Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2015r. w S.

odwołania D. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 stycznia 2015 r. Nr (...)

w sprawie D. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 306/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 stycznia 2015 r., Nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudniony w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił ubezpieczonemu D. P. prawa do emerytury, bowiem nie udowodnił co najmniej 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony D. P., wnosząc o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach służby wojskowej odbywanej w okresie od 25.10.1976 r. do 14.10.1978 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że do służby wojskowej został powołany w dniu 25 października 1976 r. z Zakładów (...) w M., gdzie pracował jako elektromonter. Następnie po zakończeniu służby wojskowej, którą odbywał do 14 października 1978 r., powrócił do pracy na stanowisku elektromontera w Zakładach (...) w M. od 15 października 1978 r. (odwołanie, k. 1 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Nadto wskazano, że po uwzględnieniu do stażu pracy w szczególnych warunkach określonego na podstawie art. 32 ww. ustawy okresu odbywania służby wojskowej od dnia 25.10.1976 r. do dnia 14.10.1978 r. staż pracy w szczególnych warunkach wynosi 13 lat, 6 miesięcy i 26 dni. Do stażu pracy określonego na podstawie art. 40 ww. ustawy okres służby wojskowej został uwzględniony zaskarżoną decyzją z dnia 23.01.2015 r. (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 3-4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony D. P., ur. (...), złożył w dniu 28 listopada 2014 r. wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o przyznanie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. łączny staż ubezpieczeniowy w wymiarze 29 lat, 2 miesięcy i 29 dni, w tym 29 lat, 2 miesięcy i 6 dni okresów składkowych oraz 21 dni okresów nieskładkowych. Do stażu pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zaliczono 11 lat, 7 miesięcy i 5 dni, tj. następujące okresy zatrudnienia: od 01.07.1972 r. do 24.10.1976 r., od 15.10.1978 r. do 30.04.1984 r. oraz od 27.11.1995 r. do 31.08.1997 r. Do ww. stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w Zakładach (...) w M. w okresie od 02.09.1969 r. do 30.06.1972 r. w charakterze ucznia zawodu. Wyjaśniono przy tym, że do pracy w szczególnych warunkach - na mocy § 4 ust. 3 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. - można doliczyć tylko okresy zatrudnienia na kolei, zaś okresy równorzędne z okresami zatrudnienia na kolei (art. 44) oraz okresy zaliczane do okresów zatrudnienia na kolei (art. 45) nie mogą być uznane za pracę w szczególnych warunkach. Nadto do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zliczono również okresu pełnienia zasadniczej służby wojskowej, tj. od 25.10.1976 r. do 14.10.1978 r. Mając na uwadze, że ubezpieczony D. P. był pracownikiem Zakładów (...) w M. M., organ rentowy dokonał także analizy stażu pracy w szczególnych warunkach/charakterze w świetle przepisów art. 40 ww. ustawy. Do stażu pracy w szczególnych warunkach/charakterze (art. 40) łącznie zaliczono ubezpieczonemu 14 lat, 8 miesięcy i 1 dzień, w tym okres równorzędny z okresami zatrudnienia na kolei, czyli okres przyuczenia do zawodu od 02.09.1969 r. do 30.06.1972 r. – zgodnie z art. 44 pkt 3 ww. ustawy, a także okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od 25.10.1976 r. do 14.10.1978 r. Wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, co skutkowało odmową przyznania prawa do emerytury (decyzja z 23.01.2015 r., k. 26 a.e.).

Na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach emerytalnych organu rentowego Sąd doszedł do przekonania, iż decyzja z dnia 23.01.2015 r. jest prawidłowa. Bezspornie do pracy w szczególnych warunkach nie mógł zostać zaliczony okres od dnia 02.09.1969 r. do 30.06.1972 r., kiedy to ubezpieczony D. P. jako młodociany był zatrudniony w Zakładach (...) w M. w charakterze ucznia zawodu. Stosownie do treści § 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełni łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący dla mężczyzn 60 lat oraz na dzień 1.01.1999 r. ma wymagany okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Jak wynika z § 4 ust. 3 rozporządzenia, do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach, o których mowa w ust. 1, zalicza się także okresy zatrudnienia na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin. Zgodnie zaś z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Jak wskazuje się w orzecznictwie, do prac wykonywanych w szczególnych warunkach nie zalicza się okresów pracy wykonywanej przez młodocianych zatrudnionych w celu nauki zawodu odbywanej przed dniem 1 stycznia 1975 r. ze względu na fakt, że praca taka nie miała charakteru stałego i nie była wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy (zob. wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2009 r., II UK 334/08, OSNP 2010/23-24/294; wyrok SN z dnia 23 stycznia 2012 r., II UK 96/11, LEX nr 1215433; wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2012 r., I UK 130/12, LEX nr 1265553; postanowienie SN z dnia 9 stycznia 2012 r., I UK 262/11, LEX nr 1215775). Okres nauki zawodu odbywanej przed dniem 1 stycznia 1975 r. w ramach umowy zawartej na podstawie przepisów ustawy z 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy był w rozumieniu prawa ubezpieczeń społecznych okresem zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Nie jest to jednak wystarczające do uznania tych okresów za okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach w myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (zob. wyrok SA w Lublinie z dnia 9 maja 2013 r., III AUa 280/13, LEX nr 1314810).

Wobec powyższego, należy wskazać, że praca wykonywana przez ubezpieczonego D. P. w okresie od 02.09.1969 r. do 30.06.1972 r. na podstawie umowy zawartej z zakładem pracy celem przyuczenia do wykonywania zawodu nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Tym samym nie został spełniony warunek zaliczenia powołanej pracy do kategorii prac w szczególnych warunkach zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów.

Ubezpieczony wnosił o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej, tj. od 25.10.1976 r. do 14.10.1978 r.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, żołnierzowi zatrudnionemu przed powołaniem do czynnej służby wojskowej w warunkach szczególnych, który po zakończeniu tej służby podjął zatrudnienie w tych samych warunkach czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem przed powołaniem do służby wojskowej oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Okres zasadniczej służby wojskowej odbytej w czasie trwania stosunku pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zalicza się do stażu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, jeżeli pracownik w ustawowym terminie, tj. najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, zgłosił swój powrót do tego zatrudnienia. Okres odbytej czynnej (zasadniczej) służby wojskowej przez pracownika zatrudnionego poprzednio w szczególnych warunkach pracy, który po zakończeniu tej służby zgłosił swój powrót do tego zatrudnienia, traktuje się tak samo jak wykonywanie takiej pracy, a skoro okres ten podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień uzależnionych od ilości lat pracy w szczególnych warunkach, to uwzględnia się go także do stażu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (por. wyrok SN z dnia 6 kwietnia 2006 r., III UK 5/06, OSNP 2007/7-8/108; wyrok SN z dnia 9 marca 2010 r., I UK 333/09, LEX nr 585739; wyrok SA w Lublinie z dnia 1 sierpnia 2012 r., III AUa 612/12, LEX nr 1213866).

W niniejszej sprawie organ rentowy do stażu pracy w szczególnych warunkach (w rozumieniu art. 32 ww. ustawy) zaliczył ubezpieczonemu okresy zatrudnienia od 1.07.1972 r. do 24.10.1976 r. i od 15.10.1978 r. do 30.04.1984 r. w Zakładach (...) w M. jako okres zatrudnienia na kolei w rozumieniu przepisów ustawy z 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (załącznik do świadectwa pracy z 6.11.2012 r., k. 8 a.e., decyzja, k. 26 a.e.). Na rozprawie ubezpieczony wyjaśnił, że zanim został powołany do wojska był zatrudniony w Zakładach (...) w M. jako elektromonter w obsłudze technicznej (k. 12 a.s.). Zdaniem Sądu, nawet gdyby zaliczyć ubezpieczonemu okres odbywania służby wojskowej do stażu pracy w szczególnych warunkach (w rozumieniu art. 32 ustawy) uwzględnionego dotychczas przez organ rentowy (11 lat, 7 miesięcy i 5 dni), to wówczas D. P. osiągnąłby staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący 13 lat, 6 miesięcy i 26 dni.

Wobec powyższego, Sąd nie znalazł podstaw do przyjęcia, że ubezpieczony udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W tej sytuacji Sąd przyjął, że ubezpieczony nie spełnił warunku określonego w § 4 ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Z tych względów ubezpieczony nie nabył prawa do emerytury w wieku obniżonym na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie podlegało oddaleniu.