Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2017r. w Rybniku

sprawy z odwołania T. M. (M.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o podleganie obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania T. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 20 lipca 2016r. Znak (...)/ (...)- (...) Nr (...).J

- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż stwierdza, że ubezpieczony nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 1 października 2009r do 31 października 2009r.

Sędzia

Sygn. akt IXU 1666/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 20.07.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. stwierdził, że ubezpieczony T. M. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu w okresie od 01.11.2005r. do 10.05.2007 i od 05.09.2009r. do nadal oraz podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 01.11.2005r. do 30.04.2006r., od 05.09.2009r. do 30.09.2009r. i od 01.11.2009r. do nadal. Organ rentowy wskazał w uzasadnieniu decyzji, że ubezpieczony dokonał zawieszenia działalności na okres krótszy niż miesiąc, bo w okresie od 01.10.2009r. do 31.10.2009r., w sytuacji gdy do obliczenia tego okresu ma zastosowanie art. 57 kpa, w myśl którego terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca, zatem aby zawieszenie było wiążące musiałoby trwać od 01.10.2009r. do 01.11.2009r. włącznie, a wznowienie winno nastąpić od 02.11.2009r. W związku z powyższym, z uwagi na niespełnienie czasowego wymogu ustawowego (zawieszenie na okres krótszy niż miesiąc) zawieszenie działalności gospodarczej w przypadku ubezpieczonego nie jest skuteczne.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany przez stwierdzenie, że nie podlega ubezpieczeniom w okresie od 01.10.2009r. do 31.10.2009r.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony T. M. od 08.12.2008r. prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie prowadzenia szkoleń dla pracowników korporacji ubezpieczeniowej.

Z danych uzyskanych z Kompleksowego Systemu Informatycznego wynika, że w okresie od 01.10.2009r. do 31.10.2009r. ubezpieczony zgłosił w organie ewidencyjnym zawieszenie działalności gospodarczej.

Ubezpieczony z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w 2009r. dokonał zgłoszeń do:

- ubezpieczenia zdrowotnego od 01.01.2009r. do 04.09.2009r.,

- ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od 05.09.2009r. do 30.09.2009r.,

- ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od 01.11.2009r. do nadal.

Ubezpieczony przez miesiąc październik 2009r. nie prowadził działalności gospodarczej, gdyż we wrześniu 2009r. pozostał bez pracy, zakończyła się jego współpraca z jedną z firm zlecających mu szkolenia. Ubezpieczony miał nadzieję, że od 01.11.2009r. wznowi działalność, gdyż od września prowadził rozmowy z inną firmą, z którą miał nadzieję podjąć współpracę od listopada 2009r. i taką umowę zawarł 02.11.2009r. W październiku 2009r. ubezpieczony nie uzyskał żadnych przychodów z działalności gospodarczej.

Ubezpieczony złożył wniosek o podjęcie działalności gospodarczej od 01.11.2009r.

Ubezpieczony faktycznie wznowił prowadzenie działalności gospodarczej od 02.11.2009r.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego oraz wiarygodnych, bo zgodnych z powołaną dokumentacją i nie kwestionowanych przez organ rentowy zeznań ubezpieczonego złożonych na rozprawie 08.02.2017r., protokół elektroniczny rozprawy
k. 14 a.s.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.14a ust.1 ustawy z dnia 02.07.2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (j.t. Dz.U. z 2016r, poz.1829 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2011r., przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.

Do obliczania okresu zawieszenia jw. zastosowanie mają przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, tu w szczególności art.57 kpa, w myśl którego (art.57 § 3 kpa) terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca.

W ocenie Sądu, w świetle przywołanego powyżej uregulowania prawnego, termin oznaczony jako miesiąc może obejmować z reguły tyle dni, ile obejmuje miesiąc kalendarzowy, to jest najmniej 28, a najwyżej 31 dni. Wydłużenie tego terminu może nastąpić wyłącznie w myśl zasady wyrażonej w art.57 § 4kpa – „ jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni ”.

Sąd podzielił w tym zakresie pogląd Sądu Najwyższego zaprezentowany w postanowieniu z dnia 21.05.1997r. (sygn. akt I CZ 54/97). Orzeczenie to wydane zostało wprawdzie na tle stosowania art.112 kc, jednakże z uwagi na generalnie identyczne brzmienie tego przepisu z powołanym na wstępie art.57 §3 kpa, w ocenie Sądu, w drodze analogii będzie ono miało zastosowanie również w niniejszej sprawie.

Przy takim przyjęciu Sąd uznał, iż dokonując zawieszenia działalności gospodarczej z dniem 01.10.2009r., a następnie podjęcia prowadzenia tej działalności w dniu 01.11.2009r., ubezpieczony dochował wymaganego ustawowego, co najmniej miesięcznego terminu zawieszenia działalności gospodarczej (to jest 31 dniowego terminu w sytuacji zawieszenia działalności w miesiącu październiku), o jakim mowa w cytowanym na wstępie rozważań art.14a ust.1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i zawieszenie to, stosownie do art.36a pkt.2 ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych wywiera skutki prawne w zakresie ubezpieczeń społecznych od dnia, w którym nastąpiło zawieszenie do dnia poprzedzającego dzień wznowienia.

Inaczej, przy przyjęciu interpretacji organu rentowego ubezpieczony musiałby w istocie zawiesić działalność na okres 32 dni, a więc na okres dłuższy niż miesiąc, gdy miesiąc kalendarzowy obejmuje od 28/29 dni do maksymalnie 31 dni.

Dodać należy, iż stanowisko zajęte przez tut. Sąd, omówione powyżej, znalazło swoje odzwierciedlenie w dokonanej z dniem 01.07.2011r. zmianie przepisu art.14a ust.1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – zgodnie z aktualnym brzmieniem tego przepisu przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Ustaleniu jw. nie przeczy fakt, iż ubezpieczony przeprowadzał w październiku 2009r. negocjacje w celu zawarcia umowy na prowadzenie przez ubezpieczonego szkoleń, dzięki której mógł podjąć prowadzenie działalności gospodarczej od listopada 2009r.

Sąd podziela bowiem stanowisko Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 2013-02-26, sygn. akt III AUa 1078/12, zgodnie z którym zawieszenie działalności na podstawie przepisów o swobodzie gospodarczej (art. 14a) należy odróżnić od faktycznego zaprzestania prowadzenia działalności. W okresie zawieszenia przedsiębiorca może dokonywać wszelkich czynności niezbędnych do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności, regulować zobowiązania powstałe wcześniej, zbywać środki trwałe i wyposażenie, uczestniczyć w postępowaniach związanych z działalnością, osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem. Pozostaje on zatem nadal osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej, choć ubezpieczenie emerytalne i rentowe jest wtedy dobrowolne, a ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego nie opłaca się. Skłania to do wniosku, że zawieszenie działalności gospodarczej na podstawie art. 14a ustawy o swobodzie działalności nie jest równoznaczne z zaprzestaniem działalności, ale oznacza jej ograniczenie - do czynności dozwolonych na podstawie ustawy w okresie zawieszenia. Przemawia za tym możliwość dobrowolnego ubezpieczenia emerytalno-rentowego, albowiem osoba nieprowadząca działalności gospodarczej nie może być objęta ani ubezpieczeniem ani obowiązkowym, ani dobrowolnym, ponieważ tytuł ubezpieczenia nie istnieje. Nadto o ile wpis do ewidencji działalności zawieszenia wykonywania tej działalności ma charakter konstytutywny w sferze ubezpieczeń społecznych (ustanie obowiązku ubezpieczenia społecznego i obowiązku opłacania składek), jest więc zdarzeniem prawnym a nie okolicznością faktyczną, o tyle zaprzestanie prowadzenia (niewykonywanie) pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 13 ust. 4 ustawy systemowej, jest oceniane w sferze faktów ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt II UK 377/10, OSNP rok 2012, nr 15-16, poz. 203).

W konsekwencji powyższego Sąd z mocy art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.

SSO Maria Olszowska