Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 lipca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. powołując się na przepis art. 4 w związku z art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku
o emeryturach pomostowych odmówił Z. K. prawa do emerytury.
W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż na dzień 1 stycznia 2009 roku Z. K. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. l i ust. 3 niniejszej ustawy o emeryturach pomostowych, wynoszącego co najmniej 15 lat. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył do pracy
w warunkach szczególnych w myśl art. 49 okresu zatrudnienia od dnia 3 listopada 1976 roku do dnia 14 maja 1977 roku od dnia 28 listopada 1978 roku do dnia 31 sierpnia 1980 roku od dnia 15 kwietnia 1986 roku do dnia 19 czerwca 1987 roku oraz od dnia 20 czerwca 1987 roku do dnia 31 stycznia 2003 roku, ponieważ pracodawcy nie potwierdzają, że w okresach tych ubezpieczony wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku. Zgodnie z art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych płatnik składek jest zobowiązany do wystawienia zaświadczenia o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. l
i ust. 3 za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 roku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął za udokumentowany ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy w wymiarze 36 lat, 8 miesięcy i 5 dni, w tym 3 lata, 1 miesiąc i 15 dni okresów nieskładkowych.

/decyzja k. 31 plik IV akt ZUS/

W dniu 22 lipca 2015 roku Z. K. złożył odwołanie od powyższej decyzji. W uzasadnieniu odwołujący wskazał, iż organ rentowy przy ustalaniu prawa do emerytury pomostowej nie zaliczył mu do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia
w Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej od dnia 3 listopada 1976 roku do dnia 14 maja 1977 roku, w O. Przedsiębiorstwie (...) od dnia 28 listopada 1978 roku do dnia 31 sierpnia 1980 roku, w Przedsiębiorstwie (...) od dnia 15 kwietnia 1986 roku do dnia 19 czerwca 1987 roku oraz w Przedsiębiorstwie (...) od dnia 20 czerwca 1987 roku do dnia 31 stycznia 2003 roku. Odwołujący podniósł,
iż przedstawił świadectwa pracy stwierdzające wykonywanie pracy w szczególnych warunkach, jednakże okazały się dla organu rentowego niewystarczające. Wskazał, iż decyzją z dnia 2 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że na podstawie dołączonych świadectw przyjmuje za udowodnione okresy pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 14 lat, 9 miesięcy
i 29 dni, natomiast jako rybak morski odwołujący pracował jeszcze do czasu likwidacji przedsiębiorstwa tj. do 2002 roku.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 6 – 6 odwołanie/

Na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2016 roku Z. K. popierał odwołanie, natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko wnioskodawcy i pełnomocnika ZUS: 00:24:51 – płyta CD k. 38/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, co następuje:

Wnioskodawca Z. K. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

Z. K. złożył wniosek o emeryturę pomostową w dniu 5 maja 2015 roku. Wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/wniosek – k. 1-7plik IV akt ZUS/

W dacie złożenia wniosku o emeryturę Z. K. nie pozostaje w stosunku pracy.

/okoliczność bezsporna/

W toku postępowania przed organem rentowym wnioskodawca udokumentował
w sposób bezsporny ogólny staż pracy w wymiarze 36 lat, 8 miesięcy i 5 dni, w tym okresy składkowe 33 lata, 6 miesięcy i 20 dni, a okresy nieskładkowe 3 lata, 1 miesiąc i 15 dni.

/okoliczność bezsporna, a nadto karta przebiegu zatrudnienia – k. 29-30 plik IV akt ZUS, decyzja – 31-32 plik IV akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 lipca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. powołując się na przepis art. 4 w związku z art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych odmówił Z. K. prawa do emerytury.
W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż na dzień 1 stycznia 2009 roku Z. K. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. l i ust. 3 niniejszej ustawy o emeryturach pomostowych, wynoszącego co najmniej 15 lat. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył do pracy
w warunkach szczególnych w myśl art. 49 okresu zatrudnienia od dnia 3 listopada 1976 roku do dnia 14 maja 1977 roku od dnia 28 listopada 1978 roku do dnia 31 sierpnia 1980 roku od dnia 15 kwietnia 1986 roku do dnia 19 czerwca 1987 roku oraz od dnia 20 czerwca 1987 roku do dnia 31 stycznia 2003 roku, ponieważ pracodawcy nie potwierdzają, że w okresach tych ubezpieczony wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku.

/decyzja k. 31-32 plik IV akt ZUS/

Wnioskodawca posiada prawo jazdy kat. C – uprawnienia do kierowania pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, z wyjątkiem autobusu, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym od dnia 14 października 1976 roku.

/e-protokół z rozprawy z dn. 12.04.2016 r.: 00:23:45 – płyta CD k. 38/

W okresie od dnia 3 listopada 1976 roku do dnia 14 maja 1977 roku wnioskodawca był zatrudniony w Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 3 listopada 1976 roku Z. K. został mianowany funkcjonariuszem pożarnictwa oraz kierowcą. W świadectwie pracy z dnia 14 maja 1977 roku pracodawca wskazał, że wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku kierowcy.

/świadectwo pracy z dn. 14.05.1977 r. – k. 18, akt mianowania z dn. 3.11.1976 r. – k. 21 - akta osobowe w kopercie k. 20/

W ramach zatrudnienia wnioskodawca wykonywał pracę funkcjonariusza pożarnictwa - kierowcy wozu bojowego. Do jego obowiązków należało prowadzenie wozów bojowych, nie był oddelegowywany do prowadziłem innych pojazdów powyżej 3,5 tony.

/zeznania wnioskodawcy: 00:15:41 – płyta CD k. 38/

W świadectwie pracy z dnia 20 stycznia 2005 roku wskazano, że Z. K. był zatrudniony w Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Ł. od dnia 3 listopada 1976 roku do dnia 14 maja 1977 roku i w okresie tym wykonywał pracę funkcjonariusza pożarnictwa na stanowisku kierowcy wymienioną w wykazie A, dziale XIV, pkt 23 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43).

/świadectwo pracy z dn. 20.01.2005 r. – k. 1 akt osobowych w kopercie k. 20/

Następnie w okresie od dnia 28 listopada 1978 roku do dnia 31 sierpnia 1980 roku Z. K. był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...)
i Mieszkaniowej w Z., Oddział w O. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodowego.

/umowa o pracę z dn. 28.11.1978 r. – k. 7, umowa o pracę z dn. 31.03.1979 r. – k. 9, angaż
z dn. 28.05.1979 r. – k. 11, angaż z dn. 28.02.1980 r. - k. 12 – akta osobowe w kopercie k. 17/

Wnioskodawca otrzymywał dodatek za rodzaj prowadzonego pojazdu, ponadto obowiązywała go umowa o odpowiedzialności majątkowej, którą powierzono mu samochód specjalny.

/umowa o odpowiedzialności majątkowej – k. 6, umowa o pracę z dn. 28.11.1978 r. – k. 7, umowa o pracę z dn. 31.03.1979 r. – k. 9, angaż z dn. 28.05.1979 r. – k. 11, angaż z dn. 28.02.1980 r. - k. 12 – akta osobowe – k. 17/

W spornym Z. K. był kierowcą samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton tj. w okresie zimowym pługów do odśnieżania ulic,
a w okresie letnim samochodu do zbiórki odpadów komunalnych tzw. śmieciarki. Wnioskodawca nie był kierowany do innych prac.

/świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dn. 11.02.2005 r. – k. 33 plik II akt ZUS, zeznania wnioskodawcy: 00:15:41 – płyta CD k. 38/

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O., będąca następcą prawnym (...) Przedsiębiorstwa (...) w Z. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym wskazano, iż Z. K. był zatrudniony
w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z.
w okresie od dnia 28 listopada 1978 roku do dnia 31 sierpnia 1980 roku i w okresie tym wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace, kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony
i wymienionym w wykazie A dziale VIII poz. 2 pkt. 1 zawartym w załączniku nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983r w sprawie stanowisk pracy w zakładach pracy resortu administracji. (...) terenowej i ochrony środowiska, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej ( Dz.Urz (...) Nr 2, poz. .3 ).

/świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dn. 11.02.2005 r. – k. 33 plik II/

W okresie od dnia 9 września 1985 roku do dnia 31 stycznia 2003 roku wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w Ś. na stanowiskach starszego wartownika, funkcjonariusza pożarnictwa, pomocnika kucharza okrętowego, młodszego kucharza okrętowego.

/świadectwo pracy z dn. 31.01.2003 r. – akta osobowe w kopercie k. 29/

W ramach zatrudnienia w w/w zakładzie pracy w okresie od dnia 15 kwietnia 1986 roku do dnia 19 czerwca 1987 roku wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku funkcjonariusza pożarnictwa w ramach Straży Pożarnej jako kierowca wozu bojowego.

/przeniesienie z dn. 1.04.1986 r., ślubowanie funkcjonariusza pożarnictwa z dn. 29.10.1986 r. – akta osobowe w kopercie k. 29, zeznania wnioskodawcy: 00:15:41 – płyta CD k. 38/

Z dniem 20 czerwca 1987 roku Z. K. został przeniesiony do pionu połowów na pracownika morskiego i powierzono mu obowiązki pomocnika kucharza.
W umowie o pracę z dnia 19 czerwca 1987 roku wskazano, ze jest to praca wykonywana
w szczególnych warunkach. Z dniem 23 czerwca 1991 roku powierzono wnioskodawcy stanowisko młodszego kucharza.

/przeniesienie z dn. 7.07.1987 r., umowa o pracę z dn. 19.06.1987 r., przeniesienie z dn. 4.06.1991 r. – akta osobowe w kopercie k. 29, zeznania wnioskodawcy: 00:15:41 – płyta CD k. 38/

W ramach zatrudnienia na stanowiskach pomocnika kucharza i młodszego kucharza wnioskodawca pracował na statkach do połowów dalekomorskich.

/książki żeglarskie – koperta k. 34, zeznania wnioskodawcy: 00:15:41 – płyta CD k. 38/

Przedsiębiorstwo (...) w Ś. wystawiło wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach,
w którym wskazano, iż Z. K. był zatrudniony w w/w zakładzie pracy od dnia
9 września 1985 roku do dnia 31 stycznia 2003 roku i w okresach od dnia 15 kwietnia 1986 roku do dnia 19 czerwca 1987 roku oraz od dnia 20 czerwca 1987 roku do dnia 28 stycznia 2003 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace funkcjonariusza pożarnictwa (Wykaz A, dział XIV, poz. 23 oraz na statkach rybackich w rybołówstwie dalekomorskim (Wykaz B, dział IV, poz. 4) na stanowisku funkcjonariusza pożarnictwa oraz pomocnika kucharza okrętowego i młodszego kucharza okrętowego wymienionym w wykazie A –B dziale XIV-IV pozycja 1-4 pkt 1 – 19 wykazu stanowiącego załącznik do Zarządzenia Nr 24 Ministra Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 15 sierpnia 1983 roku
w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu gospodarki morskiej. W świadectwie tym wskazano również, że ubezpieczony nie korzystał
z urlopu bezpłatnego.

/świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dn. 31.01.2003 r. – akta osobowe w kopercie k. 29/

Z. K. korzystał z zasiłków chorobowych w następujących okresach:
29 czerwca - 31 sierpnia 1997 roku, 5 – 12 stycznia 1999 roku, 15 marca – 5 maja 2000 roku, 9 – 22 czerwca 2001 roku, 23 czerwca – 6 lipca 2001 roku, 31 sierpnia – 28 września 2001 roku, 24 czerwca – 20 grudnia 2002 roku.

/okoliczność bezsporna, a nadto karta przebiegu zatrudnienia – k. 29-30 plik IV akt ZUS, świadectwo pracy z dn. 31.01.2003 r. – akta osobowe w kopercie k. 29, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dn. 31.01.2003 r. – akta osobowe w kopercie k. 29/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów, w tym przede wszystkim dokumentacji osobowej ze spornych okresów zatrudnienia, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne. Sąd dał wiarę zeznaniom odwołującego, co do charakteru jego pracy w spornych okresach, nie znajdując żadnych podstaw by kwestionować ich szczerość
i zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy. Zeznania wnioskodawcy znajdują potwierdzenie
w dokumentach znajdujących się w aktach osobowych skarżącego ze spornych okresów, tworząc logiczną całość i stanowią tym samy wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2009 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku poz. 965), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;

2)ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7)nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

W myśl art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3)w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Zatem stosownie do powołanego ostatnio przepisu, prawo do emerytury pomostowej może nabyć również osoba, która po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy
w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, jednakże w dniu wejścia w życie ustawy miała okres wymaganych 15 lat pracy
w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze z tym, że praca ta musi być pracą w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów tej ustawy tj. art. 3 ust. 1 i 3 a nie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. min. wyrok Sądu Najwyższego z 4.12.2013 r. II UK 159/13, opubl. LEX nr 1405231, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 13.03.2014 r., III AUa 1531/13, opubl. LEX nr 1441422, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27.02.2014 r., III AUa 1045/13, opubl. LEX 1439028, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 14.01.2014 r. III AUa 577/13, opubl. LEX 1441543, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 9.01.2014 r., III AUa 705/13, LEX 1415788, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 7.11.2013 r., III AUa 343/13)

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane
w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Według ust. 3 cytowanego wyżej przepisu prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, że wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe, co do daty urodzenia (po dniu 31 grudnia 1948 roku), wieku, rozwiązania umowy o pracę oraz posiadania co najmniej 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego ustalonego na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Organ rentowy zasadniczo nie kwestionował również, iż w okresach od dnia
3 listopada 1976 roku do dnia 14 maja 1977 roku skarżący będąc funkcjonariuszem pożarnictwa w Komendzie Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Ł., od dnia 28 listopada 1978 roku do dnia 31 sierpnia 1980 roku będąc kierowcą samochodu ciężarowego
o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z., Oddział w O., w okresie od dnia 15 kwietnia 1986 roku do dnia 19 czerwca 1987 roku będąc zatrudnionym jako funkcjonariusz pożarnictwa, a od dnia 20 czerwca 1987 roku do dnia 28 stycznia 2003 roku będąc pomocnikiem kucharza okrętowego i młodszego kucharza okrętowego na statkach dalekomorskich w Przedsiębiorstwie (...) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Organ rentowy odmówił jednak Z. K. zaliczenia spornych okresów, jako okresów pracy w warunkach szczególnych dla potrzeb przyznania prawa do emerytury pomostowej, wskazując, że za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 roku ubezpieczony powinien przedłożyć wystawione przez pracodawcę zaświadczenie - o którym mowa w art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, potwierdzające okresy pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 przedmiotowej ustawy. Zdaniem organu rentowego, skoro wnioskodawca nie przedłożył przedmiotowego zaświadczenia, nie można było uznać, iż ubezpieczony wykazał w postępowaniu przed organem rentowym, iż
w spornym okresie wykonywał pracę w warunkach szczególnych wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Przedmiotem oceny Sądu było zatem, czy w analizowanym przypadku brak zaświadczenia, o którym mowa w art. 51 ustawy pomostowej stanowi przeszkodę do przyznania Z. K. prawa do emerytury pomostowej.

Odnosząc się do twierdzeń organu rentowego, trzeba wskazać, że art. 51 wspomnianej już ustawy o emeryturach pomostowych stanowi, iż płatnik składek jest zobowiązany do wystawiania zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 roku. Przepis art. 12 stosuje się odpowiednio.

Definicja płatnika składek została przy tym zamieszczona w art. 2 pkt 2 ustawy, gdzie sprecyzowano, że pod pojęciem tym trzeba rozumieć pracodawcę, o którym mowa w art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (czyli osobę zatrudniającą pracowników lub u której odbywana jest służba zastępcza oraz jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną pozostającą z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie wychowawczym albo pobierania zasiłku macierzyńskiego,
z wyłączeniem osób, którym zasiłek macierzyński wypłaca Zakład) oraz ubezpieczonego, o którym mowa w art. 4 pkt 2 lit. d tejże ustawy (czyli osobę zobowiązaną do opłacania składek na własne ubezpieczenie społeczne).

Dodatkowo, należało mieć na uwadze całość regulacji zamieszczonych w rozdziale 6 ustawy o emeryturach pomostowych, w którym określono m.in. zasady i tryb opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych. W szczególności, w zamieszczonym w tym rozdziale przepisie art. 37 ust. 1, wskazano, że składkę na Fundusz Emerytur Pomostowych oblicza, rozlicza i opłaca co miesiąc płatnik składek. Trzeba przy tym zaznaczyć, iż ów Fundusz został powołany do życia właśnie omawianą ustawą (por. art. 29 ust. 1), która w tym zakresie weszła w życie z dniem 1 stycznia 2010 roku (vide: art. 57 pkt 1 ustawy).

Oceniając w tym aspekcie całość przytoczonych regulacji, możliwym było wyprowadzenie z nich jedynie takiego wniosku, iż w każdym przypadku, w którym w ustawie mowa jest o płatniku składek i jego obowiązkach, ustawodawca miał na myśli płatnika składek na Fundusz Emerytur Pomostowych, a więc te podmioty o jakich mowa w przepisach art. 4 pkt 2 lit. a oraz lit. d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, które począwszy od dnia 1 stycznia 2010 roku zatrudniały osoby wykonujące prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i w związku z tym zobowiązane były do opłacania składek na ten fundusz (art. 35 ust. 1 ustawy). Tylko tacy więc płatnicy składek (a nie wszystkie, abstrakcyjnie rozumiane, podmioty, które kiedykolwiek opłaciły jakąkolwiek składkę na ubezpieczenie społeczne) mają obowiązek wystawiania zaświadczeń o jakich mowa
w przepisie art. 51.

Skoro więc skarżący był zatrudniony w Przedsiębiorstwo (...)
i Usług (...) w Ś. i tam wykonywał pracę w warunkach szczególnych, a podmiot ten – co jest faktem notoryjnym od 2002 roku kiedy to rozpoczęto jego likwidację nie prowadzi już absolutnie żadnej działalności, w szczególności nie zatrudnia pracowników, brak było podstaw do uznania go za płatnika składek na Fundusz Emerytur Pomostowych, zobowiązanego do wystawiania omawianych zaświadczeń.

Rozumowanie przedstawione przez organ rentowy było także błędne i z innego powodu. Organ ten pominął bowiem całkowicie regulację zamieszczoną w przepisie art. 3 ust. 7 ustawy, zgodnie z którą za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Na gruncie zaś omawianych przepisów (stosowanych zawsze łącznie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (vide art. 32 ust. 4 ustawy emerytalnej), nie budziło nigdy wątpliwości sądu ani organu rentowego, iż okresy wykonywania takich prac mogą zostać stwierdzone bądź w świadectwie pracy, bądź w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach (§2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku). Takim zaś świadectwami, wystawionymi ściśle według wzoru o jakim mowa w rozporządzeniu, Z. K. dysponował, co do wszystkich spornych okresów i przedłożył je organowi rentowemu, który w żadnej mierze nie zakwestionował ich mocy wiążącej.

Na marginesie już tylko można wskazać, że w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, stanowiącego akt wykonawczy do art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wymienione są prace: funkcjonariuszy pożarnictwa (Wykaz A, Dział XIV, poz. 23), kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony (Wykaz A, Dział VIII, poz. 2) oraz prace na statkach morskich i w polskim ratownictwie okrętowym - pracownicy wpisani na listę członków załogi tych statków (Wykaz A, Dział VIII, poz. 4). Również w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych, pod poz. 23 wymienione zostały prace na statkach żeglugi morskiej, zaś w załączniku nr 2 do tej ustawy, pod poz. 20 wymienione zostały prace pracowników jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a – 5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej, uczestniczących bezpośrednio w akcjach ratunkowych.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, koniecznym było więc uznanie, że Z. K. na dzień 1 stycznia 2009 roku legitymował się okresem zatrudnienia uprawniającym go nabycia emerytury pomostowej przekraczającym 15 lat.

Dokonując wyliczenia okresu zatrudnienia ubezpieczonego w warunkach szczególnych na potrzeby ustalenia uprawnień do emerytury pomostowej Sąd wziął przy tym pod uwagę, że z okresu tego należało wyłączyć te okresy, podczas których ubezpieczony korzystał ze zwolnień lekarskich. Stosownie do treści art. 12 ustawy o emeryturach pomostowych przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 4-11, nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie lub świadczenie z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Odliczenie wyżej wymienionych okresów od stażu pracy nie miało jednak wpływu na rozstrzygnięcie, bowiem i tak łączny staż faktycznej pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych okazał się być dłuższy niż 15 lat.

Zgodnie z normą art. 15 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, prawo do emerytury pomostowej powstaje z dniem spełnienia warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Jak jednak wynika z treści przepisu art. 26 ust. 1 ustawy, emeryturę pomostową wypłaca się za miesiąc kalendarzowy w terminach i na zasadach przewidzianych dla wypłaty emerytur, określonych m.in. w art. 129 ustawy emerytalnej. Ten ostatni przepis stanowi zaś, iż świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Z. K. 60 rok życia ukończył w dniu 18 maja 2015 roku, wniosek o emeryturę pomostową złożył w dniu 5 maja 2015 roku, a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 18 maja 2015 roku tj. od ukończenia wieku emerytalnego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, wypożyczając akta rentowe.