Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 lipca 2013 roku, skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie (...), Gmina Miejska P. wniosła o:

- rozpoznanie sprawy w postępowaniu upominawczym, wydanie nakazu zapłaty i nakazanie aby pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Wojewodę (...) zapłacił na rzecz powoda – Gminy Miejskiej P. kwotę 88.458,88 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty, koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwotę 17,00 złotych tytułem uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa,

- w przypadku wyznaczenia rozprawy – o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 88,458,88 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kwoty 17,00 złotych tytułem uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu wskazano, że na dochodzone pozwem roszczenie składają się należności z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z odsetkami za opóźnienie w wypłacie, składkami na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy oraz zaliczkami na podatek dochodowy – w łącznej wysokości 88.458,88 złotych, w tym:

- kwota 47.959,39 wypłacona bezpośrednio pracownikom jednostki po dokonaniu niezbędnych potrąceń z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy oraz zaliczkami na podatek dochodowy,

- kwota 7.827,60 złotych z tytułu odsetek za opóźnienie w płatności należności wynikających z zawartych z niektórymi pracownikami ugód sądowych, wypłaconych pracownikom na podstawie tych ugód wraz z roszczeniem głównym,

- kwota 24096,49 złotych z tytułu uiszczonych przez SPZOZ w P. należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i emerytalne finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne,

- kwota 8.575,40 złotych z tytułu pobranych z wynagrodzenia i uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT.

(pozew, k. 2 – 13)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt II Nc 173/13, Sąd Okręgowy w Łodzi nakazał pozwanemu Skarbowi Państwa – Wojewodzie (...), aby zapłacił powodowi Gminie Miejskiej P. kwotę 88.458,88 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 8.040 złotych tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty, albo wniósł w tymże terminie sprzeciw.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, k. 203)

W dniu 18 kwietnia 2013 roku strona pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia dochodzonych pozwem roszczeń.

(sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 213 – 217)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 czerwca 1998 roku Rada Miasta P. podjęła uchwałę nr XXXVIII/435/98 w sprawie utworzenia Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P.. Na mocy § 1 tejże uchwały utworzono z dniem 1 grudnia 1998 roku Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w P. z siedzibą przy ul. (...) na bazie majątku Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. prowadzonego w formie zakładu budżetowego w związku z zmianą formy organizacyjno prawnej tego zakładu.

(uchwała, k. 18)

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 1998 roku Sąd Rejonowy Łodzi orzekł o wpisaniu Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. do rejestru publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

(postanowienie, k. 22 – 23)

Wyrokiem z dnia 29 marca 2001 roku, wydanym w sprawie sygn. akt II C 295/00, Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, że Skarb Państwa – Wojewoda (...) ponosi odpowiedzialność za zobowiązania Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. powstałe do dnia 31 listopada 1998 roku.

(wyrok, k. 29)

J. F. (1), B. M., M. B., D. K., E. M., P. W., W. Z. dochodzili roszczeń pracowniczych od Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P., w szczególności należności z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Roszczenia te obejmowały okres przed dniem 1 grudnia 1998 roku.

SP ZOZ w P. zawarł ugody sądowe przed Sądem Rejonowym w Pabianicach:

- z E. M., w dniu 10 maja 2003 roku w sprawie o sygn. akt IV P 814/03, na mocy której SP ZOZ w P. zobowiązał się do zapłacenia na jej rzecz z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych kwoty 14.565,87 złotych brutto, przy czym płatność nastąpi w dwóch ratach, pierwsza w kwocie 4000 złotych brutto w terminie do 28 lutego 2004 roku, druga w kwocie 10.565,87 złotych w terminie do 31 marca 2004 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, aż do dnia zapłaty;

- z M. B., w dniu 26 września 2003 roku w sprawie sygn. akt IV P 1113/03, na mocy której SP ZOZ w P. zobowiązał się do zapłacenia na jego rzecz z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych kwoty 27.788,79 złotych brutto, przy czym płatność nastąpi w trzech ratach – pierwsza w kwocie 10.000 złotych brutto w terminie do 28 lutego 2004 roku, druga w kwocie 10.000 złotych w terminie do 31 marca 2004 roku, trzecia w kwocie 7.788,79 złotych brutto, w terminie do 30 kwietnia z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybiania terminowi płatności którejkolwiek z rat, aż do dnia zapłaty;

- J. F. (2), w dniu 26 września 2003 roku w sprawie sygn. akt IV P 1110/03, na mocy której SP ZOZ w P. zobowiązał się do zapłacenia na jego rzecz z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych kwoty 9.826,27 złotych brutto w terminie do 31 października 2004 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności, aż do dnia zapłaty;

- B. M., w dniu 20 listopada 2003 roku w sprawie sygn. akt IV P 1109/03, na mocy której SP ZOZ w P. zobowiązał się do zapłacenia na jej rzecz z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych kwoty 2.00,13 złotych brutto, w terminie do dnia 30 listopada 2004 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności aż do dnia zapłaty oraz kwoty 3.794,01 złotych z tytułu odsetek ustawowych od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w terminie do dnia 31 grudnia 2004 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności aż do dnia zapłaty;

- D. K., w dniu 20 listopada 2003 roku w sprawie sygn. akt IV P 1109/03, na mocy której SP ZOZ w P. zobowiązał się do zapłacenia na jej rzecz z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych kwoty 1.906,07 złotych brutto, w terminie do dnia 30 listopada 2004 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności aż do dnia zapłaty oraz kwoty 2.877,96 złotych z tytułu odsetek ustawowych od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w terminie do dnia 31 grudnia 2004 roku, z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności aż do dnia zapłaty.

SP ZOZ w P. wypłacił należności z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych J. F. (1), B. M., M. B., D. K., E. M., P. W., W. Z. na podstawie ugód zawartych przed Sądem bądź też na podstawie wniosków pracowników – w łącznej kwocie 47.959,39 złotych, po dokonaniu niezbędnych potrąceń z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy oraz zaliczkami na podatek dochodowy. Każdorazowo sporządzono zestawienie należności dla danego pracownika na podstawie wykazu pełnionych przez niego dyżurów sporządzonego za każdy miesiąc przez dział kadr. Następnie, w oparciu o tak przygotowaną dokumentację, sporządzano listy płac i dokonywano przelewów należności na konta pracowników.

SP ZOZ w P. uiścił – w związku z powyżej wskazanymi należnościami pracowniczymi – łącznie kwotę 24.096,49 złotych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i emerytalne finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz kwotę 8.575,40 złotych z tytułu pobranych z wynagrodzenia i uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT.

(zestawienia należności za okres do 1 grudnia 1998 roku, wypłaconych po dniu 1 grudnia 1998 roku, k. 39, 40, 48, 56 – 57, 76 – 77, 85 – 86, 97 – 98, 104 – 105, dokumentacja, k. 41 – 42, 50 – 51, 58 – 59, 63 – 64, 78, 87 – 90, 100 – 101, 107 – 108, 185 – 186, listy płac, k. 46, 52 – 54, 65 – 74, 102, 109, 122 – 123, 129, 133, 137, 142, 148, 150 – 152v, 154 – 154v, 160, 248, potwierdzenie operacji na rachunkach, k. 47, 55, 75, 83 – 84, 94 – 95, 103, 121, wnioski, k. 49, 99, 106, wyciąg z zestawienia ZUS dotyczącego pokrycia rozliczenia należnych do zapłaty składek, k. 110, wyjaśnienie, k. 111, 189, decyzja, k. 112, 113, deklaracja rozliczeniowa, k. 114, 124, 130, 149134, 138, 143, 153, 155, kserokopia z akt komorniczych, k. 115 – 120, 125 – 128, 131 – 132, 135 – 136, 139 – 141, 144 – 147, 156 – 159, zaświadczenie, k. 161 – 163, 187 – 188, wykaz, k. 190 – 191, pozwy wraz z załącznikami, zestawienia miesięczne wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, zestawienia płatności oraz ugody – załączone akta Sądu Rejonowego w Pabianicach w sprawach o sygn. akt IV P 814/03, IV P 1113/03, IV P 1110/03, IV P 1109/03, zeznania świadka A. O., protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2014 roku od 9 min. 14 sek. do 20 min. 39 sek., zeznania świadka M. S., protokół rozprawy z dnia 18 lutego 2014 roku od 20 min. 39 sek. do 38 min. 15 sek., zestawienia, k. 179 – 184, k. 192 – 197)

W dniu 22 grudnia 2008 roku SP ZOZ w P. złożył do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi wniosek o zawezwanie Skarbu Państwa – Wojewody (...) do próby ugodowej w sprawie o zapłatę kwoty 2.928.297,00 złotych, na którą składają się zapłacone przez SP ZOZ w P. należności pracowników za pracę:

- w godzinach nadliczbowych wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczkami na podatek dochodowy w łącznej kwocie 992.672,13 złotych brutto,

- w ramach dyżurów oddziałowych i wyjazdowych wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczkami na podatek dochodowy w łącznej kwocie 132.480,06 złotych brutto,

- z tytułu dodatkowego wynagrodzenia rocznego tzw. trzynastki za 1998 rok wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczkami na podatek dochodowy w łącznej kwocie 1803.143,83 złotych brutto.

Kolejny wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej SP ZOZ w P. złożył w dniu 13 marca 2009 roku, zaś w dniu 13 marca 2012 roku wniosek taki złożyła Gmina Miejska P..

(wnioski, k. 164 – 178)

Na podstawie uchwały nr XLVI/609/09 Rady Miejskiej w P. z dnia 17 czerwca 2009 roku w sprawie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. przy ul. (...)postawiono Zakład w stan likwidacji, ustalając pierwotnie jej termin zakończenia na dzień 31 października 2009 roku. Uchwałą nr XIII/119/11 Rady Miejskiej w P. z dnia 4 lipca 2011 roku zmieniającą uchwałę nr nr XLVI/609/09 z dnia 17 czerwca 2009 roku, zmieniono termin zakończenia likwidacji SP ZOZ w P., ustalając datę zakończenia likwidacji na dzień 30 września 2011 roku, uchwała ta została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Wojewody (...) w dniu 10 sierpnia 2011 roku, Dziennik nr 227, poz. 2361.

(uchwały, k. 199 – 201, kserokopia Dziennika Urzędowego Wojewody (...) nr 227 z dnia 10 sierpnia 2011 roku, k. 202)

Sąd oddalił wniosek strony powodowej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków J. F. (2), B. M., M. B., D. O., E. M., P. W., W. Z.. Wskazani świadkowie są lekarzami, którym wypłacono należności dochodzone przez powoda z tytułu regresu w niniejszym postępowaniu. Zeznania świadków okazały się zbędne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, bowiem zarówno wysokość przedmiotowych należności jak i podstawa ich wypłacenia zostały wykazane załączonymi do akt sprawy dokumentami. Przeprowadzenie dowodu z zeznań wskazanych świadków zmierzałoby więc jedynie do przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w części.

Strona powodowa – Gmina Miejska P. – występuje w niniejszym procesie jako następca prawny Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P., który przejął po likwidacji jednostki ogół praw i zobowiązań. „Zobowiązania i należności postawionego w stan likwidacji samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej stają się zobowiązaniami i należnościami jego organu założycielskiego z dniem zakończenia czynności likwidacyjnych, określonym w uchwale o likwidacji (art. 60 ust. 6 w związku z art. 60 ust. 4b pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.)” (tak SN w uchwale z dnia 14 lipca 2005 r., III CZP 34/05, OSNC 2006/6/97, Prok.i Pr.-wkł. 2006/5/47, Biul.SN 2005/7/8).

Powódka – jako następca Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej powstałego z przekształcenia publicznego zakładu opieki zdrowotnej prowadzonego w formie jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa – dochodzi w niniejszym postępowaniu roszczeń wynikających z uregulowania zobowiązań obejmujących okres przed przekształceniem, a wynikających z należności pracowniczych.

Objęte sporem należności powstały przed dniem 1 grudnia 1998 roku, który stanowił datę przekształcenia jednostki budżetowej Skarbu Państwa – Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. w Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Zostały one wypłacone przez SP ZOZ w P. osobom uprawnionym.

W myśl przepisu art. 23 ¹ § 1 i 2 k.p. w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy (z zastrzeżeniem przepisów § 5), jednak za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie. Zgodnie z art. 40 § 1 k.c. Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania państwowych osób prawnych, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej; państwowe osoby prawne nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania Skarbu Państwa. Na mocy zaś przepisu at. 80 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. z 1998 r., Nr 133, poz. 872 ze zm.) zobowiązaniami Skarbu Państwa, powstałymi do dnia 31 grudnia 1998 r., są zobowiązania finansowe państwowych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych, przejmowanych przez jednostki samorządu terytorialnego.

Mając na uwadze powyżej przytoczone regulacje stwierdzić należy, że na gruncie prawa pracy samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej jest następcą prawnym publicznego zakładu opieki zdrowotnej, a wobec tego jest sukcesorem obowiązków poprzedniego pracodawcy, który był jednostką organizacyjną (budżetową) Skarbu Państwa. Z dniem przekształcenia jednostki budżetowej w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej doszło do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23 ¹ § 1 k.p., a nowy pracodawca ponosi odpowiedzialność za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy powstałe przed przejściem na niego dotychczasowego zakładu pracy. Skoro według art. 23 ¹ § 2 k.p. nowy pracodawca odpowiada, mimo że przejmuje tylko część zakładu pracy i mimo że istnieje poprzedni pracodawca, to tym bardziej musi on ponosić odpowiedzialność, gdy przejmuje cały zakład pracy, a dotychczasowy pracodawca przestaje istnieć. Uznanie odpowiedzialności – na zasadzie art. 23 ¹ k.p. – nowego pracodawcy – samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej za zobowiązania pracownicze powstałe w przekształconym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej jako jednostki budżetowej Skarbu Państwa, nie oznacza jednak, że nowy pracodawca ponosi wyłączną odpowiedzialność z tego tytułu. Wskazany przepis nie uchyla tej samej odpowiedzialności Skarbu Państwa. Art. 23 ¹ k.p. w zakresie, w jakim pomija współodpowiedzialność Skarbu Państwa za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przekształceniem statio fisci Skarbu Państwa – zakładu opieki zdrowotnej w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej został bowiem uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP (wyrok TK z dnia 4 kwietnia 2005 r., sygn. akt SK 7/03, OTK-A 2005/4/33). W konsekwencji zasadnym jest przyjęcie, że kwestie związane z odpowiedzialnością Skarbu Państwa za dawne zobowiązania majątkowe jego własnych jednostek organizacyjnych, które nie były państwowymi osobami prawnymi, reguluje art. 40 § 1 k.c., z którego wynika ogólna zasada odpowiedzialności Skarbu Państwa za wszelkie zobowiązania jego własnych, pozbawionych odrębnej podmiotowości, jednostek organizacyjnych. Zobowiązania te z chwilą ich powstania były i są nadal zobowiązaniami Skarbu Państwa.

W związku z powyższym za uzasadniony – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – należy uznać pogląd, że „za dawne zobowiązania pracownicze publicznego zakładu opieki zdrowotnej prowadzonego w formie jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa ponosi odpowiedzialność zarówno nowy pracodawca - samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, który odpowiada na podstawie art. 23 ¹ § 2 k.p. jak i Skarb Państwa odpowiedzialny na podstawie art. 40 § 1 k.c. za własne zobowiązania jego budżetowych jednostek organizacyjnych. Odpowiedzialność każdego z tych podmiotów, z różnych tytułów, jest odpowiedzialnością in solidum, do której w drodze analogii stosuje się przepisy o solidarnej odpowiedzialności. Wyrażona w art. 80 ust. 1 ustawy z 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną reguła, że zobowiązaniami Skarbu Państwa powstałymi do dnia 31 grudnia 1998 r. są zobowiązania finansowe państwowych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych przejmowanych przez jednostki samorządu terytorialnego wskazuje, że Skarb Państwa ponosi definitywnie ciężar świadczeń pracowniczych powstałych do tego dnia przez jakikolwiek inny podmiot, jak również przez współodpowiedzialne z nim na podstawie art. 23 ¹ k.p. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, a to z kolei uprawnia te podmioty do wystąpienia z jednokierunkowym roszczeniem zwrotnym, do którego mają zastosowanie ogólne terminy przedawnienia przewidziane w art. 118 k.c.” (tak SN w wyroku z dnia 18 marca 2008 r., II CSK 591/07, LEX nr 515700). Bez względu na przyjętą konstrukcję prawną roszczenia regresowego – z uwagi na to, że roszczenie zwrotne strony powodowej obejmuje szereg różnych, spełnionych świadczeń związanych z zatrudnieniem, w tym także składki na ubezpieczenie społeczne – należy wskazać, iż w tym zakresie obowiązuje dziesięcioletni termin przedawnienia.

Transponując powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że stronie powodowej przysługuje roszczenie o zwrot wypłaconych kwot tytułem należności pracowniczych za okres sprzed dnia przekształcenia placówki w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej. Strona powodowa wykazała fakt uiszczenia przedmiotowych należności osobom uprawnionym oraz wysokość dochodzonego roszczenia. Powyższe wynika z przedstawionych w sprawie dokumentów, dokumentów załączonych do akt sprawy, jakie toczyły się przed sądem pracy oraz z zeznań świadków. Strona pozwana nie zdołała skutecznie zakwestionować wysokości dochodzonego roszczenia. Podkreślić należy, że strona powodowa dochodzi w niniejszym postępowaniu kwot niższych niż te, które wynikają z ugód zawartych z pracownikami w tym przedmiocie oraz z zestawień należności, a to z tego względu, iż częściowo należności zostały uregulowane ze środków pochodzących z (...) Regionalnej Kasy Chorych, a nadto dotyczyły w pewnym zakresie także okresu po dniu 1 grudnia 1998 roku.

W konsekwencji Sąd uznał, że na należność powódki w łącznej wysokości 80.631,28 złotych składają się następujące kwoty:

- kwota 47.959,39 wypłacona bezpośrednio pracownikom jednostki po dokonaniu niezbędnych potrąceń z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy oraz zaliczkami na podatek dochodowy,

- kwota 24.096,49 złotych z tytułu uiszczonych przez SPZOZ w P. należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i emerytalne finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne,

- kwota 8.575,40 złotych z tytułu pobranych z wynagrodzenia i uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT.

Jako niezasadny należało uznać również zarzut przedawnienia dochodzonych w sprawie roszczeń. Jak wskazano powyżej, dochodzone roszczenia ulegają przedawnieniu z upływem terminu dziesięcioletniego, nie zaś – jak twierdzi strona pozwana – terminu trzyletniego (tak SN w powołanym powyżej wyroku z dnia 18 marca 2008 r.).

W myśl przepisu art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Wytoczenie powództwa może być też poprzedzone tzw. zawezwaniem do próby ugodowej, na podstawie art. 184 – 186 k.p.c. Tego rodzaju postępowanie pojednawcze przyjmuje sformalizowany charakter co pozwala przyjąć, że jest to czynność podjęta przed właściwym organem i zmierzająca do dochodzenia (ustalenia) roszczenia. Dlatego powszechnie uznaje się, że przerywa bieg przedawnienia. W konsekwencji bieg przedawnienia w niniejszej sprawie uległ przerwaniu w grudniu 2008 roku wraz z wystąpieniem o zawezwanie do próby ugodowej strony pozwanej.

Mając na uwadze powyższe Sąd – w punkcie pierwszym wyroku – zasądził od pozwanego Skarbu Państwa – Wojewody (...) na rzecz powódki Gminy Miejskiej P. kwotę 80.631,28 złotych. Wraz z kwotą główną roszczenia Sąd zasądził ustawowe odsetki od dnia 22 grudnia 2008 roku do dnia zapłaty.

Żądanie strony powodowej w części dotyczącej odsetek znajduje uzasadnienie w treści przepisu art. 481 k.c. Stosownie do § 1 cyt. przepisu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Istotne jest więc ustalenie momentu, w którym dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Strona powodowa wniosła o zasądzenie odsetek od dnia 22 grudnia 2008 roku, bowiem w tej dacie występowano w stosunku do strony pozwanej z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej. Sąd uznał żądanie zasądzenia odsetek za opóźnienie od wskazanej daty za zasadne, bowiem w tej dacie dłużnik – wezwany do zapłaty – pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia. Zgodnie z regułą zawartą w przepisie art. 481 § 2 k.c. powodowi należały się odsetki ustawowe.

Sąd oddalił powództwo w pozostałej części. „Sytuacja dłużników odpowiadających in solidum podlega ocenie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o solidarności” (tak SN w wyroku z dnia 23 lutego 2005 r., III CK 280/04, LEX nr 1119501). Przepis art. 371 k.c., stanowi, że działania i zaniechania jednego z dłużników solidarnych nie mogą szkodzić współdłużnikom. Z przepisu tego – w odniesieniu do stosunków między współdłużnikami in solidum – można wywieść zasadę nieszkodzenia współdłużnikom przez dłużnika odpowiadającego in solidum. Zgodnie z nią zachowanie żadnego z dłużników odpowiadających in solidum nie może pogarszać sytuacji prawnej pozostałych dłużników, a jeżeli zostało podjęte, wywiera wpływ wyłącznie na sytuację prawną danego dłużnika odpowiadającego in solidum. Do tego rodzaju zachowań niewątpliwie należy opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Z tej przyczyny Sąd uznał za nieuzasadnione powództwo w części obejmującej kwotę 7.827,60 złotych z tytułu odsetek za opóźnienie w płatności należności wynikających z zawartych z niektórymi pracownikami ugód sądowych, wypłaconych pracownikom na podstawie tych ugód wraz z roszczeniem głównym.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego uwzględnienia żądań Sąd może stosunkowo rozdzielić koszty. W niniejszej sprawie strona powodowa wygrała spór w 91,15 % (zasądzono kwotę 80.631,28 złotych z żądanej kwoty 88.458,88 złotych). Wobec powyższego – przy uwzględnieniu wyniku procesu – Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.031,56 złotych tytułem zwrotu części opłaty sądowej oraz kwotę 3.240 złotych tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego, ustalonych na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490) – na poziomie jednej stawki minimalnej (3600 złotych).