Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 sierpnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2015 r. w Lublinie

sprawy Centrum (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

z udziałem zainteresowanych S. K. i T. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu i zapłatę składek

na skutek apelacji Centrum (...)

z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu

z dnia 12 lutego 2015 r. sygn. akt VI U 1878/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od Centrum (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

III AUa 353/15

UZASADNIENIE

Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzjami z dnia 18 września 2013 roku, Nr (...) - (...), Nr (...) - (...), Nr (...) - (...) ustalił płatnikowi (...) spółka z o.o. kwotę należnych składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od 11/2009 r. do 05/2013 r. oraz stwierdził, że S. K. jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy o świadczenie usług, do której mają zastosowanie przepisy o zleceniu, u płatnika składek (...) spółka z o.o. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w okresie od dnia 1 października 2012 roku do dnia 31 maja 2013 roku i ustalającej dla niego miesięczne podstawy wymiaru składek na poszczególne ubezpieczenia.

Od tych decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Radomiu wniosła (...) spółka z o.o., zarzucając brak należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy poprzez błędne ustalenie, że S. K. i T. D. wykonywali pracę na podstawie umowy o świadczenie usług, do której mają zastosowanie przepisy o zleceniu, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny doprowadzał do stwierdzenia, że wykonywali oni czynności na podstawie umowy o dzieło. W ramach zawartej umowy o dzieło, T. D., zobowiązał się w okresie od dnia 1 października 2009 roku do dnia 31 października 2010 roku dokonać modernizacji opraw oświetleniowych, przygotować teren pod montaż kabli i słupów oświetleniowych, realizować projekty pod względem rzeczowym, organizacyjnym i logistycznym na terenie całej Polski oraz przygotować bazę i zaplecze magazynowe, z zastrzeżeniem zwrotu kosztów delegacji, za wykonanie czego miał otrzymać wynagrodzenie wg ryczałtu umownego. S. K. natomiast, w ramach zawartej umowy o współpracy oraz umowy o dzieło zobowiązał się prowadzić konserwację oświetlenia na terenie J. i gmin sąsiadujących. Wykonanie dzieła polegało na naprawie konkretnych elementów oświetlenia ulicznego na terenie miasta i gminy J.. S. K. posługiwał się przy tym własnymi narzędziami i samochodem. Otrzymywał wynagrodzenie według postanowień umowy.

Na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 roku, pełnomocnik wnioskodawcy oświadczył, że z uwagi na prawomocne rozstrzygnięcie sprawy o podleganie ubezpieczeniu społecznemu T. D., cofa odwołanie w części dotyczącej wysokości składek T. D. na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Sąd Okręgowy w Radomiu wyrokiem z dnia 12 lutego 2015 roku oddalił odwołanie od decyzji Nr (...) dotyczącej podlegania ubezpieczeniu przez S. K., oddalił odwołanie od decyzji Nr (...) w części dotyczącej ubezpieczonego S. K. oraz umorzył postępowanie w części dotyczącej ubezpieczonego T. D., oddalił odwołanie od decyzji Nr (...) w części dotyczącej ubezpieczonego S. K. a umorzył postępowanie w części dotyczącej ubezpieczonego T. D. oraz zasądził od Centrum (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. kwotę 240 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 29 września 2012 roku (...) spółka z o.o. (zleceniodawca), reprezentowana przez prezesa S. T. zawarła ze S. K. (zleceniobiorcą) umowę nazwaną ,,umowa o dzieło”, na podstawie której, zleceniobiorca zobowiązał się na zlecenie zleceniodawcy do świadczenia usług w zakresie konserwacji oświetlenia ulicznego zgodnie z umową o współpracy. Za wykonanie przedmiotu umowy zleceniobiorcy przysługiwało wynagrodzenie w wysokości 1 800 zł brutto miesięczne. S. K. świadczył usługi w zakresie konserwacji oświetlenia ulicznego na terenie J. i gmin sąsiednich w każdy poniedziałek i wtorek w godzinach dyżuru brygady, usuwania awarii i usterek dotyczących całych obwodów oświetleniowych na terenie gminy J., w godzinach wieczornych oraz w soboty, niedziele i święta, poza dyżurem brygady, usuwania awarii i zabezpieczenia zdarzeń związanych z wypadkami drogowymi oraz innych zgłaszanych przez policję i służby porządkowe na terenie gminy J. oraz pomocy i doradztwa w sporządzaniu schematów systemu oświetlenia oraz lokalizacji urządzeń na terenie gminy J.. (...) spółka z o.o. zapewniała przy tym wszystkie niezbędne do konserwacji oraz usuwania awarii materiały i towary. Umowa pomiędzy stronami została zawarta na czas nieoznaczony.

W wyniku przeprowadzonego przez ZUS postępowania kontrolnego u płatnika składek (...) spółki z o.o., organ rentowy stwierdził, że płatnik za ubezpieczonego T. D. z tytułu zawartej w okresie od dnia 1 października 2009 roku do dnia 31 października 2010 roku umowy cywilnoprawnej i S. K. z tytułu zawartej w okresie od dnia 1 października 2012 roku umowy cywilnoprawnej nie naliczył składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu uzyskanego z tytułu w/w umów. W konsekwencji organ rentowy, w dniu 18 września 2013 roku wydał sporne decyzje stwierdzające dla płatnika (...) spółki z o.o. kwoty należnych składek na FP i FGŚP oraz podleganie S. K. obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu.

Podstawę ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd stanowiły przedstawione dokumenty, które dotyczyły treści istniejących pomiędzy (...) spółką z o.o., a S. K. i T. D. stosunków prawnych i zasadności decyzji wydanych przez organ rentowy. Dokumenty te nie budziły sporu co do swej formy i prawdziwości, dlatego też w ocenie Sądu zasługują na walor wiarygodności. Inaczej natomiast niż odwołujący, Sąd ocenił znaczenie prawne i kwalifikacje przedmiotowej umowy.

Wskazał, że nazwa umowy i jej stylistyka, z użyciem terminologii służącej podkreśleniu charakteru umowy jako umowy o dzieło, nie są elementem decydującym samodzielnie o rodzaju zobowiązania, w oderwaniu od oceny rzeczywistego przedmiotu tej umowy i sposobu oraz okoliczności jej wykonania (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2012 roku, III AUa 377/12, LEX nr 1213800; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 22 stycznia 2013 roku, III AUa 888/12, LEX nr 1271905).

Istotą umowy o dzieło, w rozumieniu art. 627 k.c., jest osiągnięcie określonego, zindywidualizowanego rezultatu w postaci materialnej lub niematerialnej. Umowa o świadczenie usług (zlecenie), w myśl art. 734 § 1 k.c., jest zaś umową starannego działania, zatem jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu, lecz oczywiście mogą (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 22 stycznia 2013 roku, III AUa 888/12, LEX nr 1271905). Zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym w judykaturze, jeżeli nawet celem stosunku umownego jest osiągnięcie określonego rezultatu, to nie wynika stąd jeszcze, iż dłużnik zobowiązuje się taki rezultat osiągnąć. Treść zobowiązania dłużnika pozostaje bowiem w ścisłej zależności od natury stosunku prawnego. Jeżeli osiągnięcie rezultatu określonego w celu zawarcia umowy uzależnione jest także od innych, mających nastąpić zdarzeń oraz czynników zewnętrznych, leżących poza oddziaływaniem dłużnika, to z reguły podejmuje on zobowiązanie starannego działania. W zobowiązaniach starannego działania podjęcie przez dłużnika wymaganych czynności, przy zachowaniu wiążącego go stopnia staranności oznacza, że dłużnik wykonał zobowiązanie, pomimo iż nie osiągnięto określonego celu umowy (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2006 roku, II CSK 117/06, LEX nr 332959). A zatem, w odróżnieniu od umowy o świadczenie usług (zlecenia), umowa o dzieło wymaga, by starania przyjmującego zamówienie doprowadziły do konkretnego, w przyszłości indywidualnie oznaczonego rezultatu. Umowa zlecenia nie akcentuje tego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia, nie wynik zatem, lecz starania w celu osiągnięcia tego wyniku, są elementem wyróżniającym dla umowy zlecenia, to jest przedmiotowo istotnym (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 1993 roku, III Aur 357/93, OSA 1994/6/49, LEX nr 13794).

Zgodnie z umową zawartą w dniu 29 września 2012 roku, S. K. zobowiązał się do konserwacji oświetlenia ulicznego na terenie J. i gmin sąsiednich w każdy poniedziałek i wtorek w godzinach dyżuru brygady, usuwania awarii i usterek dotyczących całych obwodów oświetleniowych na terenie gminy J., w godzinach wieczornych oraz w soboty, niedziele i święta, poza dyżurem brygady, usuwania awarii i zabezpieczenia zdarzeń związanych z wypadkami drogowymi oraz innych zgłaszanych przez policję i służby porządkowe na terenie gminy J. oraz pomocy i doradztwa w sporządzaniu schematów systemu oświetlenia oraz lokalizacji urządzeń na terenie gminy J.. Wykonywanie „dzieła” następowało przy pomocy niezbędnych do konserwacji oraz usuwania awarii materiałów i towarów zapewnianych przez (...) spółką z o.o. oraz nie było ograniczone terminem (umowa zawarta na czas nieoznaczony), a wynagrodzenie w/w miał otrzymywać miesięcznie w wysokości 1 800 zł brutto.

Jak wyżej wskazano, użycie w umowie terminologii i stylistyki służącej podkreśleniu charakteru umowy jako umowy o dzieło nie jest elementem decydującym samodzielnie o rodzaju zobowiązania, w oderwaniu od oceny rzeczywistego przedmiotu tej umowy i sposobu oraz okoliczności jej wykonania.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy stwierdził, że rzeczywistym przedmiotem analizowanych umów było świadczenie usług w zakresie bieżącej konserwacji oświetlenia ulicznego. Były to zatem typowe czynności polegające na starannym działaniu, bez wytworzenia rezultatu w znaczeniu materialnym lub niematerialnym. Wykonanie dzieła najczęściej przybiera postać wytworzenia rzeczy, lecz może także polegać na dokonaniu zmian w rzeczy już istniejącej, jej naprawieniu, przerobieniu lub uzupełnieniu albo na rozbudowie rzeczy, połączeniu z innymi rzeczami, dodaniu części składowych lub przynależności. Zawarta umowa nie przewidywała wykonania z góry oznaczonego – w sposób jednoznaczny i wymierny, dzieła. Nadto nie przewidywała konkretnego rezultatu wykonania umowy.

Wnioskodawca w toku postępowania nie wykazał w żaden sposób ilości wykonywanych miesięcznie zleconych prac, ani sposobu wyliczania należnego wynagrodzenia (było ono ustalone z góry w umowie). S. K. otrzymywał miesięczne jednakowe wynagrodzenie. Nie znajduje więc podstaw pogląd, że umowa o współpracy mająca za przedmiot powtarzalne i takie same usługi, świadczone systematycznie (w razie zaistniałej potrzeby), za stałym wynagrodzeniem, pozwala jednocześnie uznać, że były wykonywane odrębne (indywidualne) umowy o dzieło.

Organ rentowy dokonując oceny zawartej umowy nie naruszył też art. 353 ¹ kodeksu cywilnego, zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. To strony przedmiotowej umowy, zawierając umowy o dzieło, sprzeciwiły się właściwości i celowi tego stosunku, skoro jego przedmiotem było w istocie wykonanie określonej usługi, a nie indywidualnie dla każdego oznaczonego rezultatu. Podkreślić należy, że gdy granica między usługami a dziełem jest płynna, to jako kryterium odróżniające, uznaje się możliwość poddania umówionego rezultatu dzieła sprawdzianowi wad fizycznych. Jak już wyżej wyjaśniono, trudno określić, o jakie wady fizyczne mogłoby chodzić w przypadku „dzieła” w postaci konserwacji oświetlenia ulicznego, usuwania awarii i usterek oświetlenia powstałych na skutek wynikłych zdarzeń. Uznać zatem należy, że strony skonstruowały określoną sytuację prawną dla potrzeb uniknięcia obowiązku ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego, łączące strony zobowiązania były w istocie umowami o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o umowie zlecenia.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że w sprawach o ustalenie istnienia tytułu ubezpieczenia nie może poprzestać na akceptacji oświadczeń stron umowy co do tego, jaką miały wolę przy zawieraniu umowy, skoro strony są zainteresowane określoną kwalifikacją prawną tej umowy. W ten sposób organ orzekający uchylałby się od rzetelnej kontroli decyzji poddanej pod osąd. Ustawodawca wyposażył organ rentowy w uprawnienie do prowadzenia postępowania administracyjnego w przedmiocie prawidłowości zgłaszania i przebiegu ubezpieczeń społecznych - art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1442 z późn. zm.), co jednoznacznie sprowadza się do badania rzeczywistej treści tytułu podlegania tym ubezpieczeniom. Zatem „podporządkowanie się” w procesie odwoławczym interesowi stron umowy, w oderwaniu od rzeczywistej treści badanego stosunku prawnego, byłoby nie do zaakceptowania. W rozpoznawanej sprawie umowa zawarta formalnie jako umowa o dzieło, była w istocie umową o świadczenie określonych usług. Umowa taka, jak wyżej wskazano, stanowi tytuł do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1442 z późn. zm.) oraz do ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 roku, nr 164, poz. 1027 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 i art. 12 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 2 ustawy systemowej osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy. Osoby te podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w tych samych ramach, z mocy art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. ,,e” w zw. z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 roku, nr 164, poz. 1027 z późn. zm.).

Przyjęcie, że strony łączyła umowa o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.), skutkuje uznaniem, że usługodawca podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w Radomiu uznał, że zaskarżona decyzja (...) Nr (...) w przedmiocie podlegania przez S. K. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym została wydana prawidłowo, tym samym na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie uznając je za bezzasadne, o czym orzekł w pkt 1 wyroku.

W konsekwencji na płatniku (...) spółce z o.o. ciążył również obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zatem decyzje organu rentowego Nr (...) - (...), Nr (...) - (...) są prawidłowe, a odwołania skarżącego podlegały oddaleniu (pkt 2 i 4 wyroku).

Wobec cofnięcia odwołania w części dotyczącej wysokości składek T. D. na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Sąd umorzył postępowanie w zakresie odwołania od decyzji Nr (...) w części dotyczącej T. D. (pkt 3 i 5 wyroku).

O kosztach postępowania w pkt 6 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98§1 i 3 kpc. Zasądzona od (...) spółki z o.o., na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. kwota 240 złotych stanowi wynagrodzenie pełnomocnika organu rentowego, które zostało określone na podstawie § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 roku, poz. 490).

Od tego wyroku apelację wniósł wnioskodawca Centrum (...) sp. z o.o. zaskarżając wyrok w punktach 1, 2, 4, oraz 6 w części oddalającej odwołania i zarzucał wyrokowi:

1.  Naruszenie prawa materialnego art.750 kc w związku z art.6 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie do ustalonego w prawie stanu faktycznego i uznanie, ze umowa zawarta przez powoda ze S. K. od 29 września 2012 roku na czas nieokreślony należy do kategorii umów o świadczenie usług w rozumieniu art.750 kc podczas gdy umowa ta ma charakter umowy o dzieło w rozumieniu art.627 i nast. Kc z uwagi na rodzaj powierzonych ubezpieczonemu do wykonania obowiązków oraz przewidziany i osiągnięty przez strony konkretny i sprawdzalny rezultat w postaci wykonywanych prac konserwacyjnych oświetlenia ulicznego;

2.  Naruszenie prawa materialnego w postaci art.627 kc poprzez ich niezastosowanie w ustalonym stanie faktycznym;

3.  Naruszenie prawa materialnego w postaci art.65 § 2 kc poprzez dokonanie niewłaściwej wykładni tego przepisu i przyjęcie, że strony łączyła umowa o świadczenie usług, podczas gdy zgodny zamiar stron oraz dosłowne brzmienie zawartych umów wskazują na to, ze strony łączyła umowa o dzieło;

4.  Naruszenie prawa procesowego art.98§ 1 i 3 kpc w związku z § 11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu poprzez ich błędne zastosowanie.

Wnosił o zmianę wyroku w zaskarżonej części i zmianę zaskarżonych decyzji poprzez stwierdzenie, że S. K. nie podlegał ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie oraz, ze spółka nie ma obowiązku zapłaty składek z tytułu wykonywanej przez S. K. umowy o dzieło oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i podlega oddaleniu.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń i wydał trafne, odpowiadające prawu rozstrzygnięcie, przedstawiając logiczną argumentację prawną. Sąd Apelacyjny akceptuje w całości zarówno ustalenia faktyczne jak i rozważania prawne poczynione przez Sąd I instancji, zatem nie zachodzi konieczność ich powtarzania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 1998 r. II CKN 923/97, OSNC 1999/3/60).

Zarzuty apelacji nie są trafne. Chybiony jest zarzut naruszenia przez Sąd prawa materialnego tj. art. 6 u 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz błędnego zastosowania art. 734 kc.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osobami z nimi współpracującymi. Słusznie Sąd Okręgowy przyjął, iż zainteresowany wykonywał czynności charakterystyczne dla umowy o świadczenie usług a tym samym cytowany przepis znajduje do niego zastosowanie. Sąd Okręgowy trafnie wykazał, na czym polega istotna różnica pomiędzy umową o dzieło a umową o świadczenie usług.

Istotą umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego, zindywidualizowanego rezultatu w postaci materialnej lub niematerialnej. Umowa o świadczenie usług jest zaś umową starannego działania, zatem jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu. Takie też czynność były wykonywane przez zainteresowanego. Ten sposób określenia obowiązków odróżnia sporną umowę od umowy o pracę, której charakterystyczną cechą jest podporządkowanie pracownika, przejawiające się w sprecyzowaniu zakresu czynności przez pracodawcę a nie pracownika. Zawierając umowę o świadczenie usług strony mogą się umówić, że o sposobie wykonania usługi zdecyduje jej wykonawca.

Zainteresowany zobowiązany był do wykonania usług polegających na konserwacji oświetlenia ulicznego, usuwania awarii i usterek poprzez podejmowanie szeregu jednorodzajowych, powtarzających się czynności. Celem zawartej umowy było więc świadczenie usług, co nie może być potraktowane jako „dzieło”. Jednym z kryteriów pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług jest możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 listopada 2000 r. IV CKN 152/00OSNC2001/4/63). Taka możliwość w przypadku spornej umowy nie istnieje.

Sąd Okręgowy prawidłowo zatem przyjął, że wolą stron umowy było świadczenie usług a nie wykonanie dzieła, gdyż to nie wynik ale określone działania były istotne dla realizacji umowy, przy czym wynagrodzenie za czas trwania umowy było określone miesięcznie w stałej kwocie, bez względu na rodzaj i ilość pracy wykonanej w danym miesiącu. Wbrew twierdzeniom apelującego w sprawie niniejszej znajdują zatem zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące umów o świadczenie usług a nie umowy o dzieło.

Wbrew zarzutom apelującego Sąd Okręgowy prawidłowo i zgodnie z zebranym materiałem dowodowym ustalił stan faktyczny, co do którego nie było sporu. Przedstawiona przez ten Sąd ocena dokonanych ustaleń jest trafna i logiczna. Sąd obszernie uzasadnił zajęte stanowisko, wykazując na czym polega różnica między umową o dzieło a umową o świadczenie usług i prawidłowo wywiódł, że zawarta umowa rodzi obowiązek ubezpieczenia, gdyż nie jest umową o dzieło, ale umową o świadczenie usług. Konsekwencją rozstrzygnięcia o podleganiu ubezpieczeniu jest określenie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie z tytułu zawartej umowy.

W ocenie Sądu Apelacyjnego wyrok wydany przez Sąd Okręgowy jest trafny i w pełni odpowiada prawu. Apelacja wnioskodawcy zawiera jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami prawnymi Sądu i jako bezzasadna podlega oddaleniu w trybie art. 385 KPC.

Zażalenie na postanowienie o kosztach zawarte w pkt.6 wyroku również nie zasługuje na uwzględnienie – w sprawie, w której Sąd rozstrzygał odwołania od trzech decyzji z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz od decyzji ustalającej obowiązek doprowadzania składek wysokość wynagrodzenia radcy prawnego została ustalona zgodnie z przepisami powołanego przez skarżącego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, zważywszy, że wysokość wynagrodzenia w sprawie składek na ubezpieczenie społeczne jest uzależniona od wartości przedmiotu sporu.

Orzeczenie o kosztach Sąd Apelacyjny oparł na przepisach art.98 § 1 i § 3 KPC oraz § 6 pkt 2 i § 12 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1349).