Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki Akcyjnej w W.

przy udziale po stronie powoda P. G. Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o zmianę koncesji

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 29 czerwca 2017 roku Nr D.. (...). (...) (...)

1.  uchyla decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 29 czerwca 2017 roku Nr D.. (...). (...) (...) w punkcie 2.1.2. koncesji w części dotyczącej zapisu w brzmieniu: „… oraz nie narażający na powstanie szkód materialnych.”,

2.  zasądza od pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  zasądza od pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz P. G. Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 737 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Dariusz Dąbrowski

Sygn. akt XVII AmE 251/17

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 19 czerwca 2017 roku, Nr D.. (...). (...) (...), na podstawie art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, z późn, zm.) oraz art. 47 i art. 48 ust. l ustawy z dnia 2 lipca 2004 r, o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U, z 2016 r. poz. 1829, z późn. zm.), w związku z art. 32 ust. l pkt 4, art. 37, art. 30 ust. l oraz art. 50 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 220, z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku złożonego w dniu 10 marca 2017 r. przez przedsiębiorcę: (...) FIRM Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ul. (...), (...)-(...) W. posiadającego: (1) numer w rejestrze przedsiębiorców (KRS): (...), (2) numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...), zwanego dalej: Koncesjonariuszem postanowił zmienić decyzję z dnia 15 czerwca 2010 r. Nr (...) z późn. zm. w sprawie udzielenia Koncesjonariuszowi koncesji na obrót energią elektryczną, na okres od dnia 15 czerwca 2010 r. do dnia 15 czerwca 2030 r. w następujący sposób:

I. uwzględnił wniosek Koncesjonariusza w zakresie zmiany adresu siedziby Koncesjonariusza,

II. ustalił treść powołanej wyżej decyzji, w szczególności „Warunki wykonywania działalności",

poprzez nadanie jej brzmienia szczegółowo określonego w treści decyzji. /k. 4-6v akt sąd./

Koncesjonariusz wniósł odwołanie od tej decyzji, zaskarżając ją w części, tj. co do pkt. II rozstrzygnięcia w zakresie w jakim ustala on zmianę treści decyzji Prezesa URE z dnia 15 czerwca 2010 r. nr (...) z późn. zm. w zakresie warunków wykonywania działalności koncesjonowanej określonych w punkcie 2.1.2 koncesji.

Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie następujących przepisów prawa:

1. art. 47 i art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2016, poz. 1829, ze zm.; dalej jako: „usdg") przez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że z przepisów tych wynika norma kompetencyjna dająca Prezesowi URE uprawnienie do działania z urzędu w przedmiocie zmiany koncesji i swobodnego kształtowania jej treści w wyniku czego Prezes URE dokonał zmiany ustalonych w koncesji Spółki warunków wykonywania działalności gospodarczej w sytuacji, gdy z treści tych przepisów takiej normy nie można wywieść, a więc zmiana koncesji w zakresie wykraczającym poza wniosek Spółki w sytuacji, kiedy Spółka na takie zmiany nie wyraziła zgody, a tym samym nie rozszerzyła zakresu złożonego wniosku, nie była dopuszczalna,

2. art. 41 ust. 1 Prawa energetycznego przez jego niezastosowanie i w konsekwencji błędne przyjęcie, że Prezes URE przy wydawaniu decyzji w postępowaniu o zmianę koncesji nie jest związany zakresem wniosku złożonego przez Spółkę, podczas gdy zastosowanie art. 41 ust. 1 Prawa energetycznego w niniejszej sprawie jest obligatoryjne i powinno prowadzić do konkluzji, że w przedmiocie zmiany koncesji w niniejszej sprawie Prezes URE mógł wydać decyzję wyłącznie na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego i w zakresie wynikającym z tego wniosku,

3. art. 23 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 37 Prawa energetycznego przez ich błędną wykładnię przyjęcie, że Prezes URE może ukształtować warunki wykonywania działalności koncesjonowanej w zakresie obrotu energią elektryczną przez Spółkę przez zmianę treści koncesji w pkt 2.1.2 i wprowadzenie obowiązku wykonywania działalności koncesjonowanej w sposób nie narażający na powstanie szkód materialnych, podczas gdy prawidłowa wykładnia tych przepisów w kontekście art. 46 ust. 2 w zw. z art. 48 ust. 1 usdg wskazuje, że Prezes URE nie mógł zmienić Koncesji przez wprowadzenie postanowienia o wskazanej treści, ponieważ kompetencja ta nie wynika z ww. przepisów,

4. art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, ze zm.; dalej jako: „kpa") przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że w toku postępowania w sprawie zmiany koncesji Prezes URE może zmienić treść tej decyzji bez zgody Spółki, podczas gdy zgodnie z normą zawartą w tym przepisie zmiana decyzji ostateczne, na mocy której strona nabyła prawo, może nastąpić jedynie za zgodą strony, czyli w niniejszej sprawie Spółki, która na podstawie udzielonej koncesji wykonuje działalność w zakresie obrotu energią elektryczną,

5. art. 37 ust. 2c Prawa energetycznego w zw. z art. 61 ust. 1 kpa przez jego niezastosowanie i przyjęcie, że Prezes URE może działać z urzędu w postępowaniu wszczętym na wniosek Spółki, podczas gdy z treści tego przepisu wynika, że niedopuszczalne jest mieszanie trybów postępowania na wniosek i z urzędu co miało miejsce przy wydaniu zaskarżonej decyzji.

Wobec powyższego odwołujący wniósł o:

- zmianę zaskarżonej decyzji w części co do pkt II rozstrzygnięcia w zakresie w jakim ustala ona zmianę decyzji Prezesa URE 15 czerwca 2010 r. nr (...) w zakresie warunków wykonywania działalności koncesjonowanej określonych w punkcie 2.1.2 koncesji i orzeczenie o treści pkt 2.1.2 koncesji przez nadanie jej następującego brzmienia: „Koncesjonariusz jest obowiązany do wykonywania działalności w sposób nie powodujący zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego."

- zobowiązanie Prezesa URE do przedstawienia informacji o liczbie postępowań w sprawie zmiany koncesji, które w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy od podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052, ze zm.), ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1165, ze zm.) lub ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1986) wszczął z urzędu w sytuacji, kiedy koncesjonariusz nie złożył wniosku o zmianę koncesji w związku ze zmianą tych przepisów.

- zasądzenie od Prezesa URE na rzecz Spółki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania. Po dokonaniu ponownej analizy akt sprawy oraz zarzutów zawartych w odwołaniu, wskazał na brak podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i podtrzymał stanowisko w niej zawarte.

Na rozprawie w dniu 4 listopada 2019 r. pełnomocnik powoda wniósł jak w odwołaniu. Pełnomocnik pozwanego wniósł o umorzenie postępowania w sprawie, z uwagi na to, że przedsiębiorcy decyzją z dnia 7 stycznia 2019 roku została cofnięta koncesja.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 15 czerwca 2010 r., o nr (...) z późn. zm. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki udzielił E. (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. koncesji na obrót energią elektryczną na okres od 15 czerwca 2010 r. do 15 czerwca 2030 r. /k. 32 akt sąd., okoliczność bezsporna/

W dniu 10 marca 2017 r. koncesjonariusz wystąpił do Prezesa URE o zmianę koncesji poprzez zmianę adresu siedziby Spółki. /k. 1-1v akt adm./

Pismem z dnia 29 marca 2017 r., znak: D.. (...). (...) (...) Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie zmiany koncesji na obrót energią elektryczną Przedsiębiorcy i wezwał go do uzupełnienia powyższego wniosku poprzez przesłanie oświadczenia o wyrażeniu zgody na ukształtowanie brzmienia warunków koncesyjnych w decyzji o udzieleniu koncesji na obrót energią elektryczną z dnia 15 czerwca 2010 r. Nr (...) z późn. zm. zgodnie ze wzorcem. /k. 13-13v/

Przedsiębiorca zgłosił zastrzeżenia względem przesłanego wzorca koncesji. Kwestionował treść następujących punktów:

a. 2.1.2 w zakresie sformułowania „oraz nienarażający na powstanie szkód materialnych”,

b. 2.3.1. w zakresie obowiązku zawiadomienia Prezesa URE w przypadku zaistnienia wymienionych w tym punkcie zdarzeń niezależnie od złożenia wniosku o zmianę koncesji,

c. 2.3.5. w odniesieniu do wprowadzenia obowiązku o wskazanej w nim treści do koncesji na obrót energią elektryczną,

d. 2.3.6. co do sposobu oznaczenia początku biegu terminu na zawiadomienie Prezesa URE od daty zaistnienia wskazanych w tym punkcie zdarzeń i okoliczności.

Jednocześnie, zwrócił się z wnioskiem o wprowadzenie zmian w przesłanym wzorcu w taki sposób, że:

a.  w pkt 2.1.2. wzorca usunięte zostanie sformułowanie „oraz narażający na powstanie szkód materialnych”,

b.  pkt 2.3.1. wzorca otrzyma brzmienie:

„ 2.3.1. Koncesjonariusz obowiązany jest zawiadomić pisemnie Prezesa URE w przypadku zmiany:

1)  oznaczenia podmiotu, jego siedziby oraz adresu,

2)  numeru w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym lub numer równoważnego rejestru państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Turcji,

3)  numer identyfikacji podatkowej NIP,

jeżeli koncesjonariusz nie jest zobowiązany do złożenia wniosku o zmianę koncesji w związku z tą zmianą”

c.  pkt 2.3.5. wzorca zostanie usunięty,

d.  pkt 2.3.6. otrzyma numer 2.3.5., a jego treść zostanie zmieniona w następujący sposób:

„2.3.5. Koncesjonariusz jest zobowiązany pisemnie zawiadomić Prezesa URE o zaprzestaniu spełniania któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, a także o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy- Prawo energetyczne, a także o zaistnieniu okoliczności o których mowa w art. 33 ust. 3 lub 3a tej ustawy, najpóźniej w terminie 7 dni od dnia, w którym Koncesjonariusz przestał spełniać którykolwiek z ww. warunków lub zaistniała którakolwiek z ww. okoliczności, przy czym w przypadku o którym mowa w art. 33 ust. 3 pkt 6 tej ustawy termin ten liczy się od dnia, kiedy Koncesjonariusz dowiedział się o zaistnieniu danej okoliczności”. /k. 17-19v akt adm./

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki pismem z dnia 23 maja 2017 r., znak: D.. (...). (...) (...) , zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie zmiany koncesji na obrót energią elektryczną Przedsiębiorcy. Jednocześnie przedstawił spółce nową treść warunków wykonywania działalności koncesjonowanej. W uzasadnieniu wskazał, z uwagi na zmiany ustawy – Prawo energetyczne dokonane: ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052 z późn. zm.), ustawą z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1165), a także ustawą z dnia 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1986) oraz rozwój rynków paliw i energii, koniecznym stało się dostosowanie warunków udzielonej koncesji na obrót energią elektryczną do aktualnie obowiązujących przepisów prawa. /k. 23-25 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym oraz fakty powszechnie znane, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, odwołanie powoda zasługiwało na uwzględnienie.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do kwestii, czy w ramach sprawy z wniosku koncesjonariusza o zmianę postanowień koncesji, Prezes URE jest uprawniony do jednoczesnego dostosowania z urzędu treści koncesji do treści powszechnie obowiązujących przepisów, które uległy zmianie po dacie wydania pierwotnej decyzji koncesyjnej, jak też fakt, czy w sprawie z wniosku koncesjonariusza, może być jednocześnie prowadzone postępowanie z urzędu przez Organ.

Koncesja to publicznoprawne uprawnienie podmiotu przyznane decyzją właściwego organu administracji indywidualnie oznaczonemu podmiotowi, spełniającemu ustawowo określone wymagania zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe wykonywania określonego rodzaju działalności gospodarczej (zob. wyrok SN z dnia 8 maja 1998 r., III RN 34/98, OSNP 1999, nr 5, poz. 157).

Stosownie do przepisu art. 37 Pe, koncesja powinna określać oznaczenie podmiotu, jego siedziby lub miejsca zamieszkania oraz ich adres, przedmiot oraz zakres działalności objętej koncesją, datę rozpoczęcia działalności objętej koncesją oraz warunki wykonywania działalności, okres ważności koncesji, a także szczególne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, mające na celu właściwą obsługę odbiorców.

W związku ze zmianami ustawy – Prawo energetyczne, wprowadzonymi do tego aktu ustawą z 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052, ze zm.), ustawą z 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1165 ze zm.) oraz ustawą z 30 listopada 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1986), zmienione zostały warunki wykonywania działalności koncesjonowanej w zakresie obrotu energią elektryczną.

W przedmiotowej sprawie, rozpatrując wniosek Spółki, Prezes URE zmienił koncesję w zakresie adresu siedziby Spółki (zgodnie z wnioskiem) ponadto dokonał z urzędu aktualizacji warunków koncesji, ustalając jej treść w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa.

Przepis art. 61 § 1 k.p.a. przewiduje dwa sposoby wszczęcia postępowania administracyjnego: na żądanie strony lub z urzędu.

Sąd orzekający w niniejszym składzie, w pełni podziela i przyjmuje za swój, pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie o sygn. I OSK 554/08, zgodnie z którym niedopuszczalne jest mieszanie trybów postępowania, tj. traktowanie postępowania wszczętego z urzędu, tak jak postępowania wszczętego na wniosek. Ponadto, organ administracji publicznej nie jest uprawniony do swobodnego interpretowania żądania strony. O tym, jaka jest treść żądania, która wyznacza przedmiot postępowania, decyduje strona (System Informacji Prawnej LEX nr 518252).

W razie wszczynania postępowania na wniosek uprawnionego podmiotu (strony), treść ujętego w nim żądania wyznacza rodzaj sprawy będącej przedmiotem postępowania, a w skrócie – przedmiot postępowania (sprawy). Organ nie może modyfikować zakresu żądania strony. Strona bowiem decyduje o treści żądania, a nie organ do którego zostało skierowane. Jasna treść żądania strony wyznacza normę prawa materialnego, jaka powinna zostać zastosowana przez organ, rzutuje również na ustalenie trybu postępowania odpowiedniego do rozpatrzenia (pozytywnego lub negatywnego) tego żądania oraz decyduje o właściwości rzeczowej organu (zob. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 sierpnia 2013 r., - II SA/Po 801/12).

Możliwość zmiany warunków koncesji na wniosek zainteresowanego przedsiębiorstwa energetycznego została uregulowana w art. 41 ust. 1 Pe. W myśl tego przepisu, Prezes URE może zmienić warunki wydanej koncesji na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, co oznacza, że wszczęcie postępowania w sprawie zmiany warunków koncesji wymaga złożenia wniosku przez zainteresowanego. W dalszej treści przepisu art. 41 Pe ustawodawca unormował obligatoryjne i fakultatywne przesłanki cofnięcia koncesji lub zmiany jej zakresu.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 pkt 1 i 2 Prezes URE może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres:

1) w przypadkach określonych w art. 58 ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej;

2) w przypadku podziału przedsiębiorstwa energetycznego lub jego łączenia z innymi podmiotami.

Stosownie do treści art. 58 ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także jeżeli wydano decyzję o stwierdzeniu niedopuszczalności wykonywania praw z udziałów albo akcji przedsiębiorcy, na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o kontroli niektórych inwestycji albo też w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej reguluje w sposób generalny konstrukcję i procedurę koncesjonowania, określając ogólne reguły tego działania. Jednakże, zakres oraz warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu regulują przepisy odrębnych ustaw, wobec tego, przepisy cytowanej ustawy stanowią lex generalis, a przepisy ustaw odrębnych lex specialis. Przepisy tej ustawy określają istotę prawną koncesji, jak również zasady koncesjonowania, zaś prawo energetyczne formułuje główny katalog przesłanek udzielenia bądź odmowy udzielenia koncesji.

W postępowaniu wszczętym na wniosek, w przedmiocie aktualizacji adresu siedziby spółki, Prezes URE dodatkowo dokonał dostosowania treści koncesji do aktualnego stanu prawnego. Oznacza to, że doszło do zmiany koncesji w sposób przekraczający zakres objęty wnioskiem. Pozwany bowiem, dokonał również innych zmian z urzędu, a przepisy prawa nie uprawniają Prezesa URE do takiego działania w ramach postępowania wszczętego na wniosek strony.

Sąd stoi na stanowisku, że niedopuszczalne jest przeplatanie postępowania wszczętego na wniosek z postępowaniem wszczętym z urzędu, co miało miejsce w niniejszej sprawie. W sprawach prowadzonych w odmiennych trybach, koniecznym jest wszczęcie odrębnych postępowań. W konsekwencji, zakończenie ich odrębnymi decyzjami, bez względu na to, czy dotyczą tej samej, czy innej decyzji. W niniejszej sprawie nastąpiło skumulowanie dwóch postępowań – z urzędu oraz na wniosek koncesjonariusza. W efekcie, doszło do zmiany treści koncesji zarówno w zakresie wnioskowanym przez powodową spółkę, jak i w zakresie aktualizacji pod kątem zmienionych przepisów, dlatego nie było możliwe uznanie działania Prezesa URE za prawidłowe i odpowiadające przepisom prawa. Zmiana warunków koncesji wymaga wniosku koncesjonariusza, co dowodzi, że Prezes URE nie posiadał kompetencji w zakresie wprowadzania zmian w treści koncesji, wykraczających poza żądanie sformułowane we wniosku. W ramach działań pozwanego zainicjowanych z urzędu, do treści koncesji wprowadzone zostały postanowienia punktu 2.1.2., zaskarżone przez powodową spółkę.

Rację ma powód, twierdząc że Prezes URE powinien był wszcząć postępowanie w sprawie zmiany koncesji w zakresie dostosowania jej treści do aktualnie obowiązujących przepisów, w stosunku do wszystkich podmiotów posiadających koncesję na obrót energią elektryczną. W niniejszej sprawie, aktualizacja treści koncesji przez Prezesa została dokonana na wskutek postępowania wszczętego z wniosku powoda, realizującego obowiązek wynikający z art. 37 ust. 2c Pe.

Sąd przyjął jednakże, że w zakresie nieskarżonym przez przedsiębiorcę można przyjąć, że zgodził on się z wnioskami przedstawionymi przez Prezesa URE na zmianę koncesji w tej części, wobec czego należało przyjąć, że wyraził on zgodę na objęcie swoim wnioskiem zmian zaproponowanych przez Organ.

Mając powyższe na uwadze, mimo, że Przedsiębiorca złożył wniosek o zmianę decyzji, Sąd uznał, jak wyżej wskazano, że Organ niedopuszczalnie przeprowadził postępowanie łącząc dwa tryby – postępowanie z urzędu i na wniosek. Sąd był wobec tego zmuszony do uchylenia decyzji w części kwestionowanej przez powoda, gdyż jedynie zmiana treści koncesji nie wskazywałaby, na brak możliwości prowadzenia jednego postępowania w dwóch różnych trybach.

Sąd uznał, że zobowiązanie Prezesa URE do przedstawienia informacji o liczbie postępowań w sprawie zmiany koncesji w związku ze zmianą przepisów jest zbędne, gdyż jest to nieprzydatne do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Liczba tych postępowań nie ma związku z oceną prawidłowości wydanej decyzji.

Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne. (art. 355 k.p.c.)

W niniejszej sprawie Sąd nie znalazł podstaw do umorzenia postępowania. Choć w toku rozprawy powód podniósł, iż koncesja została cofnięta w dniu 7 stycznia 2019 r., nie można uznać aby wydanie wyroku w danej sprawie było zbędne. Pomimo wygaśnięcia koncesji, zapisy w niej zawarte mogę wywierać określone skutki prawne, np. stanowić źródło określonych roszczeń od momentu zmiany koncesji do czasu jej wygaśnięcia, co przy nierozpoznaniu sprawy przez Sąd w tym zakresie mogłoby rodzić odpowiedzialność odszkodowawczą ze strony Skarbu Państwa.

Z tych wszystkich względów, Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu w niniejszej sprawie. Na koszty postępowania złożyły się: (na rzecz P. G. Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki Akcyjnej w W.) wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r., opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17zł) i (na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W.) opłata sądowa od odwołania (100 zł).

SSO Dariusz Dąbrowski