Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2022 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie, I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: Sędzia Waldemar Nawrocki

Protokolant: stażysta Beata Wojtaś

po rozpoznaniu w dniu 7 września 2022 r. w Tarnowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko D. P.

o ustalenia istnienia prawa własności

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda A. P. na rzecz pozwanej D. P. kwotę 5.417 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: I C 59/22

Uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 7 września 2022 r.

Powód A. P. wystąpił z pozwem przeciwko pozwanej D. P., domagając się ustalenia, że prawo własności lokalu mieszkalnego nr (...), znajdującego się na IV piętrze budynku wielomieszkaniowego, przy ul. (...) w T., o łącznej powierzchni 60,05 m ^{( 2)}, objętego umową ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży zawartą przed notariuszem B. W. (1) w dniu 7 lipca 2006 r, pomiędzy (...) Agencją (...) z siedzibą w W. a A. P. i D. P. (Rep. A (...)) - przysługuje wyłącznie powodowi. Wnoszący powództwo domagał się też zasądzenia na jego rzez kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając żądanie powód, z powołaniem się na wyszczególnione orzecznictwo sądowe, wywodził iż wbrew zapisom ujętym w treści aktu notarialnego z dnia 7 lipca 2006 r., stanowiącym, że lokal zostaje nabyty przez oboje małżonków i stanowi składnik ich majątku wspólnego - prawo do powyższego lokalu należy uznać za przynależne wyłącznie do majątku odrębnego powoda. Jak można wywieźć z prezentowanego przez powoda stanowiska – w jego w ocenie, pozwana małżonka nie mogła zostać zakwalifikowana do grona osób, którym na podstawie właściwych przepisów ustawy przysługiwałoby uprawnienie do nabycia kwatery stałej na preferencyjnych warunkach. Adresatem bowiem decyzji o przydzieleniu kwatery stałej był jedynie powód z uwagi na posiadany status żołnierza zawodowego, a pozwana była w tej decyzji uwzględniona jedynie dla potrzeb ustalenia powierzchni kwatery, uzależnianej od stanu rodzinnego uprawnionego w dacie wydawania decyzji. Na uzasadnienie swojego stanowiska powód odwoływał się do mającej moc zasady prawnej uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 1979 r., sygn. III CZP 48/79, z której wynikać miała zasadność żądania powoda, przywołując w oparciu o powyższe rozstrzygniecie, że prawo małżonki żołnierza do zamieszkiwania z nim jest prawem pochodnym w stosunku do prawa do kwatery, przysługującego żołnierzowi, a małżonka nie staje się z mocy prawa współuprawnioną do kwatery stałej, a kwatera ta nie stanowi majątku wspólnego małżonków.

Pozwana D. P. w złożonej odpowiedzi na pozew domagała się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, wraz z opłatą skarbową od udzielonego pełnomocnictwa.

W przedstawionym stanowisku procesowym pozwana wskazywała na niezasadność objętego sporem żądania. W pierwszej kolejności zarzuciła, że powód nie wykazał faktów uzasadniających interes prawny do wytoczenia objętego sporem roszczenia, wskazując, że interes prawny musi być zgodny z prawem i zasadami współżycia społecznego, jak również z celem któremu służy powództwo o ustalenie, co przedmiotowej sprawie nie zostało spełnione. Dalej pozwana zarzuciła nieadekwatność prezentowanego w treści uzasadnienia pozwu orzecznictwa, wskazując, że odnosi się ono do zagadnień związanych z eksmisją współmałżonka z kwatery stałej przydzielonej drugiemu małżonkowi jako żołnierzowi zawodowemu. Podnosiła, że - wbrew stanowisku powoda - pozostawała ona osobą współuprawnioną do osobnej kwatery stałej i w chwili obecnej jest bezsprzeczne właścicielką na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Powyższe pozostaje zgodne z aktualnym orzecznictwem sądowym. Prezentowane natomiast przez powoda judykaty sądowe na uzasadnienie żądania pozwu jako wydane przeszło dwadzieścia, a nawet trzydzieści lat temu pozostają nieaktualne i nie uwzględniają obecnego stanu prawnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. P., ur. w (...) r. i pozwana D. P. ur. w (...) r. są małżeństwem od 20 lipca 1991 r. Ze związku małżeńskiego mają dwoje dzieci, z których najstarsza córka K. jest już pełnoletnia, a młodszy syn K. ma 13 lat. Umów majątkowych małżeńskich strony nie zawierały. Od dnia 1 lipca 2021 r. pomiędzy małżonkami ustalony jest ustrój rozdzielności majątkowej na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 21 lipca 2022 r., sygn. akt: III RC 366/21.

Dowód: - wyrok Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 21 lipca 2022 r., sygn. akt: III RC 366/21 - k. 711 - zalegający w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Tarnowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt: III RC 366/21.

Strony od początku małżeństwa mieszkały w domu jednorodzinnym, należącym do macochy pozwanej, mieszczącym się przy ul. (...) w T., gdzie wspólnie zamieszkiwały do końca czerwca 2021 r. Z dniem 1 lipca 2021 r. powód wyprowadził się z wspólnego miejsca zamieszkania stron.

A. P. od początku trwania związku małżeńskiego był żołnierzem zawodowym Wojska Polskiego. Pełnił służbę zarówno w kraju jak i za granicą. Od 2008 r., z przerwami przebywał na misji zagranicznej w Afganistanie.

Pozwana, zgodnie z przyjętym przez strony modelem funkcjonowania rodziny, od 2000 r. nie pracowała, zajmowała się wyłącznie domem i wychowaniem dzieci.

Małżonkowie mieli wspólne konto, na które wpływały środki z uposażenia służbowego powoda. Do konta tego do roku 2021 miało swobodny dostęp każde z małżonków.

Dowód: - zeznania powoda A. P. – k. 49v – 50, - zeznania pozwanej D. P. – k. 50, - protokół rozprawy głównej Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 21 lipca 2021, zalegający w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Tarnowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt: III RC 366/21

Lokal mieszkalny położony budynku wielomieszkaniowym w T. przy ul. (...) wchodził w skład zasobów mieszkaniowych Agencji (...) w W.. Lokal ten, jako niewyodrębniony, stanowił część nieruchomości, położonej w T., obręb (...) (...) o powierzchni 0,1893 ha zbudowanej budynkiem wielomieszkaniowym dla której Sąd Rejonowy w Tarnowie prowadził księgę wieczystą nr (...).

Wymieniony lokal, jako osobna kwatera stała, został przydzielony A. P., na podstawie decyzji przydziału osobnej kwatery stałej nr (...) z dnia 19 marca 2001 r. Lokal ten objęty był wykazem nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży na podstawie art. 57 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej, sporządzonym dnia 5 listopada 2005 r.

Dowód: - kopia wypisu aktu notarialnego z dnia 7 lipca 2006 r. sporządzonego w Kancelarii Notarialnej w T. przed notariuszem B. W. (1) (Rep. Nr (...)) – k. 6 - 10

W dniu 7 lipca 2006 r. strony stawiły się wspólnie w Kancelarii Notarialnej w T., gdzie przed notariuszem B. W. (1) zawarły w formie aktu notarialnego z przedstawicielem (...) Agencji (...) w W. umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży, na mocy której (...) Agencja (...) sprzedała małżonkom – A. i D. P. lokal nr (...) położony w budynku przy ul. (...) w T. wraz z udziałem wynoszącym 35/10.000 części nieruchomości wspólnej, za cenę 65.231 zł w tym udział w gruncie za cenę 1.631.

Wartość rynkowa przedmiotowego lokalu mieszkalnego została ustalona na podstawie protokołu uzgodnień warunków sprzedaży z dnia 3 lipca 2006 r. zgodnie z operatem szacunkowym rzeczoznawców majątkowych z daty 3 listopada 2005 r., na kwotę 63. 600 zł., natomiast wartość ułamkowej części gruntu została ustalona na kwotę 1.631 zł .

Końcowa należność do zapłaty przy zastosowaniu bonifikaty przyjętej na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych ustalona została na kwotę 4.811 zł, co stanowiło 5 % wartości rynkowej wymienionego lokalu mieszkalnego.

W treści ustępu 3 umowy zawarte było oświadczenie małżonków, że lokal ten wraz z udziałem nieruchomości wspólnej małżonkowie kupują wspólnie, a nabycie to następuje z funduszy, podlegających ich wspólności ustawowej małżeńskiej.

Podczas zawierania umowy obecni byli oboje małżonkowie. Przed podpisaniem aktu notarialnego został on stronom odczytany.

Na podstawie powyższej umowy w dziale II księgi wieczystej nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Tarnowie, zostało wpisane prawo własności na rzecz A. P. i D. P. – na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Dowód: - kopia wypisu aktu notarialnego z dnia 7 lipca 2006 r. sporządzonego w kancelarii Notarialnej w T. przed notariuszem B. W. (1) (Rep. Nr (...)) – k. 6 - 10, - zeznania powoda A. P. – k. 49v – 50, - zeznania pozwanej D. P. – k. 50

Powód w dniu 31 maja 2021 r. wystąpił do Sądu Rejonowego w Tarnowie
z pozwem o ustanowienie rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 10 lutego 2022 r. A. P. złożył pozew rozwodowy, a sprawa toczy się przed Sądem Okręgowym w Tarnowie, pod sygnaturą I C 146/22.

Powód A. P., ma 53 lata. Jest emerytowanym żołnierzem zawodowym. Posiada wykształcenie wyższe. W 1991 r. ukończył Szkołę Chorążych (...)
i od tego czasu pełnił czynną służbę wojskową, zarówno w kraju jak i za granicą.

Pozwana D. P., ma 52 lata, posiada wykształcenie średnie, zawodu jest ekonomistą, przez kilkanaście lat nie pracowała zawodowo, zajmowała się domem i dziećmi.

Dowód: - odpis przebiegu służby wojskowej z akt personalnych żołnierza – k. 4-5, zalegający w aktach Sądu Rejonowego w Tarnowie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt: III RC 366/21, - zeznania powoda A. P. – k. 49v – 50, - zeznania pozwanej D. P. – k. 50

Sąd Okręgowy rozważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawę faktyczną wytoczonego pozwu stanowią twierdzenia powoda, iż zawarta przez małżonków i Skarb Państwa reprezentowany przez Agencję (...) umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży nie wywoływała skutków w niej wyrażonych, a pozwana D. P., na podstawie tej umowy jako osoba nieuprawniona nie nabyła prawa do oznaczonego lokalu mieszkalnego. Powyższe miało wynikać z faktu, iż prawo do kwatery przydzielone powodowi A. P. w czasie trwania małżeństwa stron jako prawo osobiste, nie weszło do majątku wspólnego małżonków, a do majątku osobistego powoda wobec czego jedynie powód był uprawniony do nabycia na preferencyjnych zasadach objętego sporem lokalu mieszkalnego nr (...), przy ul. (...) w T..

Podstawę prawną powództwa stanowi przepis art. 189 k.p.c., zgodnie z treścią którego powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Przedmiotem ustalenia w drodze powództwa przewidzianego w powoływanym przepisie art. 189 k.p.c. mogą być zatem prawa i stosunki prawne, dla ustalenia których właściwa jest droga procesu cywilnego (np. ustalenie nieważności umowy, ugody sądowej, testamentu). Przesłanką uwzględnienia powództwa o ustalenie jest po pierwsze interes prawny w wydaniu orzeczenia zgodnego z żądaniem pozwu oraz po drugie prawdziwość twierdzeń o faktach, które są przytoczone na ich poparcie.

Jak wskazuje się w orzecznictwie pojęcie interesu prawnego rozumiane jest w doktrynie prawniczej jako potrzeba prawna ochrony sfery prawnej powoda, którą może uzyskać przez samo ustalenie stosunku prawnego lub prawa (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 10 czerwca 2011 r., sygn. akt II CSK 568/10).

Potrzeba ta musi być obiektywna, musi wynikać z sytuacji prawnej, w jakiej się powód znalazł. Nie wystarczy tylko subiektywne przekonanie powoda, że ma interes w tym, aby sąd ustalił dany stosunek prawny. Powoda zatem jako występującego z powództwem o udzielenie ochrony prawnej na podstawie art. 189 obciążał obowiązek wykazania faktów uzasadniających interes prawny, o którym mowa w tym przepisie (art. 6 k.c.). Interes prawny musi być ponadto zgodny z prawem i zasadami współżycia społecznego, jak również celem, któremu służy art. 189 (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2002 r., II CKN 104/00).

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie po stronie powoda brak jest interesu prawnego w ustaleniu w sposób wskazany w żądaniu pozwu.

Stosownie do utrwalonego stanowiska judykatury, wyrażonego min. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1997 r., który podziela sąd orzekający w niniejszej sprawie interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. zachodzi wówczas, gdy istnieje obiektywna niepewność stanu prawnego lub prawa, która rodzi po stronie powoda potrzebę uzyskania ochrony jego sytuacji prawnej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1997 r., II CKU 7/97, Prokuratura i Prawo 1997/6/39).

Przy uwzględnieniu natomiast treści dokumentu urzędowego jakim jest sporządzony w dniu 7 lipca 2006 r. akt notarialny znajdujący się w obrocie prawnym i wywołujący skutki ujęte w jego treści, jak również przy uwzględnieniu treści wpisu w księdze wieczystej, nie można uznać by zachodziła niepewność co do sytuacji prawnej powoda.

Sytuacja prawna powoda wynika wprost z treści umowy objętej aktem notarialnym.

Zaznaczyć należy, że od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lokale stanowiące kwatery stałe mogły być zbywane w trybie i na zasadach określonych w art. 56-58 tej ustawy. Zarówno przed nowelizacją z 2004 r., jak i po tej nowelizacji prawo do nabycia takiej kwatery przysługiwało między innymi osobom „uprawnionym, które zajmują kwaterę na podstawie decyzji o przydziale” (przed nowelizacją z 2004 r.) lub „osobom posiadającym tytuł prawny do zamieszkiwania w tym lokalu mieszkalnym” (po nowelizacji z 2004 r.).

W zakresie niezmienionym obowiązywały natomiast regulacje przesądzające o wejściu w skład majątku wspólnego małżonków prawa do przydzielonej jednemu z nich w czasie trwania małżeństwa kwatery stałej wraz z ekspektatywą nabycia tego lokalu na preferencyjnych warunkach przewidzianych w ustawie.

Przy sprzedaży lokalu mieszkalnego – zgodnie z art. 58 wymienionej ustawy, wartość rynkowa ustalana miała być na podstawie wyceny wartości rynkowej lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem pomniejszenia odpowiednio o 95% lub 90% - na warunkach przewidzianych w ust. 2 powoływanego przepisu.

Nie ulega zatem wątpliwości, że - wbrew stanowisku powoda, prezentowanemu na uzasadnienie żądania pozwu obowiązujący art. 56 powoływanej ustawy zarówno przed, jak i po nowelizacji z 2004 r. przewidywał prawo do nabycia kwatery na preferencyjnych zasadach również dla małżonka żołnierza zawodowego, któremu przydzielono kwaterę.

Należy podkreślić, że już w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2006 r., III CZP 131/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 152 nastąpiło odejście od poglądu o pochodnym charakterze prawa małżonka do zamieszkania w osobnej kwaterze stałej przydzielonej współmałżonkowi.

Zmianę wcześniejszego stanowiska uzasadnił Sąd Najwyższy nieadekwatnością wcześniej prezentowanego poglądu do stanu prawnego powstałego na skutek zmiany ustawy z dnia 17 maja 1976 r. polegającej na dodaniu art. 17 a regulującego status małżonków zajmujących kwaterę po orzeczeniu rozwodu.

Wyrazem tej zmiany jest właśnie przyjęty w uchwale z dnia 21 grudnia 2006 r. i ugruntowany w późniejszym orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, zgodnie z którym prawo do korzystania z osobnej kwatery stałej przydzielonej żołnierzowi w trakcie trwania małżeństwa na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 1989 r. oraz na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP stanowi składnik majątku wspólnego małżonków (por. postanowienie z dnia 26 listopada 2009 r., III CZP 96/09, wyrok z dnia 4 kwietnia 2012 r., I CSK 8/12, postanowienie z dnia 21 czerwca 2013 roku, I CSK 597/12, postanowienie z dnia 7 lutego 2014 roku, III CZP 120/13).

Nie zasługuje na akceptację konstrukcja prawa małżonka żołnierza do zamieszkania w kwaterze stałej, jako prawa pochodnego w stosunku do prawa żołnierza zawodowego do zamieszkania w kwaterze stałej, mającego źródło w stosunku administracyjnym. Prawo pochodne między małżonkami jest pochodne wobec stosunku małżeństwa.

Rozważając natomiast, czy prawo do kwatery stałej przydzielonej żołnierzowi zawodowemu w czasie trwania małżeństwa wchodzi do majątku wspólnego trzeba stwierdzić, że ponieważ żaden z przepisów szczegółowych ustaw nie przesądza wprost tej kwestii, mają w tym zakresie zastosowanie ogólne zasady przewidziane w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym dotyczące przynależności prawa do majątku wspólnego lub osobistego małżonka. W rozpoznawanej sprawie chodzi o przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w brzmieniu obowiązującym po nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 17 czerwca 2004 r.

Podkreślić należy, że wymieniony w przepisach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego katalog składników majątku odrębnego (obecnie osobistego) jest zamknięty, a zatem wszystkie prawa, które do niego nie należą wchodzą w skład majątku wspólnego.

W omawianym wypadku nie chodzi o prawa wskazane w art. 33 pkt 1-5 i 7-8 k.r.o., zatem ocenie podlegać może jedynie to, czy prawo do kwatery stałej jest prawem niezbywalnym w rozumieniu art. 33 pkt6 k.r.o., tylko bowiem w tym przypadku stanowiłoby ono odrębny majątek małżonka będącego żołnierzem i nie wchodziło w skład majątku wspólnego.

W literaturze jednolicie przyjmuje się, że wymienionego przepisu nie można odnosić do wszystkich praw niezbywalnych i nie są objęte jego hipotezą te prawa niezbywalne, które ze swej natury mogą być prawem wspólnym obojga małżonków, np. spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu. Za prawa niezbywalne, w rozumieniu tego przepisu, należy uznać tylko te prawa, które są ściśle związane z osobą uprawnionego małżonka i nie wchodzą w skład spadku po nim, np. użytkowanie, służebność osobista, prawo do alimentacji. Wszystkie inne prawa, też niezbywalne, ale niegasnące wraz ze śmiercią uprawnionego, mogą wchodzić w skład majątku wspólnego. Jak wynika z przepisów powoływanej ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej dotyczących losu prawa do kwatery stałej, po śmierci żołnierza, któremu ją przydzielono (np. art. 41 ust. 4), prawo to nie wygasa wraz ze śmiercią żołnierza. Poza tym, jak wskazano, prawo do zamieszkiwania w kwaterze przysługuje niewątpliwie obojgu małżonkom.

Przy uwzględnieniu powyższego, stwierdzić należy, że prawo do kwatery stałej nie jest prawem niezbywalnym w rozumieniu art. 33 pkt 6 k.r.o., a skoro tak, to zgodnie
z ogólną zasadą przewidzianą w art. 32 § 1 k.r.o., jeżeli zostało nabyte w czasie
trwania wspólności ustawowej, stanowi dorobek małżonków, podobnie jak prawo
najmu czy spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, od których nie
różni się w istotny sposób.

Przy uwzględnieniu powyższego, dopóki wspólność tego prawa nie została zniesiona w wyniku podziału majątku wspólnego stron - co nastąpiło wyrokiem sądowym ze skutkiem na dzień 1 lipca 2021 r. - dopóty oboje byli małżonkowie byli uprawnieni do korzystania z niego oraz do nabycia go w trybie i na zasadach przewidzianych w przytoczonych przepisach.

Zatem pozwana jako osoba uprawniona skutecznie nabyła prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy u. (...) w T., na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 7 lipca 2006 r. przed notariuszem B. W. (1).

Powyższe konkluzje pozostają zgodne z aktualnie prezentowanym szerokim kierunkiem orzecznictwa sądowego. W wyroku z dnia 4 kwietnia 2012 r. w sprawie I CSK 8/12 Sąd Najwyższy wskazał, że przydział kwatery stałej jest prawem podmiotowym żołnierza zawodowego, podmiotem tego prawa jest również współmałżonek żołnierza, a w konsekwencji prawo do korzystania z takiej kwatery stanowi składnik majątku wspólnego. Pozwana zatem była nie tylko uprawniona do korzystania z tego prawa, lecz także do nabycia lokalu przy skorzystaniu z bonifikaty. (wyrok SN z 4 kwietnia 2012 r., I CSK 8/12) . Również aktualny kierunek orzeczniczy oraz doktryna prawnicza przyjmują, że w skład majątku wspólnego małżonków, po przydzieleniu jednemu z nich w czasie trwania małżeństwa prawa do kwatery stałej, wchodzi zarówno to prawo, jak i ekspektatywa nabycia lokalu na preferencyjnych zasadach.

Nie sposób również pominąć, iż nabycie prawa własności przedmiotowego lokalu pochodziło ze środków majątku wspólnego. Co do zasady prawa majątkowe nabywane przez małżonków w trakcie trwania ustroju ustawowego, poza wyjątkami wymienionymi w art. 33 kro , wchodzą do majątku wspólnego.

Zgodnie z art. 31 § 2 kro (również w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy z dnia 7 lipca 2006 r.) do majątku wspólnego małżonków należą w szczególności: pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, czy też dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków. Przy uwzględnieniu powyższego lokal mieszkalny jako substrat środków wchodzących w skład wspólnego majątku małżonków, bezsprzecznie wszedł do wspólnej masy majątkowej obojga małżonków.

Przy uwzględnieniu powyższego powództwo powoda podlegało oddaleniu.

Mając na względzie powyższe orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Powód przegrał sprawę w całości w związku
z powyższym obowiązany był do zwrotu poniesionych kosztów przez stronę przeciwną. Sąd zasądził zatem od powoda na rzecz pozwanej koszty procesu na które składały się koszty wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 5.400 zł, zgodnie ze stawką wskazaną w § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 180 ze zm.) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

O powyższym orzekł w treści punktu II wyroku.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)