Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2023 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : sędzia Julita Preis

Protokolant: ----------------------------

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2023 roku w Chełmnie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa W. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B.

przeciwko (...) S.A z siedzibą w W.

o zapłatę

orzeka :

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B. kwotę 770,00 zł (siedemset siedemdziesiąt złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 września 2020 r. do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałej części.

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1010,38 zł ( jeden tysiąc dziesięć złotych trzydzieści osiem groszy ) z tytułu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Julita Preis

Sygn. akt I C 329/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15 czerwca 2021 r. powód W. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 820,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 770,00 zł od dnia 15 września 2020 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 50,00 zł od dnia 15 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty oraz 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej uiszczonej od pełnomocnictwa . Powód wniósł o rozpoznanie sprawy w postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 08 sierpnia 2020 r. doszło do zdarzenia w wyniku, którego uszkodzony został pojazd marki M., numer rejestracyjny (...) stanowiący w tej dacie własność poszkodowanego M. C. (1) . Szkoda zgłoszona została do pozwanego w dniu 14 sierpnia 2020 r. i nadany został jej numer (...). Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił poszkodowanemu tytułem odszkodowania kwotę w wysokości 1 415,21 zł. W dniu 26 maja 2021r. pomiędzy poszkodowanym a (...) sp. z o.o. sp.k. zawarta została umowa cesji wierzytelności, na mocy której nabyta została wierzytelność przysługująca poszkodowanemu wobec pozwanego powstała na skutek wyżej opisanego zdarzenia (z wyłączeniem dotychczas wypłaconej kwoty). Następnie, w dniu 02 czerwca 2021 r. umowa cesji wierzytelności zawarta została pomiędzy (...) sp. z o.o. sp.k. a powodem. Tym samym, powód wstąpił w miejsce poszkodowanego jako jego następca prawny. Pismem z dnia 09 czerwca 2021r. powód poinformował pozwanego o dokonanym przelewie, przedkładając równocześnie kserokopie zawartych umów. Powód w piśmie tym wskazał, że wypłacone odszkodowanie zostało bezpodstawnie zaniżone. Powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty kwoty tytułem dopłaty do odszkodowania stanowiącej różnicę pomiędzy faktyczną wysokością szkody a dotychczas wypłaconym odszkodowaniem oraz tytułem kosztów sporządzenia opinii technicznej, ewentualnie do wskazania propozycji ugodowego zakończenia sprawy. Powód wskazał , że tytułem odszkodowania wypłacona została kwota w wysokości 1 415,21 zł, podczas gdy faktyczna wysokość odszkodowania z tytułu uszkodzeń powstałych na pojeździe wynosi 2 468,08 zł. Opinia techniczna Towarzystwa (...) stanowiąca podstawę ustalenia wysokości odszkodowania zawiera wiele błędów, w konsekwencji czego kwota wypłacona tytułem odszkodowania nie czyni zadość kodeksowej zasadzie pełnej kompensacji szkody, a mianowicie: rażąco zaniżono stawki za roboczogodziny blacharza oraz lakiernika, bezpodstawnie obniżono wartość materiałów lakierniczych o 33%, bezpodstawnie zaniżono ceny części zamiennych o co najmniej 25% oraz pominięto 2% normaliów. Powód podkreślił , że zgodnie z treścią art. 363 § 1 k.c. to wyłącznie do poszkodowanego należy wybór sposobu naprawienia szkody, który może domagać się jej naprawienia poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej . Wyliczona została ona jako różnica pomiędzy faktyczną wysokością szkody (ustaloną na podstawie opinii technicznej sporządzonej na zlecenie powoda), tj. 2 468,08 zł a kwotą dotychczas wypłaconego odszkodowania, tj. 1 415,21 zł (2 468,08 zł -1 415,21 zł = 1 052,87 zł). Powód wskazał , że w niniejszym postępowaniu dochodzi zapłaty należnego odszkodowania w części, tj. w kwocie 770,00 zł, a kwota ta nie wyczerpuje całego roszczenia powstałego na skutek wyżej opisanego zdarzenia. Powód wyjaśnił, iż na kwotę dochodzoną niniejszym pozwem, tj. 820,00 zł składają się: kwota 770,00 zł - tytułem częściowej kwoty należnego odszkodowania w związku ze szkodą opisaną powyżej i kwota 50,00 zł - tytułem kosztów sporządzenia na zlecenie powoda kosztorysu naprawy. Powód wskazał , że żąda zasądzenia odsetek za opóźnienie liczonych od kwoty 770,00 zł od dnia 15 września 2020 r. do dnia zapłaty. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych odszkodowanie winno zostać wypłacone w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zawiadomienie złożone zostało w dniu 14 sierpnia 2020 r., zaś pozwany obowiązany był do wypłaty odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu w należnej wysokości w terminie do dnia 14 września 2020 r. Uzasadnionym jest zatem żądanie zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie odszkodowania w należnej wysokości liczonych od dnia następującego po terminie płatności, tj. od dnia 15 września 2020 r. do dnia zapłaty. Powód żąda także odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 50,00 zł liczonych od dnia 15 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty. Powód wezwał pozwanego do zapłaty tej kwoty pismem nadanym w dniu 09 czerwca 2021r., w którym zakreślony został 5- dniowy termin płatności. Pozwany odebrał wezwanie do zapłaty w dniu 09 czerwca 2021 r. Termin płatności przypadał zatem na 14 czerwca 2021 r„ zaś odsetki winny być naliczane od dnia następującego po terminie płatności, tj. od dnia 15 czerwca 2021 r. Powód w celu ustalenia prawidłowej wysokości odszkodowania i jego dochodzenia zlecił wykonanie opinii technicznej. Koszt sporządzenia przedmiotowej opinii wyniósł 50,00 zł i zwrotu tej kwoty domaga się między innymi w niniejszym postępowaniu. Poniesienie tego wydatku było konieczne i uzasadnione, albowiem w ten tylko sposób powód miał możliwość udokumentowania zasadności i wysokości zgłoszonych roszczeń, a wydatkowana przez niego kwota mieści się w ramach adekwatnego związku przyczynowego ze szkodą. Powód wskazał , że działając na podstawie art. 20 w zw. z art. 34a ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli wnosi o rozpoznanie sprawy przez Sąd Rejonowy w Chełmnie jako właściwy dla miejsca zamieszkania poszkodowanego (cedenta), który zamieszkuje w miejscowości G. (gm. U.) .

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Chełmnie uwzględnił żądanie pozwu w całości i wydał dnia 26 lipca 2021 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym .

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. w ustawowym terminie wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 lipca 2021 r. wnosząc w nim o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania ,w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany potwierdził , że prowadził postępowanie likwidacyjne dotyczące szkody M. C. (1) w pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...), do której doszło w dniu 08 sierpnia 2020 r. Pozwany wskazał , że podjął czynności likwidacyjne z racji łączącej go ze sprawcą wypadku umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W oparciu o kosztorys wykonany w systemie eksperckim pozwany ustalił bezsporną kwotę odszkodowania, tj. 1415,21 zł. Kwota odszkodowania została ustalona w oparciu o kalkulację naprawy pojazdu wykonaną w systemie eksperckim na podstawie technologii producenta, stosując przeciętną stawkę roboczogodziny ustaloną dla miejsca zamieszkania poszkodowanego. Pozwany podkreślił , że w momencie szkody pojazd posiadał uszkodzenia niemające związku z przedmiotowa szkoda: wygięcie drzwi przednich, lewych w części tylnej, zarysowanie zderzaka tylnego oraz przetarcie i wygięcie drzwi przednich prawnych. Pozwany złożył poszkodowanemu propozycje naprawienia jego pojazdu w jednym z warsztatów sieci naprawczej pozwanego, za cenę przyznaną przez pozwanego tytułem odszkodowania. Poszkodowany z propozycji pozwanego nie skorzystał. Obecnie powód domaga się dopłaty należności zgodnie ze zleconą przez siebie kalkulacją naprawy. Roszczenie to jest zdaniem pozwanego niezasadne z uwagi na ciążący na poszkodowanym obowiązek zapobiegania zwiększeniu się rozmiarów szkody. Skoro bowiem poszkodowany otrzymał od pozwanego propozycję naprawy pojazdu za kwotę przyznanego odszkodowania, a tym samym możliwa była taka naprawa i to bez konieczności samodzielnego poszukiwania warsztatu naprawczego przez poszkodowanego, to niezależnie od tego jaka jest różnica pomiędzy sporządzonym na zlecenie powoda kosztorysem naprawy a kosztorysem sporządzonym przez pozwanego i tym samym wypłaconym przez niego odszkodowaniem, roszczenie powoda jest i tak niezasadne. Pozwany wypłacił bowiem poszkodowanemu kwotę, która pozwalała w sposób realny na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Poszkodowany nie był zainteresowany ofertą pozwanego, a obecnie nabywca wierzytelności domaga się znacznie wyższego odszkodowania. Z ostrożności pozwany wskazał , że kosztorys przedstawiony przez powoda został zawyżony , zawyżone zostały stawki roboczogodziny , jak również niewłaściwa jest kwalifikacja niektórych części do wymiany zamiast naprawy. Ponadto kosztorys sporządzony został w oparciu o części oryginalne, a jednocześnie nie wykazano szczególnego interesu poszkodowanego do zastosowania części oryginalnych, a więc historii serwisowania pojazdu, wykonanych napraw, czy wykonano obowiązkowe przeglądy, konserwacje, naprawy. Według pozwanego należy też zwrócić uwagę na fakt, że pojazd w dniu zdarzenia był ponad 11-letni, a naprawienie zaś szkody nie może prowadzić do wzbogacenia po stronie poszkodowanego. Ponadto w ramach likwidacji przedmiotowej szkody pozwany zasięgnął informacji, iż w przedmiotowym pojeździe występowały wcześniejsze uszkodzenia, co również dowodzi faktu, że pojazd nie był bezwypadkowy. Nie wiadomo również czy ewentualnie dokonane wcześniejsze naprawy pojazdu były zgodne z technologią producenta i jakie części zamienne użyto do naprawy pojazdu. Ustalenie ww. faktów jest konieczne w niniejszej sprawie albowiem może to mieć wpływ na koszty naprawy pojazdu po zdarzeniu z dnia 08 sierpnia 2020 r. Pozwany podniósł także , iż powód niesłusznie domaga się zwrotu kosztów sporządzonej prywatnej kalkulacji. Wskazał, że kalkulacja została zlecona i sporządzona przez powoda po przelewie wierzytelności. Zatem wierzytelność ta nie weszła w skład przelanej przez poszkodowanego ewentualnej wierzytelności wobec pozwanego.

Powód zaś swoich roszczeń dochodzi wyłącznie na podstawie dokonanej cesji wierzytelności, zatem nie posiada odrębnej samodzielnej podstawy do kierowania jakichkolwiek dodatkowych roszczeń wobec pozwanego. Należność z tytułu kosztów kalkulacji nie jest związana ze szkodą jaką poniósł poszkodowany i nie może być dochodzona przez powoda. Powód poniósł koszt kalkulacji na własne ryzyko i wyłącznie własny koszt. Pozwany dodał, że powód jest podmiotem profesjonalnym, który również we własnym zakresie potrafi oszacować wartość takowej wierzytelności. Ponadto, wyceny wierzytelności (przynajmniej wstępnej) powód musiał dokonać przed jej nabyciem, bowiem bez tego nie wiedziałby, czy nabycie przedmiotowej wierzytelności jest opłacalne. Zatem mając na uwadze powyższe, w ocenie pozwanego nie dość, że nie było potrzeby zlecania prywatnej ekspertyzy przez powoda, to przede wszystkim powód nie jest uprawniony do żądania zwrotu jej kosztów. Pozwany podniósł również , że kalkulacja została sporządzona przez (...) sp. z o.o. natomiast faktura za kalkulacje została wystawiona przez (...) sp. z o.o. sp.k. na rzecz powoda. Nie sposób nawet ustalić związku pomiędzy tymi podmiotami. Powód nie wykazał tym samym, aby poniósł koszt tej właśnie kalkulacji sporządzonej przez (...) sp. z o.o., zatem także z tej przyczyny powództwo w zakresie kosztów ekspertyzy winno zostać, zdaniem pozwanego , oddalone. Pozwany podkreślił nadto , że poszkodowany nie kwestionował wypłaty odszkodowania, a pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne bez zwłoki, stąd zasądzenie odsetek jest niezasadne.

W piśmie procesowym z dnia 04 stycznia 2022 r. powód wskazał , iż jest gotów zakończyć sprawę ugodowo na następujących warunkach (uwzględniających całość kwot objętych wezwaniem do zapłaty) :

- zapłata należności głównej w wysokości 990,00zł;

- zapłata kwoty 135,00zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego oraz 50,00zł tytułem połowy opłaty od pozwu;

w sytuacji, kiedy strona pozwana także widziała będzie możliwość zakończenia sporu na mocy ugody, pełnomocnik powoda, podejmie negocjacje zmierzające do ustalenia ostatecznych i zgodnych warunków . Jednocześnie w wykonaniu zobowiązania Sądu i w odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty, powód oświadczył, iż podtrzymuję dotychczasowe stanowisko procesowe i wnosi o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 820,00zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi w następujący sposób:

- od kwoty 770,00zł od dnia 15 września 2020r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 50,00zł od dnia 15 czerwca 2021r. do dnia zapłaty,

oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 270,00zł oraz 17,00zł tytułem opłaty skarbowej uiszczonej od pełnomocnictwa.

Postanowieniem z dnia 08 kwietnia 2022 r. Sąd na podstawie art. 505 ¹§ 3 k.p.c. postanowił sprawę rozpoznać z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym (k. 66 akt ) .

Sąd ustalił, co następuje:

M. C. (1) jest właścicielem samochodu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) , rocznik 2009 . Samochód kupił od osoby prywatnej . W dniu 08 sierpnia 2020 r. w U. na ul. (...) kierujący samochodem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) wyprzedając inny pojazd zderzył się z jadącym z przeciwnego kierunku ruchu, swoim pasem, samochodem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez M. C. (1). Kierujący pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) nie zatrzymał się . Za samochodem kierowanym przez M. C. (1) jechał jego brat , który miał w samochodzie kamerę samochodową i całe zdarzenie się nagrało . M. C. (1) wezwał policję . Policja ustaliła , że samochód marki R. o numerze rejestracyjnym (...) posiada ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. , nr polisy (...) . W samochodzie M. o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku zdarzenia drogowego, które miało miejsce dnia 08 sierpnia 2020 r. uszkodzeniu lewa boczna strona pojazdu , uszkodzone było lusterko , lekko porysowana był szyba boczna i lekko wgięte były lewe drzwi od strony kierowcy .

Policja skierowała wniosek o ukaranie sprawcy szkody z art. 86 § 1 kodeksu wykroczeń do Sadu Rejonowego w Chełmnie .

Samochód marki M. o numerze rejestracyjnym (...) przed zdarzeniem z dnia 08 sierpnia 2020 r. nie uczestniczył w żadnej kolizji . Części miał oryginalne . Nie był serwisowany .

M. C. (1) zgłosił szkodę z dnia 08 sierpnia 2020 r. do (...) S.A. Do wniosku dołączył zaświadczenie nr (...) o zdarzeniu drogowym z dnia 08 sierpnia 2020 r. wydane w dniu 12 sierpnia 2020 r. przez Komendę Policji w C. , z którego wynikało , że w dniu 08 sierpnia 2020 r. , godz. 10/42 w miejscowości U. ul. (...) doszło do zdarzenia drogowego , a mianowicie kierujący NN pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) wyprzedzając inny pojazd zderzył się z pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) jadącym z przeciwnego kierunku ruchu , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia . Pojazd marki R. jest ubezpieczony w (...) S.A. , nr polisy (...)

W dniu 18 sierpnia 2020 r. zostały dokonane przez przedstawiciela (...) S.A. oględziny uszkodzonego pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) , została wykonana dokumentacja zdjęciowa. Wysokość szkody w pojeździe została ustalona na podstawie kosztorysu na kwotę 1415, 21 zł brutto. O powyższym w piśmie z dnia 19 sierpnia 202o r. (...) S.A. poinformowało M. C. (1) , wzywając go do wskazania konta , jednocześnie informując, że ustalenie wysokości szkody nie jest decyzją o wypłacie odszkodowania oraz , że (...) S.A. poleca warsztaty współpracujące z (...) , jeżeli wstawi auto do takiego warsztatu, to ubezpieczyciel uzgodni koszty naprawy i pozyska fakturę , gdy zaś nie zdecyduje się na naprawę pojazdu w sieci naprawczej (...) , to powinien przed rozpoczęciem naprawy uzgodnić wszystkiej jej koszty, gdyż ubezpieczyciel zwróci jedynie celowe i ekonomicznie koszty naprawy.

Także pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r. (...) S.A. zwróciło się do A. A. o wypełnienie oświadczenia o okolicznościach zdarzenia drogowego z dnia 08 sierpnia 2020 r. celem ustalenia odpowiedzialności (...) S.A. Także celem ustalenia odpowiedzialności (...) S.A. ubezpieczyciel zwrócił się także do Komendy Powiatowej Policji w C. o udostępnienie notatki i informacji ze zdarzenia z dnia 08 sierpnia 2020 r. Policja przesłała notatkę informacyjną o zdarzeniu drogowym z dnia 26 sierpnia 2020 r. , z którego wynikało , że sprawcą zdarzenia z dnia 08 sierpnia 2020 r. – zderzenia pojazdów bocznego był kierujący NN pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...).

W piśmie z dnia 28 sierpnia 2020 r. skierowanym do (...) S.A. A. A. wskazał , że nie ma żadnych uszkodzeń na swoim samochodzie marki R. o numerze rejestracyjnym (...) i nie doprowadził w dniu 08 sierpnia 2020 r. do żadnego wypadku .

Pismem z dnia 29 października 2020 r. (...) S.A. poinformowało M. C. (1) , że nie może przyznać mu odszkodowania w sprawie . Powołując się na uregulowanie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art. 436 § 2 k.c. w związku z art. 415 k.c. zakład ubezpieczeniowy wskazał , że ten kto domaga się naprawienia szkody jest obowiązany udowodnić sprawcy , że szkoda została wyrządzona z jego winy , na nim spoczywa ciężar dowodu z art. 6 k.c. , w świetle wskazanych przepisów odszkodowanie wypłacane jest wówczas , gdy w sposób niebudzący wątpliwości zostanie ustalona odpowiedzialność cywilna wskazanego sprawcy . Kierujący samochodem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) nie potwierdził swojej winy za spowodowanie kolizji z dnia 08 sierpnia 2020 r. , dlatego brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności przez (...) S.A. za zaistniałą szkodę .

M. C. (1) w odpowiedzi na powyższe także dnia 29 października 2020 r. poinformował (...) S.A. , że nie zgadza się z decyzją w sprawie odszkodowania za kolizję z dnia 08 sierpnia 2020 r. Wskazał, że w kolizji był poszkodowany , wezwał na miejsce zdarzenia policję , która potwierdziła uszkodzenia jego auta. Nadto ma dwóch świadków , którzy mogą potwierdzić , że pojazd ubezpieczony w (...) wyprzedzając pojazd na trzeciego uszkodził mu lusterko oraz bok auta , po czym uciekł . Wszystko jest też nagrane na kamerkę samochodową . M. C. (1) poinformował , że jeśli nie otrzyma odszkodowania skieruje sprawę na drogę sądową .

Pismem z dnia 16 listopada 2020 r. (...) S.A. podtrzymało swą decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania . Nie zwracało się do M. C. (1) o przedstawienie wskazywanych w jego piśmie z dnia 29 października 2020 r. dowodów . Ponownie powołało się na oświadczenie kierującego samochodem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) , wskazało także, że postępowanie w sprawie prowadzi policja i nie jest ono zakończone.

W dniu 04 stycznia 2021 r. M. C. (1) przesłał do (...) S.A. wyrok nakazowy uznający za winnego sprawcę wypadku . Zażądano od niego przesłania prawomocnego orzeczenia .

Wyrokiem nakazowym z dnia 29 grudnia 2020 r. wydanym w sprawie (...) Sad Rejonowy w Chełmnie uznał A. A. za winnego tego , że dnia 08 sierpnia 2020 r. ok. godz. 10/10 kierując pojazdem R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w wyniku nieprawidłowego manewru wyprzedzania doprowadził do zderzenia z pojazdem marki M. (...) o nr rej (...) tj. wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. w związku z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym . Wyrok uprawomocnił się z dniem 13 stycznia 2021 r.

Pismem z dnia 16 lutego 2021 r. (...) S.A. poinformowało M. C. (1) o przyznaniu do wypłaty kwoty 1415,21 zł jako odszkodowania w sprawie , zgodnie z kalkulacją nr (...).

M. C. (1) jest z zawodu mechanikiem . Sam naprawił swój samochód. Kupował części używane przez Allegro - luterko , sam lakierował , szybę wypolerował. Kwota odszkodowania otrzymana z (...) S.A. wystarczyła mu na zakup używanej części , na nową oryginalną nie starczyłaby . Do tego robociznę wykonał M. C. (1) we własnym zakresie. Kiedy zgłosiła się do niego firma z propozycją negocjowania wyższej kwoty odszkodowania M. C. (2) się na to zgodził i zawarł umowę.

/ dowód : akta szkody nr (...) na płycie CD – k. 29 akt, zeznania świadka M. C. (1) – k. 65 v – 66 akt/

W dniu 26 maja 2021 r. M. C. (1) (Cedent) zawarł z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową z siedzibą w P. (Cesjonariuszem) umowę cesji wierzytelności. W pkt. 1 umowy Cedent oświadczył, iż w związku ze szkodą komunikacyjną o numerze (...) , likwidowaną przez (...) S.A. na pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...) , mającą miejsce w dniu 08.08.2020 r., przysługuje mu prawo żądania odszkodowania m.in. od zakładu ubezpieczeń, który udzielił ochrony ubezpieczeniowej w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej OC. Tytułem sprzedaży wierzytelności, Cedent przelał na rzecz Cesjonariusza wszelkie swoje wierzytelności, w tym przyszłe, z tytułu szkody opisanej w ust. 1 umowy przysługujące mu od : (...) S.A. , sprawcy szkody oraz od każdego innego ustalonego podmiotu odpowiedzialnego za tę szkodę. W umowie cesji wskazano , że przelew obejmuje wszystkie obecne i przyszłe roszczenia i uprawnienia względem dłużnika/ów związane ze szkodą w pojeździe, w tym m.in. prawo dostępu do akt szkody, roszczenie o zwrot kosztów ekspertyzy technicznej, jednakże z wyłączeniem faktycznie wypłaconej dotychczas kwoty oraz z wyłączeniem roszczeń z tytułu zwrotu kosztów holowania, parkingu lub najmu pojazdu zastępczego. Strony umowy wskazały, że celem tej umowy jest uzyskanie od podmiotu zobowiązanego do naprawienia wyżej opisanej szkody pełnego odszkodowania, do czego niezbędne jest pozyskanie ekspertyzy technicznej określającej jej wysokość. Cedent oświadczył, że nie dysponuje wolnymi środkami wystarczającymi do uzyskania wskazanej ekspertyzy technicznej, a nadto , że celem umowy jest dochodzenie wierzytelności przez Cesjonariusza lub dalszych nabywców wierzytelności wobec czego Cesjonariusz upoważnia te podmioty do zlecenia jej sporządzenia podmiotowi zewnętrznemu, na ich rachunek, a w tym - zgodnie z powyższymi postanowieniami - przelewa na Cesjonariusza wierzytelność przyszłą o zwrot tytułem odszkodowania kosztów tej ekspertyzy. Sprzedaż wierzytelności odbyła się odpłatnie. Cedent wskazał , że dotychczas otrzymał tytułem szkody opisanej w ust. 1 umowy kwotę 1 415,21 zł , która nie pokryła w całości jego roszczeń.

Dnia 01 czerwca 2021 r. (...) spółka z o.o. wykonała kosztorys E. nr 1050 do szkody (...) z dnia 08 sierpnia 2020 r. Zgodnie z kosztorysem koszt naprawy pojazdu marki M., numer rejestracyjny: (...) wynosi 2468,08 zł brutto .

Dnia 02 czerwca 2021r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w P. (Cedent) zawarła z powodem – W. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B. (Cesjonariuszem ) dalszą umowę cesji wierzytelności , nabytej przez nią 26 maja 2021 r.

Dnia 04 czerwca 2021 r. (...) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w P. wystawiła fakturę VAT nr (...) dla (...) W. B. (Nabywcy), obejmującą m.in. należność w kwocie 50,00 zł brutto za sporządzenie opinii technicznej do szkody o numerze (...).

Dnia 09 czerwca 2021 r. pełnomocnik W. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B. przedkładając umowy cesji wierzytelności : z dnia 26 maja 2021 r. i z dnia 02 czerwca 2021 r. oraz opinię techniczną i fakturę VAT nr (...) , wezwał (...) S.A. do zapłaty kwoty w łącznej wysokości: 1 102.87 zł na którą składają się:

- kwota 1 052,87 zł , w tym należny podatek VAT tytułem dopłaty do odszkodowania w związku ze szkodą nr (...), która to kwota stanowi różnicę pomiędzy faktyczną wysokością szkody ustaloną na podstawie opinii technicznej przedłożonej w załączeniu, a dotychczas wypłaconym odszkodowaniem wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie, (tj. 2 468,08 zł -1 415,21 zł = 1 052,87 zł),

- 50,00 zł tytułem kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy w oparciu o załączoną fakturę w terminie 5 dni od daty odbioru niniejszego wezwania.

/ dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 26 maja 2021 r. wraz z pełnomocnictwem – k. 7 akt, kosztorys E. nr 1050 - k. 11 akt , umowa cesji wierzytelności z dnia 02 czerwca 2021r. – k. 8 akt, faktura VAT nr (...) – k.12 akt , przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 09.06.2021 r. – k.9 akt , akta szkody nr (...) na płycie CD – k. 29 /

Wysokość uzasadnionych techniczne i ekonomicznie kosztów naprawy pojazdu marki M. o nr rej. (...) , w związku z uszkodzeniami powstałymi w zdarzeniu, które miało miejsce w dniu 08 sierpnia 2020 r. z zastosowaniem części o jakości równoważnej z oryginalnymi tj. oryginalnych części zamiennych z sieci dystrybucji jej producenta lecz bez logo producenta pojazdu (części Q), pozwalających na przywrócenie, walorów estetycznych oraz stanu technicznego auta do jego stanu sprzed zdarzenia , przy uwzględnieniu cen w/w części ustalonych na dzień powstania szkody oraz obowiązujących w 2020 r., w nieautoryzowanych zakładach naprawczych, średnich stawek pracochłonności napraw w wysokości 100 zł netto za prace blacharskie oraz 100 zł netto za prace lakiernicze wynosi 3560,51 zł brutto . Te ustalenie wysokości kosztów naprawy uwzględnia wcześniejsze uszkodzenie powłoki lakierniczej zakwalifikowanego do naprawy i lakierowania elementu, a mianowicie zarysowanie drzwi przednich lewych . Użycie do naprawy części używanych, których jakość, oryginalność, kompletność i stopień wyeksploatowania nie są znane, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że ich użycie umożliwiało naprawę pojazdu skutkującą przywróceniem stanu istniejącego przed zdarzeniem.

/dowód: opinia biegłego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego Ł. W. – k. 71 – 80 akt/

Szkoda likwidowana przez (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. nie dotyczy pojazdu marki M. o nr rej. (...), a samochodu marki R. o numerze rejestracyjnym (...) ( tożsamy VIN ).

/ dowód : akta szkody (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na płycie CD - k. 58 akt oraz wydruk – k. 67 akt /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a także w oparciu o akta szkody pozwanego nr (...) (na płycie CD) i akta szkody (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. ( na płycie CD ) , dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego Ł. W. oraz dowód z zeznań świadka M. C. (1).

Zeznania świadka M. C. (1) Sąd uznał za wiarygodnie, albowiem były spójne, logiczne, niekwestionowane przez strony oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym.

Opinię biegłego Sąd uwzględnił w całości, bowiem była ona zupełna, jasna, rzeczowa i wykonana przez osobę dysponującą wymaganymi, specjalistycznymi kwalifikacjami. Biegły wskazał w opinii jakie przyjął ustalenia w zakresie uszkodzeń pojazdu marki M. o nr rej. (...) , były one zgodne ze stanowiskami stron , jakie ceny i stawki zastosował , jakie części mogą być użyte do naprawy przedmiotowego pojazdu , biegły wskazał dlaczego koszt naprawy pojazdu marki M. o nr rej. (...) jest wyższy niż koszt naprawy tegoż pojazdu ustalony przez pozwanego .

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie niemalże w całości.

Powód dochodził roszczenia jako nabywca wierzytelności. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W ocenie Sądu, powód należycie wykazał swoją legitymację procesową, a także fakt nabycia wierzytelności przeciwko pozwanemu. W wyniku umów cesji wierzytelności : zawartej dnia 26 maja 2020 r. i zawartej dnia 02 czerwca 2020 r. powód nabył wszelkie wierzytelności jakie przysługiwały M. C. (1) z tytułu odszkodowania za szkodę w pojeździe marki M. o nr rej. (...), należnego w związku ze zdarzeniem z dnia 08 sierpnia 2020 r. , poza częścią wypłaconego już odszkodowania . Okoliczność ta nie była zresztą kwestionowana przez stroną pozwaną.

Sąd zważył, że materialno – prawną podstawą roszczeń powoda był art. 822 § 1 k.c. zgodnie, z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (ar. 822 § 2 k.c.).

Warunki odpowiedzialności pozwanego jako zakładu ubezpieczeń za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego przez niego posiadacza pojazdu mechanicznego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2277 ). Zgodnie z art. 34 ust. 1 powyższej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy). Skoro zatem doszło do zderzenia dwóch pojazdów mechanicznych, to podstawę odpowiedzialności stanowi art. 415 k.c., bowiem jak wynika z art. 436 § 2 k.c. obowiązek naprawienia szkody związany jest z winą sprawcy.

W niniejszej sprawie powód dochodził kwoty odszkodowania tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania. Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady, bowiem w toku postępowania likwidacyjnego ostatecznie uznał roszczenie wypłacając w dniu 16 lutego 2021 r. M. C. (1) - właścicielowi pojazdu marki M. o nr rej. (...), odszkodowanie w kwocie 1.415,21 zł. Spór między stronami dotyczył wysokości kosztów naprawy pojazdu ponad kwotę przyznaną. W ocenie pozwanego roszczenie jest niezasadne, bowiem złożył on poszkodowanemu – pierwotnemu wierzycielowi, propozycję naprawienia jego pojazdu w jednym z warsztatów sieci naprawczej pozwanego, za cenę przyznaną przez niego tytułem odszkodowania, z czego poszkodowany nie skorzystał, co prowadzi do naruszenia obowiązku zapobiegania zwiększeniu szkody. Pozwany zarzucał także, iż przy uwzględnieniu , że przedmiotowy samochód w dacie zdarzenia był samochodem 11 - letnim , nie serwisowanym, to powód nie wykazał , aby poszkodowany posiadał interes do zastosowania naprawy pojazdu częściami oryginalnymi . Nadto podnosił , że poszkodowany samodzielnie naprawił pojazd za kwotę odszkodowania przyznaną przez pozwanego , na którą poszkodowany wyraził zgodę oraz , że poszkodowany do naprawy użył części używanych , które uznał za wystarczające do przywrócenia stanu pojazdu sprzed szkody.

Powszechnie przyjmuje się, iż w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada pełnego odszkodowania. Zakres obowiązku naprawienia szkody normuje zaś w podstawowy sposób art. 361 k.c. Nakłada on – co do zasady – na zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedzialność ograniczaną normalnymi następstwami działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz stratami, które poszkodowany poniósł bądź (także) korzyściami, których w wyniku wyrządzenia szkody nie uzyskano.

W niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia z zdarzeniem drogowym i powstałą w ten sposób szkodą majątkową. Pojazd należący do pierwotnego wierzyciela (M. C. (1) ) uległ uszkodzeniu – i co za tym idzie – naprawienie doznanego w ten sposób uszczerbku wymaga zapłacenia określonej sumy pieniężnej. Zgodnie z uchwałą Sadu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., sygn. akt III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51, którą aprobuje orzekający w niniejszej sprawie Sąd: „odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku”.

Obowiązujące przepisy prawa nie ograniczają praw poszkodowanego do żądania ustalenia odszkodowania z uwzględnieniem cen części oryginalnych. Należy zwrócić uwagę, iż odszkodowanie pieniężne ma pełnić taką samą funkcję jak przywrócenie do stanu poprzedniego. Tym samym, jego wysokość powinna pokryć wszystkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki niezbędne dla przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu (uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt III CZP 85/11, LEX nr 1289199). W przywołanym powyżej postanowieniu Sąd Najwyższy podkreślił, że jeżeli uszkodzeniu uległy części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu mechanicznego, i zachodzi konieczność ich wymiany na nowe, regułą powinno być stosowanie części oryginalnych pochodzących od producenta pojazdu mechanicznego lub równoważnych oryginalnym, tj. wyprodukowanych przez producenta części, który dostarcza producentowi pojazdu części do montażu pojazdów, zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi, ustalonymi przez producenta pojazdu.

Właściciel pojazdu marki M. o nr rej. (...) zeznał , że w dacie powstania szkody pojazd miał raczej części oryginalne . Nic innego nie wynika z oględzin uszkodzonego pojazdu dokonanych przez przedstawiciela pozwanego w dniu 18 sierpnia 2020 r. ( akta szkody nr (...) ). Niewątpliwe zatem powód posiada uprawnienie do żądania ustalenia odszkodowania według cen nowych części oryginalnych. Uprawnienie to jest niezależnie od wieku pojazdu, stanu jego eksploatacji oraz tego, że w obrocie handlowym znajdują się części nieoryginalne. Podkreślić należy, że odstępstwo od tego mogłoby mieć miejsce tylko wyjątkowo, gdyby zastosowanie nowych oryginalnych części w sposób istotny spowodowało wzrost wartości pojazdu uszkodzonego w stosunku do stanu sprzed wyrządzenia szkody. W tym zakresie jednak pozwany wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie wykazał, aby taka sytuacja w przedmiotowej sprawie zaistniała.

W celu rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy i ustalenia rozmiarów szkody i kosztów naprawy samochodu, który uległ uszkodzeniu , niezbędnym było zasięgnięcie wiadomości specjalnych. Dlatego też Sąd, dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej Ł. W. (k. 71- 80 akt), którą uwzględnił w całości przyjmując za zasadne oparcie się na wyliczeniu kosztów naprawy pojazdu marki M. o nr rej. (...) przedstawionym w opinii. Wysokość uzasadnionych techniczne i ekonomicznie kosztów naprawy pojazdu marki M. o nr rej. (...) , w związku z uszkodzeniami powstałymi w zdarzeniu, które miało miejsce w dniu 08 sierpnia 2020 r. z zastosowaniem części o jakości równoważnej z oryginalnymi tj. oryginalnych części zamiennych z sieci dystrybucji jej producenta lecz bez logo producenta pojazdu (części Q), pozwalających na przywrócenie, walorów estetycznych oraz stanu technicznego auta do jego stanu sprzed zdarzenia , przy uwzględnieniu cen w/w części ustalonych na dzień powstania szkody oraz obowiązujących w 2020 r. w nieautoryzowanych zakładach naprawczych, średnich stawek pracochłonności napraw w wysokości 100 zł netto za prace blacharskie oraz 100 zł netto za prace lakiernicze wynosi 3560,51 zł brutto . Te ustalenie wysokości kosztów naprawy uwzględnia wcześniejsze uszkodzenie powłoki lakierniczej zakwalifikowanego do naprawy i lakierowania elementu, a mianowicie zarysowanie drzwi przednich lewych . Użycie do naprawy części używanych, których jakość, oryginalność, kompletność i stopień wyeksploatowania nie są znane, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że ich użycie umożliwiało naprawę pojazdu skutkującą przywróceniem jego stanu do istniejącego przed zdarzeniem. Wbrew twierdzeniom pozwanego właściciel uszkodzonego pojazdu nie uznał , że do naprawy pojazdu wystarczające będzie użycie części używanych, faktycznie do naprawy kupił używane lusterko , gdyż kwota odszkodowania wypłacona mu przez pozwanego wystarczyła tylko na zakup używanej części, a na nową cześć wypłacone odszkodowanie było niewystarczające , nadto poszkodowany samodzielnie wykonał prace naprawcze , a koszty robocizny także wchodzą w zakres należnego mu odszkodowania , praca poszkodowanego też ma swoją wartość . Należy także nadmienić, że stawki roboczogodzin zastosowane przez pozwanego w jego kalkulacji szkody, będącej podstawą wypłaconego przez pozwanego poszkodowanemu M. C. (1) odszkodowania znaczenie odbiegały od średnich stawek roboczogodziny obowiązujących na ówczesnym rynku lokalnym wskazanych w opinii biegłego. Co do zgody poszkodowanego na kwotę wypłaconego mu odszkodowania, to w aktach szkody nie ma w tym zakresie żadnego oświadczenia M. C. (1) , a pkt. 5 umowy cesji wierzytelności z dnia 26 maja 2021 r, zawiera oświadczenie M. C. (1) , że otrzymana przez niego dotychczas z tytułu odszkodowania kwota 1415,21 zł nie pokryła w całości jego roszczeń.

Nieuzasadnione są w ocenie Sądu zarzuty strony pozwanej co do tego, że poszkodowany naruszył ciążący na nim obowiązku minimalizacji szkody poprzez nieskorzystanie z propozycji ubezpieczyciela odnośnie naprawy pojazdu w warsztacie współpracującym z pozwanym. Należy wskazać, że z opinii biegłego wynika, że naprawa pojazdu zgodnie z kosztorysem naprawy przestawionym przez pozwanego nie pozwala na przeprowadzenie naprawy zgodnie z technologią producenta i na pełną restytucję doznanej szkody. Gdyby zatem poszkodowany naprawił pojazd zgodnie z kalkulacją ubezpieczyciela, nie doprowadziłby jego stanu do stanu sprzed zdarzenia z dnia 08 sierpnia 2020 r., a zatem szkoda pozostałaby nienaprawiona. Nadto, poszkodowany ma prawo do tego, aby za ustaloną kwotę odszkodowania móc naprawić pojazd w wybranym warsztacie naprawczym, rabaty zaś nie są elementami powszechnie obowiązujących cen na rynku części zamiennych.Należy nadmienić, że Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 7 grudnia 2018 r., sygn. akt III CZP 51/18 wskazał, że skoro poszkodowany w ogóle nie musi naprawiać pojazdu i wówczas należy mu się odszkodowanie wyliczone jako hipotetyczny koszt naprawy przywracającej pojazd do stanu sprzed szkody, to sytuacja poszkodowanego, który pojazd naprawił, lecz nie potrafi wykazać kosztów takiej naprawy, nie może być gorsza. Obowiązek wykazania, że koszt ustalony hipotetycznie jest wyższy, niż koszt naprawy faktycznie przeprowadzonej, spoczywa zaś na ubezpieczycielu. Zatem to czy poszkodowany skorzysta ze swego prawa i pojazd rzeczywiście w taki sposób naprawi, czy też w ogóle zaniecha naprawy stanowi jego swobodny wybór. Wszelkie kalkulacje kosztów naprawy samochodu są jedynie miernikiem należnego odszkodowania w rozumieniu art. 361 k.c., ustalenia z nich płynące nie obligują natomiast poszkodowanego do rzeczywistego dokonania według niego naprawy. Innymi słowy – kosztorys pozwala ustalić zakres uszkodzeń, sposób ich naprawy przy uwzględnieniu odpowiednich części i stawek robocizny, nie określa natomiast wysokości wydatków, jakie poszkodowany musi bezwzględnie ponieść, aby przywrócić samochód do stanu sprzed zdarzenia. Szkoda powoda powstała w momencie szkody i już wówczas poszkodowany ma prawo żądania jej naprawienia, a nie dopiero z chwilą rzeczywistej naprawy.

Mając powyższe na uwadze, tytułem odszkodowania, na rzecz powoda należało zasądzić równowartość ekonomicznie uzasadnionego kosztu naprawy pojazdu marki M. o nr rej. (...) – 3 420,96zł , pomniejszoną o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania tj. 1.415,21 zł, co daje kwotę 2005,75 zł. Jednakże, jako że powód domagał się zasądzenia z tego tytułu kwoty 770,00 zł, zasądzeniu podlegała kwota żądana ( punkt 1 sentencji orzeczenia ) , mając na uwadze treść art. 321 k.p.c. zgodnie z którym Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie.

Odnosząc się natomiast do żądania kwoty 50,00 zł tytułem kosztu wykonania kalkulacji kosztów naprawy pojazdu przez rzeczoznawcę, to zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2019 r. III CZP 99/18, LEX nr 2714676, którą Sąd orzekający podziela, poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. W uzasadnieniu przywołanej uchwały Sąd Najwyższy podkreślił, że w razie zlecenia ekspertyzy przez cesjonariusza wierzytelności odszkodowawczej okoliczności miarodajne do ustalenia istnienia związku przyczynowego odnoszą się do cesjonariusza. Roszczenie o zwrot kosztów ekspertyzy stanowi własne roszczenie, które ma oparcie w nabytym roszczeniu i w jego dynamice. Podobnie jak w odniesieniu do poszkodowanego, który zlecił opinię, wymagane jest uwzględnienie z punktu widzenia konieczności i racjonalności poniesionych wydatków, a w szczególności to, czy cesjonariusz prowadzi działalność gospodarczą obejmującą nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych. Zwrot kosztów będzie uzasadniony wówczas, gdy opinia służy bezpośrednio dochodzeniu roszczenia o odszkodowanie wcześniej przez poszkodowanego, a następnie przez cesjonariusza, nie jest zaś powiązana wyłącznie z umową cesji, np. w celu oceny ryzyka, jakie wiąże się z nabywaną wierzytelnością. W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 29 maja 2019 r. III CZP 68/18, LEX nr 2672055, Sąd Najwyższy podkreślił, że chociaż prowadzenie przez cesjonariusza działalności gospodarczej obejmującej nabywanie i dochodzenie roszczeń odszkodowawczych nie wyłącza a limine możliwości dochodzenia przez niego od ubezpieczyciela równowartości kosztów zleconej ekspertyzy, to jednak w sposób istotny wpływa na ocenę przysługiwania mu takiej możliwości. Wskazał przy tym, że nie mogą być uznane za pozostające w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym i nie mogą wejść w zakres odszkodowania ubezpieczeniowego wydatki na ekspertyzy zlecone przez cesjonariusza osobie trzeciej, które służą ocenie opłacalności cesji. Tak mogło być z ekspertyzą zleconą przez powoda , gdyż kalkulacja naprawy pojazdu marki M. o nr rej. (...) przedłożona przez powoda została sporządzona dnia 01 czerwca 2021r. a więc przed zawarciem przez powoda umowy przelewu przedmiotowej wierzytelności , która została zawarta 02 czerwca 2021 r. W okolicznościach niniejszej sprawy, Sąd uznał iż powód nie wykazał związku przyczynowego pomiędzy koniecznością poniesienia określonych kosztów kalkulacji, a zdarzeniem objętym sporem. Powód nie wykazał też, aby koszty te należało rozpatrywać w oderwaniu od całości kosztów jej działalności gospodarczej pokrywanych i rozliczanych w ramach tej działalności. Dlatego też w ocenie Sądu żądanie zapłaty kwoty 50,00 zł jest niezasadne i Sąd oddalił powództwo w tym zakresie orzekając o tym w pkt. 2 sentencji orzeczenia .

Odnośnie żądania zasądzenia odsetek ustawowych należy podnieść, iż należą się one zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. w wysokości ustawowej od dnia wymagalności roszczenia, z którego nadejściem dłużnik popada w opóźnienie. W przypadku ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu wymagalność ta nadchodzi, co do zasady w dniu następującym po okresie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie, jakim to okresem dysponuje ubezpieczyciel w celu wypłaty odszkodowania (art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych) Zgodnie z ust.2 art. 14 w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania. Po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku ubezpieczyciel - jako profesjonalista korzystający z wyspecjalizowanej kadry i w razie potrzeby z pomocy rzeczoznawców (art. 355 § 2 k.c.) - obowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności, czyli samodzielnego i aktywnego wyjaśnienia okoliczności wypadku oraz wysokości powstałej szkody. Obowiązku tego nie może przerzucić na inne podmioty, w tym uprawnionego do odszkodowania. Nie może też wyczekiwać na prawomocne rozstrzygnięcie sądu. Bierne oczekiwanie ubezpieczyciela na wynik toczącego się procesu naraża go na ryzyko popadnięcia w opóźnienie lub zwłokę w spełnieniu świadczenia odszkodowawczego, które to stanowisko jest już w orzecznictwie ugruntowane (np. tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 10 stycznia 2000 r., sygn. akt III CKN 1105/98, z dnia 19 września 2002 r., sygn. akt V CKN 1134/2000, z dnia 15 lipca 2004 r., sygn. akt V CK 640/03, czy z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. akt II CSK 257/09). Powyższe oznacza, że spełnienie świadczenia w terminie późniejszym może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel powoła się na istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia mimo działań podejmowanych ze szczególną starannością. Okoliczności te podlegają indywidualnej ocenie w realiach konkretnej sprawy. Niewykazanie ich świadczy o popadnięciu ubezpieczyciela w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia. Skutki opóźnienia określone są m.in. w art. 481 § 1 k.c. i obligują dłużnika do zapłaty odsetek.

W niniejszej sprawie powód żądał zasądzenia odsetek od kwoty 770,00 zł od dnia 15 września 2020 r. jako dnia następnego po dniu następującym po okresie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie, zawiadomienie o szkodzie zostało bowiem złożone zostało przez poszkodowanego w dniu 14 sierpnia 2020 r., zaś pozwany obowiązany był do wypłaty odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu w należnej wysokości w terminie do dnia 14 września 2020 r. Pozwany pismem z dnia 29 października 2020 r. poinformował M. C. (1) , że nie może przyznać mu odszkodowania w sprawie, z uwagi na fakt , że kierujący samochodem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) nie potwierdził swojej winy za spowodowanie kolizji z dnia 08 sierpnia 2020 r. , dlatego brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności przez (...) S.A. za zaistniałą szkodę . Pozwany nie podjął żądnych czynności w celu ustalenia swej odpowiedzialności mimo , że poszkodowany do zgłoszenia szkody dołączył zaświadczenie nr (...) o zdarzeniu drogowym z dnia 08 sierpnia 2020 r. wydane w dniu 12 sierpnia 2020 r. przez Komendę Policji w C. , które wskazywało , że sprawcą szkody jest kierujący samochodem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) , a w piśmie z dnia 29 października 2020 r. poszkodowany wskazywał świadków zdarzenia i nagranie z kamery samochodowej . Mając na uwadze powyższe Sąd uznał za zasadne zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 770 zł zgodnie z żądaniem pozwu .

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt III sentencji wyroku na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. przewidującego, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Z uwagi na fakt, iż powód żądał kwoty 820,00 zł, a zasądzono na jego rzecz kwotę 770,00 zł, należało uznać, iż wygrał sprawę w 93,90 %. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową, które wyniosły1120,65 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 100 zł, koszty zastępstwa procesowego ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 t.j.) w wysokości 270,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego – 17 zł oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 733,65 zł. Koszty procesu po stronie pozwanej wyniosły 687,00 zł i stanowiły 400,00 zł tytułem wykorzystanej zaliczki złożonej przez pozwanego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego oraz koszty zastępstwa procesowego ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 265 t.j.) w wysokości 270,00 zł. Sąd mając na uwadze, iż – jak wskazano powództwo zostało uwzględnione w 93,90 %, powodowi należał się zwrot poniesionych kosztów procesu w kwocie 1052,29 zł (1120,65 zł x 93,90%), a pozwanemu natomiast, który wygrał w 6,10 % w wysokości 41,91 zł (687,00 zł x 6.10 %). Kompensata powyższych kosztów dała kwotę 1010,38 zł ( 1052,29 zł – 41,91 zł), którą Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. oraz z żądaniem pozwu.

Sędzia Julita Preis

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...) M. K.,(...) (...) (...)

2.  (...)

3.  (...)

C.,(...)