Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Garncarz

Ławnicy: Grażyna Kościńska ,Wanda Dryll,

Protokolant: Monika Biegańska

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa J. W.

przeciwko W. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o odszkodowanie

I.  zasądza od strony pozwanej W. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na rzecz powoda J. W. kwotę 24 000,00 zł brutto (dwadzieścia cztery tysiące złotych) tytułem odszkodowania,

II.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 12 798,67 zł brutto;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu) kwotę 1 200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu, od której powód był zwolniony z mocy ustawy.

Sygn. akt X P 101/14

UZASADNIENIE

Powód J. W. wniósł powództwo przeciwko W. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. o zasądzenie odszkodowania w wysokości 24 000,00 zł z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód wskazał, że w trakcie zatrudnienia u strony pozwanej prowadził działalność gospodarczą, jednak jej przedmiot był odmienny od zakresu działalności pozwanej, gdyż powód zajmował się organizacją szkoleń i wprowadzaniem systemu jakości i przedmiotowa działalność, w ocenie powoda, nie zagrażała działalności pozwanej oraz nie powodowała szkody, gdyż u strony pozwanej powód zajmował się sprzedażą odczynników, materiałów zużywalnych, sprzętu laboratoryjnego, kompleksowym wyposażeniem laboratorium. Powód wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej promował produkty strony pozwanej, co skutkowało ich zakupem przez klientów. W ocenie powoda strona pozwana miała pełną świadomość co faktu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej i jej przedmiotu. Powód zaznaczył, że już od 2012 r. podczas spotkania regionu W. przekazał wiceprezesowi zarządu pozwanej i Dyrektorowi Sprzedaży i Marketingu informację o prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Powód podniósł ponadto, że w dniu 29 listopada 2012 r. strona pozwana otrzymała informację z ZUS o działalności gospodarczej wykonywanej przez powoda wraz z pismem o zaległościach w składkach, a co za tym idzie, rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia nastąpiło z naruszeniem terminu z art. 52§ 2 k.p. Powód wskazał, że w dniu 18 grudnia 2013 r. miała miejsce dalsza rozmowa dotycząca prowadzenia działalności przez powoda, podczas której strona pozwana wysunęła warunek, że albo powód zakończy działalność albo wystąpi konieczność rozwiązania umowy o pracę i wyznaczono termin do dnia 8 stycznia 2014 r. Powód podkreślił, że po tej rozmowie podjął decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem, którą wysłał do strony pozwanej w dniu 31 grudnia 2013 r. W ocenie powoda, wyznaczenie daty do namysłu na dzień 8 stycznia 2014 r. stanowiło przesunięcie granic czasowych obowiązującego zakazu konkurencji i skutkowało nie naruszeniem przez powoda zakazu konkurencji. W ocenie powoda, jego działalnie nie naruszało podstawowych obowiązków pracowniczych, a rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia zostało dokonane z naruszeniem przepisów prawa i było bezzasadne.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana W. spółka z o.o. w Ł. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana wskazała, że rozwiązując umowę o pracę bez wypowiedzenia spełniła wszystkie wymogi formalne. Strona pozwana wskazała, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nastąpiło w terminie miesiąca od powzięcia wiadomości o działalności powoda, gdyż dopiero podczas spotkania w dniu 18 grudnia 2013 r. uzyskała wiedzę o zakresie działalności powoda. Dalsze uzyskanie pełnych informacji na temat działalności powoda nastąpiło w dniu 2 stycznia 2014 r. i wtedy strona pozwana uznała, że działalność powoda stanowi naganny czyn kwalifikowany jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. W ocenie pozwanej, powód winien powstrzymywać się od wszelkiej działalności, która mogłaby wyrządzić szkodę stronie pozwanej. Pozwana wskazała, że zakres działalności powoda pokrywał się z działalnością pozwanej i stanowił dla niej konkurencję, albowiem strona pozwana organizowała szkolenia, które pokrywały się ze szkoleniami prowadzonymi przez pozwaną. W ocenie pozwanej powód podczas pozyskiwaniu klientów wykorzystywał kontakty nawiązane z jako pracownik W. spółka z o. o. w Ł.. Pozwana wskazała, że zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez powoda pokrywał się z działalnością strony pozwanej, a tym samym zachowanie powoda było bezprawne. Strona pozwana wskazała, że powód prowadząc działalność gospodarczą działał umyślnie i zdawał sobie sprawę z obowiązującego zakazu konkurencji. Strona pozwana argumentując swoje stanowisko wskazała, że bezprawne i zawinione zachowanie powoda samo w sobie stanowiło zagrożenie interesów pracodawcy, a co za tym idzie, stanowiło ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych uprawniających do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. W. był zatrudniony początkowy w spółce W. z siedzibą w Ł. na podstawie umowy o pracę z dnia 16 października 1996 r. na stanowisku przedstawiciela naukowego w regionie W., D. Ś.. Następnie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od dnia 29 stycznia 1998 r. powód objął stanowisko przedstawiciela naukowo-handlowego- kierownika regionu w makroregionie W., D. i. G. Ś.

Z dniem 01 grudnia 2005 r. powód, w wyniku przejęcia S. W. w Ł. przez W. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. stał się jej pracownikiem zachowując dotychczasowe warunki zatrudnienia.

Średniomiesięczne wynagrodzenie powoda wynosiło 12 798, 67 zł. Wynagrodzenie powoda składało się ze stawki stałej i prowizji uzyskanej od wypracowanego zysku.

Od dnia 01 stycznia 2000 r. powoda obowiązywał zadaniowy czas pracy, który był dokumentowany za pomocą sprawozdań.

Umowami z dnia 31 stycznia 1997 r. i 29 stycznia 1998 r. powód zawarł z S. W. w Ł. umowę o zakazie konkurencji zawierającej zobowiązanie do nie prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pozwanej, świadczenia pracy w ramach stosunku pracy lub na podstawie innych niż Kodeks Pracy przepisów na rzecz innego podmiotu, prowadzącego w stosunku do pracodawcy działalności konkurencyjnej.

Zgodnie z § 3 umowy za działalność konkurencyjną uznaje się w szczególności: niewykonywanie czynności zawartych w Regulaminie pracy i zakresie obowiązków, złamanie tajemnicy handlowej i służbowej przedsiębiorstwa oraz udostępnieniu informacji handlowych, organizacyjnych i służbowych pracodawcy na rzecz innego podmiotu lub wykorzystaniu ich w działaniu własnym narażając pracodawcę na szkodę lub utratę przez pracodawcę rzeczywistych lub potencjalnych jego zysków, w tym zbiorów baz danych w postaci wydruków jak i zapisów elektronicznych.

W dniu 31 stycznia 1998 r. powód zawarł umowę o zakazie konkurencji oznaczoną jako II ze spółką wchodzą w skład grupy kapitałowej pozwanej - S. W. E..

Dowody: umowa o pracę z dn. 31.01.1997 r., 16.10.1996 r. k. 1, umowa o pracę z dn. 29.01.1998 r. k. 16, aneksy do umów o pracę, zawiadomienie o przejściu do nowego pracodawcy z dn. 30.11.2005 r. k. 22, aneks do umowy o pracę z dn. 010.01.2000 r. k. 19, umowa o zakazie konkurencji I z dn. 31.01.1997 r., z dn. 29.01 1998 r., z dn. 31.01.1998 r., i II k. 4, 14,15 - akta osobowe powoda, zaświadczenie o zarobkach załącznik 3 – koperta k. 35, zestawienie sprawozdań powoda- plik w katach sprawy złożony przez stronę pozwaną na rozprawie w dniu 17.06.2014 r.

Do zakresu obowiązków powoda należało:

- zapewnienie prawidłowej organizacji pracy, umożliwiającej właściwe wykonywanie zadań należących do zakresu działania przedstawiciela naukowego – Kierownika regionu i nadzór nad ich realizacją,

- znajomość i postępowanie zgodne z odpowiednimi przepisami ( aktami prawnymi) i wewnętrznymi procedurami, związanymi z przedmiotem działania Przedstawiciela naukowego - Kierownika regionu,

- nadzorowanie powierzonego mienia,

- zapobieganie marnotrawstwu materiałów, energii i czasu pracy, urządzanie, przedstawianie sprawozdań, analiz i innych informacji niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa,

- podnoszenie własnych kwalifikacji i zapewnienie warunków do doskonalenia umiejętności niezbędnych do realizacji zadań,

- pozytywne nastawienie do stojących przed nim zadań, pracy w ogóle, swojego życia oraz wiara w siebie i zmysł kupiecki,

- wykazywanie inicjatywy i wyczucia znajomości form towarzyskich oraz taktu.

- realizacja innych poleceń pracodawcy.

- bezwzględne przestrzeganie tajemnicy służbowej i handlowej przedsiębiorstwa oraz
ochrona jego baz danych i dokumentacji.

Do szczegółowego zakresu obowiązków powoda należało:

- kierowanie budową rynku w podległym regionie na towary oferowane S.W.,

- wypracowanie dzięki sprzedaży maksymalnego zysku dla S.W.,

- zdobywanie klientów,

- utrzymanie już posiadanych klientów i zwiększanie z nimi obrotu,

- wprowadzanie na rynek produktów oferowanych przez S.W.,

- uczynienie nazwy S.W. symbolem jakości i serwisu oraz konkurencyjności i

solidności oraz umacniania tej reputacji,

- stworzenie funkcjonalnej sieci dystrybucji na swoim terenie sprzedaży dzięki

zaangażowanym i dobrze zaopatrzonym hurtownikom,

- informowanie Zarządu o wszystkich istotnych punktach swej działalności, działaniu

konkurencji oraz szczególnych wydarzeniach na rynku,

- sporządzanie zestawień sprawozdawczych z wizyt i rozmów z klientami,

- uczestniczenie w naradach i szkoleniach,

- właściwe zabezpieczanie powierzonego mienia i dokumentacji, w tym nośników elektronicznych, przed możliwością zniszczenia lub kradzieży,

- dbanie o utrzymanie atmosfery koleżeńskości i wzajemnej pomocy,

- dbałość o samochód służący wykonywaniu obowiązków służbowych oraz użytkowanie samochodu zgodnie z przeznaczeniem i przepisami kodeksu drogowego,

- schludny i czysty wygląd,

- informowanie właścicieli o wynikach pracy, napotkanych trudnościach i podjętych środkach zapewniających prawidłowe i terminowe wykonanie zadań przez siebie i podległych pracowników.

Dowód: zakres obowiązków powoda k. 17- akta osobowe.

Praca świadczona przez powoda na rzecz strony pozwnej polegała na utrzymywaniu bieżących kontaktów z klientami, nawiązywanie nowych kontaktów, przedstawianie oferty produktów pozwanej – sprzętu laboratoryjnego, odczynników, produktów zużywalnych, prowadzenie doradztwo w zakresie oferowanych produktów i ich sprzedaż.

Podczas prezentacji oferty lub po jej zakupie powód przeprowadzał dla klientów szkolenie z obsługi i sposobu działania oferowanych produktów.

Strona pozwana prowadziła szkolenia merytoryczne, wewnętrzne dla swoich pracowników w celu pogłębienia wiedzy i zapewnienia lepszej obsługi klienta.

Dowody: przesłuchanie w charakterze strony powodowej J. W. k. 114 (płyta CD), zeznania świadków M. H., P. B. k. 69(płyta CD).

Powód od dnia 01 czerwca 2010 r. zarejestrował działalność gospodarczą pod firmą L. J. W. z siedzibą we W..

Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej była organizacja szkoleń i wdrażanie systemów jakości.

Powód pozyskiwał klientów za pomocą ogłoszeń umieszczonych na stronach internetowych, w prasie naukowej, ogłoszeń na uczelni i za pośrednictwem maili wysyłanych przez wykupione listy mailingowe.

Ponadto powód oferował szkolenia osobom, z którymi miał osobisty kontakt.

Prowadzeniem merytorycznym szkoleń w L. zajmowali się trenerzy, z którymi powód zawierał umowy dotyczące współpracy. Powód zajmował się częścią organizacyjną szkoleń taką jak pozyskanie klientów, znalezienie miejsca, przywitanie uczestników szkoleń. Trenerzy szkoleń decydowali o merytorycznej treści szkoleń, w którą powód nie interweniował.

Dowody: przesłuchanie w charakterze strony powodowej J. W. k. 114 (płyta CD), zeznania świadka M. H. k. 69(płyta CD), wydruk z CEIDG – koperta k. 31.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód organizowała w datach:

- 20.12.2010 r. szkolenie i warsztaty ,, Rozwój projektu leku z elementami statystyki’’,

- 01.04.2011 r. szkolenia,, GLP aspekty praktyczne’’,

- 09.05.2011 r. szkolenia ,,Audytor HACCP’’,

- 13.06.2011 r. szkolenie ,, Archiwizacja w systemie GLP i GMP’’,

- 08.03.2012 r. ,,Wdrożenie ISO 9001 oraz GMP kosmetyczne’’,

- 20.04.2012 r. szkolenie ,, Walidacja według norm farmaceutycznych’’,

- 04.06.2012 r. ,,Wdrożenie ISO 9001 oraz GMP kosmetyczne’’,

- 23.06.2012 r. ,,szkolenie walidacje według norm farmaceutycznych ‘’,

- 29.06.2012 r. szkolenie ,,Optymalizacja metod HPLC’’,

- 01.09.2012 r. ,,Wdrożenie ISO 9001 oraz GMP kosmetyczne’’,

- 22.03.2013 r. szkolenie ,, Techniki miareczkowania’’,

- 24.04.2013 r. i 24.05.2014 r. szkolenie ,, Techniki chromatograficzne’’,

- 03.06.2013 r. szkolenie ,, Walidacja metod analitycznych. Transfer metod analitycznych’’,

- 07.06.2013 r. szkolenie ,,Audytor wewnętrzny systemu zarządzania w laboratoriach według normy PN-EN ISO/IEC 17025:2005’’,

- 02.01.2014 r. usługa opracowania i wdrożenia systemów jakości do hodowli glejowych komórek węchowych dla katedry i Z. P. N. M. U. M. we W..

Szkolenie z zakresu Technik chromatograficznych (HPLC) obejmowało przedstawienie: teorii chromatografii, równania van Deemtera, sprawności układu chromatograficznego, budowa chromatografu cieczowego HPLC, Lucja izokratyczna i gradientowa, rodzaje detektorów stosowanych w HPLC, kolumny do chromatografii cieczowej HPLC i UPLC, klasyfikacja metod chromatograficznych ze względu na mechanizm rozdziału metody integracji i sposoby obliczeń wyników i przygotowanie próbek do metody chromatograficznej.

Oferując szkolenia powód polecał sprzęt i produkty zawarte w ofercie W. sp.zo.o. w Ł..

Dowody: wykaz faktur załącznik złożony na rozprawie w dniu 08.04.2014 r., wykaz umów i faktur załącznik złożony na rozprawie w dniu 17.06.2014 r. –koperty w aktach sprawy, kserokopie umów o dzieło k. 83-88, plany szkoleń k. 95-106, przesłuchanie w charakterze strony powodowej J. W.k. 114 (płyta CD), zeznania świadków M. H., P. B. k. 69(płyta CD).

Strona pozwana w celach promocyjnych nowych produktów kilka razy w roku zajmowała się organizacją lub współorganizacją wraz z uczelniami, warsztatów, seminariów Strona pozwana prowadziła szkolenia merytoryczne, wewnętrzne dla swoich pracowników w celu pogłębienia wiedzy i zapewnienia lepszej obsługi klienta.

W dniu 22 marca 2000 r. Wydział Chemii U. Ś. i S. W. zorganizowało szkolenie z zakresu przygotowania próbek do analizy metodą SPE z wystawą sprzętu laboratoryjnego znajdującego się w ofercie strony pozwanej, które było odpłatne.

Kolejne szkolenie z tego przedmiotu miało miejsce w dniu 15 kwietnia 2001 i zostało zorganizowane przez Zakład Chemii Środowiska Uniwersytetu w T. we współpracy z

S. W..

W dniu 07 listopada 2002 r. U. Ł. wraz z S.W. organizował seminarium naukowe ,,Zastosowanie metod chromatograficznych i elektromigracyjnych w analizie klinicznej, środowiskowej i analizie żywności’’.

W dniach 05 – 07 listopada 2003 r. firma (...) organizowała cykl bezpłatnych seminariów w przedmiocie:

1.  Metod polepszenia jakości separacji w chromatografii gazowej.

2.  Nastrzyk próbki w chromatografii gazowej.

3.  Oznaczenie pestycydów chloroorganicznych w żywności ze szczególnym uwzględnieniem produktów mleczarskich.

4.  Kolumny kapilarne wysokotemperaturowe i ich zastosowanie.

5.  Nowość w akcesoriach do chromatografii gazowej.

6.  Oznaczenie związków organicznych typu WWA i PCB w wodach i ściekach.

W dniu 27 stycznia 2004 r. U. M.w Ł. we współpracy z

W. sp.zo.o., Komisję Analizy Chromatograficznej i J.T. B.organizował konferencję naukową Metody analityczne w ocenie jakości leków.

W dniu 28 stycznia 2004 r. Zakład Chemii Środowiska Uniwersytetu w T. we współpracy z W. sp.zo.o., Komisję Analizy Chromatograficznej i J.T. B. organizował płatne szkolenie z zakresu zastosowania SPE w badaniach dostępności biologicznej i monitoringu leków z warsztatami.

W dniu 03 lipca 2005 r. Zakład Chemii Środowiska Uniwersytetu w T. we współpracy z W. sp.zo.o., Komisję Analizy Chromatograficznej i J.T. B. organizował płatne szkolenia z zakresu przygotowania próbek do analizy metodą SPE z warsztatami.

W. sp. zo.o w Ł. zorganizowała w datach:

- 28 do 29.06. 2007 r. wykłady ABC – Techniki SPE, 02 do 06.07.2007 r. kurs wysokosprawnej Chromatografii Cieczowej prezentujący nowy sprzęt,

- 17- 21.09.2007 r., 15 do 19.02.2010 r. kurs podstawowy nowoczesnej chromatografii cieczowej prezentujący nowy sprzęt New Speedisk,

- 29.01. 2008 r. kurs metody przygotowywania próbek w analizie środowiska podczas którego promowano sferyczny sorbent kolumienki węglowe - Bakerbond ^{( TM)} Carbon,

- 15 do 19.09.2008 r. i 14 do 18.09.2009 r., 02 do 06.02.2009 r. - kursy nowoczesnej chromatografii cieczowej z prezentacją nowego sprzętu,

- 29.09 do 03.10.2008 r. – kurs zastosowanie chromatografii gazowej w analityce żywności

- 09.07. 2009 r. miniseminarium z prezentacją automatycznego systemu chromatografii flash – R.,

- 22-25.06.2010 r. przygotowanie próbek do analizy,

- 19 .09.2010 r. warsztaty współorganizowane przez S.W. ExTech 2010 odbywających się podczas 12 Międzynarodowego Sympozjum ,, Extech 2010 – Ekstrakcja do fazy stałej (SPE) – podstawy, rozwój metody i zastosowania podczas których prezentowano sprzęt i materiały oferowane przez stronę pozwaną takie jak - kolumienki węglowe - Bakerbond ^{( TM)} Karbon, kolumienki SPE Alltech Maxi Clean ^{( TM)}, Dyski ekstrakcyjne Bakerbond Speedisk ^{( TM)} , detektory,

- 16.03.2011 r. SPE Ekstrakcja do fazy stałej,

-05.04.2011 r. warsztaty środowiska i analityki- monitoring i analiza wody Chromatograficzne metody oznaczania substancji o charakterze jonowym podczas których strona pozwana prezentowała między innymi - kolumienki SPE, automatyczny system SPE-DEX, detektory.

Podczas wyżej zorganizowanych seminariów, kursów W. sp.zo.o. w Ł. prezentowała znajdujący się w jej ofercie nowy sprzęt, odczynniki i materiały zużywalne używany przy metodzie chromatografii, rozdawała uczestnikom kupony rabatowe na zakup produktów znajdujących się w jej ofercie.

W okresie od 2000 r. do 2011 r. strona pozwana zorganizowała do 3 szkoleń, seminariów albo warsztatów rocznie. W okresie od 2000 r. do 2011 r. cztery z nich miały charakter odpłatny i miały miejsce przed rozpoczęciem działalności gospodarczej przez powoda.

Dowody: wydruk informacji o szkoleniach, seminariach, warsztatach- plik w aktach sprawy złożony na rozprawie w dniu 17.06.2014 r. przez stronę pozwaną, przesłuchanie w charakterze strony powodowej J. W. k. 114 (płyta CD), zeznania świadków M. H., P. B. k. 69(płyta CD), częściowo zeznania w charakterze strony pozwanej S. W. k. 114 (płyta CD).

W dniu 30 listopada 2013 r. strona pozwana, po otrzymaniu z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział we W. tytułów wykonawczych z tytułu zaległości w płatności składek w ramach prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej dotyczące zajęcia wynagrodzenia z umowy o pracę, powzięła wiedzę o prowadzeniu działalności przez powoda i podjęła decyzję o przeprowadzeniu rozmowy z pozwanym podczas szkolenia organizowanego w K. w dniach 01 do 03 grudnia 2013 r.

Pismem z dnia 02 grudnia 2013 r. stron pozwana poinformowała Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zajęciu wynagrodzenia powoda.

W dniu 03 grudnia 2013 r. odbyła się rozmowa prezesa zarządu strony pozwanej z powodem, podczas której rozmawiano o prowadzonej przez jego osobę działalności gospodarczej z zakresu organizacji szkoleń.

W dniu 18 grudnia 2013 r. odbyło się kolejne spotkanie powoda z prezesem i wiceprezes zarządu W. sp.zo.o. w Ł. podczas którego rozmawiano z powodem o prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Podczas rozmowy przełożeni powoda stwierdzili, że działalność powoda stanowi działalność konkurencyjną i wezwali powoda do zakończenia działalności gospodarczej pod rygorem zwolnienia dyscyplinarnego i udzielili mu do dnia 08 styczniu 2013 r. czasu do udzielenia odpowiedzi w przedmiocie dalszego prowadzenie przez jego osobę działalności gospodarczej.

Dowód: tytuł wykonawczy k. 66 akta osobowe notatka służbowa ze spotkania z dn. 18.12.2013 r. k. 67, pismo z dn. 02.12.2013 r. k . 66 - akta osobowe powoda, przesłuchanie w charakterze strony powodowej J. W., przesłuchanie w charakterze strony pozwanej – S. W., M. W. - k. 114 (płyta CD),

W dniu 31 grudnia 2013 r. powód wysłał stronie pozwanej wiadomość email, w której złożył oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W tym samym dniu powód skontaktował się telefonicznie z wiceprezesem zarządu i poinformował o tym, że rozwiązuję umowę o pracę oraz wskazał, że przyczyną jest niemożność zakończenia prowadzonej działalności gospodarczej.

Dowód: przesłuchanie w charakterze strony powodowej – J. W., przesłuchanie w charakterze strony pozwanej –M. W. - k. 114 (płyta CD), wiadomość email k. 69 – akta osobowe.

W dniu 03 stycznia 2014 r. prezes zarządu wręczył powodowi rozwiązanie umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na świadomym prowadzeniu działalności konkurencyjnej w stosunku do pracodawcy w formie własnej działalności gospodarczej, wbrew zawartej umowy o zakazie konkurencji z dnia 29 stycznia 1998 r., w szczególności przez prowadzenie szkoleń z zakresu między innymi chromatografii, analityki laboratoryjnej, biotechnologii i biologii molekularnej.

Dowód: rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia k. 70 – akta osobowe.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Bezspornym jest, to że strony łączył stosunek pracy na czas nieokreślony oraz to, że stosunek ten miał ulec rozwiązaniu z upływem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia na skutek oświadczenia złożonego przez powoda w dniu 31 grudnia 2013 r. Nie ma wątpliwości, iż w okresie wypowiedzenia strony nadal pozostawały w stosunku pracy tak więc pracodawca mógł skorzystać z przysługujących mu ustawowych uprawnień.

W dniu 03 stycznia 2014 r. stosunek pracy między stronami został rozwiązany na mocy oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia (art. 52 k.p.). Jako przyczynę wskazano ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na świadomym prowadzeniu działalności konkurencyjnej w stosunku do pracodawcy w formie własnej działalności gospodarczej, wbrew zawartej umowy o zakazie konkurencji z dnia 29 stycznia 1998 r., w szczególności przez prowadzenie szkoleń z zakresu między innymi chromatolografii, analityki laboratoryjnej, biotechnologii i biologii molekularnej.

Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia stanowi nadzwyczajny sposób ustania stosunku pracy aby zastosować ten tryb koniecznym jest zaistnienie ustawowych przesłanek z art. 52 k.p. albo art. 53 k.p. W przedmiotowej sprawie pozwany odwołał się do zawinionej przyczyny dotyczącej pracownika. W następstwie czego koniecznym jest zbadanie czy powyższa przesłanka została spełniona. Należy zauważyć, że do ciężkiego naruszeniem podstawowych obowiązków przez pracownika dochodzi gdy zachowaniu (działanie lub zaniechanie) pracownika można przypisać winę umyślną lub rażące niedbalstwo (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1999 r., I PKN 169/99, opubl. OSNP 2000/20/746). Nie należy także zapominać, że ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (art. 30 § 4 KP), (vide o wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r., I PKN 434/98, opubl. OSNP 1999/21/688). Ocena, czy naruszenie obowiązku jest ciężkie, powinna uwzględniać stopień jego winy oraz zagrożenie lub naruszenie interesów pracodawcy. Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych zawiera trzy elementy: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2013 r., opubl. II PK 81/13, LEX nr 1438800).

Przechodząc na wstępie do formalnego zarzutu powoda w przedmiocie przekroczenia przez stronę pozwaną terminu miesięcznego od dnia powzięcia informacji o działalności gospodarczej powoda, należy wskazać, że wiedzę o prowadzeniu działalności gospodarczej przez powoda strona pozwana powzięła w dniu 30 listopada 2013 r. po otrzymaniu informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o zaległościach powoda w uiszczaniu składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Samo przesłuchanie strony pozwanej M. W. jednoznacznie wskazuje, że po otrzymaniu pisma z ZUS poinformowała o prowadzeniu działalność gospodarczej prezesa zarządu, z którym ustaliła że przeprowadzona zostanie rozmowa z powodem podczas szkolenia w K. mającego miejsce w dniach 01 do 03 grudnia 2013 r. Z treści zawiadomienia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynikało nazwa działalności gospodarczą prowadzanej przez powoda, która jasno wskazywała na zakres działalności powoda - L.. Zważywszy na zasady doświadczenia życiowe i fakt doświadczenia członków zarządu strony pozwanej, jako członków zarządu spółki długo funkcjonującego na rynku, w ocenie Sądu strona pozwana już w tym momencie powzięła wiedzę o przedmiocie działalności powoda i dokonała jej weryfikacji. Nie bez znaczenia pozostawał fakt, iż powód posiadał umowę o zakazie konkurencji, która dodatkowo wskazywała na istotny dla strony pozwanej aspekt nie prowadzenia przez pracowników działalności gospodarczej o charakterze konkurencyjnym. Ponadto jak wskazują zeznania powoda, podczas spotkania z prezes zarządu w dniu 03 grudnia 2013 r. udzielił informacji na temat tego czym się zajmuje i zakresu prowadzonych szkoleń. Kolejne rozmowy dotyczące prowadzonej działalności w dniu 18 grudnia 2012 r. stanowiły uzupełnienie informacji o działalności powoda. Nie sposób stwierdzić, że dopiero 18 grudnia 2013 r. strona pozwana powzięła pełną, wyczerpującą wiedzę o okoliczności i rodzaju prowadzenia działalności gospodarczej przez powoda, gdyż już przed tą datą otrzymała informację z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i miała miejsce rozmowa z powodem w dniu 03 grudnia 2013 r. Co więcej, skoro podczas rozmowy w dniu 18 grudnia 2013 r. strona pozwana stwierdziła, że działalność powoda ma charakter konkurencyjny i wyznaczono powodowi czas do zastanowienia się w przedmiocie zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku nie zakończenia działalności wskazano, iż zostanie dyscyplinarnie zwolniony, to musiano opierać się na posiadanych już informacjach. A tym samym w świetle powyższego również bezzasadne są stwierdzenia prezesa zarządu, że w dniu 2 stycznia 2013 r. zweryfikowała działalność powoda.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że strona pozwana uchybiła terminowi do złożenia powodowi oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z przyczyn wskazanych w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę.

Niezależnie od powyższego, należy wskazać, że strona pozwana działała niekonsekwentnie wobec powoda, gdyż wiedząc o tym, że powód prowadzi działalność gospodarczą, dała mu możliwość wyboru, albo zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, albo też rozwiązanie umowy o pracę i dopiero w wyniku decyzji powoda o wypowiedzeniu umowy o pracę u strony pozwanej, potraktowała decyzję powoda jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Należy w tym kontekście działań strony pozwanej uznać, że nie traktowała ona prowadzenia działalności gospodarczej przez powoda, jako ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, lecz jego decyzję o tym, że nadal chce tę działalność kontynuować rezygnując z pracy u strony pozwanej.

Przechodząc do analizy przyczyn rozwiązania stosunku pracy z powodem należy odnieść się do zarzutu świadomego prowadzenia działalności konkurencyjnej w stosunku do pracodawcy w formie własnej działalności gospodarczej, wbrew zawartej umowy o zakazie konkurencji z dnia 29 stycznia 1998 r., w szczególności przez prowadzenie szkoleń z zakresu między innymi chromatologii, analityki laboratoryjnej, biotechnologii i biologii molekularnej.

Odnosząc się do umowy o zakazie konkurencji należy wskazać, że ustawodawca w art. 100 ¹ k.p. przewiduje możliwość zawarcia umowy zakazującej pracownikowi prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy w czasie trwania stosunku pracy. Umowa ta może być zawarta jednocześnie z umową o pracę (może być częścią umowy o pracę) albo może być zawarta jako oddzielna umowa. Ustawodawca przewidział dla niej formę umowy pisemną pod rygorem nieważności. Działalnością konkurencyjną wobec pracodawcy są czynności zarobkowe podejmowane na własny rachunek (jako przedsiębiorca) lub na rachunek osoby trzeciej (jako pracownik, zleceniobiorca i tym podobne), jeżeli te czynności pokrywają się, przynajmniej częściowo, z zakresem działalności pracodawcy. Dotyczy to zarówno produkcji towarów lub świadczenia usług tego samego rodzaju, jak i towarów i usług zbliżonych do działalności pracodawcy, które mogą je zastąpić (usługi lub towary o charakterze substytucyjnym). Umowa powinna określać rodzaje działalności zakazanej dla pracownika oraz terytorium objęte tym zakazem.

Z treści obowiązującej powoda umowy z dnia 29 stycznia 1998 r. o zakazie konkurencji w § 3 umowy wynika, że za działalność konkurencyjną uznaje się w szczególności: niewykonywanie czynności zawartych w Regulaminie pracy i zakresie obowiązków, złamanie tajemnicy handlowej i służbowej przedsiębiorstwa oraz udostępnieniu informacji handlowych, organizacyjnych i służbowych pracodawcy na rzecz innego podmiotu lub wykorzystaniu ich w działaniu własnym narażając pracodawcę na szkodę lub utratę przez pracodawcę rzeczywistych lub potencjalnych jego zysków, w tym zbiorów baz danych w postaci wydruków jak i zapisów elektronicznych. Pracodawca wprowadził zakaz prowadzenia działalności konkurencyjnej w stosunku do pracodawcy w ramach stosunku pracy lub na podstawie innych przepisów na rzecz innego podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną. Powyższa umowa nie zawierała okresu jej obowiązywania ani obszaru objętego zakazem.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2014 r., I PK 179/13, opubl. LEX nr 1444595 wskazano, że zakres zakazanych działań konkurencyjnych powinny być określone (skonkretyzowane) w zawartej przez strony w formie pisemnej umowie o zakazie konkurencji. Umowa taka podlega ocenie według reguł określonych w art. 353 ¹ k.c. i powinna być interpretowana z przyjęciem za podstawę jej wykładni przede wszystkim tekstu dokumentu, a gdyby jego treść nie była dostatecznie jasna - z uwzględnieniem dyrektyw interpretacyjnych określonych w art. 65 § 1 i 2 k.c. Decydujące znaczenie ma zatem umowa stron, co oznacza, że definicja, co jest działalnością konkurencyjną dla konkretnego stosunku zobowiązaniowego łączącego pracownika i pracodawcę, może być sformułowana w umowie o zakazie konkurencji w sposób pozostawiony swobodnej decyzji samych stron, nastawionej przede wszystkim na ochronę interesów pracodawcy, w oderwaniu od obiektywnych kryteriów ustalenia istnienia stosunku konkurencji, przewidzianych w prawie stanowionym.

Sąd dokonując wykładni treści umowy doszedł do przekonania, że wolą pracodawcy zawierającego z powodem umowę o zakazie konkurencji było zachowania w tajemnicy przed podmiotami trzecimi i wykorzystywanie zbioru danych związanych z ofertą i funkcjonowaniem strony pozwanej, zapobieganie wykorzystaniu danych klientów, danych handlowych, służbowych i organizacyjnych. Powyższe wyraźnie wynika z treści wyliczenia zawartego w § 3 umowy i wskazującego czym jest działalność konkurencyjna w stosunku do pozwanej. Pozwana niewątpliwie miała na celu ochronę danych i stworzonego systemu organizacyjnego. W ocenie Sądu strona pozwana w umowie o zakazie konkurencji w pierwszej kolejności odniosła się do zatrudnienia albo prowadzenia w innej formie prawnej działań w imieniu własnym lub na rzecz innego podmiotu przy wykorzystaniu posiadanych zbioru danych, tajemnicy handlowej, służbowej i przedsiębiorstwa należących do strony pozwanej , S. W.-E. oraz zakaz działań, które naraziły by stronę pozwaną na szkodę lub utratę zysków. Dodatkowo należy zauważyć, że w umowie nie wskazano konkretnego kategorii działalności objętej zakazem np. sprzedaż sprzętu laboratoryjnego.

Przechodząc do charakteru działalności powoda prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą L. J. W. rozpoczętej w dniu 01 czerwca 2010 r. należy wskazać, co wynika z dowodów w postaci zestawienia przeprowadzonych szkoleń, faktur, umów i przesłuchania powoda, że powód zajmował się prowadzeniem szkoleń dotyczących metod instrumentalnych, sprawdzania danych metod, wdrożenia systemów zarządzania jakością. Tak więc działalność powoda dotyczyła sfery czysto merytorycznej i naukowej związanej z metodami analiz laboratoryjnych. Powód nigdy w ramach działalności gospodarczej nie zajmował się sprzedażą produktów zużywalnych, sprzętu laboratoryjnego i odczynników, co robił u strony pozwanej. Co więcej powód nie korzystała dla pozyskania klientów z baz strony pozwanej gdyż klienci powoda byli pozyskiwani przez ogłoszenia, stronę internetową listę mailingową oraz w wyniku osobistych kontaktów, które posiadał z uwagi na wykształcenie.

Odnosząc się z kolei do działalności W. sp. zo.o. w Ł. należy wskazać, że przedmiotem działalności jest sprzedaż odczynników chemicznych, wzorców laboratoryjnych i chronograficznych, sprzętu laboratoryjnego, produktów do chromatografii cieczowej, do przygotowywania próbek metodą SPE i mebli laboratoryjnych. W ocenie Sądu przedmiot działalności W. sp. zo.o. w Ł. dotyczył sfery produktów i sprzętu wykorzystywanego w laboratoriach i nie pokrywa się ze sferą działalności gospodarczej powoda. Faktem jest, że W. organizowało szkolenia, seminaria, sympozja naukowe. Jednak jak wynika z dowodu z dokumentu w postaci zestawienia przedsięwzięć organizowanych przez pozwaną stronę pozwaną zorganizowała odpłatne dla uczestników szkolenia w następujących datach: 22 marca 2000 r. Wydział Chemii U. Ś. i S. W. szkolenie z zakresu przygotowania próbek do analizy metodą SPE z wystawą sprzętu laboratoryjnego, 28 stycznia 2004 r. Zakład Chemii Środowiska Uniwersytetu w T. we współpracy z W. sp.zo.o., Komisję Analizy Chromatograficznej i J.T. B. organizował szkolenie z zakresu zastosowania SPE w badaniach dostępności biologicznej i monitoringu leków z warsztatami, 03 lipca 2005 r. Zakład Chemii Środowiska Uniwersytetu w T. we współpracy z W. sp.zo.o., Komisję Analizy Chromatograficznej i J.T. B. organizował szkolenia z zakresu przygotowania próbek do analizy metodą SPE z warsztatami. Należy zauważyć, że organizacja powyższych szkoleń miała miejsce przed rozpoczęciem działalności gospodarczej przez powoda, a w późniejszym okresie zaniechano ich organizacji. W późniejszym okresie strona pozwana organizowała we współpracy z uczelniami konferencje naukowe, seminaria naukowe skierowane do otwartej grupy liczby odbiorców. Powyższe wydarzenia miały na celu prezentację oferty produktów pozwanej przy przedstawieniu ich zastosowania i dotyczyły sfery produktów wykorzystywania przy użyciu danej metody, a nie miały charakteru stricte merytorycznego, jak miało to miejsce w przypadku szkoleń organizowanych przez firmę powoda. Ponadto należy zwrócić uwagę na bezpłatność uczestnictwa w powyższych zdarzeniach, a co za tym idzie sama ich organizacja nie przynosiła zysku pozwanej, dopiero zakup produktów stanowił realny dochód pozwanej. Nie sposób stwierdzić, że organizowane przez powoda szkolenia zabierały zysk pozwanej albo przynosiły jej stratę gdyż szkolenia te miały na celu pogłębienie wiedzy merytorycznej słuchaczy, wyjaśnienie zagadnień i nie miały nic wspólnego z oferowaniem produktów innych form, które posiadała także strona pozwana. Co więcej jak wynika z zeznań powoda, świadka M. H. podczas prezentacji ofert szkoleń powód oferował produkty firmy W. sp.zo.o.

Należy wskazać dodatkowo, że w okresie od rozpoczęcia działalności gospodarczej przez powoda 01 czerwca 2010 r. do dnia wręczenia rozwiązania umowy bez wypowiedzenia powodowi w dniu 3 stycznia 2014 r., strona pozwana zorganizowała znikomą ilość nie szkoleń lecz jedynie warsztatów. Warsztaty miały charakter promocyjny i pokazujący nowe produkty oferowane przez pozwaną, a co za tym idzie nie miały charakteru szkoleniowego w takim zakresie, w jakim oferował powód. Warsztaty jakie zorganizowała strona pozwana po rozpoczęciu działalności przez powoda miały miejsce w dniu 22-25 czerwca 2005 r. warsztaty z przygotowania próbek do analizy z prezentacją sprzętu, w dniu 19 września 2010 r. warsztaty współorganizowane przez S.W. ExTech 2010 odbywających się podczas 12 Miedzynarodowego Sympozjum ,, Extech 2010 – Ekstrakcja do fazy stałej (SPE) – podstawy, rozwój metody i zastosowania podczas których prezentowano sprzęt i materiały oferowane przez stronę pozwaną takie jak - kolumienki węglowe - Bakerbond ^{( TM)} Karbon, kolumienki SPE Alltech Maxi Clean ^{( TM)}, Dyski ekstrakcyjne Bakerbond Speedisk ^{( TM)} , detektory, 16.03.2011 r. SPE Ekstrakcja do fazy stałej, 05.04.2011 r. warsztaty środowiska i analityki- monitoring i analiza wody Chromatograficzne metody oznaczania substancji o charakterze jonowym podczas których strona pozwana prezentowała między innymi - kolumienki SPE, automatyczny system SPE-DEX, detektory. Zważywszy na program warsztatów i ich bezpłatny charakter Sąd doszedł do przekonania, że były związane owszem z metodami chromatograficznymi, lecz dotyczyły używania sprzętu i produktów przy stosowaniu tej metody. Warsztaty te miały charakter promocyjny i zachęcały do zdobycia odbiorców produktów przez rozdawanie kuponów rabatowych na ofertę W. sp.zo.o. Tak więc działalność strony pozwanej w sferze organizacji seminariów, warsztatów było skierowana na osiągnięcie skutku w postaci zakupu produktów z gamy oferty, a działalność gospodarcza powoda miała na celu pogłębienie wiedzy merytorycznej odbiorców, jej polepszenie.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu nie można mówić o konkurencyjności działań firmy L. J. W. w zakresie szkoleń, w stosunku do W. sp. zo.o. gdyż działalność ta obiektywnie nie jest działalnością konkurencyjną i nie stanowiła dla niej zagrożenia. Strona pozwana organizowała seminaria z zakresu wykorzystania gamy oferowanych przez siebie produktów, które w ocenie Sądu nie pokrywały się ze sferą merytoryczną szkoleń organizowanych przez powoda z uwagi na to, że czymś innych jest prezentacja przykładowo stosowania metod chromatograficznych i ich omówienie, a czymś innym jest przedstawienie produktów i sprzętu wykorzystywanego w stosowaniu tej metody, które oferuje W. sp.zo.o. Ponadto nie można mówić o wykorzystywaniu przez powoda zbioru danych do prowadzenia własnej działalności, gdyż zeznania powoda wyraźnie wskazują, że pozyskanie odbiorców następowało przy pomocy ogłoszeń, plakatów i lista emailingowych. Tym samym wobec braku pokrywania się zakresu działalności powoda w stosunku do pozwanej nie doszło do naruszenia umowy o zakazie konkurencji. Należy także zauważyć, że strona pozwana prowadziła kilka szkoleń płatnych, jednak miały miejsce dużo wcześniej niż powód rozpoczął swoją działalność i dotyczyło innego przedmiotu.

Ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie Sąd dokonał w oparciu o zeznania świadków M. H., M. B., które były spójne, logiczne oraz wzajemnie się uzupełniały znajdując odzwierciedlenie w nieosobowym materiale dowodowym. Sąd przyznał pełen przymiot wiarygodności dowodowi z przesłuchania powoda, które było spójne, konsekwentne i poparte w dowodach rzeczowych. Jednocześnie Sąd odmówił wiary dowodowi z przesłuchania strony pozwanej S. W. i M. W. w części wskazującej na okoliczność, że wiedzę o działalności powoda podjęli w dniu 02 stycznia 2014 r. po przejrzeniu stron internetowych firmy powoda. Powyższe stoi w sprzeczności z faktem, iż już w dniu 03 grudnia 2014 r. powód zapytany przez prezesa zarządu jaką działalność prowadzi, ponadto dłuższa rozmowa na temat zakresu działalności powoda miała miejsce w dniu 18 grudnia 2013 r. i której przebieg znajduje odzwierciedlenie w notatce dotyczącej spotkania z dnia 18 grudnia 2013 r. sporządzonej przez stronę pozwaną, która zawiera stwierdzenie że strona pozwana uznała działalność powoda za konkurencyjną, a co za tym idzie musiała dokonać analizy jego działań by dojść do takich wniosków, zwłaszcza że wystosowała do powoda stwierdzenie, że albo zakończy działalność gospodarczą albo zostanie zwolniony. Sąd przyznał pełen walor wiarygodności dowodom w postaci wykazu szkoleń, umów wraz fakturami wystawionymi przez powoda, zestawieniu szkoleń, konferencji, seminariów organizowanych przez stronę pozwaną, dokumentom zawartym w aktach osobowych gdyż nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Wniosek dowodowy w postaci Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów oraz ewidencji sprzedaży podlegał oddaleniu z uwagi na okoliczność, iż wysokości dochodów i rozchodów powoda nie stanowi przedmiotu niniejszej sprawy i w świetle art. 217 kpc nie mógł zmierzać do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Jego przedstawienie w ocenie Sądu było zbyteczne i przekraczało przedmiot postępowania.

Zważywszy, że działalność powoda nie naruszała zakazu konkurencji, nie doszło do ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych.

Podkreślić należy, że na pozwanym ciążył obowiązek (art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) wskazania faktów potwierdzających dopuszczenia się przez powoda powyżej zakreślonych czynów i wykazania powstałej z tego tytułu szkody w postaci realnych strat po stronie powoda. W świetle całokształtu materiału dowodowego Sąd doszedł do wniosku, że wskazana przez pozwanego przyczyny rozwiązania umowy bez wypowiedzenia są nierzeczywiste albowiem działalność powoda mogła stanowić jedynie dodatkową ofertę w stosunku pozwanego i nie konkurowała z działalnością strony pozwanej.

Zgodnie z art. 60 k.p.c. jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia umowy łączącej strony miał upłynąć w dniu 31 marca 2014 roku, pozwany złożył wypowiedzenie powodowi w dniu 03 stycznia 2014 roku. Okresem pozostałym do upływu wypowiedzenia było dwa miesiące i 29 dni. Podstawą obliczenia odszkodowania stanowi ekwiwalent na urlop wypoczynkowy, który dla pozwanego wynosił 12 798,67 zł miesięcznie. Zważywszy, że powód żądał jedynie kwoty 24000 zł z tytułu odszkodowania, a Sąd nie może orzekać ponad żądanie orzeczono jak w punkcie I wyroku o odszkodowaniu .

O rygorze natychmiastowej wykonalności co do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia Sąd orzekł obligatoryjnie na podstawie art. 477 ² §1 k.p.c. jak w punkcie II wyroku

O kosztach Sąd orzekł mając na względzie zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu zgodnie z art.. 98 k.p.c. i zasądził od pozwanej spółki na rzecz powoda zwrot kosztów zastępstwa prawnego w wysokości 60 zł ustalonej na § 11 ust. 1 pkt 2 podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Sąd nie uwzględnił żądania pełnomocnika powoda o zwrot kosztów dojazdu na rozprawę na trasie W. – O..

W ocenie Sądu, skoro sprawa toczyła się w miejscowości W., która to miejscowość jest miejscem zamieszkania powoda, W. jest dużym miastem, w którym funkcjonuje duża ilość kancelarii radców prawnych i adwokatów, powód miał możliwość wyboru pełnomocnika. Decyzją powoda było to, że dokonał wyboru pełnomocnika z innego miasta. Natomiast w ocenie Sądu taki wybór nie był w żaden sposób uzasadniony ani wielkością miasta W., ani też miejscem zamieszkania powoda. Zatem należy uznać, że żądanie kosztów dojazdu pełnomocnika na rozprawy nie mieści się w pojęciu „zwrotu kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw” (art. 98 par. 1 kpc)

Zgodnie z art.113 ust.1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych koszty , których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 05 marca 2007 roku Sąd w orzeczeniu kończącym w instancji sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50 000 zł: obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu (art. 96 ust. 1 pkt 4 tej ustawy); z wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust. 1 zdanie pierwsze tej ustawy. (por. uchwała SN z 5.03.2007; sygn. I PZP 1/07; publ. OSNP 2007/19-20/269). Wysokość opłaty od pozwu wynosiła 1200,00 zł (5% x 24 000,00 zł).

.