Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 32/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 15.11.2017r. w sprawie II K 8/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. S. (1)

1.M. K. (1) pseudonim (...) zmarł T. w dniu 30 stycznia 2019r.

2. W trakcie przekazywania przez oskarżonego J. S. (1) do rąk K. S. (1) przedmiotów skradzionych w dniu 4 lutego 2019r. na szkodę R. W., co miało miejsce w samochodzie świadka – obaj oglądali w/w wyroby jubilerskie (biżuteria, kamienie szlachetne inne), a dodatkowo wysypały się one w woreczka. Obaj telefonicznie kilka razy rozmawiali o w/w przedmiotach rzeczowo tj. wiedząc, iż chodzi o wyroby jubilerskie jak zegarki, kamienie szlachetne.

-odpis skrócony aktu zgonu,

-notatka urzędowa z załącznikiem;

-uzupełniające zeznania K. S. (1);

k.1002,

k.905-998

k.1056-1059

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

J. (...)

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

2.1.1.2.

-odpis skrócony aktu zgonu,

-notatka urzędowa z załącznikiem;

- zeznania K. S. (1);

1. Dokumenty w postaci notatki policyjnej, z której wynika, iż M. K. (1) zamieszkały w T. o pseudonimie (...) zmarł w konkretnej dacie i inne wymienione powyżej nie budzą wątpliwości; zostały wydane przez właściwe organy i we właściwej formie; pseudonim zmarłego wskazany w dokumentach pokrywa się z treścią wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka K. S.,

2.Zeznania świadka K. S. (1) złożone przez niego w toku postępowania odwoławczego uznano za wiarygodny – co do zasady -materiał dowodowy. Zdaniem sądu odwoławczego w istocie, odnośnie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy – jego zeznania są konsekwentne i przekonujące, pokrywają się bowiem – co do meritum – z treścią wyjaśnień, jakie świadek składał wcześniej we własnej sprawie karnej. W sprawie bowiem nie chodzi o to, czy świadek usłyszał z usta J. S. (1), iż przekazywane mu przedmioty jubilerskie zostały komuś wcześniej ukradzione, lecz o to, kiedy i w jakich okolicznościach zostały mu przekazane. K. S.. Choć bowiem w pewnym momencie świadek twierdził, iż J. S. nie miał wiedzy o przestępczym pochodzeniu precjozów, to sam wskazywał na brak własnego ustalania szczegółów ich pochodzenia u oskarżonego i jednocześnie różne miejsca pochodzenia wyrobów wskazywane przez J. S. (raz miał to być T., raz Ł.), a także własną chęć zysku, przyznając, że raczej zaufał w tej kwestii oskarżonemu z tego powodu, że był znany jako „honorowy” przestępca. Jednocześnie świadek sam przyznał, iż być może albo oskarżony go okłamał, albo ma schizofrenię (skoro wskazywał na różne miejsca pochodzenia wyrobów). W sprawie natomiast istotnym było to, iż oskarżony wskazywał na M. K. (1) – jako pośrednika (osobę od której otrzymał precjoza), a takowym być nie mógł (bo zmarł przed datą ich kradzieży) i z pewnością wiedział, że w spornym woreczku były wyroby jubilerskie:

- bo je oglądał ze świadkiem w samochodzie,

- bo tam się dodatkowo wysypały (przynajmniej częściowo),

- bo rzeczowo rozmawiał o nich ze świadkiem przez telefon.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

apelacja obrońcy:

1. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż J. (...) dopuścił się przypisanego mu czynu tj. nabył przedmioty pochodzące z przestępstwa, podczas gdy okoliczności sprawy i całościowa wykładnia materiału dowodowego, a także dowody zebrane w toku postepowania, w szczególności wyjaśnienia oskarżonego, zgodnie z którymi przekazując woreczek realizował jedynie polecenie zmarłego M. K. (1) nie będąc świadomym, że przedmioty z jego wnętrza pochodzą z kradzieży – temu przeczą,

apelacja osobista oskarżonego:

2. zarzut obrazy przepisów postepowania, która miała wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku tj. art. 7 kpk, art. 392 kpk, art. 410 kpk i art. 6 kpk, poprzez:

a. zaniechanie osobistego przesłuchania w sprawie II K 8/21 w charakterze świadka K. S. (1),

b. brak załączenia w poczet materiału dowodowego wyjaśnień, jakie K. S. (1) złożył w swojej sprawie karnej – III K 70/20, a które odnosiły się do osoby J. S. (1),

c. co oskarżony łączył z brakiem możliwości zadawania pytań świadkowi i naruszeniem swojego prawa do obrony,

d. nieuzasadnione przyznanie wiarygodności wyjaśnieniom K. S. (1) złożonym pierwotnie we własnej sprawie karnej,

e. wymierzenie oskarżonemu kary niewskazanej przez sąd wyższej instancji w momencie wyłączenia sprawy J. S. do odrębnego jej rozpoznania i przekazania sądowi rejonowemu;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny: 2b,

☒ niezasadny: 1, 2a, 2c, 2d, 2e,

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżących (bo choć apelacja osobista oskarżonego nie przywołuje wprost zarzutu „błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie sprawstwa” J. S. – to w takim kierunku zmierza i taka jest jej intencja), ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji i subsumpcja zachowania oskarżonego pod konkretną normę prawną, są prawidłowe, gdyż stanowią wynik nie budzącej żądnej zastrzeżeń oceny zgromadzonych w sprawie dowodów. Apelacje nie wykazały, aby rozumowanie Sądu, przy ocenie zachowania J. S. (1), w kontekście wyczerpania przez niego znamion z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, było wadliwe bądź nielogiczne. W istocie zarzuty podniesione w apelacjach mają charakter polemiczny i opierają się wyłącznie na subiektywnej interpretacji zebranych w sprawie dowodów i odmiennym uznaniu, jakie ostatecznie wnioski należy wyciągnąć ze zgromadzonych w sprawie dowodów.

Do poczynienia ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa oskarżonego, polegającego na nabyciu przedmiotów pochodzących z przestępstwa, uprawniały Sąd I instancji z jednej strony dowody potwierdzające sam fakt kradzieży z włamaniem na szkodę R. W. (zeznania pokrzywdzonego, protokół oględzin, dokumentacja fotograficzna, wycena przedmiotów), a z drugiej wyjaśnienia samego oskarżonego, wyjaśnienia i zeznania K. S. (1) oraz dokumenty potwierdzające datę śmierci M. K. (1) pseudonim (...). Ocena dowodów została dokonana przez sąd rejonowy dostatecznie wszechstronnie, we wzajemnym ich kontekście z innymi dowodami, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym i jako taka w pełni korzysta z ochrony art. 7 kpk. Do dokonania właściwej kwalifikacji prawno - karnej zachowania oskarżonego uprawniały Sąd meriti te same dowody. Jedyne co, to z uwagi na fakt, iż wiadomym było, że świadek K. S. (1) w swojej własnej sprawie karnej III K 70/20 składał wyjaśnienia także dotyczące osoby J. S. (oskarżony J. S. słyszał je na rozprawie, w której sam uczestniczył jako świadek), zasadnym było zasięgnięcie protokołów tych wyjaśnień i ich porównanie do wcześniejszych wersji prezentowanych przez świadka K. S. w postępowaniu przygotowawczym. Ostatecznie brak ten uzupełniono, albowiem w toku przedmiotowego postępowania odwoławczego przeprowadzono dosyć bogate postępowanie dowodowe, a w tym: przesłuchano ponownie oskarżonego, załączono protokoły ze sprawy III K 70/20, w których K. S. wypowiadał się o osobie J. S. i ujawnionych u niego przedmiotowych wyrobach jubilerskich (całe postępowanie karne wzięło się stąd, iż takowe ujawniono w jego miejscu zamieszkania świadka) oraz przesłuchano K. S. (1) w charakterze świadka, ujawniając (odczytując mu) wcześniejsze wyjaśnienia i zobowiązując każdorazowo do ustosunkowania się do ich treści. Dodatkowo załączono kopie aktu zgonu osoby, wskazywanej przez J. S. na pośrednika przekazania skradzionych wyrobów jubilerskich (M. K. zmarł przed datą kradzieży z włamaniem na szkodę R. W., która miała miejsce w dniu 4 lutego 2019r.).

Z tego powodu niezasadnym jest twierdzenie oskarżonego o naruszeniu jego prawa do obrony, albowiem załączono żądane dokumenty ze sprawy II K 70/20, bezpośrednio zapoznano się ze źródłem dowodowym w osobie świadka K. S., jak i umożliwiono oskarżonemu osobisty udział w takowym przesłuchaniu (ostatecznie oskarżonego reprezentował tu jedynie obrońca). Wreszcie, wyłączenie do odrębnego postępowania i przekazanie sprawy J. S. do sądu rejonowego wynikało m.inn. stąd, że występek, jaki został zarzucony oskarżonemu zagrożony był także karami: grzywną i karą ograniczenia wolności (gdzie dodatkowo zagrożony jest alternatywnie także karą pozbawienia wolności do lat 5) - co wcale nie oznacza, że tylko wymienione: kary grzywna i kara ograniczenia wolności mogły mu zostać ostatecznie wymierzone.

Zdaniem obrońcy nie ma żadnych dowodów, które ponad wszelką wątpliwość potwierdzałyby to, że przekazywane przez oskarżonego do rąk K. S. (1) przedmioty pochodziły z kradzieży z włamaniem, a dokładnie by o takowym ich pochodzeniu wiedział oskarzony. Zdaniem tego apelanta wątpliwości tego dotyczące wynikają przede wszystkim stąd, iż nie ustalono, jak ostatecznie oskarżony wszedł z posiadanie tych precjozów, a w szczególności nie przesłuchano np. M. K. (1). W ocenie obrońcy brak jednoznacznego ustalenia (w jego ocenie taki brak występuje) tych okoliczności powoduje, iż istnieją co najmniej niedające się usunąć wątpliwości, co do sprawstwa samego oskarżonego.

Powyższe rozważania są gołosłowne i pozbawione logiki. Oskarżony wyjaśnił, iż przedmiotowe precjoza nabył od niejakiego M. K. (1) pseudonim (...). Ponad wszelką wątpliwość ustalono natomiast, że ów (...) to M. K. (1), który zmarł w dniu 30 stycznia 2019r., a więc przed datą kradzieży z włamaniem na szkodę R. W. (ta miała miejsce w dniu 4 lutego 2019r.) – stąd oczywisty wniosek, że oskarżony kłamie wskazując, iż sporne przedmioty zostały mu przekazane przez tą osobę, bo z oczywistych powodów to nie mógł być M. K. (1). Analizę daty jego śmierci i daty kradzieży na szkodę R. W. przeprowadził już prokurator pisząc o powyższym w uzasadnieniu wnoszonego aktu oskarżenia (k.116-117 uzasadnienia). Dziwić może fakt, iż analizy tej zabrakło w uzasadnieniu orzeczenia pierwszoinstancyjnego. Oskarżonemu okazywano kartę poglądową z wizerunkiem M. K. (1) (tego konkretnego), o tej samej także osobie – w czasie przeszłym – zeznawał przesłuchiwany w toku postępowania odwoławczego w charakterze świadka K. S. (1). Tak więc żadnej pomyłki, co do osoby M. K. (1) pseud. L. nie można mówić (nawet mimo tego, że został on raz nazwany M. K. (3)).

Reasumując powyższe: upada teza o osobie M. K. (1) pseud. L., jako pośredniku przekazania wyrobów jubilerskich, co dodatkowo wzmacnia ustalenia sądu rejonowego, iż nabywając w okresie czasu pomiędzy 4 a 6 lutego 2019r. i przekazując sporne przedmioty K. S. (1) oskarżony dobrze wiedział, że pochodzą one z przestępstwa (kradzieży, kradzieży z włamaniem), bo musiał albo osobiście uczestniczyć w tym przestępstwie (stan zdrowia zdaje się ograniczać jedynie fizyczny udział w takowym), albo otrzymał je od innej osoby, której dane zataił przed organami ścigania (a także przed swoim kolegą K. S. (1)).

Odnosząc się w tym miejscu do stanu zdrowia oskarżonego, sąd odwoławczy w składzie rozpoznającym przedmiotowe apelacje (po zmianie składu) nie widział konieczności ustalania/potwierdzania tego, czy stan zdrowia oskarżonego pozwalał mu na popełnienie przypisanego czynu, albowiem nawet sam J. (...) nigdy nie twierdził, że jego ruchowe ograniczenia miały na powyższe wpływ. Wyjaśnił przecież, że fizycznie wziął woreczek od jednego znajomego i przekazał drugiemu znajomemu, nawet do niego nie zaglądając, z prośbą o znalezienie kupca na to, co jest w środku. Na takowe z pewnością pozwalał mu stan zdrowia, nawet jeśli poruszał się o kulach (na takie ograniczenia ruchowe wskazywał także świadek K. S.).

Jak już wskazano powyżej (punkt 2.1.1.) zeznania świadka K. S. (1) złożone przez niego w toku postępowania odwoławczego uznano za wiarygodny materiał dowodowy, bo w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy – jego zeznania są konsekwentne (pokrywają się – co do meritum – z treścią wyjaśnień, jakie świadek składał wcześniej we własnej sprawie karnej) i zrozumiałe. Choć także świadek zaprzeczył, by usłyszał z ust J. S. (1), iż przekazywane mu przedmioty jubilerskie zostały komuś wcześniej ukradzione i raz twierdził, iż oskarżony o tym fakcie musiał wiedzieć, a raz – że jednak nie wiedział, to konsekwentnie informuje o różnych miejscach wskazywanych przez J. S. jako miejsce pochodzenia artefaktów (raz miał to być T., raz Ł.), a także uprawdopodabnia legalność pochodzenia wskazując na M. K. jako pośrednika, który jak ustalono ponad wszelką wątpliwość, nie mógł nim być (zmarł przed kradzieżą). Tym samym analizując zeznania K. S. można dojść do wniosku, iż w istocie wcale nie wyklucza on wiedzy o rzeczywistym pochodzeniu przekazanych mu wyrobów jubilerskich. W pewnym momencie sam także przyznaje, iż być może oskarżony go okłamał, albo choruje na schizofrenię. W sprawie istotnym było także to, że oskarżony twierdził, iż nie wiedział nawet, co było w przekazanym mu woreczku – podczas gdy K. S. przekonująco, bardzo merytorycznie i szczegółowo wskazał na szereg faktów przeczących tej „niewiedzy” (oglądanie precjozów z oskarżonym wysypanie się ich, rzeczowe rozmowy telefoniczne).

Także kara 1 roku pozbawienia wolności, o charakterze bezwzględnym, orzeczona wobec J. S. (1) jest ze wszech miar prawidłową represją karną wobec jego osoby, albowiem uwzględnia działanie w warunkach recydywy i wieloletnią niepoprawność sprawcy w przestrzeganiu porządku prawnego. Kara ta należycie uwzględnia okoliczności łagodzące i obciążające, rzutujące na jej wymiar i stanowi właściwą reakcję sądu, adekwatną do okoliczności sprawy i stopnia zawinienia sprawcy. Z pewnością także nie można uznać, by była ona, szczególnie w realiach przedmiotowej sprawy, rażąco – a więc wyjątkowo wyraźnie i w oczywisty sposób - niewspółmierna w sensie jej surowości.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu; o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wyrok jest słuszny, zarzuty apelacyjne są bezzasadne;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2 wyroku

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ut.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 18 czerwca 2003 roku ( Dz. U. 108, 00z. 1026 ) z późn. zm.

Sąd zdecydował się nie obciążać oskarżonego opłatą oraz ryczałtem związanym z wydatkami w postępowaniu odwoławczym, uznając że uiszczenie należności przez oskarżonego stanowi nadmierną dla niego uciążliwość. Oskarżony jest rencistą, cierpi na szereg schorzeń kręgosłupa i inne dolegliwości, przebywał w izolacji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 15.11.2017r. w sprawie II K 8/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.1.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 15.11.2017r. w sprawie II K 8/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana