Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del.Elżbieta Trybulec-Czernek

Protokolant: st. sekr. sąd. Barbara Urmańska

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2013 r. w Gdańsku

sprawy C. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

na skutek odwołania C. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 13 marca 2013 r. nr SP5- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu C. W. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 10 stycznia 2013r.

/na oryginale właściwy podpis/

Sygnatura akt VIII U 651/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił C. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na to, że ubezpieczony do dnia rozwiązania stosunku pracy udowodnił łącznie 38 lat i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych, zamiast wymaganych 40 lat stażu pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uwzględnił okresów od 1 lutego 1970 roku do 30 czerwca 1970 roku oraz od 1 października 1970 roku do 1 sierpnia 1973 roku z uwagi na brak zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych.

Ubezpieczony od powyższej decyzji odwołał się i wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do świadczenia przedemerytalnego. Wniósł przy tym, o doliczenie do jego stażu pracy okresu zatrudnienia w okresie pobierania nauki w „S. F. P., (...), gdzie pracował jako uczeń od 1 lutego 1970 roku do 1 sierpnia 1973 roku.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

C. W. urodził się w dniu (...)

W okresie od 4 maja 2009 roku do dnia 31 grudnia 2011 roku zatrudniony był w firmie (...) S.A. Umowa o pracę została rozwiązana za wypowiedzeniem przez pracodawcę w związku z likwidacją stanowiska pracy z przyczyn organizacyjnych na mocy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Z upływem 9 stycznia 2013 roku upłynęło 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

/okoliczności bezsporne/

Od dnia 2 lipca 2012 roku C. W. zarejestrowany jest jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku dla bezrobotnych w okresie od 10 lipca 2012 roku do dnia 9 stycznia 2013 roku. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny podjęcia odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

/dowody: zaświadczenie k. 19 akt ubezpieczeniowych/

W okresie od 1 lutego 1970 roku do 1 sierpnia 1973 roku C. W. zatrudniony był w (...) w P. na stanowisku ucznia mechanika pojazdów.

W tym czasie odbywał naukę rzemiosła mechaniki pojazdowej. W tym czasie C. W. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał pracę mechanika samochodowego zaś wieczorami uczęszczał do szkoły zawodowej w systemie wieczorowym.

W trakcie zatrudnienia C. W. doszło do przejścia zakładu pracy z syna F. S. na ojca F. S..

/dowody: świadectwo pracy k. 5 akt ubezpieczeniowych; umowa o naukę rzemiosła koperta k. 19; zeznania świadka B. C. 00:03:29 – 00:09:49 k. 21; dowód z przesłuchania w charakterze strony 00:10:56 – 00:18:21 k. 21/

Za C. W. w okresie jego zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) w P., poza okresem od 1 lipca 1970 roku do 30 września 1970 roku, nie były odprowadzane obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 9 stycznia 2013 roku C. W. złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne.

Decyzją z dnia 13 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił C. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego.

/okoliczności bezsporne/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, których wiarygodności oraz autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron procesu. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności z urzędu. Dokumenty urzędowe należało uznać za wiarygodne jako sporządzone przez właściwy organ, w odpowiedniej formie, których autentyczność nie została podważona przez żadną ze stron.

Ponadto, Sąd oparł się na zeznaniach świadka B. C. jak również na zeznaniach C. W., przesłuchanego w charakterze strony. Świadek potwierdził, iż ubezpieczony świadczył pracę w zakładzie (...). Sąd uznał jego zeznania za w pełni wiarygodne albowiem były spójne i logiczne. Ponadto zeznania te nie były nacechowane emocjonalnie. Świadek odpowiadał zgodnie z posiadaną przez niego wiedzą a brak wiedzy co do szczegółów związanych z datami i innymi szczegółami uzasadnia upływ czasu. Również zeznania strony C. W. należy uznać za wiarygodne. W ocenie Sądu zeznania te zawierają spójne informacje i korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami świadka, a przede wszystkim z dokumentami złożonymi do akt ubezpieczeniowych.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie ubezpieczonego C. W. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 120, poz. 1252) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1)  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2)  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3)  do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych", i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4)  zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5)  do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6)  do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

W myśl ust. 2 za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Kwestią niesporną jest, że ubezpieczony spełnił przesłanki wymienione w przepisie art. 2 ust. 3 w/w ustawy. Poza sporem pozostawało także, iż wnioskodawca do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, tj. do dnia 31 grudnia 2012 r., w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym był zatrudniony przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres składowy i nieskładkowy, który łącznie wyniósł 38 lat i 28 dni.

Sporne pozostawało ustalenie, czy do okresów składkowych ubezpieczonego można zaliczyć okres zatrudnienia ubezpieczonego w przedsiębiorstwie (...) w P..

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 2 pkt 1 podpunkt a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.

Wymaga zatem ustalenia kwestia, czy użyte w przepisach art. 6 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określenie „okresy opłacania składek na ubezpieczenie społeczne” w odniesieniu do pracowniczego ubezpieczenia społecznego oznacza, że warunkiem uznania za okres składkowy okresu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę jest opłacenie przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne pracownika.

Należy zauważyć, że w obecnym stanie prawnym obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne zarówno w części obciążającej pracodawcę, jak i pracownika, spoczywa na pracodawcy - płatniku. Wykonywanie przez pracodawcę tego obowiązku jest niezależne od pracownika, zatem zaleganie pracodawcy ze składkami lub uchylanie się od ich opłacania powodowałoby brak środków na indywidualnym koncie pracownika, co miałoby wpływ na wysokość przyszłych świadczeń.

W związku z tym został wprowadzony mechanizm chroniący pracownika przed skutkami niezależnego od niego zaniechania. W trybie określonym przepisem art. 40 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 roku Nr 205, poz. 1585 ze zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje na koncie ubezpieczonego uzupełnienia kwoty składek nieuregulowanych przez płatnika. Jeżeli tryb ten zostanie wyczerpany, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, w którym pracownik otrzymuje wynagrodzenie, jest okresem ubezpieczenia, czyli okresem składkowym, niezależnie od tego, czy pracodawca opłacił składki na ubezpieczenie.

Zatem uzależnienie uznania okresu zatrudnienia wykonywanego w poprzednim stanie prawnym, czyli przed dniem 1 stycznia 1999 roku, za okres składkowy od opłacenia przez pracodawcę składek, kłóciłoby się z zasadą równego traktowania wszystkich ubezpieczonych sformułowaną w art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Wprowadzałoby także zróżnicowanie pracowników pozostających w zatrudnieniu przed wejściem w życie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez nałożenie obowiązku wykazania faktu opłacenia składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne tylko na niektórych, a nie wszystkich pracowników. W konsekwencji należy stwierdzić, że dla uznania okresu zatrudnienia wykonywanego przed wejściem w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okres składkowy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy nie jest wymagane wykazanie opłacenia przez pracodawcę składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne.

Zgodnie z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym nie ulega wątpliwości, że ubezpieczony C. W. w okresie od 1 lutego 1970 roku do 30 czerwca 1970 roku oraz od 1 października 1970 roku do 1 sierpnia 1973 roku świadczył stale i w pełnym wymiarze czasu pracę na rzecz przedsiębiorstwa (...) w P., za które to okresy nie została opłacana składka na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne. Mając zatem na uwadze powyższe rozważania Sąd doszedł do przekonania, iż okresy tego zatrudnienia uznać należy za okresy składkowe.

Podkreślić należy, iż słuszność powyższych rozważań znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2007 r., sygn. akt II UK 185/06, OSNP 2008/9-10/143 zgodnie z którym dla uznania okresu zatrudnienia wykonywanego przed wejściem w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) za okres składkowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 2 tej ustawy, nie jest wymagane wykazanie przez osobę ubiegającą się o emeryturę lub rentę opłacania przez pracodawcę składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne.

Reasumując sporny okres uznać należy jako okres składkowy, który to okres, łącznie z uznanymi przez pozwanego, przekracza wymagane 40 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Wobec powyższego, na mocy przepisów przywołanych wyżej i w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd orzekł jak w wyroku.

Sędzia SR del. do SO Elżbieta Trybulec – Czernek