Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016r. w Siedlcach na rozprawie

z odwołania P. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 24 grudnia 2014 r. Nr (...) znak: (...)/ (...)- (...)

w sprawie P. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z udziałem zainteresowanego L. W. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że P. Ł. jako pracownik u płatnika składek Usługi (...) w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 1 kwietnia 2014 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz P. Ł. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 562/15

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 24 grudnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.) oraz art. 58 § 1 k.c. oraz art. 22 k.p., stwierdził, że P. Ł. jako pracownik u płatnika składek (...) L. W. (2) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 kwietnia 2014 r.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że analiza faktyczna i prawna zgromadzonego w toku postępowania wyjaśniającego materiału pozwoliła stwierdzić, iż P. Ł. nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u w/w pracodawcy, albowiem umowa o pracę zawarta w dniu 1.04.2014 r. jako czynność zmierzająca do obejścia prawa jest nieważna. Zdaniem organu rentowego celem i zamiarem stron stosunku pracy nie była faktyczna realizacja postanowień umowy o pracę, a jedynie uzyskanie przez zainteresowaną statusu pracownika oraz zamierzone krótkotrwałe wykonywanie pracy z wynagrodzeniem, które mogłoby stanowić podstawę do wyliczenia zasiłków z ubezpieczenia chorobowego. P. Ł., będąca córką L. W. (1), została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych od dnia 1 kwietnia 2014 r. z tytułu zawartej umowy o pracę w firmie (...), przy czym niezdolność do pracy z powodu choroby powstała od dnia 26.06.2014 r. Niezdolność do pracy przypada na okres ciąży. Nadto podkreślono, że w okresie od dnia 29.01.2014 r. do 31.03.2014 r. ubezpieczona nie posiadała żadnego tytułu do ubezpieczeń społecznych. W ocenie organu rentowego, ciąża P. Ł., wobec niepodlegania ubezpieczeniom społecznym, zaważyła na chęci wyświadczenia przysługi córce i zabezpieczenia jej sytuacji materialnej wobec zbliżającego się macierzyństwa. Zatrudnienie ubezpieczonej uznano jako nie znajdujące odzwierciedlenia w faktycznych potrzebach firmy. P. Ł. świadczyła swoją prace nieco ponad miesiąc, a po powstaniu niezdolności do pracy na jej miejsce nie zatrudniono żadnej nowej osoby, a jej obowiązki przejęła osoba na umowę zlecenia z wynagrodzeniem w wysokości 500 zł. Zdaniem organu rentowego, stanowisko pracy utworzone zostało specjalnie dla ubezpieczonej, tym bardziej, iż jako córka właściciela firmy mogła brać udział w swobodnym kształtowaniu postanowień umowy. Ponadto w ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalenie wynagrodzenia w wysokości 3.500 zł miesięcznie miało na celu uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia chorobowego. Tym bardziej, że taki poziom wynagrodzenia odbiega od wysokości wynagrodzenia pozostałych pracowników firmy. Organ rentowy stanął na stanowisku, że w niniejszej sprawie zachodzi nieważność umowy o pracę na podstawie art. 58 § 1 i 2 k.c., bowiem rzeczywistym celem zawarcia umowy z dnia 1.04.2014 r. było stworzenie P. Ł. warunków do uzyskania przez nią statusu pracowniczego rodzącego obowiązek ubezpieczeń społecznych, a w konsekwencji uzyskania prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego w związku ze zbliżającym się macierzyństwem. Wskazano także, że rozpatrywane zgłoszenie do ubezpieczeń należy uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż narusza zasadę równego traktowania wszystkich ubezpieczonych, zasadę solidaryzmu ubezpieczeń społecznych, zasadę ochrony interesów i nie pokrzywdzenia innych ubezpieczonych oraz zasadę nieuprawnionego uszczuplania środków funduszu ubezpieczeń społecznych. Działania stron stosunku pracy, w opinii organu rentowego, miały na celu świadome osiągniecie nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu. Wobec powyższego, stwierdzono, że P. Ł. od dnia 1.04.2014 r. nie spełnia warunków do podlegania ubezpieczeniom społecznym jako pracownik firmy (...) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona P. Ł., wnosząc o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, chorobowego, wypadkowego wynikającego z zawartej w dniu 1 kwietnia 2014 r. umowy o pracę pomiędzy ubezpieczoną a L. W. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), jak również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu ubezpieczona wskazała, iż za wykonywaną pracę pracodawca wypłacił jej wynagrodzenie w wysokości netto 2.505,34 zł za miesiące 04, 05, 06, 07 oraz 1.854,45 zł za miesiąc 08.2014 r. Podkreślono, że P. Ł. posiada pełne kwalifikacje zawodowe do wykonywania pracy określonej w umowie, tj. wyższe wykształcenie oraz około 8-letni staż pracy. Odwołująca się została dopuszczona do pracy i podjęła jej wykonywanie zgodnie z zawartą umową. Co więcej, ubezpieczona o ciąży dowiedziała się dopiero w dniu 9 maja 2014 r., przy czym do dnia 31 lipca 2014 r. wykonywała swoje pracownicze obowiązki - poza okresem 26.06-04.07, kiedy przebywała na zwolnieniu lekarskim nie związanym z ciążą (odwołanie, k. 3-6 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Ponownie wskazano, że w ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych umowa o pracę z dnia 1.04.2014 r. pomiędzy P. Ł. a płatnikiem składek (...) L. W. (2) została zawarta dla pozoru w rozumieniu art. 83 k.c. w zw. z art. 300 k.p. i z naruszeniem zasad współżycia społecznego (art. 58 § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) – jedynie w celu uzyskania przez ubezpieczoną świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa, co prowadzi do osiągnięcia korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 54-55 akt sprawy).

Płatnik składek L. W. (1), prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) w W., jako osoba zainteresowana przyłączył się do odwołania ubezpieczonej P. Ł. (k. 108v akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

L. W. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...) w W..

W dniu 1 kwietnia 2014 r. L. W. (1) zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony z P. Ł. (nazwisko rodowe W.), będącą jego córką. Ubezpieczona została zatrudniona na stanowisku pracownika biurowego w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 3.500 zł brutto. Miejscem wykonywania pracy miał być teren W. i całego kraju (umowa o pracę, k. 9 akt sprawy). Zakres obowiązków P. Ł. obejmował: przygotowywanie materiałów przetargowych, ofert robót budowlanych, wyszukiwanie zamówień dla firmy, wysyłanie i odbieranie korespondencji z urzędów pocztowych, wystawianie faktur sprzedaży, dokonywanie płatności firmowych, zamawianie towarów dla firmy, odbiór i dostarczanie dokumentów od i do klientów, segregację i archiwizację dokumentów firmowych, kontakt z biurem księgowym, wykonywanie innych poleceń zleconych przez pracodawcę (zakres czynności pracownika, k. 13 akt sprawy). Pracownik odbył szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników administracyjno-biurowych, jak również z zakresu ochrony przeciwpożarowej, a także przeszedł badania lekarskie wskazujące na brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku pracownika biurowego (oświadczenie pracownika o zapoznaniu się z przepisami zakładowymi, zasadami bhp i zakresem informacji objętych tajemnicą, k. 14 akt sprawy, zaświadczenie lekarskie z 1.04.2014 r., k. 31 akt sprawy; zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w dziedzinie bhp z 2.04.2014 r., k. 32-33 akt sprawy; zaświadczeniu o ukończeniu szkolenia ppoż z 1.04.2014 r., k. 34 akt sprawy). Wynagrodzenie było wypłacane P. Ł. w gotówce, co potwierdzają dokumenty KW za miesiące kwiecień-sierpień 2014 roku (dokumenty KW, k. 20-24).

W chwili zawierania powyższej umowy ani P. Ł., ani L. W. (1) nie wiedzieli o ciąży ubezpieczonej. O powyższym fakcie P. Ł. dowiedziała się w dniu 9 maja 2014 r., kiedy to była na wizycie u ginekologa (zeznania ubezpieczonej P. Ł., k. 112-112v akt sprawy; karta przebiegu ciąży, k. 46-47v akt sprawy).

Przed powstaniem niezdolności do pracy związanej z ciążą ubezpieczona faktycznie świadczyła pracę u płatnika składek w okresie od 1.04.2014 r. do 31.07.2014 r., czyli przez okres około 4 miesięcy. W okresie od 26 czerwca 2014 r. do 4 lipca 2014 r. P. Ł. przebywała na czasowym zwolnieniu lekarskim z powodu choroby niezwiązanej z ciążą (kopia zwolnienia lekarskiego, k. 76 akt sprawy).

Zatrudnienie P. Ł. zostało podyktowane aktualnymi potrzebami przedsiębiorcy, bowiem płatnik składek wygrał przetarg na modernizację placów zabaw w przedszkolach publicznych w W. na terenie dzielnicy P., co wiązało się ze zwiększeniem obowiązków biurowych (zeznania świadka K. K. (1), k. 108-109 akt sprawy; zeznania świadka D. W., k. 110-110v akt sprawy).

Ubezpieczona faktycznie wykonywała swoje obowiązki pracownicze wynikające z umowy o pracę z dnia 1 kwietnia 2014 r., w tym dostarczała dokumentację kadrową, księgową, faktury, wyciągi bankowe do współpracującego z L. W. (1) biura księgowego, zlecała wykonywanie płatności, jeździła na budowy, wykonywała dokumentację fotograficzną, zamawiała materiały budowlane, kontaktowała się z dostawcami, wyszukiwała ofert. Była zaangażowana w prowadzenie dokumentacji, przekazywanie faktur, aprobatę atestów, czy też ustalanie cen. P. Ł. była upoważniona do składania zamówień, odbioru towaru, odbioru faktur w imieniu firmy Usługi (...) z siedzibą w W.. Ubezpieczona świadczyła pracę w miejscu zorganizowanym przez pracodawcę jako biuro tj. w H. (gmina H.) przy ul. (...), pracując przy komputerze i kontaktując się z kontrahentami telefonicznie czy też za pośrednictwem poczty elektronicznej. Praca ubezpieczonej była nadzorowana przez pracodawcę, bowiem L. W. (1) był w stałym kontakcie z ubezpieczoną i omawiał z nią wszystkie sprawy. Pod koniec dnia pracy ubezpieczona informowała pracodawcę m.in. o tym, jakie materiały i skąd zostały zamówione, o zrealizowanych przelewach (zeznania świadka K. K. (1), k. 108v-109 akt sprawy; zeznania świadka M. K., k. 109-109v akt sprawy; zeznania świadka E. W., k. 109v-110 akt sprawy; zeznania świadka D. W., k. 110-110v akt sprawy; upoważnienie, k. 77 akt sprawy; faktury VAT, k. 68-86 akt sprawy; ewidencja czasu pracy, k. 16-19 akt sprawy; zeznania płatnika składek L. W. (1), k. 111-111v, k. 129 akt sprawy; zeznania ubezpieczonej P. Ł., k. 111v-112v, k. 128-129 akt sprawy).

Ubezpieczona posiada wykształcenie wyższe – w 2009 r. ukończyła studia magisterskie w Szkole Głównej Handlowej w W. na kierunku stosunki międzynarodowe. Posiada także doświadczenie zawodowe na stanowisku księgowej, referenta do spraw szkoleniowych czy też pracownika biurowego (kopia dyplomu ukończenia studiów, k. 27 akt sprawy; umowa o pracę z 16.04.2008 r, k. 28 akt sprawy; świadectwo pracy z 16.04.2008 r., k. 29 -30 akt sprawy).

Płatnik składek L. W. (1) i ubezpieczona P. Ł. nie pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. P. Ł. została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania umowy o pracę u płatnika składek (...) L. W. (2). W okresie od 29 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. ubezpieczona nie posiadała żadnego tytułu do ubezpieczeń społecznych (okoliczności bezsporne).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego przez Sąd wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie P. Ł. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Z kolei art. 12 ust. 1 wskazuje, iż obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Zgodnie zaś z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy. Na podstawie art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - ubezpieczenie trwa od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Stosownie do treści art. 36 ust. 2 ustawy, obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 należy do płatnika składek, którym - wedle art. 4 pkt 2 lit. a w/w ustawy - w stosunku do pracowników jest pracodawca.

Zgodnie z treścią art. 22 § 1 kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Kluczowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było ustalenie, czy czynność prawna polegająca na zawarciu w dniu 1 kwietnia 2014 r. umowy o pracę pomiędzy P. Ł. a L. W. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) w W., została zawarta dla pozoru, w celu uzyskania przez wymienioną świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie (zob. uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r. II UK 14/12), przyjmuje się, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru i nie może w związku z tym stanowić tytułu do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli gdy strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, jeżeli pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 maja 2006 r. w sprawie II UK 161/05 wskazał, iż przy zakwestionowaniu przez ZUS umowy o pracę rzeczą sądu jest ustalenie, czy faktyczne oświadczenie woli stron miało na celu nawiązanie stosunku pracy w rozumieniu art. 22 kp, czy też zamiarem pracodawcy było oddanie przysługi ubezpieczonemu w postaci zgłoszenia jej do ubezpieczenia w sytuacji, gdy nie potrzebował pracownika i miał świadomość tego, że umowa nie będzie go obowiązywać, jego ewentualne zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne będą krótkotrwałe, a ubezpieczona była zainteresowana objęciem jej ubezpieczeniem społecznym ze względu na spodziewaną niezdolność do pracy i związane z tym prawo do świadczeń. Gdyby z faktycznych oświadczeń woli stron wynikał taki zamiar, wykonywanie przez ubezpieczonego różnych czynności w firmie nie byłoby traktowane jako wykonywanie umowy o pracę. Natomiast w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama ich świadomość co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (art. 58 § 1 kc).

Zgodnie z art. 58 § 1 i § 2 kc czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy oraz, że nieważną jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Przyjmuje się, że działanie mające na celu obejście ustawy polega na wywołaniu pewnego skutku prawnego, który jest zakazany przez przepisy bezwzględnie obowiązujące, za pomocą takiego ukształtowania czynności prawnej, że zewnętrznie ma ona cechy niesprzeciwiające się obowiązującemu prawu. Zgodnie z powyższym, aby przyjąć, że umowa o pracę zmierza do obejścia prawa, wymagane jest poczynienie konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej. Nadto stosownie do art. 83 § 1 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

Analiza całokształtu okoliczności sprawy ustalonych w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy daje podstawy do stwierdzenia, iż od dnia 1 kwietnia 2014 r. P. Ł. rozpoczęła rzeczywiste świadczenie pracy na rzecz płatnika składek. Ubezpieczona faktycznie wykonywała swoje obowiązki pracownicze wynikające z umowy o pracę i ze stanowiącego integralną cześć umowy o pracę zakresu obowiązków, w tym w szczególności dostarczała niezbędną dokumentację do współpracującego z L. W. (1) biura księgowego, zlecała wykonywanie płatności, jeździła na budowy, sporządzała dokumentację fotograficzną, zamawiała materiały budowlane, kontaktowała się z dostawcami, wyszukiwała ofert. Była zaangażowana w prowadzenie dokumentacji, przekazywanie faktur, aprobatę atestów czy też ustalanie cen. P. Ł. była upoważniona do składania zamówień, odbioru towaru, odbioru faktur w imieniu firmy Usługi (...) z siedzibą w W.. Wskazać przy tym należy, iż P. Ł. odbyła stosowne szkolenie z zakresu bhp oraz ochrony przeciwpożarowej, a także przedstawiła zaświadczenie lekarskie z dnia 1 kwietnia 2014 r. o braku przeciwwskazań zdrowotnych do podjęcia zatrudnienia na stanowisku pracownika biurowego. O wykonywaniu obowiązków pracowniczych przez ubezpieczoną świadczy treść zeznań świadków K. K. (2), M. K., E. W., D. W., E. Ł., a także zeznań ubezpieczonej oraz płatnika składek, które, w ocenie Sądu, są wiarygodne, logiczne i spójne. Złożone zeznania obrazują charakter i specyfikę świadczonej przez ubezpieczoną pracy. Ponadto przedłożone zostały wydruki korespondencji mailowej pomiędzy ubezpieczoną a kontrahentami firmy, miesięczne karty ewidencji czasu pracy za kwiecień-lipiec 2014 r., a także faktury VAT za miesiące kwiecień-czerwiec 2014 r. wystawione na rzecz firmy (...), na których jako osoba uprawniona do otrzymania faktur figuruje P. Ł. (k. 78-86 akt sprawy). Ubezpieczona otrzymywała regularne wynagrodzenie za wykonaną pracę zgodnie z postanowieniami umowy o pracę, co potwierdzają przedłożone dokumenty KW. Podkreślenia przy tym wymaga, iż P. Ł. posiada wyższe wykształcenie na kierunku stosunki międzynarodowe oraz doświadczenie zawodowe na stanowisku referenta do spraw szkoleniowych czy też pracownika biurowego. Co więcej, Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonej, że o ciąży dowiedziała się dopiero w dniu 9 maja 2014 r. (wówczas była w 6 tygodniu ciąży), co potwierdza także kopia karty przebiegu ciąży. Wobec powyższego w dniu zawarcia umowy o pracę, tj. 1 kwietnia 2014 r., strony nie posiadały informacji o ciąży P. Ł.. Przedkładając kopię zaświadczenia lekarskiego z dnia 26 czerwca 2014 r. ubezpieczona skutecznie wykazała, że niezdolność do pracy, na którą powołuje się organ rentowy, była jedynie czasowa i trwała od 26 czerwca 2014 r. do 4 lipca 2014 r. Brak było przy tym podstaw, by nie dać wiary wyjaśnieniom ubezpieczonej, że była to niezdolność niezwiązana z ciążą. Podnoszona przez organ rentowy okoliczność, że w krótkim czasie od zawarcia umowy o pracę ubezpieczona skorzystała ze zwolnienia lekarskiego nie przemawia za pozornością umowy o pracę.

W ocenie Sądu przedstawione wyżej okoliczności świadczą o powstaniu między stronami stosunku pracy od 1 kwietnia 2014 r. Zostały bowiem wypełnione wyrażone w art. 22 § 1 kp cechy stosunku pracy. P. Ł. rozpoczęła bowiem świadczenie pracy na rzecz płatnika składek w czasie i w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę oraz pod jego kierownictwem. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż umowa o pracę była w istocie realizowana.

Poczynione w niniejszej sprawie ustalenia dotyczące faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczoną powodują, iż jako niezasadne należy określić stanowisko organu rentowego, który zarzucił pozorność umowy o pracę zawartej w dniu 1 kwietnia 2014 r. Skoro zatem wskazana umowa o pracę była ważna i kreowała pomiędzy odwołującą się a płatnikiem składek stosunek prawny, to konsekwencją powyższego było objęcie P. Ł. ubezpieczeniami: emerytalnym, rentowymi, chorobowym oraz wypadkowym począwszy od dnia nawiązania stosunku pracy, czyli od 1 kwietnia 2014 r.

Na marginesie należy wskazać, że zawierając umowy o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od causae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej). Jak wskazuje się w orzecznictwie, zarzutu obejścia ustawy nie można postawić umowie o pracę nie naruszającej art. 22 kp, nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego (por. wyrok SN z 25 stycznia 2005r., II UK 141/04; wyrok SN z 9 sierpnia 2005r., III UK 89/05; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 320/04, OSNP 2006/7-8/122; wyrok SN z dnia 2 lipca 2008 r., II UK 334/07, LEX nr 497717; wyrok SN z dnia 14 lutego 2006 r., III UK 150/05, LEX nr 272551; wyrok SN z dnia 2 czerwca 2006 r., I UK 337/05, LEX nr 203581). W szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem. Przeciwnie jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia (por. powołany wyżej wyrok SN z 9 sierpnia 2005r., III UK 89/05). Tym samym motywacja skłaniająca do zawarcia umowy o pracę nie ma znaczenia dla jej ważności przy założeniu rzeczywistego jej świadczenia zgodnie z warunkami określonymi w art. 22 § 1 kp.

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd nie znalazł podstaw, które przemawiałyby za uznaniem umowy o pracę z 1 kwietnia 2014 r. za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego. Organ rentowy niezasadnie zatem przypisał stronom powołanej umowy o pracę pozorność oraz działanie mające na celu uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Podkreślenia przy tym wymaga, że ubezpieczona, poza okresem od 29.01.2014 r. do 31.03.2014 r. - na który wskazywał organ rentowy, świadczyła wcześniej pracę, co za tym idzie nie można uznać, by uzyskanie przez nią świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa, prowadziło do osiągniecia korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu.

W przedmiotowej sprawie umowa o pracę z dnia 1 kwietnia 2014 r. zawarta między stronami nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani też nie zmierza do obejścia przepisów prawa, a ustalone w umowie wynagrodzenie za pracę w kwocie 3.500 zł brutto, w ocenie Sądu, jest adekwatne, odpowiednie oraz zachowujące cechy ekwiwalentności względem świadczonej pracy.

Wobec tego, że ubezpieczona P. Ł. od dnia 1 kwietnia 2014 r. pozostaje w stosunku pracy u płatnika składek Usługi (...) w W. podlega od tej daty obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik na podstawie art.98 § 1 i 3 kpc w zw. z art.99 kpc i § 11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz.490 ze zm.). Z uwagi, iż sprawa została wszczęta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tj. przed dniem 1 sierpnia 2015 r.), jak również przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. przed dniem 1 stycznia 2016 r.), do określenia wysokości kosztów zastępstwa procesowego zastosowano przepisy dotychczasowe.