Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 43/08
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa B. B.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Skarbu Państwa
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lipca 2008 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 25 marca 2008 r., sygn.
akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 marca 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę kasacyjną powódki. W uzasadnieniu wskazał, że wniesiona skarga nie zawiera
elementu konstrukcyjnego w postaci uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
W zażaleniu skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Spełnienie tego wymagania polega
na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub, że istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
2
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi nieważność
postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Ponadto, w
uzasadnieniu wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację prawną
wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania (por. post. SN z 25 maja 2007 r., I CZ 65/07, post. SN z 29
września 2006 r., I CSK 304/06). Skarżąca nie zamieściła tymczasem w skardze
kasacyjnej uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Nie można zgodzić się z twierdzeniem, że uzasadnienie wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania może być ograniczone do wskazania, że zachodzi
potrzeba wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości, bez jednoczesnego
powołania w czym skarżący upatruje takiej potrzeby. Nie można natomiast uzasadnienia
tego poszukiwać w uzasadnieniu podstaw kasacyjnych. Ustawodawca wyraźnie
odróżnia w treści art. 3984
§ 1 k.p.c. obowiązek przytoczenia podstaw kasacyjnych oraz
ich uzasadnienia od wskazania wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania skargi
kasacyjnej i jego uzasadnienia. Wynika to z całkiem odrębnych funkcji pełnionych przez
te elementy skargi. Nie jest więc dopuszczalne utożsamianie tych elementów
konstrukcyjnych. Ponadto wymaganie w postaci należytego uzasadnienia wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania ma zasadnicze znaczenie z punktu widzenia
przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania przewidzianych w art. 3989
§ 1
k.p.c.
Tymczasem skarżąca ograniczyła się do stwierdzenia, że zachodzi potrzeba
wykładni art. 415 k.c. i art. 77 ust. 1 Konstytucji RP „w sytuacji nowej regulacji
wprowadzonej ustawą z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu
pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej”.
Sformułowanie to nie może być uznane za należyte uzasadnienie wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Skarga kasacyjna niezawierająca któregokolwiek z elementów konstrukcyjnych
wymienionych w art. 3984
§ 1 k.p.c. dotknięta jest nieusuwalnym brakiem skutkującym
jej odrzuceniem w myśl art. 3986
k.p.c.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie powódki jako nieuzasadnione (art.
3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).