Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy w Ostrołęce IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r., na rozprawie

sprawy

z powództwa H. C.

przeciwko

1) Szpitalowi (...) Spółka z o.o. z siedzibą w P.

2) Szpitalowi (...) Spółka z o.o. z siedzibą w P.

związane z wypowiedzeniem umownych warunków pracy i płacy

Orzeka:

1.  Powództwo oddala.

2.  Zasądza od powódki H. C. na rzecz pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. z siedzibą w P. kwotę 77,00 (siedemdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sygnatura akt IV P 218/15

UZASADNIENIE

W dniu 06 sierpnia 2015 r. powódka H. C. wniosła pozew do Sądu Rejonowego w Ostrołęce Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przeciwko Szpitalowi (...) Spółka z o.o. w P. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia jej umowy o pracę w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy z dnia 23 kwietnia 2015 r. i o przywrócenie jej do pracy na poprzednich warunkach. W pozwie, powódka zawarła również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania do Sądu od wypowiedzenia zmieniającego.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, że pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. zostały jej wypowiedziane warunki pracy i płacy, a jednocześnie wskazano, że wypowiedzenie zmieniające dotyczy wszystkich pracowników. Powódka, podobnie jak inni pracownicy wniosła „o wycofanie pisma z dnia 23 kwietnia 2015 r.”. Pomimo deklaracji pracodawcy, że w stosunku do wszystkich pracowników zostaną cofnięte wypowiedzenia z dnia 23 kwietnia 2015 r., powódka w dniu 15 lipca 2015 r. otrzymała pismo, w którym pracodawca odmówił jej przywrócenia dotychczasowych warunków pracy i płacy. W dniu 31 lipca 2015 r., po zapoznaniu się z harmonogramem pracy, powódka dowiedziała się, że pracodawca w stosunku do zdecydowanej większości pracowników, cofnął wypowiedzenia warunków pracy i płacy z dnia 23 kwietnia 2015 r., tj. na 28 pracowników Działu Utrzymania Higieny i Transportu, tylko 3 osoby nadal pracują w wymiarze ½ etatu, w tym powódka. W związku z tym, powódka złożyła pozew wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania do Sądu od wypowiedzenia zmieniającego. Powódka wskazała, że termin na odwołanie od wypowiedzenia zmieniającego, powinien być liczony od dnia 31 lipca 2015 r., tj. od dnia, w którym dowiedziała się ona o nierównym potraktowaniu pracowników i podkreśliła, że uzasadnienie wypowiedzenia zmieniającego nie było zgodne z prawdą. H. C. zarzuciła pozwanemu, że w zakresie wypowiedzenia jej warunków pracy i płacy, nie zasięgnął opinii związku zawodowego.

W piśmie procesowym z dnia 12 października 2015 r., powódka jako stronę pozwaną wskazała Szpital (...) Spółka z o.o. w P..

Na rozprawie w dniu 18 stycznia 2016 r., powódka uzasadniła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania do Sądu od wypowiedzenia zmieniającego z dnia 23 kwietnia 2015 r. tym, że jak podała - wypowiedzenia otrzymali wszyscy pracownicy, następnie tylko niektórym pracownikom je cofnięto, a innym nie (pozew, k. 2-4, pismo powódki z dnia 12.10.2015 r., k. 18, pismo procesowe powódki z dnia 17.01.2016 r., k. 95-96, protokół rozprawy z dnia 18.01.2016 r., k. 97-98).

W odpowiedzi na pozew, pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. w P. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki kosztów procesu. W piśmie przygotowawczym z dnia 29.09.2015 r. pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. podtrzymał to stanowisko, konsekwentnie wnosząc o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu wskazano, że w wyniku przejęcia pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. przez Szpital (...) Spółka z o.o. w P. przeprowadzono reorganizację w celu optymalizacji zatrudnienia. O fakcie tym, powódka została poinformowana oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy o pracę w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy z dnia 23 kwietnia 2015 r. Powódka nie zachowała terminu na odwołanie, gdyż termin na odwołanie od oświadczenia upłynął z dniem 30 kwietnia 2015 r., a pozew wniesiono 06 sierpnia 2015 r. Ponadto, powództwo powinno zostać oddalone w stosunku do pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P., ponieważ nastąpiło przejęcie pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. przez Szpital (...) Spółka z o.o. w P.. W dniu 15 września 2015 r. powódka rozwiązała umowę o pracę w trybie art. 23 ¹ § 4 K.p.

W piśmie procesowym z dnia 10 listopada 2015 r. pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. w P. wniósł o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. (odpowiedź na pozew, k. 14, pismo przygotowawcze z dnia 21.09.2015 r., k. 21-22, pismo procesowe z dnia 10.11.2015 r., k. 26-27).

Postanowieniem z dnia 13 listopada 2015 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Szpital (...) Spółka z o.o. w P. (k. 35).

Pozwany Szpital (...) Spółka z o. o. w P., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, w odpowiedzi na pozew, wniósł o umorzenie postepowania w niniejszej sprawie, a w razie nieuwzględnienia wniosku o umorzenie postepowania - o oddalenie powództwa w całości, o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa prawnego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew, pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. w P. wskazał, że postępowanie należałoby umorzyć, ponieważ wydanie wyroku stało się bezzasadne z uwagi na fakt, iż od wniesienia pozwu, znacznie zmienił się stan faktyczny niniejszej sprawy – doszło do przejścia części zakładu pracy na nowego pracodawcę. Ponadto, to powódka rozwiązała umowę o pracę z własnej woli pismem z dnia 15 września 2015 r., w związku z tym żądanie powódki przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach i uznanie wypowiedzenia warunków pracy i płacy z dnia 23 kwietnia 2015 r., jest nieaktualne.

Z kolei w przypadku nieuwzględnienia wniosku o umorzenie, powództwo należy oddalić, gdyż roszczenie powódki dotyczące przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach i uznanie wypowiedzenia warunków pracy i płacy z dnia 23 kwietnia 2015 r. jest spóźnione. Pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. w P. pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. wypowiedział powódce dotychczasowe warunki pracy i płacy. Jednocześnie powódka została poinformowana o prawie wniesienia odwołania do sądu w terminie 7 dni od dnia doręczenia przedmiotowego pisma, a pismo to zostało powódce doręczone w dniu 23 kwietnia 2015 r.. Termin na wniesienie odwołania do sądu upłynął z dniem 30 kwietnia 2015 r. Tymczasem, powódka wniosła pozew w dniu 06 sierpnia 2015 r.. Wniosek powódki o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia zmieniającego jest bezzasadny, gdyż termin ten mógłby być przywrócony jedynie w sytuacji, gdy uchybienie terminowi było przez powódkę niezawinione. Jednak w niniejszej sprawie, powódka nie wniosła powództwa tylko i wyłącznie z własnej winy, tj. niedbalstwa. Zakładając nawet, że powódka liczyła na cofnięcie wypowiedzenia zmieniającego, to termin na odwołanie do sądu rozpoczął bieg w dniu 15 lipca 2015 r., w którym powódka otrzymała pismo byłego pracodawcy odmawiające jej przywrócenia dotychczasowych warunków pracy i płacy. Powódka wskazała, że dopiero dnia 31 lipca 2015 r. zapoznała się z harmonogramem pracy, lecz nie udowodniła, że rzeczywiście tak było, ani też nie wykazała okoliczności, które na tej podstawie ustaliła. Ponadto, wypowiedzenie z dnia 23 kwietnia 2015 r. spełniało wszystkie wymagania przewidziane przepisami prawa, zasięgnięto również opinii związku zawodowego w kwestii zmiany warunków pracy i płacy powódki, związek nie zgłosił żadnych zastrzeżeń (pozew, k. 2-4).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 04 listopada 1994 r. H. C. była zatrudniona w Szpitalu (...) Spółka z o.o. w P. na stanowisku pracownika obsługi w pełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Szpital (...) Spółka z o.o. w P. w 2015 roku był już na tyle zadłużony, że nie wykonywał nawet kontraktu NFZ.

W dniu 16 marca 2015 roku, pomiędzy Szpitalem (...) Spółka z o.o. w P., a R. G. została zawarta Umowa w Celu Konsolidacji Podmiotów Leczniczych i Współpracy w Zakresie Ochrony i Promocji Zdrowia Na Obszarze (...). W par. 4 ust. 1 powołanej umowy konsolidacyjnej R. G.zobowiązał się do przejęcia przez Szpital (...) Spółka z o.o. w P. części zobowiązań pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P., w tym zobowiązań pracowniczych pod warunkiem zawieszającym, który stanowiło wejście w życie cesji umów z NFZ na Szpital (...) Spółka z o.o. w P.. Umowy cesji NFZ weszły w życie w dniu 01 sierpnia 2015 roku, wówczas więc ziścił się warunek zawieszający, a tym samym Szpital (...) Spółka z o.o. w P. przejął część zobowiązań pracowniczych. Zakres zobowiązań pracowniczych, jakie zostały przejęte wskazuje zgodnie z par. 6 ust. 2 pkt h Umowy Spółki - Szpital (...) - (...) Spółka z o.o. w P. – Załącznik Nr 5 niniejszej umowy. Wśród wymienionych, we wskazanym Załączniku pracowników pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P., wobec których zobowiązania miał przejąć i w następstwie spełnienia się warunku zawieszającego przejął z dniem 01 sierpnia 2015 roku - Szpital (...) Spółka z o.o. w P. – w pkt 27 wymieniona ostał również powódka – H. C. (k. 89 akt, okoliczność bezsporna).

Jeszcze przed podpisaniem umowy konsolidacyjnej jej strony ustaliły, że Szpital (...) Spółka z o.o. w P. przeprowadzi na tyle reorganizację, na ile zdoła to uczynić.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. Szpital (...) Spółka z o.o. w P. poinformował Niezależny Samorządny Związek Zawodowy (...) P. oraz Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych Zakładowej Organizacji Związkowej przy Szpitalu (...) w P. z o.o. w P. o wypowiedzeniu warunków umów o pracę zawartych na czas nieokreślony w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy (wynagrodzenia zasadniczego i dodatku z tytułu wysługi lat) wskazanym pracownikom, w tym powódce.

W dniu 23 kwietnia 2015 r. H. C. otrzymała pisemne oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy, z powodu konieczności reorganizacji przedsiębiorstwa oraz optymalnego wykorzystania posiadanych zasobów kadrowych, w którym zaproponowano jej nowe warunki pracy i płacy, tj. zmniejszenie wymiaru czasu pracy o połowę oraz stosownie do tego pomniejszone wynagrodzenie. H. C. została także pouczona o przysługującym jej prawie wniesienia odwołania od niniejszego wypowiedzenia w terminie 7 dni od jego doręczenia.

W dniu 25 czerwca 2015 r. H. C. wniosła do pracodawcy, tj. Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. o cofnięcie pisma z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy.

Pismem z dnia 15 lipca 2015 r. pozwany Szpital (...) Spółka z o.o., działając także w imieniu Szpitala (...) Spółka z o.o. w P., odmówił powódce H. C. przywrócenia dotychczasowych warunków pracy i płacy.

W dniu 24 kwietnia 2015 r., pomiędzy Szpitalem (...) Spółka z o.o. w P., a R. G. została zawarta (w formie aktu notarialnego) Umowa Spółki - Szpital (...) - (...) Spółka z o.o. w P..

Od dnia 01 sierpnia 2015 r. do dnia 22 września 2015 r. H. C. była zatrudniona w Szpitalu (...) Spółka z o.o. w P. w D. Utrzymania Higieny i (...).

Pismem z dnia 03 sierpnia 2015 r., pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. w P., poinformował powódkę, że w dniu 24 kwietnia 2015 roku pomiędzy Szpitalem (...) Spółka z o.o. w P., a R. G. została zawarta Umowa Spółki - Szpital (...) - (...) Spółka z o.o. w P.. W treści tego pisma wskazano, że powyższe dla pracowników ma następujące skutki: Szpital (...) Spółka z o.o. stał się stroną istniejących stosunków pracy i zastąpił dotychczasowego pracodawcę - Szpital (...) Spółka z o.o. w P., bez konieczności zawierania umów o pracę przez nowego pracodawcę - Szpital (...) Spółka z o.o. Pouczono jednocześnie powódkę, że w terminie 2 miesięcy może rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia, za 7-dniowym uprzedzeniem, a rozwiązanie umowy w takim przypadku spowoduje skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy za wypowiedzeniem przez pracodawcę.

W dniu 15 września 2015 r. powódka złożyła pisemne oświadczenie, o rozwiązaniu umowy o pracę w trybie art. 23 ¹ § 4 K.p..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: okoliczności całkowicie bezsporne, a nadto w oparciu o:pozew - k. 2-4 wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu , zaświadczenie o zatrudnieniu z dnia 14.07.2015 r. - k. 6, pismo powódki z dnia 25.06.2015 r. - k. 7, pismo pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. z dnia 15.07.2015 r. - k. 8, odpowiedź na pozew – k. 42-49, zaświadczenie o zatrudnieniu z dnia 21.11.2015 r. - k. 58, uchwała - k. 59, dokumenty – k. 61-63, podanie powódki z dnia 15.09.2015 r. – k.64-65, akt notarialny z dnia 24.04.2015 r. z załącznikami - k. 74-91v. (w tym wykaz pracowników, k. 89-91) i 125-139 świadectwo pracy powódki z dnia 22.09.2015 r., - k. 101; Umowa w Celu Konsolidacji Podmiotów Leczniczych i Współpracy w Zakresie Ochrony i Promocji Zdrowia Na Obszarze (...)- k. 121-124; z akt osobowych powódki : oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy z dnia 23.04.2015 r., pismo Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. z dnia 03.08.2015 r.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był całkowicie bezsporny.

W postanowieniu z dnia 18 listopada 2014 r., Sygn. II PZ 18/14, Sąd Najwyższy stwierdził, że sprawa z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę (warunków pracy i płacy) może zostać ograniczona tylko do badania zachowania terminów z art. 264 i art. 265 K.p.

Istotą postępowania było więc ustalenie, czy istniały podstawy do przywrócenia powódce terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia zmieniającego z dnia 23 kwietnia 2015 r., przewidzianego w art. 264 § 1 K.p. w związku z art. 265 K.p. i czy uchybienie temu terminowi było zawinione przez powódkę.

Zgodnie z dyspozycją art. 264 § 1 K.p., odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę w zw. z art. 42 § 1 K.p., w myśl którego przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy.

Odnośnie stosowania art. 264 § 1 K.p. wypowiedział się Sąd Najwyższy, w uchwale 7 sędziów – (zasadzie prawnej), w dniu 14 marca 1986 r., Sygn. akt III PZP 8/86, zgodnie z którą sąd oddala powództwo, jeżeli pozew wniesiony został po upływie terminów określonych w art. 264 K.p., których nie przywrócono.

Odnosząc stan faktyczny niniejszej sprawy do wyżej powołanych przepisów należy wskazać, że do momentu wypowiedzenia przez pozwanego – ad.1 - Szpital (...) Spółka z o.o. w P. dotychczasowych warunków pracy i płacy, powódka pracowała w wymiarze pełnego etatu. W dniu 23 kwietnia 2015 r. zostały wypowiedziane powódce H. C. dotychczasowe warunki pracy i płacy przez poprzedniego pracodawcę Szpital (...) Spółka z o.o. w P.. Jednocześnie, powódka została również pouczona o przysługującym jej prawie wniesienia odwołania od przedmiotowego wypowiedzenia w terminie 7 dni od jego doręczenia. Nie zgadzając się z wypowiedzeniem, powódka H. C., w dniu 25 czerwca 2015 r. złożyła do pracodawcy pismo z prośbą o „cofnięcie wypowiedzenia”. W dniu 15 lipca 2015 r. H. C. otrzymała od pracodawcy odpowiedź, w której zajął on jednoznaczne i ostateczne stanowisko, odmawiając powódce cofnięcia oświadczenia dot. wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Od dnia 01 sierpnia 2015 r. zaproponowano powódce pracę w tak zmniejszonym wymiarze czasu pracy (do ½) oraz za odpowiednio pomniejszonym wynagrodzeniem w Szpitalu (...) Spółka z o.o. w P. w Dziale Utrzymania Higieny i Transportu.

Należy podkreślić, że H. C. w kwietniu 2015 roku nie wniosła odwołania od wypowiedzenia jej warunków pracy i płacy z dnia 23 kwietnia 2015 r., choć termin na złożenie takiego powództwa upływał jej z dniem 30 kwietnia 2015 roku. Tymczasem, powódka wniosła pozew dopiero w dniu 06 sierpnia 2015 r. (!). Pracodawca – pozwany Szpital (...) Spółka z o.o. w P., pismem z dnia 15.07.2015 r. - działając także w imieniu Szpitala (...) Spółka z o.o. w P., odmówił powódce H. C. przywrócenia dotychczasowych warunków pracy i płacy. Pismo to powódka otrzymała w dniu 15.07.2015 r. Zakładając nawet, że powódka - jak wskazywała - liczyła na cofnięcie oświadczenia - wypowiedzenia zmieniającego, to termin na odwołanie do sądu rozpoczął bieg po dniu 15 lipca 2015 r., w którym powódka otrzymała pismo byłego pracodawcy odmawiające jej przywrócenia dotychczasowych warunków pracy i płacy. Przyjmując hipotetycznie, „korzystniejszy dla powódki wariant” liczenia biegu terminu na wniesienie odwołania, należy wskazać, że termin upłynął z dniem 22 lipca 2015 r. Również w tym terminie powódka nie skorzystała z przysługującego jej uprawnienia.

W myśl art. 265 K.p., jeżeli pracownik nie dokonał - bez swojej winy - w terminie czynności, o których mowa w art. 264 , sąd pracy na jego wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu, wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu.

Powódka H. C. wskazała w pozwie, że termin na wniesienie odwołania od wypowiedzenia zmieniającego z dnia 23 kwietnia 2015 r. powinien być w tym przypadku liczony od dnia 31 lipca 2015 r., gdyż w tym dniu zapoznała się ona z harmonogramem pracy, lecz nie uprawdopodobniła, że rzeczywiście tak było.

Jak podała dalej powódka, uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu, w związku z zapoznaniem się z harmonogramem pracy dowiedziała się, że Szpital (...) Spółka z o.o. w P. nie potraktował wszystkich pracowników równo, pracodawca w stosunku do znacznej większości pracowników cofnął bowiem wypowiedzenie warunków pracy i płacy. Z harmonogramu wynikało, że na 28 pracowników Działu Utrzymania Higieny i Transportu, powódka jest jedną z 3 osób, którym skutecznie zostały zmienione warunki pracy i płacy, tj. zmniejszono wymiar czasu pracy o połowę, czyli do ½ etatu. Tych okoliczności wprawdzie powódka nie uprawdopodobniła, ale w ocenie Sądu nawet uprawdopodobnione nie mogą być to okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu w niniejszej sprawie.

Na rozprawie w dniu 18 stycznia 2016 r., powódka zapytana o uzasadnienie wniosku o przywrócenie terminu, właściwie powtórzyła, jak wyżej, tj. wyjaśniła, że „Sąd powinien ten termin przywrócić dlatego, że wszyscy pracownicy otrzymali wypowiedzenia, następnie niektórym pracownikom cofnięto wypowiedzenia, a innym nie, to jest powód dla którego Sąd miałby przywrócić termin”. Tej treści wypowiedź nie może w ocenie Sądu, stanowić skutecznej argumentacji dla przywrócenia uchybionego, a tak szczególnego, zasadniczego terminu, jakim jest termin do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę. Okoliczności podnoszone w uzasadnieniu pozwu, mogłyby – gdyby zostały dowiedzione, stanowić ważne argumenty w procesie - z wniesionego w terminie - odwołania powódki od wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 23 kwietnia 2015r.

Wskazać też należy, że wypowiedzenie zmieniające w kontekście wniesienia odwołania należy rozpatrywać indywidualnie, bez względu na to, czy pracodawca wypowiedział warunki pracy i płacy innym pracownikom, chociażby z uwagi na fakt, że każdy pracownik wnosi takie odwołanie we własnym imieniu. Wypowiedzenia nie były adresowane do wszystkich pracowników łącznie, lecz do każdego z nich osobno. Wypowiedzenie z dnia 23 kwietnia 2015 r. wskazywało dokładne dane adresata: imię i nazwisko, a nawet adres zamieszkania. Okoliczność, iż dopiero 31 lipca 2015 r. powódka dowiedziała, się o nierównym traktowaniu pracowników, nie zmienia faktu, że powódka już od dnia 23 kwietnia 2015 r. nie zgadzała się ze zmianą warunków pracy i płacy i proces ten w świadomości powódki trwał, o czym świadczy pismo powódki z dnia 25 czerwca 2015 r., w którym wniosła do pracodawcy, tj. Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. „o cofnięcie pisma z dnia 23.04.2015 r.” w sprawie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę w zakresie wymiaru czasu pracy i płacy. Już wtedy zachodziły okoliczności, na podstawie których, powódka mogła wnieść odwołanie do Sądu. Nawet gdyby założyć, że termin na wniesienie odwołania zaczął bieg po dniu, w którym pracodawca udzielił powódce odpowiedzi na jej wniosek o cofnięcie oświadczenia woli dot. wypowiedzenia, czyli po dniu 15 lipca 2015 r., należy wskazać, że termin ten upłynąłby w dniu 22 lipca 2015 r. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 07 września 1994 r., Sygn. akt I PRN 55/94, prowadzenie przez pracodawcę rozmów z pracownikiem (…) może stanowić okoliczność wyłączającą jego winę. Jednakże, jak przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 lutego 2002 r., S ygn. akt I PKN 925/00, wniosek pracownika o przywrócenie terminu z art. 264 K.p., przekroczonego wskutek dążenia do ugodowego załatwienia sporu, jest pozbawiony doniosłości, jeżeli pracodawca z góry odmówił jakiegokolwiek współdziałania w tym zakresie. W niniejszej sprawie odmowa taka miała miejsce w dniu 15 lipca 2015 r., jednak nawet w sytuacji powódka nie odwołała się do sądu w terminie do dnia 22 lipca 2015 r..

Zgodnie z art. 265 § 2, we wniosku o przywrócenie terminu należy jedynie uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu, a nie udowodnić, lecz nie ma to w przedmiotowej sprawie znaczenia. Uchybienie terminowi do wniesienia odwołania wynikało wyłącznie z winy powódki. Powódka nie uprawdopodobniła, aby nie ponosiła winy w uchybieniu terminu, nie wskazała nawet na żadną okoliczność, która uniemożliwiła jej wystąpienie z powództwem w ustawowym terminie.

Zgodnie z art. 23 ¹ § 4 K.p., w terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, pracownik może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem.

W dniu 24 kwietnia 2015 r. została zawarta Umowa Spółki - Szpital (...) - (...) Spółka z o.o. w P. pomiędzy Szpitalem (...) sp. z o.o. a R. G.. O fakcie tym powódka została poinformowana pismem z dnia 03 sierpnia 2015 r. przez pozwanego ad. 2: Szpital (...) Spółka z o.o. w P.. Powódkę pouczono również, iż w terminie 2 miesięcy może rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia, za 7-dniowym uprzedzeniem. Powódka skorzystała z tej możliwości i w dniu 15 września 2015 r. drogą oświadczenia woli, złożonego na piśmie rozwiązała stosunek pracy. Jak zeznała powódka był to z jej strony akt całkowicie dobrowolny, nikt na nią nie naciskał.

Należy zauważyć, że powódka w dniu 06 sierpnia 2015 r. wniosła o przywrócenie jej do pracy na dotychczasowych warunkach, tj. w wymiarze pełnego etatu, a w dniu 15 września 2015 r. rozwiązała z własnej woli, bez żadnego przymusu, umowę o pracę w trybie art. 23 ¹ § 4 K.p.

Aby przywrócić termin, zgodnie z art. 265 K.p. muszą zaistnieć szczególne okoliczności, które spowodowały opóźnienie w wytoczeniu powództwa oraz związek przyczynowy pomiędzy tymi okolicznościami, a niedochowaniem terminu do wystąpienia strony na drogę sądową (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 660/00, OSNP 2003, nr 20, poz. 487). Za przyczyny te judykatura najczęściej uznaje stan zdrowia pracownika, uniemożliwiający mu fizycznie dochowanie terminu lub utrudniający właściwą ocenę sytuacji i podjęcie prawidłowych działań (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1998 r., I PKN 270/98, OSNP 1999, nr 18, poz. 576; z dnia 7 sierpnia 2002 r., I PKN 480/01, OSNP 2004, nr 8, poz. 138 i z dnia 11 maja 2006 r., II PK 277/05, OSNP 2007, nr 9-10, poz. 130), niedopełnienie przez pracodawcę wynikającego z art. 30 § 5 k.p. obowiązku pouczenia o przysługującym pracownikowi prawie odwołania się od rozwiązania stosunku pracy (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1997 r., I PKN 285/97, OSNP 1998, nr 11, poz. 323; z dnia 12 stycznia 1998 r., I PKN 468/97, OSNP 1998, nr 23, poz. 678; z dnia 23 listopada 2000 r., I OKN 117/00, OSNP 2002, nr 13, poz. 304; z dnia 5 lutego 2002 r., ! PKN 845/00, OSNP 2004, nr 3, poz. 46; z dnia 18 grudnia 2003 r., I PK 100/03, LEX nr 320015 i z dnia 17 listopada 2004 r., II PK 62/04, OSNP 2005, n 8, poz. 111).

Przenosząc te rozważania na stan faktyczny występujący w niniejszej sprawie, należy wziąć pod uwagę fakt, iż w okolicznościach spornego przypadku nie wystąpiły żadne okoliczności faktyczne po stronie powódki lub po stronie pracodawcy, które uniemożliwiałyby powódce świadome rozeznanie sytuacji. W ocenie Sądu Rejonowego, powódka H. C. miała świadomość przysługujących jej praw - wniesienia odwołania od wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy do sądu oraz o konieczności wniesienia pozwu w terminie 7 dni od doręczenia wypowiedzenia , bowiem została o nich pouczona.

Przytoczone przez powódkę argumenty, m.in., że większości pracowników cofnięto wypowiedzenia zmieniające, a także kwestia czy pracodawca poinformował o zamiarze wypowiedzenia powódce warunków pracy i płacy związek zawodowy, nie mają w przedmiotowej sprawie znaczenia, gdyż powództwo zostało oddalone z powodu przekroczenia terminu, a w takiej sytuacji sąd nie rozważa zasadności wypowiedzenia, bądź jego zgodności z prawem. Fakty wskazane przez powódkę byłyby istotne w postępowaniu dotyczącym wypowiedzenia warunków pracy i płacy, gdyby stosowny pozew został wniesiony w terminie przewidzianym przepisami, bądź istniałyby ważne okoliczności, niezależne od powódki, które uzasadniałyby przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia zmieniającego. Sąd oddalił także wnioski dowodowe stron o przesłuchanie świadków, gdyż przesłuchanie świadków było bezprzedmiotowe w związku z wyłączeniem potrzeby rozważania zasadności i legalności przyczyn tego wypowiedzenia.

Terminy przewidziane w art. 256 i 264 K.p. są terminami prawa materialnego, do których nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące uchybienia i przywracania terminu.

Instytucja przywrócenia terminu, o której stanowi art. 265 K.p., nie jest tożsama z tą, o której traktuje art. 168 i następne k.p.c. Art. 265 § 1 K.p. stanowi, iż sąd pracy przywróci pracownikowi na jego wniosek termin do zgłoszenia roszczenia, przekroczony z przyczyn przez niego niezawinionych . W myśl hipotezy zawartej w normie powołanego przepisu przywrócenie uchybionego terminu możliwe przy spełnieniu przesłanki braku winy pracownika w przekroczeniu terminu. przy czym może to być zarówno postać winy umyślnej, jak i nieumyślnej. Przepis nie reguluje bowiem tej materii, stanowiąc tylko o braku winy. O istnieniu winy lub jej braku należy wnioskować na podstawie całokształtu okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Muszą zatem zaistnieć szczególne okoliczności, które spowodowały opóźnienie w wytoczeniu powództwa oraz związek przyczynowy pomiędzy tymi okolicznościami a niedochowaniem terminu do wystąpienia strony na drogę sądową.

Sąd oddala powództwo, jeżeli pozew wniesiony został po upływie terminów określonych wart. 264 K.p., których nie przywrócono, oraz po upływie terminów określonych wart. 256 K.p. OSNC 1986/12/194 - uchwała Sądu Najwyższego 07 sędziów - zasada prawna z dnia 14 marca 1986 III PZP 8/86. Analogicznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 stycznia 2011 roku II PK 186/10 Lex nr 786379: „Sąd zobowiązany jest do oddalenia powództwa, jeżeli pozew wniesiony został po upływie terminów określonych wart. 264 K.p., których nie przywrócono na zasadzie art. 265 § 1 K.p. oraz po upływie terminu określonego w art. 265 § 2 K.p.

(. . .) Na skutek braku stosownego przepisu, nie jest możliwe odrzucenie pozwu na skutek uchybienia terminów z art. 256 i 264 K.p. ( ... ) Uchybienie terminu w sprawach wskazanych wart. 256 i 265 K.p. nie może spowodować odrzucenia pozwu, wobec braku podstawy prawnej do takiego rozstrzygnięcia. Upływ terminu zobowiązuje sąd do merytorycznego rozpoznania sprawy i stwierdzenia niedopuszczalności uwzględnienia powództwa, a więc jego oddalenia. Przepis art. 265 K.p. nie zobowiązuje sądu do wydania odrębnego orzeczenia w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia pozwu. Dlatego też sąd rozstrzyga sprawę merytorycznie, po rozważeniu, czy termin do wniesienia pozwu został zachowany, a w razie uchybienia terminu, czy spełnione zostały warunki do jego przywrócenia, czemu powinien dać wyraz zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym w uzasadnieniu orzeczenia, jeżeli będzie ono sporządzone na wniosek strony lub na skutek zaskarżenia . Okoliczności związane bowiem z zachowaniem terminu bądź jego przywróceniem podlegają kontroli w ramach zaskarżenia orzeczenia w sprawie( ... ), vide wskazana powyżej zasada prawna. Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 listopada 2006 roku III PK 73/06.

W jednym z najnowszych orzeczeń dotyczących kwestii rozpatrywanej w niniejszej sprawie, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 08.10.2015 r., Sygn. akt I PK 284/14 stwierdził, że niedochowanie przez pracownika terminu do zaskarżenia czynności prawnej pracodawcy, skutkującej rozwiązaniem umowy o pracę (odpowiednio zmianą warunków pracy i płacy), o którym mowa w art. 264 § 1 K.p., prowadzi do oddalenia powództwa, bez względu na to, czy rozwiązanie umowy o pracę było zgodne z prawem lub uzasadnione. Z kolei oddalenie powództwa ze względu na przekroczenie terminu z art. 264 § 1 K.p. powoduje, że nie można już stwierdzić, iż podana w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyna była niezgodna z prawem. Co więcej, niezachowanie przez pracownika terminu do zaskarżenia wypowiedzenia umowy o pracę wyłącza potrzebę rozważania zasadności i legalności przyczyn tego wypowiedzenia.

W świetle utrwalonego orzecznictwa terminy określone wart. 264 K.p. mają charakter materialnoprawny, co ma daleko idące konsekwencje w zakresie instytucji przywracania terminów. Mianowicie ten właśnie charakter nie pozwala na zastosowanie do nich norm procesowych odnoszących się do przywrócenia terminu. Takie jest utrwalone od 1986 r. orzecznictwo Sądu Najwyższego (por. uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 14 marca 1986 r., II PZP 8/86, OSNCP 1986 nr 12, poz. 194; wyrok SN z 18 grudnia 2003 r.,I PK 117/03 M. Prawny (...); a ostatnio wyrok SN z 18 maja 2010 r., I PK 15/10 - LEX 602201). Innymi słowy sąd zobowiązany jest do oddalenia powództwa, jeżeli pozew wniesiony został po upływie terminów określonych w art. 264 k. p., których nie przywrócono na zasadzie art. 265 § 1 K. p. oraz po upływie terminu określonego w art. 265 § 2 K.p.

Ostatecznie, Sąd Rejonowy uznał, że powódka nie odwołała się od wypowiedzenia zmieniającego w terminie – wyłącznie z własnej winy i Sąd stwierdził, że nie zaistniały przesłanki przywrócenia terminu przewidzianego w art. 265 § 1 K. p.

Mając powyższe na uwadze – powództwo zostało oddalone (pkt 1 wyroku).

Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 98 § 1 i 3 K.p.c. odnosząc się do orzeczenia merytorycznego, albowiem to powódka przegrała sprawę. Powołany przepis wskazuje jedną z podstawowych zasad rozstrzygania o kosztach postępowania, czyli zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca (merytorycznie albo formalnie i niezależnie od tego, czy ponosi winę w prowadzeniu procesu), zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty (por. uchwała składu siedmiu sędziów SN - zasada prawna z dnia 23 czerwca 1951 r., C 67/51, LEX nr 160313; orzeczenie SN z 27 sierpnia 1962 r., II CZ 103/62, LEX nr 106006). Dlatego, w punkcie 2 wyroku, Sąd zasądził od powódki H. C. na rzecz pozwanego Szpitala (...) Spółka z o.o. w P. kwotę 77,00 złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, w tym 60,00 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349), uwzględniając 17,00 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku o opłacie skarbowej – Dz. U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.). Zgodnie bowiem z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U.2015.1804), do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, tj. dnia 01.01.2016 r., stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

SSR Monika Jankowska