Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 r.

Sąd w Częstochowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krystyna Mieszkowska

Protokolant: Ewa Lenartowicz

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

przeciwko T. G.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

1.  uznaje za bezskuteczną w stosunku do powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. umowę darowizny z dnia 27 grudnia 2012 roku zawartą w Kancelarii Notarialnej przy ulicy (...) w W. przed notariuszem J. R. A nr (...), mocą której A. G. darował pozwanej T. G. nieruchomość oznaczoną jako działka o numerze (...), położoną w M., gmina C., o powierzchni 0,1615 ha, opisaną w księdze wieczystej Kw nr (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Krakowa - Śródmieście w Krakowie XVIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w M. – w celu ochrony wierzytelności powoda wynikających z:

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 16 czerwca 2014 r. sygn. akt VGC (...);

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 18 lipca 2014 r. sygn. akt VGC (...);

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 18 lipca 2014 r. sygn. akt VGC (...);

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 13 sierpnia 2014 r. sygn. akt VGC(...);

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 4 września 2014 r. sygn. akt VGC (...);

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 26 września 2014 r. sygn. akt VGC (...);

- wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieście z dnia 14 października 2014 r. sygn. akt VGC (...);

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 8.617 zł (osiem tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IC 117/15

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 10 marca 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wystąpiła przeciwko pozwanej T. G. o uznanie za bezskuteczną umowy darowizny nieruchomości położonej w miejscowości M. oznaczonej jako działka gruntu nr (...) o powierzchni 0,1615 ha, dla której Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie XVIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w M. prowadzi księgę wieczystą (...) zawartej w dniu 27 grudnia 2012 r. pomiędzy pozwaną a jej synem A. G., w celu zaspokojenia wierzytelności powódki wobec A. G. wynikających z prawomocnych wyroków Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieście w Krakowie w sprawach: VGC (...), VGC (...), VGC(...), VGC(...), VGC (...), VGC (...) i VGC (...).

Uzasadniając swoje żądanie powódka podała, że w oparciu o posiadane tytuły wykonawcze wszczęła wobec dłużnika A. G. postępowania egzekucyjne, które nie doprowadziły do zaspokojenia jej roszczeń, bowiem egzekucja jest praktycznie bezskuteczna. Każda próba zajęcia ruchomości dłużnika pociąga za sobą kierowanie przez osoby trzecie powództwa o zwolnienie zajętych przedmiotów od egzekucji, a podjęta przez komornika próba zajęcia nieruchomości dłużnika wykazała, że nieruchomość w miejscowości M. dłużnik darował swojej matce, nieruchomość w miejscowości U. darował bratu, nieruchomość w P. darował swojej żonie. Rozpytany przez komornika dłużnik oświadczył, że zadłużenia nie będzie w stanie spłacić. Powódka podała nadto, że wierzytelność objęta załączonymi do pozwu tytułami wykonawczymi powstała w okresie od 10 maja 2013r. do stycznia 2014r. W chwili dokonania zaskarżonej czynności – darowizny nieruchomości na rzecz swojej matki zdawał sobie sprawę, że w przyszłości będzie odpowiadał za dług i dokonał tej czynności w celu pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli. Do pozwu powódka załączyła kopie tytułów wykonawczych na podstawie których prowadzi postępowanie egzekucyjne wobec dłużnika A. G., pełny wydruk z księgi wieczystej (...), oraz kopię protokołu komornika z dnia 27 lutego 2015 r. zawierającego informację uzyskaną od dłużnika, że nieruchomość w miejscowości M. darował swojej matce w 2012 lub 2014r., nieruchomość w miejscowości U. darował bratu w 2012r., a nieruchomość w P. darował swojej żonie oraz że zadłużenia wobec powódki nie będzie w stanie spłacić (k.- 2-17).

W odpowiedzi na pozew pozwana T. G. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana zaprzeczyła jakoby kwestionowana umowa darowizny nieruchomości została dokonana w celu pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli i udaremnienia egzekucji. Podniosła, że zawarcie umowy miało na celu dokapitalizowanie prowadzonej przez pozwaną działalności gospodarczej i uzyskanie lepszej „kondycji majątkowej” w negocjacjach z bankiem, w którym pozwana zamierzała wziąć kredyt inwestycyjny. Ponadto, podała, że dokonanie darowizny na jej rzecz miało związek z kryzysem małżeństwa syna A., czego konsekwencją jest toczące się postępowanie rozwodowe. A. G. dokonując darowizny nieruchomości na rzecz swojej matki (pozwanej) chciał wyłączyć owa nieruchomość spod potencjalnych roszczeń majątkowych jego żony M. G. i ewentualnego możliwego postępowania o podział majątku wspólnego. Pozwana wskazała, że istnieje duży odstęp czasowy pomiędzy datą powstania wierzytelności dochodzonych tytułami wykonawczymi wydanymi przeciwko A. G., a datą dokonania umowy darowizny, co obala domniemanie z art. 527 § 3 k.c. w związku z art. 530 k.c. A. G. dokonując darowizny nieruchomości opisanej w pozwie na rzecz pozwanej nie mógł mieć wówczas stanu świadomości działania z pokrzywdzeniem wierzyciela. Według wiedzy pozwanej w 2013r. A. G. w ramach stałej współpracy gospodarczej o dystrybucję części samochodowych regularnie i terminowo realizował swoje zobowiązania wobec powoda. Problemy finansowe syna miały charakter obiektywny, wynikały z faktu rozpoczęcia w okolicy działalności gospodarczej przez konkurencyjne firmy. Dlatego nie sposób przyjąć, że dłużnik dokonując kwestionowanej czynności prawnej działał z zamiarem pokrzywdzenia wierzyciela. Powódka podała również, że wierzyciel egzekwujący nie był zainteresowany przejęciem części samochodowych nabytych już wcześniej przez A. G., a zmierzał wyłącznie do uzyskania pieniędzy; zaś w toku niektórych postępowań egzekucyjnych kierował egzekucje tylko do wybranych ruchomości, nie będąc zainteresowanym zaspokojeniem się z innych rzeczy znajdujących się w posiadaniu powoda. Ponadto, zarówno pozwana, jak i dłużnik A. G. częściowo zaspokajają powoda, wpłacając na jego rzecz w miarę możliwości określone kwoty pieniężne. Pozwana podniosła, że gdy chodzi o ochronę przyszłych wierzytelności ustawodawca wymaga, aby dłużnik w chwili dokonywania czynności zmniejszającej jego wypłacalność miał zamiar pokrzywdzenia w ten sposób przyszłych wierzycieli. Zatem warunkiem sine qua non zasadności i skuteczności powództwa opartego na art. 530 k.c. jest wykazanie dłużnikowi, stosownie do art. 6 k.c., zamiaru pokrzywdzenia wierzycieli oraz istnienia związku przyczynowego pomiędzy zaskarżoną czynnością a powstaniem niewypłacalności lub jej zwiększeniem. Natomiast w okolicznościach niniejszej sprawy dłużnikowi A. G. takiego zamiaru nie da się przypisać (k.- 115-122).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. jest wierzycielem A. G. z tytułu zobowiązań cywilnoprawnych. A. G. prowadzi od września 1998r. działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa (...) w zakresie handlu częściami zamiennymi do samochodów i akcesoriami motoryzacyjnymi. W ramach tej działalności A. G. kierował sklepem w Ż. i w C.. W 2012r. nawiązał współpracę handlową z powodem, która początkowo układała się dobrze. A. G. dokonywał dziennie zamówień na kwotę od 2 000 zł do 4 000 zł. Powód na poszczególne transakcje wystawiał faktury, często z odroczonym terminem płatności od 60 do 90 dni. W pierwszym okresie współpracy A. G. generalnie nie zalegał z płatnościami, regulował zobowiązania, czasem z kilkudniową zwłoką. W połowie 2013r. zaczęły pojawiać się opóźnienia w spłacie należności, które w miarę upływu czasu zaczęły narastać, a dokonywane sporadyczne wpłaty były niewspółmierne do wysokości zadłużenia. W trakcie rozmów handlowych z przedstawicielem powoda dłużnik deklarował spłatę zobowiązania. Dłużnik zapewniał, że jest osobą majętną i posiada zabezpieczenie na pokrycie zobowiązań. Współpraca pomiędzy powodem a A. G. zakończyła się na przełomie 2013 i 2014r., gdy z uwagi na narastające zadłużenie powód zmienił formę płatności (płatność bezpośrednia w gotówce).

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 16 czerwca 2014r. w sprawie V GC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 71 994 zł 07 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 7 grudnia 2013r. oraz kwotę 7 364 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 18 lipca 2014r. w sprawie V GC (...)Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 70 945 zł 10 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 16 października 2013r. oraz kwotę 7 354 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 18 lipca 2014r. w sprawie V GC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 7 345 zł 63 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 9 marca 2014r. oraz kwotę 2 943 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 13 sierpnia 2014r. w sprawie V GC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 73 429 zł 91 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2014r. oraz kwotę 7 325 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 4 września 2014r. w sprawie V GC(...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 71 412 zł 32 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 28 stycznia 2014r. oraz kwotę 7 275 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 26 września 2014r. w sprawie V GC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 55 410 zł 65 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 10 lipca 2013r. oraz kwotę 6 873 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Prawomocnym wyrokiem wydanym w dniu 14 października 2014r. w sprawie V GC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie zasądził od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) S.A. w K. kwotę 67 170 zł 41 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 10 listopada 2013r. oraz kwotę 7 366 zł tytułem zwrotu kosztów procesu

/ dowód: zeznania świadka S. K. (nagranie, adnotacje – k.- 290-293), informacja CEIDG i informacja GUS (k.- 86, 87), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 16.06.2014r. (k.- 22-24), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 18.07.2014r. (k.- 26-27), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 18.07.2014r. (k.- 29), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 13.08.2014r. (k.- 31-32), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 4.09.2014r. (k.- 34-35), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 26.09.2014r. (k.- 37-39), kopia wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 14.10.2014r. (k.- 41-42) /.

Wnioskiem z dnia 13 listopada 2014r. (data wpływu) powód wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi A. G., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 13 sierpnia 2014r. sygn. akt V GC (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności co do należności głównej w kwocie 71 913 zł 52 gr, należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych od kwot wyszczególnionych w wyroku (na dzień zgłoszenia wniosku – 7 970 zł 01 gr) i kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia 13 listopada 2014r. (data wpływu) powód wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi A. G., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 18 lipca 2014r. sygn. akt V GC (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności co do należności głównej w kwocie 66 981 zł 52 gr, należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych od kwot wyszczególnionych w wyroku ( na dzień zgłoszenia wniosku – 9 714 zł 77 gr) i kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia 13 listopada 2014r. (data wpływu) powód wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi A. G., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 18 lipca 2014r. sygn. akt V GC (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności co do należności głównej w kwocie 6 243 zł 85 gr, należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych od kwot wyszczególnionych w wyroku (na dzień zgłoszenia wniosku – 687 zł 14 gr) i kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia 8 grudnia 2014r. (data wpływu) powód wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi A. G., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 16 czerwca 2014r. sygn. akt V GC (...)zaopatrzonego w klauzulę wykonalności co do należności głównej w kwocie 67 178 zł 54 gr, należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych od kwot wyszczególnionych w wyroku (na dzień zgłoszenia wniosku – 8 810 zł 67 gr) i kosztów postępowania.

Postępowania egzekucyjne zainicjowane w/w wnioskami powoda prowadzi Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie M. M. (1) w sprawach KM (...), KM (...), KM (...) i KM (...). W toku postępowania w okresie od 11 do 18 grudnia 2014r. organ egzekucyjny dokonał zajęcia ruchomości znajdujących się w lokalu położonym przy ul. (...) w miejscowości C., w którym dłużnik prowadzi działalność gospodarczą. W skład tych ruchomości wchodziły akcesoria motoryzacyjne (różnego rodzaju części zamienne do pojazdów), meble, sprzęt komputerowy oraz pieniądze w kwocie 415 zł.

Pozwem z dnia 15 stycznia 2015r. T. G. wystąpiła o zwolnienie od egzekucji ruchomości w postaci: ram regału stalowego (62 sztuki), półek regału stalowego (250 sztuk) i belek wzmacniających regał stalowy (285 sztuk). Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2015r. wydanym w sprawie IC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie udzielił zabezpieczenia poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie M. M. (1) sygn. akt KM (...), (...), (...) i (...) w części obejmującej egzekucję z ruchomości: ramy regału stalowego (szt. 62), półki regału stalowego (szt. 250) i belki wzmacniającej regał stalowy (szt. 285).

Pozwem z dnia 15 stycznia 2015r. A. Z. wystąpił o zwolnienie od egzekucji ruchomości w postaci: pięciu komputerów stacjonarnych z monitorami, rejestratora bes-dvr i urządzenia podtrzymującego napięcie ( (...)). Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2015r. wydanym w sprawie IC (...) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie udzielił zabezpieczenia poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie M. M. (1) sygn. akt KM (...), (...), (...) i (...) w części obejmującej egzekucję z ruchomości: komputera stacjonarnego (szt. 5), monitora (szt. 5), rejestratora bes-dvr i urządzenia UPS

/ dowód: kopia pozwów o zwolnienie od egzekucji z załącznikami (k.- 45-46, 56-69), kopie postanowień z dnia 26.01.2015r. (k.- 55-57, 71-74); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) - wniosek egzekucyjny (k.-1-3), protokół zajęcia ruchomości (k.- 53-90, 93-122, 136-165, 166); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – wniosek egzekucyjny (k.- 1-3); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...)– wniosek egzekucyjny (k.- 1-3); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – wniosek egzekucyjny (k.- 1-6) /.

W toku prowadzonych postępowań egzekucyjnych, pismem z dnia 19 stycznia 2015r. wierzyciel (powód) wyraził gotowość zakupu zajętych ruchomości z wolnej ręki za kwotę 78 617 zł 09 gr co do (...) pozycji zajętych ruchomości (części samochodowych) i za kwotę 47 709 zł 15 gr co do 2595 pozycji zajętych ruchomości (części samochodowych). W dniu 16 lutego 2015r. powód dokonał nabycia zajętych ruchomości (wymienionych w protokole poz. 2-4503) za łączną kwotę 121 794 zł 72 gr.

Postanowieniem z dnia 3 marca 2015r. Komornik Sądowy M. M. (1) stwierdził ukończenie egzekucji w sprawie KM (...)wobec spłaty należności, tj. łącznie kwoty 86 635 zł 73 gr.

Postanowieniem z dnia 20 maja 2015r. Komornik Sądowy M. M. (1) stwierdził ukończenie egzekucji w sprawie KM (...) wobec spłaty należności, tj. łącznie kwoty 10 513 zł 56 gr.

Postanowieniem z dnia 27 maja 2015r. Komornik Sądowy M. M. (1) w sprawie KM (...) ograniczył egzekucję, wobec spłaty części należności i ustalił aktualny stan zadłużenia na dzień wydania postanowienia na kwotę 71 913 zł 52 gr co do należności głównej i kwotę 4 895 zł 34 gr co do odsetek ustawowych.

Postanowieniem z dnia 27 maja 2015r. Komornik Sądowy M. M. (1) w sprawie KM (...) ograniczył egzekucję, wobec spłaty części należności i ustalił aktualny stan zadłużenia na dzień wydania postanowienia na kwotę 66 762 zł 32 gr co do należności głównej i kwotę 6 722 zł 59 gr co do odsetek ustawowych

/ dowód: dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) - pismo wierzyciela z dnia 19.01.2015r. (k.- 225), protokół sprzedaży ruchomości (k.- 235), postanowienie Komornika z dnia 27.05.2015r. (k.- 429), karta rozliczeniowa ; dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – postanowienie z dnia 3.03.2015r. (k.- 225); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – postanowienie z dnia 20.05.2015r. (k.- 255); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – postanowienie z dnia 27.05.2015r. (k.- 243) /.

Wnioskiem z dnia 9 stycznia 2015r. (data wpływu) powód wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi A. G., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 4 września 2014r. sygn. akt V GC (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności co do należności głównej w kwocie 70 430 zł 73 gr, należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych od kwot wyszczególnionych w wyroku (na dzień zgłoszenia wniosku – 8 198 zł 67 gr) i kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia 13 stycznia 2015r. (data wpływu) powód wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi A. G., na podstawie tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 26 września 2014r. sygn. akt V GC (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności co do należności głównej w kwocie 54 871 zł 09 gr, należności ubocznych w postaci odsetek ustawowych od kwot wyszczególnionych w wyroku (na dzień zgłoszenia wniosku – 8 534 zł 23 gr) i kosztów postępowania.

Postępowania egzekucyjne zainicjowane w/w wnioskami powoda prowadzi Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Zawierciu M. W. w sprawach KM (...) i KM(...). W toku postępowania w dniu 14 stycznia 2015r. organ egzekucyjny dokonał zajęcia ruchomości w postaci akcesoriów motoryzacyjnych znajdujących się w lokalu położonym przy ul. (...) w miejscowości Ż., w którym dłużnik do 31 grudnia 2014r. prowadził działalność gospodarczą (sklep z częściami samochodowymi). Ruchomości te zostały oszacowane przez komornika na kwotę 13 720 zł. Ponadto, dłużnik oświadczył, że – poza tymi ruchomościami – nie dysponuje innymi składnikami majątkowymi i w chwili obecnej nie jest w stanie spłacić zadłużenia; wyraził zgodę na sprzedaż ruchomości z wolnej ręki

/ dowód: kopia protokołu wysłuchania dłużnika z dnia 27.02.2015r. (k.- 76-77 akt); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM 55/15 – wniosek egzekucyjny (k.-1-4), protokół zajęcia ruchomości z dnia 14.01.2015r. (k.- 17-26), protokół z wysłuchania dłużnika z dnia 15.01.2015r. (k.- 27-28), pismo Komornika z dnia 20.01.2015r. (k.-31); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – wniosek egzekucyjny (k.- 1-4), pismo Komornika z dnia 12.05.2015r. (k.- 23) / .

W trakcie toczących się postępowań egzekucyjnych powód i A. G. prowadzili negocjacje w celu zakończenia sporu. Pismem z dnia 30 maja 2015r. dłużnik A. G. zadeklarował zapłatę kwoty 170 000 zł, która to suma stanowiłaby zaspokojenie wierzyciela i ukończenie egzekucji w sprawach: KM (...), (...), (...) (...) i (...). Pismem z dnia 12 czerwca 2015r. powód (wierzyciel) nie wyraził zgody na propozycję dłużnika, podnosząc, że przedmiotem rozmów była zapłata całości zadłużenia, tj. kwoty 382 323 zł 20 gr (z uwzględnieniem odsetek na dzień 27 maja 2015r.). Od listopada 2014r., zarówno A. G., jak i jego matka T. G. (pozwana), sukcesywnie uiszczają bezpośrednio na rachunek powoda niewielkie kwoty (od stu do kilkuset złotych) na poczet zadłużenia. W okresie od 21 listopada 2014r. do 14 września 2015r. w sumie uiścili 9 486 zł 96 gr.

Na dzień 22 lipca 2015r. zadłużenie A. G. wobec powoda wyniosło łącznie 386 474 zł 62 gr (tj. z uwzględnieniem należności ubocznych).

/ dowód: pismo dłużnika i wierzyciela (k.-202, 203), dowody wpłat (k.- 354), informacja o stanie zadłużenia (k.- 339) pisma wierzyciela z dnia 13.10.2015r. i 19.10.2015r. skierowane do organów egzekucyjnych w sprawach KM (...), KM (...), KM (...), KM (...) i KM (...) (k.- 472-473, 479-480) /.

A. G. od 2002r. pozostaje w związku małżeńskim z M. G.. W lutym 2015r. M. G. wystąpiła z pozwem o orzeczenie rozwodu bez orzekania o winie; aktualnie – od czerwca 2015r. postępowanie w sprawie o rozwód jest zawieszone na podstawie art. 428 k.p.c. (z uwagi na niestawiennictwo powódki).

W listopadzie 2009r. małżonkowie zawarli z Bankiem Spółdzielczym w W. umowę kredytu gotówkowego w kwocie 100 000 zł na zakup nieruchomości. Prawnym zabezpieczeniem umowy były hipoteki: zwykła w kwocie 100 000 zł i kaucyjna do kwoty 50 000 zł, ustanowione na nabytej nieruchomości. Umową sprzedaży zawartą 21 grudnia 2009r. w Kancelarii Notarialnej w M. przed notariuszem E. A. i M. małżonkowie G. nabyli nieruchomość zabudowaną położoną w M., obejmującą działkę nr (...) o powierzchni 1615 m ² za cenę 194 000 zł za fundusze pochodzące z majątku objętego ustrojem wspólności ustawowej małżeńskiej.

15 października 2012r. nastąpiło wykreślenie ograniczonych praw rzeczowych w postaci hipoteki zwykłej w kwocie 100 000 zł i hipoteki kaucyjnej do kwoty 50 000 zł z uwagi na wygaśnięcie wierzytelności.

Aktem notarialnym – Repertorium A nr (...) zawartym w dniu 18 grudnia 2012r. w Kancelarii Notarialnej w W. przed notariuszem J. K. w drodze umowy darowizny A. i M. małżonkowie G. darowali z ich majątku wspólnego do majątku osobistego A. G. nieruchomość położoną w M. obejmującą działkę nr (...) o powierzchni 0,1615 ha wraz posadowionymi na niej budynkami (mieszkalnym i gospodarczym), dla której Sąd Rejonowy w Miechowie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...). Następnie tę nieruchomość, aktem notarialnym – Repertorium A nr (...) zawartym w dniu 27 grudnia 2012r. w Kancelarii Notarialnej w W. przed notariuszem J. K., A. G. darował w drodze umowy darowizny swojej matce T. G..

Nieruchomość będąca przedmiotem w/w umów była zabudowana budynkami, które A. G. zaadaptował na potrzeby prowadzonej działalności handlowej w postaci sklepu z częściami i akcesoriami motoryzacyjnymi, przenosząc tam swą działalność już po przekazaniu tej nieruchomości pozwanej (matce) i korzystając z tych budynków za zgodą pozwanej, m.in. na podstawie umowy użyczenia z dnia 1 stycznia 2014r., a następnie – umowy najmu z dnia 1 października 2014r.

5 grudnia 2014r. A. G. zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. w W. umowę pożyczki w kwocie 60 000 zł oraz umowę kredytu odnawialnego w ramach limitu kredytowego w kwocie 200 000 zł z przeznaczeniem na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej.

W lutym 2015r. na darowanej pozwanej nieruchomości wybuchł pożar. (...) S.A. w W. przyznał ubezpieczającemu A. G. odszkodowanie w wysokości 209 457 zł 10 gr, z którego kwota 52 364 zł 28 gr została zajęta w ramach prowadzonych postępowań egzekucyjnych przez Komornika Sądowego M. M. (1), a pozostałą sumę dłużnik przeznaczył na spłatę kredytu bankowego.

W tym czasie (w chwili zaskarżonej czynności) w skład majątku nieruchomego A. G. (także na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej) wchodziła nieruchomość położona w P. (gmina W.), nabyta przez małżonków w drodze umowy kupna-sprzedaży w 2003r. Na nieruchomości tej małżonkowie – w kilka lat po zakupie - wybudowali dom mieszkalny, w którym zamieszkali.

Aktem notarialnym – Repertorium A nr (...) zawartym w dniu 8 lutego 2013r. w Kancelarii Notarialnej w W. przed notariuszem J. K. w drodze umowy darowizny A. i M. małżonkowie G. darowali z ich majątku wspólnego do majątku osobistego M. G. nieruchomość położoną w P. obejmującą działki nr (...) o łącznej powierzchni 0,2851 ha wraz posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym, dla której Sąd Rejonowy w Olkuszu V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...).

W tym samym dniu, tj. 8 lutego 2013r. A. G. i M. G. zawarli przed notariuszem J. K. umowę majątkową małżeńską, na mocy której z dniem zawarcia ustanowili rozdzielność majątkową.

Ponadto, w zasobach A. G. znajdowała się także nieruchomość rolna nabyta w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu (w 2007r.). Nieruchomość tę pod koniec 2012r. A. G. darował swojemu bratu O..

A. G. nie posiada aktualnie żadnego innego majątku

/ dowód: kopia odpisu z księgi wieczystej KW (...) (k.- 89-101), kopia umów kredytowych z dnia 5.12.2014r. (k.- 127-136), kopia umowy najmu i umowy użyczenia (k.- 48-49, 50-51), kopia dokumentów KP Powiatowej Straży Pożarnej M. (k.- 137-138), kopia protokołu z wysłuchania dłużnika z dnia 27.02.2015r. (k.- 76-77), częściowo zeznania świadka A. G. (nagranie, adnotacje k.- 293-296), częściowo zeznania pozwanej T. G. (nagranie, adnotacje k.- 499-502); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – pisma ubezpieczyciela (k.- 408-409); dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – umowa majątkowa małżeńska z dnia 8.02.2013r.; dokumenty znajdujące się w aktach księgi wieczystej KW (...) – umowa sprzedaży z dnia 21.12.2009r. (k.- 7-9), umowa o kredyt z dnia 10.11.2009r. (k.- 16-18), zezwolenie na wykreślenie hipotek (k.- 31), umowa darowizny z dnia 18.12.2012r. (k.- 39-41), umowa darowizny z dnia 27.12.2012r. (k.- 47-48) /.

W tym stanie rzeczy Sąd zważył, co następuje:

Wierzytelności powoda, w szczególności objęte orzeczeniami sądowymi wydanym w sprawach: (...), VGC (...), VGC (...), VGC (...) i VGC (...) powstały w okresie od 10 maja 2013r. do 9 stycznia 2014r., a więc po zawarciu umowy darowizny objętej skargą pauliańską. Możliwość wystąpienia o uznanie czynności prawnej w sytuacji, gdy dłużnik najpierw dokonuje tej czynności, a dopiero potem powstaje jego zobowiązanie w stosunku do wierzyciela normuje art. 530 k.c. Według tego przepisu art. 527 – 529 k.c. stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dłużnik działał w zamiarze pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli, przy czym jeżeli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową odpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną tylko wtedy, gdy osoba trzecia o zamiarze dłużnika wiedziała.

W art. 530 k.c. zaostrzeniu uległa przesłanka podmiotowa po stronie dłużnika. Dłużnik musi bowiem działać w zamiarze pokrzywdzenia przyszłego wierzyciela. Zdaniem Sądu orzekającego zamiar pokrzywdzenia, wymagany przez art. 530 k.c., nie powinien jednak podlegać zawężającej wykładni, gdyż z konieczności czyniłoby to iluzoryczną ochronę przyszłych wierzycieli. W związku z tym świadomość możliwego pokrzywdzenia jest również wystarczająca do przyjęcia zamiaru pokrzywdzenia. Oznacza to, że zamiar pokrzywdzenia przyjąć należy także u tego, kto w chwili dokonywania czynności liczył się z tym, że w związku z jego działalnością może mieć wierzycieli i że czynność jego może być połączona z ich krzywdą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2008r., V CSK 434/07, LEX nr 393901; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 2009r., II CSK 592/08, LEX nr 494007; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 17 października 2013r., I ACa 413/13, LEX nr 1383434).

Przepis art. 530 k.c. zaostrza przesłanki skargi paulińskiej również w odniesieniu do stanu świadomości osoby trzeciej. Jeżeli bowiem osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową odpłatnie, to wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną tylko wtedy, gdy osoba ta w chwili uzyskania korzyści majątkowej wiedziała, że dłużnik – dokonując czynności – działał w zamiarze pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli. Jeżeli jednak osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową nieodpłatnie, to zastosowanie znajdzie przepis art. 528 k.c. i w takim przypadku stan świadomości osoby trzeciej jest bez znaczenia. Konstrukcja bowiem art. 530 k.c. wskazuje, że również w sytuacji gdy osoba trzecia pozostaje z dłużnikiem w bliskim stosunku, istotny jest nie charakter stosunku, ale charakter nabycia (odpłatny lub nieodpłatny). Do takiej osoby nie ma zastosowania domniemanie prawne z art. 527 § 3 k.c., gdyż pochłania je dalej idący przepis art. 528 k.c. (por. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2014r., VI ACa 1655/13, LEX nr 1527301).

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie zaistniały wszystkie przesłanki uznania za bezskuteczną umowy darowizny z dnia 27 grudnia 2012r. Niewątpliwie na skutek umowy darowizny z dnia 27 grudnia 2012r. pozwana uzyskała nieodpłatnie korzyść majątkową (a zatem art. 528 k.c. ma do niej zastosowanie) oraz doszło do pokrzywdzenia powoda.

Stosownie zaś do treści art. 528 k.c. jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Zgodnie zatem z powołanym przepisem powód nie musiał wykazywać, że pozwana T. G. wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła dowiedzieć się, że darowizna ma na celu pokrzywdzenie przyszłych wierzycieli darczyńcy A. G.. Stan podmiotowy osoby trzeciej w sytuacji z art. 528 k.c. jest prawnie obojętny, niezależnie od stosunku łączącego dłużnika z osobą trzecią, a do zaskarżenia wystarczające będzie spełnienie pozostałych przesłanek z art. 527 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 530 k.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 marca 2013 roku, V ACa 828/12, LEX nr 1298911; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2012r., I ACa 226/12, LEX nr 1246917).

W myśl art. 527 § 2 k.c. (w związku z art. 530 k.c.), czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności. Pokrzywdzenie wierzyciela w wyniku zawartej czynności powstaje na skutek takiego stanu faktycznego majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela. Oznacza ono taki obiektywny stan majątku dłużnika, wykazany wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi, w których egzekucja prowadzona zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego nie może przynieść zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej od dłużnika. Pokrzywdzenie wierzyciela należy przy tym oceniać nie według chwili dokonania czynności prawnej dłużnika z osobą trzecią, lecz według chwili jej zaskarżenia. Niewątpliwie z taką sytuacją mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy w odniesieniu do dokonanej przez dłużnika czynności prawnej w postaci umowy darowizny z dnia 27 grudnia 2012r. Na skutek tej czynności prawnej nastąpiło rzeczywiste uszczuplenie masy majątkowej dłużnika, które uniemożliwiło powodowi zaspokojenie przysługującej mu wierzytelności. Nadto, sam dłużnik w toku licznych postępowań egzekucyjnych podnosił, że nie ma żadnego majątku i nie jest w stanie uiścić długu na rzecz powoda wynoszącego w sumie ponad 300 000 zł (por. protokół z dnia 27.02.2015r. k.-76-77). Natomiast fakt dobrowolnego regulowania części zobowiązań (w istocie w niewielkim rozmiarze k.-354) nie ma znaczenia dla oceny stanu niewypłacalności dłużnika, jeżeli w jego majątku brak jest składników majątkowych umożliwiających przymusowe zaspokojenie wierzytelności podlegającej ochronie.

A. G. zawierając umowę darowizny z dnia 27 grudnia 2012r. działał też w zamiarze pokrzywdzenia powoda. Przy ocenie działania podejmowanego przez dłużnika, Sąd miał na uwadze całokształt dokonanych przez niego - w bliskiej sekwencji czasowej -czynności związanych z wyzbyciem się majątku. Podkreślić bowiem należy, że pod koniec 2012r. (grudzień) i na początku 2013r. (luty) A. G. przekazał nieodpłatnie najbliższym członkom rodziny – matce, bratu i małżonce – wszystkie składniki jego majątku nieruchomego, co w istotny sposób zmniejszyło jego stan posiadania. Jak sam wskazywał, ów darowany majątek miał stanowić swoistego rodzaju zabezpieczenie w kontaktach handlowych z wierzycielami: „(…) do połowy 2013r. miał zaległości, ale były one niewielkie. Zawsze miał termin płatności 60-dniowy; zwłoka w zapłacie była kilkunastodniowa i regulował te zaległości (…) deklarował spłatę zadłużenia, deklarował, że jest człowiekiem majętnym, że jest właścicielem wielu nieruchomości, działek, lasów (….) w połowie 2013r. przestał płacić (…)” – zeznania świadka S. K. (k.- 290-291).

Przekazując systematycznie posiadane nieruchomości w krótkich odstępach czasu dłużnik musiał mieć świadomość tego, że wyzbywając się znacznej części swojego majątku i zaciągając kolejne zobowiązania w znacznych wysokościach, uniemożliwia lub przynajmniej w dużej mierze ogranicza możliwość zaspokojenia się przyszłych wierzycieli, w tym powodowej Spółki.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. G. (dłużnika), jak i samej pozwanej, jakoby decyzja o darowaniu nieruchomości była podyktowana kryzysem w małżeństwie dłużnika, czy też „rozliczeniem” z pozwaną. Nieruchomość objętą żądaniem pozwu A. G. wraz z małżonką nabył w grudniu 2009r., rozpoczął na niej działania mające na celu zaadoptowanie budynków i pomieszczeń na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a w trzy lata później zawarł umowę przesuwającą ten składnik majątku wspólnego do jego majątku osobistego, a następnie - umowę darowizny na rzecz matki (pozwanej), aby rzekomo zwrócić otrzymane od matki pieniądze. Skoro jak twierdzi, pozwana wyłożyła sporą część pieniędzy na zakup tej nieruchomości i spłacała raty kredytu, to nie było przeszkód aby od razu sama nabyła tę nieruchomość, jeśli docelowo to ona miała być jej właścicielką, bądź zamierzała rozwinąć własną działalność. Ponadto, jak wynika z zeznań dłużnika, pozwana nie domagała się żadnej rekompensaty za udzieloną pomoc: „(…) Mama nie domagała się zwrotu tych pieniędzy, ale ja się czułem w obowiązku (….)” – zeznania świadka A. G. (k.- 294).

W toku postępowania nie zostało też wykazane, że pozwaną i A. G. łączyła umowa pożyczki (z przeznaczeniem na zakup nieruchomości) i że dłużnik dokonując darowizny uznawał, że zaspokaja wobec niej swój dług. Poza tym, gdyby nawet hipotetycznie przyjąć, że sporna darowizna zmierzała do zaspokojenia długu wynikającego z pożyczki ( aczkolwiek sam dłużnik mówił o darowaniu przez matkę środków pieniężnych), to nie wyłączałoby to możliwości objęcia jej skargą pauliańską. Podjęcie przez dłużnika czynności prawnej datio in solutum, na podstawie której zamiast wykonania zobowiązania zgodnie z jego treścią dłużnik spełnił inne świadczenie prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania jest objęte zakresem skargi pauliańskiej; w judykaturze przyjmuje się, że spełnienie świadczenia nie jest objęte zakresem skargi pauliańskiej tylko wtedy, gdy ściśle odpowiada treści zobowiązania (tj. gdy świadczenie jest tego samego rodzaju i stanowi równowartość świadczenia pierwotnego), natomiast zaspokojenie wierzyciela w każdy inny sposób podlega zaskarżeniu. Ma to miejsce między innymi wówczas, gdy dłużnik, zamiast spełnienia świadczenia w sposób odpowiadający treści zobowiązania, spełnia inne świadczenie, w szczególności gdy przenosi na wierzyciela własność rzeczy lub prawa, zamiast zapłaty świadczenia pieniężnego. Pozbawia wówczas pozostałych wierzycieli możliwości zaspokojenia się ze składnika majątkowego, który byłby dla nich dostępny, gdyby nie takie zaspokojenie jednego z wierzycieli, co stanowi niewątpliwie jego uprzywilejowanie, kosztem pozostałych (por. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 lutego 2014r., I ACa 1095/13, LEX nr 1454540).

Natomiast, gdyby przyjąć, iż intencją działań dłużnika w odniesieniu do spornej nieruchomości było zabezpieczenie własnych interesów w związku z ewentualnym przyszłym podziałem majątku wspólnego to brak jest jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia dla dokonania dalszej darowizny, gdyż dokonując przesunięcia tego składnika majątkowego do swojego majątku osobistego umową z dnia 17 grudnia 2012r., jego interes został już zabezpieczony.

W ocenie Sądu niewiarygodne są twierdzenia dłużnika oraz samej pozwanej o wpływie rzekomego kryzysu w małżeństwie dłużnika na podejmowane przez niego czynności majątkowe w 2012r. Pozew o rozwód wpłynął 23 lutego 2015r., aktualnie – od czerwca 2015r. - postępowanie jest zawieszone na podstawie art. 428 k.p.c. Z małżeństwa w marcu 2015r. urodziło się drugie dziecko. Trudno jest więc uznać, że na przełomie 2012r./2013r. w małżeństwie A. G. był tak potężny kryzys, skutkujący natychmiastową koniecznością podjęcia działań w kierunku „podziału wspólnego majątku”, zwłaszcza, że w drugiej połowie 2013r. także małżonka dłużnika była zaangażowana w negocjacje z wierzycielem (k.- 294). Wydaje się, że twierdzenia o kryzysie małżeńskim dłużnika zostały przyjęte na użytek linii obrony w niniejszym postępowaniu.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego uznać należy, że w chwili dokonywania zaskarżonej czynności (umowy darowizny z dnia 27.12.2012r.) A. G. liczył się z tym, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą będzie miał wierzycieli, z którymi zamierzał zawierać transakcje o znacznym rozmiarze, przewidywał więc, że czynność ta może być połączona z pokrzywdzeniem przyszłego wierzyciela, gdyż dokonując jej uszczuplał własny majątek i ograniczał tym samym w istotny sposób możliwość zaspokojenia się przyszłego wierzyciela – in concreto powoda. Analizy zamiaru dłużnika nie można bowiem dokonywać w oderwaniu od pozostałych czynności nieodpłatnego zbycia innych składników jego majątku trwałego, a mających miejsce w bliskim odstępie czasowym.

Stosownie do art. 533 k.c., osoba trzecia, która uzyskała korzyść majątkową wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli, może zwolnić się od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela żądającego uznania czynności za bezskuteczną, jeżeli zaspokoi tego wierzyciela albo wskaże mu wystarczające do jego zaspokojenia mienie dłużnika. Żadna z tych okoliczności nie wystąpiła w niniejszej sprawie.

Zdaniem Sądu, fakt dobrowolnego regulowania zobowiązania przez osobę trzecią (sporadyczne wpłaty w niewielkiej wysokości), jednakże nie prowadzącego do całkowitego zaspokojenia wierzyciela, w rozumieniu spełnienia świadczenia o wartości odpowiadającej uzyskanej przez tę osobę korzyści majątkowej (wartości darowanej nieruchomości), nie może być traktowany jako działanie zwalniające osobę trzecią (pozwaną) od zadośćuczynienia roszczeniu powoda.

Podkreślić także należy, że pozwana w niniejszym postępowaniu nie może podnosić zarzutów co do skutków czynności egzekucyjnych w zakresie egzekucji z ruchomości. Zgodnie z art. 853 k.p.c., komornik oznacza wartość zajętych ruchomości i umieszcza ją w protokole zajęcia; zarówno wierzycielowi, jak i dłużnikowi służy skarga na tę czynność komornika (oszacowanie), skoro więc dłużnik nie kwestionował ustalonej wartości i wyraził zgodę na sprzedaż z wolnej ręki po określonej cenie (art. 864 ¹ k.p.c.), to pozwana, jako osoba trzecia, nie może skutecznie kwestionować tych czynności w postępowaniu objętym skargą pauliańską, twierdząc, że wierzyciel mógł zaspokoić się w większym rozmiarze.

Z tych wszystkich względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku i uwzględnił powództwo o uznanie opisanej czynności prawnej za bezskuteczną (pkt 1).

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia przepis art. 98 k.p.c. Koszty poniesione w toku procesu przez powoda obejmowały: opłatę sądową w wysokości 5 000 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3 600 zł oraz opłatę od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Razem 8 617 zł (pkt 2).

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego określono na podstawie § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) w związku z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804).