Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Wierzbowska – Zimoń

Protokolant: sekr. sąd. Karolina Darmach - Lisicka

w obecności Prokuratora: Piotra Janowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016r.

sprawy: K. J.

s. W., M. z domu P.

ur. (...) w m. Ż.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego w S. z dnia 26.10.2004r. w sprawie VI K 593/04 za czyn z art. 178a§1 kk popełniony w dniu 14.08.2004r.

–

na karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności,

II. Sądu Rejonowego w S. z dnia 08.11.2006r. w sprawie VI K 175/06 za czyn z art. 244 kk i in. popełniony w dniu 11.07.2006r.

–

na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, zakaz prowadzenia pojazdow i świadczenie pieniężne,

III. Sądu Rejonowego w S. z dnia 18.12.2012r. w sprawie II K 742/12 za czyn z art. 178a§1 kk popełniony w dniu 10.05.2012r.

–

na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, dozór kuratora, grzywna 50x10 zł, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, postanowieniem z dnia 5.06.2013r. zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności,

IV. Sądu Rejonowego w S. z dnia 08.03.2013r. w sprawie II K 770/11 za czyn z art. 280§1 kk popełniony w dniu 16.10.2011r.

–

na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, grzywna 100x10 zł, postanowieniem z dnia 5.06.2013r. zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności,

V. Sądu Rejonowego w S. z dnia 15.03.2013r. w sprawie II K 813/12 za czyn z art. 286§1 kk i in. popełnione w okresie od 18.06.2012r. do 14.08.2012r.

–

na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, dozór kuratora, obowiązek naprawienia szkody, postanowieniem z dnia 5.06.2013r. zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności,

VI. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia 30.06.2014r. w sprawie II K 214/14 - na karę łączną 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności z wyroków o sygnaturach: IIK 742/12, IIK 770/11, IIK 813/12,

VII. Sądu Rejonowego w S. z dnia 23.09.2014r. w sprawie II K 350/14 za czyny z art. 209§1 kk popełnione:

a)  w okresie od 04.07.2012r. do 30.10.2012r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

b)  w okresie od 09.03.2013r. do 09.02.2014r. na karę 1 roku pozbawienia wolności

–

na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, dozór kuratora, obowiązek alimentacji,

VIII . Sądu Rejonowego w B. z dnia 16.02.2015 r. w sprawie II K 94/15

za czyn z art. 286§1 kk popełniony w dniu 13.08.2012r.

–

na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, obowiązek naprawienia szkody

1.  rozwiązuje karę łączną orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 30 czerwca 2014r. w sprawie II K 214/14 oraz z dnia 23.09.2014r. w sprawie II K 350/14,

2.  na podstawie art. 85 kk, 86§1 kk w zw. z art. 569§1 kpk i art. 19 ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z wyroków opisanych w punkcie III, IV, V, VII a i VIII wymierza K. J. karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 577 kpk na poczet wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności ujętej w pkt 2 zalicza K. J. okresy odbytych kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających połączeniu oraz okresy zaliczone na ich poczet w wyrokach podlegających połączeniu, tj. okres od 30.10.2012r. do 08.03.2013r.

4.  uznaje, że kary pozbawienia wolności orzeczone wobec K. J. w wyrokach opisanych w pkt. III, IV, V, VII a i VIII zostały pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, zaś w pozostałym zakresie wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu,

5.  na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w odniesieniu do wyroków z pkt. I, II i VII b,

6.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Justyny Cheda-Onisk kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) zł tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu,

7.  zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów wydania wyroku łącznego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

K. J. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 26.10.2004r. w sprawie VI K 593/04 za czyn z art. 178a§1 kk popełniony w dniu 14.08.2004r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności.

Następnie został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 08.11.2006r. w sprawie VI K 175/06 za czyn z art. 244 kk i in. popełniony w dniu 11.07.2006r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów i świadczenie pieniężne.

Kolejno został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 18.12.2012r. w sprawie II K 742/12 za czyn z art. 178a§1 kk popełniony w dniu 10.05.2012r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat. Orzeczono dozór kuratora, grzywnę 50x10 zł i zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Postanowieniem z dnia 5.06.2013r. zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Następnie K. J. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 08.03.2013r. w sprawie II K 770/11 za czyn z art. 280§1 kk popełniony w dniu 16.10.2011r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, grzywnę 100x10 zł. Postanowieniem z dnia 5.06.2013r. zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Następnie został on skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 15.03.2013r. w sprawie II K 813/12 za czyn z art. 286§1 kk i in. popełnione w okresie od 18.06.2012r. do 14.08.2012r. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Orzeczono dozór kuratora, obowiązek naprawienia szkody. Postanowieniem z dnia 5.06.2013r. zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia 30.06.2014r. w sprawie II K 214/14 orzeczono wobec K. J. karę łączną 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności z wyroków o sygnaturach: IIK 742/12, IIK 770/11, IIK 813/12.

Następnie K. J. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 23.09.2014r. w sprawie II K 350/14 za czyny z art. 209§1 kk popełnione w okresie od 04.07.2012r. do 30.10.2012r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i w okresie od 09.03.2013r. do 09.02.2014r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Orzeczono dozór kuratora i obowiązek alimentacji.

Kolejno K. J. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 16.02.2015 r. w sprawie II K 94/15, za czyn z art. 286§1 kk popełniony w dniu 13.08.2012r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczono obowiązek naprawienia szkody.

(dowód: odpisy wyroków-k.5-8, 22, 24, 48, akta o sygn. akt IIK 214/14, IIK 350/14 , II K 94/15, dane z KRK – k.116 – 119 i k. 10 – 11).

Skazany posiada wykształcenie podstawowe, nie ma wyuczonego zawodu, Jest rozwiedziony, ma jedno dziecko. W warunkach izolacji skazany funkcjonuje właściwie, zachowuje się poprawnie, ośmiokrotnie był nagradzany regulaminowo, nie był natomiast karany. W stosunku do przełożonych prezentuje postawę regulaminową, w gronie współosadzonych funkcjonuje zgodnie i bezkonfliktowo. Karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania, a zadania wynikające z indywidualnego programu oddziaływań realizuje w stopniu dobrym, uczestniczył w programie resocjalizacyjnym z zakresu kształtowania umiejętności społecznych, z zakresu przeciwdziałania uzależnieniom oraz nadużywania alkoholu lub używania narkotyków, od 12.10.2015r. uczestniczy w terapii z zakresu leczenia odwykowego przeciwalkoholowego. Był zatrudniony jako pracownik łączności na terenie zakładu karnego w Ł.. Utrzymuje kontakt z rodziną.

(dowód: opinia o skazanym-k.36).

Skazany w dniu wyrokowania odbywa karę pozbawienia wolności w sprawie II K 214/14 Sądu Rejonowego w S..

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o akta sprawy, odpisy wyroków, a także w oparciu o aktualne dane z Krajowego Rejestru Karnego i o opinię z jednostki penitencjarnej. Materiał dowodowy w postaci tych dokumentów jest spójny i logiczny. Zatem nie było podstaw, aby uznać go za niewiarygodny.

Skazany wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego sprawy, za które został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w S. w sprawach o sygnaturach IIK 742/12, IIK 770/11 oraz IIK 813/12 i wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu zasady absorbcji.

Zgodnie z treścią art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do 01.07.2015r., mając na względzie treść art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. (Dz. U. z 20.03.2015r., poz. 396), podstawy do orzeczenia kary łącznej zachodzą, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. W niniejszej sprawie Sąd działał również z urzędu i brał pod uwagę wszystkie wyroki skazujące K. J., nie tylko te wskazane przez niego we wniosku.

W niniejszej sprawie nie było możliwe w wyroku łącznym orzeczenie jednej kary łącznej pozbawienia wolności, która obejmowałaby wszystkie wymierzone kary jednostkowe.

Datą będącą cezurą wyznaczającą możliwość połączenia kar orzeczonych za przestępstwa popełnione zanim zapadł pierwszy, choćby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw, jest 18 grudnia 2012 r. W tym dniu zapadł wyrok w sprawie II K 742/12 Sądu Rejonowego w S., a przed tą datą zostały także popełnione przestępstwa, za które K. J. został skazany w sprawach II K 770/11 Sądu Rejonowego w S., II K 813/12 Sądu Rejonowego w S. i II K 94/15 Sądu Rejonowego w B.. Zatem kary pozbawienia wolności orzeczone we wskazanych sprawach winny podlegać połączeniu. Jednakże poza tymi przestępstwami, przed 18 grudnia 2012 r. K. J. dopuścił się jeszcze jednego przestępstwa, tj. przestępstwa z art. 209 § 1 kk zaistniałego w okresie od 4 lipca 2012 r. do 30 października 2012 r., za które w pkt 1 wyroku Sądu Rejonowego w S. w sprawie II K 350/14 orzeczono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta została objęta w tymże wyroku karą łączną wraz z karą pozbawienia wolności orzeczoną za kolejne przestępstwo z art. 209 § 1 kk popełnione już po dniu 18 grudnia 2012 r., a wykonanie orzeczonej kary łącznej zostało warunkowe zawieszone.

Przesłanki do wydania wyroku łącznego zostały spełnione więc w odniesieniu do wyroku II K 742/12, II K 770/11, II K 813/12 II K 350/14 pkt 1 (a) Sądu Rejonowego w S. i II K 94/15 Sadu Rejonowego w B..

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r., gdyż wszystkie wyroki skazujące wydane wobec K. J. zapadły i uprawomocniły się przed dniem wejścia w życie w/w ustawy nowelizującej, tj. przed dniem 1 lipca 2015 r. Zgodnie z dyspozycją art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Zawarte w treści tegoż przepisu sformułowanie „sąd orzeka karę łączną” przesądza o tym, że orzeczenie kary łącznej jest zawsze obowiązkiem Sądu, o ile tylko zaistnieją wszystkie określone w tym przepisie przesłanki. Obowiązku tego nie uchyla interes skazanego, przemawiający w konkretnej sprawie przeciwko orzeczeniu kary łącznej (Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 1 czerwca 2006 r. sygn. II AKa 151/06 – Prokuratura i Prawo 2007/3/18).

Przepis art. 89 § 1a kk dodany do Kodeksu karnego od dnia 8 czerwca 2010 r. umożliwia orzeczenie w wyroku łącznym bezwzględnej kary łącznej pozbawienia wolności w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, iż stosowanie art. 89 § 1a kk podlega zasadzie określonej w art. 4 § 1 kk, co oznacza niedopuszczalność orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia wykonania kary za czyny popełnione przed dniem 8 czerwca 2010 r. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2011r. sygn. II KK 108/11, Prokuratura i Prawo 2011/11/1, czy też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. V KK 74/11, OSNKW 2011/6/15).

W realiach niniejszej sprawy przestępstwo z art. 209 § 1 kk, za które K. J. został skazany w sprawie II K 350/14 Sądu Rejonowego w S. zostało popełnione w okresie od 4 lipca 2012 r. do 30 października 2012 r., a zatem po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu karnego, mocą której dodano art. 89 § 1a kk. W związku z powyższym Sąd Rejonowy łącząc w wyroku łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone za pozostające w zbiegu realnym przestępstwa popełnione przed 18 grudnia 2012 r., tj. datą stanowiącą cezurę wyznaczającą możliwość połączenia kar orzeczonych za przestępstwa popełnione zanim zapadł pierwszy, choćby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw, obowiązany był połączyć także karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w S. w sprawie II K 350/14 za przestępstwo z art. 209 § 1 kk popełnione w okresie od 4 lipca 2012 r. do 30 października 2012 r.

Biorąc pod uwagę, że najwyższą karą jednostkową była kara 2 lat pozbawienia wolności orzeczona w sprawie IIK 770/11, zaś suma kar podlegających łączeniu wynosiła 5 lat i 7 m-cy (10 m-cy+2 lata+1 rok i 8 m-cy+6 m-cy +7 m-cy), zasadne okazało się wymierzenie kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności.

Podstawą do orzeczenia kary łącznej w tym wymiarze, na podstawie art. 85 kk, 86§1 kk w zw. z art. 569§1 kpk z wyroków opisanych w punkcie III, IV, V i VIIa, i VIII, a więc przy zastosowaniu zasady mieszanej, z przewagą zasady kumulacji kar podlegających łączeniu, był fakt uprzedniej wielokrotnej karalności sprawcy za przestępstwa umyślne, w tym popełnione w związku z nadużyciem alkoholu.

Nie zachodziła jedność podmiotowa obejmująca tożsamość i podobieństwo formy winy i motywacji sprawcy, jedność przedmiotowa przejawiająca się w tożsamości pokrzywdzonego, podobieństwie naruszonych dóbr prawnych, a jedynie zachodziła jedność czasowa czynów przypisanych skazanemu tymi wyrokami.

Skazany jest sprawcą niepoprawnym, nie wyciągającym dostatecznych wniosków z kolejnych postępowań karnych. Na korzyść skazanego poczytano właściwe zachowanie skazanego w zakładzie karnym, zatrudnienie w jednostce penitencjarnej, zainteresowanie z jego strony podjęciem pracy, ukończone terapie i chęć podjęcia kolejnych, czyli pozytywna prognoza penitencjarna.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności ujętej w pkt. 2 zaliczono K. J. okresy odbytych kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających połączeniu oraz okresy zaliczone na ich poczet w wyrokach podlegających połączeniu, tj. okres od 30.10.2012r. do 08.03.2013r.

W odniesieniu zaś do wyroków opisanych w punktach I, II i VII b, nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 85 kk i w tym zakresie, z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego, na podstawie art. 572 kpk umorzono postępowanie karne.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. Justyny Chedy-Onisk kwotę 147,60 zł tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu przed sądem drugiej instancji. Kwota wynagrodzenia jest zgodna z § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015r., poz. 1801) i uwzględnia należny podatek od towarów i usług.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk. Skazany odbywając karę pozbawienia wolności i nie posiadając majątku, nie ma realnej możliwości uregulowania kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.