Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 217/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 14 lutego 2023 roku w sprawie II K 929/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zawarty w apelacji obrońcy zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 44 § 2 kks w zw. z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez ich niezastosowanie, podczas gdy zdaniem obrońcy powinno się na ich podstawie umorzyć postępowanie z powodu przedawnienia należności podatkowych.

Powiązany zarzut obrazy prawa procesowego, tj. art. 424 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks z uwagi na niewskazanie w uzasadnieniu wyroku przyczyn dlaczego Sąd uznał, że nie doszło do przedawnienia karalności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy prawa materialnego jest bezzasadny, albowiem nie doszło do przedawnienia karalności przypisanego oskarzonej przestępstwa.

Obrońca podnosi, że w jego ocenie zobowiązania podatkowe w tej sprawie przedawniły się z dniem 31 grudnia 2020 roku. Jednak dotyczy to jedynie podatku od towarów i usług za III kwartał roku 2015. Co do podatku od towarów i usług za IV kwartał roku 2015 i podatku dochodowego za rok 2015, to termin przedawnienia zgodnie z art. 70 § 1 ordynacji podatkowej upływał dopiero w dniu 31 grudnia 2021 roku. W związku z wszczęciem postepowania karno – skarbowego zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 ordynacji podatkowej bieg tego przedawnienia należności podatkowej został zawieszony w roku 2021. Ponadto, zawieszenie to trwa do dzisiaj w związku z ratalnym sposobem spłaty zaległości podatkowych przez oskarżoną ( art. 70 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Sąd Okręgowy w tym zakresie podziela argumentację zawartą w informacji Naczelnika (...) (...) w Ł. z dnia 3 stycznia 2023 roku zawartej na k 420 akt.

Jednak abstrahując od powyższego, nawet gdyby obrońca miał rację i do przedawnienia należności podatkowych objętych wyrokiem w tej sprawie doszłoby już w dniu 31 grudnia 2020 roku – to i tak nie doszłoby do przedawnienia karalności przestępstwa przypisanego w tej sprawie. Poniżej zostanie to wykazane.

Obrońca sam przyznaje, że powołany przez niego art. 44 § 2 kks dotyczy tylko przedawnienia przestępstw skarbowych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej. Zgodnie z tym przepisem karalność takich przestępstw ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności. Obrońca powołując się na normę art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej twierdzi, że skoro zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a podatki objęte analizowanym przestępstwem należało uregulować w roku 2015, to przedawniły się one w dniu 31 grudnia 2020 roku i z tym też dniem przedawnieniu karalności uległo zarzucone i przypisane oskarzonej przestępstwo.

Tyle, że obrońca zapomniał o trzech kwestiach – o tym, że oskarżonej przypisano czyn ciągły, że czyn ten zakwalifikowany został m. in z art. 62 § 2 kks, oraz, że po drodze miejsce miała pandemia Covid 19, na skutek której wprowadzono przepisy m. in wstrzymujące bieg przedawnienia przestępstw, w tym przestępstw skarbowych. Poniżej zostanie to po kolei omówione.

Po pierwsze, w przypadku czynów ciągłych ( art. 12 § 1 kk, odpowiednio art. 6 § 2 kks) bieg przedawnienia zaczyna się od momentu ostatniego zachowania stanowiącego taki czyn ciągły. W tej sprawie ostatnim takim zachowaniem było złożenie przez oskarżoną w dniu 29 kwietnia 2016 roku zeznania podatkowego, w którym m. in. posłużyła się nierzetelnymi fakturami. Zatem to od dnia 29 kwietnia 2016 roku rozpoczął się bieg przedawnienia w tej sprawie. Według definicji czynu ciągłego, zawartej w art. 12 KK i odpowiednio w art. 6 § 2 kks czyn taki stanowi jeden czyn zabroniony, jeżeli poszczególne zachowania sprawcy odpowiadają warunkom określonym w tym przepisie. Te poszczególne zachowania wchodząc w skład czynu ciągłego, tracą swą "tożsamość" czasową, chyba że na czyn ten składają się tylko dwa zachowania. Jedynie krańcowo czasowe zachowania wyznaczają datę czynu ciągłego. W efekcie, tylko ostatnie zachowanie określa koniec czynu ciągłego i od tego zachowania rozpoczyna się bieg przedawnienia karalności przestępstwa stanowiącego czyn ciągły ( por. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, Czyn, s. 68 i n.; zob. również wyr. SN z 15.11.2005 r., IV KK 258/05, KZS 2006, Nr 7–8, poz. 34).

Po drugie, w/w czyn ciągły został zakwalifikowany kumulatywnie, z przepisów art. 56 § 2 kks i art. 56 § 1 kks i art., 61 § 1 kks i 62 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks. W przypadku zastosowania kumulatywnej kwalifikacji, do przedawnienia całego tak zakwalifikowanego przestępstwa stosuje się przepisy o przedawnieniu wynikające z zastosowania tego przepisu, który na podstawie art. 11 § 3 kk ( odpowiednio art. 7 § 2 kks ) będzie podstawą wymiaru kary. Nie może być bowiem tak, że przedawnieniu ulega kwalifikacja, albo część znamion przestępstwa lub też cześć jednego czynu ciągłego. Całe przestępstwo ( cały czyn ciągły) wraz ze wszystkimi przepisami je kwalifikującymi przedawnia się w jednym czasie – tym wyznaczonym przez przepis będący podstawą wymiaru kary ( por. Uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2018 roku I KZP 7/18 opubl Legalis oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 września 2022 roku w sprawie II KK 321/22, opubl Legalis).

W tej sprawie podstawą wymiaru kary był art. 62 § 2 kks w zw. z art. 7 § 2 kks. Przepis art. 62 § 2 kks w sankcji w dacie czynu miał kare grzywny. Oznacza, to, że zgodnie z art. 44 § 1 pkt 1 kks przedawnienie tego przestępstwa następowało po 5 latach licząc od jego popełnienia ( czyli od dnia 29 kwietnia 2016 roku).

Podsumowując powyższe, gdyby nie przepisy związane z Ciovid -19 , przedawnienie nastąpiłoby w dniu 16 kwietnia 2021 roku ( zakładając, że wcześniej nie wszczęto postepowania, co by wydłużyło ten okres o kolejne 5 lat zgodne z art. 44 § 5 kks).

Po trzecie, doszło do wstrzymania biegu w/w podstawowego 5 – letniego okresu przedawnienia w związku z przepisami związanymi z pandemią Covid – 19, zanim okres ten upłynął .

Najpierw art. 15 zzr ust. 6 ustawy z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U. z 2020 r. poz. 875) wstrzymał jego bieg na 46 dni ( od dnia 31 marca 2020 roku do dnia 16 maja 2020 roku). Przepis ten ( art. 15 zzr w ustępie 6 ) stwierdzał, że okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 nie biegnie przedawnienie karalności czynu oraz przedawnienie wykonania kary w sprawach o przestępstwa, przestępstwa i wykroczenia skarbowe oraz w sprawach o wykroczenia. Przepis ten obowiązywał od dnia 31 marca 2020 roku do dnia 16 maja 2020 roku, po czym został uchylony. Oznacza to, że w tej konkretnej sprawie przedawnienie przesunęłoby się o 46 dni i nastąpiłoby ( gdyby nie kolejny akt prawny o którym za chwilę) zamiast w dniu 29 kwietnia 2021 roku – 46 dni później, czyli w dniu 14 czerwca 2021 roku.

Jednak przed tą datą, a konkretnie w dniu 22 maja 2021 roku, weszła w życie nowelizacja w/w ustawy z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Zgodnie z nowym art. 15 zzr ^{( 1)} ust. 1 znowelizowanej ustawy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 6 miesięcy po ich odwołaniu nie biegnie przedawnienie karalności czynu oraz przedawnienie wykonania kary w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe. Zgodnie zaś z art. 15 zzr ^{( 1)} ust. 2 . okresy, o których mowa w ust. 1, liczy się od dnia 14 marca 2020 r. - w przypadku stanu zagrożenia epidemicznego, oraz od dnia 20 marca 2020 r. - w przypadku stanu epidemii.

Podsumowując – niezależnie od tego, kiedy wszczęto postępowanie karno – skarbowe w tej sprawie, oraz kiedy nastąpiło przedawnienie należności podatkowych, nie zakończył jeszcze swojego biegu podstawowy, 5 – letni termin przedawnienia, bo na skutek wstrzymania biegu tego terminu o 46 dni ( od dnia 31 marca 2020 roku do dnia 16 maja 2020 roku) omawiane przestępstwo nie przedawniło się przed datą 22 maja 2021 roku, a więc przed wejściem w życie obecnie obowiązujących przepisów – co oznacza, że do przedawnienia karalności w tej sprawie nie doszło i długo jeszcze nie dojdzie. Stało się tak, bo art. 15 zzr ¹ ust. 1 i 2 znowelizowanej ustawy covidowej „zadziałał” w tej sprawie ( przepis wszedł w życie zanim nastąpiło przedawnienie według poprzednich reguł) i powoduje, że bieg przedawnienia jest w niej wstrzymany już od dnia 14 marca 2020 roku , a przedawnienie to zacznie biec dalej dopiero 6 miesięcy po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii - a te ciągle obowiązują ( por . wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2022 r., I KK 6/22, opubl. Legalis).

Skoro zatem bieg przedawnienia karalności jest w niniejszej sprawie wstrzymany od dnia 14 marca 2020 roku, to nie tylko nie ma znaczenia, że przedawnienie należności podatkowej nastąpiło zdaniem obrońcy w dniu 31 grudnia 2020 roku, ale też nie ma znaczenia, że postępowanie podatkowe oraz karno -skarbowe wszczęto później, tj, w roku 2021. Zanim bowiem zakończył się podstawowy 5 – letni termin przedawnienia ( i zanim przedawniły się należności podatkowe) bieg terminu przedawnienia przestępstwa został wstrzymany.

Na marginesie – choć jak powyżej wytłumaczono, z uwagi na kumulatywną kwalifikacje nie ma to znaczenia dla przedawnienia karalności przestępstwa w tej sprawie - to warto zwrócić uwagę, że bieg przedawnienia należności podatkowych też uległ wydłużeniu o 46 dni na podstawie przepisu art. 15 zzr ust 3 w/w ustawy covidowej ( przed jej nowelizacją), a obrońca nie ma racji, ze nastąpiło to w dniu 31 grudnia 2020 roku. W rzeczywistości nastąpiło to najwcześniej w dniu 15 lutego 2021 roku. Jak stwierdzono w orzecznictwie Sądów administracyjnych, skoro prawo podatkowe jest częścią prawa administracyjnego, zawieszenie terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy COVID, odnosi się także do terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych z Ordynacji podatkowej. Tym samym na okres od 14 marca do 23 maja 2020 r. na mocy art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy COVID uległ zawieszeniu bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego ( por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2021 r., I GSK 783/21, opubl. Legalis ).

Co do zarzutu obrazy prawa procesowego, tj. art. 424 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks poprzez brak wskazania w uzasadnieniu wyroku przyczyn, dlaczego Sąd Rejonowy uznał, że nie doszło do przedawnienia karalności, to faktycznie, nie ma w tym dokumencie o tym mowy. Jednak uchybienie to nie miało, a nawet nie mogło mieć wpływu na treść wyroku, albowiem uzasadnienie nie jest integralną częścią wyroku i powstaje później, jako sprawozdane z intelektualnego procesu dochodzenia do rozstrzygnięcia, zawsze będzie więc do niego wtórne będąc jedynie jego pochodną. Poza tym zostało to konwalidowane w niniejszym uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest bezzasadny, co było powyżej omówione.

3.2.

Zawarty w apelacji obrońcy zarzut obrazy prawa procesowego tj. art. 170 § 1 pkt 2 i 5 kpk w zw. z art. 4 kpk i art. 6 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadka M. B. i w konsekwencji pozbawienie oskarżonej prawa do obrony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut ten jest chybiony. Przecież organy skarbowe zakwestionowały jedną fakturę wystawioną przez świadka J. B. za wykonanie ogrodzenia na rzecz firmy oskarżonej. Tymczasem świadek J. B. kategorycznie i w pełni wiarygodnie potwierdził, że takiej usługi nie wykonał, wystawił fikcyjną fakturę i nawet dostał pieniądze na pokrycie podatku Vat ( k. 464v-468). Został za to ukarany w odrębnym postępowaniu. W tym kontekście nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, jakich dowodzenia domagał się obrońca w oddalonym wniosku dowodowym o przesłuchanie w charakterze świadka M. B.. Otóż dowód ten miał prowadzić do wykazania, że M. B. prowadził negocjacje z J. B. w związku z ustalaniem zakresu współpracy i na okoliczność faktycznego obrotu między przedsiębiorstwem (...), a przedsiębiorstwem oskarżonej, posiadania przez M. B. upoważnienia do zaciągania zobowiązań w imieniu przedsiębiorstwa oskarżonej i faktycznej wartości zakupionego towaru oraz okoliczności wystawienia faktury ( wniosek k. 468). Przecież nie ma to znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, albowiem okoliczności wystawienia tej faktury świadek wyjaśnił, nie jest przedmiotem zarzutu wartość towaru i obrotu między przedsiębiorstwami (...) i oskarżonej, a oskarżona nie mogła nie zdawać sobie sprawy, że J. B. nie wykonał ogrodzenia, a więc nie wykonał usługi, za którą wystawił fikcyjną fakturę na znaczną kwotę. Ponadto obrońca złożył ten wniosek dowodowy tuż przed zamknięciem przewodu sądowego, nic nie stało na przeszkodzie, żeby zgłaszał go wcześniej ( J. B. identyczne zeznania składał na etapie postępowania przygotowawczego ). Dlatego słusznie wniosek ten oddalono na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 i 5 kpk w w zw. z art. 113 § 1 kks ( postanowienie k. 468v). Nie doszło przez to do naruszenia prawa do obrony oskarżonej i zasady obiektywizmu ( art. 4 kpk i art. 6 kpk), bo oddalenie wniosku dowodowego nie zmierzającego do wyjaśnienia okoliczności nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, którego uwzględnienie spowodowałoby jedynie przewlekłość postępowania ( konieczność odroczenia rozprawy mimo przeprowadzenia całego postępowania dowodowego) i który został zgłoszony zdecydowanie za późno, choć obrońca mógł to uczynić nawet przed rozpoczęciem przewodu sądowego, z pewnością nie narusza prawa do rozsądnej i racjonalnej obrony i nie wskazuje na brak obiektywizmu Sądu.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest bezzasadny, co było powyżej omówione.

3.3.

Zawarty w uzasadnieniu apelacji obrońcy zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest bezzasadny i nie został w ogóle uzasadniony. Oskarżona uszczupliła podatki na łączną kwotę 159794 złotych. Wyczerpała swoim zachowaniem kilka norm prawa karno-skarbowego. Jej działanie było złożone, przemyślane, wyrachowane, czyn ciągły trwał długo i składał się z szeregu przestępczych zachowań. Oskarżona deklaruje, że osiąga dochód miesięczny w kwocie 8000 zł, ma dom i działkę. Wymierzona kara grzywny nie jawi się w kontekście tych okoliczności jako rażąco surowa.

Wniosek

Wniosek o złagodzenie kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest bezzasadny, co było powyżej omówione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 113 § 1 kks w zw. z art. 636 § 1 kpk i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarzonej na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków postępowania odwoławczego na które złożył się ryczałt za doręczenia oraz opłatę za drugą instancję.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie, kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana