Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2014 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2014 r. w Legnicy

sprawy z wniosku R. I.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania R. I.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 13 grudnia 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VU 137/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na mocy decyzji z dnia 13 grudnia 2013r. – nr (...)– odmówił wnioskodawcy R. I. prawa do emerytury .

W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji organ emerytalny podał, iż wnioskodawca nie spełnia warunków do przyznania jemu prawa do emerytury na podstawie art. 184 w zw. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2009r. ,Nr 153 , poz. 43 z późniejszymi zmianami ) - zgodnie z którymi urodzonym po dniu po dniu 31 grudnia 1948r., zatrudnionym – na dzień 01.01.1999r. w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze co najmniej 15 lat , przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt. 1 wyżej wymienionej ustawy - tj. w wieku dla mężczyzn 60 lat.

Organ emerytalny wskazał ,iż ubezpieczony nie udokumentował wymaganego 25- letniego okresu składkowego i nieskładkowego, albowiem uznano za udokumentowanie – na dzień 01 stycznia 1999r. – 22 lata 10 miesięcy i 22 dni okresów składkowych i 02 miesiące i 10 dni okresów nieskładkowych ( łącznie 23 lata 01 miesiąc i 02 dni ).

ZUS O/L. nie uznał w wymiarze uzupełniającym brakującym do 25letniego stażu pracy – liczonego na dzień 01 stycznia 1999r. – okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r. , na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę dokumentów , gdyż we wskazanym okresie R. I. uczęszczał do szkoły ponadpodstawowej znacznie oddalonej od miejsca zamieszkania , co wykluczało możliwość pracy stałej i w pełnym wymiarze w tym gospodarstwie ( karta 50 akt emerytalnych ) .

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał , że wnioskodawca nie spełnia dodatkowo warunku wymienionych &4 pkt.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze , gdyż nie osiągnął wieku emerytalnego 60 lat .

Od powyższej decyzji odwołanie złożył R. I. domagając się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania jemu prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze .

Na rozprawie w dniu 07 lipca 2014r. pełnomocnik wnioskodawcy wskazał ,iż wprawdzie wnioskodawca nie spełnia warunku wieku emerytalnego to wniósł o to , aby sąd oddalając odwołania o prawo do emerytury poczynił ustalenia w kierunku zweryfikowania stanowiska ZUS O/w L. przedstawionego w zaskarżonej decyzji z zakresie zaliczenia do łącznego stażu pracy na dzień 01 stycznia 1999r. – w wymiarze uzupełniającym – okresu pracy wnioskodawcy w gospodarstwie rolnym rodziców od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r. , co jest istota sporu w niniejszej sprawie ( protokół rozprawy z dnia 07 lipca 2014r. 00:08:33-00:10:54 oraz 00:11:53- 00:13:08 ) .

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w odpowiedzi na odwołania wniósł o jego oddalenie .

W uzasadnieniu strona pozwana podtrzymała w całości argumenty powołane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji uzasadnienia zaskarżonej decyzji .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy :

Wnioskodawca R. I. - urodzony dnia(...) - w dniu 08 października 2013r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniosek o przyznanie jemu prawa do emerytury .

Do przedmiotowego wniosku R. I. dołączył świadectwa pracy , z których wynikało , iż łączny , udowodniony – na dzień 01 stycznia 1999r. - okres zatrudnienia wnioskodawcy wynosi 23 lata 01 miesiąc i 2 dni .

Do wniosku o emeryturę ubezpieczony dołączył pisemne zeznania świadków dotyczące okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r.

dowód :

-

akta emerytalne wnioskodawcy prowadzone przez ZUS Oddział w L. k: 1-50,

-

akta o ustalenie kapitału początkowego .

Sąd zważył co następuje :

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie .

Zgodnie z treścią art.184 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z dnia 31 grudnia 1998r. , Nr 162 , poz. 1118 z późniejszymi zmianami ) - ubezpieczonym po dniu 31 grudnia 1948 r. , będącymi pracownikami , zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze , przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 cytowanej ustawy .

Zapis & 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. z dnia 18 lutego 1983r., Nr 8, poz. 43 z późniejszymi zmianami ) – stanowi, iż pracownik , który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienionych w wykazie A nabywa prawa do emerytury, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn i ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach .

Jak wynika z akt emerytalnych wnioskodawca wiek emerytalny osiągnie dopiero w dniu (...). Nie został zatem spełniony – po stronie wnioskodawcy – jeden z warunków do nabycia prawa do emerytury .

Jakkolwiek wnioskodawca na rozprawie w dniu 07 lipca 2014r. wskazał ,iż domaga się jedynie ustalenia , iż okres pracy gospodarstwie rolnym rodziców od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r. był okres , który podlegałby zaliczeniu - w wymiarze uzupełniającym do brakującego 25 letniego stażu pracy wyliczonego na dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej tj. na 01 stycznia 1999r. .

W tym miejscu wskazać należy , iż stanowisko skarżącego sprecyzowane na rozprawie w dniu 07 lipca 2014r. nie zasługiwało na uwzględnienie . Tylko bowiem w przypadku spełnienia przez R. I. wszystkich pozostałych warunków z art. 184 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej - z wyjątkiem łącznego stażu 25 letniego okresów składkowych i nieskładkowych ( na dzień 01 stycznia 1999r.) - skutkowałoby przeprowadzeniem postępowania dowodowego w zakresie ustalenia czy okres od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r. jest okresem uwzględnianym przy ustaleniu prawa do emerytury , a określonym w art. 10 ust. 1 pkt. 2 ustawy emerytalnej .

Sąd uznał ,iż w niniejszej sprawie wyżej wskazana sytuacja nie zaistniała , albowiem R. I. nie osiągnął wymaganego wieku emerytalnego 60 lat .

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiotem dowodu - zgodnie z art. 227 kodeksu postępowania cywilnego - są fakty mających istotne znacznie dla rozstrzygnięcia sprawy tj. dla ustalenia – w dacie wydania zaskarżonej decyzji prawa do emerytury .

Zatem w sytuacji , gdy skarżący ustawowy wiek emerytalny 60 lat osiągnie dopiero dnia (...) okoliczność ta miała istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy , której przedmiotem była decyzja organu rentowego – wskazana w części wstępnej uzasadnienia – odmawiająca R. S.prawa do emerytury na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej .

Mając na względzie powyższe okoliczności oraz zasadę bezpośredniości dowodu sąd pominął dowód z przesłuchania świadków i wnioskodawcy na okoliczność ustalenia czy okres od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r. jest okresem uwzględnianym przy ustaleniu prawa do emerytury , a określonym w art. 10 ust. 1 pkt. 2 ustawy emerytalnej .

W tym miejscu dodatkowo wskazać należy ,iż zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 12 stycznia 2005r. IUK 160/04( OSNP 2005/16/255 ) w postępowaniu odrębnych w sprawie z zakresu ubezpieczenia społecznego toczącym się z odwołania od decyzji organu rentowego wydanej na wniosek o przyznanie emerytury lub renty , niedopuszczalne jest przedmiotowe przekształcenie roszczenia ( art. 193 k.p.c. ) poprzez żądanie ustalenia tylko niektórych przesłanek warunkujących prawo do świadczenia ( w niniejszej sprawie ustalenie ,iż czy okres od 12 lipca 1971r. do 10 września 1975r. był okresem , który podlegał zaliczeniu w wymiarze uzupełniającym do brakującego 25 letniego łącznego okresu składkowego i nieskładkowego – wyliczanego na dzień 01 stycznia 1999r. ) Wielokrotnie Sąd Najwyższy wyrażał ugruntowany w praktyce pogląd , że niedopuszczalne jest w trybie art. 189k.p.c. ustalania faktów , także prawotwórczych , jeśli celem tego powództwa jest ustalenie dowodu, który ma być wykorzystany w postępowaniu o świadczenia z ubezpieczenia społecznego ( por. uchwały Sądu Najwyższego z 3 listopada 1994r. I PZP 45/94- OSNAPiUS 1995nr 6 , poz. 74 ; z 19 marca 2003r. III UZP 1/03- OSNP 2003, nr 13, poz. 317 , a także wyroki z dnia : 17 grudnia 1997r. I PKN 434/97 - OSNAPiUS z 1998, nr 21 , poz. 627 ; 23 lutego 1999r. I PKN 597/98 – OSNAPiUS 2000 nr 8 , poz. 301 ; 19 września 2000r., IIUKN 725/99- OSNAPiUS 2002, nr 7 , poz. 170 ) .

Reasumując Sąd - kierując się treścią art. 477 ¹⁴ & 1 kodeksu postępowania cywilnego - oddalił odwołanie, gdyż nie było podstaw do jego uwzględnienia z przyczyn wymienionych w niniejszym uzasadnieniu.