Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI P 510/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2016r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Niemyjska – Wakieć

Ławnicy: Krystyna Kamińska, Teresa Radomska

Protokolant: protokolant sądowy Monika Kłosek

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2016r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko Stowarzyszeniu (...) w B.

o odszkodowanie

I.  zasądza od pozwanego (...) w B. na rzecz powódki M. S.kwotę 4200 zł (cztery tysiące dwieście złotych) brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, odpowiadające wynagrodzeniu powódki za trzy miesiące;

II.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1400 zł ( jeden tysiąc czterysta złotych);

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Stowarzyszenia (...) w B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego (...) w G. kwotę 210 zł (słownie: dwieście dziesięć złotych) tytułem opłaty od pozwu, od której uiszczenia powódka była zwolniona z mocy ustawy,

Sygn. akt VI P 510/15

UZASADNIENIE

Powódka M. S. złożyła pozew skierowany przeciwko Punktowi Przedszkolnemu (...)w B., w którym wniosła o odszkodowanie w kwocie 4200 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, podkreślając, iż otrzymała wypowiedzenie wskazujące jako przyczynę likwidację stanowiska, co w ocenie powódki było przyczyną nieprawdziwą, jako że rzeczywistą przyczyną rozwiązania stosunku pracy był konflikt między nią, a dyrektorką punktu przedszkolnego i szkoły niepublicznej nadto powódka podała, iż jest w wieku przedemerytalnym w związku z powyższym podlegała szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem umowy o pracę (k. 2).

W odpowiedzi na pozew złożony przez Punkt Przedszkolny (...) reprezentowany przez dyrektora Szkoły V. S., wniesiono o oddalenie powództwa (k. 54)

Na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015r. sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Stowarzyszeniem (...) w B. (k.170) .

Postanowieniem z dnia 1 lutego 2016 roku sąd odrzucił pozew na mocy art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. względem pozwanego Punktu Przedszkolnego (k. 356). Postanowienie uprawomocniło się od dnia 2 marca 2016r. (k. 369).

Pismem z dnia 14 stycznia 2016r. (k. 350) pozwane Stowarzyszenie wniosło o zawiadomienie V. S. o toczącym się procesie w trybie art. 84 k.p.c.. Zawiadomiona o terminie V. S. (k. 376v) nie przystąpiła w charakterze interwenienta ubocznego do toczącego się procesu (k.371).

Sąd ustalił, co następuje:

Stowarzyszenie(...) w B. ma na celu prowadzenie działalności edukacyjnej, opiekuńczej, wychowawczej, poprzez prowadzenie szkoły, świetlicy, edukacji przedszkolnej.

W ramach realizacji tych celów Stowarzyszenie prowadzi Niepubliczną Szkołę Podstawową z punktem przedszkolnym(...).

Jako osoba prawna zgodnie z przepisami prawa i statutu może być stroną umów, występować w sprawach sądowych i administracyjnych.

Prezesem Stowarzyszenia w latach 2009-2011 r. była V. S..

W skład Komisji rewizyjnej Stowarzyszenia wchodziła powódka, M. S..

Zgodnie ze statutem stowarzyszenia, kadencja organów trwała 3 lata. Mimo upływu terminu, nie wybrano nowych władz, nadal funkcję prezesa pełniła V. S.. Była też ona Dyrektorem Niepublicznej Szkoły Podstawowej. Na prace na tym stanowisku zawarła umowę sama z sobą.

Punkt przedszkolny nie posiadał organu kierującego. Sprawami związanymi z przedszkolem zajmowała się W. G. , wicedyrektor Szkoły Podstawowej.

Statut Szkoły Podstawowej nie został zatwierdzony przez organ prowadzący, czyli zarząd stowarzyszenia, zatem statut nie spełniał wymogów przewidzianych przepisami ustawy o systemie oświaty. W siedzibie szkoły odnaleziono kilka wersji statutu, żadna niezatwierdzona przez organ prowadzący.. Szkoła funkcjonowała zatem bez wymaganego prawem statutu. Regulamin wynagradzania nauczycieli podpisała członek zarządu stowarzyszenia E. P.

Ani przedszkole ani szkoła nie posiadały własnego konta bankowego korzystały z konta stowarzyszenia. Nie posiadają tez nadanego im własnego numeru NIP ani REGON.

Płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne dla wszystkich pracowników i szkoły i przedszkola było Stowarzyszenie (...) Wynagrodzenie pracowników wypłacane było z rachunku bankowego Stowarzyszenia.

Umowy o pracę z pracownikami szkoły i przedszkola były podpisywane w imieniu Stowarzyszania jak pracodawcy – ten podmiot był wskazywany w główce umowy, które były opatrzone nagłówkiem bądź pieczęcią Stowarzyszenia, a V. S. w umowach tych wskazywała, iż reprezentuje stowarzyszenie jako jego prezes. Szkołę lub przedszkole w umowach wskazywano jako miejsce świadczenia pracy.

Zgodnie z organizacją punku przedszkolnego, organem prowadzącym punkt było Stowarzyszenie.

(dowód: statut k. 193-204, wydruk KRS 98-101, wystąpienie pokontrolne k. 133-146, protokół kontroli k. 20-52, organizacja punktu k. 147 zeznania powódki k. 372-373 nagranie czas 00:04:22 – 00:17:08, zeznanie przedstawiciela pozwanego k. 373 nagranie czas 00:18:00-00:25:25)

Powódka M. S. dnia 31 października 2013 zawarła umowę o pracę na czas nieokreślony z pracodawcą Stowarzyszeniem (...) w B. reprezentowanym przez prezesa stowarzyszenia V. S. na stanowisku opiekunki do dzieci w przedszkolu. Jako miejsce wykonywanej pracy wskazano punkt przedszkolny (...) i wymiar czasu 1/2 etatu za wynagrodzeniem brutto 800 zł.

(dowód: kopia umowy k.5, zeznania powódki k. 372-373 nagranie czas 00:04:22 – 00:17:08, zeznanie przedstawiciela pozwanego k. 373 nagranie czas 00:18:00-00:25:25)

Następnie strony dnia 5 lutego 2014 roku zawarły aneks do umowy o pracę dotyczący wynagrodzenia, tj. podniesiono je do kwoty 840 zł brutto i to również jako pracodawcy wskazany było Stowarzyszenie (...) w B. podobnie jak i w kolejnym aneksie z dnia 31 sierpnia 2014 roku, gdzie zwiększono wymiar etatu powódki do 3/4 etatu i wynagrodzenie do kwoty 1260 zł brutto. Następnie od dnia 1 marca 2015 roku wynagrodzenie powódki za pracę wymiarze 3/4 etatu wynosiło 1400 zł brutto .

(dowód: aneksy k. 6, 7, 8, )

Powódka w toku zatrudnienia razem zW. G. powzięły podejrzenia odnośnie sposobu wydawania środków pochodzących z subwencji oświatowej przez V. S.. W związku z powyższym postanowiły zwołać zebranie członków stowarzyszenia, które to zebranie miało się odbyć dnia 24 kwietnia 2015.

O zaplanowanych działaniach przez powódkę i W. G. dowiedziała się V. S., która 20 kwietnia 2015r. rozwiązała stosunek pracy z W. G.. W tym okresie powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Zebranie z 24 kwietnia 2015r. zostało zerwane przez panią S., która zebrała szereg osób postronnych, które zakłóciły spotkanie i nie doszło do procedowania na zebraniu - nie udało się ustanowić nowego zarządu.

(dowód: zeznania powódki k. 372-373 nagranie czas 00:04:22 – 00:17:08, zeznanie przedstawiciela pozwanego k. 373 nagranie czas 00:18:00-00:25:25

Powódka urodziła się w dniu (...) i w związku z powyższym nabywała prawo do emerytury z dniem 7 lutego 2017r.

(okoliczność bezsporna, informator ZUS - wiek emerytalny kobiet – na stronie ww.zus.pl)

Pismem z dnia 30 czerwca 2015 roku pracodawca rozwiązał z powódkę umowę o pracę za wypowiedzeniem z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na 31 lipca 2015 roku. Jako przyczynę wskazano przyczyny ekonomiczne zakładu pracy - likwidację stanowiska.

Likwidacja stanowiska powódki wiązała się z naruszeniem zasad co do liczby osób opiekujących się grupą dzieci. Rzeczywistą przyczyną rozwiązania stosunku pracy z powódką był konflikt między nią a dyr. S. odnośnie sposobu prowadzenia szkoły i przedszkola.

Powódka wskazywała V. S., iż podlega szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem, ta jednak odparła, iż nie dotyczy to powódki, że może dokonać wypowiedzenia w tej sytuacji.

(dowód: kopia wypowiedzenia k.9, zeznania powódki k. 372-373 nagranie czas 00:04:22 – 00:17:08, zeznanie przedstawiciela pozwanego k. 373 nagranie czas 00:18:00-00:25:25)

Protokół kontroli z dnia 15.06.15-6.07.15 przez Gminę K., wykazał szereg nieprawidłowości w sposobie prowadzenia Szkoły i Przedszkola, w szczególności w zakresie rozliczeń finansowych..

W dniu 28 października 2015r. powołano nowy zarząd. Prezesem została A. W..

Z dniem 2 listopada 2015r.V. S. została odwołana ze stanowiska Dyrektora Szkoły Niepublicznej.

(dowód: protokół kontroli k. 20-52, wystąpienie pokontrolne k. 133-146, uchwała(...)k. 181-182 protokół zebrania k. 184-192)

Powódka pozostaje bez pracy.

(dowód: zeznania powódki k. 372-373 nagranie czas 00:04:22 – 00:17:08,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Okoliczności faktyczne były w zasadzie bezsporne, jak również wynikają z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania. Treść i autentyczność dokumentów zebranych w sprawie nie budziła wątpliwości, dlatego też Sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd oparł się również na zeznaniach powódki oraz przedstawiciela pozwanego Stowarzyszenia, które uznać należy za wiarygodne, są bowiem spójne, szczegółowe, spontaniczne i przekonujące. W ocenie sądu brak jest podstaw by omówić im wiary.

W pierwszej kolejności należało uznać, iż pracodawca powódki jest Stowarzyszenie (...) i to przeciwko niemu powódka winna skierować swoje roszczenie.

Podkreślenia wymaga, iż Stowarzyszenie samo zgłosiło się do sprawy, pojawiając się na pierwszym terminie rozprawy, poczuwając się do bycia pracodawcą powódki.

Podkreślenia wymaga, iż nie ma dla istnienia stosunku pracy znaczenia fakt, iż V. S., działając jako prezes Stowarzyszenia, działała bez umocowania prawnego, bowiem istotne jest tu wykonywanie pracy przez pracownika i późniejsza akceptacja tego faktu przez pracodawcę, choćby w sposób dorozumiany..

W przypadku wątpliwości, czy za pracodawcę czynności dokonała osoba uprawniona do tego, orzecznictwo SN jest raczej liberalne dla pracodawcy. Zmierza ono do zachowania stanu faktycznego i prawnego ukształtowanego przez tę czynność (por wyroki SN z 22 kwietnia 1998 r., I PKN 58/98, z dnia 22 lipca 1998 r., I PKN 223/98, z dnia 11 maja 1999 r., I PKN 662/98, z dnia 16 czerwca 1999 r., I PKN 117/99 W wyroku z dnia 5 listopada 2003 r., I PK 633/02, SN stwierdził: "Nawet jeśli umowa o pracę okazała się nieważna, a zatem nie stworzyła zobowiązań stron w momencie jej zawarcia, to zobowiązania takie powstają wraz z dopuszczeniem pracownika do pracy na warunkach tej umowy". Jak wynika z oświadczeń procesowych strony pozwanej, a także zeznań przedstawicielki pozwanego stowarzyszenia, Stowarzyszenie nie kwestionowało faktu istnienia stosunku pracy miedzy stronami.

Jednocześnie nie można uznać za pracodawcę powódki Punktu Przedszkolnego.

W ocenie sądu Punkt Przedszkolny nie ma zdolności sądowej, nie ma bowiem samodzielności organizacyjnej i majątkowej.

Zgodnie z art. 3 k.p., pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Przy czym uważa się, iż w świetle poglądu wyrażanego w literaturze i orzecznictwie pracodawcą może być wyłącznie ten podmiot, który posiada dostatecznie ukształtowaną strukturę oraz zapewnione źródła finansowania niezbędne do prowadzenia działalności, w tym umożliwiające wywiązywanie się ze zobowiązań wynikających ze stosunku pracy (tak. T. Demendecji w komentarzu do art. 460 k.p.c., Komentarz aktualizowany do Kodeksu postepowania cywilnego pod red A. Jakubeckiego Lex/el 2015 i cyt. tam liczne orzecznictwo).

Pojęcie pracodawcy zostało zdefiniowane w art. 3 k.p. Zgodnie z tym przepisem pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Pracodawcą w tym ujęciu jest zatem podmiot mający zdolność zatrudniania pracowników, a więc strona stosunku pracy. Pojęcie pracodawcy w znaczeniu podmiotowym należy odróżniać od pojęcia zakładu pracy, które ma znaczenie przedmiotowe i odnosi się do zorganizowanego zespołu wyodrębnionych składników majątkowych, w których odbywa się proces pracy.

Zdolność samodzielnego zatrudniania pracowników nie może wynikać z imiennego upoważnienia dla kierownika jednostki, lecz musi mieć podstawę w aktach regulujących ustrój osoby prawnej albo aktach jej organów kreujących strukturę organizacyjną. W konsekwencji status pracodawcy, a tym samym zdolność sądową w sprawach z zakresu prawa pracy, może mieć taka odpowiednio wyodrębniona wewnętrzna jednostka organizacyjna, która oznaczona jest jako filia, zakład produkcyjny, agencja lub oddział (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2008 r., III SA/Wa 266/08, LEX nr 402907 oraz wyrok SN z dnia 20 września 2005 r., II PK 413/04, OSNPUSiSP 2006, nr 13-14, poz. 211 z glosą Z. Górala, OSP 2007, z. 1, poz. 5).

Tymczasem prowadzone przez stowarzyszenie oświatowe szkoły niepubliczne, które nie mają samodzielności organizacyjnej i majątkowej oraz nie zatrudniają we własnym imieniu pracowników, nie są pracodawcami zatrudnionych w nich nauczycieli (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 czerwca 2006r., I PK 231/05).

Na gruncie stanu faktycznego cytowanej sprawy analogicznego do niniejszej, SN zauważył, iż Stowarzyszenie odpowiadało za całokształt działalności placówek oświatowych, które prowadziło, w tym zapewniało ich utrzymanie, warunki lokalowe, kadrowe i organizacyjne. Brak samodzielności finansowej i organizacyjnej szkół prowadzonych przez pozwany Zakład sprawiał, że pozwanemu przysługiwał status pracodawcy powódki, ponieważ prowadzone przez pozwanego jednostki oświatowe nie były wyodrębnione organizacyjnie ani majątkowo oraz nie zatrudniały pracowników samodzielnie i we własnym imieniu w rozumieniu art. 3 k.p. Prowadziło to do wyrażenia poglądu, że w rozpoznawanej sprawie prowadzone przez stowarzyszenie oświatowe (ZDZ) szkoły niepubliczne, które nie mają samodzielności organizacyjnej i majątkowej oraz nie zatrudniają we własnym imieniu pracowników, nie są pracodawcami (art. 3 k.p.) zatrudnionych w nich nauczycieli. Pracodawcą powódki było zatem pozwane stowarzyszenie oświatowe.

Analogiczna sytuacja jest w niniejszej sprawie.

Powódka posiada umowę o pracę, w której jako pracodawca zostało wskazane Stowarzyszenia, a pod umową podpisała się V. S. , która użyła wprawdzie pieczątki szkoły ale w główce umowy przedstawia się jako reprezentant stowarzyszenia – Prezes jego zarządu (por. k. 5). Podobnie pracodawcę określały dwa aneksy do umowy (k. 6 i 7). Tylko w trzecim aneksie jako pracodawcę wskazano Szkołę Niepubliczną, a w rozwiązaniu stosunku pracy Punkt Przedszkolny, (k. 8 i 9) ale nie można nie zauważyć, iż dokumenty te miały nagłówek Stowarzyszenia.

Płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczki na podatek dochodowy było Stowarzyszenie ( por. oświadczenie k. 87 pismo k. 180 v) określone jako zakład pracy. Wynagrodzenie powódki było płacone z rachunku bankowego Stowarzyszenia.

Punkt Przedszkolny nie posiada wyodrębnionego kierownika jednostki, (funkcje tę pełni dyrektor Szkoły Niepublicznej, a wg podziału czynności pełniła te obowiązki vicedyrektor G.). Nie posiada odrębnego statutu. Statut Szkoły nie został uchwalony prawidłowo (nie został zatwierdzony przez organ założycielski mimo takiego obowiązku ustawowego wynikającego z ustawy o systemie oświaty). .Organizacja punktu przedszkolnego przewiduje, iż organem prowadzącym przedszkole jest Stowarzyszenie (k. 147).

Statut stowarzyszenia natomiast przewiduje (k. 194) iż jako osoba prawna jest ono stroną umów i może występować we wszystkich sprawach sądowych i administracyjnych. Do celów działania stowarzyszenia wpisano prowadzenie działalności edukacyjnej, opiekuńczej i wychowawczej poprzez prowadzenie szkoły, świetlicy, edukacji przedszkolnej. Cele stowarzyszenia realizuje zarząd (k. 201). Jak wynika z oświadczeń złożonych na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015r., punkt przedszkolny nie posiada nawet własnego konta bankowego, numeru NIP ani REGON.

Wobec powyższego należy uznać, iż powódka była zatrudniona w Stowarzyszeniu.

Zasadność roszczenia powódki o odszkodowanie nie budzi żadnych wątpliwości.

Zgodnie z art. 39 k.p., pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Powódce brakowało mniej niż 4 lata do osiągniecia powszechnego wieku emerytalnego, co więcej informowała ona o tym dokonująca wypowiedzenia V. S., ta jednak nie zmieniła decyzji.

Nie miała racji była dyrektor, co do możliwości rozwiązania z powódką stosunku pracy w razie likwidacji stanowiska pracy.

Zgodnie z art. 41( 1) k.p., razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, nie stosuje się przepisów art. 38, 39 i 41, ani przepisów szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę.

Tylko zatem likwidacja pracodawcy , nie likwidacja pojedynczego stanowiska pracy, pozwala na wypowiedzenie umowy pracownikowi objętemu szczególną ochroną z art. 39 k.p..

Pozostała zatem do oceny tylko kwestia wysokości żądanego odszkodowania.

W tym zakresie przytoczyć należy treść art. 47 1kp.. Zgodnie z tym przepisem odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przedmiotowej sprawie powódce przysługiwałby jednomiesięczny okres wypowiedzenia, biorąc pod uwagę staż pracy powódki u pozwanego, zgodnie z art.36§1 pkt 2 kp.

Zatem wysokość odszkodowania w przedmiotowej sprawie zamyka się w wysokości od 1-miesięcznego do 3-miesięcznego wynagrodzenia.

Zgodzić się należy w pełni z poglądem wyrażonym w tezie 2 i 3 Komentarza do art. 47 1kp (w: R. Celeda, E. Chmielek-Łubińska, L. Florek, G. Goździewicz, A. Hintz, A. Kijowski, Ł. Pisarczyk, J. Skoczyński, B. Wagner, T. Zieliński, Kodeks pracy. Komentarz, LEX, 2009, wyd. V.), iż odszkodowanie spełnia - stosownie do okoliczności - funkcję odszkodowania sensu stricto, k ompensując uszczerbek powstały w majątku pracownika wskutek nieuzyskania przewidywanego wynagrodzenia, bądź funkcję pieniężnego zadośćuczynienia za naruszenie prawa do pozostawania w stosunku pracy. Przepis nie określa kryteriów, od których zależy sądowe ustalenie wysokości odszkodowania (jeżeli sąd zdecyduje się przyznać odszkodowanie za czas dłuższy niż okres wypowiedzenia). W takim przypadku należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym zwłaszcza rodzaj naruszenia przepisów o wypowiedzeniu umowy o pracę, staż pracownika, wysokość jego wynagrodzenia czy nawet sytuację osobistą i rodzinną pracownika.

Należy też zwrócić uwagę na słuszny pogląd wyrażony w tezie 5 komentarza do art. 47 ( 1)kp (Komentarz K. Jaśkowskiego., E. Maniewskiej LEX/el 2015), iż przy ustaleniu wysokości odszkodowania, brać trzeba pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, takie jak podleganie stosunku pracy pracownika szczególnej ochronie, jego możliwości znalezienia nowej pracy, jak również stopień winy pracodawcy, skoro odpowiedzialność odszkodowawcza ma nie tylko wyrównać poniesioną szkodę, ale jest również sankcją wobec wyrządzającego ją podmiotu.

Należy też brać pod uwagę wysokość szkody poniesionej przez pracownika, którą będzie utrata spodziewanych zarobków spowodowana bezpodstawnym wypowiedzeniem umowy o pracę (tak S.A. w Warszawie w wyroku z dnia 9 stycznia 2004r., III APa 139/03 Pr.Pracy 2004/5/46).

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności wskazane powyżej czyli:

a)  poważny stopień naruszenia przepisów o wypowiedzeniu umowy o pracę tj naruszenie wyraźnego zakazu wypowiadania umowy

b)  stopień winy pracodawcy, tj. fakt, iż mimo że powódka zwracała uwagę, na swoją ochronę szczególną, to nie wpłynęło to na kwestię wręczenia wypowiedzenia ;

c)  wysokość jego wynagrodzenia, które jest dość niskie, wynosiło tylko 1600 zł brutto i trudno przyjąć, by tak niska kwota stanowiła właściwe zadośćuczynienie za naruszenie nie zwykłych a kwalifikowanych przepisów prawa pracy (art. 39) ;

d)  sytuację osobistą i rodzinną pracownika tj fakt, iż powódka pozostaje bez pracy, a znalezienie pracy w tym wieku, szczególnie przy niskich kwalifikacjach, jest szczególnie trudne dla osoby w wieku przedemerytalnym,, jako że doświadczenie życiowe uczy, że pracodawcy niechętnie zatrudniają osoby w wieku przedemerytalnym;

e)  szczególne okoliczność towarzyszące sprawie , a w szczególności to, iż jak wynika z materiału dowodowego, rozwiązanie stosunku pracy nie było podyktowane rzeczywista możliwością i celowością likwidacji stanowiska pracy, wręcz zagrażało prawidłowości sprawowania opieki nad dziećmi, ale w rzeczywistości stanowiło retorsję za zaangażowanie się powódki w sprawy Stowarzyszenia i kwestię kontroli i rozliczenia działalności V. S.,

f)  a przede wszystkim fakt, iż powódka podlegała szczególnej ochronie

stwierdzić należy, iż okoliczności te brane pod uwagę łącznie w pełni pozwalają na zasądzenie powodowi odszkodowania w górnej granicy przewidzianej prawem.

Podkreślenia wymaga, iż fakt podlegania szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem jest okolicznością znaczącą, w określonych przypadkach w ocenie SN fakt ten pozwala nawet na zasądzenie odszkodowania w kwocie przekraczającej górną granicę z art. 47 1 k.p. (por. wyrok SN z 17.08.2006r., II PK 53/06), co pozwala przyjąć, iż tym bardziej uzasadnia przyznanie odszkodowania w górnej granicy odszkodowania.

Przypomnieć należy, iż jak wyżej wskazano w poglądach doktryny zauważa się słuszne stanowisko, iż odszkodowanie z art. 47 1 k.p. pełni również obok funkcji kompensacyjnej dla pracownika także rolę represyjną dla pracodawcy, a także prewencyjną w celu uniknięcia kolejnych naruszeń. Żadną miarą sąd nie może sankcjonować sytuacji, gdy pracodawcy bardziej się opłaca zwolnić pracownika z naruszeniem prawa, niż przestrzegać przepisów prawa pracy.

Sąd miał też na uwadze, iż jednomiesięczne wynagrodzenie powódki u pozwanego było zbliżone do minimalnego wynagrodzenia za pracę, zatem jego trzykrotność nie stanowi wygórowanej kwoty.

Z powyższych względów, na podstawie art.45§1 kp w zw. z art.47 1kp, Sąd orzekł jak w pkt I wyroku zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4200 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę.

Sąd obciążył pracodawcę kosztami sądowymi w wysokości 210 zł (5% z 2.700 zł) na podstawie art. 13 i 35, 97 i 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2010r. nr 90 poz. 594 ze zm) w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 k.p.c..