Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Sławomir Lewandowski

Ławnicy: ----------------------

Protokolant starszy sekretarz sądowy Beata Szymańska

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017 r. w Chełmnie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. C.

przeciwko (...) S. A z siedzibą w W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego (...) S. A z siedzibą w W.

na rzecz powoda S. C. kwotę 8683,76 zł. (ośmiu tysięcy sześciuset

osiemdziesięciu trzech złotych i siedemdziesięciu sześciu groszy) z odsetkami ustawowymi

od dnia 01 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z odsetkami ustawowymi za

opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

2. oddala powództwo w pozostałej części.

3. zasądza od pozwanego (...) S. A z siedzibą w W.

na rzecz powoda S. C. kwotę 2012 (dwóch tysięcy dwunastu) zł. z tytułu

zwrotu kosztów procesu.

4. nakazuje pobrać od pozwanego (...) S. A z siedzibą w

W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie kwotę 591,60 zł.

(pięciuset dziewięćdziesięciu jeden złotych i sześćdziesięciu groszy) z tytułu nieuiszczonych

kosztów sądowych.

I C 258/15 Uzasadnienie

Pełnomocnik powoda S. C. w pozwie z dnia 28 listopada 2014 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 9557 zł. z odsetkami ustawowymi od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu według norm przepisanych, wraz ze zwrotem kosztów zastępstwa procesowego dla radcy prawnego. Ponadto pełnomocnik powoda wniósł

0  rozpoznanie sprawy w trybie upominawczym, a w przypadku, gdyby Sąd nie znalazł podstaw do rozpoznania sprawy w trybie upominawczym, o rozpoznanie sprawy w trybie zwykłym. W uzasadnieniu żądania pozwu pełnomocnik powoda podniósł, iż dnia 29.05.2014 r. w miejscowości Ż. doszło do kolizji drogowej z udziałem powoda i B. W., który był jej wyłącznym sprawcą. Odpowiedzialność odszkodowawczą na mocy polisy ubezpieczenia OC sprawcy ponosiła spółka (...) S. A. Na miejscu zdarzenia sporządzone zostało oświadczenie dotyczące kolizji podpisane przez obie strony. W wyniku wypadku powód zmuszony był wezwać na miejsce zdarzenia pomoc drogową i za wykonaną przez nią usługę poszkodowany zapłacił kwotę 742,92 zł. Ubezpieczyciel w piśmie z dnia

09.06.2014  r. potwierdził przyjęcie zgłoszenia szkody, której nadał numer (...)

1  przyznał odszkodowanie kwocie 6219,10 zł. ustalone na podstawie kalkulacji naprawy pojazdu nr (...) z dnia 02.06.2014 r. sporządzonej przez P. C. z (...) Centrum (...) w P. oraz koszty holowania w wysokości 353,50 zł. Od wyżej wymienionej decyzji ubezpieczyciela powód odwołał się pismami z dnia 10.06.2014 r. i 17.06.2014 r., w których wskazał na wadliwe wyliczenie kwoty odszkodowania. Wobec braku odpowiedzi ubezpieczyciela, pismem z dnia 28.07.2014 r. powód ponownie zakwestionował wycenę szkody. Do tego pisma załączył kalkulację naprawy nr 04/07/2014 z dnia 22.07.2014 r. sporządzoną przez Centrum Likwidacji S. (...) z T.. Ubezpieczyciel pismami z dnia 13.08.2014 r., 20.08.2014 r. i

26.08.2014  r. podtrzymał swoje stanowisko w sprawie, jednocześnie przyznając dodatkową kwotę odszkodowania z tytułu kosztów pojazdu zastępczego i kosztów parkingu, których zapłaty powód dochodzi w niniejszym pozwie, wskazując na poprawność wykonanej kalkulacji nr (...) z dnia 02.06.2014 r. oraz stwierdzając, iż odwołania powoda nie wniosły nowych okoliczności w sprawie. Powód podniósł ponadto, że wnosi o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 9557 zł. na którą składają się:

-

koszty naprawy pojazdu - 9167,01 zł. (kwota ustalona na podstawie różnicy pomiędzy kwotą wypłaconego z tego tytułu odszkodowania, a kwotą ustalona na podstawie kalkulacji naprawy nr 04/07/2014 z dnia 22.07.2014 r. sporządzonej przez Centrum Likwidacji S. (...) z T.),

-

koszty holowania pojazdu - 389,42 zł. (kwota ustalona na podstawie różnicy pomiędzy kwotą wypłaconego z tego tytułu odszkodowania a kwotą określoną w fakturze nr (...) z dnia

29.05.2014  r.). (k. 1-3).

Sąd Rejonowy w Chełmnie, nakazem zapłaty z dnia 12 marca 2015 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygnaturze I Nc (...), nakazał pozwanemu (...) S. A. z siedzibą w W., aby zapłacił powodowi S. C. kwotę 9557 zł. z odsetkami ustawowymi w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 01 grudnia 2014 r. do dnia 22 grudnia 2014 r. i w wysokości 8% w stosunku rocznym od dnia 23 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty, z uwzględnieniem zmian stopy odsetek ustawowych określonej Rozporządzeniem Rady Ministrów, wydanym na podstawie art. 359 § 3 k. c., oraz kwotę 1336,50 zł. tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 1200 zł. z tytułu kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu albo wniósł w tymże terminie sprzeciw, (k. 32)

Pełnomocnik pozwanego (...) S. A. z siedzibą w W. wniósł w przewidzianym do tego terminie sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, zaskarżając go w części i wniósł o oddalenie powództwa w zakresie żądania 9167,01 zł. i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany potwierdził, iż prowadził postępowanie likwidacyjne dotyczące szkody powoda w pojeździe B. o nr. rej. (...) powstałej w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 29 maja 2014 r., zaprzeczył jednak jakoby był zobowiązany do zapłaty odszkodowania na rzecz powoda w wysokości 9 167,01 zł. Pozwany uznał jednocześnie koszty holowania w wysokości 389,42 zł., wchodzące w zakres żądania pozwu, oświadczając, iż w/w kwota zostanie przekazana na rzecz powoda. Pełnomocnik pozwanego podniósł również, że pozwany podjął czynności likwidacyjne z racji łączącej go ze sprawcą wypadku umową gwarancyjną odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdu F. (...) o nr. rej. (...) zawartą na okres 8 sierpnia 2013 r. do 7 sierpnia 2014 r., potwierdzoną polisą (...), zarejestrował szkodę, nadając jej numer (...), i uznał swoją odpowiedzialność. Po wykonaniu kalkulacji naprawy w dniu 2 czerwca 2014 r. pozwany ustalił bezsporną kwotę odszkodowania w wysokości 5865,59 zł., które następnie 9 czerwca 2014 r. wypłacił powodowi oraz refundował koszty holowania w kwocie 353,50 zł. Wysokość odszkodowania ustalono w oparciu o kalkulację kosztów naprawy pojazdu wykonaną w systemie eksperckim na podstawie technologii producenta pojazdu, stosując przeciętną stawkę roboczogodziny, z zastosowaniem części oryginalnych i alternatywnych dobrej jakości. Zastosowane w kalkulacji (...) S. A. do naprawy ceny są średnimi cenami wolnorynkowymi części zamiennych i usług naprawczych oraz dają możliwość skutecznej naprawy pojazdu, przy uwzględnieniu realiów zróżnicowanego rynku polskich usług motoryzacyjnych. Pozwany dla 11 letniego samochodu wyliczył odszkodowanie w oparciu o ceny części dostępnych na rynku, i są to ceny części oryginalnych, do których zastosowano urealnienie 60%, a także alternatywne części jakości PJ i Q, zaś robocizna rozliczona została po stawce 50 zł. netto za roboczogodzinę. Powód - według pełnomocnika pozwanego - nie dokumentuje kosztów naprawy i przedstawia własną kalkulację, w której przyjmuje ceny części wyłącznie oryginalnych, a robociznę rozlicza po stawce 100 zł. Wobec braku udokumentowania rzeczywistych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu B. rozliczenie kosztorysowe wykonane przez pozwanego, w oparciu o które dokonano wypłaty odszkodowania, jest - zdaniem pełnomocnika pozwanego - jak najbardziej uprawnione, zaś szkoda w majątku poszkodowanego została naprawiona. Powód nie wykazał, iż poniósł wyższe koszty naprawy pojazdu, gdzie naprawiał pojazd, jakie do naprawy wykorzystano części zamienne, w jakim warsztacie dokonano naprawy, stąd w świetle powyższego wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje uszczerbek powstały w majątku w wyniku zdarzenia z dnia 29 maja 2014 r. Odszkodowanie wypłacone przez pozwanego uwzględnia ceny części i usługi z danego rynku lokalnego właściwego dla powoda. Według pełnomocnika pozwanego, powszechnie wiadomo, że na rynku motoryzacyjnym zakres cenowy napraw samochodów jest bardzo szeroki i niekoniecznie, szczególnie w przypadku pojazdów kilkunastoletnich, uzasadnionym jest używanie do naprawy wyłącznie części z dystrybucji (...). Mając na uwadze kosztorys sporządzony przez pozwanego, uwzględniono w nim zarówno części oryginalne, jak i certyfikowane części alternatywne, zaś zastosowanie w rozliczeniu szkody cen części pochodzących od innych dostawców niż producent pojazdu wynika z zastosowania obowiązującego prawa unijnego, w tym rozporządzenia Komisji (UE) nr (...) z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze pojazdów silnikowych będącego w mocy od dnia 01 czerwca 2010 r., które na podstawie art. 249 akapit 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską jest stosowane bezpośrednio na terenie RP. W świetle tych uregulowań, naprawa pojazdu będącego przedmiotem szkody (który nie jest pojazdem nowym i objętym w pełnym zakresie gwarancją producenta) z wykorzystaniem w trakcie naprawy wyłącznie części oznaczonych logo producenta wykracza poza pojęcie naprawy przeprowadzonej w sposób racjonalny i uzasadniony ekonomicznie. Przywrócenie takiemu pojazdowi stanu sprzed zdarzenia jest bowiem możliwe nie tylko przy zastosowaniu części sygnowanych logo producenta pojazdu, ale również z użyciem nowych części nie oznaczonych logo producenta pojazdu o identycznej lub porównywalnej (nie gorszej) jakości co części sygnowane logo producenta pojazdu, a przy tym posiadających niższe ceny. Części takie są dopuszczone do obrotu i są stosowane w dowolnej kategorii warsztatów, również posiadających autoryzację, a ich zastosowanie nie wiąże się z utratą uprawnień gwarancyjnych. Pozwany zakwestionował opinię prywatnego rzeczoznawcy, która jest dokumentem prywatnym, i nie podziela stanowiska, iż przedstawione koszty naprawy pojazdu przez prywatnego rzeczoznawcę są uzasadnione, a - w ocenie pozwanego - koszty naprawy pojazdu ustalone w opinii są znacznie zawyżone. Pełnomocnik pozwanego podniósł, że obowiązkiem powoda jest wykazanie zasadności roszczenia zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c., co w niniejszym pozwie nie ma miejsca, (k. 35 - 37).

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 29 maja 2014 r. w miejscowości Ż. doszło do kolizji drogowej miedzy kierowanym przez powoda S. C. samochodem osobowym marki B. (...) o nr. rej. (...), którym powód jechał z pracy ze szpitala w C. do swojego domu w miejscowości R., a kierowanym przez B. W. samochodem marki o numerze rejestracyjnym. Do zderzenia się tych samochodów doszło, gdy powód, kierujący w/w samochodem, zaczął - po zasygnalizowaniu migaczem zamiaru skrętu - skręcać w lewo, chcąc wjechać w poprzeczna drogę, która znajduje się na trasie jazdy powoda, i został uderzony w przednią część swojego pojazdu przez nadjeżdżający z tyłu samochód, który wyprzedzał całą kolumnę jadących za mną samochodów. Wobec tego ,ze nikt z uczestników tej kolizji nie doznał uszkodzeń na ciele powód i kierowca drugiego - biorącego udział w kolizji - samochodu spisali oświadczenie, w którym odpowiedzialność za spowodowanie kolizji przyjął na siebie B. W.. Do kolizji tej nie była wzywana Policja, zaś samochód był uderzony w przednie lewe nadkole, był uszkodzony zderzak, maska, nadkole oraz urwane koło. Samochód powoda nie nadawał się do dalszej jazdy i została wezwana laweta, która zawiozła ten samochód do warsztatu samochodowego, z którym współpracował kierowca lawety. Za usługi związane z przewiezieniem samochodu powoda na lawecie do warsztatu samochodowego kierowca lawety wystawił powodowi rachunek na łączną kwotę 742,92 zł. brutto.

(dowód: oświadczenie sprawcy kolizji drogowej - k. 7 i akta szkody nr (...) S. A., faktura nr (...) z dnia 29.03.2014 r. wystawiona przez firmę Pomoc drogowa J. M.” - k. 8, zeznania powoda S. C. -k. 170)

Sprawca w/w kolizji drogowej miał zawarte z pozwanym (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. ubezpieczenie komunikacyjne w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Pozwana Spółka uznała swoją odpowiedzialność odszkodowawczą za szkodę spowodowane w/w kolizją drogową i przyznała powodowi odszkodowanie w łącznej kwocie 6219,10 zł., na którą składały się: kwota 5865,60 zł. z tytułu poniesionej szkody w pojeździe, ustalona na podstawie kalkulacji naprawy przeprowadzonej przez pozwaną Spółkę przy użyciu systemu A., oraz kwota 353,50 zł. z tytułu kosztów holowania pojazdu powoda. O przyznanym powodowi odszkodowaniu pozwana Spółka zawiadomiła go pismem z dnia 09 czerwca 2014 r. Powód wniósł odwołanie od decyzji pozwanej Spółki o jedynie częściowym uznaniu poniesionych przez niego kosztów w związku z holowaniem po wypadku jego pojazdu, jak również zwrócił się o dokonanie bezgotówkowego rozliczenia szkody przez umożliwienie mu naprawy pojazdu w (...) serwisie (...) w T., kwestionując jednocześnie wysokość przyznanego mu - na podstawie sporządzonego przez pozwaną Spółkę kosztorysu - odszkodowania. Po kilku kolejnych pismach powoda kierowanych do pozwanej Spółki zwiększyła ona łączną kwotę odszkodowania przyznanego w związku z przedmiotową kolizja drogową do łącznej kwoty 10018,57 zł., na którą składały się: kwota 5865,60 zł. z tytułu poniesionej szkody w pojeździe, ustalona na podstawie kalkulacji naprawy przeprowadzonej przez pozwaną Spółkę przy użyciu systemu A., kwota 353,50 zł. z tytułu kosztów holowania pojazdu powoda, kwoty 1782,27 zł. i 1722 zł. z tytułu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego oraz kwota 295,20 zł. z tytułu kosztów parkingu, co - po dokonaniu pomniejszenia w/w kwoty o wcześniej dokonane powodowi wypłaty w łącznej wysokości 6219,10 zł. - dawało kwotę do wypłaty w wysokości 3799,47 zł., z czego powodowi została wypłacona kwota 2017,20 zł., a firmie (...)-Holowanie K. R.” - kwota 1782,27 zł. W trakcie niniejszego procesu pozwana Spółka przyznała powodowi dodatkowa kwotę odszkodowania w wysokości 389,42 zł. z tytułu dalszych kosztów holowania pojazdu powoda i kwota ta została powodowi w trakcie trwania postępowania sądowego w niniejszej sprawie wypłacona.

(dowód: kalkulacja naprawy nr (...) - k. 12 - 17 i akta szkody nr (...) S. A., pisma (...) S. A. z dnia 09.06.2014 r., 26.08.2014 r. i 31.03.2015 r. - k. 9, 30 i 81, pismo powoda z dnia 10.06.2014 r. - k. 18, zeznania powoda S. C. - k. 170)

W wyniku przedmiotowej kolizji drogowej - w będącym własnością powoda samochodzie marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) - i w związku z tą kolizją drogową do wymiany przez pozwaną Spółkę zakwalifikowane zostały:

-

zamocowanie tablicy rejestracyjnej przedniej,

-

wyki zderzaka przedniego,

-

uszczelka zderzaka przedniego,

-

krata nawiewu zderzaka przedniego,

-

krata nawiewu lewa zderzaka,

-

odbojnik przedni lewy,

-

wspornik zderzaka przedniego,

-

króciec przewiet przedni lewy,

-

kierownica powietrza przednia lewa,

-

reflektor lewy kompletny,

-

osłona reflektora lewego,

-

taśma uszczelniająca reflektora przedniego lewego,

-

dysza spryskiwacza lewego reflektora,

-

ściana boczna przednia lewa,

-

osłona wnęki koła przedniego lewa,

-

drążek kierownicy lewy,

-

światła dojazdy dziennej,

Do naprawy zakwalifikowane przez pozwaną Spółkę zostały następujące elementy:

-

pokrywa przednia,

-

ściana przednia,

-

wzmocnienie boczne prawe i lewe.

Do lakierowana zakwalifikowane przez pozwaną Spółkę zostały:

-

ściana boczna przednia lewa,

-

zamocowanie tablicy rejestracyjnej przedniej,

-

zderzak przedni,

-

osłona przednia,

-

pokrywa przednia,

-

ściana przednia,

-

wzmocnienie boczne,

-

drzwi przednie lewe.

(dowód: kalkulacja naprawy nr (...) - k. 12 - 17 i akta szkody nr (...) S. A.).

W sporządzonej - w wykonaniu postanowienia Sądu o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej - opinii biegłego biegły ustalił koszt naprawy samochodu powoda przy użyciu systemu kosztorysującego A. z uwzględnieniem średnich cen i stawek obowiązujących w dobrych zakładach naprawy pojazdów, nie będących jednak autoryzowanymi przez producenta stacjami obsługi - (...), w pobliżu zamieszkania powoda, które wynosiły: za prace blacharskie - 90 zł. i lakiernicze - 90 zł. netto. Przedstawione w załączonym kosztorysie nakłady pracy, wyrażone w jednostkach czasowych JC, są zgodne z danymi producenta odnośnie norm czasowych i technologii napraw. Czasochłonność prac w przypadku robót nieskatalogowanych (np. naprawy przez prostowanie) zawiera całkowite, konieczne nakłady pracy. Ceny części zamiennych użyte w kalkulacji pochodzą od producenta pojazdu. W określeniu kosztów naprawy uwzględniono części oryginalne z logo producenta, a ich ceny przyjęto zgodnie z danymi programu z uwzględnieniem daty szkody i w ich ceny nie ingerowano. Program A., jest szeroko stosowanym programem do wyceny kosztów naprawy, przez zakłady naprawcze, zakłady ubezpieczeń, rzeczoznawców i biegłych. Przy uwzględnieniu części oryginalnych (części z logo producenta) koszt celowej i niezbędnej naprawy przedmiotowego samochodu - z uwzględnieniem średniej stawki za prace blacharskie i lakiernicze stosowane w dobrych zakładach naprawczych dla miejsca zamieszkania powoda - biegły w w/w opinii ustalił na kwotę 14549,36 zł. brutto.

(dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej - k. 98)

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie złożonych przez strony do akt sprawy dokumentów oraz dokumentów znajdujących się w aktach szkody nr (...) S. A., takich jak: oświadczenie sprawcy kolizji drogowej (k. 7), faktura nr (...) z dnia

29.03.2014  r., wystawiona przez firmę Pomoc drogowa J. M.” (k. 8), kalkulacja naprawy nr (...) (w zakresie stwierdzonych uszkodzeń w pojeździe powoda i ich kwalifikacji do wymiany, naprawy i lakierowania) (k. 12 - 17), pisma (...) S. A. z dnia 09.06.2014 r., 26.08.2014 r. i 31.03.2015 r. (k. 9, 30 i 81) i pismo powoda z dnia

10.06.2014  r. (k. 18), które to dokumenty Sąd uznał za wiarygodne, albowiem nie były one w w/w zakresie kwestionowane przez żadną ze stron.

Przy rozstrzygnięciu sprawy, zwłaszcza w zakresie ustalenia kosztów naprawy pojazdu powoda, Sąd oparł się na wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej (k. 98), którą uznał za wiarygodną, ponieważ jest ona spójna, logiczna i nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd dał również wiarę zeznaniom powoda S. C., albowiem są one logiczne, spójne i znajdują potwierdzenie w treści w/w dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne.

Zgodnie z art. 822 § 1 i § 4 k. c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony, uprawniony zaś do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zasady odpowiedzialności pozwanego reguluje też ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2060 z późn. zm.). W myśl art. 34 ust. 1 tej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Art. 35 cytowanej ustawy stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu, zaś zgodnie z art. 36 ust. 1 w/w, ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Art. 363 § 1 k. c. przewiduje, że naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. W przypadku żądania skierowanego do ubezpieczyciela sprawcy szkody naprawienie szkody winno przybrać postać wypłaty odszkodowania (art. 822 § 1 k. c.) odpowiadającego kosztom tej naprawy, albo też gdy naprawa jest niemożliwa bądź nieopłacalna, poszkodowany może domagać się zapłaty odszkodowania odpowiadającego wartości samochodu przed szkodą, pomniejszonego o wartość jego pozostałości, która ma określoną wartość i nadal pozostaje w majątku poszkodowanego. Brak jest przy tym uprawnienia dla ubezpieczyciela do domagania się od poszkodowanego, aby ten przedstawił ubezpieczycielowi rachunki, potwierdzające naprawnienie przedmiotu, w którym poniósł on szkodę (w tym wypadku samochodu). Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje bowiem z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić, odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem. Przy takim rozumieniu szkody i obowiązku odszkodowawczego nie ma znaczenia, jakim kosztem poszkodowany faktycznie dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle to uczynił albo zamierza uczynić (tak: uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., wydanej w sprawie III CZP 68/01, opublikowanej w OSNC 2002/6/74). Podobne stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy również m. in. wyroku z dnia 27 czerwca 1988 r., wydanym w sprawie o sygnaturze I CR 151/88, opublikowanej w programie L. pod nr (...).

Powód domagał się od pozwanego obliczenia i następnie wypłaty kwoty odszkodowania przy uwzględnieniu konieczności użycia do naprawy części oryginalnych. W ocenie Sądu takie żądanie jest zasadne. W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że brak jest podstaw do przyjęcia , by w samochodzie powoda były zamontowane przed kolizją części nieoryginalne, zaś - zgodnie z niekwestionowanymi przez stronę pozwaną twierdzeniami powoda zawartymi z aktach szkodowych - przedmiotowy samochód był przez niego dotychczas naprawiany przy użyciu części oryginalnych lub opcjonalnie lepszych od oryginalnych. W oparciu o opinię biegłego z dziedziny techniki samochodowej M. Z. ( k. 98) Sąd ustalił też, że szkoda, którą poniósł powód w wyniku kolizji z dnia 29 maja 2014 r. nie jest szkodą całkowitą, gdyż koszt naprawy przedmiotowego samochodu przy uwzględnieniu części oryginalnych nie jest wyższy niż wartość samochodu przed jego uszkodzeniem.

Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r., wydanej w sprawie III CZP 80/11 (OSNC 2012/10/112) stwierdził, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu i tylko, jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi. W uzasadnieniu tejże uchwały Sąd Najwyższy, przywołując szereg wcześniejszych orzeczeń Sądu Najwyższego w tej materii, wypowiedział się po raz kolejny przeciwko stosowanej niekiedy przez zakłady ubezpieczeń praktyki - w sytuacji gdy odszkodowanie obejmuje zwrot kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, a do jego naprawy użyto nowych części zamiennych - pomniejszania kwoty należnego odszkodowania o tzw. potrącenie amortyzacyjne.

W postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012 r. wydanym w sprawie III CZP 85/11, OSNC 2013/3/37, Sąd Najwyższy orzekł natomiast, że unormowania rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 451/2010 z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze pojazdów silnikowych (Dz. U. L. 129/52 z dnia 28 maja 2010 r.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 października 2010 r. w sprawie wyłączeń określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (Dz. U. Nr 198, poz. 1315) dotyczą jedynie wymienionych w nich porozumień i nie ograniczają praw poszkodowanego do żądania ustalenia odszkodowania z uwzględnieniem cen części oryginalnych. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powyższego orzeczenia stwierdził , że w razie uszkodzenia części pochodzącej bezpośrednio od producenta pojazdu, do naprawy albo obliczania kosztów naprawy mogą być wykorzystane co do zasady tylko ceny części oryginalnych bezpośrednio pochodzących od producenta pojazdu lub innych części nowych, które są tej samej jakości co części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu, są oznaczone jego znakiem towarowym albo logo i są rozprowadzane w opakowaniach w ten sposób oznaczonych i dystrybuowane w ramach jego sieci dystrybucji. Takimi częściami są występujące w obrocie części wyprodukowane przez tego samego producenta, który dostarcza producentowi pojazdu części do montażu pojazdów lub części zamienne. Są to części produkowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi, ustalonymi przez producenta pojazdu, a więc części dokładnie tej samej jakości co części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu, a różniące się tylko oznakowaniem.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania, podzielając przedstawione w wyżej cytowanych orzeczeniach poglądy Sądu Najwyższego, Sąd stwierdził, w oparciu o niekwestionowaną przez strony opinię biegłego, że powód winien otrzymać odszkodowanie, w związku ze szkodą, którą poniósł dnia 29 maja 2014 r., uwzględniające konieczność nabycia części oryginalnych (części z logo producenta), przy uwzględnieniu średnich stawek za prace blacharskie i lakiernicze w dobrych zakładach naprawy pojazdów, nie będących jednak (...), znajdujących się w pobliżu miejsca zamieszkania powoda. Koszt takiej naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi, zgodnie z opinią biegłego, kwotę 14549,36 zł. brutto.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, powód otrzymał już od pozwanego - z tytułu odszkodowania za szkodę w przedmiotowym pojeździe - kwotę 5865,60 zł., wobec czego do zapłaty przez pozwanego pozostaje z tego tytułu kwota 8683,76 zł. i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w punkcie 1 wyroku wraz z ustawowymi odsetkami, a następnie - ustawowymi odsetkami za opóźnienie - od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty (art. 481 § 1 k. c.).

W punkcie 2 wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałej części, t. j. w części żądania przekraczającej zasądzoną w punkcie 1 wyroku kwotę 8683,76 zł., mając przy tym na uwadze fakt, że co do kwoty 389,42 zł. - wobec częściowego zaskarżenia przez pełnomocnika pozwanego nakazu zapłaty z dnia 12 marca 2015 r., wydanego w postępowaniu upominawczym w niniejszej sprawie, noszącej poprzednio sygnaturę I Nc (...) - stanowiącej kwotę dodatkowych kosztów holowania pojazdu, nakaz ten stał się prawomocny i należność nim objęta - w kwocie 389,42 zł. - została w trakcie niniejszego postępowania powodowi przez pozwaną Spółkę wypłacona.

Porównując początkową wartość dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia, t. j. kwotę 9557 zł., z wysokością sumy zasądzonego w punkcie 1 wyroku roszczenia i uznanej przez stronę pozwaną w trakcie procesu w/w kwoty 389,42 zł. z tytułu dodatkowych kosztów holowania pojazdu, t. j. łączną kwotą 9073,18 zł., należy uznać, że strona powodowa utrzymała się w swoim roszczeniu w około 95%. Mając to na uwadze, Sąd - na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k. p. c. w zw. z art. 99 k. p. c. - uznając, że powód uległ w niniejszym procesie tylko co do nieznacznej części swego żądania - w myśl art. 100 k. p. c. zdanie drugie - zasądził w punkcie 3 wyroku od pozwanego na rzecz powoda całość kosztów procesu, t. j. kwotę łączną 2012 zł., na którą składają się: kwota 478 zł. z tytułu zwrotu uiszczonej przez stronę powodową stosunkowej opłaty sądowej od pozwu, kwota 300 zł., stanowiąca zwrot uiszczonej przez stronę powodową zaliczki na poczet kosztów opinii biegłego, kwota 34 zł. stanowiąca zwrot uiszczonych przez stronę powodową dwóch opłat skarbowych od pełnomocnictw złożonych w niniejszej sprawie oraz kwota 1200 zł. stanowiąca - stosownie do § 6 pkt 4 - obowiązującego w dacie wniesienia pozwu w niniejszej sprawie - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 z późn. zm.) stawką minimalną obowiązującą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 5000 zł. do 10 000 zł.

W punkcie 4 wyroku Sąd nakazał - na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 623 z późn. zm.) - pobrać od pozwanego (...) S. A z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Chełmnie kwotę 591,60 zł. z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych, będąca pozostałą, nie pokrytą z zaliczek złożonych przez obie strony, częścią kosztów opinii biegłego, stanowiących wydatki poniesione w sprawie, które to koszty zostały tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa.