Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Witold Rękosiewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Magdalena Żabińska

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

z siedzibą w W. (dawniej: (...) sp. z o.o.)

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o cofnięcie koncesji

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 20 maja 2019 r. nr (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset

dwadzieścia) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.

Sygn. XVII AmE 230/19

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) decyzją z dnia 20 maja 2019 r. nr (...), na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 33 ust. 1 pkt 2 oraz art. 30 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 755, ze zm.), a także art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm) cofnął (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (powód, Spółka, Przedsiębiorca) koncesję na obrót energią elektryczną, udzieloną decyzją Prezesa URE z dnia 21 kwietnia 2017 r. nr (...).

(...) spółka z o.o. z siedzibą w W. w złożonym odwołaniu zaskarżyła powyższą decyzję Prezesa URE w całości. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 41 ust. 2 pkt 4 w związku z art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne poprzez błędne przyjęcie, iż:

⚫

powód nie dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności w zakresie objętym koncesją udzieloną przez pozwanego decyzją z dnia 21 kwietnia 2017 r. ((...), albowiem w ocenie pozwanego generowane przychody ze sprzedaży energii elektrycznej, jak i wykazywane na koniec 2018 r. potencjalne zyski (vide: dowód załączony do niniejszego odwołania w pkt 2 ppkt 2) wniosków dowodowych potwierdza osiągnięcie przez Spółkę zysku netto za 2018 na poziomie (...) zł), nie przedkładają się na dostateczną płynność finansową Spółki pozwalającą wywiązywać się z wymagalnych zobowiązań podatkowych w sytuacji, gdy powód realizuje osiągnięte z organem podatkowym porozumienie w zakresie spłaty powstałego zadłużenia z tytułu należności podatkowych w wysokości nie mniejszej niż 100 000 zł tygodniowo (czego wyrazem jest zwolnienie przez organ podatkowy spod egzekucji prawa majątkowego stanowiącego inną wierzytelność pieniężną u dłużnika zajętej wierzytelności), w tym na bieżąco reguluje należności na rzecz pozostałych kontrahentów, w tym również w zakresie wynagrodzeń za pracę, należności z tytułu ZUS, ze środków pochodzących m.in. z pożyczki „odnawialnej” udzielonej przez jedynego udziałowca Spółki, która na skutek zawarcia w dniu 4 marca 2019 r. aneksu została zwiększona z kwoty 8 000 000 zł do kwoty 12 000 000 zł w celu zabezpieczenia płynności powoda, ale również ze środków własnych powoda (powód regularnie składa wnioski o wyłączenie spod zajęć na rachunku bankowym należności stanowiących kapitał własny powoda w celu regulowania należności pracowniczych oraz należności w stosunku do ZUS);

⚫

znaczna ilość niezapłaconych Spółce przez odbiorców faktur, nie zapewnia posiadania kapitałów własnych i środków finansowych zapewniających prawidłowe wykonywanie działalności w zakresie obrotu energią elektryczną w sytuacji, gdy środki finansowe w rozumieniu wskazanego art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne oznaczają wszelkie: składniki, które obrazują kondycję finansową podmiotu ubiegającego się o koncesję (zapis ma zastosowanie również do podmiotów, które już posiadają koncesję), mające zagwarantować prawidłowe wykonywanie przez ten podmiot koncesjonowanej - działalności, tj. nie tylko gotówka, kredyty, gwarancje, papiery wartościowe, ale również wierzytelności pieniężne. Powód zaś na dzień 20 maja 2019 roku, tj. na dzień wydania zaskarżonej decyzji podjął zarówno działania polubowne („windykacja miękka”), jak i działania przed właściwymi sądami powszechnymi („windykacja twarda”) w celu odzyskania należności w wysokości 26 099 143 zł, zlecając prowadzenie tych spraw profesjonalnym firmom windykacyjnym oraz Kancelariom prawnym. Wierzytelności pieniężne dochodzone od Klientów/Odbiorców nie uległy przedawnieniu, są wymagalne i możliwe do dochodzenia na drodze postępowania sądowego, zaś możliwość dochodzenia od Klientów/Odbiorców odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8 marca 2003 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 118 t.j. z dnia 2019.01.21), które w skali roku wynoszą, obecnie 9,5% zwiększają środki finansowe powoda niemożliwe do uzyskania w takiej wysokości, gdyby środki te były ulokowane na lokacie długoterminowej;

⚫

powód nie udowodnił faktu dysponowania środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności w zakresie objętym koncesją uznając, że twierdzenia powoda w zakresie wygenerowanego zysku netto za rok 2018 oraz posiadane środki pieniężne w wysokości (...) zł na dzień 30 listopada 2018 r. nie zostały poparte żadnymi dowodami i stanowią one jedynie pisemne twierdzenia powoda, w sytuacji gdy do akt sprawy przedłożony został wyciąg z rachunku bankowego Banku (...) S.A. numer (...) za okres od dnia 1 listopada 2018 roku do dnia 30 listopada 2018 roku ze stanem środków własnych powoda na dzień 15 listopada 2018 roku, tj. na dzień wszczęcia z urzędu postępowania administracyjnego przez Pozwanego w sprawie cofnięcia koncesji na obrót energią elektryczną, wynoszącym(...) zł oraz na dzień 30 listopada 2018 roku ze stanem środków własnych powoda wynoszącym (...) zł wraz z bilansem oraz rachunkiem zysków i strat (vide: odpowiedź powoda na wezwanie pozwanego z dnia 5 grudnia 2018 roku), który został sporządzony przez(...) sp. k., z którego wynika, że na dzień 30 listopada 2018 roku powód wygenerował zysk netto z prowadzonej działalności koncesjonowanej na poziomie ok. (...) zł;

⚫

powód nie udowodnił faktu dysponowania środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności w zakresie objętym koncesją, ani nie przedstawił do akt sprawy żadnego dokumentu wskazującego chociażby na znaczącą poprawę kondycji finansowej powoda, w sytuacji gdy już analiza bilansu oraz rachunku zysków i strat [vide: odpowiedź powoda na wezwanie pozwanego z dnia 5 grudnia 2018 roku], który został sporządzony przez (...) (...) sp. k., z którego wynika, że na dzień 30 listopada 2018 roku powód wygenerował zysk netto z prowadzonej działalności koncesjonowanej na poziomie ok. (...) zł w porównaniu do sprawozdania finansowego z roku 2017, z którego wynika strata na poziomie – 1 463 198,65 zł powinien prowadzić do uznania, że sytuacja finansowa powoda w stosunku do roku poprzedzającego rok wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia koncesji na obrót energią elektryczną uległa znacznej poprawie;

2.  art. 41 ust. 2 pkt 4 w związku z art. 33 ust. 1 pkt 2 oraz w związku z art. 38 ustawy Prawo energetyczne poprzez uznanie, iż:

⚫

powód nie dysponuje środkami finansowymi niezbędnymi do zaspokojenia roszczeń osób trzecich, mogących powstać wskutek niewłaściwego prowadzenia działalności objętej koncesją, w tym szkód w środowisku w sytuacji, gdy na etapie postępowania koncesyjnego, to właśnie pozwany określił minimalny poziom środków, jakie powód winien zabezpieczyć w celu zaspokojenia ww. roszczeń poprzez ustanowienie gwarancji bankowej na kwotę 175 500 zł. Nawet jeżeli uznać, że wskazany poziom określony został dla powoda w oparciu o planowany wolumen sprzedaży w trzech najbliższych latach prowadzenia działalności koncesjonowanej (łączny wolumen dla roku 2017, 2018 i 2019 miał wynieść 12 000 MWh), to przy założeniu, że w okresie od listopada 2018 roku (tj. od dnia wszczęcia postępowania administracyjnego do czerwca 2019 roku) Powód dokonał sprzedaży energii elektrycznej na poziomie 210 000 MWh, ww. wzrost wolumenu winien prowadzić do oceny, że powód powinien dysponować zabezpieczeniem na poziomie ok. 2 900 000 zł, co przy posiadanym w tym okresie kapitale własnym (środki na rachunku bankowym, udzielona pożyczka przez jedynego udziałowca), prowadzi do uznania, że powód, wbrew twierdzeniom pozwanego dysponował i dysponuje środkami finansowymi niezbędnymi do zaspokojenia roszczeń osób trzecich;

3.  art. 41 ust. 2 pkt 4 w związku z art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne w związku z art. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 498 ze zm.), poprzez stwierdzenie, iż:

⚫

dalsze funkcjonowanie powoda na rynku energetycznym stanowi bardzo duże i realne ryzyko dla innych uczestników tego rynku, polegające na możliwości dokonywania przez nich transakcji handlowych z powodem, który w ocenie pozwanego nie dysponuje środkami finansowymi niezbędnymi do prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej i którego dalszy byt prawny jest realnie zagrożony, tj. powód jest dłużnikiem zagrożonym niewypłacalnością, a jego sytuacja ekonomiczna wskazuje, że w niedługim czasie może się stać niewypłacalny w sytuacji, gdy jak stanowi Sąd Najwyższy w wyroku z 19 stycznia 2011 roku r. (V CSK 211/10) „treść art. 11 ust. 1 PrUpadNapr oraz jego cel i funkcja jednoznacznie wskazują, że krótkotrwałe wstrzymanie płacenia długów wskutek przejściowych trudności nie jest podstawą ogłoszenia upadłości, gdyż o niewypłacalności w rozumieniu art. 11 ust. 1 PrUpadNapr można mówić dopiero wtedy, gdy dłużnik z braku środków przez dłuższy czas nie wykonuje przeważającej części swoich zobowiązań. Wskazuje na to użycie określenia "nie wykonuje" swoich wymagalnych zobowiązań, oznaczające pewna ciągłość "niewykonywania" oraz użycie liczby mnogiej "zobowiązań". Przede wszystkim jednak niewątpliwie celem ustawodawcy nie było ogłaszanie upadłości w sytuacji niespłacenia z jakichkolwiek przyczyn jednego długu (...)". Przykładowo Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyr. z 12 września 2013 roku (V ACa 50/12, Legalis) odwołał się do przywołanego powyżej wyroku Sądu Najwyższego: "wskazać (...) należy również na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w przywołanym orzeczeniu z dnia 19 stycznia 2011 r., V CSK 211/10, Legalis, co do wykładni art. 11 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego odwołujące się do celu i funkcji tego przepisu, w świetle którego również na gruncie obowiązujących regulacji, krótkotrwałe powstrzymanie płacenia długu, wskutek przejściowych trudności nie jest podstawą ogłoszenia upadłości, gdyż o niewypłacalności w rozumieniu art. 11 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego można mówić dopiero wtedy, gdy dłużnik z braku środków przez dłuższy czas nie wykonuje przeważającej części swoich zobowiązań. W takim przypadku można mówić o tzw. trwałym, a nie krótkotrwałym, przejściowym zaprzestaniu płacenia długów. W świetle tego stanowiska, w ocenie Sądu Apelacyjnego zasadnie można przyjąć, że same występujące opóźnienia w płatnościach zobowiązań, ich przeterminowanie, co dominuje w obrocie gospodarczym, będące konsekwencją nieterminowego regulowania zobowiązań przez kontrahentów podmiotu nie jest równoznaczne z niewypłacalnością, gdy jednocześnie podmiot ten ma zdolność płatniczą, zobowiązania mają pokrycie w majątku spółki, istnieje możliwość spłaty zobowiązań w przyszłości. Na trwałość w niewykonywaniu zobowiązań, przy analizie przesłanek niewypłacalności, w związku z treścią wyroku Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2011 roku (V CSK 211/10, Legalis) niejednokrotnie powołuje się orzecznictwo sądów upadłościowych. Na gruncie obecnego stanu prawnego zachowuje aktualność wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 9 stycznia 2015 roku (III AUa 877/14, Legalis), w którym wyrażono pogląd, że: "artykuł 11 PrUpadNapr stanowi o wymagalnych zobowiązaniach. Zatem użycie liczby mnogiej przemawia za istnieniem co najmniej kilku zobowiązań. Wielość zobowiązań należy utożsamiać z wielością wierzycieli. Niekwestionowanym celem postępowania upadłościowego jest równomierne zaspokojenie wszystkich wierzycieli z całego majątku dłużnika. Skoro dłużnik ma tylko jeden dług, to nie ma obawy, że przez zaspokojenie roszczenia w drodze egzekucji inni wierzyciele poniosą straty. W takiej sytuacji wierzyciel może dochodzić swych roszczeń w drodze postępowania procesowego". Stan zobowiązań powoda w stosunku do budżetu państwa sukcesywnie ulega zmniejszeniu, poprzez m.in. dokonywanie spłaty zobowiązania na mocy porozumienia z organem podatkowym, czy dokonywania odliczeń podatku VAT za tzw. złe długi, tym samym nie można uznać, że w stosunku do powoda zachodzą przesłanki uznania, nie Powód znajduje się w stanie niewypłacalności. Jednocześnie pozwany uznał, że fakt przekazywania przez Klientów/Odbiorców wszelkich należności na rachunek bankowy jedynego udziałowca, wskazuje na możliwość ogłoszenia upadłości powoda w sytuacji, gdy zastosowanie przekazu ma stanowić jedynie zabezpieczenie udzielonej przez udziałowca powoda pożyczki w kwocie 12 000 000 zł, w ramach której powód może w sposób dowolny, do wysokości osiągnięcia limitu pożyczki dokonywać ciągnięć pożyczki, która została oddana powodowi do swobodnego korzystania, spłata zaś wykorzystanego limitu uruchamia na nowo linię kredytową do wysokości określonej powyżej [dodatkowo spłata poszczególnych ciągnięć pożyczki zagwarantowana jest pewnością wpływów należności regulowanych przez Klientów/Odbiorców Klienta], nie wpływa zaś na ewentualną niewypłacalność powoda, której przesłanki określone zostały w art. 11 Ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe.

Na podstawie powyższych zarzutów powód wniósł o:

1.  uchylenie w całości zaskarżonej decyzji,

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W ocenie powoda spór w niniejszej sprawie dotyczy kwestii, czy Spółka dysponuje lub może wykazać, że ma możliwość pozyskania środków finansowych w wysokości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności. Powód wskazał, iż prowadzi działalność koncesjonowaną, polegającą na zakupie i sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym na obszarze całego kraju, która opiera się na założeniu, że bieżące przychody uzyskiwane od klientów powoda stanowiły środki na bieżące zakupy energii elektrycznej dla klientów. Powód zawsze starał się posiadać jak najszerszą bazę klientów, którzy czasem jednak okazywali się być niewypłacalni. W ramach przyjętego modelu działalności koncesjonowanej powstają opóźnienia i zaległości w płatnościach wnoszonych przez odbiorców z tytułu dostarczanej przez powoda energii elektrycznej. Jednocześnie dla zachowania ciągłości dostaw powód musi wciąż nabywać energię elektryczną od dostawców. Opóźnienia lub całkowity brak spłaty należności ze strony odbiorców energii doprowadziły do powstania opóźnień w opłacaniu przez Spółkę podatku od towarów i usług (VAT) oraz podatku akcyzowym. Przedsiębiorca podkreślił, że terminowo reguluje zobowiązania na rzecz swoich kontrahentów – dostawców energii elektrycznej, oraz dostawców towarów i usługodawców. Niespłacone zobowiązania Spółki stanowią należności o charakterze publicznoprawnym. Głównie są to zobowiązania podatkowe w kwocie łącznej około 7 600 000 zł (zaległość w podatku VAT za okres od października 2018 r. do maja 2019 r. w wysokości 3 800 000 zł oraz zaległość w podatku akcyzowym za okres od sierpnia 2018 r. do kwietnia 2019 r. w wysokości 3 800 000 zł). W zw. z tym Przedsiębiorca podjął działania w celu restrukturyzacji swoich klientów i koncentracji na klientach wiarygodnych finansowo. W celu odzyskania niespłaconych należności Spółka prowadzi też działania polubowne, które dotyczą 365 kontrahentów na kwotę 6 500 000 zł oraz procesów sądowych przeciw 128 odbiorcom energii w łącznej wysokości 19 600 000 zł. Na dzień wydania zaskarżonej decyzji podejmowane przez Spółkę działania dotyczyły odzyskania wierzytelności w łącznej kwocie 26 099 143 zł. Wierzytelności te są wymagalne, nie uległy przedawnieniu i są możliwe do dochodzenia wraz z odsetkami za opóźnienie w zapłacie należności w wysokości ustalonej ustawowo. Przedsiębiorca powołał się na pozytywny wynik negocjacji prowadzonych z kilkoma dłużnikami/odbiorcami energii elektrycznej. Podkreślił, że od początku 2019 r. do dnia wniesienia odwołania uregulował zaległości podatkowe w wysokości 2 100 000 zł oraz jest w trakcie spłacania pozostałej kwoty, która dzięki ustnemu porozumieniu z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego(...)w W. została rozłożona na płatności w kwocie 100 000 zł tygodniowo. Wpłaty dokonywane są z rachunku bankowego jedynego udziałowca Spółki w ramach pożyczki odnawialnej udzielonej Spółce w dniu 28 grudnia 2018 r. na kwotę 8 000 000 zł, którą podniesiono aneksem z 4 marca 2019 r. do kwoty 12 000 000 zł. Powód oświadczył, że pismem z 5 lipca 2019 r. wystąpił do właściwego Urzędu Skarbowego o rozłożenie pozostałej kwoty zaległości podatkowej z odsetkami na raty w okresie dwóch lat. Wskazał, że w zw. z nieuregulowanymi należnościami dokonał korekt podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT. Na dzień wniesienia odwołania łączna kwota korekty podatku VAT wyniosła 2 761 000 zł. Korekty te nie zostały jeszcze zaksięgowane przez Urząd Skarbowy i nie doszło do stosownego zmniejszenia zaległości podatkowej. Powód dodał, że planuje przeprowadzenie kolejnej korekty należności podatkowej VAT w kwocie przekraczającej 2 000 000 zł i obniżenia wielkości zobowiązania podatkowego Spółki. Przedsiębiorca zauważył, że w 2018 r. osiągnął zysk netto na poziomie (...) zł, a w okresie pierwszych pięciu miesięcy 2019 r. zysk netto wyniósł (...) zł. Przedsiębiorca podkreślił, że mimo trudnego okresu wyniki są dodatnie. Zauważył, że w okresie do maja 2019 r. wskaźnik płynności finansowej Spółki wzrósł do poziomu 2,07 w porównaniu do roku 2018, kiedy wskaźnik ten utrzymywał się na poziomie 1,99. W 2019 r. Natomiast wskaźnik płynności natychmiastowej w 2018 r. wynosił on 0,03 a w roku 2019 uległ obniżeniu do wartości 0,01 ze względu na opóźnienia w płatnościach dokonywanych przez klientów oraz całkowity brak spłaty niektórych należności. Powołał się również na wskaźniki rentowności Spółki, które są wyższe lub porównywalne do innych podmiotów występujących na rynku obrotu energią elektryczną. Powód ponownie wskazał, że w celu zapewnienia kontynuacji działalności koncesjonowanej, jedyny udziałowiec Spółki – (...) S.A. z siedzibą w W. (PI), w dniu 28 grudnia 2018 r. udzielił Spółce odnawialnej pożyczki w łącznej wysokości 8 000 000 zł, która aneksem z dnia 4 marca 2019 r. została zwiększona do kwoty 12 000 000 zł. Pożyczka ta została zabezpieczona wierzytelnościami powoda. W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. na rachunek bankowy (...) (...) wpłynęła kwota 44 739 846,57 zł. Na zlecenie powoda dokonano przelewów w celu pokrycia jego zobowiązań, w kwocie 10 658 672,82 zł. W imieniu powoda (...) (...) zasilił konto (...) w wysokości 28 093 508,13 zł. Powód wpłacił na rzecz PI kwotę 212 506,77 zł celem spłaty pożyczki. Przedsiębiorca zwrócił również uwagę, że nadpłata pochodząca od klientów w wysokości 5 901 629,35 zł stanowi odpowiednie zabezpieczenie pożyczki.

Zdaniem powoda dalsze funkcjonowanie Spółki na rynku energetycznym nie stanowi ryzyka dla innych uczestników tego rynku. Na potwierdzenie swego stanowiska powód powołał się na wyroki Sądu Najwyższego oraz Sądów Apelacyjnych, które odnosiły się do przesłanek ogłoszenia upadłości przedsiębiorców.

Powód nie zgodził się z twierdzeniem pozwanego, iż Przedsiębiorca nie udowodnił faktu dysponowania środkami finansowymi gwarantującymi prawidłowe wykonywanie działalności w zakresie objętym koncesją. Wskazał, że do akt administracyjnych sprawy został dołączony wyciąg z rachunku bankowego Banku (...) S.A. za okres od dnia 1 listopada 2018 r. do dnia 30 listopada 2018 r. Na dzień wszczęcia postępowania administracyjnego środki własne powoda wynosiły (...)zł, a na dzień 30 listopada 2018 r. wynosiły już (...) zł. Ponadto na dzień 30 listopada 2018 r. powód wygenerował zysk z prowadzonej działalności koncesjonowanej na poziomie około (...) zł. Zdaniem powoda z analizy bilansu i rachunku zysków i strat sprawozdań z poprzednich lat wynika, że sytuacja finansowa Spółki w porównaniu do roku 2017 uległa znacznej poprawie. Przedsiębiorca podniósł, że dysponuje środkami niezbędnymi do zaspokojenia roszczeń osób trzecich.

Powód powołał się również na elementy swojego planu biznesowego i wskazał, że począwszy od 2020 r., w kolejnych czterech latach działalności Spółki wolumeny obrotu energią elektryczną będą wynosić odpowiednio 534 218 MWh, 719 965 MWh, 898 282 MWh oraz 1 072 885 MWh. Na tej podstawie planowane przychody Spółki w kolejnych latach zostały oszacowane na kwoty (...) zł, (...) zł, (...) zł oraz(...) zł.

Zdaniem powoda spadek sprzedaży pod koniec 2018 r. i na początku 2019 r. był wynikiem zmian rynkowych, które skutkowały podwyższeniem hurtowych cen energii elektrycznej o blisko 100% oraz zmian regulacyjnych w postaci tzw. „ustawy o cenach energii”, wprowadzenia podwójnej regulacji cen, zdublowania kompetencji Prezesa URE i braku przepisów wykonawczych dotyczących zwrotu środków pieniężnych spółkom obrotu w negatywny sposób odbiła się na niezależnych spółkach obrotu, wprowadziła niepewność prowadzenia działalności koncesjonowanej i dalsza konsolidację rynku wokół podmiotów zasiedziałych. Zdaniem powoda z przedstawionej okoliczności wynika, że Spółka zachowuje dodatnie Kapitały Własne, a jej rentowność działalności ulega stałej poprawie w kolejnych latach działalności. Spółka wskazała, że zawarła z (...) S.A. umowę o świadczenie usług przesyłania energii elektrycznej i posiada umowę o dostęp do Towarowej Giełdy Energii, co wpływa na poprawę warunków finansowych prowadzenia obrotu. Źródłem finansowania działalności powodowej Spółki są kapitały własne i pożyczka od jedynego wspólnika (...) SA, które stanowią odpowiednie środki finansowe na sfinansowanie działalności z zakresu udzielonej koncesji na obrót energią elektryczną.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o:

1.  oddalenie odwołania,

2.  oddalenie wniosków dowodowych powoda, bowiem okoliczności, na które zostały wniesione bezpośrednio wynikają z materiału zgromadzonego w aktach administracyjnych sprawy, z wyjątkiem wniosku dotyczącego dopuszczenia dowodu z akt administracyjnych przedmiotowego postępowania,

3.  dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów zgromadzonych w sprawy przesłanych na podstawie art. 479 ^{( 48)} § 1 k.p.c. Sądowi Okręgowemu w Warszawie - Sądowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy piśmie z dnia 1 sierpnia 2019 roku znak: (...) (...)- na okoliczność prawidłowości zaskarżonej decyzji,

4.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Prezes URE powołał się na ustalenia dotyczące sytuacji finansowej (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., dokonane w toku postępowania poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji. Wskazał, że zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe, Prezes URE cofa koncesję w przypadku niespełnienia któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1 Pe lub w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2-6 lub ust. 3a Pe. Zdaniem Prezesa URE w odniesieniu do powoda spełnione zostały określone w art. 33 ust. 1 pkt 2 Pe przesłanki do wydania decyzji o cofnięciu udzielonej Spółce koncesji na obrót energią elektryczną. Prezes URE stwierdził, że wobec dokonanych ustaleń wydanie zaskarżonej decyzji było uzasadnione a odwołanie zasługuje na oddalenie.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Prezes URE decyzją z dnia 21 kwietnia 2017 r. nr (...) udzielił przedsiębiorcy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. koncesji na obrót energią elektryczną, na okres od dnia 2 maja 2017 r. do dnia 31 grudnia 2027 r.

Pismem z dnia 16 lipca 2018 r. Prezes URE wezwał (...) sp. z o.o. do przedłożenia we wskazanym terminie wyczerpujących informacji i dokumentów dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną w okresie od podjęcia działalności objętej koncesją do dnia 31 grudnia 2017 r. oraz od 1 stycznia 2018 r. do 30 czerwca 2018 r. (k. 1 akt adm.)

Przedsiębiorca w piśmie z dnia 3 sierpnia 2018 r. przedłożył stosowne informacje i wymagane przez Prezesa URE dokumenty. (k. 5 – 588 akt adm.)

Pismem z dnia 15 listopada 2018 r. Prezes URE zawiadomił przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia udzielonej Spółce (...) w związku z uzasadnionym podejrzeniem niespełnienia warunku, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2 Pe, tj. niedysponowaniem przez koncesjonariusza środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności bądź brakiem możliwości udokumentowania przez niego ich pozyskania. Jednocześnie Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do przedstawienia wymienionych dokumentów i informacji, w tym m.in. dziennika księgowań, zestawienia obrotów i sald wszystkich kont księgi głównej i wszystkich kont pomocniczych z okres 1 stycznia 2018 r. – 31 października 2018 r., bilansu, rachunku zysków i strat za ww. okres, kopi wszystkich umów pożyczek zawartych przez Spółkę oraz wydruków z rachunków bankowych od 1 stycznia do 15 listopada 2018 r. (k. 590 akt adm.)

W odpowiedzi z dnia 5 grudnia 2018 r. koncesjonariusz przesłał zestawienie obrotów i sald, zestawienie zapisów z kont, bilans i rachunek zysków i strat za okres od 1 stycznia do 30 listopada 2018 r., kopie umów pożyczek zawartych przez Spółkę i wykaz operacji z rachunków bankowych Spółki za okres od 1 stycznia do 15 listopada 2018 r. w formie elektronicznej. Przedsiębiorca wskazał na stabilną sytuację finansową Spółki, stan środków na rachunku ((...)zł na 30 listopada 2018 r.), wyniki finansowe na koniec listopada 2018 r. ( (...) zł), które pokrywają w całości stratę z ubiegłego roku i uwzględniają rezerwę na zakup i umorzenie certyfikatów za 2018 r. (k. 593 akt adm.) W załączeniu do pisma z 5 grudnia 2018 r. Przedsiębiorca złożył m.in. kopie 27 umów pożyczki, które Spółka zawarła z jedynym wspólnikiem (...) S.A. w okresie od stycznia 2017 r. do końca listopada 2018 r. Ostatnia umowa z dnia 26 listopada 2018 r. dotyczyła pożyczki w kwocie 3 500 000 zł. (k. 596 – 650 akt adm.)

Pismem z dnia 10 stycznia 2019 r. Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do przedstawienia dodatkowych informacji i dokumentów, wymienionych szczegółowo w wezwaniu niezbędnych w prowadzonym postępowaniu dowodowym. (k. 727 akt adm.) Przedsiębiorca dostarczył wymagane informacje i dokumenty pismem z dnia 22 lutego 2019 r. Wyjaśnił, że przyczyną opóźnień w realizowaniu podatku o towarów i usług (VAT) oraz podatku akcyzowego niezapłacone przez odbiorców energii wierzytelności. Spółka oświadczyła, że w deklaracji grudniowej wykazał VAT do przeniesienia w kwocie – 1 121 771 zł i w zw. z nieuregulowanymi wierzytelnościami klientów uzyska możliwość korekty deklaracji VAT (ulga za długi) i planuje wprowadzenie korekt: 25 lutego ok. 2 400 000 zł, 25 marca ok. 1 100 000 zł oraz 25 kwietnia ok. 1000 000 zł. Ponadto Przedsiębiorca zawiadomił, że od 1 stycznia 2019 r. na zasadzie przekazania świadczenia osoby trzeciej zgodnie z art. 921 ¹ k.c. uprawnionym do otrzymania należności z tytułu zawartej z (...) (...) umowy sprzedaży energii elektrycznej jest (...) SA (jedyny wspólnik Spółki). Przekazanie obejmuje wszystkich odbiorców energii elektrycznej i wszystkie faktury sprzedaży energii elektrycznej i paliwa gazowego wystawione po 1 stycznia 2019 r. Kwota płatności objętych przekazem do dnia 20 lutego 2019 r. wyniosła 12 079 200,39 zł. W zamian Spółka uzyskała od (...) SA finansowanie w formie pożyczki i będzie realizować zobowiązania z tytułu prowadzenia działalności za pomocą środków uzyskanych od (...) SA. (k.734 akt adm.) Przy piśmie Przedsiębiorca przedstawił m.in. umowę pożyczki odnawialnej z dnia 28 grudnia 2018 r. zawartą przez Spółkę z jedynym wspólnikiem (...) S.A. na kwotę 8 000 000 zł, która aneksem z dnia 4 marca 2019 r. została zwiększona do kwoty 12 000 000 zł. (k. 758-760 akt adm., k. 84 akt sąd.), zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o stanie zaległości w regulowaniu podatku VAT oraz podatku od towarów i usług (k.756 akt adm.) oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 18 lutego 2019 r. o zwolnieniu z egzekucji do dnia 18 marca 2019 r. 80 % wpływów z zajętego rachunku bankowego Spółki (k. 761 akt adm.), zestawienie wierzytelności przeterminowanych z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na 20 lutego 2019 r. (k.796-850 akt adm.) listę wierzytelności kwestionowanych przez odbiorców energii elektrycznej w drodze powództwa sądowego (k.851 akt adm.), opinię bankową wystawioną przez Bank (...) SA w W. (k. 875 akt adm.) oraz wyciąg z rachunku bankowego za okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 stycznia 2019 r. (k. 876 – 1031 akt adm.)

W piśmie z dnia 27 lutego 2019 r. Spółka przedstawia zestawienie obrotów i sald za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 lipca 2018 r. oraz od 1 sierpnia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., zapisy z kont od stycznia do lipca 2018 r., dzienniki księgowań z okresu od 1 sierpnia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. oraz zestawienie zobowiązań Spółki z podziałem na rodzaj zobowiązania i okres przeterminowania. (k. 1032 – 1195 akt adm.)

Pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego, oraz możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym i złożenia dodatkowych uwag i wyjaśnień w terminie 7 dni. (k. 1197 akt adm.)

W dniu 10 kwietnia 2019 r. przedstawiciel Spółki zapoznał się z materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia koncesji. Do dnia wydania zaskarżonej decyzji Przedsiębiorca nie zgłosił uwag w sprawie. (k. 1199 akt adm.)

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wskazane dowody, zgromadzone w toku postępowania administracyjnego, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron w toku postępowania.

Na podstawie dokonanych ustaleń Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Z dokumentów złożonych w postępowaniu monitorującym działalność Spółki w zakresie obrotu energią elektryczną oraz jej sytuację finansową, tj. sprawozdania finansowego do 31 grudnia 2017, bilansu oraz rachunku zysków i strat za okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. wynika, że na dzień 31 grudnia 2017 r. kapitał własny powoda był ujemny i wynosił minus (...) zł. Spółka poniosła stratę netto w wysokości minus 1 463 198,65 zł. Zobowiązania krótkoterminowe wynosiły 4 500 097,29 zł, a przychody netto ze sprzedaży wynosiły (...) zł. Również na dzień 30 czerwca 2018 r. powód wykazywał ujemny kapitał własny w wysokości minus (...) zł i stratę netto w wysokości minus 1 571 889,89 zł. Zobowiązania krótkoterminowe wzrosły do 20 199 285,89 zł, przychody netto wyniosły (...) zł. W kolejnych termiach do 30 listopada oraz do 31 grudnia 2018 r. powyższe wartości były następujące: kapitał własny odpowiednio (...) zł i (...) zł, zobowiązania krótkoterminowe: 19 779 546,57 zł i 19 855 524,25 zł. Zysk netto Spółki do 31 listopada 2018 r. wynosił (...) zł a do 31 grudnia 2018 r. (...) zł. Na dzień 31 grudnia 2018 r. Spółka posiadała środki i inne aktywa pieniężne w kwocie 1 857 518,79 zł. Z zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego wynikało, że na dzień 14 lutego 2019 r. zaległości podatkowe Spółki wynosiły łącznie 8 767 363,96 zł (podatek akcyzowy 3 842 536 zł, podatek VAT 4 924 713 zł) Powód przedstawił postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego dotyczące zwolnienia z egzekucji 80% wpływów na wszystkie rachunki Spółki, jednak tylko do 18 lutego 2019 r. Ponadto z majątku Spółki na podstawie tytułów wykonawczych z 28 grudnia 2018 r. oraz 7 lutego 2019 r. prowadzone były postępowania egzekucyjne oraz dokonano zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego u dłużnika zajętej wierzytelności. Na podstawie umowy od 1 stycznia 2019 r., na zasadzie przekazu uprawnionym do otrzymywania należności z tytułu sprzedanej przez Spółkę odbiorcom energii elektrycznej był jedyny wspólnik (...) SA. Przy kwocie pożyczki 8 000 000 zł oprocentowanie w wysokości 8,2 % rocznie, płatne z góry jako rata balonowa wynosiło 656 000 zł, a prowizja wynosiła 6,875% maksymalnej pożyczki. Na dzień 22 lutego 2019 r. wartość należności przeterminowanych Spółki powyżej 100 dni wynosiła 9 000 000 zł a wysokość należności kwestionowanych przez odbiorców stanowiła wartość 6 400 000 zł. Do dnia 12 lutego 2019 r. kwota płatności objętych przekazem wynosiła 12 079 200,39 zł. Analiza aktywności operacji na kontach bankowych Przedsiębiorcy po dniu 1 stycznia 2019 r. wskazywała, że w stosunku do zakresu prowadzonej działalności Spółki rozmiar obrotów był niewielki.

Z informacji zebranych w aktach administracyjnych wynika, że na koniec roku 2017 oraz w roku 2018 Przedsiębiorca odnotował stratę z działalności, zobowiązania krótkoterminowe Spółki były znacznie wyższe od osiąganego zysku. Ponadto Spółka miała zaległości podatkowe wobec Skarbu Państwa a jej wpływy na rachunku bankowym były objęte egzekucją. Również wartość wierzytelności przeterminowanych, wynosząca 9 000 000 zł, z uwagi na wskazane wyżej okoliczności, należało ocenić jako znaczną. Prowadzenie sporów sądowych, które dotyczą kwot należnych Spółce lub kwestionowanych przez odbiorców energii elektrycznej, ze względu na ich przyszły i niepewny charakter nie może być brane pod uwagę i nie ma znaczenia dla oceny sytuacji finansowej Spółki. Na poprawę sytuacji finansowej Spółki nie ma wpływy zawarcie umowy z jedynym udziałowcem na pożyczkę odnawialną do kwoty 12 000 000 zł. Podkreślenia wymaga, że wynikające z tej mowy obowiązki stanowią dodatkowe obciążenie finansowe Spółki. Na skutek ustalenia, że przychody Spółki z działalności gospodarczej wpływają na rachunek (...) SA., wyłączone zostały całkowicie możliwości dysponowania przez Spółkę środkami uzyskanymi ze sprzedaży energii elektrycznej. Mając na uwadze, że skoro w założeniu środki finansowe uzyskiwane przez Spółkę ze sprzedaży energii elektrycznej miały być przeznaczane na nabywanie kolejnych wolumenów energii celem jej odsprzedaży okoliczność, że w wyniku podpisania umowy pożyczki środki ze sprzedaży energii nie będą wpływały na rachunek Spółki prowadzi do wniosku, że Przedsiębiorca utracił możliwość dalszego niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej. Posiadanie przez powoda środków finansowych na prowadzenie i rozwijanie działalności koncesjonowanej jest uzależnione od decyzji innego podmiotu gospodarczego. Informacje dotyczące sytuacji finansowej Spółki uzasadniały ocenę, że w okresie poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji Przedsiębiorca utracił samodzielną zdolność realizowania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Ewentualne podjęcie przez jedynego wspólnika Spółki negatywnej decyzji co do dalszego finansowania działalności powoda przyniesie ujemne skutki nie tylko dla samego Przedsiębiorcy, ale również dla jego kontrahentów-dostawców i odbiorców energii elektrycznej. Dalsze funkcjonowanie powodowej Spółki na rynku energetycznym stwarzało zagrożenie dla pewności i bezpieczeństwa obrotu gospodarczego krajowego rynku energetycznego. W zaistniałej sytuacji nie było pewności, czy powód ureguluje swoje zadłużenie wobec Skarbu Państwa. Zdaniem Sądu w świetle powyższego stwierdzić należało, iż na podstawie przedstawionych informacji Przedsiębiorca nie wykazał, że posiada własne środki w wielkości gwarantującej samodzielne wykonywanie działalności gospodarczej, w szczególności finansowanie zakupu energii elektrycznej od dostawców i środki na pokrycie ewentualnych nieprzewidzianych zobowiązań i nie udokumentował możliwości zdobycia tych środków. Z powyższego wynika, że powód nie wykazał, że spełnia przewidziane w art. 33 ust. 1 pkt 2 Pe przesłanki wymagane do udzielenia koncesji na obrót energią elektryczną. Na powyższą ocenę nie mogło mieć wpływu uzyskanie od Naczelnika Urzędu Skarbowego zwolnienia z egzekucji 80% bieżących wpływów na rachunki bankowe Spółki na okres 1 miesiąca oraz realizacja porozumienia z organem podatkowym dotyczącego zadłużenia poprzez rozłożenie spłaty na raty.

Zgodnie z art. 33 ust. ust. 1 pkt 2 Pe Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy, który dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej bądź jest w stanie udokumentować możliwości ich pozyskania. Natomiast w myśl art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe Prezes URE cofa koncesję w przypadku niespełniania przez koncesjonariusza któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1 lub wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2-6 lub ust. 3a Pe.

Wobec ustalenia, że powód nie spełnia warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1 lub wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2-6 lub ust. 3a Pe, Prezes URE zobowiązany był do wydania decyzji o cofnięciu udzielonej powodowi koncesji na obrót energią elektryczną.

Podkreślenia wymaga, iż w postępowaniu prowadzonym na skutek wniesienia odwołania od decyzji o cofnięciu udzielonej Spółce koncesji przedmiotem sporu jest, czy w dacie wydania zaskarżonej decyzji istniały okoliczności do uznania, że cofnięcie udzielonej powodowi koncesji na obrót energią elektryczną było uzasadnione. Z tego względu przestawione w odwołaniu informacje i dane dotyczące przyszłych działań zaplanowanych przez Spółkę i przewidywanych dochodów, które w istotnym stopniu poprawią sytuację finansową Spółki nie mogą mieć wpływu ocenę zaskarżonej decyzji. W sytuacji, gdy w dacie wydania decyzji na Spółce ciążyła niespłacona należność wobec Skarbu Państwa, a podmiotem uprawnionym do otrzymywania należności z tytułu sprzedanej przez Spółkę odbiorcom energii elektrycznej był jedyny wspólnik (...) SA, bez znaczenia są podnoszone w odwołaniu okoliczność dotyczące wielkości środków pieniężnych na koniec listopada 2018 r. w porównaniu z wielkością zobowiązań krótkoterminowych w tym samym czasie. W toku postępowania poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji powód nie wykazał, że posiada środki finansowe w wysokości gwarantującej prawidłowe prowadzenie działalności koncesjonowanej oraz wystarczające na pokrycie wszelkich zobowiązań Spółki powstałych w zw. z wykonywaniem tego rodzaju działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga, że decyzja o udzieleniu przedsiębiorcy koncesji na prowadzenie działalności reglamentowanej jest swego rodzaju gwarancją Prezesa URE, że podmiot, któremu udzielono koncesji, spełnia wszystkie wymogi do jej uzyskania, daje rękojmię prawidłowego wykonywania tej działalności i nie stwarzający zagrożenia dla interesów innych uczestników danego rynku. Przy ocenie sytuacji finansowej powoda w dacie wydania zaskarżonej decyzji bez znaczenia jest okoliczność, że w innym postępowaniu administracyjnym Prezes URE określił minimalny poziom środków niezbędnych do zaspokojenia ewentualnych roszczeń osób trzecich, mogących powstać w wyniku niewłaściwego prowadzenia działalności koncesjonowanej, w tym szkód w środowisku na kwotę 175 000 zł. Okoliczności występujące w innym postępowaniu i mające wpływ na treść wydanej na ich podstawie decyzji, z uwagi na ich odmienne znaczenie pozostają bez wpływu na ocenę decyzji w innej sprawie, nawet jeżeli dotyczą tego samego podmiotu.

Zdaniem Sądu w świetle ustaleń dotyczących sytuacji finansowej powoda w dacie wydania zaskarżonej decyzji podniesione w odwołaniu zarzuty naruszenia art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe w zw. z art. 33 ust. 1 Pe w zw. art. 38 Pe nie zasługiwały na uwzględnienie i nie mogły stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 11 ustawy Prawo upadłościowe wskazać należy, iż w zaskarżonej decyzji Prezes URE wspomniał o przesłankach ogłoszenia upadłości jedynie w celu wykazania sytuacji finansowej Spółki, lecz nie stwierdził, że ze względu na sytuację finansową Przedsiębiorca spełnił przesłanki ogłoszenia upadłości. Podniesiony w odwołaniu zarzut naruszenia tego przepisu nie miał więc znaczenia w sprawie i również nie uzasadniał uwzględnienia żądania uchylenia zaskarżonej decyzji.

Wobec uznania, że dla oceny zaskarżonej decyzji bez znaczenia były informacje dotyczące sytuacji finansowej powoda po wydaniu decyzji o cofnięciu koncesji Sąd, na zasadzie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął zgłaszane w odwołaniu dowody jako nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Z tych samych przyczyn i na tej samej podstawie prawnej Sąd pominął również dowody w postaci opinii biegłych uznając, że wnioski w tej kwestii powinny być ewentualnie zgłoszone przez powoda na etapie postępowania prowadzonego przez Prezesa URE i dotyczyć kondycji Spółki przed wydaniem zaskarżonej decyzji. Przeprowadzenie tych dowodów na etapie postępowania odwoławczego przyczyniłoby się do znacznego przedłużenia postępowania. Natomiast w odniesieniu do dowodów z zeznań świadków i strony Sąd stwierdził, że okoliczności, których wykazaniu miały służyć, nie były kwestionowane przez pozwanego, nie budziły wątpliwości Sądu, więc ich przeprowadzenie nie było konieczne i nie miało wpływu na rozstrzygnięcie sprawy. Dodać należy, że zeznania świadków i stron mogą dotyczyć wyłącznie faktów. Z tego względu Sąd nie uwzględnił wniosku o dopuszczenie dowodu dotyczącego wyrażonej przez świadka lub stronę oceny, że środki pochodzące z pożyczki i posiadane przez Spółkę, były wystarczające do prowadzenia działalności gospodarczej powoda oraz zabezpieczenia ewentualnych roszczeń.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do uwzględnienia oddalił odwołanie, jako bezzasadne - art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód jako strona przegrywająca sprawę, zobowiązany jest do zwrotu Prezesowi URE kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265).

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.