Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 maja 2011 r. powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. wniosła o zasądzenie od pozwanych W. D., M. G. i J. L. solidarnie kwoty 445,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lutego 2009 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że podstawą prawną roszczenia jest art. 299 k.s.h.

Pozwany W. D. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania kwestionując żądanie pozwu.

Pozwana A. G. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Pozwany J. L. nie złożył odpowiedzi na pozew i nie zajął stanowiska w sprawie.

Powódka pismem procesowym z dnia 15 maja 2013 r. cofnęła powództwo wobec M. G. wraz zrzeczeniem się roszczenia. Podtrzymała natomiast żądanie wobec W. D. oraz J. L..

Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2014 roku umorzono postępowanie w stosunku do pozwanej A. G..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 17 lipca 2003 roku członkami zarządu spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. stali się m.in. W. D. i J. L..

(dowód: Monitor Sądowy i Gospodarczy (...) ( (...)) wpis umieszczony pod pozycją 74773 – k. 96)

W dniu 28 stycznia 2009 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. podpisała z (...) spółką komandytową z siedzibą w W. umowę na doradztwo prawne w zakresie wniosku o ogłoszenie upadłości. W dniu 12 lutego 2009 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości.

(dowód: umowa zlecenia obsługi prawnej – k. 138-140; wniosek o ogłoszenie upadłości – k. 187-190)

Uchwałą nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników z dnia 20 lutego 2009 roku odwołano z zarządu W. D..

(dowód: protokół nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki z o.o. z dnia 20 lutego 2009 roku – k. 136-137v)

W dniu 12 lutego 2009 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. wykonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. usługi informatyczne. Wynagrodzenie ustalone zostało na kwotę 207,40 złotych a termin płatności do dnia 24 lutego 2009 roku.

(dowód: okoliczności niesporne; faktura VAT nr (...) – k. 154; protokół z wizyty – k. 155)

Prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 stycznia 2010 r. Sąd Rejonowy dla m st. W. w W. nakazał aby (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zapłaciła na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. kwotę 207,40 zł tytułem wyżej opisanego wynagrodzenia za świadczenie usług informatycznych wraz z ustawowymi odsetkami od 25 lutego 2009r. do dnia zapłaty oraz kwotę 85,00 zł tytułem kosztów procesu. Nakazowi temu postanowieniem z dnia 11 maja 2010 roku nadana została klauzula wykonalności.

(dowód: nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 stycznia 2010 r. k-105)

(...) spółka z o.o. w L. złożyła wniosek o wszczęcie egzekucji w/w kwot. Po przeprowadzeniu postępowania egzekucyjnego, postanowieniem z dnia 7 października 2010 roku Komornik Sądowy R. W. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji ustalając koszty postępowania egzekucyjnego na kwotę 138 złotych. Ponadto w toku postępowania egzekucyjnego przyznano wierzycielowi kwotę 15 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu egzekucyjnym.

(dowód: okoliczność niesporna; postanowienie Komornika Sądowego z dnia 7 października 2010 – k. 106)

W związku z bezskutecznością egzekucji (...) spółka z o.o. w L. wezwała W. D. i J. L. do zapłaty kwoty 445,40 złotych pismem z dnia 8 lutego 2011 roku. Dochodzona suma uwzględniała należność główną w kwocie 207,40 złotych, koszty postępowania sądowego w wysokości 85,00 złotych, koszty bezskutecznej egzekucji w wysokości 138,00 złotych oraz 15 złotych tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym.

(dowód: okoliczność niesporna; wezwanie do natychmiastowej zapłaty skierowane do W. D., wezwanie do natychmiastowej zapłaty skierowane do J. L. k. 109-113)

Powyższy stan faktyczny ustalony został w oparciu o okoliczności niesporne pomiędzy stronami oraz wyżej opisane dokumenty.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w L. przeciwko pozwanemu J. L. jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości. Natomiast powództwo przeciwko pozwanemu W. D. jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 299 § 1 i 2 k.s.h. jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego przesłankami odpowiedzialności przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. są istnienie określonego zobowiązania spółki z o.o. w czasie, w którym dana osoba była członkiem zarządu spółki (a więc niepowstałego później), oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania przeciwko spółce czy to w czasie pozostawania przez tę osobę członkiem zarządu, czy to już po jej odwołaniu z zarządu (wyrok SN z dnia 17 czerwca 2011 roku, II CSK 571/10, LEX nr 847124). Wystarczającym środkiem dowodowym, za pomocą którego wierzyciel może wykazać bezskuteczność egzekucji z majątku spółki przysługującej mu wierzytelności jest postanowienie komornika o umorzeniu postępowania (art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c.). Dokument ten stwierdza bowiem, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych (wyrok SN z dnia 10 lutego 2011 roku, IV CSK 335/10, Biul. SN 2011/4/10).

Dochodzone w niniejszej sprawie roszczenie powódka opierała na treści art. 299 k.s.h. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała iż jest wierzycielem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., której członkami zarządu byli pozwani, zaś toczące się wobec spółki postępowanie egzekucyjne zostało umorzone z powodu bezskuteczności egzekucji.

Zgodnie z art. 339 § 1 i 2. k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Ponieważ pozwany J. L. nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, ani nie składał wyjaśnień, w związku z tym Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych albowiem nie budziły one wątpliwości i nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Ponadto wszystkie okoliczności istotne dla uwzględnienia powództwa w stosunku do J. L. zostały wykazane złożonymi przy pozwie dokumentami, w tym tytułem wykonawczym, informacją z KRS-u oraz postanowieniem o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

Pozwany W. D. wnosząc o oddalenie powództwa podniósł, że w dniu 28 stycznia 2009 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. podpisała z (...) spółką komandytową z siedzibą w W. umowę na doradztwo prawne w zakresie wniosku o ogłoszenie upadłości, a w dniu 12 lutego 2009 roku złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości. Ponadto pozwany W. D. podniósł, że został odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników z dnia 20 lutego 2009 roku z funkcji członka zarządu tej spółki.

W ocenie Sądu, brak było podstaw do ustalenia odpowiedzialności pozwanego W. D. za zobowiązania spółki objęte przedmiotowym procesem.

Odpowiedzialność członków zarządu na podstawie art. 299 k.s.h. ma nie tylko odszkodowawczy, ale zarazem deliktowy charakter. Odpowiedzialność za szkodę w wysokości niewyegzekwowanej od spółki wierzytelności jest konsekwencją bezprawnego, zawinionego niezgłoszenia przez członka zarządu wniosku o ogłoszenie upadłości (wyrok SN z 12 kwietnia 2012 roku, II CSK 390/11).

W przedmiotowej sprawie roszczenie powódki miało podstawę w zawartej w dniu 12 lutego 2009 roku ze spółką (...) spółką z o.o. w W. umowie o świadczenie usług informatycznych. Na jej podstawie powódka wykonała usługi, a spółka zobowiązana była do zapłaty do dnia 24 lutego 2009 roku wynagrodzenia w wysokości 207,40 złotych. Należy jednak wskazać, że przed datą wymagalności roszczenia, tj. w dniu 20 lutego 2009 roku pozwany W. D. przestał pełnić funkcję członka zarządu (został odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników). Nie miał więc żadnego wpływu na brak zapłaty tego wynagrodzenia. Ponadto w dniu zawarcia umowy o świadczenie usług informatycznych, tj. w dniu 12 lutego 2009 roku spółka złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości. Wyżej wymienione okoliczności wyłączają przypisanie winy pozwanemu W. D.. W konsekwencji, roszczenie w stosunku do tego pozwanego podlegało oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Ponieważ pozwany J. L. przegrał proces w całości należało zasądzić od niego na rzecz powódki koszty procesu, które wyniosły łącznie 107 złotych, w tym:

- 30 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu;

- 17 złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa;

- 60 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w wysokości wynagrodzenia radcy prawnego w stawce minimalnej za prowadzenie niniejszej sprawy, określonej na podstawie § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.