Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Wojciech Samsonowski

Ławnicy Arkadiusz Lachawiec, Andrzej Pach

Protokolant K. P.

Prokurator Alina Skoczyńska

po rozpoznaniu w dniach 15.06.2016r., 30.06.2016r. sprawy :

D. P. (1) (P.)

syna D. i I. z domu M.

urodzonego (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od marca 2015r. do 6 maja 2015r. w Z. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, podrabiał, a następnie puszczał w obieg polskie pieniądze o nominałach 50 złotych nr (...), w ilości nie mniejszej niż 225 sztuk

tj. o czyn z art. 310 § 1 kk i art. 310 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

II.  w okresie od lutego 2014r. do dnia 6 maja 2015r. w Z., w mieszkaniu przy ul. (...) bez wymaganego zezwolenia posiadał broń palną marki (...) kaliber (...) mm oraz marki Z. model (...) o nr (...) oraz 53 sztuki amunicji

tj. o czyn 263 § 2 kk

D. K. (1)

syna Z. i D. z domu M.

urodzonego (...)w D.

oskarżonego o to, że:

III.  w okresie od marca 2015r. do 6 maja 2015r. w Z., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przyjmował od D. P. (1) w celu puszczenia do obrotu podrobione pieniądze w postaci banknotów o nominale 50 zł o nr (...), w ilości nie mniejszej niż 225 sztuk, a następnie w B. przekazując M. S. (1) wymienione podrobione banknoty w ilości nie mniejszej niż 185 sztuk puszczał je w obieg

tj. o czyn z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

IV.  w okresie od 2014r. do 6 maja 2015r. w Z., wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w kwocie nie mniejszej niż 5000 zł udzielił M. S. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości około 500 gram

tj. o czyn z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

M. S. (1)

syna M. i G. z domu J.

urodzonego (...) w B.

oskarżonego o to, że:

V.  w okresie od marca 2015r. do 6 maja 2015r. w B., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przyjmował od D. K. (1) w celu puszczenia w obieg, a następnie na terenie województwa (...), puszczał w obieg podrobione pieniądze w postaci banknotów o nominale 50 zł nr (...) w ilości nie mniejszej niż 185 sztuk

tj. o czyn z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

VI.  w dniu 6 maja 2015r. w B., posiadał wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, substancję psychotropową w postaci amfetaminy, w łącznej ilości 17,99 grama netto

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

VII.  w okresie od listopada 2014r. do 6 maja 2015r. w B., wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. w przeciwdziałaniu narkomanii, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w kwocie nie mniejszej niż 3900 zł, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielał M. K., M. P. (1) i innym nieustalonym z imienia i nazwiska osobom substancje psychotropowe w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 260 gram

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk

M. P. (2)

córkę B. i A. z domu R.,

urodzoną (...) w P.

oskarżoną o to, że:

VIII.  w okresie od marca 2015r. do 6 maja 2015r. w B., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu puszczenia w obieg podrobionych pieniędzy w postaci banknotów o nominale 50 złotych o nr (...) w ilości nie mniejszej niż 185 sztuk, pomagała M. S. (1) w ich zbyciu

tj. o czyn 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

M. P. (1)

syna K. i K. z domu P.

urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że:

IX.  w okresie od kwietnia 2015r. do 6 maja 2015r. w B., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przyjmował od M. P. (2) i M. S. (1) podrobione pieniądze w postaci banknotów o nominale 50 zł o nr (...) w ilości nie mniejszej niż 140 sztuk a następnie działając wspólnie i w porozumieniu z D. K. (2) i J. K. (1) na terenie województwa (...) puszczał w obieg przyjęte podrobione pieniądze

tj. o czyn z art. 310§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

D. K. (2) (K.)

Córkę J. i J. z domu O.

Urodzoną (...) w T.

oskarżoną o to, że:

X.  w kwietniu 2015r. w T. działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru puściła w obieg podrobione pieniądze w postaci trzech sztuk banknotów o nominale 50 złotych o nr (...)

tj. o czyn z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

J. K. (1) z domu F.

Córkę J. i A. z domu S.

Urodzoną (...) w Ś.

oskarżoną o to, że:

XI.  w okresie od kwietnia 2015r. do 6 maja 2015r. w B., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przyjmowała od M. P. (2) i M. S. (1) podrobione pieniądze w postaci banknotów o nominale 50 zł nr (...) w ilości nie mniejszej niż 140 sztuk a następnie działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) na terenie województwa (...) puszczała w obieg przyjęte podrobione pieniądze

tj. o czyn z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

orzeka:

1.  uznaje oskarżonego D. P. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt I, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 310 § 1 kk i art. 310 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 310 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zast. art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 kk skazuje go na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  uznaje oskarżonego D. P. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt II, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 263 § 2 kk i za to na mocy art. 263 § 2 kk skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na mocy art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu D. P. (1) orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierza karę łączną 3 (trzech) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego D. P. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa przypisanego w pkt 1 wyroku w kwocie 1.125 (tysiąc sto dwadzieścia pięć) zł;

5.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu D. P. (1) na poczet orzeczonej w pkt 3 kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 22:00 do 30 czerwca 2015 r.

6.  uznaje oskarżonego D. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt III, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 310 § 2 kk skazuje go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

7.  uznaje oskarżonego D. K. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt IV, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U nr 179, poz. 1485) i za to na zasadzie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U nr 179, poz. 1485) i art. 33 § 1 – 3 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

8.  na zasadzie art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu D. K. (1) orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

9.  na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego D. K. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa:

- za przestępstwo przypisane w pkt 6 wyroku - 1.125 (tysiąc sto dwadzieścia pięć) zł;

- za przestępstwo przypisane w pkt 7 wyroku – 5.000 (pięć tysięcy) zł;

10.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu D. K. (1) na poczet orzeczonej w pkt 8 kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 17:50 do 8 maja 2015 r. godz. 11:45;

11.  uznaje oskarżonego M. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt V, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 310 § 2 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

12.  uznaje oskarżonego M. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt VI, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U nr 179, poz. 1485) i za to na zasadzie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U nr 179, poz. 1485) skazuje go na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

13.  uznaje oskarżonego M. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego powyżej w pkt VII, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U nr 179, poz. 1485) w zw. z art. 12 kk i za to na zasadzie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U nr 179, poz. 1485) i art. 33 § 1 – 3 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

14.  na zasadzie art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu M. S. (1) orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

15.  na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. S. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa:

- za przestępstwo przypisane w pkt 11 wyroku - 2.775 (dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt pięć) zł;

- za przestępstwo przypisane w pkt 13 wyroku – 3.900 (trzy tysiące dziewięćset) zł;

16.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu M. S. (1) na poczet orzeczonej w pkt 14 kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 18:00 do 7 maja 2015 r.;

17.  uznaje oskarżoną M. P. (2) za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, opisanego powyżej w pkt VIII, czym wyczerpała znamiona przestępstwa z art. z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 310 § 2 kk oraz art . 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk skazuje ją na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 4 (czterech) oddając oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora;

18.  na zasadzie art. 71 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej M. P. (2) grzywnę w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

19.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonej M. P. (2) na poczet orzeczonej w pkt 18 kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 13:13 do 7 maja 2015 r. godz. 15:50 ustalając, iż grzywna została wykonana w wysokości 4 (czterech) stawek dziennych;

20.  uznaje oskarżonego M. P. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt IX czynu, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na zasadzie art. 310 § 2 kk oraz art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcypozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 4 (cztery) oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

21.  na zasadzie art. 72 § 1 pkt 4 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego M. P. (1) do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej;

22.  na zasadzie art. 71 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. P. (1) grzywnę w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

23.  na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. P. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w kwocie 7.000 (siedem tysięcy) zł;

24.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu M. P. (1) na poczet orzeczonej w pkt 23 kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 8:00 do 7 maja 2015 r. ustalając, iż grzywna została wykonana w wysokości 4 (czterech) stawek dziennych;

25.  uznaje oskarżoną D. K. (2) za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, opisanego powyżej w pkt X, ustalając, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, czym wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 310 § 2 i 3 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 310 § 2 i 3 kk, art. 60 § 6 pkt 3 kk oraz art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk skazuje ją na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3 (trzech) oddając oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora;

26.  na zasadzie art. 71 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej D. K. (2) grzywnę w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

27.  na zasadzie art. 72 § 1 pkt 4 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną D. K. (2) do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej;

28.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonej D. K. (2) na poczet orzeczonej w pkt 26 kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 8:00 do 7 maja 2015 r. godz. 15:50 ustalając, iż grzywna została wykonana w wysokości 4 (czterech) stawek dziennych;

29.  uznaje oskarżoną J. K. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, opisanego powyżej w pkt XI, czym wyczerpała znamiona przestępstwa z art. z art. 310 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 310 § 2 kk, oraz art. 69 § 1 i 2 kk , art. 70 § 1 pkt 1 kk i art. 73 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk skazuje ją na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 4 (czterech) oddając oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora:

30.  na zasadzie art. 72 § 1 pkt 4 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną J. K. (1) do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej;

31.  na zasadzie art. 71 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej J. K. (1) grzywnę w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

32.  na mocy art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej J. K. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa w kwocie 7.000 (siedem tysięcy) zł;

33.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonej J. K. (1) na poczet orzeczonej w pkt 31 kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 6 maja 2015 r. godz. 9:30 do 7 maja 2015 r. godz. 20:05 ustalając, iż grzywna została wykonana w wysokości 4 (czterech) stawek dziennych;

34.  na zasadzie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 4,6,7, ;

35.  na zasadzie art. 44 § 6 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 11-15

36.  na zasadzie art. 316 § 1 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz 1-3, 5, 8-10, 16-19;

37.  zarządza przechowywanie wraz z aktami sprawy płyt CD opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 20-24;

38.  na zasadzie art. 29 ust. 1 Ustawy z dnia 26.05.1982r prawo o adwokaturze zasądza na rzecz kancelarii adwokackiej:

- kancelarii adwokackiej I. L. (1) kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł w tym 23 % VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu D. P. (1) z urzędu:

- adwokata K. I. kwotę 885,60 (osiemset osiemdziesiąt pięć i 60/100) zł w tym 23% VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. S. (1) z urzędu;

- adwokata Z. P. kwotę 1254,60 (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt cztery i 60/100) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej M. P. (2) z urzędu;

- adwokata K. W. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł w tym 23 % VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. P. (1) z urzędu:

39.  na zasadzie art. 624 § 1 kk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych od ponoszenia opłaty i kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. Akt IV K 82/16

UZASADNIENIE

W niniejszej sprawie oskarżyciel publiczny złożył wniosek o uzasadnienie w zakresie orzeczonej kary w stosunku do oskarżonych D. P. (1) i D. K. (1). Niemniej jednak obrońca oskarżonego D. P. (1) wniosła o sporządzenie uzasadnienia w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i kosztach pomocy prawnej dlatego też uzasadnienie w zakresie tego oskarżonego obejmuje oba te rozstrzygnięcia. Jednocześnie obrońca oskarżonego D. K. (1) złożył wniosek o uzasadnienie wyroku w całości, dlatego też w zakresie tego oskarżonego uzasadnienie obejmuje całość wyroku. Ponadto wniosek o uzasadnienie złożył obrońca oskarżonego M. P. (1) - od całości wyroku – dlatego też uzasadnienie dotyczy tego oskarżonego w zakresie całości rozstrzygnięcia. Ostatecznie wniosek o uzasadnienie złożyła również obrońca oskarżonego M. S. (1) w zakresie czynu ( w zakresie czynu opisanego w pkt III wyroku). Niemniej jednak punkt ten nie dotyczy oskarżonego, któremu faktycznie zarzucono i przypisano trzy czyny, dlatego też Sąd poczytał wniosek jako uzasadnienie w zakresie dotyczącym trzeciego z zarzucanych i przypisanych oskarżonemu czynów (pkt VII a/o i pkt. 13 wyroku).

STAN FAKTYCZNY

Wiosną 2015r. D. P. (1) rozpoczął produkcje fałszywych banknotów pięćdziesięciozłotowych. Produkcja ta odbywała się w warunkach domowych, przy użyciu laptopa i drukarki, a oskarżony ręcznie nanosił znaki wodne i drobne poprawki na wydrukowane banknoty. Banknoty te przekazywał D. K. (1), który z kolei przekazywał je M. S. (1), który sprzedawał je osobom trzecim. Głównym nabywcą był M. P. (1), który zakupił od M. S. (1) w sumie co najmniej 140 sztuk banknotów, czasami kupował je razem z J. K. (1), a czasami sam. Poza nim M. S. (1) sprzedawał banknoty jeszcze innym nieustalonym osobom, były to pojedyncze przypadki. Jedynie M. P. (1) i J. K. (1) nabywali podrobione banknoty regularnie i w większych ilościach.

M. S. (1) sprzedawał banknoty za połowę ich wartości nominalnej, tj. za jeden banknot 50 zł nabywca płacił 25 zł, z czego 60 % zostawiał dla siebie jako zysk, a 40 % przekazywał D. K. (1). Ten z kolei, z tych 40 % połowę zostawiał dla siebie, a połowę oddawał D. P. (1).

M. P. (1) puszczał w obieg sfałszowane banknoty w ten sposób, że jeździł samochodem po okolicznych miejscowościach, zatrzymywał się przy sklepach oraz stacjach benzynowych, gdzie dokonywał zakupów na drobną kwotę za które płacił fałszywym banknotem. Resztę otrzymywał w legalnych pieniądzach. Często towarzyszyła mu J. K. (1), która w taki sam sposób wprowadzała podrobione banknoty do obiegu, a raz D. K. (2).

Proceder ten trwał do dnia 6 maja 2015r., tj. do momentu kiedy sprawcy zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy policji.

D. P. (1) zamieszkiwał w domu jednorodzinnym wraz z matką, jej byłym partnerem oraz bratem. Przechowywał tam broń palną w postaci pistoletu C. kal. (...) mm, tzw. Składak, którego zamek pochodził z pistoletu C. model (...), a szkielet wraz z mechanizmem spustowo-uderzeniowym z pistoletu C. model (...), pistolet gazowy Z. model (...) kal. (...) mm oraz 53 sztuki nabojów, w tym 8 sztuk naboi gazowych kal. (...) mm, 38 sztuk naboi pistoletowych kal. (...) mm i 7 sztuk naboi alarmowych kal. (...) mm

M. S. (1) mieszkał w B. dzieląc mieszkanie ze swoją konkubiną M. P. (2), która w tamtym okresie zajmowała się kilkumiesięcznym dzieckiem i nie pracowała. M. S. (1) oprócz sprzedaży sfałszowanych banknotów pięćdziesięciozłotowych sprzedawał również amfetaminę, którą nabywał w okresie od 2014r. do 6 maja 2015r. D. K. (1), w łącznej ilości ok. 500 gram. Wśród nabywców M. S. (1) byli m.in. M. P. (1) i M. K., cena za gram wahała się pomiędzy 15, a 20 złotych. M. K., który był głównym nabywcą zakupił w sumie nie mniej niż 200 gram amfetaminy. Ze względu na to, że M. P. (2) przebywała przez większość czasu w mieszkaniu często pośredniczyła w sprzedaży amfetaminy przekazując ją nabywcom, zgodnie z wcześniejszą dyspozycją swojego konkubenta. Czasami przekazywała w ten sposób również podrobione banknoty, które M. S. (1) dostawał od D. K. (1).

Sąd ustalił stan faktyczny także na podstawie: wyjaśnień D. P. (1) (k. 191-197, 198-199, 202, 244-248, 514-516, 3306-3307, k. 98-99 tom XIX), wyjaśnień D. K. (1) (k.172-174, 198-199, 3266-3267, 3313-3314, k.98-99 tom XIX), wyjaśnień M. S. (1) (k. 166-168, 3319-3320), częściowo wyjaśnień J. K. (1) (k. 155-156, 3230-3231, 3297-3298), wyjaśnień M. P. (1) (k.145-149, 3239-32-40, 3292-3293), wyjaśnień D. K. (2) (k. 139-140, 3233-3234, 3235-3238, 3287-3288), wyjaśnień M. P. (2) (k. 160-162, 3301-3302), zeznań M. K. (k.13-14 zbiór B) oraz dokumentów w postaci: protokół oględzin zatrzymanych banknotów o nominale 50 zł (k. 27,28), protokół oględzin substancji zabezpieczanych podczas przeszukania osoby M. S. (1) (k. 85), protokół oględzin substancji zabezpieczonych podczas przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. P. (2) i M. S. (1) (k. 86,87), protokół zatrzymania fałszywych znaków pieniężnych w (...) Bank (...) S.A. (k. 127), protokół oględzin przedmiotów zatrzymanych podczas przeszukania domu zajmowanego przez D. P. (1) (k. 131-136), zapytania o karalność (k. 249-258, 3337-3348), ekspertyza NBP Departamentu Emisyjno- Skarbcowego (k. 284,297, 311,312, 325, 342, 590, 635, 641, 649, 655, 669, 676, 683, 694, 722,738, 744, 750, 756, 762, 808, 819, 826, 832, 844, 854, 864,882, 886, 889,894, 962, 975, 986, 995, 1010, 1034, 1053, 1077, 1109, 1141, 1166, 1176, 1184, 1193, 1200, 1203, 1211, 1228, 1237, 1258.1264, 1281, 1288, 1299, 1305, 1320, 1333, 1356, 1377, 1691, 1714, 1729, 1733, 1739, 1744, 1746-48, 1763, 1766, 1769, 1772, 1780, 17831786, 1789, 1796, 18006, 1810, 1813, 1818, 1822, 1829, 1832, 1844, 1858, 1875, 1895, 1912, 1938, 1954, 1976, 1998, 2091, 2138, 2200, 2225, 2240, 2255,2278, 2310, 2320, 2326, 2370, 2385, 2411, 2413, 2426, 2446, 2463, 2480-2484, 2512, 2531, 2578, 2583, 2595, 2601, 2645, 2653, 2677, 2682, 2687, 2692, 2702, 2705, 2711, 2732, 2777, 2798, 2807, 2828, 2847, 2868, 2884, 2904, 2907, 2910, 2915, 2964, 2961, 2994, 3001, 3031, 3039, 3062, 3105, 3117, 3120, 3141, 3158, 3174, 3183, 3189, 3194, 3198), protokół oględzin zatrzymanych banknotów (k. 294), kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. D. P. (1) (k. 518-521), opinia z badań daktyloskopijnych (k. 1535-1536), opinia z badań chemicznych (k. 1539-1540), opinia z badań broni i balistyki (k. 1543-1544), opinia z badań biologicznych (k. 1548-1550), opinia sądowo psychiatryczna dot. M. P. (2) (k. 3351-3352), opinia sądowo psychiatryczna dot. D. K. (1) (k. 33357-33359), opinia sądowo psychiatryczna dot. D. P. (1) (k. 3364-3366), opinie z zakresu badania dokumentów (k. 3375-3521), opinia sądowo psychiatryczna dot. M. S. (1) (k. 3440-3442).

OMÓWIENIE I OCENA DOWODÓW

Oskarżony D. P. (1) przesłuchiwany na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że osobiście nigdy nie puścił w obieg żadnych banknotów, a jedynie przekazywał je D. K. (1), u którego oskarżony miał mieć dług. Oskarżony wyjaśnił, że to D. K. (1) zaproponował mu aby zaczął podrabiać banknoty. Propozycja padła jesienią 2014r., a wiosną 2015r. D. P. (1) wyprodukował pierwszy fałszywy banknot. Oskarżony podał, że D. K. (1) powiedział mu, że jeżeli może mu oddać pieniądze tylko poprzez produkcję fałszywych banknotów to w taki sposób ma mu je oddać. Umówili się, że K. będzie mu odliczał od długu i gdy P. wyprodukuje banknotów na sumę 5.000 zł to dług będzie spłacony. Oskarżony wyjaśniał, że obawiał się sprzeciwić K. i mimo, że uważał jakość banknotów za niewystarczającą, rozpoczął produkcję. K. miał również zorganizować grupę osób, które będą puszczać te banknoty w obieg. Ponadto oskarżony podał, że starał się produkować banknoty codziennie, a K. przyjeżdżał do niego nawet kilka razy w ciągu dnia. Zdaniem oskarżonego to K. określał ilość i termin odbioru banknotów, średnio zabierał jednorazowo banknoty o wartości 1.000-2.000 zł, łącznie miało to być około 10.000 zł w nominałach po 50 zł. Oskarżony opisał również szczegółowo sposób w jaki produkował fałszywe pieniądze oraz podał, że materiały do produkcji banknotów miał finansować D. K. (1).

Odnośnie posiadania broni palnej ujawnionej w mieszkaniu wyjaśnił, że miał ją przechować przez jakiś czas za zapłatę 1.000 zł. Broń tę przekazał mu jesienią 2014r. mężczyzna o pseudonimie „Z.” z Z. H.. Natomiast w kwestii pieczątek medycznych i pieczęci stacji kontroli pojazdów wyjaśnił, że wyrabiał je w celu podrobienia różnego rodzaju dokumentów dla znajomych. Czyny do których popełnienia się przyznał usprawiedliwiał problemami finansowymi jakie ma od momentu pobicia, tj. od 2013r. (k. 193-197). Podczas przesłuchania przed Sądem Rejonowym w G. na posiedzeniu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania dnia 8 maja 2015r. oskarżony doprecyzował ilość banknotów jaką miał wyprodukować i przekazać D. K. (1) do 80-90 sztuk. (k.202). Następnie podczas przesłuchania z dnia 18 maja 2015r. oskarżony przyznał się do posiadania broni gazowej oraz pistoletu na ostrą amunicję marki (...), podając, że stanowi on własność P. P. (2) pseudonim „Z.” zamieszkałego w M. (Z.) przy ul. (...). Jednocześnie zmienił wcześniej prezentowaną wersję wydarzeń i podał, że sam fałszował pieniądze. (k.247) Przesłuchiwany ponownie dnia 30 czerwca 2015r. wyjaśnił, że pierwsze banknoty zostały próbnie wpuszczone w obieg w sklepie (...) w Z. i miało to mieć miejsce w marcu 2015r. (k.516). Oskarżony przesłuchiwany na rozprawie dnia 30 czerwca 2016r. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał swoje wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego.

Oskarżony D. K. (3) podczas postępowania przygotowawczego przyznał się do tego, że przekazywał M. S. (1) fałszywe banknoty o nominale 50 zł, które otrzymywał od D. P. (1). Oskarżony wyjaśnił, że D. P. (1) powiedział mu, że ma dostęp do fałszywych pieniędzy, którą to informację oskarżony D. K. (1) przekazał M. S. (1). Po jakimś czasie S. odezwał się, że ma kogoś kto będzie te pieniądze od niego brał. D. K. (1) przekazał M. S. (1) na początku dwa banknoty do pokazania odbiorcy, a następnie przekazywał mu je regularnie, dwa lub trzy razy po 10 sztuk (500 zł), raz albo dwa po 20 sztuk (1000 zł) i raz 40 sztuk (2000 zł). Za każdym razem te sfałszowane pieniądze brał on od D. P. (1). Oskarżony nie posiadał wiedzy skąd D. P. (1) miał mieć te banknoty. Oskarżony otrzymywał od M. S. (1) 40 % sumy przekazanych pieniędzy, z których to 40 % połowę (czyli 20 % całego zysku) przekazywał D. P. (1) a drugą połowę zostawiał dla siebie.

Oskarżony początkowo nie przyznał się do tego jakoby miał udzielać narkotyków M. S. (1) i wyjaśnił, że nie zajmował się sprzedażą narkotyków, jednakże w dalszej części przesłuchania zmodyfikował swoje stanowisko i przyznał się do tego, że kilka razy przywoził M. S. (1) narkotyki w postaci amfetaminy. Oskarżony twierdził, że zakupywał narkotyki w P. w Czechach od Polaka o imieniu M. i pseudonimie „B.”, płacił mu 500 koron czeskich za 10 gr substancji. M. S. (1) za każdym razem brał od D. K. (1) po 50 gr amfetaminy, czyli w sumie ok. 400 gr, za cenę 10 zł za 1 gram. Podczas kolejnego przesłuchania wyjaśnił jednak, że była to jedynie jego linia obrony i w rzeczywistości nabywał narkotyki na terenie Polski, nie podał jednak osoby zbywcy gdyż jak stwierdził byłoby to dla niego niebezpieczne. Oskarżony nie posiadał wiedzy na temat tego, aby D. P. (1) miał posiadać broń, jedynie słyszał kiedyś o „jakiejś gazówce”. (k.173-174, k.3266-3267). D. K. (1) przesłuchiwany na rozprawie dnia 30 czerwca 2016r. przyznał się w całości do zarzucanych mu czynów i podtrzymał w całości wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego. Potwierdził, że amfetaminę nabywał nie w Czechach, ale w Polsce. Odnosząc się do wyjaśnień D. P. (1) zaprzeczył jakoby to on miał zaproponować D. P. (1) produkcję podrabianych banknotów i twierdził, że inicjatywa wyszła od D. P. (1) oraz, że nie powiedział mu on, że sam podrabia te banknoty. Zaprzeczył również jakoby P. miał mieć u niego jakiś dług.

Podczas postępowania przygotowawczego została przeprowadzona konfrontacja obu wskazanych wyżej oskarżonych podczas której D. K. (1) zaprzeczył jakoby miał kiedykolwiek grozić D. P. (1) jak również jakoby to od niego miała pochodzić inicjatywa podrabiania pieniędzy i miał finansować materiały potrzebne do ich produkcji. Podniósł również, że D. P. (1) przekazał mu mniej banknotów niż podał oraz, że za każdym razem podczas ich odbioru przywoził mu pieniądze. Zgodnie z umową, D. P. (1) miał otrzymywać 20 % od sumy przekazanych banknotów. Oskarżony D. P. (1) przyznał, że faktycznie otrzymywał 20 % od przekazanej kwoty w podrobionych banknotach i to on ustalił ten % na podstawie średniej dotyczącej kosztów jakie ponosił na produkcję i jego zdaniem pieniądze te wystarczały na zakup materiałów niezbędnych do dalszej produkcji. D. K. (1) podtrzymał swoje stanowisko, że pieniądze te nie były na sfinansowanie materiałów drukarskich, ale były „dolą” P.. Ponadto zaprzeczył jakoby P. miał wobec niego jakikolwiek dług. (k. 198-199)

Oskarżony M. P. (1) był przesłuchiwany jedynie na etapie postępowania przygotowawczego kiedy to przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że J. K. (1) będąca wówczas w złej sytuacji finansowej, zaproponowała mu, że może załatwić fałszywe banknoty za połowę ceny, a on miałby je wprowadzić do obiegu. Około 20 kwietnia 2015r. pojechał z nią do B. celem zakupu fałszywych banknotów. Miała mu powiedzieć, że zapłaciła za nie po 25 zł za sztukę. Oskarżony podał, że banknotów było co najmniej 6 sztuk oraz, że wyglądały jak nowe dlatego je zgniótł kilka razy, a następnie płacił nimi na stacji paliw, w restauracji (...), w sklepach spożywczych i monopolowych m.in. za żywność, doładowania telefonów. Starał się wydawać niewielkie kwoty do 5 zł aby w ten sposób otrzymać resztę w legalnie wyprodukowanych pieniądzach. Po tym zdarzeniu jeździł niemal codziennie po kolejne sfałszowane banknoty. Za drugim razem wszedł razem z J. K. (1) do mieszkania w którym nabywała te banknoty. Poznał wówczas M. S. (1) oraz M. P. (2). Nie pytał jednak skąd M. S. ma te pieniądze. W późniejszym okresie sam tam jeździł mniej więcej co drugi dzień i brał średnio ok. 20 banknotów za każdym razem. Trwało to do 6 maja 2016r. kiedy został zatrzymany w P.. W sumie oszacował, że mógł być po banknoty ok. 9 razy. Za każdym razem rozmieniał je dokonując drobnych zakupów w różnych sklepach i różnych okolicznych miastach, a zarobione w ten sposób prawdziwe pieniądze wydawał na bieżące potrzeby, a nawet zapłacił dwa rachunki za prąd. Ponadto podał, że J. K. (1) nigdy nie wprowadziła żadnego banknotu w obieg, a jedynie czasem jeździła z nim do miast gdzie je wprowadzał do obiegu. Kilka razy towarzyszyła mu D. K. (2) ale nie uczestniczyła w tym procederze, choć wiedziała, że ma on fałszywe banknoty. (k. 143-149). Podczas kolejnego przesłuchania podtrzymał swoje dotychczasowe wyjaśnienia oraz podał, że łącznie wszystkich banknotów jakie wprowadził w obieg mogło być ok. 300 sztuk oraz potwierdził, że jeden raz towarzyszyła mu D. K. (2) i zrobili wówczas zakupy w trzech sklepach. (k.3239-3240)

O. K. przesłuchiwana jedynie na etapie postępowania przygotowawczego kiedy to przyznała się do zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że M. S. (1) poznała za pośrednictwem swojej koleżanki z pracy, M. P. (2). M. P. (1) oraz A. M. zna, bo są to koledzy jej kuzyna. Odnośnie podrobionych banknotów zeznała, że pierwszy raz spotkała się z nimi w mieszkaniu T. Ł. z którym mieszkała od początku stycznia 2015r. do nocy 6/7 kwietnia 2015r. Pieniądze te zabrała wraz z sobą w ilości 10 sztuk (o nominałach 50 zł każdy) wyprowadzając się z jego mieszkania w pośpiechu, a następnie płaciła nimi w różnych sklepach za codzienne zakupy. Tłumaczyła, że nie miała innych pieniędzy i nie miała ich skąd wziąć. Wyjaśniła również, że powiedziała o tych banknotach M. P. (2), która oznajmiła jej, że M. S. (1) też takie posiada. Następnie zaczęła regularnie nabywać fałszywe banknoty po 25 zł za sztukę od M. P. (2), początkowo dwa, następnie cztery aż do 10 sztuk jednorazowo. Pieniądze te wydawała w małych sklepach typu (...), (...) wraz z M. P. (3) z którym jeździła w tym celu po okolicznych miejscowościach. Starała się kupować tanie produkty, aby zostało jej jak najwięcej reszty. Oszacowała, że wydała ok. 2.000 zł. Nie posiadała wiedzy, o pochodzeniu banknotów ani o tym, że M. P. (1) nabywał większe ilości. Oskarżona nie wiedziała nic o tym aby M. S. (1) miał handlować narkotykami i sprzedawać je M. P. (1). (155-156). Podczas kolejnego przesłuchania uzupełniła swoje wcześniejsze zeznania podając, że ilość banknotów o nominale 50 zł jaką nabyła wraz z M. P. (1) od M. S. (1) wynosiła pomiędzy 50, a 100 sztuk. Nie posiadała wiedzy na temat tego ile sztuk nabył samodzielnie M. P. (1) (k. 3230-3231).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom J. K. (1) jedynie w części w jakiej korespondują one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd uznał za mało przekonujące jej zeznania dotyczące T. Ł. i jego udziału w przestępczym procederze, gdyż nie znalazły one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. Nie bez znaczenia jest również fakt, że związek świadka i T. Ł. zakończył się w konfliktowej atmosferze i świadek mogła niejako „przy okazji” chcieć zemścić się na swoim byłym partnerze. W pozostałym zakresie, w szczególności zaś w kwestii osób i miejsca nabywania fałszywych pieniędzy, ich ceny, sposobu wprowadzania ich do obrotu jak również udziału w tym procederze M. P. (1), M. P. (2) czy M. S. (1) jej wyjaśnienia są zasadniczo zgodne z wyjaśnieniami pozostałych oskarżonych oraz innymi dowodami które Sąd uznał za wiarygodne.

Oskarżona D. K. (2) podczas przesłuchania w trakcie postępowania przygotowawczego przyznała się do tego, że jeden raz była na zakupach za które płacono fałszywymi banknotami. Ponadto podała, że jest związana z M. P. (1) od około 3 lat, a od roku wspólnie mieszkają oraz, że po Ś. Wielkanocnych w 2015r. M. P. (1) zaczął częściej spotykać się z A. M. i J. K. (1), której pomagał w przeprowadzce z mieszkania byłego chłopaka do mieszkania A. M.. Po zakończeniu przeprowadzki M. P. (1) nadal spędzał dużo czasu z J. K. (1), co wzbudzało obawy i zazdrość D. K. (2). Kiedy chciał wytłumaczyć jej przyczyny takiego zachowania dowiedziała się, że wraz z J. K. (1) jeżdżą po sklepach i wymieniają fałszywe pieniądze na prawdziwe. Robili to w ten sposób, że kupowali coś za kilka złotych płacąc fałszywym banknotem o nominale 50 złotych, a resztę otrzymywali już w normalnych pieniądzach. Oskarżona podała, że J. K. (1) i M. P. (1) składali się na te fałszywe pieniądze, potem razem robili zakupy i dzielili się prawdziwymi, które otrzymali jako resztę. W kwietniu 2015r. zdarzyła się taka sytuacja, że J. K. (1) zachorowała i to oskarżona pojechała razem z M. P. (1) na zakupy. Wiedziała, że będą za nie płacić fałszywymi banknotami, przy czym był to jedyny raz kiedy pojechał z nim w tym celu. Podała, że pojechali do T. i zatrzymali się przy stacji (...), w sklepie (...) oraz w sklepie (...), gdzie zrobili zakupy za małe kwoty, do 20 złotych płacąc za każdym razem 50 zł fałszywym banknotem. Oskarżona nie pytała M. P. (1) skąd ma te banknoty, choć podała, że często mówił, że jedzie do M. na B.. Poza tym M. P. (1) powiedział jej, że za dwa fałszywe banknoty 50 złotowe płacił jednym prawdziwym o takim samym nominale. Oskarżona brała również udział w eksperymencie procesowym, którego celem było ustalenie miejsc gdzie wprowadziła do obrotu fałszywe banknoty. (k. 138-140, k. 3233-3234, 3235-3238, ).

Oskarżona M. P. (2) była przesłuchiwana jedynie na etapie postępowania przygotowawczego. Przyznała się wówczas do zarzucanego jej czynu i podała, że M. S. (1) jest jej konkubentem z którym mieszka już od ok. 4 lat. Opisując przestępczy proceder wyjaśniła, że około marca 2015r. do M. S. (1) przyjechał kolega o pseudonimie „Ł.”, ale nie wiedziała o czym rozmawiali. Pewnego dnia zauważyła jak M. S. (1) pokazywał banknot 50 zł jej kuzynowi Ł. R., który przyszedł zwrócić mu dług, a następnie mężczyźnie o imieniu R.. Zapytała go później czy to są podrobione pieniądze, a on przyznał, że tak i pokazał jej banknot. Po kilku dniach przyjechał do nich ponownie Ł. R. wraz ze swoją dziewczyną J. K. (1) i zapytał ją czy ma dla niego pieniądze. Nazajutrz kiedy przyjechała do niej J. K. (1) z M. oskarżona zgodnie z dyspozycją M. S. (2) pokazała im banknot 50 zł. Kolejnego dnia przyjechali ponownie celem nabycia fałszywych pieniędzy. Oskarżona podała, że w sumie byli u nich trzy lub cztery razy. Oprócz nich do mieszkania celem nabycia banknotów przyjeżdżały też inne, nieznane jej, osoby. Zgodnie z jej wiedzą M. S. (1) miał je sprzedawać za połowę wartości. Podała również, że fałszywe banknoty zawsze przywoził „Ł.”, o czym wie od M., a raz była świadkiem jak odjeżdżał spod bloku.

Odnośnie narkotyków znalezionych w mieszkaniu przez policję oskarżona zeznała, że były przyniesione przez M.. Była to amfetamina i miał ją mieć od Ł.. M. instruował ją kto przyjedzie po narkotyki i ile ma tej osobie sprzedać. Oskarżona działała w ten sposób od urodzenia syna S., którym zajmowała się na co dzień. Cena wynosiła mniej więcej 20 zł za 1 gram i wszystkie zarobione w ten sposób pieniądze były zabierane przez M. S. (1). Ponadto podała, że M. S. (1) miał dług u Ł. za narkotyki, które zabrała policja. Oskarżona stanowczo zaprzeczyła aby miała wprowadzić w obieg jakikolwiek fałszywy banknot, przyznała jedynie że sprzedawała je J. K. (1) i M. P. (1) za połowę wartości. (k. 160-162)

Oskarżony M. S. (1) był przesłuchiwany na etapie postępowania przygotowawczego. Przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów oraz wyjaśnił, że „Ł.” to pseudonim D. K. (1), którego zna od ok. 2006r. Na początku kwietnia 2015r. podczas spotkania miał mu zaproponować możliwość „dorobienia” polegającą na tym, że oskarżony M. S. miał znaleźć kupca na podrobione banknoty do których dostęp miał D. K. (1). Oskarżony zgodził się gdyż potrzebował pieniędzy na spłatę długów. Zgodnie z umową K. miał mu przywieźć 1.000-2.000 zł w banknotach po 50 zł (20-40 sztuk), a on miał zająć się ich wprowadzaniem na rynek. Miał je sprzedawać za połowę wartości, tj. 25 zł za jeden 50 złotowy banknot. Z tych 25 zł D. K. (1) miał oddać 35-40 %, co oznacza, że miał zarabiać ok. 10 zł za każdy zbyty banknot. Oskarżony rozliczał się z D. K. (1) w momencie kiedy ten przywoził mu następną partię banknotów. Odbiorców znajdował wśród znajomych, jednym z nich był M. P. (1), który brał każdorazowo od 20 do 40 banknotów po 25 zł za sztukę. M. P. (1) zamawiał u M. S. (1) potrzebną ilość i tyle przywoził D. K. (1). Płacił za nie początkowo od ręki, a w późniejszym okresie następnego dnia. Zdaniem oskarżonego M. P. (1) zabierał niemal wszystkie banknoty jakie otrzymywał od D. K. (1). Działalność trwała miesiąc, w pierwszych 2 tygodniach K. przywoził banknoty dwa razy w tygodniu, a później częściej. Jednorazowo przywoził 40 sztuk. Oskarżony podał, że łącznie było to ok. 300-400 banknotów (15-20 tys. zł). Poza M. P. (1) maksymalnie trzy osoby nabyły od niego podrabiane banknoty, ale były to pojedyncze sztuki. Nabywcą jednej był kolega M. K. o pseudonimie „A.”, pozostałych oskarżony nie pamiętał. Zaprzeczył temu, żeby on lub M. P. (2) kiedykolwiek płacili za zakupy tymi banknotami, ale przyznał, że wiedziała czym on się zajmuje. Podał, że zarobił na tych działaniach więcej niż 2.000 zł, ale mniej niż 3.000 zł i wydał je na bieżące potrzeby oraz leki dla dziecka.

Odnośnie narkotyków ujawnionych w jego mieszkaniu podał, że była to amfetamina, którą nabył od D. K. (1), który miał ją mieć od kolegi z Z.. Narkotyki brał od K. 1-2 razy w tygodniu w ilościach od 10 do 50 gramów, łącznie ok. 500 gr amfetaminy, z czego na swoje potrzeby zużył ok. 100 gramów. Cena którą płacił K. wynosiła ok. 10 zł za gram, a sprzedawał za 15-20 zł za gram, wg własnego uznania. Nabywcą narkotyków był wspomniany już „A.”, czyli M. K., M. P. (1) oraz kilka innych osób których danych oskarżony nie znał. Najwięcej, bo w sumie ok. 200 gram nabył w okresie półrocznym „A.” (jednorazowo od 5 do 15 gram). M. P. (1) zakupił amfetaminę dwukrotnie łącznie do 8 gram w cenie 20 zł za gram. Pozostali wskazani przez niego nabywcy kupowali w różnych ilościach.

Ponadto oskarżony podał, że słyszał od K., że ten kolega od którego bierze banknoty ma broń. (k. 167-168)

Świadek M. K. składał zeznania podczas postępowania przygotowawczego. Świadek zeznał, że kilkanaście razy nabywał amfetaminę od M. S. (1), z reguły 3 razy w tygodniu przez okres ok. pół roku. Zazwyczaj kupował ilość 5 gram w cenie 20 zł za 1 gram. Kontaktował się z oskarżonym telefonicznie smsami celem ustalenia czy może przyjechać po narkotyk, a oskarżony odpisywał. Świadek podał, że czasem zamiast M. S. (4) amfetaminę sprzedawała mu partnerka oskarżonego – M. P. (2), mieszkająca w tym samym mieszkaniu z dziećmi. (k. 14 Zbiór B)

Świadkowie I. P. i I. I. skorzystali z prawa do odmowy zeznań.

Sąd uznał wyjaśnienia wskazanych powyższych oskarżonych i zeznania świadka jako wiarygodne, przy czym wyjaśnieniom J. K. (1) Sąd dał wiarę jedynie częściowo. Zasadniczo tworzą one spójny obraz, są koherentne i uzupełniają się, a ich treść cechuje sumienność i rzetelność. Znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, który został uznany przez Sąd za wiarygodny w postaci dowodów dokumentarnych (m.in. protokoły przeszukania, oględzin, zatrzymania, ekspertyzy i opinie biegłych). Tak ukształtowane wyjaśnienia i zeznania dowodzą istotnych okoliczności sprawy i posiadają doniosłe znaczenie dla rozstrzygnięcia. Nieliczne rozbieżności jakie można znaleźć w wyjaśnieniach oskarżonych wynikają z tego, że oskarżeni próbowali umniejszyć swoją rolę, niemniej jednak zasadniczo przyznali oni pewne fakty, które w połączeniu z innymi uznanymi za wiarygodne dowodami pozwoliły na poczynienie pewnych i jednoznacznych ustaleń faktycznych.

Jak zasygnalizowano wyżej dokonując ustaleń faktycznych Sąd posiłkował się dowodami dokumentarnymi w postaci protokołów przeszukania, zatrzymania oraz oględzin zatrzymanych rzeczy co do których Sąd nie miał zastrzeżeń. Dowody te nie były również w żaden sposób kwestionowane przez strony, a okoliczności, które dokumentują nie pozostawały kwestią wątpliwą, dlatego też z tego powodu Sąd uznał za zasadne pominięcie ich szczegółowego omówienia i oceny.

Ostatecznie Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie ekspertyz NBP (dotyczących banknotów) oraz opinii biegłych z zakresu badań daktyloskopijnych, chemicznych, broni i balistyki, biologicznych, dokumentów, które zostały sporządzone w sposób fachowy, są kompletne, jasne, spójne i nie były kwestionowane przez strony, a Sąd również nie miał co do tych dowodów zastrzeżeń.

W toku postępowania karnego zaistniała wątpliwość co do poczytalności oskarżonych D. K. (1), D. P. (1) i M. S. (1) w czasie popełnienia czynów zabronionych. Na podstawie badania oskarżonych wydane zostały opinie sądowo – psychiatryczne /k. 3357-3359, k. 3364-3366, k. 3440-3442/, z których wynika, iż zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postepowaniem nie była zniesiona ani ograniczona w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 k.k. oraz mogą oni uczestniczyć w postępowaniu karnym i prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny. W badaniach nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, a poczytalność oskarżonych nie budziła wątpliwości. Ponadto u D. P. (1) biegli stwierdzili zaburzenia lękowe w wywiadzie oraz uzależnienie od środków psychoaktywnych, natomiast u M. S. (1) nieprawidłowe cechy osobowości. Mając na względzie rzeczowe i logiczne wnioski opinii sądowo –psychiatrycznych, Sąd przyjął w całości wymienione opinie biegłych sądowych.

W świetle opisanego wyżej materiału dowodowego (mając na uwadze zakresy złożonych wniosków o uzasadnienie) Sąd doszedł do przekonania, iż wina i sprawstwo oskarżonych M. P. (1), D. K. (1) i M. S. (1) w zakresie czynu przypisanego mu w pkt. 13 wyroku nie budzą najmniejszych wątpliwości, a jednocześnie brak jest przesłanek mogących ograniczyć lub wyłączyć ich odpowiedzialność karną. W momencie rozstrzygania przedmiotowej sprawy nie zaistniały wątpliwości co do poczytalności oskarżonych in tempore criminis.

KWALIFIKACJA PRAWNA CZYNÓW

a.  Art. 310 kk

Przedmiotem ochrony art. 310 k.k. jest niezakłócony i bezpieczny obrót pieniędzmi i papierami wartościowymi, jak również dokumentami objętymi ochroną przepisu, a niemającymi wprost charakteru papieru wartościowego. Fałszowanie oraz wprowadzenie do obrotu fałszywych pieniędzy czy papierów wartościowych może poważnie rozregulować mechanizmy ekonomiczne państwa, a tym samym stanowi poważne zagrożenie dla gospodarki państwa, zwłaszcza, że wprowadzone na rynek fałszywe środki pozostają w obrocie przez dłuższy czas i mogą być wielokrotnie i nieświadomie wykorzystywane przez uczestników obrotu. Przedmiotem czynności wykonawczych określonych w art. 310 k.k. jest m.in. polski lub obcy pieniądz. Jak podkreślił J. Skorupka, „pieniądzem polskim w rozumieniu art. 310 k.k. są znaki pieniężne RP, o których mowa w art. 31 ustawy o NBP, tj. banknoty i monety opiewające na złote i grosze" (J. Skorupka, Pojęcie pieniądza …., s. 52). Jest to zatem tzw. pieniądz gotówkowy. Inne współczesne postacie pieniądza, czyli postacie pieniądza bezgotówkowego (np. tzw. pieniądz plastikowy, pieniądz elektroniczny), stanowią desygnaty określenia – „inny środek płatniczy" (J. Skorupka, Pojęcie..., s. 56).

Zachowanie sprawcy opisane w przepisie art. 310 § 1 polega na "podrabianiu" albo "przerabianiu" polskiego albo obcego pieniądza, innego środka płatniczego lub dokumentu uprawniającego do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierającego obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce. W § 2 omawianego przepisu czynność sprawcza polega na "puszczeniu w obieg" pieniądza, innego środka płatniczego albo dokumentu, albo też w takim celu na "przyjmowaniu go, przechowywaniu, przewożeniu, przenoszeniu, przesyłaniu albo pomaganiu do jego zbycia lub ukrycia". Puszczenie w obieg podrobionego pieniądza ma miejsce wtedy, gdy sprawca, wykorzystując jego podobieństwo do prawdziwego, płaci nim, rozmienia lub sprzedaje go, a więc gdy odbiorcę tego pieniądza wprowadza w błąd co do jego prawdziwości (zob. wyrok SN z dnia 4 grudnia 1972 r., II KR 201/72, LEX nr 21588; M. Cieślak, J. Waszczyński, Przegląd..., 1977, s. 39). Do realizacji tego przestępstwa wystarczy puszczenie w obieg, czyli posłużenie się jak autentycznym, sfałszowanego środka płatniczego lub dokumentu, który sprawca otrzymał ze świadomością, że jest to falsyfikat. Do istoty "puszczenia w obieg" należy to, że dokument znajduje się następnie w kolejnym posiadaniu innych osób lub instytucji. "Przyjęcie" w celu puszczenia w obieg środka płatniczego lub sfałszowanego dokumentu może mieć charakter pośredni, tj. niekoniecznie sam sprawca musi wprowadzić środek płatniczy lub dokument do obrotu, wystarczy samo przyjęcie "sfałszowanego środka płatniczego przy świadomości, że ma on być następnie "puszczony w obieg". Osoba przyjmująca nie musi stać się przez sam fakt wręczenia właścicielem tego środka gdyż jej zadanie może ograniczać się do samego puszczenia go w obieg.

Przechodząc do oceny zachowania oskarżonych D. K. (1) i M. P. (1) z punktu widzenia wypełnienia znamion czynu zabronionego, zaznaczyć należy, że przestępstwo określone w omawianym przepisie może zostać popełnione jedynie umyślnie. W niniejszej sprawie oskarżeni D. K. (1) oraz M. P. (1) bez wątpliwości wypełnili swoim zachowaniem przesłanki wymagane przepisem art. 310 § 2 k.k. działając w zamiarze bezpośrednim, gdyż obaj nie tylko byli świadomi, że pieniądze te są sfałszowane, ale nabywali je w zamiarze puszczenia w obieg i uzyskania z tego tytułu korzyści majątkowej. Odnosząc się do D. K. (1) wskazać należy, iż jego zachowanie polegające na przyjmowaniu sfałszowanych banknotów od D. P. (1), a następnie „sprzedawaniu” ich M. S. (1) zgodnie z powyższymi rozważaniami wpisuje się w znamiona przyjęcia w celu puszczenia w obieg. Natomiast zachowanie M. P. (1), który sfałszowane banknoty „zakupywał” od M. S. (1), a następnie dokonywał przy ich wykorzystaniu transakcji wpisuje się w znamiona przyjęcia i puszczenia w obieg. Reasumując obaj oskarżeni swoim zachowaniem dopuścili się przestępstwa z art. 310 k.k.

Sąd dokonując oceny prawnej czynów popełnionych przez ww. oskarżonych miał na uwadze z góry powzięty zamiar w popełnieniu przestępnego procederu oraz krótkie odstępy czasu dzielące poszczególne działania oskarżonych i dlatego też przyjął iż działali oni w warunkach art. 12 k.k., tj. czynem ciągłym. W judykaturze przyjmuje się, iż nawet kilkumiesięczne przedziały czasowe pomiędzy kolejnymi zachowaniami sprawcy czynu ciągłego mogą być w określonych okolicznościach traktowane jako „krótkie odstępy czasu” w rozumieniu art. 12 kk (zob. postanowienie SN z dnia 9 marca 2006 r., sygn. akt V KK 271/05). Mając na uwadze powyższe zasadnym było w każdym wypadku uzupełnienie kwalifikacji prawnej o art. 12 k.k.

b.  Art. 59 ustawy z dnia 29.,07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Przestępstwo z art. 59 ustawy jest przestępstwem kwalifikowanym, wieloodmianowym, powszechnym, kierunkowym i formalnym. Przedmiotem jego ochrony jest zdrowie i życie społeczne (publiczne), a także życie i zdrowie finalnego odbiorcy czy konsumenta środków odurzających lub substancji psychotropowych. Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy jest identyczna jak występku z art. 58 ust. 1, z tą różnicą, że nie spenalizowano w nim zachowania polegającego na umożliwianiu użycia środka odurzającego bądź substancji psychotropowej, a ponadto - co jest najistotniejsze - celem działania sprawcy musi być chęć osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Wszystkie trzy odmiany przestępstwa z art. 59 ustawy można popełnić tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu ( dolus coloratus). Należy zgodzić się z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Katowicach przyjął w wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., II AKa 90/06, LexPolonica nr 1268739 (KZS 2006, nr 11, poz. 94), że „wprowadzenie do obrotu i udzielenie środków odurzających w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zawsze jest działaniem umyślnym, czyli celowym i popełnionym ze swojego rodzaju premedytacją".

W niniejszej sprawie zarówno oskarżony D. K. (1) jak i oskarżony M. S. (1) wypełnili swoim działaniem przesłanki wymagane opisanym wyżej przepisem. Umyślność działania oskarżonych jak i okoliczność, że sprzedawali amfetaminę w celu uzyskania korzyści majątkowej, którą to korzyść faktycznie uzyskali nie budzi najmniejszych wątpliwości Sądu. Ponadto M. S. (1) niemal wprost przyznał, że zarabiał na sprzedaży narkotyków wyjaśniając, że amfetaminę od D. K. (1) nabył za cenę 10 zł za 1 gram, a sprzedawał ją już po 15-20 zł za 1 gram w zależności od swojego nastroju.

Sąd zważył ponadto iż M. S. (1) udzielał odpłatnie narkotyków w krótkich odstępach czasu różnym osobom. Co więcej i w tym wypadku zachowanie oskarżonego charakteryzuje z góry powzięty zamiar, który wyrażał się w gotowości udzielania amfetaminy swoim nabywcom przy każdej odpowiedniej okazji. Dlatego też dla oddania w pełni przestępności czynu M. S. (1) polegającego na udzielaniu substancji psychotropowej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd w kwalifikacji prawnej czynu wskazał art. 12 kk. Zważyć przy tym należy, iż zgodnie z utrwaloną praktyką dla przyjęcia kwalifikacji prawnej czynu z art. 12 kk bez znaczenia pozostaje okoliczność, że nabywcami środków odurzających były różne osoby (por. w tej kwestii wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 lutego 2002 r. sygn. akt II Aka 542/2001, a także Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia z dnia 12 września 2007 r, sygn. akt II Aka 26/07).

KARY

Przepisy kodeksu karnego stanowią, iż sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość na przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego i popełnieniu.

Zdaniem Sądu wymierzone oskarżonym kary w pełni uwzględniają zarówno stopień ich winy, jak i społeczną szkodliwość popełnionych przez nich czynów

Wymierzając oskarżonemu D. P. (1) karę, Sąd miał na uwadze stopień winy, a także stopień społecznej szkodliwości czynu, który z uwagi na sposób działania oskarżonego oraz dobro w jakie godzi uznać należy za znaczny. Odnośnie przestępstwa podrabiania i puszczania w obieg polskich pieniędzy o nominałach 50 złotych, należy mieć na względzie, że wymiar kary za przestępstwo określone w art. 310 § 1 k.k. musi uwzględniać szczególne okoliczności wynikające ze specyficznego charakteru tego przepisu. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2014 r. ( IV KK 246/14, LEX nr 1621358, KZS 2015/4/35) „Sankcja przewidziana w ustawowym zagrożeniu w art. 310 § 1 k.k. należy do jednej z najsurowszych w Kodeksie karnym. Ustalając w tej sytuacji wysokość konkretnej sankcji należy mieć na względzie dobro prawne, jakie chronione jest w rozdziale XXXVII Kodeksu karnego. Dobrem tym jest obrót pieniędzmi i papierami wartościowymi. W komentarzach do tego rozdziału podkreśla się, że "współcześnie, gdy obrót gospodarczy, wymiana dóbr i usług, odbywa się prawie wyłącznie za pośrednictwem szeroko rozumianego pieniądza, jego psucie może prowadzić do destabilizacji, do poważnych perturbacji gospodarczych, zagrażać gospodarce kraju. Stąd konieczność szczególnie intensywnej, surowej ochrony karnoprawnej wszelkich "nośników" pieniądza przed zamachami na ich autentyczność" (M. Błaszczyk w Kodeks karny. Część szczególna Tom II Komentarz, art. 222-316, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, Beck 2013, Nb 4 do art. 310). W kontekście skali zagrożenia dla tak rozumianego dobra prawnego należy oceniać stopień społecznej szkodliwości czynów stanowiących fałszowanie pieniędzy lub papierów wartościowych.” Należy mieć przy tym na względzie cel działania sprawcy takiego fałszerstwa oraz skalę jego działania.

W niniejszej sprawie wymierzając oskarżonemu D. P. karę za przestępstwo z art. 310 § 1 kk Sąd miał na względzie okoliczności łagodzące występujące zarówno po stronie podmiotowej jak i przedmiotowej. Sąd wziął zatem po pod uwagę, że oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu, złożył szczegółowe i obszerne wyjaśnienia, wskazując na osoby uczestniczące w przestępnym procederze i nie umniejszając swojej w nim roli, nie utrudniał postępowania, wyraził krytyczny stosunek dla swojego zachowania i posiada pozytywną opinię środowiskową a ponadto nie był wcześniej karany. Sąd miał na względzie również okoliczność, że proceder był prowadzony na niewielką skalę w warunkach domowych, a suma wyprodukowanych i wprowadzonych następnie do obrotu przez inne osoby banknotów wynosiła kilkaset sztuk. Mając to na uwadze, Sąd uznał, iż w powyższym przypadku nawet kara wymierzona w dolnej granicy ustawowego zagrożenia (5 lat) byłaby karą niewspółmiernie surową i z tegoż względu Sąd zastosował wobec oskarżonego instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzył ją poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia w wysokości 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Odnośnie przestępstwa posiadania broni bez zezwolenia ( art. 263 § 2 kk) Sąd mając na względzie również wskazane wyżej okoliczności podmiotowe, uznał, że ilość posiadanej przez oskarżonego broni jak i cel jej posiadania uzasadniają wymierzenie jej w dolnej granicy zagrożenia i wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu D. K. (1) za przestępstwo z art. 310 § 2 kk karę 2 lat pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, który należy traktować jako znaczny. Przy wymiarze kary Sąd wziął również pod uwagę stopień winy (umyślność) oraz pobudki (chęć osiągnięcia korzyści majątkowej). Sąd poczytał jako okoliczność łagodzącą przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów i z tego względy uznał, iż karą adekwatną będzie kara wymierzona w granicy dolnego ustawowego zagrożenia. Niemniej jednak z racji jego uprzedniej karalności, jej wymiar przewyższa ustawowe minimum. Podobnie w przypadku przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd mając na uwadze naprowadzone wyżej okoliczności podmiotowe jak i przedmiotowe ( zamiar, uprzednia karalność, przyznanie się do winy, wartość narkotyków (500 gram) i ich rodzaj (amfetamina)) wymierzył karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która nieznacznie przekracza dolną granicę ustawowego zagrożenia oraz karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20 zł każda, mając w polu widzenia, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wymierzając karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oskarżonemu M. P. (1) za przestępstwo z art. 310 § 2 kk Sąd ponownie miał na uwadze znaczny stopień szkodliwości przypisanego mu czynu jak również fakt, że dopuścił się go z winy umyślnej, a także okoliczność, że działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd miał w polu widzenia iż oskarżony był uprzednio karany, jednakże Sąd uznał, że wobec tego oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna i zastosował wobec niego dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres 4 lat próby. Jednocześnie mając na uwadze cele kary zasadnym było wobec warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wymierzenie oskarżonemu ponadto kary grzywny. Podstawę zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary stanowiła ustawa karna obowiązująca w chwili popełnienia przez oskarżonego czynu, zgodnie z art. 4 § 1 kk, albowiem jest to ustawa względniejsza dla oskarżonego, niż kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w chwili orzekania ( po myśli art. 69 § 1 w jego brzmieniu obecnym Sąd jest uprawniony do warunkowego zawieszenia wykonania kary jedynie w wymiarze nieprzekraczającym roku).

Zawieszając warunkowo oskarżonemu M. P. (1) wymierzoną karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności Sąd uznał, iż zasadnym będzie zastosowanie odpowiednio długiego okresu próby i dlatego zastosował względem oskarżonego 4 letni okres próby, tj. powyżej ustawowego minimum. Jednocześnie mając na uwadze cele kary, w tym zwłaszcza w zakresie prewencji indywidualnej (wobec uprzedniej karalności oskarżonego) Sąd uznał, iż celowym będzie zastosowanie względem oskarżonego stosowanego obowiązku probacyjnego w postaci zobowiązania do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej, a ponadto oddanie go w okresie próby pod dozór kuratora, który będzie czuwał nad jego zachowaniem i kontrolował na bieżąco ich realizację. Sąd wymierzył ponadto karę grzywny w wymiarze 120 stawek po 20 zł każda. Liczbę stawek dziennych limituje stopień społecznej szkodliwości czynu, a wysokość stawki dziennej uwzględnia możliwości zarobkowe oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu M. S. (1) karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20 zł każda za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu występku, który limitowany jest m.in. ilością udzielonych narkotyków (niemniej niż 260 gram) oraz ich rodzajem (amfetamina). Na wymiar kary wpłynął również stopień zawinienia oskarżonego, gdyż działał on z winy umyślnej. Na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał jego dotychczasową karalność. Sąd zwrócił uwagę zwłaszcza na fakt, iż nie jest to pierwszy występek oskarżonego przeciwko przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Jako, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Sąd na zasadzie art. 33 § 1 – 3 kk wymierzył oskarżonemu grzywnę. Liczba stawek uwzględnia stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, natomiast wysokość stawki odpowiada możliwościom finansowym oskarżonego.

KARY ŁĄCZNE

Na zasadzie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonym D. P. (1), D. K. (4) i M. S. (1) kary łączne. Wskazać należy, iż wprawdzie wniosek obrońcy oskarżonego swoim zakresem obejmował jedynie czyn z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, niemniej jednak tytułem porządku, dla jasności wywodu o karze, jako, że podstawy wymiaru kary łącznej co do wszystkich w/w oskarżonych były tożsame Sąd uzupełnił wywód w tym przedmiocie także o tego oskarżonego.

Przy wymiarze kary łącznej w/w oskarżonym Sąd miał na uwadze, iż zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się, że niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia. Natomiast priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. A. Marek: Komentarz, Kodeks karny, Warszawa 2004 rok s. 293; wyrok SN z 2 grudnia 1975 roku Rw 628/75, OSNKW 1976/2/33, wyrok SA w Katowicach z dnia 13 listopada 2003 roku, II AKa 339/03, LEX nr 183336). Sąd podzielił w tej kwestii pogląd Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20.05.2008 r., sygn. akt II AKa 129/08, iż: „jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak są to rozstrzygnięcia skrajne, które znajdują zastosowanie w zupełnie wyjątkowych nietypowych sytuacjach”. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie brak było podstaw do zastosowania przy wymiarze kary łącznej rozwiązań skrajnych w postaci zasady absorpcji i kumulacji. W konsekwencji Sąd wymierzył oskarżonym kary łączne znacznie łagodniejsze, niż wymiar kary wynikający z prostego zsumowania kar jednostkowych (co dałoby karę 4 lat i 2 miesięcy w przypadku D. P. (1), 3 lata i 6 miesięcy w przypadku D. K. (1) oraz 3 lat i 9 miesięcy w przypadku M. S. (1)) i wymierzył ostatecznie karę łączną 3 lat i 8 miesięcy wobec D. P. (1), 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności wobec D. K. (1), 2 lat pozbawienia wolności wobec D. S..

W ocenie Sądu, orzeczone wobec oskarżonych kary łączne spełnią pokładane w nich cele, w tym w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej. Wymierzone kary nie stanowią, zdaniem Sądu, wyrazu nadmiernej represyjności w stosunku do oskarżonych, ale są stanowczą reakcją na naruszenie przez oskarżonych podstawowych norm społecznych i prawnych. W ocenie Sądu, odbycie kary pogłębi ich świadomość w zakresie konsekwencji czynów naruszających prawo, a nadto przyczyni się do pozytywnego kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, stanowiąc wyraźny sygnał o nieuchronności kary za popełnione przestępstwo.

ZALICZENIE

Na zasadzie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, a mianowicie w przypadku:

- D. P. (1) jest to okres od 6 maja 2015r. godz. 22.00 do 30 czerwca 2015r.,

- D. K. (1) jest to okres od 6 maja 2015r. godz. 17.50 do 8 maja 2015r. godz. 11.45,

- M. S. (1) jest to okres od 6 maja 2015r. godz. 18.00 do 7 maja 2015r.,

Natomiast w przypadku M. P. (1) wobec warunkowego zawieszenia wykonania kary, Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności jest to okres od 6 maja 2015r. godz. 8.00 do 7 maja 2015r. ustalając (w oparciu o przelicznik z art. 63 § 1 kk) że grzywna została wykonana w wysokości 4 stawek dziennych.

GRZYWNA

Jak zasygnalizowano powyżej przy ustalaniu wysokości stawki dziennej grzywny Sąd miał na uwadze dochody sprawców, stosunki majątkowe, ilości środków, w obrocie którymi oskarżeni uczestniczyli, a także korzyści jakie osiągnęli oni z popełnionych przestępstw. Należy podzielić stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 16 kwietnia 2015r., (sygn. V KK 407/14) zgodnie z którym „Wykładnikiem surowości kary grzywny jest ilość, a nie wysokość stawek dziennych tej kary. Określenie przez Sąd wysokości stawki dziennej grzywny nie jest zatem czynnością mającą na celu realizowanie bezpośrednio funkcji penalnej, lecz zmierza do ustalenia realnej dolegliwości fiskalnej tej kary dla indywidualnego sprawcy, zgodnie z dyrektywami zawartymi w art. 33 § 3 k.k.” (LEX nr 1683375). Sąd mając to na względzie ustalił wobec oskarżonych wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł, przy jednoczesnym zróżnicowaniu wysokości ilości stawek dziennych w zależności od osoby oskarżonego.

PRZEPADEK RÓWNWARTOŚCI KORZYŚCI MAJĄTKOWEJ

Oskarżeni, zarówno z przestępstwa określonego w art. 310 k.k jak i przestępstwa określonego w art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uzyskali korzyść majątkową, stąd też obligatoryjnym było orzeczenie wobec nich przepadku równowartości tejże korzyści. Przy wyliczeniu kwoty przepadku równowartości korzyści majątkowej, Sąd wziął pod uwagę ilość banknotów jak również ilość substancji psychotropowych. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z ugruntowanym poglądem podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa w rozumieniu przepisu art. 45 § 1 k.k., to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych z popełnienia czynu zabronionego (vide m.in. wyrok SN z dnia 22.10.2015 r. sygn.. akt V KK 154/15 i SA w Białymstoku z dnia 25.06.2015 r. II AKa 253/14).

W stosunku do oskarżonego D. P. (1) i D. K. (1) Sąd orzekł przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa z art. 310 kk w kwocie po 1,125 zł (co stanowi liczbę banknotów wyprodukowanych przez D. P. (1), a przyjętych przez D. K. (1) – 225 sztuk pomnożoną przez kwotę uzyskiwaną z każdego 50 złotowego banknotu tj. kwotę 25 zł oraz pomnożoną o procent jaki każdy z nich uzyskiwał finalnie z tej wartości – tj. 40 procent do podziału pomiędzy nich co daje 20 procent dla każdego, a zatem 225 x 25 zł x 20 % = 1125 zł). W stosunku natomiast do oskarżonego M. P. (1) Sąd orzekł przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa z art. 310 § 2 kk w kwocie 7.000 zł, którą stanowi wartość banknotów uzyskanych przez niego a następnie wprowadzanych do obiegu (140 sztuk po 50 zł =7000 zł).

Jednocześnie za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przypisane D. K. (1) w pkt 7 wyroku, Sąd orzekł względem oskarżonego przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z tego przestępstwa w wysokości 5000 zł. Na kwotę tą składa się ilość sprzedanej amfetaminy (500gram) pomnożona przez jej cenę za gram (10 zł). W stosunku do oskarżonego M. S. (1) za przestępstwo z art. 59 ust. 1 cytowanej ustawy przypisane mu w pkt 13 wyroku Sąd orzekł przepadek osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie 3.900 zł stosując przelicznik jak powyżej (260 gram x 15 zł za gram). Sąd miał na uwadze, iż cena była zmienna (15zł-20zł za gram) i nie można ustalić w przypadku jakiej ilości była ona wyższa niż 20 zł, a zatem rozstrzygając tę kwestię na korzyść oskarżonego, Sąd dla celów ustalenia korzyści przyjął cenę minimalną jaką M. S. (1) oferował za gram.

DOWODY RZECZOWE

Na zasadzie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2009r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 4,6,7, (zatrzymane narkotyki oraz waga).

Na zasadzie art. 44 § 6 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 11-15 (broń i amunicja).

Na zasadzie art. 316 § 1 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 1-3, 5, 8-10, 16-19 (zatrzymane banknoty).

Jednocześnie Sąd zarządził przechowywanie wraz z aktami sprawy płyt CD opisanych w wykazie dowodów V Ds. 84/2015 (znajdującym się w aktach - tom XIX) pod poz. 20-24.

KOSZTY

Tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu M. P. (1) Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1986 r. Prawo o adwokaturze, zasądził od Skarbu Państwa kwotę 738 zł na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. W.. Obrońca oskarżonego M. P. (1) uczestniczyła w jednej rozprawie głównej, dnia 30 czerwca 2016r., stąd też zgodnie z przepisem § 17 ust. 2 pkt. 5 w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) należą jej się koszty w wysokości 600 zł powiększone o wartość podatku VAT.

Tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu M. S. (1) Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1986 r. Prawo o adwokaturze, zasądził od Skarbu Państwa kwotę 885,60 zł na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. I.. Obrońca oskarżonego M. S. (1) uczestniczyła w dwóch terminach rozpraw, dnia 15 czerwca 2016r. i dnia 30 czerwca 2016r., stąd też zgodnie z przepisem § 17 ust. 2 pkt. 5 w zw. z § 4 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) należą jej się koszty w wysokości 720 zł powiększone o wartość podatku VAT.

Tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu D. P. (1) Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1986 r. Prawo o adwokaturze, zasądził od Skarbu Państwa kwotę 885,60 zł na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw . I. L. . Obrońca oskarżonego D. P. (1) uczestniczyła w dwóch terminach rozpraw, dnia 15 czerwca 2016r. i dnia 30 czerwca 2016r., stąd też zgodnie z przepisem § 17 ust. 2 pkt. 5 w zw. z § 4 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) należą jej się koszty w wysokości 720 zł powiększone o wartość podatku VAT. Sąd omyłkowo przyznał obrońcy kwotę 600 zł, niemniej jednak dostrzegając swój błąd zostało to następnie skorygowane nieprawomocnym postanowieniem tut. Sądu z dnia 12.09.2016 r.

Na mocy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.
o opłatach sądowych w sprawach karnych, mając na względzie sytuację majątkową
oskarżonych, oraz wymiar orzeczonej kary, Sąd zwolnił D. P. (1), D. K. (1), M. P. (1) i M. S. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa uznając że ponoszenie ich przez oskarżonych byłoby dla nich zbyt uciążliwe.