III CNP 14/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 14/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa I. K.
przeciwko L. Ż.
o wydanie rzeczy lub o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 listopada 2014 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 lipca 2012 r. ,
odrzuca skargę i oddala wniosek pełnomocnika skarżącego
o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 3 lipca 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanego
od wyroku z dnia 7 grudnia 2011 r. Sądu Okręgowego w K. w sprawie o wydanie
rzeczy lub o zapłatę.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwany wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego wyroku niezgodnego
z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego powodu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), który oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła - ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru - oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia poprzez powoływanie
i przedstawianie dowodów, w tym tzw. dowody niedające pewności, oraz innych
środków, nieuznawanych przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia,
surogaty dokumentów. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c. sformułowanie „przez
wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia a powstaniem
szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek przyczynowy, o którym
mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego skutkuje niemożnością
uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie zaskarżonego orzeczenia
i sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi zatem być spowodowana
przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać realnie poniesiona nie później
niż w chwili wydania orzeczenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
17 listopada 2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153, z dnia 27 lipca
2006 r., II BP 11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia 28 listopada 2006 r.,
III CNP 46/06, IC 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja 2007 r., III CNP 30/07,
IC 2008, nr 12, s. 52).
3
Skarżący, dążąc do uprawdopodobnienia poniesienia szkody, powołał się na
dowody znajdujące się w aktach sprawy pierwszej oraz drugiej instancji co jest zbyt
ogólnikowe i w oczywisty sposób niewystarczające do spełnienia wymagania
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por. postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia z dnia 6 lipca 2007 r., II CNP 92/07, nie publ., z dnia 26 czerwca 2008 r., I
CNP 35/08, nie publ., z dnia 23 października 2014 r., V CNP 15/14, nie publ.).
Pozwany mógłby ponieść szkodę tylko wtedy, gdyby wydał zasądzone rzeczy lub
zapłacił zasądzoną należność, a tego nawet nie twierdzi. Okoliczność ta
potwierdza niespełnienie przez skarżącego omawianego wymagania.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, odrzucenie skargi
z powodu jej braków konstrukcyjnych nie uzasadnia przyznania od Skarbu
Państwa ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi wynagrodzenia za pomoc
prawną udzieloną stronie w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (por. np.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2013 r., II CNP 67/12,
nie publ., z dnia 21 czerwca 2012 r., IV CNP 17/12, nie publ., z dnia 22 stycznia
2008 r., II CZ 106/07, nie publ. i z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC
2008, nr 3, poz. 41).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa I. K.
przeciwko L. Ż.
o wydanie rzeczy lub o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 listopada 2014 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 lipca 2012 r. ,
odrzuca skargę i oddala wniosek pełnomocnika skarżącego
o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 3 lipca 2012 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanego
od wyroku z dnia 7 grudnia 2011 r. Sądu Okręgowego w K. w sprawie o wydanie
rzeczy lub o zapłatę.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwany wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego wyroku niezgodnego
z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego powodu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), który oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła - ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru - oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia poprzez powoływanie
i przedstawianie dowodów, w tym tzw. dowody niedające pewności, oraz innych
środków, nieuznawanych przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia,
surogaty dokumentów. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c. sformułowanie „przez
wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia a powstaniem
szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek przyczynowy, o którym
mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego skutkuje niemożnością
uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie zaskarżonego orzeczenia
i sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi zatem być spowodowana
przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać realnie poniesiona nie później
niż w chwili wydania orzeczenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
17 listopada 2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153, z dnia 27 lipca
2006 r., II BP 11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia 28 listopada 2006 r.,
III CNP 46/06, IC 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja 2007 r., III CNP 30/07,
IC 2008, nr 12, s. 52).
3
Skarżący, dążąc do uprawdopodobnienia poniesienia szkody, powołał się na
dowody znajdujące się w aktach sprawy pierwszej oraz drugiej instancji co jest zbyt
ogólnikowe i w oczywisty sposób niewystarczające do spełnienia wymagania
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por. postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia z dnia 6 lipca 2007 r., II CNP 92/07, nie publ., z dnia 26 czerwca 2008 r., I
CNP 35/08, nie publ., z dnia 23 października 2014 r., V CNP 15/14, nie publ.).
Pozwany mógłby ponieść szkodę tylko wtedy, gdyby wydał zasądzone rzeczy lub
zapłacił zasądzoną należność, a tego nawet nie twierdzi. Okoliczność ta
potwierdza niespełnienie przez skarżącego omawianego wymagania.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, odrzucenie skargi
z powodu jej braków konstrukcyjnych nie uzasadnia przyznania od Skarbu
Państwa ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi wynagrodzenia za pomoc
prawną udzieloną stronie w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (por. np.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2013 r., II CNP 67/12,
nie publ., z dnia 21 czerwca 2012 r., IV CNP 17/12, nie publ., z dnia 22 stycznia
2008 r., II CZ 106/07, nie publ. i z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC
2008, nr 3, poz. 41).