Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 grudnia 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi, XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z dnia 5 lutego 2013 roku i przyznał Z. R. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 15 czerwca 2011 roku do 29 listopada 2011 roku oraz prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 30 listopada 2011 roku do 23 listopada 2012 roku, oraz przekazał roszczenie w zakresie odsetek ustawowych od świadczeń opisanych w pkt. 1 wyroku do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł.. Postępowanie toczyło się z udziałem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w A..

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.

Wnioskodawczyni została zatrudniona u płatnika (...) sp z oo w A. od 1 października 1994 roku.

Wnioskodawczyni była niezdolna do pracy od dnia 15 czerwca 2011 roku do 23 listopada 2012 roku.

Decyzją z dnia 4 lutego 2013 roku ZUS I Oddział w Ł. stwierdził, że wnioskodawczyni nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu oraz chorobowemu od dnia 1 września 2000 roku jako pracownik PPHU (...) sp z o.o.

Wyrokiem z dnia 5 marca 2014 roku Sąd Okręgowy w Łodzi VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji z dnia 4 lutego 2013 roku. Wyrokiem z dnia 22 lipca 2015 roku Sąd Apelacyjny w Łodzi zmienił zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję organu rentowego i ustalił, że Z. R. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od 1 września 2000 roku jako pracownik płatnika (...) spółki z o.o. w A..

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd rejonowy uznał, iż odwołanie podlega uwzględnieniu.

Sąd podniósł, iż zgodnie z art. 1 ust.1 w zw. z art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o ubezpieczeniu społecznym w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz.U. z 2014 r poz. 159) świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą, w tym zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne, przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.(art. 8 ustawy)

Zgodnie z art. 18 cytowanej ustawy świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do świadczeń związanych z chorobą wyłącznie z uwagi, na to, że w spornym okresie miała nie podlegać ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu. Sąd natomiast rozpoznaje odwołanie w granicach wydanej decyzji.

Tymczasem wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi przesądził, iż brak było podstaw do uznania, iż w spornym okresie wnioskodawczyni nie podlegała z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym i ustalił, że wnioskodawczyni podlega od dnia 1 września 2000 roku obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowym, i wypadkowemu oraz ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika PPHU (...) sp. z oo.

Sąd wskazał, że zgodnie z treścią art. 365 § 1 kpc, prawomocne orzeczenie wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Skutkiem zasady mocy wiążącej prawomocnego wyroku jest to, że przesądzenie we wcześniejszym wyroku kwestii o charakterze prejudycjalnym oznacza, że w procesie późniejszym ta kwestia nie może być już w ogóle badana. Zachodzi tu zatem ograniczenie dowodzenia faktów objętych prejudycjalnym orzeczeniem (wyrok SN z dnia 12 lipca 2002 r., V CKN 1110/00, Lex nr 74492). Związanie orzeczeniem oznacza niedopuszczalność nie tylko dokonywania ustaleń sprzecznych z nim, ale nawet przeprowadzania postępowania dowodowego w tym zakresie (wyrok SN z dnia 12 maja 2011 roku, I PK 193/10, Lex nr 852766). Moc wiążąca orzeczenia określona w art. 365 § 1 kpc oznacza zatem, że dana kwestia prawna, która była przedmiotem rozstrzygnięcia w innej sprawie, a która ma znaczenie prejudycjalne w sprawie rozpoznawanej, kształtuje się tak jak to przyjęto we wcześniejszym prawomocnym orzeczeniu. Przesądzenie tej kwestii oznacza, że w późniejszym postępowaniu nie może być ona już ponownie badana, a zatem zachodzi konieczność ograniczenia dowodzenia faktów objętych prejudycjalnym orzeczeniem. Wobec tego, skoro w spornym okresie wnioskodawczyni posiadała tytuł ubezpieczenia chorobowego i podlegała ubezpieczeniu z tego tytułu, Sąd uznał, iż przysługiwało jej prawo do zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego za okresy określone w zaskarżonej decyzji. Z tych też względów w tym zakresie zaskarżona decyzja podlegała zmianie.

Natomiast roszczenie wnioskodawczyni o odsetki ustawowe Sąd przekazał organowi rentowemu do rozpoznania, bowiem roszczenie to nie było dotychczas rozpoznawane przez organ rentowy./por. w tym zakresie wyrok SA w Lublinie z dnia 22 maja 2013 r, III AUa 346/13, LEX nr 1315695/.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o odroczenie rozprawy z uwagi na toczące się postępowanie w zakresie ustalenia wysokości świadczeń, mając na względzie, że w rozpoznawanej sprawie kwestią sporną było prawo do świadczeń a nie ich wysokość.

Apelację od powyższego orzeczenia w całości wniósł organ rentowy.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego - art.67 ust.1 ustawy z dnia 25.6.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( t.j. z 2005r. Dz. U. Nr 31 poz. 267. z późn. zmianami).

W uzasadnieniu swego stanowiska skarżący podniósł, iż wyrokując w niniejszej sprawie Sąd nie wziął pod uwagę treści wskazanego przepisu. Tymczasem zgodnie z tym przepisem roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego, macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje. Wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego wnioskodawczyni złożyła w dniu 21.11.2012 r. a więc po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu za który zasiłek przysługiwał (przysługiwał do 29.11.2011 r.) podobnie ma się sprawa jeśli chodzi o świadczenie rehabilitacyjne. W konsekwencji wyrok Sądu Rejonowego jest nietrafny.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zmianę wyroku i oddalenie odwołania od decyzji z dnia 5.2.2013 r. i nie obciążanie kosztami zastępstwa procesowego, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja częściowo zasługuje na uwzględnienie.

Nim jednak Sąd Okręgowy uzasadni wskazane stanowisko co do meritum wskazać należy, że w myśl art. 378 § 1 kpc. Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji. Tym samym w granicach zaskarżenia sąd odwoławczy jest uprawniony do merytorycznego rozpoznania sprawy. Oznacza to, że może dokonywać własnych ustaleń faktycznych prowadząc lub ponawiając dowody albo poprzestając na materiale zebranym w I instancji (art. 381 i 382 KPC). Do przyjętych ustaleń faktycznych może zastosować właściwe przepisy prawa materialnego niezależnie od zarzutów podniesionych w apelacji, będąc ewentualnie związanym oceną prawną lub uchwałą SN (art. 386 § 6, art. 398 ²⁰ i 390 § 2 KPC). Nadto Sąd odwoławczy nie jest związany przedstawionymi w apelacji zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa materialnego, wiążą go jedynie zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego (uchw. SN (7) z 31.1.2008 r., III CZP 49/07, OSNC 2008, Nr 6, poz. 55; zob. też post. SN z 16.6.2004 r., I CZ 40/04, Legalis; wyr. SN z 6.6.2007 r., II PK 318/06, OSNAPiUS 2008, Nr 23-24, poz. 344). Te natomiast na gruncie rozpoznawanej sprawy wskazywały szeroko na nieprawidłową ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w zakresie braku ustalenia okresu w jakim wnioskodawczyni złożyła wniosek o wypłatę świadczeń w kontekście upływu okresu przedawnienia. Tak więc Sąd Okręgowy był uprawniony do poczynienia własnych wszechstronnych ustaleń w tym przedmiocie zarówno przy uwzględnieniu twierdzeń stron jak i wszelkich niezbędnych dowodów.

Mając na uwadze zarzuty apelacji w kwestii spornej i uznając konieczność uzupełnienia materiału dowodowego Sąd Okręgowy w Łodzi, postanowieniem z dnia 15 marca 2016 roku, wydanym na rozprawie apelacyjnej, zobowiązał pełnomocnika pozwanego organu rentowego do złożenia w terminie 7 dni pełnych akt rentowych dotyczących wypłaty wnioskodawczyni zasiłków chorobowych i świadczenia rehabilitacyjnego za sporne okresy związku z zatrudnieniem w firmie (...), a także do podania w jakich datach i przez kogo były składane zwolnienia lekarskie, ponadto na kolejny termin rozprawy nakazał wezwać wnioskodawczynię do osobistego obowiązkowego stawiennictwa pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania w charakterze strony /k. 92/.

Wywiązując się ze wskazanego zobowiązania w dniu 23 marca 2016 roku organ rentowy przedstawił akta dotyczące Z. R. zawierające: teczkę dokumentacji medycznej, dokumentację dotyczącą kapitału początkowego wraz z wnioskiem o jego ustalenie, dokumentacje dotyczącą wniosku o rentę razem z wnioskiem, wniosek o świadczenie rehabilitacyjne w związku z zatrudnieniem w (...), zaświadczenia lekarskie za okres od 15.06.2011 r. do 29.11.2011 r., które były składane bezpośrednio u pracodawcy (...). Jednocześnie organ rentowy wniósł o zobowiązanie pracodawcy do wskazania kto dostarczał ww. zwolnienia do zakładu pracy.

W oparciu o wskazana dokumentację Sąd Okręgowy ustalił, iż wnioskodawczyni z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu zatrudnienia w firmie (...) wystąpiła pismem z dnia 21 listopada 2012 r. /wniosek k. 29 akt rentowych/.

Jednocześnie wnioskodawczyni wskazała, iż wobec informacji uzyskanej w firmie (...), że zakład nie odprowadza za nią składek i nie będzie wypłacać jej również zasiłku chorobowego zwolnienie lekarskie za okres od czerwca 2011 roku zostało wystawione wyłącznie celem przedłożenia w firmie (...) gdzie była jednocześnie zatrudniona na ½ etatu. Wnioskodawczyni podniosła, iż podczas składania w ZUS wniosku o rentę w dniu 20 listopada została poinformowana, że winna otrzymać również zwolnienie wystawione na firmę (...), które ta miała obowiązek przyjąć i poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych by ustalił wysokość zasiłku chorobowego także w związku z zatrudnieniem w tej firmie. Dowiedziała się wtedy, iż nie upłynął jeszcze okres w jakim może ubiegać się o ponowne przeliczenie podstawy zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego. Podniosła, iż nie zna przepisów prawa, a fakt, że została wprowadzona w błąd przez pracowników firmy (...) co do obowiązujących w tym względzie procedur doprowadził do zaistniałej sytuacji / wniosek k. 29 i 29v. akt rentowych/.

Zarządzeniem z dnia 5 kwietnia 2016 roku zwrócono się do PPHU (...) o nadesłanie w terminie 14 dni informacji, kto dostarczał zwolnienia Z. R. za okres od dnia 15 czerwca 2011 roku do dnia 29 listopada 2011 roku do zakładu pracy / k. 95 v/.

W odpowiedzi na powyższe PPHU (...) wskazał, iż zwolnienia do zakładu pracy dostarczał mąż wnioskodawczyni M. R.. /k.98/.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 14 czerwca 2016 roku wnioskodawczyni nie stawiła się wezwana do osobistego stawiennictwa usprawiedliwiając jednak swą nieobecność zaświadczeniem lekarskim potwierdzającym jej pobyt w szpitalu od dnia 1 czerwca 2016 roku. W załączonym przez jej pełnomocnika piśmie wnioskodawczyni wniosła o pominiecie dowodu z przesłuchania jej w charakterze strony /k.105,106 i 108-109/.

Jednocześnie na rozprawie we wskazanym dniu pełnomocnik wnioskodawczyni złożył kserokopię karty informacyjnej leczenia ze (...) Psychiatrycznego ZOZ w Ł. na ul. (...) okazując oryginał na okoliczność, że Z. R. nie mogła złożyć wniosku w terminie, ponieważ w tym czasie tj. od 7 maja 2012 roku do 21 czerwca 2012 oku przebywała w szpitalu. W ocenie pełnomocnika przeszkoda do złożenia odwołania ustała w dniu 21 czerwca 2012 roku i od tej daty powinien być liczony termin. Przy tym pełnomocnik ubezpieczonej oświadczył, że wnioskodawczyni złożyła wniosek o wypłatę świadczenia z tytułu zatrudnienia w firmie (...). Występowała o wypłatę wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia w firmie (...) i wynagrodzenia zostały zasądzone. Podniósł, że żona pracowała do 30 czerwca 2013 roku w firmie (...). Od osoby, z którą żona przebywała w szpitalu, a która pracowała jako księgowa żona dowiedziała się, że powinna również wystąpić o zasiłek chorobowy z tytułu zatrudnienia w firmie (...). /k.107 i 107 v. oraz nagranie rozprawy z dnia 14 czerwca 2016 r. 00:03:28- 00:09:34 k. 110 protokół k. 109/.

W dniu 9 stycznia 2012 roku i 28 maja 2012 roku wnioskodawczyni występowała o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego w związku z zatrudnieniem w firmie (...) /k 1 i 9 akt rentowych dotyczących wniosku o świadczenie rehabilitacyjne w związku z zatrudnieniem w (...)/.

W związku z pierwszym wnioskiem odwołująca była badana przez lekarza orzecznika ZUS w dniu 31 stycznia 2012 roku /badanie k.5 akt ZUS/.

Świadczenia rehabilitacyjne były wnioskodawczyni przyznawane na okresy: od 30 listopada 2011 roku do 27 maja 2012 roku i od 28 maja 2012 roku do 23 listopada 2012 roku /decyzje k.7 i 15 akt ZUS/.

Zgodnie z treścią art.67 ust.1-4 ustawy z dnia 25.6.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. z 2005r. Dz. U. Nr 31 poz. 267. z późn. zmianami) roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego, macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje. Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia. Jeżeli niewypłacanie zasiłku w całości lub w części było następstwem błędu płatnika składek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1, albo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, roszczenie o wypłatę zasiłku przedawnia się po upływie 3 lat.

Z kolei w myśl art. 69 do świadczenia rehabilitacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 61, art. 61a, art. 61b ust. 1, 3 i 4 i art. 63-68 oraz przepisy wydane na podstawie art. 61b ust. 6.

Tym samym w świetle powołanych przepisów przedawnienie roszczenia o zasiłek chorobowy następuje ipso iure, co oznacza, że ubezpieczony po upływie okresów przedawnienia traci prawo do zasiłku i nie ma procesowych możliwości ubiegania się o jego wyrównanie (art. 54 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.; aktualnie art. 67 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2008 r. II UK 114/07 OSNP 2009/9-10/128.)

Istota przedawnienia polega bowiem na tym, że po upływie określonego w ustawie czasu roszczenie majątkowe albo wygasa (tzw. silniejszy skutek), albo nie można go dochodzić przed sądem (słabszy skutek). Instytucja przedawnienia służy umacnianiu bezpieczeństwa prawnego w szczególności poprzez usunięcie stanu niepewności, jaki wytworzony zostaje w wyniku bezczynności jednej ze stron stosunku prawnego.

Ta ratio legis instytucji przedawnienia czyni uzasadnionym stosowanie jej w prawie ubezpieczeń społecznych jako konstrukcji wzmacniającej funkcje świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Przede wszystkim rygor utraty roszczenia skłania osoby uprawnione do występowania z wnioskiem o świadczenia ubezpieczeniowe w takim czasie, aby świadczenia te zostały wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. wówczas gdy zaszła sytuacja wymagająca ochrony (zapewnienia środków utrzymania).

W ocenie Sądu Okręgowego wszystko to oznacza zaś brak procesowych możliwości wzruszenia decyzji dotyczącej zasiłku chorobowego, czy to świadczenia rehabilitacyjnego tj. wyrównania tego świadczenia do żądanej przez wnioskodawczynię wysokości z tytułu zatrudnienia w firmie (...), w przypadku upływu okresów przedawnienia roszczeń o te świadczenia. Tym samym fakt upływu okresu przedawnienia winien być uwzględniony przez Sąd Rejonowy z urzędu.

W konsekwencji, zdaniem Sądu II instancji, apelacyjny zarzut art.67 ust.1 ustawy z dnia 25.6.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( t.j. z 2005r. Dz. U. Nr 31 poz. 267. z późn. zmianami) poprzez jego pominiecie co do zasady uznać należy za uprawniony.

Niemniej jednak Sąd Okręgowy nie zgadza się z twierdzeniami apelacji, iż z uwagi na upływ okresu przedawnienia zarówno roszczenie wnioskodawczyni o wypłatę zasiłku chorobowego jak i świadczenia rehabilitacyjnego z uwagi na zatrudnienie w firmie (...) należy uznać za nieuzasadnione.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż z wnioskiem o wypłatę tych świadczeń wnioskodawczyni wystąpiła dnia 21 listopada 2012 roku co nie jest przez stronę skarżącą w apelacji kwestionowane. Po drugie 6 miesięczny okres przedawnienia liczy się od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek bądź świadczenie rehabilitacyjne przysługuje. Skoro więc, co również bezsporne, dochodzony przez wnioskodawczynię zasiłek chorobowy miał przysługiwać za okres od 15 czerwca 2011 roku do 29 listopada 2011 roku a prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okresy od 30 listopada 2011 roku do 27 maja 2012 roku i od 28 maja 2012 roku do 23 listopada 2012 roku, to trudno uznać by w chwili złożenia wniosku roszczenie o świadczenie rehabilitacyjne było przedawnione. Nie minęło bowiem 6 miesięcy od końca każdego z okresów, na które przyznano świadczenie rehabilitacyjne.

Upływ 6 miesięcznego okresu przedawnienia dotyczy wyłącznie żądania wypłaty zasiłku chorobowego.

W ocenie Sądu Okręgowego nie można również zgodzić się z pełnomocnikiem powódki, iż w przypadku zasiłku chorobowego z uwagi na chorobę wnioskodawczyni i jej hospitalizację, okres przedawnienia winien być liczony począwszy od dnia 21 czerwca 2012 roku, gdyż wtedy ustała przeszkoda do złożenia wniosku w tym przedmiocie. Zdaniem Sądu wskazany argument w okolicznościach sprawy nie może przynieść spodziewanych przez stronę powodową skutków procesowych. Niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nie nastąpiło bowiem z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej. Podkreślenia wymaga ,iż choroba wnioskodawczyni nie stanowiła dla niej żadnej przeszkody by wystąpić z wnioskiem o wypłatę świadczeń z tytułu zatrudnienia w firmie (...). Zarówno w styczniu 2012 roku jak i maju 2012 roku wnioskodawczyni wnioskowała o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego w związku z zatrudnieniem w tym zakładzie pracy. Dodatkowo 31 stycznia 2012 roku była także osobiście w ZUS na badaniu przez Lekarza Orzecznika. Z tych też względów nie sposób dojść do przekonania, iż choroba uniemożliwiała jej podjęcie czynności niezbędnych dla otrzymania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Ponadto sama wnioskodawczyni we wniosku o przyznanie świadczeń wskazała na zupełnie inne przyczyny nie złożenia wniosku o zasiłek chorobowy z tytułu zatrudnienia w firmie (...). Podniosła wprost, że została wprowadzona w błąd przez pracowników firmy (...) w związku z tym nie przedkładała jej zwolnień lekarskich na bieżąco i nie wystąpiła o wypłatę świadczeń. Tym samym nie sposób dojść do przekonania, iż w istocie choroba usprawiedliwiała jej zaniechanie w tym przedmiocie. Jeśli zaś jak twierdzi wnioskodawczyni została ona wprowadzona w błąd przez pracowników byłego już obecnie pracodawcy co do przysługujących jej roszczeń, ewentualnie przysługuje jej prawo o wystąpienie o odszkodowanie z tego tytułu. Okoliczność ta nie stanowi jednak przesłanki dla uznania, iż okres przedawnienia dochodzonych przez nią roszczeń w tym zakresie jeszcze nie upłynął, ani nie uprawnia do przywrócenia terminu do złożenia wniosku o wypłatę wskazanego świadczenia. Wnioskodawczyni, mająca określone doświadczenie w zakresie dochodzenia zaległego wynagrodzenia od niewypłacalnego pracodawcy, winna bowiem również mieć świadomość roszczeń jakie jej od niego przysługują w związku z niezdolnością do pracy i dołożyć należytej staranności także w ich uzyskaniu. Wnioskodawczyni wobec zapewnień nielojalnego pracodawcy pozostała bierna. Z tych też względów nie zachodzą żadne okoliczności usprawiedliwiające brak dochodzenia wypłaty zasiłku chorobowego w przepisanym do tego terminie.

Biorąc wszystko powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 i poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jedynie w ten sposób, iż przyznał wnioskodawczyni prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 30 listopada 2011 roku do 23 listopada 2012 roku w związku z zatrudnieniem w PPUH (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w A., i oddalił odwołanie w pozostałym zakresie z uwagi na przedawnienie pozostałych roszczeń.

W pozostałej zaś części apelacja organu rentowego nie zasługiwała na akceptację i zgodnie z treścią art. 385 kpc jako bezzasadna podlegała oddaleniu.