej i wszczepieniem aparatu głosowego. W dalszym przebiegu kontrolowany w Klinice (...) szpitala (...) z okresową wymianą aparatu głosowego. Uzyskano całkowitą remisję choroby nowotworowej.Stan ogólny wnioskodawcy jest dobry, chodzi on sprawnie, odżywienie jego jest dobre. Mowa z użyciem aparatu głosowego wyraźna, wystarczająco głośna, pozwala na swobodny kontakt słowny z otoczeniem.

Miejscowo - stan po całkowitym usunięciu krtani, oddycha swobodnie przez otwór tracheotomijny zaopatrzony w rurkę tracheotomijną. Okolica tracheostomy gładka, bez cech nacieku. Po wyjęciu rurki widoczne fragmenty tchawicy bez zmian o charakterze rozrostowym. Węzły chłonne szyi niewyczuwalne. Błony śluzowe jamy ustnej i gardła różowe, wilgotne. Płuca osłuchowo bez zmian patologicznych. Serce - czynność miarowa, tony czyste. Brzuch bez oporów patologicznych, wątroba i śledziona niewyczuwalne. Badaniem podmiotowym i przedmiotowym nie stwierdzono u ubezpieczonego cech klinicznych, choroby nowotworowej, jest on wyleczony.

Stosownie zatem do przywołanych opinii przedmiotowych biegłych sądowych uznać należy, iż ubezpieczony nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki osób trzecich, w związku z powyższym nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji i brak jest podstaw do przyznania prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

W związku z powyższymi okolicznościami, Sąd Okręgowy w Łodzi, stosownie do treści art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie W. J. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z dnia 23 lutego 2022 r., uznając je za niezasadne.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.

6 II 2023 roku.