Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Piszu oskarżył A. Z. o to że:

I.  W dniu 13 maja 2014 roku w miejscowości G., gm. O., okręgu (...), dokonał kradzieży energii elektrycznej poprzez nielegalne podłączenie się do linii elektrycznej zasilającej budynek o nr (...), czym wyrządził (...) S.A z siedzibą w L. szkodę o nieustalonej wartości

tj. o czyn z art. 278 § 5 kk

II.  W dniu 13 maja 2014 roku na rzece O., przy posesji o nr (...) w miejscowości G., gm. O., okręgu (...), nie będąc uprawnionym do rybactwa śródlądowego dokonał nielegalnego połowu ryb poprzez wytworzenie w wodzie pola elektrycznego charakterystycznego dla prądu ziemnego, zamierzając w ten sposób pozyskać ryby czym działał na szkodę (...) Gospodarstwo (...) w R.

tj. o czyn z art. 27 c ust. 1 pkt 4 Ustawy o Rybactwie Śródlądowym

III.  W dniu 6 czerwca 2014 roku około godz. 3:10 w miejscowości G., gm. O., okręgu (...), dokonał kradzieży energii elektrycznej poprzez nielegalne podłączenie się do linii elektrycznej zasilającej budynek o nr (...), czym wyrządził (...) S.A z siedzibą w L. szkodę o nieustalonej wartości

tj. o czyn z art. 278 § 5 kk

IV.  W dniu 6 czerwca 2014 roku około godz. 3:10 na rzece O., przy posesji o nr (...) w miejscowości G., gm. O., okręgu (...), nie będąc uprawnionym do rybactwa śródlądowego dokonał nielegalnego połowu ryb poprzez wytworzenie w wodzie pola elektrycznego charakterystycznego dla prądu ziemnego, pozyskując w ten sposób jednego węgorza o wadze 0,33 kg i wartości 19,80 zł oraz kilkanaście sztuk ryb z gatunku płoć o łącznej wadze 1 kg i wartości 3 zł, czym działał na szkodę (...) Gospodarstwo (...) w R.

tj. o czyn z art. 27 c ust. 1 pkt 4 Ustawy o Rybactwie Śródlądowym

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 12 na 13 maja 2014 r. strażnicy rybaccy M. K. (1), W. W. i A. B. dokonywali patrolu rzeki O. w miejscowości G. pod kątem nielegalnego połowu ryb. Patrol był prowadzony kierunkowo i celowo w tym miejscu, albowiem strażnicy na podstawie posiadanych informacji podejrzewali, iż oskarżony A. Z. mógł ponownie nielegalnie poławiać ryby za pomocą prądu elektrycznego. Oskarżony A. Z. był już bowiem w przeszłości zatrzymywany w związku z tego rodzaju procederem. W kwietniu 2014 r. strażnik rybacki M. K. (1) widział, jak oskarżony A. Z. rozwijał przewód elektryczny prawdopodobnie w celu podłączenia go do trakcji elektrycznej. Ostatecznie jednakże tego nie uczynił, albowiem zauważył, że był obserwowany przez strażników rybackich.

Stąd też strażnicy rybaccy ponownie udali się w nocy 12/13 maja 2014 r. w to samo miejsce w ramach prowadzonego patrolu. Przejeżdżając około godziny 1.00 w nocy w pobliżu posesji nr (...) w miejscowości G., gdzie zamieszkiwał oskarżony, zauważyli zawieszony na trakcji elektrycznej przewód elektryczny, który wcześniej widzieli w tym samym miejscu jak rozwijał go A. Z.. Strażnicy zauważyli również stojącego na schodach posesji nr (...) w G. mężczyznę, którego z uwagi na odległość i panujące ciemności nie byli w stanie jednoznacznie rozpoznać. Mężczyzna ten, na widok strażników rybackich wszedł do budynku. Biorąc pod uwagę, że oskarżony mieszkał w tym budynku samotnie, z dużą dozą prawdopodobieństwa strażnicy założyli, iż był to oskarżony A. Z.. W dalszej kolejności strażnicy stwierdzili, że kabel podprowadzony został do rzeki O.. Nie dotykali tego kabla i nie sprawdzali do czego był on podłączony z uwagi na obawę przed porażeniem prądem. W międzyczasie W. W. wezwał na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy Policji oraz pracowników zakładu elektrycznego. Przewód elektryczny został odłączony ze słupa przez elektryków.

Z kolei w dniu 06 czerwca 2014 r. strażnicy rybaccy, w tym samym składzie co poprzednio, w ramach prowadzonego patrolu, tym razem postanowili zaczaić się na sprawcę nielegalnego połowu ryb. W nocy około godziny 2.00 ponownie w trakcie obserwacji rzeki O. w miejscowości G., w okolicy mostu, ujawnili podłączony do trakcji elektrycznej przewód elektryczny, który przeciągnięty był do rzeki. W związku z powyższym pozostali w ukryciu w pobliskich zaroślach i obserwując oczekiwali na pojawienie się właściciela przewodu elektrycznego. Około godziny 3.10 W. W. i M. K. (1) zauważyli znanego im osobiście A. Z., który przyszedł do kabla przyczepionego do trakcji elektrycznej, po czym zerwał drut, odciągnął go i ukrył na pobliskiej łące a następnie skierował się w stronę mostu i drogi prowadzącej do domu. W momencie, gdy oskarżony szedł w stronę swojego domu został ujęty przez strażników i doprowadzony do KP O.. Zabezpieczono też sprzęt użyty do kłusownictwa. Jak się okazało w tym dniu, za pomocą prądu, została pozyskana ryba w postaci jednego węgorza o wadze 0,33 kg i wartości 19,80 zł oraz kilkanaście ryb gatunku płoć o łącznej wadze około 1 kg i wartości 3 zł. Sprawca działał na szkodę (...) Gospodarstwa (...) w R..

Dopuszczając się wyżej wymienionych czynów oskarżony jednocześnie podłączał się do linii niskiego napięcia, powodując pobór energii elektrycznej bez jej pomiaru i bez zawartej umowy na dostawę energii. W wyniku jego działania szkodę poniósł także zakład energetyczny reprezentowany przez (...) S.A. z siedzibą w L.. Niemożliwym stało się precyzyjne wyliczenie jaką stratę ostatecznie poniosła spółka w wyniku działania oskarżonego.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. Z. k. 46, k. 57, k. 146v.; zeznania świadków: M. M. k. 49, k. 147; M. K. (1) k. 20v., k. 41v., k. 147 – 147v.; W. W. k. 5 – 5v., k. 40 – 40v., k. 147v. – 148v.; zeznania świadka J. G. k. 25v.-26; zeznania świadka B. G. k. 27v.; protokół oględzin miejsca wraz z materiałem poglądowym k. 6-17; wykaz dowodów rzeczowych k. 24, 52; protokół zatrzymania rzeczy k. 33-35; wycena ryb k. 37; protokół użycia alkometru k. 38; protokół przekazania ryb k. 48; pismo z (...) SA k. 53-54; dane osobo-poznawcze k. 58; protokół oględzin rzeczy wraz z materiałem poglądowym k. 60- 66; protokół zatrzymania osoby k. 121)

Oskarżony A. Z. w chwili orzekania miał 52 lata. Posiadał wykształcenie zawodowe – mechanik. Był osobą bezrobotną. Otrzymywał pomoc z (...) oraz od siostry przebywającej za granicą. Osiągał także dochód z prac dorywczych w wysokości około 300 – 400 zł. Był bezdzietnym kawalerem. W przeszłości leczył się psychiatrycznie. Oskarżonego zatrzymano i doprowadzono do szpitala (...) w W. w celu przeprowadzenia jednorazowych badań. Jak wynikało z opinii sądowo – psychiatrycznej u A. Z. nie rozpoznano choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Badany adekwatnie postrzegał rzeczywistość, nie wypowiadał sądów urojeniowych. Stwierdzono u ww. depresyjne zaburzenia adaptacyjne (zakłócenie innych czynności psychicznych). T. criminis oskarżony miał w pełni zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Był w przeszłości karany sądownie. Aktualnie popełnionych czynów dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18.01.2011 r., sygn. akt II K 606/10 za umyślne przestępstwo podobne (z art. 27a ust. 1 pkt 1 i art. 27a ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym) i zakończył odbywanie tejże kary w dniu 21.03.2013 r., albowiem postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie III Wydziału Penitencjarnego i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych z dnia 19 marca 2012 r. w sprawie o sygn. akt III Kow 749/12/el udzielono skazanemu A. Z. zezwolenia na odbycie kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego.

(dowód: odpis wyroku SR w Piszu II K 606/10 wraz z adnotacją o odbyciu kary k. 151; opis postanowienia SR w Piszu w sprawie II Ko 111/12 k. 152; odpis wyroku SR w Piszu w sprawie II K 667/11 k. 153-154; kopia postanowienia SO w Olsztynie w sprawie III K. 749/12/el k.155; odpis postanowienia SR w Szczytnie w sprawie VII Ko 212/13 k. 156; informacja z bazy pesel k. 67-68; informacja z K. k. 69-70; opinia sądowo-psychiatryczna k. 99-101, 122-124; aktualna informacja z K. k. 157-159; dane oskarżonego A. Z. k. 45 – 45v., k. 102v.)

Oskarżony A. Z. konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów. Podał, że nie miał z tym nic wspólnego. Wyjaśnił, że nad ranem wyszedł przed budynek, albowiem zaniepokoiło go szczekanie psa nad kanałem. Wówczas zatrzymali go strażnicy. Wyjaśnił, że nie kłusował żadnych ryb. Nie wkładał do rzeki przewodu elektrycznego. Nie podchodził również do żadnego przewodu elektrycznego i go nie zrywał. Wskazał, że przy posesji były słupy energetyczne, ale on nie wiedział kto podłączył przewód pod prąd i włożył przewód do rzeki. Przyznał, że w przeszłości był karany sądownie za kłusownictwo rybne. Robił to wówczas za pomocą prądu elektrycznego.

(vide wyjaśnienia oskarżonego A. Z. k. 46, k. 57, k. 146v.)

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, iż wina oskarżonego A. Z. w zakresie zarzucanych mu czynów nie budziła wątpliwości.

Przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności karnej wymaga ustalenia popełnienia przez sprawcę czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Ustalenie zaś, że czyn taki został popełniony polega na wykazaniu, że sprawca swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie ustawowe znamiona konkretnego występku zawarte w treści normy karnej, której naruszenie zostało mu zarzucone.

Wyjaśnienia oskarżonego A. Z., w zakresie w którym kategorycznie i konsekwentnie zaprzeczał popełnieniu zarzucanych mu czynów oraz wskazywał, że w dniach 13 maja 2014 r. i 06 czerwca 2014 r. w żadnym wypadku nie kłusował przy pomocy prądu elektrycznego na rzece O., w ocenie Sądu nie były wiarygodne i stanowiły jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Wyjaśnienia oskarżonego były zasadniczo sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w szczególności z wiarygodnymi w ocenie Sądu zeznaniami strażników rybackich, którzy w obu przypadkach ujęli kłusującego sprawcę praktycznie na „gorącym uczynku”. Należy w tym miejscu wyraźnie podkreślić, iż dając wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, Sąd jednocześnie zobligowany byłby odmówić przymiotu wiarygodności zeznaniom strażników rybackich, albowiem wyjaśnienia oskarżonego pozostawały w oczywistej kontrze do tychże zeznań. Okoliczności sprawy i pozostały materiał dowodowy utwierdziły Sąd w przekonaniu, iż to właśnie wersja przedstawiona przez strażników rybackich znajdowała odzwierciedlenie w zaistniałej rzeczywistości.

Przesłuchani w sprawie strażnicy rybaccy, tj. M. M. (vide k.
49, k. 147), M. K. (1) (vide k. 20v., k. 41v., k. 147 – 147v.)
i W. W. (vide k. 5 – 5v., k. 40 – 40v., k. 147v. – 148v.) konsekwentnie zeznawali, iż od samego początku byli przekonani, że osobą dokonującą nielegalnego połowu ryb na rzecze O. przy pomocy przewodu elektrycznego podłączonego do linii energetycznej był A. Z.. W swoich podejrzeniach mieli na względzie, iż oskarżony był już w przeszłości karany za podobny czyn. Jednocześnie upewnili się w swoich podejrzeniach, kiedy to w dniu 13 maja 2014 r. w godzinach nocnych zauważyli mężczyznę, przebywającego na schodach przed budynkiem posesji należącej do oskarżonego. Na marginesie trzeba wskazać, iż oskarżony w tym budynku mieszkał sam. Mężczyzna ten zdradzał wyraźne zainteresowanie rozciągniętym w kierunku rzeki przewodem elektrycznym. Nie udało się wówczas zatrzymać go przy tym jak manipulował przy kablu, albowiem mężczyzna spłoszony obecnością strażników schował się do budynku. Stąd też kolejną próbę ujęcia sprawcy strażnicy przygotowali bardziej skutecznie. W związku z powyższym w dniu 06 czerwca 2014 r. udało się im zatrzymać oskarżonego „na gorącym uczynku”, po tym kiedy przyszedł i odłączył przewód elektryczny od źródła prądu. Zeznania strażników były przy tym kategoryczne, spójne i zazębiały się ze sobą. W sposób oczywisty korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, tj. protokołem oględzin miejsca wraz z materiałem poglądowym (vide k. 6-17), wykazem dowodów rzeczowych (vide k. 24, 52), protokołem zatrzymania rzeczy (vide k. 33-35), wyceną ryb (vide k. 37), protokołem oględzin rzeczy wraz z materiałem poglądowym (vide k. 60- 66) i protokołem zatrzymania osoby (vide k. 121). Sąd dał wiarę zeznaniom wymienionych świadków, które to zeznania zawierały jedynie okoliczności, jakie zaistniały, bez jakichkolwiek przemyśleń czy wspólnych uzgodnień. Ponadto w ocenie Sądu zeznania te były logiczne, natomiast w powiązaniu ze sobą tworzyły zgodny obraz przebiegu wydarzeń. Oprócz cech spójności i konsekwencji, zauważyć należy, iż pochodziły one od osób, relacjonujących swe naoczne spostrzeżenia poczynione w trakcie wykonywania obowiązków służbowych i nie mających w ocenie Sądu żadnych powodów, aby zeznawać fałszywie na niekorzyść oskarżonego. Znamiennym było również, iż przewód elektryczny rozwinięty został w bliskim sąsiedztwie posesji należącej do oskarżonego, który wszakże był już w przeszłości karany za tego rodzaju czyn i kilkukrotnie za kłusownictwo rybne. Sam oskarżony przyznał, że wiedział o jaki kabel chodziło, zaprzeczając jednocześnie, jakoby miał z nim cokolwiek wspólnego. Sąsiedzi oskarżonego nie posiadali żadnej wiedzy odnośnie niniejszej sprawy, stąd ich zeznania nie wiele wniosły do sprawy. (vide k. 25v. – 26, k. 27v.)

Oskarżony nie przedstawił żadnych logicznych argumentów, które pozwoliłyby ocenić, iż strażnicy rybaccy mieli powody, aby fałszywie go oskarżyć choćby o czynność odłączenia przewodu elektrycznego od źródła prądu w dniu 03 czerwca 2014 r. Należy zaznaczyć, że świadkowie zeznawali także na okoliczności wydawać by się mogło korzystne z punktu widzenia oskarżonego, albowiem szczerze podali, że za pierwszy razem (dnia 13 maja 2014 r.) z uwagi na panujące ciemności i znaczną odległość nie byli w stanie jednoznacznie rozpoznać w zauważonym mężczyźnie oskarżonego A. Z., a swoje podejrzenia co do jego sprawstwa, oparli jedynie na podstawie towarzyszących czynowi okoliczności. Dodatkowo, gdyby przyjąć, że wersja strażników była nieprawdziwa, należałoby uznać jednocześnie, iż przeprowadzili oni zakrojoną na szeroką skalę intrygę, zmierzającą de facto do przypisania przestępstwa niewinnemu mężczyźnie. Obiektywnie rzecz oceniając, zachowanie takie w świetle zgromadzonych dowodów należałoby ocenić jako irracjonalne i niczym nieuzasadnione.

Jednocześnie Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego A. Z. jako niewiarygodne, albowiem były one wyraźnie sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd dodatkowo stwierdził, iż ustalony stan faktyczny, poparty materiałem dowodowym w postaci przytoczonych powyżej zeznań strażników rybackich znajduje również odzwierciedlenie w innych dowodach i wywiedzionych na ich podstawie poszlakach, które to w oczywisty sposób potwierdziły wersję prezentowaną przez świadków oraz wskazałyjednoznacznie, iż to oskarżony kłusował na rzecze O. przy użyciu prądu elektrycznego.

Na podstawie opinii sądowo – psychiatrycznej (vide k. 122 – 124) u A. Z. nie rozpoznano choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Badany adekwatnie postrzegał rzeczywistość, nie wypowiadał sądów urojeniowych. Stwierdzono u niego. depresyjne zaburzenia adaptacyjne (zakłócenie innych czynności psychicznych). T. criminis oskarżony miał w pełni zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Opinia sądowo – psychiatryczna była wyczerpująca, jednoznaczna, odpowiadająca na pytania zawarte w postanowieniu o dopuszczeniu tego dowodu, sporządzona została przez osoby legitymujące się wiedzą specjalną z zakresu psychiatrii i nie budziła wątpliwości co do bezstronności sporządzających ją biegłych.

W konsekwencji zdaniem Sądu wina oskarżonego A. Z. została mu udowodniona.

Sąd przyjął, że powyższe czyny zostały popełnione w warunkach dwóch ciągów przestępstw, których znamiona określonego w art. 91 § 1 kk, zgodnie z którym to przepisem jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. I tak zgodnie z art. art. 278 § 1 kk kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio do kradzieży energi (§ 5). Dodatkowymi jednak przesłankami warunkującymi istnienie ciągu przestępstw są: tożsamość kwalifikacji, krótkie odstępy czasu, podobny sposób działania. W realiach niniejszej sprawy nie budziło najmniejszych wątpliwości, iż w stosunku do analizowanych czynów nie zapadł żaden wyrok, chociażby nieprawomocny. Pierwszy czyn został popełniony w dniu 13 maja 2014 r., natomiast drugi w dniu 06 czerwca 2014 r. Istotnym jest, że wskazane czyny zostały popełnione w podobny sposób, albowiem sprawca dwukrotnie wykorzystał taką samą, powtarzającą się sytuację (sposobność) do zaboru energii elektrycznej. Na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 91 § 1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu w punkcie 1 wyroku karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto, przy wykorzystaniu zabranej energii elektrycznej, oskarżony poławiał ryby wbrew przepisom ustawy i swoim działaniem dwukrotnie wypełnił także znamiona czynu zabronionego określonego w art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 189, poz.1471 z 2009 r. z późn. zm. ). W tej sytuacji i z tych samych przyczyn również znalazł zastosowanie art. 91 § 1 kk (ciąg przestępstw). Z tychże przyczyn oskarżonego A. Z. Sąd uznał za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w pkt. II i IV aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że dopuścił ich się przed upływem 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18.01.2011 r., sygn. akt II K 606/10 za umyślne przestępstwo podobne i zakończył odbywanie kary w dniu 21.03.2013 r., (vide k. odpis wyroku SR w Piszu II K 606/10 wraz z adnotacją o odbyciu kary k. 151, odpis postanowienia SO w Olsztynie w sprawie III K. 749/12/el k. 155, odpis postanowienia SR w Szczytnie w sprawie VII Ko 212/13 k. 156) stanowiących występki z art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18.04.1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 189 poz. 1471 z 2009 roku) w zw. z art. 64 § 1 kk, przyjmując, że popełnione zostały w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk i na podstawie art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18.04.1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 189 poz. 1471 z 2009 roku) w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazał go i wymierzył karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Wymierzając każdorazowo karę, Sąd na niekorzyść oskarżonego poczytał jego uprzednią karalność (vide dane o karalności k. 157 - 159), w tym również miał na uwadze, że oskarżony był sprawcą notorycznym i uporczywym, co wyraźnie mogło wzmagać w społeczności lokalnej (także wśród strażników rybackich) poczucie szkodliwości jego zachowań. Należy podkreślić wyraźnie, że w przypadku czynów związanych bezpośrednio z kłusowaniem ryb, mamy do czynienia z recydywistą. Oskarżony działał w warunkach recydywy szczególnej w jej typie podstawowym, ponieważ popełnił umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, z tych przyczyn Sąd mógł wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę (art. 64 § 1 kk). Stąd też przy wymiarze kary należało uwzględnić obostrzenia wynikające z tego faktu. Oskarżony wszakże nie pierwszy raz wszedł w konflikt z prawem, w przeszłości wykonywał już nawet karę pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, a więc bardzo dobrze znał konsekwencje zachowania niezgodnego z prawem. Pomimo powyższego nie wyciągnął żadnych wniosków i ponownie w sposób rażący naruszył obowiązujący porządek prawny. Zatem w ocenie Sądu jedynie kara o charakterze izolacyjnym jest w stanie zapobiec w przyszłości powrotowi oskarżonego na drogę przestępstwa. W warunkach wolnościowych niewątpliwie cały czas lekceważył on obowiązujący porządek prawny. W związku z tym, że oskarżony był w przeszłości karany sądownie i wykonywał karę pozbawienia wolności, Sąd uznał, że wobec niego nie istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna oraz okoliczności uzasadniające warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego przeczył zastosowaniu dobrodziejstwa tej instytucji.

Na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk Sąd połączył orzeczone w punktach I i II wyroku wobec oskarżonego A. Z. kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd zastosował przy wymiarze kary łącznej zasadę asperacji. Sąd nie mógł zastosować w niniejszej sprawie zasady kumulacji kar, gdyż stanowiłoby to dla oskarżonego dolegliwość przekraczającą potrzeby resocjalizacyjne oraz potrzeby kształtowania społecznego poczucia sprawiedliwości. Nie budzi wątpliwości również fakt, że w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do zastosowania zasady pełnej absorpcji. Oskarżony popełnił więcej niż jedno przestępstwo, co jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Nie podlega dyskusji, że kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego, ale też z drugiej strony, nie może stanowić dla niego zbyt dużej premii, powodowanej popełnieniem większej ilości przestępstw. Sytuacja skazanego, który wielokrotnie dopuścił się czynów karalnych, w porównaniu z osobą, która popełniła pojedynczy czyn przestępny, byłaby przy zastosowaniu zasady absorpcji rażąco niesprawiedliwa.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest wyważona i nie może być uznana za rażącą swoją surowością, zwłaszcza mając na uwadze ustawowe zagrożenie za przypisane oskarżonemu czyny i wszelkie związane z tym obostrzenia. Sąd miał na względzie, iż oskarżony miał w przeszłości problemy zdrowotne (ze zdrowiem psychicznym), nie mniej okoliczności owe nie miały przeważającego znaczenia przy wymiarze kary, z uwagi na znaczną szkodliwość społeczną czynów, jakich dopuścił się oskarżony. Tym bardziej, że oskarżony nie pierwszy raz wszedł w konflikt z prawem i pomimo pewnych dolegliwości natury zdrowotnej bardzo dobrze znał konsekwencje związane ze swoim nagannym postępowaniem. Oskarżony sam podawał, że wiedział, iż nie wolno kraść prądu i kłusować.

Na podstawie art. 27c ust. 2 wyżej cytowanej ustawy Sąd orzekł wobec oskarżonego A. Z. środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości na jego koszt poprzez wywieszenie odpisu orzeczenia wraz z pełnymi danymi osobowymi oskarżonego na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta i Gminy w O. na okres 1 (jednego) miesiąca. Jest to kolejny środek karny, który w ocenie Sądu obok kary pozbawienia wolności może przyczynić się do zaprzestania przez oskarżonego kontynuowania negatywnych zachowań w przyszłości.

Na podstawie art. 27c ust. 3 pkt 1 lit. b wyżej cytowanej ustawy Sąd orzekł wobec oskarżonego A. Z. nawiązkę w wysokości 400 (czterystu) złotych na rzecz Polskiego Związku Wędkarskiego Gospodarstwo (...) w S. Zakład w R., a na podstawie art. 27c ust. 3 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy Sąd orzekł wobec oskarżonego A. Z. środek karny w postaci przepadku dowodów rzeczowych zatrzymanych w sprawie i użytych do popełnienia przestępstw, wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 1 – 4 na karcie 52 akt sprawy, zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów tut. Sądu pod poz. 42/14.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r., Nr 123, poz.1058) i § 14 ust. 2 pkt 1 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 z póź. zm.) Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. T. kwotę 432 (czterystu trzydziestu dwóch) złotych tytułem wynagrodzenia za wykonywaną z urzędu obronę oskarżonego A. Z. w sprawie, powiększoną o kwotę 99,36 (dziewięćdziesięciu dziewięciu złotych i trzydziestu sześciu groszy) złotych tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49 poz. 223 z 1983r.z póź. zm.) Sąd zwolnił oskarżonego A. Z. od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

Sytuacja finansowa, warunki osobiste oskarżonego i fakt orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności w ocenie Sądu, nie pozwalają przyjąć, iż będzie on w stanie uiścić powyższych kosztów w całości, ani nawet w części.

ZARZĄDZENIE

- odnotować;

- odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć oskarżonemu i jego obrońcy;

- za 7 dni lub z apelacją.

P., dnia 09 lipca 2015 r.