Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Śródmieście w Szczecinie Moniki Bednarskiej – Kałużnej

po rozpoznaniu w dniach 29 maja 2015 roku, 24 lipca 2015 roku i 22 stycznia 2016 roku sprawy

R. B.

urodz. (...) w S., syna H. i A. z domu B.,

oskarżonego o to, że:

I. do dnia 15 lipca 2011 roku w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie złożył w sądzie prowadzącym rejestr działalności gospodarczej jednostki (...) Sp. z o.o. sprawozdania finansowego za 2010 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 79 pkt. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

II. do dnia 31 marca 2011 roku w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie sporządził rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności (...) Sp. z o.o. za 2010 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 77 pkt. 2 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

III. do dnia 16 lipca 2012 r. w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie złożył w sądzie prowadzącym rejestr działalności gospodarczej jednostki (...) Sp. z o.o. sprawozdania finansowego za 2011 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 79 pkt. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

IV. do dnia 2 kwietnia 2012 r. w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie sporządził rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności (...) Sp. z o.o. za 2011 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 77 pkt. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

V. do dnia 15 lipca 2013 r. w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie złożył w sądzie prowadzącym rejestr działalności gospodarczej jednostki (...) Sp. z o.o. sprawozdania finansowego za 2012 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 79 pkt. 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

VI. do dnia 1 kwietnia 2013 r. w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie sporządził rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności (...) Sp. z o.o. za 2012 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 77 pkt. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

VII. do dnia 15 lipca 2014 r. w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie złożył w sądzie prowadzącym rejestr działalności gospodarczej jednostki (...) Sp. z o.o. sprawozdania finansowego za 2013 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 79 pkt. 4 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

VIII. do dnia 31 marca 2014 r. w S., będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o., wbrew przepisom ustawy nie sporządził rocznego sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności (...) Sp. z o.o. za 2013 rok, kierowanej przez siebie ww. spółki,

tj. o czyn z art. 77 pkt. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości,

I.  uznaje R. B. za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów, eliminując z ich opisu stwierdzenia o sprawozdaniu z działalności (...) Sp. z o.o. a nadto ustalając, że oskarżony w przypadku czynu opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku nie złożył do dnia 15 lipca 2012 roku we właściwym rejestrze sądowym sprawozdania finansowego (...) Sp. z o.o. za rok 2011, w przypadku czynu opisanego w punkcie IV części wstępnej wyroku dopuścił do niesporządzenia w terminie do dnia 31 marca 2011 roku sprawozdania finansowego (...) Sp. z o.o. za rok 2011, w przypadku czynu opisanego w punkcie VI części wstępnej wyroku dopuścił do niesporządzenia w terminie do dnia 31 marca 2013 roku sprawozdania finansowego (...) Sp. z o.o. za rok 2012 i wymierza R. B. za czyny opisane w punktach I, III, V i VII części wstępnej wyroku na podstawie art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości kary po 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, za czyny opisane w punktach II, IV, VI i VIII części wstępnej wyroku na podstawie art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości kary po 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

II.  Na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. za zbiegające się przestępstwa orzeka karę łączną 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

III.  Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie) koszty sądowe, w tym opłatę w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) złotych.

Sygn. akt IV K 138/15

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2004 roku R. P. zawiązała spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą (...). Jej siedzibą był S., a adresem rejestrowym ul. (...), lok U2, kod pocztowy (...)-(...) S.. Kapitał zakładowy wyniósł 100.000 złotych i dzielił się na 200 równych udziałów po 500 złotych każdy. Został one objęte w całości przez R. P. i pokryte aportem w postaci dwóch niezabudowanych działek nr (...), położonych w miejscowości O., gmina K., dla których Sąd Rejonowy w Szczecinie XX Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Policach prowadził księgi wieczyste o numerach Kw (...) i Kw (...). Sprawami spółki oraz jej reprezentacją zajmował się zarząd, powoływany i odwoływany uchwałą wspólników. Pierwszym Prezesem została R. P., zaś Wiceprezesem Zarządu M. P.. W akcie notarialnym określono nadto, że w umowach pomiędzy spółką a członkami zarządu, tudzież sporach z nimi, spółkę reprezentuje pełnomocnik powołany przez wspólników.

Dowody: - wypis aktu notarialnego z dnia 2 lipca 2004 roku, nr Rep A 2080/2004 –

k. 77-81,

-

odpis pełny z rejestru przedsiębiorców – k. 11-14.

W dniu 25 sierpnia 2005 roku R. P. zawarła z M. J. umowę kupna – sprzedaży, na mocy której przeniosła na nią własność 100 udziałów (...) Sp. z o.o. w S. za kwotę 5000 złotych. Ich wydanie i zapłata ceny nastąpiły jednocześnie. W dniu 27 września 2005 roku obyło się zgromadzenie wspólników (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., na którym podjęte zostały uchwały o odwołaniu z funkcji Prezesa Zarządu – R. P. i Wiceprezesa Zarządu – M. P. oraz ustaleniu zarządu jednoosobowego, a następnie powołaniu na stanowisko Prezesa Zarządu R. B.. Zmiany zostały zgłoszone do Krajowego Rejestru Sądowego. W dniu 28 września 2005 roku R. P. dokonała zbycia na rzecz M. J. pozostałych 100 udziałów w (...) Sp. z o.o. za kwotę 5000 złotych.

Dowody: - umowa kupna-sprzedaży z dnia 25 sierpnia 2005 roku – k. 94,

-

notarialne poświadczenie podpisów – k. 95,

-

umowa kupna-sprzedaży z dnia 28 września 2005 roku – k. 98,

-

notarialne poświadczenie podpisów – k. 99,

-

wnioski o zmianę danych w Krajowym Rejestrze Sądowym – k. 102-103, 104-105, 106-107,

-

postanowienia Sądu Rejonowego w Szczecinie Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego – k. 110-111.

R. B., jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., nie sporządził i nie złożył we właściwym rejestrze sądowym rocznych sprawozdań finansowych (bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowych) oraz sprawozdań z działalności spółki i uchwał zgromadzenia wspólników o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego i podziale zysku (pokryciu strat) za rok 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 i 2012. Z tego powodu Sąd Rejonowy w Szczecinie postanowieniem z dnia 14 marca 2008 roku, sygn. SZ XVII Ns – Rej. KRS (...) wezwał go do złożenia dokumentów za rok 2006 roku w terminie 7 dni. Wobec zaniechania uczynienia tego wydane zostało w dniu 15 kwietnia 2008 roku kolejne postanowienie o nałożeniu na R. B. grzywny w kwocie 1.000 zł. Orzeczenie skierowano do egzekucji. W dniu 27 maja 2008 rok Sąd Rejonowy w Szczecinie umorzył postępowanie w przedmiocie przymuszenia z uwagi na to, że korespondencja kierowana do spółki (...) była każdorazowo zwracana z adnotacją urzędu pocztowego o treści „adresat nieznany”.

Dowody:- postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 14 marca 2008

roku, sygn. akt SZ XVII Ns – Rej. KRS (...) – k. 115,

-

postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 15 kwietnia 2008 roku, sygn. akt SZ XVII Ns – Rej. KRS (...) – k. 116,

-

pismo Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 8 maja 2008 roku – k. 117,

-

postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 27 maja 2008 roku, sygn. akt SZ XVII Ns – Rej. KRS (...) – k. 118.

R. B. sporządził i podpisał oświadczenie o rezygnacji w dniu 30 grudnia 2009 roku z funkcji Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z przyczyn osobistych. Było ono adresowane do (...) Sp. z o.o., ul. (...)/u2. Dokument został opatrzony pieczątkami o treści „30.12.2009 L.dz…..” i (...) spółka z o.o. (...)-(...) S., ul. (...)/U2 tel/fax (...) NIP (...), REGON (...)". Pismo przedłożył M. J.. W spółce (...) Sp. o.o. nigdy nie został powołany inny prezes zarządu.

Dowody: - protokoły wyjaśnień R. B. – k. 136, 53v.,

-

kopia pisma z dnia 30 grudnia 2009 roku – k. 58,

-

protokół posiedzenia sądu w przedmiocie przesłuchania świadka M. J. – k. 17 akt o sygn. Ko 2105/15.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2014 roku, sygn. SZ XIII Ns – Rej. KRS (...) wezwał zarząd spółki (...) Sp. z o.o. w S. w osobie R. B. do złożenia rocznych sprawozdań finansowych oraz z działalności spółki za lata 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 i 2012 w terminie 7 dni, pod rygorem nałożenia grzywny w kwocie 1000 złotych. Postępowanie zostało w dniu 16 października 2014 roku umorzone m.in. z powodu tego, że korespondencja kierowana na adres rejestrowy podmiotu oraz prywatny prezesa zarządu nie była podejmowana.

Dowody: - postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 10 kwietnia 2014

roku, sygn. akt SZ XIII Ns – Rej. KRS (...) – k. 122,

-

postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 16 października 2014 roku, sygn. akt SZ XIII Ns – Rej. KRS (...) – k. 123-124.

R. B. ma 48 lat. Jest żonaty. Nie pracuje. Pozostaje na utrzymaniu małżonki, która osiąga dochód w wysokości 3000-4000 złotych miesięcznie. Nie posiada wartościowych przedmiotów majątkowych. Z tytułu sprzedaży mieszkania uzyskał dochód w wysokości 250.000 złotych, z którego sfinansował wyjazd wypoczynkowym do Meksyku za kwotę 18.000 złotych.Był karany. Został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 5 czerwca 2015 roku, sygn. akt IV K 322/15 za czyny z art. 77 pkt 2 i art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości na kary grzywny oraz karę łączną 80 stawek dziennych grzywny w wysokości po 20 złotych.

Dowody:- protokół wyjaśnień R. B. – k. 135,

-

dane osobopoznawcze – k. 55,

-

dane o karalności – k. 171-172.

Powyższy stan faktyczny został ustalony ma podstawie relacji R. B. i M. J. oraz treści dokumentów w postaci kopii aktu notarialnego, odpisu z rejestru przedsiębiorców, umów kupna-sprzedaży, notarialnych poświadczeń podpisów, protokołu zgromadzenia wspólników spółki (...), wniosków o zmianę danych w Krajowym Rejestrze Sądowym, oświadczenia R. B. z dnia 30 grudnia 2008 roku, postanowień i pism sądowych a także danych o karalności oraz osobopoznawczych.

R. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Na rozprawie głównej odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania, z wyjątkiem zadawanych przez obrońcę. Wyraził przekonanie o przedłożeniu oświadczenia o rezygnacji na ręce jedynego wspólnika, tj. pani J.. Na etapie dochodzenia wyjaśnił, że od wielu lat nie jest prezesem w (...). Zapewnił o składaniu rezygnacji w spółce i braku wiedzy na temat tego, co dalej się działo, a w szczególności czy powołano nowy zarząd i zgłoszono zmianę danych do KRS-u.

Sąd potraktował wyjaśnienia oskarżonego na temat sporządzenia pisemnej rezygnacji z pełnienia funkcji prezesa zarząd spółki (...) jako przekonujące, bowiem korespondowały z treścią przedłożonej kserokopii dokumentu oraz zeznań M. J.. Podobnie ocenił wersje świadka. Obie relacje nie cechowały się jednak znaczną wartością poznawczą. Ich autorzy ograniczyli się bowiem do kilkuzdaniowych wypowiedzi.

Wątpliwości nie budziły dokumenty w postaci kopii aktu notarialnego, odpisu z rejestru przedsiębiorców, umów kupna-sprzedaży, notarialnych poświadczeń podpisów, protokołu zgromadzenia wspólników spółki (...), wniosków o zmianę danych w Krajowym Rejestrze Sądowym, oświadczenia R. B. z dnia 30 grudnia 2008 roku, postanowień i pism sądowych, a także danych o karalności oraz osobopoznawczych. Sporządziły je uprawnione osoby, w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści.

Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że R. B., jako prezes zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. dopuścił do niesporządzenia jej rocznych sprawozdań finansowych i nie złożył ich we właściwym rejestrze sądowym za lata 2010, 2011, 2012 i 2013. Swoimi zachowaniami wyczerpał znamiona przestępstw określonych w art. 77 pkt 2 i 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości.

Oskarżony na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników (...) sp. z o.o. z dnia 27 września 2005 roku został powołany na stanowisko jej Prezesa Zarządu. Pełnienia tej funkcji nie zaprzestał z chwilą sporządzenia oświadczenia o rezygnacji z dniem 30 grudnia 2009 roku i zapoznania się z jego treścią przez jedynego udziałowca spółki (...), ponieważ działania te w świetle powszechnie obowiązujących przepisów nie mogły i nie spowodowały takiego skutku.

Zgodnie z treścią art. 202 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych (k.s.h.) mandat członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wygasa m.in. wskutek śmierci, rezygnacji lub odwołania ze składu zarządu. W niniejszej sprawie istotne znaczenie ma drugie z przywołanych zdarzeń. Zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie prawa, wątpliwości nie budzi fakt, że rezygnacja stanowi jednostronną czynność prawną. Nie jest uzależniona od akceptacji spółki lub odnotowania jej w rejestrze handlowym. Jednakże takie oświadczenie woli dla swej skuteczności wymaga zakomunikowania go spółce. Odnosi się do niego regulacja wynikająca z art. 61 k.c. w zw. z art. 2 k.s.h., stanowiąca, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, iż mogła zapoznać się z jego treścią. Z uwagi na to, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada status osoby prawnej, to stosownie do dyspozycji art. 38 k.c., działa przez swoje organy. Tym samym adresatem deklaracji o rezygnacji powinien być uprawniony organ (...). Wobec tego, że w spółce nie została powołana rada nadzorcza, jej funkcję pełniło zgromadzenie wspólników. Znalazło to również wyraz w treści umowy zawiązującej spółkę (k. 77-81), określającej, że„ zarząd był powoływany i odwoływany uchwałą Wspólników” (§ 10 ust. 2), które zapadały na Zgromadzeniu Wspólników (§ 14 ust. 1), zaś „ w umowach między spółką a członkami Zarządu tudzież sporach z nimi spółkę reprezentował pełnomocnik powołany przez wspólników” (§ 12 ust. 1).

Reasumując należy stwierdzić, że skuteczne złożenie rezygnacji przez R. B. wymagało dotarcia oświadczenia do organu spółki (...), sprawującego nadzór nad zarządem. Warunku tego nie spełnia powzięcie wiadomości przez wszystkich wspólników, czy jedynego wspólnika, gdyż nie sprawują oni funkcji organów takiego podmiotu. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ma charakter spółki kapitałowej. Jej właściciele nie zajmują się bezpośrednio sprawami i reprezentacją przedsiębiorstwa.

Zachowanie formalnych wymogów w zakresie komunikacji ze spółką a także pomiędzy jej organami wynika ze szczególnej struktury, jaką ona stanowi, określonej normami ustawowymi oraz umową. Regulują one warunki skuteczności podejmowanych czynności o charakterze konwencjonalnym, co z kolei służy zachowaniu gwarancji pewność obrotu gospodarczego. Z tych względów osoby reprezentujące podmioty prawa handlowego są zobligowane do przestrzegania przy wyrażaniu oświadczeń woli określonych precyzyjnie kryteriów. Wyklucza to swobodę ich formułowania i adresowania.

Przedstawiona powyżej interpretacja przepisów regulujących kwestię rezygnacji z pełnienia funkcji przez prezesa spółki z ograniczoną odpowiedzialności koresponduje z poglądami wyrażanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Przykładem tego są wyroki z dnia 7 maja 2010 roku, sygn. III CSK 176/09 (Lex 677761) i dnia 2 października 2014 roku, sygn. IV CSK 7/14 (Lex 1511099). W uzasadnieniu drugiego rozstrzygnięcia wskazano m.in., że „kiedy rezygnację zamierza złożyć jednoosobowy zarządca, który w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością powoływany jest przez zgromadzenie wspólników, nie może tej rezygnacji składać wspólnikom”. Sąd Najwyższy w tym samym orzeczeniu, dokonując oceny stanowisk przedstawianych w nauce prawa zauważył, że „W żadnym z prezentowanych rozwiązań, nie dopuszcza się skutecznego złożenia oświadczenia woli o rezygnacji przez członka zarządu przez złożenie rezygnacji wspólnikom i to także w przypadkach zarządu jednoosobowego jak również w sytuacji, gdy spółka ma jedynie jednego wspólnika”.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że pisemne oświadczenie R. B. z dnia 30 grudnia 2009 roku nie skutkowało wygaśnięciem mandatu Prezesa Zarządu spółki (...) i pozbawieniem go uprawnień oraz obowiązków wynikających z pełnienia tej funkcji, ponieważ nie zostało zakomunikowane temu podmiotowi w sposób wymagany prawem. Z treści dokumentu wynika, że oskarżony skierował je do spółki. W momencie jego sporządzania i składania była ona jednak reprezentowana przez jednoosobowy zarząd, w którym sam pełnił funkcję prezesa. Co więcej, pod wskazanym przez niego adresem, jak wynika z treści postanowień sądu rejestrowego, umarzających postępowania w przedmiocie przymuszenia do złożenia sprawozdań finansowych, spółka nie odbierała korespondencji, a z ustaleń doręczycieli wynikało, że podmiot ten był „nieznany”. Oceny skuteczności złożenia przedmiotowego oświadczenia woli nie zmienia fakt otrzymania go przez M. J., będącą jedynym wspólnikiem (...). Nie pełniła ona w tym podmiocie żadnej funkcji i z tego powodu nie zajmowała się jego sprawami, ani go nie reprezentowała. Przedstawienie jej pisma nie było równoznaczne ze skierowaniem go do zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Czynność dotycząca podmiotu prawa handlowego, ze względu na jego strukturę i sposób funkcjonowania władz, wymaga dla swej skuteczności zachowania określonych przepisami prawa warunków. Ze względu na konieczność zagwarantowania pewności obrotu gospodarczego, wyłączona jest w tym zakresie swoboda osób ją podejmujących. Dla osiągnięcia zakładanych celów muszą być ściśle przestrzegane kryteria formalne oraz merytoryczne. Z tych powodów złożenie przez R. B. przedmiotowego oświadczenia woli o rezygnacji należało uznać za bezskuteczne.

Oskarżony, jako osoba powołana na stanowisko prezesa zarządu (...), pełnił funkcję kierownika jednostki w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości. Zgodnie zatem z jej art. 52 ust. 1 był zobligowany do zapewnienia sporządzenia jej rocznego sprawozdania finansowego nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego, przypadającego na dzień kończący rok obrotowy (art. 45 ust. 1 w zw. z art. 12 ust 2 pkt 1 cytowanej ustawy) i przedstawienia właściwym organom. Ciążył na nim także, wynikający z art. 69 ust. 1 ustawy o rachunkowości, obowiązek składania tego dokumentu we właściwym rejestrze sądowym w ciągu 15 dni od dnia jego zatwierdzenia, które powinno nastąpić nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego (art. 53 ust. 1). R. B. nie wywiązał się z tych powinności w latach 2011, 2012, 2013 i 2014.

W sprawie nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynów lub jego winę. Nie zwalnia oskarżonego od odpowiedzialności sporządzenie oświadczenia o rezygnacji z pełnienia funkcji prezesa zarządu spółki, ponieważ nie stało się ono skuteczne. Nie ma również podstaw do przyjęcia, aby podjęte przez niego czynności mogły wywołać usprawiedliwione przekonanie o spełnieniu ustawowych warunków wygaśnięcia piastowanego mandatu. Zajmowanie się sprawami podmiotu prawa handlowego wymaga znajomości przepisów regulujących ich strukturę i zasady funkcjonowania, a w szczególności powoływania oraz odwoływania władz. Ostatnia z przywołanych kwestii została również uregulowana w umowie zawiązującej spółkę (...). Wynikało z niej wprost, że następuje to na mocy uchwały wspólników podejmowanej przez ich zgromadzenie. W ten sposób został zdefiniowany organ właściwy do przyjęcia oświadczenia o rezygnacji z funkcji członka zarządu. Należy nadto zwrócić uwagę, że R. B. brał udział osobiście w takim zgromadzeniu w dniu 27 września 2005 roku, gdy powierzono mu stanowisko prezesa. Co więcej nie było ono jedyną funkcję kierowniczą sprawowaną przez niego, o czym świadczą dane o karalności. Oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 5 czerwca 2015 roku, sygn. akt IV K 322/15 za dopuszczenie do niesporządzenia i niezłożenie w rejestrze sądowym wymaganych prawem sprawozdań. Orzeczenie to wskazuje, że R. B. zajmował się także sprawami innej jednostki organizacyjnej, podlegającej regulacjom ustawy o rachunkowości. Wzmacnia to przekonanie o posiadaniu przez niego ponadprzeciętnego doświadczenia i wiedzy w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw, przyjmując, że ostateczne terminy realizacji ciążących na nim obowiązków przypadały odpowiednio na dni 31 marca i 15 lipca w kolejnych latach, gdyż zgodnie z treścią ustawy o rachunkowości kierownik jednostki jest zobligowany do zapewnienia sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia kończącego rok obrotowy, tj. dnia 31 grudnia poprzedniego roku, zaś przedłożenia ich w rejestrze sądowym w ciągu 15 dni po upływie 6 miesięcy od dnia kończącego poprzedni rok. Wyeliminował również z opisów czynów wyczerpujących znamiona występków z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości stwierdzenia o uchybieniu powinności sporządzenia sprawozdań z działalności (...) Sp. z o.o., bowiem penalizacji tą normą podlega wyłącznie zachowanie polegające na niesporządzeniu sprawozdania finansowego.

Przy wymiarze kar uwzględnił długie okresy uchylania się od wykonania obowiązków ustawowych, znamionujące uporczywość naruszania prawa. Jako okoliczności łagodzące potraktował niewielkie znaczenie nieujawnionych przez oskarżonego danych, zważywszy na fakt, iż spółka (...) w rzeczywistości nie prowadziła działalności w latach 2010-2014. Odmiennie oceniona została karalność za tożsame zachowania. Wpływ na wysokości stawek dziennych miała sytuacja majątkowa oskarżonego, w szczególności uzyskanie dochodu ze sprzedaży nieruchomości oraz jego zdolności zarobkowe, jako 48-letniego mężczyzny, u którego nie stwierdzono przeciwwskazań do podjęcia pracy.

Przy określaniu wysokości kary łącznej Sąd wziął pod uwagę z jednej strony tożsamość rodzajową bezprawnych zachowań oskarżonego, z drugiej zaś ich liczbę oraz czas dokonania, trwający kilka lat.

Konsekwencją uznania R. B. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów stało się obciążenie kosztami postępowania. Ich wysokość uzasadnia przekonanie o zdolności uiszczenia należności bez uszczerbku dla swojego utrzymania, zważywszy w szczególności na zdolność do podjęcia pracy zarobkowej w celu zgromadzenia niezbędnych środków finansowych.