Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 672/21

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. Z.

1.  w dniu 19 września 2020 r. w W. przy ul. (...) kierował pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w postaci samochodu osobowego marki H. nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, wynik badania- I -0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, I-0,48 promila, II-0,34 promila, III – 0,31 promila alkoholu etylowego we krwi, dodatkowo znajdując się pod wpływem substancji psychotropowej zaliczanej do grupy IV- P- klonazepam w stężeniu 23 ng/ml we krwi,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k. ;

2.  w dniu 22 września 2020 r. w W. przy ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w postaci samochodu osobowego marki H. nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, wyniki badania: I – 0,30 mg/l, II – 0,29 mg/l, III – 0,30 mg/l, IV – 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.;

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty wskazane w zarzutach aktu oskarżenia.

Wyjaśnienia oskarżonego

73-74

57-58

122-124

80v

81v

Zeznania świadka M. R.

9-10 z akt XIV K 400/21

80v-81

Zeznania świadka P. O.

12v z akt XIV K 400/21

81

Zeznania świadka P. S.

15 v z akt XIV K 400/21

81v

Zeznania świadka P. C.

41v z akt XIV K 400/21

81v

Opinia biegłego z zakresu toksykologii

17-25

K. Z. ma 38 lat, wykształcenie średnie, jest kawalerem, obecnie jest bezrobotny, na utrzymaniu matki.

Jest osobą karaną sądownie.

Biegli psychiatrzy nie stwierdzili u oskarżonego objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali u oskarżonego natomiast uzależnienie mieszane (alkohol, kanabinole). Ten stan psychiczny nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu oraz zdolności pokierowania swoim postępowaniem. O ile tempore criminis badany wprawiał się w stan nietrzeźwości/odurzenia to był to stan, którego skutki mógł przewidzieć. Stan psychiczny pozwala mu na udział w czynnościach procesowych.

Dane osobopoznawcze

7

13

28-29

80v

Karta karna

67

Opinia sądowo-psychiatryczna

31-34

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia

Wyjaśnienia oskarżonego są logiczne, jasne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania świadka M. R.

Zeznania świadka są jasne i logiczne, a ponadto znajdują odzwierciedlenie w dowodach w postaci protokołu zatrzymania osoby oraz pozostałych dokumentów. Świadek rzeczowo opisał okoliczności zaobserwowania oskarżonego znajdującego się ,,w stanie upojenia” na stacji (...), a następnie odebrania mu kluczyków do auta i przekazania jej kasjerce tj. P. S..

Zeznania świadka P. O.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka w zakresie, w jakim odniósł się do przebiegu interwencji z jego udziałem oraz jego uczestników.

Okoliczności te były rzeczowe, konkretne, logiczne i potwierdzone w dokumentach oraz w zeznaniach pozostałych świadków.

Zeznania świadka P. S.

Zeznania świadka są jasne i logiczne, a ponadto znajdują odzwierciedlenie w dowodach w postaci protokołu zatrzymania osoby oraz pozostałych dokumentów. Świadek potwierdziła okoliczność wezwania Policji z uwagi na obecność nietrzeźwego kierowcy.

Zeznania świadka P. C.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka w zakresie, w jakim odniósł się do przebiegu interwencji z jego udziałem oraz jego uczestników.

Okoliczności te były rzeczowe, konkretne, logiczne i potwierdzone w dokumentach oraz w zeznaniach pozostałych świadków.

Opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia jest jasna, pełna, brak w niej sprzeczności.

opinia

Opinia jest jasna, pełna, brak w niej sprzeczności.

dokumentacja

Dokumenty i dokumenty urzędowe nie budzą wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, nie były kwestionowane przez strony.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I i II

K. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na to, że oskarżony K. Z. popełnił zarzucane mu czyny, także sam oskarżony przyznał się do ich popełnienia.

Zgodnie z art. 178a § 1 k.k. karze podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Stosownie do treści art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy: 1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub, 2) zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Nie ulega wątpliwości, że:

- Kierowanie pojazdem mechanicznym (samochodem osobowym marki H. nr rej. (...)) w stanie nietrzeźwości (w stanie nietrzeźwości z wynikiem: I -0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, I-0,48 promila, II-0,34 promila, III – 0,31 promila alkoholu etylowego we krwi, a przy tym dodatkowo znajdując się pod wpływem substancji psychotropowej zaliczanej do grupy IV- P- klonazepam w stężeniu 23 ng/ml we krwi) w ruchu lądowym (w W. na ul. (...) w dniu 19 września 2020 r. oraz

- Kierowanie pojazdem mechanicznym (samochodem osobowym marki H. nr rej. (...)) w stanie nietrzeźwości (w stanie nietrzeźwości z wynikiem : I – 0,30 mg/l, II – 0,29 mg/l, III – 0,30 mg/l, IV – 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ) w ruchu lądowym (w W. na ul. (...) w dniu 22 września 2020 r.

Każdorazowo wyczerpuje przez oskarżonego dyspozycję art. 178a § 1 k.k.

W zakresie wszystkich ww. czynów nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu. Rozpoznano u oskarżonego uzależnienie mieszane (alkohol, kanabinole). Stan ten w odniesieniu do zarzucanych mu czynów nie znosił ani nie ograniczał zdolności rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Nie stwierdzono choroby psychiatrycznej ani upośledzenia umysłowego (opinia sądowo-psychiatryczna, k.31-34).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Z.

I-II

1-2

Wymierzając K. Z. za przypisane mu czyny:

1.  z pkt. I karę 3 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym,

2.  z pkt. II karę 2 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym,

Sąd uwzględnił:

3.  ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2;

4.  w zakresie wszystkich czynów znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynów był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem, działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, w której można było oczekiwać od niego zachowania zgodnego z prawem;

5.  znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

- naruszenie istotnego dobra prawnego jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji;

- sposób i okoliczności popełnienia czynów, w tym: stopień intoksykacji alkoholowej organizmu oskarżonego w przypadku czynu z pkt. I zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu bezpośrednio po zatrzymaniu (zarzut 1) odpowiednio 0,48 mg/l ( blisko dwukrotnie przekraczała ustawowe kryterium stanu nietrzeźwości) ponadto oskarżony dodatkowo znajdował się pod wpływem substancji psychotropowej (klonazepam), prowadzenie samochodu osobowego w stanie nietrzeźwości;

6.  działanie z zamiarem bezpośrednim;

7.  uprzednia karalność;

8.  okoliczności łagodzące: przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy,

9.  cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

10.  potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa, a także uświadomienie społeczeństwu, że przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji spotykają się z ostrą reakcją wymiaru sprawiedliwości.

K. Z.

III

1 i 2

Wymierzając K. Z. karę łączną 3 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, Sąd uwzględnił:

1.  zaistnienie realnego zbiegu przestępstw, za które wymierzono oskarżonemu kary tego samego rodzaju;

2.  potrzebę połączenia kar na zasadzie absorbcji z uwagi na naruszenie przez K. Z. w przypadku wszystkich czynów tych samych istotnych dóbr prawnych, tj. bezpieczeństwa w komunikacji oraz bliski związek czasowy;

3.  cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: kara łączna na zasadzie absorbcji najskuteczniej zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa-należy podkreślić, że popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (wyrok SA w Łodzi z 20 września 2001 r., II AKa 154/01, Prok. i Pr.-wkł. 2002, nr 4, poz. 26). W przedmiotowej sprawie mamy jednak do czynienia z dwoma przestępstwami. Sąd uznał, że kara wymierzona w wyższym wymiarze byłaby rażąco niesprawiedliwa.

4.  potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

- Sąd w pełni podziela pogląd, że skoro art. 85a k.k. nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, to użycie zwrotu „przede wszystkim" pozwala stosować dotychczasowy dorobek doktryny i judykatury. Uwzględnić też należy relacje zachodzące pomiędzy czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo-podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych. Suma tych okoliczności decyduje o zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, asperacji bądź kumulacji" (wyroki SA: w B. z 3.11.2016 r., II AKa 148/16, LEX nr 2205972; w S. z 1.06.2017 r., II AKa 65/17, LEX nr 2379122; w S. z 7.07.2016 r., II AKa 99/16, LEX nr 2179346; w B. z 7.05.2019 r., II AKa 77/19, LEX nr 2718215). Przyjmuje się, że metoda polegająca na badaniu związku podmiotowo-przedmiotowego między przestępstwami pozwala na wymierzenie kary tym bliższej zasadzie absorpcji, im ściślejszy jest powyższy związek, zaś stosownie do jego rozluźnienia – zmierzania w kierunku kumulacji, przy czym to ostatnie rozwiązanie, podobnie jak pełną absorpcję, traktuje się jako skrajne i zarezerwowane dla sytuacji wyjątkowych (zob. wyrok SN z 19.10.2017 r., IV KK 75/17, LEX nr 2395397; wyroki SA: w W. z 29.05.2017 r., II AKa 97/17, LEX nr 2329097; w S. z 1.06.2017 r., II AKa 65/17, LEX nr 2379122; w K. z 21.04.2017 r., II AKa 272/16, KZS 2017/6, poz. 43).

K. Z.

VII, VIII

1 i 2

Przepis art. 43a § 2 k.k. nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej wobec sprawcy skazanego za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. W ocenie Sądu świadczenie pieniężne w minimalnej wysokości 5.000 zł za każdy czyn będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów tego środka karnego. Sąd uwzględnił przy tym także aktualną sytuację majątkową oskarżonego.

K. Z.

IV i V

1 i 2

Przepis art. 42 § 2 k.k. nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, na okres nie krótszy niż 3 lata, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był stanie nietrzeźwości. Sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnionych przestępstw, w tym: znaczny stopień intoksykacji alkoholowej organizmu oskarżonego w pkt 1 zarzutu; powyższe okoliczności wskazują, że wobec oskarżonego należało orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, gdyż prowadzenie jakiegokolwiek pojazdu mechanicznego przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. W ocenie Sądu trzyletni okres obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych będzie wystarczający dla osiągnięcia celu tego środka karnego, zważywszy na przestrzeganie przez oskarżonego porządku prawnego i brak obawy ponownego popełnienia przez niego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

K. Z.

VI

1i 2

Zgodnie z art. 90 § 2 k.k.w razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa zakazów tego samego rodzaju, sąd stosuje odpowiednio przepisy o karze łącznej. Mając na względzie przywołane wyżej okoliczności, które Sąd wziął pod uwagę przy wymiarze kary łącznej ograniczenia wolności, Sąd uznał, że orzeczenie łącznego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat jest reakcją adekwatną i sprawiedliwą w odniesieniu do oskarżonego. Ma przy tym stanowić realną dolegliwość związaną z faktem popełnienia przez oskarżonego umyślnych przestępstw przeciwko zasadom bezpieczeństwa w ruchu drogowym i wpłynąć na oskarżonego wychowawczo i zapobiegawczo. Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. należy do przestępstw pospolitych i nagminnych. Kwestia nagminności danego przestępstwa nie jest kwestią całkowicie obojętną dla środka karnego – wszak jednym z celów, który ma osiągnąć środek karny – wskazanym w art. 53 k.k. w zw. z art. 56 k.k. – jest zapobieganie popełnianiu przestępstw, zwłaszcza tych nagminnych (Postanowienie SN z 28 listopada 2008 roku sygn. V KK 161/08).

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Z.

IX

1 i 2

Oskarżony był zatrzymany w sprawie od godziny 05:22 do godziny 11:00 w dniu 19 września 2020 roku oraz od godziny 03:45 do godziny 17:25 w dniu 22 września 2020 roku.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej kary łącznej ograniczenia wolności w/w okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Wniosek obrońcy oskarżonego o warunkowe umorzenie postępowania nie zasługiwał na uwzględnienie. Zgodnie z art. 66 § 1 k.p.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Tymczasem jak wynika z akt sprawy oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 09.09.2020 r. sygn. akt XIV K 447/20 za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, który niewątpliwie jest występkiem umyślnym, który można popełnić z zamiarem zarówno bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Ukaranie zatem sprawcy za przestępstwo umyślne jest więc automatycznie bezwzględnie obowiązującą ujemną przesłanką zastosowania warunkowego umorzenia postępowania karnego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X

Na postawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. L. kwotę 504,00 zł powiększoną o stawkę należnego podatku od towarów i usług (...) tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu na etapie postępowania sądowego. Powyższa kwota została określona na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Obrońca brał udział w 2 terminach rozprawy, a zatem należało mu przyznać wynagrodzenie obliczone według wzoru 420 zł (stawka za udział w rozprawie) + 84,00 zł (20% stawki w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień - § 20 rozporządzenia), a więc w kwocie 504,00 zł powiększonej o stawkę należnego podatku od towarów i usług (...).

XI

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach był art. 624 § 1 k.p.k. który stanowi wyjątek od reguły ponoszenia przez oskarżonego kosztów sądowych w przypadku wydania przez sąd wyroku skazującego (art. 627 k.p.k.) Zgodnie z tym przepisem sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Wskazać należy, że sytuacja majątkowa oskarżonego wskazuje, że uiszczenie kosztów sądowych stanowiłoby dla niego znaczącą dolegliwość. Mając na uwadze powyższe, Sąd zwolnił oskarżonego K. Z. od ponoszenia kosztów postępowania przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

1.1Podpis