Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 55/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. D.

W dniu 19 października 2020r. w Ł., za pośrednictwem sieci Internet, działając w celu zmuszenia do określonego zachowania, polegającego na zrzeczeniu się pełnienia funkcji publicznej oraz poddaniu się odpowiedzialności przed wymiarem sprawiedliwości, groził D. T. pozbawieniem wolności, która to groźba wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona, a swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przepisu art. 191 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. D. podczas pobytu w Anglii w latach 2014-2015 uległ wypadkowi i doszło do uszkodzenia kręgosłupa. Od tego czasu cierpiał z powodu bólu, przyjmował medyczną marihuanę. Wrócił do Polski, gdzie podjął pracę w okresie od lipca 2015r. do lipca 2016r. Od maja do lipca 2019r. figurował w rejestrze PUP w S. jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku.

Zeznania M. B.

(...)

Informacja z PUP

567

Wywiad środowiskowy

2097

Po tym, jak firma, z którą związany był oskarżony, nie wygrała przetargu na instalację monitoringu w Urzędzie Gminy S., P. D. zamieścił w maju 2020r. na stronie internetowej (...) Ośrodka (...) serię wpisów pod adresem ówczesnej burmistrz S., D. P. o treści stanowiącej pomówienie o przyjmowanie korzyści majątkowych związanych z pełnieniem funkcji publicznej, o zakłócanie przetargów publicznych, o alkoholizm, przyjmowanie środków odurzających.

Prawomocnym wyrokiem SO w Łodzi z dnia 5 sierpnia 2021r. w sprawie IV K 89/21 P. D. został skazany za przestępstwo z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. popełnione na szkodę D. P., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Zeznania D. P.

(...)-1680

Zeznania Ł. K.

1697v

Wyrok w sprawie IV K 89/21

(...)- (...)

Oskarżony poznał K. W. (1) około 2016r., kiedy ten ostatni pracował jeszcze jako funkcjonariusz SW we Wrocławiu. Oskarżony wykonywał wówczas w AŚ we W. konserwację urządzeń związanych z elektroniką i łącznością. Po odejściu ze służby K. W. (1) założył własną firmę związaną z instalowaniem monitoringu. Zdarzało się, że współpracował z oskarżonym. Na początku 2020r. pomiędzy mężczyznami doszło do nieporozumień na tle finansowym – oskarżony pobrał na nazwisko W. towar z hurtowni, zapłacić za ten towar musiał W.. Gdy ten ostatni upomniał się o pieniądze i przyjechał w tej sprawie do oskarżonego pod dom w marcu 2020r., oskarżony użył wobec niego obraźliwych epitetów. Następnie oskarżony wysyłał do K. W. maile, w których groził mu, że „rozwali” mu rodzinę, pozbawi emerytury.

Zeznania K. W.

1681v- (...)

Jeszcze w czasie utrzymywania poprawnych relacji oskarżonego z K. W. (1), P. D. prosił go o przekazywanie informacji na temat nieprawidłowości, związanych z przyjmowaniem korzyści majątkowych przez osoby pełniące funkcje publiczne. P. D. mówił do W., że „zrobi porządek” z osobami „przyjmującymi łapówki.

Zeznania K. W. (1)

891-895, (...)

Oskarżony zaczął utrzymywać kontakty z ludźmi o skrajnych poglądach – A. D. (1) (vel I. S.). Było to środowisko kwestionujące istnienie wirusa C. 19, organizujące manifestacje przeciwko obostrzeniom związanym z pandemią.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

609-611, 616-618, 1669v-1670

Zeznania R. N.

62-63, (...)

Zeznania M. B.

246v, (...)- (...)

W październiku 2020r. oskarżony przebywał w W., gdzie brał udział w protestach przeciwko obostrzeniom ogłoszonym w związku z pandemią C. 19.

Wyjaśnienia oskarżonego

609-611, 616-618

Informacje o przedsięwzięciach na terenie W.

575-576

Zeznania P. Z.

761-762

Zeznania P. C.

(...)- (...)

Zeznania A. K.

(...)- (...)

W dniu 19 października 2020r. P. D. przebywał w Ł., w mieszkaniu R. N.. Oskarżony nagrał film (transmitowany na żywo) pt. „W P.. Cios ostateczny w każdego zdrajcę narodu. Instrukcje w komentarzach.” Oskarżony w filmie, mówiąc poważnym głosem, stwierdził, że zostały przekroczone u niego granice ludzkiej tolerancji i do godziny 14.00 czeka na informacje jak wszyscy rządzący złożą swoje immunitety i dobrowolnie poddadzą się wymiarowi sprawiedliwości, a jeśli to się nie stanie, to rozpoczyna swoje własne polowanie, zaczynając od K., D., T., M., S., K. i całej reszty i nie ma zamiaru przestać, dopóki ich wszystkich nie wyłapie.

Transmisja prowadzona była dla nieograniczonej liczby osób. Jedna z obserwujących zadała pytanie w komentarzu do nagrania, w jaki sposób oskarżony chce osiągnąć swój cel. W odpowiedzi oskarżony zamieścił link, zawierający instrukcję jak na stronie sejm.gov.pl ustalić adresy poszczególnych biur poselskich. Zamieścił też odesłanie – link do filmu, w którym funkcjonariusz (...) w K. relacjonuje przebieg interwencji służb w związku z rozpyleniem na terenie miasta nieustalonego środka, najpewniej służącego do odstraszania zwierząt. Środek ten u części osób wywołał złe samopoczucie, wymioty.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

1670, 47, 619

Zeznania R. N.

(...)

Zeznania K. A.

2052, (...)- (...)

Zeznania R. S.

2052v, (...)-1370

nagranie

1987

Protokół oględzin strony internetowej

Protokół oględzin nagrania

29-40

4-7

Protokół oględzin rzeczy

27-28

Nie jest możliwe jednoznaczne zdefiniowanie czynników chemicznych, o których mowa w publikacji, do której odsyłał w swoim nagraniu P. D. (nagranie z udziałem funkcjonariuszy (...) w K.). Środek chemiczny, o jakim mowa w przedmiotowym nagraniu, może spowodować skutki niebezpieczne i szkodliwe dla życia i zdrowia ludzkiego.

Opinia toksykologiczna

(...)-1430

P. D. został zatrzymany w dniu 20 października 2020r. W pomieszczeniach mieszkalnych przez niego zajmowanych ujawniono jego zapiski i notatki, w tym odnoszące się do osób publicznych – A. D. (2), D. T., J. K., np. „D. jest trupem!?!”, „K. – Ty (...)do! Truchłem!?!, T.!?!”, „K. T. – K. – jestem chorobliwym fanatykiem twojego T.…”.

Protokół przeszukania pomieszczeń

15-20

Protokół oględzin dokumentów

259-260, 549-554

W grudniu 2022r. D. T., na swój wniosek, otrzymał ochronę Służby Ochrony Państwa. Nastąpiło to w związku z dużą ilością gróźb, jakie były premier otrzymywał. D. T. czuje się zagrożony w związku z ogółem zdarzeń, dotyczących jego osoby. Materiał wideo z dnia 19 października 2020r. nagrany przez oskarżonego wzbudził w pokrzywdzonym obawę w związku z użytym sformułowaniem prowadzenia „polowania” oraz możliwości użycia środka chemicznego.

Zeznania D. T.

(...)-2130

Prezydent RP A. D. (2), Premier RP M. M. (2), poseł na Sejm RP G. S., poseł na Sejm RP J. K., poseł na Sejm RP J. M. nie czują się zagrożeni działaniami oskarżonego będącymi przedmiotem postępowania.

Pismo z Kancelarii Prezydenta RP

2056-2057

Pismo z Biura Poselskiego posła na Sejm RP G. S.

2081

Pismo z Biura Poselskiego posła na Sejm RP J. K.

2083

Pismo z Kancelarii Prezesa RM RP

(...)

Pismo z Biura Poselskiego posła na Sejm RP J. M.

(...)

P. D. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo.

Oskarżony cierpi na zaburzenia osobowości nieprawidłowo ukształtowanej z dominującą komponentą narcystyczną. Jej cechą jest problem z poczuciem własnej wartości.

Nie jest uzależniony od substancji psychoaktywnych.

Oskarżony, w dążeniu do celu, wykazuje się dużymi kompetencjami. W przypadku niepowodzeń, przeszkód, dezaprobaty, krytyki otoczenia, wywołuje to u niego frustracje, drażliwość, napięcie emocjonalne, gniew.

W przypadku przeciążenia psychologicznego związanego ze stresem oskarżony może reagować w sposób gwałtowny i impulsywny. Niepodjęcie terapii psychologicznej może doprowadzić u oskarżonego do zaostrzenia impulsywności czy gwałtownych działań w sytuacjach przeciążenia psychicznego i nie można wykluczyć, że oskarżony będzie ponawiał działania podobne do tych, o które został oskarżony. Jeśli oskarżony nie podejmie terapii to istnieje zwiększone prawdopodobieństwo, że tak się będzie zachowywał.

Cechy osobowości oskarżonego takie jak: poczucie sprawczości, wielkościowość, poczucie wpływu na to co się dzieje wokół niego, mogły zdeterminować go do zachowań sprzecznych z prawem, o które został oskarżony.

Oskarżony nie ma krytycznego wglądu w swój poziom impulsywności.

Opinia sądowo psychiatryczna i psychologiczna

(...)- (...)

Uzupełniająca ustna opinia psychiatryczna

1698v- (...)

Uzupełniająca ustna opinia psychologiczna

1699v-1700

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Część wyjaśnień oskarżonego dotycząca faktu, iż po wypadku cierpi na bóle kręgosłupa, w związku z czym przyjmuje medyczną marihuanę, że obecnie nie korzysta z pomocy psychologicznej. Oskarżony nie kwestionował także tego, że zamieścił przedmiotowe nagranie wideo oraz tego, że brał udział w manifestacjach w W..

Zeznania R. N.

Sąd w całości podzielił zeznania tego świadka. W sposób przekonujący opisała, jakie zmiany zaszły w oskarżonym na skutek zintensyfikowania kontaktów z A. D. (1) (vel I. S.), że na skutek tej znajomości oskarżony zradykalizował swoje poglądy polityczne. Dodatkowo na uwagę zasługuje okoliczność, iż oskarżony w świetle zeznań tego świadka jest osobą łagodną, dobrą.

Zeznania K. A.

Zeznania R. S.

Sąd w całości podzielił zeznania świadków, dotyczące okoliczności rozpylenia substancji na terenie K., faktu, że najprawdopodobniej była to substancja na odstraszanie zwierzyny łownej (co wynikać miało z doświadczenia funkcjonariuszy (...) (często są to rolnicy, którzy stosują ten środek w swoich gospodarstwach).

Zeznania D. P.

Sąd w całości uwzględnił zeznania D. P., są one spójne, logiczne i konsekwentne. Świadek opisała okoliczności, w jakich poznała oskarżonego oraz te związane z jego zachowaniem po tym, jak nie skorzystano z jego usług (a w zasadzie oferenta, z którym przyszedł na otwarcie ofert).

Zeznania K. W. (1)

Zeznania tego świadka potwierdzają, że oskarżony w sytuacjach dla siebie niekorzystnych, potrafi posunąć się do pomawiania, oczerniania innych osób (w przypadku K. W. (1) oskarżony na profilu społecznościowym pisał, że ten, jako funkcjonariusz SW, bił osadzonych), w mailach do tego świadka oskarżony groził mu, że powie jego żonie, że ten jest windykatorem mafii.

Zeznania D. P. oraz K. W. (1) są, analizowane razem, dowodem na sposób zachowania oskarżonego w sytuacjach dla niego niekorzystnych, gdy sprawy przybierają obrót dla niego niekomfortowy. W przypadku obu tych osób, oskarżony posunął się do pomówień, gróźb.

Zeznania M. B.

Nie ma podstaw do kwestionowania zeznań matki oskarżonego. W sposób klarowny opisała swoje relacje z synem, podobnie jak R. N., oceniła swojego syna jako osobę dobrą, łagodną. Zaobserwowała jednakże zmiany w jego zachowaniu, a nagranie będące przedmiotem postępowania wydało jej się „straszne”, zupełnie niepasujące do syna „jakiego znała”.

Zeznania D. T.

Sąd w całości podzielił zeznania pokrzywdzonego D. T.. Znajdują one potwierdzenie w informacjach medialnych dotyczących faktu przyznania ochrony oraz przyczyn tego stanu rzeczy.

Opinia toksykologiczna

Opinia psychiatryczna pisemna oraz ustna

Opinia psychologiczna pisemna oraz ustna

Wszystkie sporządzone na potrzeby postępowania opinie są pełne, jasne, niesprzeczne, brak podstaw do ich kwestionowania.

Dokumenty urzędowe i prywatne

Ponadto Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dowody z dokumentów przeprowadzonych w toku postępowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby i organy do tego uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności ani wiarygodności, do czego Sąd również nie znalazł podstaw, zaś w połączeniu z osobowym materiałem dowodowym pozwoliły na ustalenie prawidłowego stanu faktycznego tej sprawy.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. D.

Sąd odrzucił, jako nieprawdziwe wyjaśnienia oskarżonego (k. 2050), że materiał wideo dotyczący przypisanego mu czynu miał być jedynie sygnałem happeningowym, że jest związany z prowadzoną przez niego działalnością dziennikarską, sygnalisty.

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci owego materiału wideo dobitnie wskazuje, że celem oskarżonego było nie tylko „zwrócenie uwagi” na sytuację polityczną czy społeczną w kraju, nie tylko wyrażenie dezaprobaty, krytyka władz publicznych. Materiał ten zawiera wyartykułowane żądanie oskarżonego skierowane do określonych osób, a w razie niepodporządkowaniu się owemu żądaniu, oskarżony wymienia kroki, jakie zamierza przedsięwziąć.

Wyjaśnienia oskarżonego składane w toku postępowania ewoluowały w kierunku negacji sprawstwa.

Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony przyznawał, iż u adresatów chciał wywołać obawy, przestraszyć ich, by w kolejnych wyjaśnieniach wskazywać, że chodziło jedynie o performance.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W miejsce czynu zarzuconego aktem oskarżenia, Sąd przypisał P. D. popełnienie przestępstwa z art. 191 § 1 k.k. na szkodę D. T..

W ocenie Sądu, brak możliwości przyjęcia, iż oskarżony popełnił przestępstwo z art. 128 § 2 k.k.

W ocenie Sądu, analiza zachowania oskarżonego nie pozwala na poczynienie ustaleń, że publikacja przez niego materiału wideo w dniu 19 października 2020r. uzasadnia twierdzenie, że jego ostatecznym celem działania było popełnienie przestępstwa z art. 128 § 1 k.k., że czynił on przygotowania do popełnienia tego czynu.

Nie ulega wątpliwości, że P. D. znajdował się pod wpływem osób o skrajnych poglądach, kwestionujących istnienie koronawirusa, konieczność poddania społeczeństwa obostrzeniom z tym związanym. Zaczął brać udział w manifestacjach tego dotyczących. Z zeznań matki oskarżonego oraz R. N. wynika, że oskarżony jest osobą uczynną, która nigdy nie przejawiała skrajnych poglądów, matka oskarżonego była zdziwiona faktem, że w przedmiotowym materiale wideo wymienił z nazwiska taką ilość polityków. R. N., zmiany w zachowaniu oskarżonego wiązała ściśle z wpływem S. I., którego określiła mianem „złego człowieka”. To wszystko naturalnie nie tłumaczy, nie usprawiedliwia czynu P. D., jednak w powiązaniu z jego zachowaniem po publikacji materiału, nie pozwala poczynić ustaleń, że zamiarem oskarżonego było objęte, finalnie, popełnienie przestępstwa z art. 128 § 1 k.k.

Oskarżony, w przedmiotowym nagraniu, niewątpliwie w sposób dosadny wyraził niezadowolenie z działań osób publicznych, dał wyraz swojej frustracji, wezwał określone osoby fizyczne (w tym piastujące funkcje organów konstytucyjnych Państwa) do poddania się odpowiedzialności przed wymiarem sprawiedliwości w określonym przedziale czasu. Niewykonanie tego wezwania obwarowane było groźbą „polowania” na wskazane osoby.

Trudno przyjmować, że takie wezwanie, obwarowane groźbą w razie jego niewykonania, można traktować, jako przygotowanie do zamachu na konstytucyjne organy Państwa Polskiego. Oskarżony jednocześnie wskazał, w jaki sposób owo „polowanie” chce urzeczywistnić: wiedział, jak ustalić adresy biur poselskich, chciał użyć nieokreślonej substancji na odstraszanie zwierząt.

Tych zamiarów i planów nie sposób, w ocenie Sądu, traktować jako przygotowania do przeprowadzenia zamachu, o jakim mowa w przepisie art. 128 § 1 k.k.

W typie z art. 128 § 1 KK sprawca podejmuje działalność zmierzającą bezpośrednio do usunięcia przemocą konstytucyjnego organu RP. W § 3 zaś przemocą wywiera wpływ na czynności urzędowe takiego organu. Należy jednak zauważyć, że wykładnia znamion "wywierania przemocą lub groźbą bezprawną wpływu na czynności urzędowe" powinna być dokonywana w sposób zawężający w porównaniu do wykładni analogicznych znamion na gruncie art. 191 § 1 KK, czy innych przestępstw godzących w dobra indywidualne ( W. K. , Demonstracja, s. 70). Dokonując wykładni znamienia "przemocy" na gruncie art. 128 § 2 KK, SA w B. w wyr. z 11.6.2019 r. ( II AKa 36/19, Legalis, z glosą S. Hoca, Prawo w Działaniu 2021, Nr 47) stwierdził, że "usunięcie przemocą" oznacza wyeliminowanie z wykorzystaniem przemocy fizycznej (zbrojnej) lub psychicznej (groźba użycia sił zbrojnych) wobec osób lub rzeczy z takim natężeniem, które będzie umożliwiało osiągnięcie zamierzonego celu. W stanie faktycznym, objętym orzeczeniem SA w B. w sprawie II AKa 36/19, oskarżony gromadził broń i materiały wybuchowe, czemu towarzyszyła głęboka wrogość i nienawiść do przedstawicieli podmiotów [organów konstytucyjnych Rzeczypospolitej Polskiej] oraz subiektywnie widział zagrożenie ze strony tych demokratycznie wybranych organów dla dobra Polski w kształcie przez siebie wyobrażonym. Przewidując nieuchronność konfliktu zbrojnego uważał, że należy przygotowywać się do walki, chociaż zakładał i planował podejmowanie akcji siłowych także w warunkach pokojowych. Oskarżony ten, poprzez agresywną treść oraz formę wypowiedzi, próbował włączyć i inne osoby celem znalezienia sprzymierzeńców w realizacji jego przedsięwzięcia zmierzającego do usunięcia przemocą konstytucyjnych organów Rzeczypospolitej Polskiej.

Sąd nie zamierza trywializować zachowania oskarżonego P. D., jednak porównując zachowanie objęte aktem oskarżenia w sprawie niniejszej z zachowaniem oskarżonego ze sprawy SA w B., jeszcze trudniej przyjąć i uzasadnić, że P. D. opisanym zachowaniem czynił przygotowania do popełnienia przestępstwa z art. 128 § 1 k.k.

Zachowanie oskarżonego objęte opisem z zarzutu nr 1 aktu oskarżenia, Sąd poddał analizie w kontekście innych możliwych kwalifikacji prawnych.

Nie sposób, w ocenie Sądu, przyjąć, że oskarżony wypełnił znamiona przepisu art. 128 § 3 k.k.: do zespołu znamion tego przestępstwa nie należy zmuszenie organu do działania, zaniechania lub znoszenia, co czyniłoby typ materialnym, to jednak niezbędne jest, by zachowanie sprawcy bezpośrednio zagrażało dobrom prawnym chronionym przez art. 128 § 3 KK. Stan bezpośredniego niebezpieczeństwa dla dóbr prawnych nie został tu ujęty wprost jako część zespołu znamion typu, wynika natomiast z charakteru czynności sprawczych i ich relacji do chronionych dóbr prawnych. Z tych względów mamy do czynienia z przestępstwem formalnym z narażenia konkretnego. W sprawie niniejszej z takim konkretnym narażeniem na niebezpieczeństwo nie mamy do czynienia.

Oskarżony nie wypełnił znamion przepisu art. 224 § 1 k.k. – jest to przestępstwo materialne, a w przedmiotowej sprawie skutek nie nastąpił. Nie ma mowy o wypełnieniu znamion przepisu art. 224 § 2 k.k. – funkcjonariusze publiczni wskazani w opisie czynu zarzuconego oskarżonemu nie czuli obawy spełnienia przez oskarżonego wypowiedzianej groźby.

Oskarżonemu zostało przypisane przestępstwo z art. 191 § 1 k.k., gdzie alternatywnym sposobem działania sprawcy jest stosowanie groźby bezprawnej, której zakres został określony w art. 115 § 12 KK. W rozumieniu tego przepisu groźba bezprawna obejmuje trzy rodzaje gróźb: groźbę karalną, o której mowa w art. 190 KK; groźbę spowodowania postępowania karnego; groźbę rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej.

Groźba bezprawna, o której mowa w art. 191 § 1 i 2 KK, musi być realna, tzn. wywoływać u obiektywnego obserwatora przekonanie, że jej użycie może wpłynąć na określone zachowanie pokrzywdzonego zgodne z wolą sprawcy. Zaakceptowanie poglądu, że groźba bezprawna musi również realnie wpływać na psychikę zagrożonego, nie oznacza jednak, że w każdym przypadku popełnienia przestępstwa znamiennego groźbą bezprawną należy wskazać w opisie czynu, iż groźba wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Oceny groźby jako znamienia danego typu przestępstwa należy dokonywać w realiach konkretnej sprawy, biorąc pod uwagę okoliczności zdarzenia i właściwości osobiste zagrożonego, z których wynikał jego lęk przed groźbą (por. post. SN z 14.2.2013 r., II KK 120/12, L., oraz z 27.3.2014 r., I KZP 2/14, OSNKW 2014, Nr 7, poz. 53).

Pierwsze ze wskazanych rodzajów groźby polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona ( art. 190 § 1 KK). We wskazanej sytuacji konieczne jest wykazanie, że groźba ta wzbudza w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Jeśli zatem groźba np. nie wzbudza w zagrożonym obawy albo też sprawca grozi popełnieniem nie przestępstwa, a wykroczenia, wówczas taka groźba nie jest tą, o której mówi art. 190 KK (por. M. Mozgawa, w: SPK, t. 10, 2016, s. 488). Do podobnego wniosku dochodzi także SN, wskazując, że dla bytu przestępstwa określonego w art. 346 KK, jeżeli środkiem do osiągnięcia celu jest zastosowanie groźby bezprawnej w postaci groźby karalnej ( art. 115 § 12 w zw. z art. 190 § 1 KK), konieczne jest ustalenie, że zapowiedź żołnierza popełnienia przestępstwa na szkodę przełożonego wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, iż będzie spełniona (wyr. SN z 7.12.1999 r., WA 38/99, OSNKW 2000, Nr 3–4, poz. 32).

W niniejszej sprawie jedynie w D. T. groźba wyartykułowana przez oskarżonego wzbudziła obawę, iż zostanie spełniona, a Sąd uznał, iż obawa ta jest jak najbardziej uzasadniona.

Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, właśnie z uwagi na groźby kierowane w stosunku do jego osoby przez różne osoby, został on w grudniu 2022r. objęty ochroną (...). Forma wyartykułowania groźby przez oskarżonego była poważna, oskarżony wskazał, w jaki sposób chce ją zrealizować.

W tym miejscu wskazać należy, iż D. T., na dzień popełnienia przestępstwa przez oskarżonego, nie był funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu przepisu art. 115 § 13 k.k., był przewodniczącym (...) Partii Ludowej w ramach Parlamentu Europejskiego, a więc był osobą publiczną, narażoną, z racji zajmowanego stanowiska, prezentowanych poglądów, na ataki oponentów. Dlatego też podlega on ochronie na podstawie przepisu art. 191 § 1 k.k., a nie przepisu art. 224 § 1 lub 2 k.k. (tak też wyrok SA w Katowicach z dnia 12.01.2006r., II AKa 448/05).

Przestępstwo zmuszania ma charakter formalny. Słusznie zauważa SN, że zostaje ono dokonane już z chwilą użycia przemocy lub groźby, nie zaś dopiero z chwilą podporządkowania się zmuszonego woli zmuszającego. Jest to przestępstwo czynnościowe, a więc formalne, nie zaś znamienne skutkiem (wyr. SN z 14.5.1982 r., IV KR 75/82, L.; analogicznie w wyr. SN z 26.9.2006 r., WA 27/06, OSNwSK 2006, Nr 1, poz. 1809; wyr. SA w Poznaniu z 14.7.2005 r., II AKa 155/05, KZS 2006, Nr 3, poz. 43).

Warunkiem odpowiedzialności jest działanie sprawcy w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia (art. 191 § 1 KK). Stosowana przemoc wobec osoby lub groźba bezprawna są jedynie środkami do osiągnięcia tych celów. Oba typy przestępne mogą być zrealizowane tylko z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu ( dolus directus cocloratus) – zob. A. Z. , KK. Komentarz. Część szczególna, t. 2, 2008, s. 519; J. W. , w: B. M. , J. W. , Przestępstwa, s. 50; M. F. , w: M. F. , KK. Komentarz, 2010, s. 916–917; wyr. SN z 30.6.1970 r. (V KRN 186/70, OSNKW 1970, Nr 11, poz. 144).

W ocenie Sądu zamiar bezpośredni kierunkowy oskarżonego nie budzi wątpliwości. Działał umyślnie, wypowiadał groźby połączone z żądaniem określonego zachowania się, chciał wywołać w pokrzywdzonego obawę ich spełnienia – wskazuje na to chociażby poważny ton, skupienie, przemyślenie sposobu, w jaki może groźbę zrealizować.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

2.

3.

1.

1.

1.

Na korzyść oskarżonego Sąd poczytał niekaralność na dzień popełnienia przestępstwa.

Na niekorzyść Sąd poczytał działanie publiczne, analizę sposobu realizacji przestępstwa (oskarżony wskazał, jak groźbę może zrealizować).

Wymierzona kara – 6 miesięcy pozbawienia wolności – jest, w ocenie Sądu, adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

Sąd nie odmawia oskarżonemu prawa do krytyki władz czy osób publicznych za działania, które nie znajdują jego aprobaty (do tego ma wszelkie prawo), jednak nie można pozwalać (w kontekście zaostrzającego się z roku na rok tonu debaty publicznej w Polsce) na formułowanie gróźb karalnych wobec osób publicznych, których działań z rożnych względów oskarżony nie pochwala.

Na oskarżonego, na podstawie art. 93a § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 93c pkt 4 k.k. i art. 93f § 1 k.k. orzeczono środek zabezpieczający w postaci terapii psychologicznej. Konieczność zastosowania tego środka wynika z opinii biegłych, którzy wskazali na konieczność poddania oskarżonego terapii i tym samym zmniejszenie ryzyka dopuszczenia się przez oskarżonego w przyszłości czynów zabronionych o podobnych charakterze. .

Oskarżony dopuścił się czynu z rozdziału XXIII Kodeksu karnego w związku z zaburzeniami osobowości i zastał skazany na karę bezwzględną pozbawienia wolności, a brak terapii psychologicznej stwarza wysokie ryzyko dopuszczenia się przez niego w przyszłości czynów o podobnych charakterze i stopnień tego ryzyka wynika z rodzaju zaburzeń osobowości i ich nasilenia.

Na podstawie art. 41a § 1 i 4 k.k. i art. 43 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego P. D. zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego D. T. na odległość 500 (pięciuset) metrów przez okres 2 (dwóch) lat. Zastosowanie tego środka karnego stanowić ma dodatkowy środek do kontrolowania zachowania oskarżonego i zapobieżenia jakimkolwiek próbom kontaktu z pokrzywdzonym.

Odległość (500 metrów) uzasadniona jest tym, iż pokrzywdzony jest osobą publiczną, występującą na wiecach, spotkaniach z wyborcami. Taka właśnie odległość pozwoli na ograniczenie udziału oskarżonego w tego typu zdarzeniach z udziałem pokrzywdzonego, a pokrzywdzonemu zapewni komfort psychiczny.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

4.

1.

Na podstawie art. 63 §1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

6.

Na rzecz obrońcy z urzędu, którego koszty udzielonej oskarżonemu pomocy prawnej nie zostały opłacone, zasądzono stosowne wynagrodzenie za udział przed sądem okręgowym i apelacyjnym (łącznie przed sądem okręgowym odbyło się 8 terminów rozprawy, w tym trzy terminy w sprawie o sygn. akt IV K 89/21, jeden termin rozprawy przed sądem apelacyjnym) w oparciu o treść § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 11 ust. 2 pkt 5 w zw. z § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (wobec treści wyroku TK z dnia 20.12.2022r. w sprawie SK 78/21).

Oskarżony nie pracuje, nie posiada żadnego majątku, w związku z wypadkiem komunikacyjnym i odczuwanym bólem kręgosłupa jego zdolności zarobkowe są małe. Dlatego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił P. D. od ponoszenia kosztów sądowych.

7.1Podpis