Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Zabrocka

Protokolant: st. sekr. sądowy Ala Pilewska-Grabowska

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 r. w Gdańsku

sprawy Ł. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

przy udziale zainteresowanych (...)Spółka Jawna

o ustalenie istnienia bądź nieistnienia obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania Ł. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 22 października 2013 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i orzeka, iż wnioskodawczyni Ł. Ł. podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) spółka jawna w G. od dnia 04 marca 2013 roku,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz wnioskodawczyni kwotę 120 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/na oryginale właściwy podpis/

Sygn. akt VII U 2469/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 października 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. stwierdził, że ubezpieczona Ł. Ł. nie podlega z tytułu zatrudnienia u płatnika składek (...)sp. j. w G. ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 04 marca 2013 r. nadal.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczona została zatrudniona jako specjalista ds. personalnych od 04 marca 2013 r. na czas nieokreślony z wynagrodzeniem 5.646 zł brutto. Za okres od dnia 08 kwietnia 2013 r. do dnia 27 września 2014 r. ubezpieczona ubiega się o zasiłek chorobowy, zaś od dnia 29 września 2013 r. przebywa na rocznym zasiłku macierzyńskim.

W przedłożonej przez pracodawcę dokumentacji pozwany nie zidentyfikował żadnego dokumentu stanowiącego o realizacji umowy o pracę – oprócz oświadczenia pracodawcy. Przed podjęciem zatrudnienia u płatnika ubezpieczona od dnia 10 lutego 2012 r. do dnia 03 marca 2013 r. była zgłoszona przez Powiatowy Urząd Pracy jako osoba bezrobotna. Pozwany zwrócił uwagę na wysokie wynagrodzenie wnioskodawczyni, bardzo krótki okres zatrudnienia momentu zwolnienia lekarskiego oraz brak pisemnych dowodów na to, jakie czynności i obowiązki wykonywane były zgodnie z zawartą umową.

Przeprowadzona kontrola w ocenie pozwanego nie pozwoliła na zgromadzenie dowodów pracy ubezpieczonej – nadto w oświadczeniu złożonym organowi przez jednego ze wspólników spółki w dniu 12 czerwca 2013 r. przedstawiono nieprawdziwe informacje. Na stanowisko nieobecnej ubezpieczonej nie została u pracodawcy zatrudniona inna osoba (nienumerowane karty akt ubezpieczeniowych).

Odwołanie z dnia 04 października 2013 r. od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona Ł. Ł., wnosząc o ponowne rozpoznanie sprawy w trybie art. 132 k.p.a. Podała, iż w jej ocenie w toku postępowania organu ujawniono szereg dowodów świadczących o fakcie wykonywania przez nią pracy na rzecz płatnika. Sformułowała ona nadto szereg zarzutów dotyczących postępowania przed organem w zakresie uchybień proceduralnych m.in. art. 9, 61 § 4, 9 i 10 § 1 k.p.a. W jej ocenie zaniechano również przesłuchania w toku kontroli wspólnika D. K., będącego jej bezpośrednim przełożonym. Skarżąca przedstawiła także wyjaśnienia dotyczące listy płac, jej doświadczenia zawodowego, wysokości wynagrodzenia oraz zakresu obowiązków (k. 2-7 akt sprawy).

W odpowiedzi z dnia 25 listopada 2013 r. na odwołanie ubezpieczonej pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, powołując się na argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji (k. 42-44 akt sprawy).

W ustawowym terminie ubezpieczona wniosła również przez swojego pełnomocnika odwołanie z dnia 11 listopada 2013 r. – w którym powieliła argumentację zaprezentowaną w sporządzonym osobiście odwołaniu (k. 47-51 akt sprawy).

Postanowieniem z dnia 09 stycznia 2014 r. Sąd na zasadzie art. 477 ^{( 11)} § 1 i 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanego Poszukiwacze (...)sp. j. w G. (k. 59 akt sprawy).

Zainteresowany płatnik (...)sp. j. w G. poparł odwołanie skarżącej i żądanie ustalenia podlegania przez nią w spornym okresie ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu (k. 68-72 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek (...)sp. j. w G. prowadzi działalność gospodarczą od dnia 09 lutego 2011 r.

Przedmiotem prowadzonej działalności jest działalność rozrywkowa i rekreacyjna, pozaszkolne formy edukacji sportowej, zajęć sportowych i rekreacyjnych, działalność związana ze sportem, pozaszkolne formy edukacji artystycznej, wystawianie przedstawień artystycznych.

Wspólnikami spółki są D. K. oraz M. P..

dowód: odpis z KRS zainteresowanego płatnika – k. 76-81 akt sprawy, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy

Ubezpieczona Ł. Ł. zd. G., urodzona dnia (...), została zatrudniona u płatnika składek (...)sp. j. w G. na czas nieokreślony od dnia 04 marca 2013 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku specjalisty ds. personalnych, za wynagrodzeniem miesięcznym 5.646 zł brutto, na podstawie umowy o pracę z dnia 04 marca 2013 r.

Wynagrodzenie oraz inne świadczenia wypłacano ubezpieczonej gotówką, przy czym ubezpieczona potwierdzała fakt jego otrzymywania na listach płac.

Skarżąca została z dniem 04 marca 2013 r. zgłoszona przez płatnika do ubezpieczeń: emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego z kodem 01 10 00 (pracownik).

Ubezpieczona uzyskała w dniu rozpoczęcia pracy zaświadczenie lekarskie o zdolności do wykonywania pracy na stanowisku specjalisty ds. personalnych, ważne przez okres 2 lat.

dowód: umowa o pracę z dnia 04 marca 2013 r. – k. 17 akt ubezpieczeniowych, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-110 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, protokół kontroli z dnia 09 września 2013 r. – k. 87-97 akt ubezpieczeniowych, listy płac – k. 15-16 akt sprawy, deklaracja PIT-2 – k. 41 akt ubezpieczeniowych, kwestionariusz osobowy – k. 19 i 23 akt ubezpieczeniowych, życiorys ubezpieczonej – k. 21 akt ubezpieczeniowych, zaświadczenie lekarskie z dnia 04 marca 2013 r. – k. 33 akt ubezpieczeniowych, karta szkolenia wstępnego BHP – k. 35 akt ubezpieczeniowych, oświadczenie pracownika – k. 37 akt ubezpieczeniowych, informacja o warunkach pracy – k. 39 akt ubezpieczeniowych, zeznania pracowników płatnika Ł. Ś., M. M., I. K. i F. K. przed pozwanym – k. 53-60 akt ubezpieczeniowych

Działalność spółki-płatnika stanowi kontynuację działalności gospodarczej, jaką wspólnik M. P. rozpoczynał, przy udziale ubezpieczonej, w 2006 r. pod firmą Klub (...) z siedzibą w G. przy ul. (...).

Ubezpieczona była zatrudniona w Klubie (...) w okresie od dnia 01 lutego 2006 r. do dnia 31 lipca 2008 r., początkowo od dnia 01 lutego 2006 r. w wymiarze ½ etatu, następnie od dnia 01 października 2006 r. w wymiarze pełnego etatu na stanowisku project managera. Stosunek pracy został wypowiedziany przez skarżącą.

W powyższym okresie ubezpieczona, będąc wówczas panną, nie była w żaden sposób związana z P. Ł. (mężem) ani E. Ł. (teściową).

Jako project manager w Klubie (...) wnioskodawczyni tworzyła oferty obozów, pisała programy i organizowała obozy, zatrudniała wychowawców i kierowników obozów, organizowała transport młodzieży (dokonując w tym zakresie rezerwacji i zakupów). Były to prace zbieżne z tymi, jakie następnie wykonywała jako pracownik (...)sp. j. w G..

W 2011 r. Klub (...) został przekształcony w (...)sp. j. w G.. Obydwa przedsiębiorstwa prowadzą działalność o tożsamym zakresie.

dowód: zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, świadectwo pracy z dnia 31 lipca 2008 r. – k. 29 akt ubezpieczeniowych, zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych

Ubezpieczona Ł. Ł. posiada wykształcenie wyższe geograficzne, zdobyte na Wydziale (...)Uniwersytetu G. w 2004 r.

Ponadto w 2012 r. ubezpieczona ukończyła kurs specjalistów ds. kadr i płac, organizowany przez (...) Towarzystwo (...) w G..

Skarżąca ukończyła również w 2003 r. z wynikiem bardzo dobrym kurs wychowawców placówek wypoczynku dzieci i młodzieży, organizowany przez Ośrodek Usług (...) w G. oraz Kuratorium Oświaty w G..

Poza tym w 2005 r. wnioskodawczyni, także z wynikiem bardzo dobrym, ukończyła kurs kierownika placówek wypoczynku dzieci i młodzieży, organizowany przez Ośrodek (...) w G..

dowód: kopia dyplomu magisterskiego – k. 13 akt sprawy, zaświadczenie o ukończeniu kursu z dnia 20 sierpnia 2012 r. – k. 14 akt sprawy, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-110 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, zaświadczenie o ukończeniu kursu z dnia 27 kwietnia 2003 r. – k. 35 akt sprawy, zaświadczenie o ukończeniu kursu z dnia 04 czerwca 2005 r. – k. 36 akt sprawy,

W okresie pomiędzy zatrudnieniem w Klubie (...) a podjęciem pracy w (...) sp. j. w G. tj. od dnia 01 lutego 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. skarżąca była zatrudniona w ramach umowy o pracę na czas określony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku księgowej w Biurze (...) w S. (którego właścicielem jest teściowa skarżącej – matka jej męża P. Ł.).

Skarżąca zdobyła wówczas doświadczenie w zakresie kadr i płac, spraw podatkowych (deklaracje PIT-11), prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, prowadzenia akt osobowych pracowników, sporządzania list płac, prowadzenia kartotek wynagrodzeń, rejestru i dokumentacji umów zlecenia i dzieło, kartotek wynagrodzeń, kartotek urlopowych i dotyczących absencji chorobowych, dokonywania zgłoszeń pracowników do ubezpieczeń społecznych.

dowód: zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-110 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2011 r. – k. 31 akt ubezpieczeniowych, zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych, oświadczenie ubezpieczonej z dnia 04 listopada 2012 r. – k. 8-12 akt sprawy

Ubezpieczona dowiedziała się o poszukiwaniu pracownika przez płatnika od (obecnie jej męża) P. Ł. – którego matka E. Ł. w ramach prowadzonego biura rachunkowego obsługuje w zakresie księgowości i kadr przedsiębiorstwo płatnika.

W toku spotkania ze wspólnikami M. P. i D. K. ustalono, iż spółka – w związku z rozwojem i rozbudową – poszukuje osoby, która zajęłaby się częściowym rozliczaniem poszczególnych organizowanych przez spółkę obozów, obsługą kadrową (terminowym kompletowaniem dokumentów na potrzeby zewnętrznego biura rachunkowego) i płacową na obozach, koordynowałaby rekrutację kadry na obozy.

Propozycja wynagrodzenia na poziomie 4.000 zł netto padła ze strony wnioskodawczyni i została zaakceptowana przez wspólników.

dowód: zeznania świadka P. Ł. – protokół skrócony k. 109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-110 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy,

Ubezpieczona, prowadząc rozmowy dotyczące zatrudnienia w spółce w 2013 r., wiedziała, iż jest w 4 miesiącu ciąży – o czym nie poinformowała jednak wspólników płatnika. O fakcie ciąży pracownicy dowiedzieli się oni w związku z przedłożeniem pierwszego zwolnienia lekarskiego (tj. za okres od dnia 08 kwietnia 2013 r. do dnia 18 kwietnia 2013 r.).

Podejmując zatrudnienie w spółce skarżąca zakłada, iż będzie pracowała w ciąży do sierpnia 2013 r. (ok. 5 miesięcy) – jako że przy wcześniejszej, pierwszej ciąży, pracowała przez cały okres ciąży bez żadnych przeciwwskazań.

dowód: zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy

Jako miejsce wykonywania pracy ubezpieczonej u płatnika w umowie wskazano ul. (...) w G., gdzie faktycznie wykonywała ona pracę na rzecz spółki. Jest to siedziba spółki, mieszcząca się w domku jednorodzinnym.

Skarżąca wykonywała pracę codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-17:00.

Fakt wykonywania pracy ubezpieczona potwierdzała na listach obecności.

Wnioskodawczyni widniała na osobnej liście obecności . W firmie przyjęto, że listy obecności tworzy się dla pracowników wykonujących pracę w konkretnych pomieszczeniach w siedzibie spółki. Ubezpieczona pracowała bezpośrednio ze wspólnikami na piętrze budynku.

dowód: zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-110 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, zeznania świadka P. Ł. – protokół skrócony k. 109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, listy obecności ubezpieczonej – k. 17-18 akt sprawy, zeznania pracowników płatnika Ł. Ś., M. M., I. K. i F. K. przed pozwanym – k. 53-60 akt ubezpieczeniowych

Płatnik prowadzi działalność na szeroką skalę, organizując rocznie przeszło 100 obozów w łącznie 8 miejscach w Polsce.

dowód: zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy

Ubezpieczona nie posiadała pisemnego zakresu obowiązków.

okoliczność bezsporna, vide: zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych

W ramach swoich obowiązków pracowniczych Ł. Ł. wykonywała następujące prace na rzecz płatnika:

⚫

śledziła ofertę obozów dla dzieci i młodzież z katalogu obozów na 2013 r., weryfikując spójność danych zawartych w katalogu oraz na stronie spółki www.poszukiwaczeprzygod.pl – dokonując korekt oraz zmian w zakresie estetyki katalogu i ofert

⚫

przygotowała model (skróconą instrukcję) przekazywania i obiegu dokumentów pomiędzy kierownikami placówek – na potrzeby planowanych obozów w J., M., P., M., W. i B.

⚫

koordynowała w toku obozów opracowywanie i przekazywanie dokumentów z obozów do firmy za pośrednictwem koordynatorów, następnie zaś z firmy do biura rachunkowego w celu terminowego rozliczenia oraz sprawdzenia pod względem merytorycznym i formalnym

⚫

tworzyła zapotrzebowania kadrowe na poszczególne obozy na podstawie monitorowania sprzedaży

⚫

przygotowała kalkulację kwot wynagrodzeń dla zleceniobiorców będących studentami i podlegających ubezpieczeniom społecznym – celem prawidłowego określenia wynagrodzeń tychże osób i kosztów spółki związanych z ich zatrudnieniem podczas organizowanych obozów

⚫

pomagała przygotowywać oferty i katalogi płatnika w zakresie organizowanych obozów do wysyłki m.in. za pośrednictwem firmy (...)

⚫

ujednoliciła model listy obecności pracowników płatnika

⚫

ujednoliciła model przeprowadzania rekrutacji w zakresie formy (prasa, serwisy internetowe, reklamy radiowe), przebiegu spotkań rekrutacyjnych – przygotowując wzory dokumentów dotyczących procesu rekrutacji

⚫

umawiała spotkania rekrutacyjne pracowników płatnika – organizowała miejsce spotkania rekrutacyjnego, przygotowywała dokumentację oraz materiały szkoleniowe

Skarżąca otrzymała ponadto od wspólników płatnika polecenia w zakresie:

⚫

koordynacji i przygotowania procesu rekrutacji oraz weryfikacji kandydatów do pracy na obozach młodzieżowych

⚫

raportowania kosztów związanych z zatrudnieniem oraz bieżącej weryfikacji zapotrzebowania w zakresie pracowników

⚫

nadzorowania projektów realizacji poszczególnych obozów, doradztwa dotyczącego organizacji (logistyki) transportu uczestników obozów

⚫

weryfikacji informacji przekazywanych przez kandydatów do zatrudnienia w spółce, zawartych w przedkładanych przez nich kwestionariuszach i oświadczeniach, pod kątem zgłoszeń w zakresie rozliczeń podatkowych (właściwość urzędów skarbowych) oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych (zakres zgłoszenia do ubezpieczeń) – w tym terminowości dokonywania zgłoszeń oraz kompletności dokumentacji w ramach tychże zgłoszeń, dokumentów dotyczących opieki nad zorganizowanymi grupami

⚫

monitorowania wypłaty wynagrodzeń w postaci zaliczek

⚫

przeszkolenia pracowników spółki w zakresie rekrutacji, przyjmowania i weryfikowania zgłoszeń kandydatów do pracy (do czego ostatecznie nie doszło).

Do obowiązków ubezpieczonej należało zatem szeroko pojęte usprawnienie i ujednolicenie formy i obiegu dokumentów kadrowych w ramach poszczególnych obozów letnich i zimowych, organizowanych przez płatnika, na linii obóz-firma-biuro rachunkowe, pomoc w rekrutacji kadry na obozy i sporządzaniu dokumentacji zatrudniania pracowników, organizowania transportu podczas obozów.

W zakresie zleconych zadań ubezpieczona podlegała bezpośrednio wspólnikowi D. K..

Poza wspólnikami, pozostali pracownicy wykonujący na rzecz płatnika pracę w siedzibie spółki, wiedzieli jedynie, iż ubezpieczona zajmuje się sprawami kadrowymi oraz organizacją obozów.

Część zleconych prac ubezpieczona wykonywała w domu.

dowód: zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, wzór skrócone instrukcji przekazywania i obiegu dokumentów pomiędzy kierownikami placówek – k. 37 akt sprawy, projekt kalkulację kwot wynagrodzeń dla zleceniobiorców będących studentami i podlegających ubezpieczeniom społecznym – k. 19 akt sprawy, ujednolicone listy obecności płatnika – k. 20-28 akt sprawy, wzór kwestionariusza osobowego dla pracownika płatnika – k. 29 akt sprawy, szablon przebiegu rekrutacji – k. 30 akt sprawy, propozycje gier w ramach obozu – k. 31 akt sprawy, lista rzeczy potrzebnych do rekrutacji – k. 32 akt sprawy, wzór formularza oceny kandydata – k. 33 akt sprawy, wzór ankiety kompetencji – k. 34 akt sprawy, zeznania świadka P. Ł. – protokół skrócony k. 109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, oświadczenie wspólnika płatnika D. K. z dnia 12 czerwca 2013 r. – k. 11 akt ubezpieczeniowych

Skarżąca otrzymała od płatnika w poszczególnych częściach spornego okresu następujące wynagrodzenie:

⚫

za marzec 2013 r. w dniu 29 marca 2013 r. – 3.813,32 zł

⚫

za kwiecień 2013 r. w dniu 30 kwietnia 2013 r. – 4.005,50 zł (w tym wynagrodzenie za czas choroby)

⚫

za maj 2013 r. w dniu 31 maja 2013 r. – 1.377,84 zł (w tym wynagrodzenie za czas choroby).

Wynagrodzenie oraz inne świadczenia wypłacano ubezpieczonej gotówką, przy czym ubezpieczona potwierdzała fakt jego otrzymywania na listach płac.

Powyższe kwoty odbiegały na korzyść skarżącej od wynagrodzeń innych pracowników spółki – kształtujących się pomiędzy ok. 1.500 zł a 2.300 zł netto przy wynagrodzeniu ubezpieczonej na poziomie 4.000 zł netto.

W ocenie wspólników wynagrodzenie ubezpieczonej odpowiadało poziomowi stawek rynkowych księgowego – ponadto pozwalało w przyszłości na obniżenie kosztów spółki w zakresie wynagrodzenia biura rachunkowego. Miesięczny koszt wynagrodzenia zewnętrznego biura rachunkowego oscylował wokół kwoty 5.000 zł i wzrastał w okresie sezonu.

Spółka w 2013 r. wydała kwotę ok. 600.000 zł na wynagrodzenia pracowników, zatem, mając na uwadze rozmiar działalności i wynikającą z tego dobrą sytuację finansową, mogła pozwolić sobie na zatrudnienie ubezpieczonej za wynagrodzeniem miesięcznym 5.646 zł brutto.

Ubezpieczona figurowała na osobnej liście płac z uwagi na zajmowane stanowisko specjalisty ds. kadrowych tj. posiadania dostępu do informacji pracowniczych, list płac i akt osobowych – w celu, aby pozostali pracownicy płatnika nie znali wysokości jej wynagrodzenia.

dowód: zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych, listy płac ubezpieczonej – k. 15-16 akt sprawy, listy płac pozostałych pracowników – k. 73-77 akt ubezpieczeniowych, oświadczenie wspólnika płatnika M. P. z dnia 04 listopada 2013 r. – k. 38 akt sprawy, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, zeznania świadka P. Ł. – protokół skrócony k. 109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy

W związku ze złym samopoczuciem i biegunką ubezpieczona otrzymała od lekarza ginekologa najpierw krótkotrwałe zwolnienie lekarskie od dnia 08 kwietnia 2013 r. do dnia 18 kwietnia 2013 r. celem wyleczenia wirusa . Otrzymała także skierowanie na badania . Ponieważ stan zdrowia ubezpieczonej nie poprawiał się otrzymała następnie zwolnienia od dnia 19 kwietnia 2013 r. do dnia 09 maja 2013 r. i dalej aż do daty porodu .

Obecnie od dnia 12 maja 2014 r. ubezpieczona powróciła do pracy u płatnika – w wymiarze ¼ etatu i ze stosownie obniżonym wynagrodzeniem w wysokości ¼ dotychczasowego, w związku z faktem, iż nadal karmi dziecko. Po zakończeniu karmienia dziecka ubezpieczona zamierza powrócić do pracy w pełnym, dotychczasowym, wymiarze zatrudnienia.

dowód: zeznania wspólnika płatnika M. P. przed pozwanym – k. 47-52 akt ubezpieczeniowych, zeznania ubezpieczonej – protokół skrócony k. 106-109 akt sprawy, protokół elektroniczny k. 111 akt sprawy, kopie zwolnień lekarskich – k. 69-71 akt ubezpieczeniowych

W związku z przejściem przez ubezpieczoną na zwolnienie lekarskie związane z ciążą, a następnie urlop macierzyński, większość prowadzonych przez nią projektów zostało wstrzymanych w fazie wstępnej na etapie przygotowawczym. Koncepcje wnioskodawczyni były kontynuowane przez wspólnika płatnika D. K..

Płatnik nie zatrudnił na miejsce ubezpieczonej innego pracownika.

dowód: oświadczenie wspólnika płatnika D. K. z dnia 04 listopada 2013 r. – k. 40 akt sprawy

W okresie od dnia 05 do 09 września 2013 r. pozwany organ ubezpieczeniowy przeprowadził u płatnika (...) sp. j. w G. kontrolę, dotyczącą prawidłowości i rzetelności obliczania, potrącania i opłacania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek i wpłat, do których pobierania obowiązany jest pozwany, organ ubezpieczeniowy.

Płatnik nie składał zastrzeżeń do w/w protokołu kontroli.

dowód: wniosek o przeprowadzenie kontroli – k. 1 akt ubezpieczeniowych, zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli – k. 13 akt ubezpieczeniowych, upoważnienie do kontroli – k. 15 akt ubezpieczeniowych, protokół kontroli z dnia 09 września 2013 r. – k. 87-97 akt ubezpieczeniowych

Przed Sądem Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku pod sygn. akt VI1 U 1338/13 toczy się postępowanie z odwołania płatnika (...)sp. j. w G. od decyzji pozwanego organu rentowego dotyczącej odmowy wypłaty Ł. Ł. zasiłku macierzyńskiego.

dowód: pismo Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 12 maja 2014 r. – k. 105 akt sprawy

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych oraz w aktach sprawy, których prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności z urzędu. Ustalenia faktyczne Sąd poczynił w oparciu o dokumentację dostarczoną przez strony. Dowód z dokumentów zgromadzonych w sprawie w zakresie w jakim posłużyły do ustalenia stanu faktycznego Sąd uznał za w pełni wiarygodny, gdyż dokumenty te nie budziły żadnych wątpliwości i nie były przez strony kwestionowane. Dowody w postaci dokumentów urzędowych Sąd ocenił na podstawie art. 244 § 1 k.p.c. ustalając, że skoro w toku procesu nie zostały skutecznie podważone, stanowią świadectwo tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. Powyższe dowody układają się zdaniem Sądu w spójną całość, wzajemnie się potwierdzając lub uzupełniając. Nie były też kwestionowane przez strony i Sąd dał im wiarę w całej rozciągłości.

Stan faktyczny Sąd ustalił również na podstawie zeznań wspólnika płatnika M. P. (przesłuchanego w toku postępowania przed organem – który, analogicznie jak drugi wspólnik D. K., nie stawił się na rozprawie pomimo prawidłowego wezwania), jak i ubezpieczonej Ł. Ł. oraz świadka P. Ł. (męża ubezpieczonej), a także – jedynie pomocniczo z uwagi na ich niewielką wartość dowodową (właściwie z ograniczeniem do tego, iż potwierdzili oni obecność ubezpieczonej w pracy oraz fakt, że pracowała na piętrze z szefami – nie znając szczegółów jej obowiązków i zadań) – przesłuchanych przed organem świadków w osobach pracowników płatnika Ł. Ś., M. M., I. K. i F. K.. Zeznania w/w osób były one jasne, spójne, logiczne, jak również znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Z tych względów Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania prawdziwości złożonych przez nich zeznań.

Powyższe dowody układają się zdaniem Sądu w spójną całość, wzajemnie się potwierdzając lub uzupełniając, dlatego też Sąd dał im wiarę w całej rozciągłości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołanie wnioskodawczyni Ł. Ł. jest w pełni uzasadnione i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem postępowania była odmienność w dokonaniu przez strony niniejszego postępowania subsumpcji okoliczności faktycznych sprawy pod przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1443 j.t. ze zm.), dalej: ustawa systemowa, regulujących zagadnienie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym - dokonanie weryfikacji trafności zawartego w spornej decyzji rozstrzygnięcia w zakresie stwierdzenia braku podstaw do podlegania przez nią ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z faktu zatrudnienia w oparciu o umowę o pracę u pracodawcy – płatnika.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie i wnikliwie przeanalizowanego materiału dowodowego, który Sąd Okręgowy uznał za wystarczający do dokonania wyczerpujących ustaleń faktycznych, Sąd uznał stanowisko pozwanego organu ubezpieczeniowego za błędne i nie mogące się ostać.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie, poddaną ocenie Sądu Okręgowego, był cel zawartej pomiędzy stronami umowy o pracę oraz faktyczne świadczenie pracy przez ubezpieczoną Ł. Ł. na rzecz płatnika składek (...)sp. j. w G.. Dlatego też przedmiotem rozpoznania Sądu w niniejszej sprawie było zweryfikowanie ustaleń faktycznych poczynionych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w trakcie kontroli zakończonej zaskarżoną decyzją z dnia 22 października 2013 r.

Zdaniem Sądu Okręgowego, ubezpieczona Ł. Ł. oraz zainteresowanego płatnik składek (...) sp. j. w G. za pomocą przedłożonych dokumentów oraz zeznań własnych skarżącej i jej męża świadka P. Ł., jak również wspólników płatnika przesłuchanych przez organem zdołali obalić ustalenia dokonane przez pozwanego, sprowadzających się do przyjęcia, że umowa o pracę z dnia 04 marca 2013 r., zawarta pomiędzy stronami, nie była zawarta wyłącznie w celu zapewnienia ubezpieczonej jako kobiecie w ciąży wysokich przyszłych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, ponieważ – wbrew twierdzeniom pozwanego organu rentowego – umowa była faktycznie realizowana i skarżąca świadczyła w sposób rzeczywisty i podlegający weryfikacji sądowej pracę na rzecz pracodawcy od dnia 04 marca 2013 r. do dnia 07 kwietnia 2013 r.

Przeprowadzone w tym kierunku postępowanie dowodowe, w szczególności oparte na nim wnioskowanie doprowadziło Sąd Okręgowy do przekonania, iż Ł. Ł. w rzeczywistości podjęła pracę i była pracownikiem zainteresowanego płatnika, a zawarta w/w umowa o pracę miała na celu faktyczne realizowanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy, a nie wyłącznie umożliwienie skorzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

Ustawa systemowa w art. 8 ust. 1 podaje, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.

W myśl art. 11 ust. 1 tejże ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 12. Z kolei z art. 12 ustawy systemowej wynika, iż obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Z kolei art. 13 ust. 1 tejże ustawy wskazuje, iż obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: pracownicy - od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

W tym miejscu wskazać należy, iż mając na względzie specyfikę postępowania w sprawach ubezpieczeń społecznych oraz fakt, iż w przedmiotowej sprawie pomiędzy skarżącymi a organem ubezpieczeń społecznych powstał spór dotyczący obowiązku ubezpieczeń społecznych (na jaki wskazuje sam ustawodawca w art. 38 ust. 1 ustawy systemowej) – Sąd Okręgowy uznał, że przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy zasadnicze znaczenie winna znaleźć zasada wyrażona w art. 232 k.p.c. Zgodnie z treścią tego przepisu strona jest obowiązana wykazać dowodami zasadność zgłoszonych przez nią twierdzeń. Ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje.

Zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Sama zasada skonkretyzowana w art. 6 k.c., jest jasna. Ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza, część ogólna. Stanisław Dmowski i Stanisław Rudnicki, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2005 r., wydanie 6). Również judykatura stoi na takim stanowisku, czego wyrazem jest wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, w którym wyrażono pogląd, iż „Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Jeżeli strona powodowa udowodniła fakty przemawiające za zasadnością powództwa, to na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa”.

Przenosząc powyższą regułę na grunt niniejszej sprawy przyjąć należy, iż skarżący decyzję pozwanego organu, zaprzeczając jego twierdzeniom, który na podstawie przeprowadzonego postępowania kontrolnego dokonał niekorzystnych dla ubezpieczonego ustaleń, winni byli w postępowaniu przed Sądem nie tylko podważyć trafność poczynionych w ten sposób ustaleń dotyczących obowiązku ubezpieczeń społecznych, ale również, nie ograniczając się do polemiki z tymi ustaleniami, wskazać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych z ich stanowiskiem reprezentowanym w odwołaniu od decyzji.

W ocenie Sądu Okręgowego z powyższego obowiązku skarżąca wywiązała się w stopniu umożliwiającym uznanie twierdzeń i zarzutów jej oraz zainteresowanego za udowodnione poprzez zgromadzony w sprawie materiał dowodowy.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni za pomocą wiarygodnych zeznań własnych oraz świadka P. Ł., popartych zeznaniami wspólników płatnika złożonych w toku postępowania kontrolnego przed organem, a także przedkładając zaoferowane dowody z dokumentacji, obaliła ustalenia dokonane przez pozwanego a sprowadzające się do przyjęcia, że umowa o pracę była zawarta dla pozoru i w celu obejścia prawa, dlatego też jest ona nieważna. W ocenie Sądu wnioskodawczyni skutecznie podważyła twierdzenia organu, zgodnie z którymi skarżąca nie podjęła rzeczywiście pracy, a umowa o pracę zawarta między nią a zainteresowanymi miała wyłącznie na celu umożliwienie korzystania ze świadczeń ubezpieczeniowych.

Jak już wskazano powyżej, zakres podmiotowy przymusu ubezpieczeń emerytalnego i rentowego wyznaczają art. 6, 8 i 9 ustawy systemowej, i obowiązkowi w zakresie ubezpieczeń podlegają m.in. pracownicy (art. 6 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy). Stosownie zaś do zawartej w art. 2 k.p. definicji, pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie m.in. umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem, a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być zatem faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę. Dla skuteczności umowy o pracę wystarczy zatem zgodna wola stron, wyrażona w umowie o pracę.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność umowy wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych przy jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich.

Należy odróżnić przy tym nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcie obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie i niejednokrotnie pokrywają się. Ustalenie, czy umowa zmierza do obejścia prawa lub jest pozorna wymaga poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1995 r., I PZP 7/95, OSNAPiUS 18/95, poz. 227; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997 r., I PKN 276/97, OSNAPiUS13/98, poz. 397).

W teorii prawa cywilnego uznaje się, że czynnością prawną podjętą w celu obejścia ustawy jest czynność, wprawdzie nie objęta zakazem prawnym, ale przedsięwzięta w celu osiągnięcia skutku zakazanego przez prawo (System Prawa Prywatnego, tom 2, red. Z. Radwański, Warszawa 2002, s. 227-228). Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 25 listopada 2004 r. (I PK 42/04, OSNP 2005, nr 14, poz. 209), stwierdził, że "czynności mające na celu obejście ustawy (in fraudem legis) zawierają jedynie pozór zgodności z ustawą. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, która z punktu widzenia formalnego (pozornie) nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości (w znaczeniu materialnym) zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez nią zakazane. Obejście ustawy to zachowanie podmiotu prawa, który napotykając prawny zakaz dokonania określonej czynności prawnej "obchodzi" go w ten sposób, że dokonuje innej niezakazanej formalnie czynności w celu osiągnięcia skutku związanego z czynnością zakazaną, a tym samym sprzecznego z prawem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2006 r., I UK 186/05).

Trafnie także w toku postępowania odwoławczego skarżąca argumentowała, iż korzystanie ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego na skutek podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu samo w sobie nie mogłoby być określone jako sprzeczne z prawem. Skorzystanie z ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2006 r., I UK 186/05). Cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, nie może jednak oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawieraniu umów o pracę na stosunkowo krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia z ubezpieczenia społecznego (np. urodzeniem dziecka) i w konsekwencji uzyskaniu przez osobę ubezpieczoną świadczeń z ubezpieczenia społecznego (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lutego 2012 r., III AUa 1477/11).

Bardzo syntetyczny wywód w przedmiocie zagadnienia kryteriów kwalifikowania umów o pracę pod kątem ewentualnej nieważności zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 maja 2011 r., II UK 20/11. Wskazano w nim, iż umowa o pracę jest zawarta dla pozoru (art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p.), a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował. Pozorność umowy o pracę zachodzi także wówczas, gdy praca jest faktycznie świadczona, lecz na innej podstawie niż umowa o pracę. Dla stwierdzenia, że pracownicze podporządkowanie pracownika pracodawcy występuje w treści stosunku prawnego z reguły wskazuje się na takie elementy jak: określony czas pracy i miejsce wykonywania czynności, podpisywanie listy obecności, podporządkowanie pracownika regulaminowi pracy oraz poleceniom kierownictwa co do miejsca, czasu i sposobu wykonywania pracy oraz obowiązek przestrzegania norm pracy, obowiązek wykonywania poleceń przełożonych, wykonywanie pracy zmianowej i stała dyspozycyjność, dokładne określenie miejsca i czasu realizacji powierzonego zadania oraz ich wykonywanie pod nadzorem kierownika (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2011 r., II UK 20/11). O fikcyjności zgłoszenia do pracowniczego ubezpieczenia społecznego świadczy tylko zamiar nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego bez rzeczywistego wykonywania umowy o pracę. Potwierdzenie w stanie faktycznym sprawy rzeczywistego wykonywania czynności wynikających z umowy o pracę wyklucza uznanie zawartej umowy o pracę za nieważną ze względu na jej pozorność (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2006 r., II UK 84/06).

Orzecznictwo uznaje również, iż cel obejścia ustawy polega na takim ukształtowaniu treści umowy, które pozornie nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu przez nią zakazanego. Umowie o pracę nie naruszającej art. 22 k.p. nie można stawiać zarzutu zawarcia w celu obejścia prawa, nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Krytyczny ogląd zawierania umów o pracę przez kobiety w zaawansowanej ciąży i ich krótkotrwałe zatrudnienie, rodzące prawo do pełni świadczeń przysługujących z ubezpieczenia społecznego z tytułu macierzyństwa, może uzasadniać poczucie nadużywania prawa, jednak nie jego obejścia. Wady oświadczeń woli dotykające umowy o pracę - nawet powodujące jej nieważność - nie wywierają skutku w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W tych stosunkach prawną doniosłość ma jedynie zamiar obejścia prawa przez ,,fikcyjne" zawarcie umowy, tj. takie, które nie wiąże się ze świadczeniem pracy, a dokonanie zgłoszenia do ubezpieczenia następuje pod pozorem zatrudnienia (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 lutego 2012 r., III AUa 1785/11). Nieważność umowy o pracę nie wywołuje bezpośredniego skutku w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, w których prawną doniosłość ma jedynie taka "pozorność" zawarcia umowy o pracę, która nie wiąże się z wykonywaniem umowy i gdy zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2006 r., II UK 202/05).

Na wstępie rozważań należy podkreślić całkowitą bierność w sądowym postępowaniu odwoławczym pozwanego organu rentowego – który w żaden sposób nie podjął polemiki z materiałem dowodowym zaproponowanym Sądowi przez skarżącą i zainteresowanego płatnika.

Jak przyjmuje judykatura, podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 ustawy z 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa umowę o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2010 r., I UK 74/10). W tymże wyroku zaprezentowano również pogląd, iż to na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli. W niniejszym postępowaniu zdaniem Sądu Okręgowego dowodów w powyższym zakresie pozwany organ nie przedstawił w żadnej mierze.

Przede wszystkim jasne i jednoznaczne dla Sądu były kryteria, w ramach których płatnik zatrudnił ubezpieczoną w swoim przedsiębiorstwie. Ze złożonych wyjaśnień skarżącej oraz jej męża w charakterze świadka, jak również zeznań złożonych organowi przez wspólnika płatnika M. P., działalność spółki-płatnika stanowi kontynuację działalności gospodarczej, jaką wspólnik M. P. rozpoczynał, przy udziale ubezpieczonej, w 2006 r. pod firmą Klub (...) z siedzibą w G. przy ul. (...). Ubezpieczona była zatrudniona w Klubie (...) w okresie od dnia 01 lutego 2006 r. do dnia 31 lipca 2008 r., początkowo od dnia 01 lutego 2006 r. w wymiarze ½ etatu, następnie od dnia 01 października 2006 r. w wymiarze pełnego etatu na stanowisku project managera. Stosunek pracy został wypowiedziany przez skarżącą. Ubezpieczona w latach 2006-2008, będąc wówczas panną, nie była w żaden sposób związana z P. Ł. (obecnym mężem) ani E. Ł. (obecną teściową). Jako project manager w Klubie (...) wnioskodawczyni tworzyła oferty obozów, pisała programy i organizowała obozy, zatrudniała wychowawców i kierowników obozów, organizowała transport młodzieży (dokonując w tym zakresie rezerwacji i zakupów).

Były to prace zbieżne z tymi, jakie następnie (poza dalszymi jeszcze ) miała wykonywała jako pracownik firmy (...)sp. j. w G. – tym samym w ocenie Sądu w pełni zrozumiałym i zasadnym było uznanie, iż osoba, która sprawdziła się dotychczas w pracy tego rodzaju będzie odpowiednim pracownikiem do zatrudnienia przez płatnika w jego nowej formie działalności (spółka jawna). Niespornym było, iż ubezpieczona nie posiada wykształcenia kierunkowego (np. wychowanie fizyczne, turystyka, rekreacja) – będąc z wykształcenia magistrem geografii – jednakże przedłożyła szereg dokumentów, potwierdzających kwalifikacje odpowiednie do wykonywanej przez nią, ustalonej przez Sąd i omówionej poniżej, pracy na rzecz płatnika. Wynika z nich, iż ukończyła kurs specjalistów ds. kadr i płac organizowany przez (...) Towarzystwo (...) w G., kurs wychowawców placówek wypoczynku dzieci i młodzieży organizowany przez Ośrodek Usług (...) w G. oraz Kuratorium Oświaty w G., jak również kurs kierownika placówek wypoczynku dzieci i młodzieży, organizowany przez Ośrodek (...) w G.. Ponadto, pomiędzy okresami pracy w Klubie (...) a podjęciem pracy w(...)sp. j. w G. tj. od dnia 01 lutego 2009 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. skarżąca była zatrudniona w ramach umowy o pracę na czas określony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku księgowej w Biurze (...) w S. (którego właścicielem jest teściowa skarżącej – matka jej męża P. Ł.). W ramach tego zatrudnienia skarżąca zdobyła doświadczenie w zakresie kadr i płac, spraw podatkowych (deklaracje PIT-11), prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, prowadzenia akt osobowych pracowników, sporządzania list płac, prowadzenia kartotek wynagrodzeń, rejestru i dokumentacji umów zlecenia i dzieło, kartotek wynagrodzeń, kartotek urlopowych i dotyczących absencji chorobowych, dokonywania zgłoszeń pracowników do ubezpieczeń społecznych – zatem zdobyła nowe kwalifikacje, które niewątpliwie były przydatne w jej zatrudnieniu u płatnika na stanowisku specjalisty ds. kadrowych.

Ubezpieczona wyjaśniła również przed Sądem, iż dowiedziała się o poszukiwaniu pracownika przez płatnika od (obecnie jej męża) P. Ł. – którego matka E. Ł. w ramach prowadzonego biura rachunkowego obsługuje w zakresie księgowości i kadr przedsiębiorstwo płatnika – co wspomniany świadek P. Ł. potwierdził. W toku spotkania ze wspólnikami M. P. i D. K. ustalono, iż spółka – w związku z rozwojem i rozbudową – poszukuje osoby, która zajęłaby się częściowym rozliczaniem poszczególnych organizowanych przez spółkę obozów, obsługą kadrową (terminowym kompletowaniem dokumentów na potrzeby zewnętrznego biura rachunkowego) i płacową na obozach, koordynowałaby rekrutację kadry na obozy.

Do każdego z tych obowiązków Ł. Ł. posiadała odpowiednie przygotowanie.

Niewątpliwie w momencie zawierania umowy o pracę wnioskodawczyni - co wskazała wprost – miała świadomość o tym, iż jest w ciąży, w 4 jej miesiącu. Zataiła ten fakt przed pracodawcą, który o ciąży pracownicy dowiedział się w związku z przedłożeniem pierwszego zwolnienia lekarskiego (tj. za okres od dnia 08 kwietnia 2013 r. do dnia 18 kwietnia 2013 r.).

Jednakże brak jest podstaw do zakwestionowania twierdzeń ubezpieczonej , iż pozostawała w przekonaniu , że będzie pracowała w ciąży do sierpnia 2013 r. (ok. 5 miesięcy) – jako że przy poprzedniej , pierwszej ciąży, nie było żadnych przeciwskazań zdrowotnych do pracy , co skutkowało tym, że pracowała przez cały okres ciąży.

Nie sposób więc podzielić stanowiska pozwanego, iż zamiarem stron umowy o pracę, wbrew jej postanowieniom, nie było świadczenie pracy, lecz wyłącznie uzyskanie przez wnioskodawczynię świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił Sądowi na przyjęcie, iż umowę o pracę skarżąca wykonywała przy ul. (...) w G. (siedziba spółki, mieszcząca się w domku jednorodzinnym) – co potwierdziła skarżąca, jak również jej mąż świadek P. Ł., którzy przywoził ją i odbierał z pracy. Skarżąca wykonywała pracę codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-17:00, zaś fakt wykonywania pracy ubezpieczona potwierdzała na listach obecności; widniała na osobnej liście obecności – w związku z faktem, iż osobna taka lista była tworzona dla pracowników danego pomieszczenia w siedzibie spółki, zaś ubezpieczona pracowała bezpośrednio ze wspólnikami na piętrze budynku.

Co jest niewątpliwie istotne – jedynie w powyższym zakresie wartość dowodową w ocenie Sądu posiadały zeznania pracowników płatnika Ł. Ś., M. M., I. K. i F. K. przed pozwanym, którzy wskazywali, iż ubezpieczona po pierwsze faktycznie pracowała w siedzibie spółki, po drugie, iż wykonywała swoją pracę właśnie na piętrze siedziby spółki, razem ze wspólnikami spółki-płatnika.

O ile ubezpieczona nie wykazała, aby posiadała pisemny zakres obowiązków u pracodawcy – o tyle zgromadzony w sprawie materiał dowodowy (zarówno dokumenty – projekty, wzory, szablony – jak i osobowe źródła dowodowe: ubezpieczona, świadek P. Ł. i wspólnik płatnika M. P., przesłuchiwany przed organem), uznany przez Sąd za wiarygodny, spójny i miarodajny, pozwala w sposób bardzo precyzyjny ustalić zakres faktycznie wykonywanych przez nią prac na rzecz pracodawcy, a także ostatecznie przyjąć, iż niewątpliwie doszło do realizacji ze strony skarżącej umowy o pracę na rzecz płatnika i świadczenia przez nią faktycznie pracy na rzecz spółki.

Skarżąca zatem śledziła ofertę obozów dla dzieci i młodzież z katalogu obozów na 2013 r., weryfikując spójność danych zawartych w katalogu oraz na stronie spółki www.poszukiwaczeprzygod.pl – dokonując korekt oraz zmian w zakresie estetyki katalogu i ofert; przygotowała model (skróconą instrukcję) przekazywania i obiegu dokumentów pomiędzy kierownikami placówek – na potrzeby planowanych obozów w J., M., P., M., W. i B.; koordynowała w toku obozów opracowywanie i przekazywanie dokumentów z obozów do firmy za pośrednictwem koordynatorów, następnie zaś z firmy do biura rachunkowego w celu terminowego rozliczenia oraz sprawdzenia pod względem merytorycznym i formalnym. Tworzyła zapotrzebowania kadrowe na poszczególne obozy na podstawie monitorowania sprzedaży, przygotowała kalkulację kwot wynagrodzeń dla zleceniobiorców będących studentami i podlegających ubezpieczeniom społecznym – celem prawidłowego określenia wynagrodzeń tychże osób i kosztów spółki związanych z ich zatrudnieniem podczas organizowanych obozów; pomagała przygotowywać oferty i katalogi płatnika w zakresie organizowanych obozów do wysyłki m.in. za pośrednictwem firmy (...); ujednoliciła model listy obecności pracowników płatnika, jak również ujednoliciła model przeprowadzania rekrutacji w zakresie formy (prasa, serwisy internetowe, reklamy radiowe), przebiegu spotkań rekrutacyjnych – przygotowując wzory dokumentów dotyczących procesu rekrutacji. Umawiała spotkania rekrutacyjne pracowników płatnika – organizowała miejsce spotkania rekrutacyjnego, przygotowywała dokumentację oraz materiały szkoleniowe. Skarżąca otrzymała ponadto od wspólników płatnika polecenia w zakresie koordynacji i przygotowania procesu rekrutacji oraz weryfikacji kandydatów do pracy na obozach młodzieżowych, raportowania kosztów związanych z zatrudnieniem oraz bieżącej weryfikacji zapotrzebowania w zakresie pracowników, nadzorowania projektów realizacji poszczególnych obozów, doradztwa dotyczącego organizacji (logistyki) transportu uczestników obozów, weryfikacji informacji przekazywanych przez kandydatów do zatrudnienia w spółce, zawartych w przedkładanych przez nich kwestionariuszach i oświadczeniach, pod kątem zgłoszeń w zakresie rozliczeń podatkowych (właściwość urzędów skarbowych) oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych (zakres zgłoszenia do ubezpieczeń) – w tym terminowości dokonywania zgłoszeń oraz kompletności dokumentacji w ramach tychże zgłoszeń, dokumentów dotyczących opieki nad zorganizowanymi grupami, monitorowania wypłaty wynagrodzeń w postaci zaliczek oraz przeszkolenia pracowników spółki w zakresie rekrutacji, przyjmowania i weryfikowania zgłoszeń kandydatów do pracy (do czego ostatecznie nie doszło).

Wzory, szablony i konspekty – będące efektami prac ubezpieczonej na rzecz płatnika – zostały przedłożone do akt sprawy (k. 19-35 akt sprawy). Okoliczności powyższe potwierdzają również pisemne oświadczenia wspólników płatnika M. P. i D. K. (oświadczenie wspólnika płatnika D. K. z dnia 12 czerwca 2013 r. – k. 11 akt ubezpieczeniowych; oświadczenie wspólnika płatnika M. P. z dnia 04 listopada 2013 r. – k. 38 akt sprawy; oświadczenie wspólnika płatnika D. K. z dnia 04 listopada 2013 r. – k. 40 akt sprawy).

Na podstawie powyższych dowodów Sąd Okręgowy w sposób jednoznaczny ustalił, iż do obowiązków ubezpieczonej należało zatem szeroko pojęte usprawnienie i ujednolicenie formy i obiegu dokumentów kadrowych w ramach poszczególnych obozów letnich i zimowych, organizowanych przez płatnika, na linii obóz-firma-biuro rachunkowe, pomoc w rekrutacji kadry na obozy i sporządzaniu dokumentacji zatrudniania pracowników, organizowania transportu podczas obozów. W zakresie zleconych zadań ubezpieczona podlegała bezpośrednio wspólnikowi D. K.. Część zleconych prac ubezpieczona wykonywała w domu – co potwierdził świadek P. Ł..

W ocenie Sądu Okręgowego, wnioskodawczyni i zainteresowany płatnik wykazali także racjonalną i ekonomiczną potrzebę zatrudnienia Ł. Ł. na wskazanym w umowie o pracę stanowisku specjalisty ds. kadrowych oraz ze wskazanym przez strony umowy wynagrodzeniem, ponadto sytuacja finansowa spółki pozwalała na jej zatrudnienie za takim wynagrodzeniem.

Płatnik w zakresie organizacji obozów i wypoczynku prowadzi działalność na szeroką skalę, organizując rocznie przeszło 100 obozów w łącznie 8 miejscach w Polsce. Działalność ta niewątpliwie realizowana jest w sposób pozwalający na uzyskanie znacznego przychodu – co znajduje potwierdzenie w zeznaniach skarżącej, iż spółka w 2013 r. wydała kwotę ok. 600.000 zł na wynagrodzenia pracowników. Tym samym, mając na uwadze rozmiar działalności i wynikającą z tego dobrą sytuację finansową, mogła pozwolić sobie na zatrudnienie ubezpieczonej za wynagrodzeniem miesięcznym 5.646 zł brutto. Jak wskazano już powyżej, od początku rozmów pomiędzy wspólnikami M. P. i D. K. a wnioskodawczynią jasne było, iż – w związku z rozwojem i rozbudową – spółka poszukuje osoby, która zajęłaby się częściowym rozliczaniem poszczególnych organizowanych przez spółkę obozów, obsługą kadrową (terminowym kompletowaniem dokumentów na potrzeby zewnętrznego biura rachunkowego) i płacową na obozach, koordynowała by rekrutację kadry na obozy.

Propozycja ustalenia wynagrodzenia skarżącej na poziomie 4.000 zł netto padła ze strony wnioskodawczyni i została zaakceptowana przez wspólników. W ocenie bowiem wspólników wynagrodzenie ubezpieczonej odpowiadało poziomowi stawek rynkowych księgowego – ponadto pozwalało w przyszłości na obniżenie kosztów spółki w zakresie wynagrodzenia biura rachunkowego (miesięczny koszt wynagrodzenia zewnętrznego biura rachunkowego oscylował wokół kwoty 5.000 zł i wzrastał w okresie sezonu).

W ocenie Sądu z oświadczeń i zeznań przed organem wspólników płatnika w sposób logiczny i rzeczowy wynika, z jakiego powodu dlaczego spółka nie zatrudniła nikogo na miejsce wnioskodawczyni na okres jej absencji chorobowej oraz urlopu macierzyńskiego po urodzeniu. W związku z przejściem przez ubezpieczoną na zwolnienie lekarskie związane z ciążą, a następnie urlop macierzyński, większość prowadzonych przez nią projektów zostało wstrzymanych w fazie wstępnej na etapie przygotowawczym. Koncepcje wnioskodawczyni były kontynuowane przez wspólnika płatnika D. K. – co potwierdził on w złożonym oświadczeniu (k. 40 akt sprawy). Strony umowy planowały z góry powrót ubezpieczonej do pracy u płatnika – czego odzwierciedleniem jest stan istniejący od dnia 12 maja 2014 r., kiedy wnioskodawczyni powróciła do pracy u płatnika, w wymiarze ¼ etatu i za stosownie obniżonym wynagrodzeniem w wysokości ¼ dotychczasowego, w związku z faktem, iż nadal karmi dziecko. Po zakończeniu karmienia dziecka ubezpieczona zamierza powrócić do pracy w pełnym, dotychczasowym, wymiarze zatrudnienia. Okoliczność ta stanowi w ocenie Sądu kolejny argument przemawiający za brakiem podstaw do stwierdzenia pozorności zawarcia umowy o pracę pomiędzy stronami i wręcz wyklucza możliwość uznania umowy o pracę za pozorną.

Nie sposób zatem przyjąć, iż zatrudnienie wnioskodawczyni było pozorną czynnością mającą na celu obejście przepisów prawa. W ocenie Sądu, powyżej ustalone i omówione okoliczności niniejszej sprawy prowadzą do wniosku, iż rzeczywiście doszło do zawarcia umowy o pracę pomiędzy Ł. Ł. a (...)sp. j. w G.. Strony porozumiały się co do rodzaju wykonywanej pracy, miejsca jej wykonywania i wynagrodzenia. Zgodnie z art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Dodatkowo niewątpliwie przedłożono i udowodniono w niniejszym postępowaniu, iż istnieją weryfikowalne dla Sądu dowody będące wymiernym rezultatem pracy świadczonej przez skarżącą.

Jak wynika z cytowanego powyżej dorobku judykatury Sądu Najwyższego, co należy ponownie podkreślić z całą mocą, o fikcyjności umowy o pracę świadczy zamiar nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego bez rzeczywistego wykonywania tej umowy – nie jest więc istotne, czy strony zawierające umowę o pracę miały realny zamiar wzajemnego zobowiązania się przez pracownika do świadczenia pracy, a przez pracodawcę do zapewnienia pracy i wynagrodzenia za nią – lecz to, czy taki zamiar stron został w rzeczywistości zrealizowany. Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zdaniem Sądu Okrętowego w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że wnioskodawczyni faktycznie podjęła i świadczyła pracę w ramach umowy o pracę do momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia lekarskiego.

Pozwany organ rentowy zaś w toku postępowania nie wykazał bowiem żadnym obiektywnym dowodem odmiennego stanu rzeczy tj. aby sporna umowa o pracę została zawarta tylko w celu wyłudzenia świadczeń społecznych.

Z zawarcia umowy o pracę wynika obowiązek objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym . Wskazać jednak należy, że okoliczność ta nie może stanowić podstawy dla uznania umowy za nieważną. Zgodnie z art. 58 k.c. podstawą dla stwierdzenia nieważności umowy o pracę może być uznanie jej za czynność prawną podjętą w celu obejścia ustawy. Czynnością podjętą w celu obejścia ustawy jest jednak tylko taka czynność, która zmierza do osiągnięcia skutku zakazanego przez prawo. Stąd też zawarcie umowy o pracę nawet tylko z tego powodu, żeby uzyskać świadczenia z ubezpieczenia społecznego nie może być zakwalifikowane jako obejście prawa. Naturalne, całkowicie zgodne z porządkiem prawnym i zasadami współżycia społecznego jest dążenie stron umowy o pracę do tego, aby pracownik z tytułu pracowniczego statusu uzyskiwał przewidziane w prawie o ubezpieczeniach społecznych prawa i świadczenia. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 05 października 2005 r., I UK 32/05 wskazał, że zawierając umowę o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi (podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 sierpnia 2005 r., III UK 89/05, OSNP 2006/11-12/192). Sam fakt, iż zawierając umowę o pracę strony kierują się wyłącznie objęciem pracownika ubezpieczeniem społecznym, nie może skutkować nieważnością takiej umowy. W niniejszej sprawie nie można zatem przypisać stronom, iż zawarły one umowę o pracę tylko w celu uzyskania przez ubezpieczoną prawa do zasiłku chorobowego , a następnie macierzyńskiego.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 lutego 2006 r., III UK 150/05, który Sąd Okręgowy w pełni aprobuje, trudno uznać, że dążenie do uzyskania przez zawarcie umowy o pracę ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym może być uznane za zmierzające do dokonania czynności sprzecznej z prawem albo mającej na celu obejście prawa (…).

Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego brak jest jakichkolwiek przesłanek do podzielenia zupełnie niezasadnego stanowiska pozwanego organu rentowego, którego zarzuty dotyczyły z jednej strony pozorności spornej umowy o pracę, a z drugiej jej rzekomej nieważności.

Jak obszernie Sąd omówił tę kwestię powyżej, nie można w żadnej mierze – mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w postaci dokumentów, uzupełniony na rozprawie zeznaniami skarżącej i świadka – uznać, iż umowa o pracę łączącą wnioskodawczynię i spółkę była czynnością pozorną, bowiem skarżąca i zainteresowany płatnik wykazali faktyczne wykonywanie tejże pracy przez ubezpieczoną. Już z samego faktu, iż – jak zeznała wnioskodawczyni – wspólnicy spółki nie wiedzieli w momencie zawierania umowy z nią o ciąży, który to fakt wnioskodawczyni zataiła, wynika jednoznacznie, iż w braku wiedzy o ciąży, osoby te nie miały żadnego innego celu dla zawarcia umowy o pracę i zatrudnienia Ł. Ł. jak tylko taki, aby podjęła ona na ich rzecz i wykonywała konkretną umówioną pracę.

Mając na uwadze zarzut sprzeczności celu zawarcia spornej umowy z prawem i w konsekwencji jej nieważność (art. 58 § 1 k.c.) również w ocenie Sądu należy uznać, iż pozwany organ w żaden sposób nie wykazał, jaki cel mieszczący się w w/w kryteriach, miałby przyświecać spółce i pracownikowi przy zawieraniu umowy o pracę. Normalną bowiem konsekwencją podjęcia zatrudnienia pracowniczego jest – jak to wynika z przytoczonym początkowych przepisów ustawy systemowej – konsekwencja w postaci obowiązkowego objęcia pracownika ubezpieczeniami społecznymi, a dalej prawo do świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa. Niewątpliwie zaś w przedmiotowym postępowaniu skarżąca przedłożyła bardzo szeroką dokumentację zleconych zadań, efektów i rezultatów pracy ubezpieczonej, popartych zeznaniami jej oraz świadka (a także pracodawców, przesłuchanych przed organem) – których analiza pozwoliła Sądowi uznać stanowisko wnioskodawczyni za wiarygodne, spójne – przy równoczesnej, jak już wskazano, całkowitej bierności organu (którego pełnomocnik nie stawił się nawet na rozprawie).

Podsumowując powyższe rozważania wskazać należy, iż Sąd biorąc pod uwagę w pełni zgodne i wiarygodne zeznania skarżącej Ł. Ł., świadka P. Ł. oraz wspólników zainteresowanej spółki, jak również inne zgromadzone w toku postępowania dowody, doszedł do wniosku, że wnioskodawczyni od dnia 04 marca 2013 r. podlegała i podlega nadal obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, ubezpieczeniom rentowym i wypadkowemu z tytułu prawnie skutecznej umowy o pracę.

W konkluzji, mając na uwadze powyższy stan faktyczny i prawny Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd Okręgowy, kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c. w związku z § 2 ust. 1 i 2 w związku z § 3 ust. 1 w związku z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013 r. poz. 490 z późn. zm.), zgodnie z wnioskiem ubezpieczonej (punkt 3 odwołania – k. 48 akt sprawy), obciążył pozwanego Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. jako stronę przegrywającą, kosztami zastępstwa procesowego wnioskodawczyni w wysokości 120 zł, zasądzając je w stawce podwojonej, biorąc pod uwagę rodzaj i stopień zawiłości sprawy, nakład pracy pełnomocnika oraz jego wkład pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia sprawy i dokonania jej rozstrzygnięcia.

SSO Elżbieta Zabrocka