Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Protokolant Kamil Cieszkowski

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej Ziemi (...) w C.

przeciwko R. Ż.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. akt I C 9/15

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od powódki na rzecz pozwanego 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa Ziemi (...) w C. wniosła o zasądzenie od R. Ż. (Ż.) kwoty 3.753,21 zł z odsetkami ustawowymi od 04.06.2009 r. oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że udzieliła J. Ż. pożyczki gotówkowej, która nie została spłacona. Dłużnik zmarł 03.06.2009 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Żorach z 05.10.2011 r. spadek po ww. dłużniku nabyli z mocy ustawy: żona A. Ż. oraz dzieci R. Ż., P. Ż., A. C. i M. F.. Do ww. spadkobierców powódka skierowała wezwanie do zapłaty, jednakże nie spełnili oni żądanego świadczenia. Pozwany R. Ż., na podstawie ugody z 11.12.2012 r. dobrowolnie przejął zobowiązanie spłaty zadłużenia – w systemie wpłat miesięcznych po 200,00 zł, jednakże zaprzestał dokonywania wpłat.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Rybniku z 18.12.2013 r., sygn. akt II Nc 6133/13, orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Od tego nakazu zapłaty pozwany wniósł sprzeciw zaskarżając rzeczony nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu wg norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu zgłosił zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu, gdyż pozwany zamieszkuje w Ż.. Nadto wskazał, że powództwo jest bezzasadne, gdyż ugoda łącząca strony została rozwiązana, dotyczyła ona nie tyle długu pozwanego, ale jego ojca, zaś powódka nie przedstawiła pozwanemu księgowego rozliczenia umowy pożyczki celem wykazania wysokości długu i sposobu jego wyliczenia. Podniósł, że w dniu 20.01.2012 r. został przeprowadzony dział spadku po J. Ż., na którego podstawie pozwany otrzymał akcje (...) Spółki Akcyjnej w J. w ilości 55, co odpowiadało 3/16 majątku spadkowego; umowny dział spadku stanowił w istocie całkowity dział spadku, gdyż poza akcjami spadkodawca nie dysponował żadnym innym majątkiem. W tym stanie spraw ugoda zawarta przez powódkę i pozwanego nie mogła wywrzeć zamierzonego skutku, gdyż podział długów następuje z mocy prawa odpowiednio do podziału aktywów, a powódka przedmiotem ugody chciała uczynić nieudowodniony dług. Pozwany uchylił się od skutków prawnych zawartej ugody powołując się na błąd wywołany przez powódkę. Zarzucił ponadto, że powódka nie przedstawiła jakiegokolwiek księgowego rozliczenia umowy pożyczki zaciągniętej przez spadkodawcę. Podniósł też, że roszczenie powódki uległo przedawnieniu.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 czerwca 2015r. Sąd Rejonowy w Żorach oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka udzieliła J. Ż. pożyczki gotówkowej, która nie została spłacona. J. Ż. zmarł 03.06.2009 r. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Żorach z 05.10.2011 r., sygn. akt I Ns 52/10, spadek po J. Ż. nabyli z mocy ustawy: jego żona A. Ż. w 4/16 części oraz jego dzieci R. Ż., P. Ż., A. C. i M. F., każde po 3/16 części.

W dniu 20.01.2012 r. spadkobiercy J. Ż. zawarli umowę o częściowy dział spadku, która dotyczyć miała prawa do nieodpłatnych akcji (...) S.A. w J.. Na mocy ww. umowy żonie spadkodawcy A. Ż. przypadło prawo do 77 akcji ww. spółki, zaś pozostałym spadkobiercom – dzieciom spadkodawcy – prawo do 55 akcji na rzecz każdego z nich. W skład majątku spadkowego po spadkodawcy wchodziło jedynie prawo do akcji (...) S.A. w J..

Do spadkobierców J. Ż. powódka skierowała wezwanie do zapłaty długu zaciągniętego przez spadkodawcę, jednakże nie spełnili oni żądanego świadczenia.

Na mocy ugody z 11.12.2012 r. pozwany R. Ż. zobowiązał się do spłaty zadłużenia spadkodawcy w wysokości 4.159,21 zł, w miesięcznych równych ratach po 200,00 zł. R. Ż. zaprzestał dokonywania wpłat zgodnie z warunkami ww. ugody.

Oświadczeniem z 20.01.2014 r. pozwany uchylił się od skutków prawnych oświadczeń w przedmiocie zawarcia dwóch ugód z powódką dotyczących przejęcia zadłużenia po J. Ż. powołując się na działanie pod wpływem błędu.

W ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy wskazał, że udział pozwanego R. Ż. w majątku spadkowym po spadkodawcy J. Ż. wynosi 3/16 majątku spadkowego; stosownie do tego udziału, na mocy umowy o dział spadku z 20.01.2012 r., nabył on prawo do 55 akcji (...) S.A. w J..

Jakkolwiek ww. umowa wskazuje w swym tytule, jakoby miała być umową o częściowy dział spadku, to jednak w ocenie Sądu Rejonowego przez wzgląd na fakt, że poza prawami do akcji (...) S.A. w J. w skład spadku nie wchodzą żadne inne prawa majątkowe, umowa ta obejmuje cały majątek spadkowy (ogół praw majątkowych spadkodawcy). W ocenie Sądu Rejonowego przesądzają o tym zeznania świadków i fakt, że żona spadkodawcy zamieszkuje obecnie w kontenerze mieszkalnym oddanym jej do używania przez gminę Ż. jako osobie spełniającej kryteria do otrzymania lokalu socjalnego.

Sąd Rejonowy powołał się na treść art. 1034 §2 k.c. i wskazał, że zgodnie z nim pozwany ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe po J. Ż. w udziale w wysokości 3/16, w pozostałym zaś zakresie za długi spadkowe odpowiadają pozostali spadkobiercy J. Ż.. Jakkolwiek spadkobiercy w umowie o dział spadku mogą ustalić, kto z nich i w jakim zakresie powinien uregulować długi spadkowe, jednakże umowa w tym przedmiocie będzie miała skutek wyłącznie między jej uczestnikami i nie rzutuje na odpowiedzialność wobec wierzycieli; zasada ta odnosi się także do rozstrzygnięcia sądu dokonującego podziału pasywów w sprawie o dział spadku. Oznacza to, że przedmiotem działu spadku mogą być wyłącznie aktywa, podział długów następuje bowiem z mocy samego prawa stosownie do podziału aktywów. Sąd Rejonowy wskazał, że skoro umowa o de facto całkowity dział spadku po J. Ż. została zawarta przez jego spadkobierców 20.01.2012 r., to od tej daty wielkość udziałów spadkobierców w majątku spadkowym po J. Ż. determinuje zakres ich odpowiedzialności wobec wierzycieli spadkodawcy.

W ocenie Sądu Rejonowego, późniejsza (z 11.12.2012 r.) umowa zawarta przez powódkę i pozwanego, była sprzeczna z art. 1034 §2 k.c. i jako taka jest nieważna.

Skoro powódka podkreślała, że podstawą dochodzonego w pozwie roszczenia jest właśnie umowa z 11.12.2012 r., to z uwagi na jej nieważność, Sąd Rejonowy uznał roszczenie powódki za niezasadne.

Ponadto Sąd Rejonowy wskazał, że powódka nie wykazała, by dług J. Ż. istniał w wysokości określonej w żądaniu pozwu, co nie było w sprawie okolicznością niesporną. Zgodnie z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przywołał ponadto art. 232 zd. 1 k.p.c. jako podstawę prawną obowiązku strony wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi ona skutki prawne. Stosownie do zasady kontradyktoryjności procesu cywilnego to na powodzie spoczywa ciężar dowodu w zakresie faktów, na których opiera żądanie pozwu (art. 6 k.c.).

Sąd Rejonowy ocenił, że strona powodowa nie wykazała zasadności żądania pozwu. Sąd zaś nie miał obowiązku przeprowadzenia dowodu w tym zakresie z urzędu, ani modyfikować tez dowodowych, po pierwsze bowiem strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników procesowych, po drugie zaś aktywność sądu łamiąca zasadę kontradyktoryjności mogłaby być interpretowana jako działania faworyzujące jedną ze stron. Postępowanie takie godziłoby również w konstytucyjną zasadę prawa do bezstronnego sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji). O kosztach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 w zw. z art. 99 k.p.c.

Apelację od tego wyroku wniosła powódka, zaskarżając go w całości. Zarzuciła mu naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233§1kpc poprzez błędną ocenę materiału dowodowego w postaci umowy z dnia 11 grudnia 2012r. polegającą na przyjęciu, że umowa ta w świetle brzmienia art. 1034§2kc jest nieważna jako czynność sprzeczna z ustawą, podczas gdy zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531kc dopuszczalne jes5t ułożenie stosunku prawnego pomiędzy stronami wg ich uznania, o ile jego treść lub cel nie sprzeciwia się właściwości stosunku, ustawi lub zasadom współżycia społecznego, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia przez Sąd, że powódka dochodzi zapłaty od ozwanego jako odpowiedzialnego na zasadzie art. 1030 i nast. kc, w sytuacji, w której podstawą żądania powoda była umowa zawarta pomiędzy stronami na zasadzie art. 353 ¹kc a dotycząca przystąpienia pozwanego do długu. Zarzuciła ponadto naruszenie art. 232kpc poprzez przyjęcie, że powód nie sprostał obowiązkowi udowodnienia okoliczności, z których wywodzi skutki prawne, podczas gdy powód zaoferował dowody w postaci umowy z dnia 11 grudnia 2012r. z której wynika istnienie zobowiązania oraz jego wysokość. Zarzucił nadto naruszenie art. 328§2kpc poprzez nie zawarcie i niedostateczne wyjaśnienie w treści uzasadnienia z jakich przyczyn nie dał wiary twierdzeniom powódki zawartym w pozwie oraz w jakim zakresie budzą one uzasadnione wątpliwości lub są przytoczone w celu obejścia prawa. Zarzuciła ponadto naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 1034§2kc w zw. z art. 58§1kc poprzez jego błędną wykładnię skutkującą przyjęciem że przepis art. 1034§2kc jest przepisem bezwzględnie obowiązującym, podczas gdy przepis ten jest przepisem dyspozytywnym, co umożliwia stronom uregulowanie w ramach swobody umów stosunku prawnego odmiennie od reguł w nim określonych. Zarzuciła ponadto naruszenie art. 65§1kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i błędne ustalenie przez Sąd że umowa nienazwana 11 grudnia 2012r. o cechach przystąpienia do długu jest umową ustalającą zakres odpowiedzialności spadkobierców za długi spadkowe, co z kolei doprowadziło do błędnego zastosowania art. 58§1kc i uznanie umowy za nieważną zamiast zastosowania art. 3531kc i uznanie że zawarta przez strony umowa była dopuszczalną przez prawo modyfikacją reguł określonych w art. 1034§2kc.

Stawiając te zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje. Ewentualnie wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji oraz orzeczenie o kosztach postępowania.

W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że źródłem zobowiązania pozwanego była zawarta przez niego umowa z powódką w której zobowiązał się on do zapłaty na rzecz (...) kwoty w wysokości i terminach w tej umowie określonych. Zdaniem skarżącego umowa ta miała charakter przystąpienia do długu, którego źródłem był stosunek obligacyjny łączący (...)-u ze zmarłym ojcem pozwanego. pozwany swym podpisem potwierdził wysokość zobowiązania oraz terminy jego spłaty, z których się nie wywiązał. Powódka wskazała, że nie posiadała wiedzy o zawarciu wcześniej przez spadkobierców umowy częściowego działu spadku.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu zwrócił uwagę na profesjonalne udzielanie pożyczek przez powódkę i jej obowiązek przekazywania klientom rzetelnej informacji. Wskazał, że zachowanie powódki jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a to z zasadą uczciwego obrotu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie, mimo że zawarty w niej zarzut naruszenia art. 58§1 kc w zw. z art. 1034§2kc był zasadny.

Sąd Rejonowy poczynił w sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne.

Ustalenia te Sąd Okręgowy uzupełnił o wiadomości znane z urzędu, a to że odnośnie R. Ż. i pozostałych spadkobierców J. Ż. zapadło postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty XI Nc 5088/04 Sądu Rejonowego w Rybniku

przeciwko spadkobiercom jako następcom prawnym J. Ż. w sprawie rozpoznawanej następnie w związku z zażaleniem w tut. Wydziale pod sygnaturą III Cz 764/15.

Zważywszy na konieczność badania z urzędu kwestii nieważności postępowania (art. 378§1kpc w zw. z art. 379 pkt3kpc), Sąd Okręgowy zdecydował się przeprowadzić dowód z akt IX Nc 5088/04 Sądu Rejonowego w Rybniku na okoliczność przedmiotu tego postępowania i jego podstawy faktycznej. Jak wynika z w/w akt sprawa dotyczyła powództwa (...) w C. przeciwko J. Ż. o zapłatę kwoty 4613,56 zł na podstawie umowy pożyczki z dnia 21 maja 2003r. Jak wynika z akt w/w sprawy, umowa ta nosiła numer (...)

Z poczynionych ustaleń wynika, że sprawa IX Nc 5088/04 Sądu Rejonowego w Rybniku nie dotyczy tej samej należności, co niniejsza sprawa. Nie ma zatem w sprawie podstawy (w oparciu o wskazane akta) do przyjęcia powagi rzeczy osądzonej.

Odnosząc się do zarzutów apelacji, podnieść należy, że ustalenia Sądu Rejonowego oraz dokonana przez ten Sąd ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego są prawidłowe i ocena ta nie wykroczyła poza granice swobodnej oceny dowodów przewidzianej w art. 233§1kpc. Nie jest ona w żadnym wypadku dowolna. Podnieść należy, że stawiając zarzut naruszenia art. 233§1kpc powódka odnosi się de facto do oceny prawnej zawartej przez strony umowy. Tym samym podniesiony zarzut nie dotyczy niewłaściwej oceny materiału dowodowego, lecz wniosków Sądu Rejonowego co do prawnego znaczenia ustalonych okoliczności. W ocenie Sądu Okręgowego niezasadny jest zarzut naruszenia art. 328§2kpc, kwestionującego prawidłowość sporządzonego w sprawie uzasadnienia. W ocenie Sądu Okręgowego uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest prawidłowe i w sposób jednoznaczny i czytelny wyjaśnia motywy rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego. Konsekwencją przyjętej przez Sąd Rejonowy oceny umowy z 11 grudnia 2012r. jako nieważnej jest przyjecie przez Sąd Rejonowy, że powódka nie udowodniła swego roszczenia. W ocenie Sądu Okręgowego, mimo niepodzielenia wniosku o nieważności umowy z dnia 11 grudnia 2012r., podzielić należy jego wniosek o niewykazaniu roszczenia przez powódkę.

Nadmienić wypada, że Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, aby kwestionować przyjętą przez Sąd Rejonowy ocenę zawartej przez spadkobierców umowy o dział spadku, jako umowy całkowitego działu a nie tylko częściowego działu spadku. W konsekwencji zawarcie przez nich wskazanej umowy powoduje przekształcenie odpowiedzialności solidarnej spadkobierców w odpowiedzialność w częściach ułamkowych za długi spadkowe, co zasadnie przyjął Sąd Rejonowy. Nadmienić należy, że taka odpowiedzialność spadkobierców jest niezależna od woli czy wiedzy wierzyciela. Tym samym fakt, że powódka nie wiedziała o zawarciu umowy działu spadku nie ma prawnego znaczenia dla zakresu odpowiedzialności pozwanego za długi spadkowe.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia prawa materialnego Sąd Okręgowy uznał, że zasadnie powódka podnosi, że art. 1034§2kc nie jest przepisem bezwzględnie obowiązującym. Strony mogą umową inaczej ukształtować odpowiedzialność za długi spadkowe. Wynikająca z art. 353 ¹kc swoboda umów musi jednak brać pod uwagę konkretne regulacje prawne. Odnosząc się do okoliczności niniejszej sprawy i zawartego w apelacji wywodu powódki podnieść należy, że całkowicie błędnie powódka ocenia zawartą przez pozwanego z nią umowę z 11 grudnia 2012r. jako umowę przystąpienia do długu. Jak wynika z istoty takiego przystąpienia, może ono dotyczyć osoby trzeciej, która do tej pory nie była dłużnikiem. Tymczasem nie ulega wątpliwości, że pierwotny dług dotyczył w niniejszej sprawie ojca pozwanego, którego pozwany jest spadkobiercą w 3/16 części. Nie można już chociażby z tego powodu uznać trafności wywodu skarżącej co do charakteru umowy, na jakiej oparła ona swe żądanie, przy przyjęciu że w dacie jej zawarcia powódka nie miała świadomości wcześniejszego działu spadku po J. Ż..

W ocenie Sądu Okręgowego z uwagi na treść art. 1034§2kc, umowa ta mogła stanowić przejęcie długu (art. 519§1kc) odnośnie długu pozostałych spadkobierców. Jednak dla swej skuteczności wymaga ono zgody dłużnika(art. 519§2 pkt1 kc). Brak tej zgody powoduje uznanie umowy za niezawartą(art. 521§1kc). Obowiązkiem powódki było wykazanie, że pozostali spadkobiercy J. Ż. wyrazili zgodę na przejęcie długu przez pozwanego. Brak wykazania tej okoliczności należy traktować za podstawę przyjęcia, że zgoda taka nie została udzielona. Umowa w tej części jest zatem bezskuteczna, tak jakby nie została zawarta.

Odnośnie natomiast odpowiedzialności samego pozwanego za zobowiązania ojca, może ono dotyczyć (w zw. z art. 1034§2kc) tylko udziału w 3/16 części.

Analizując zawartą przez strony umowę i okoliczności niniejszej sprawy Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że bezspornie pozwany zaprzestał spłaty wyznaczonych rat. Zgodnie z §5 ust.1 tej umowy, spowodowało to rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym. Z tego powodu nie może ona stanowić samodzielnej podstawy faktycznej żądania pozwu bez odwołania się do pierwotnego zobowiązania spadkodawcy J. Ż..

Podnieść należy, że treść tej umowy zawiera jedynie jedno wspólne oświadczenie pozwanego i powódki w §2 pkt 1 umowy odnoszące się do zawarcia przez powódkę i spadkodawcę wymienionej w niej umowy.

Pozostałe postanowienia umowy stanowią porozumienie co do ratalnej spłaty bez wszczynania postępowania windykacyjnego, sądowego i egzekucyjnego przez powódkę. Zaistnienie okoliczności wymienionej w §5 ust.1 doprowadziło do rozwiązania tej umowy. Tym samym prawne znaczenie zachowało jedynie oświadczenie o zawarciu przez J. Ż. umowy i zaistnieniu natychmiastowej wykonalności wierzytelności z tej umowy. Pozwany, jak wynika z §1 ust.2, nie złożył oświadczenia o swej wiedzy co do wysokości tego zobowiązania, w tej kwestii oświadczenie złożyła jedynie powódka.

Skoro umowa z dnia 11 grudnia 2012r. została rozwiązana, powódka nie może z niej wywodzić swego roszczenia. Niewątpliwie nie stanowiła ona bowiem pierwotnego źródła zobowiązania pozwanego. Wyraźnie w w.w. umowie strony odwoływały się do umowy pożyczki zawartej ze spadkodawcą.

Tym samym celem wykazania swego roszczenia powódka winna zaoferować w postępowaniu dowody na okoliczność treści umowy zawartej ze spadkodawcą, w szczególności celem wykazania wysokości swego roszczenia. Mimo takiego procesowego obowiązku powódka nie przedstawiła w toku niniejszego postępowania tej umowy.

Podnieść należy dodatkowo, że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zawarte w §1 ust.1 oświadczenie stron budzi wątpliwości co do prawidłowego określenia umowy ze spadkodawcą, a tym samym jej jednoznacznej identyfikacji. Jak wynika z zasad doświadczenia życiowego oraz z porównania oznaczenia umowy powódki z J. Ż. zawartej w aktach IX Nc 5088/04 Sądu Rejonowego w Rybniku, końcowe dwie cyfry numeru umowy po ukośniku oznaczają rok jej zawarcia. Tymczasem z §1 umowy z 11.12.2012r. wynika, niezgodność daty rocznej zawarcia umowy (2004r.) i tego numeru (...). Powoduje to wątpliwość co do identyfikacji zobowiązania, którego umowa z 11.12.2012r. dotyczyła. Zważywszy na przygotowanie umowy przez powódkę i wynikające z akt okoliczności jej podpisania przez pozwanego (po skierowanym do niego wezwaniu przez powódkę i na podstawie jedynie jej oświadczenia bez poparcia go stosownymi dokumentami), wskazana nieścisłość w oznaczeniu umowy ze spadkodawcą budzi wątpliwości co do treści i znaczenia oświadczenia stron i nie może być tłumaczona na niekorzyść pozwanego jako podmiotu nie zajmującego się zawodowo pożyczkami.

W tych okolicznościach zadaniem procesowym powoda było wykazanie swego roszczenia.

Należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, że temu obowiązkowi dowodzenia (wynikającemu z art. 6 kc i 232kpc) powódka nie sprostała.

Tym samym apelacja jako niezasadna podlegało oddaleniu na podstawie art. 385kpc. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc w zw. z art. 391§1kpc, zasądzając na rzecz pozwanego poniesione przez niego koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Gabriela Sobczyk