Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant st. sekr. sądowy Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku S. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury górniczej

na skutek odwołania S. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 15 lipca 2016r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu S. S. prawo do ustalenia wysokości emerytury górniczej przy zastosowaniu przelicznika 1,8% do pracy górniczej od dnia 1 lipca 1985 roku do dnia 31grudnia 2001 roku;

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz S. S. kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 739/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał wnioskodawcy S. S. od (...) 2016 roku tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, to jest od stycznia 1996 roku do grudnia 2005 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wynosił 206,45 %. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił 28 lat i 8 miesięcy okresów składkowych oraz 2 lata i 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Okres pracy górniczej został obliczony według następującego przelicznika: 125 miesięcy x 1,8 = 225,0 miesięcy, 195 miesięcy x 1,2 = 234,0 miesięcy tj. łącznie 459,0 miesięcy. Wysokość świadczenia została ustalona na kwotę 4.603,32 zł.

W odwołaniu z dnia 4 sierpnia 2016 roku pełnomocnik S. S. wniósł o zmianę decyzji z dnia 15 lipca 2016 roku w części i przyznanie ubezpieczonemu prawa do zastosowania przelicznika 1,8 do wysokości emerytury w wyniku zaliczenia do pracy górniczej liczonej w wymiarze półtorakrotnym pracy świadczonej przez ubezpieczonego na rzecz (...) S.A. O. (...) B. w R. w okresach od 1 lipca 1985 roku do 30 listopada 1985 roku oraz od 1 lipca 1991 roku do 14 stycznia 2007 roku, bowiem ze stanu faktycznego potwierdzonego zeznaniami świadków oraz świadectwa wykonywania pracy górniczej wydanego w oparciu o protokoły z posiedzenia komisji weryfikacyjnych wynika, iż S. S. wykonywał prace górniczą stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce bezpośrednio w przodku wykonując prace mechaniczne na koparkach i zwałowarkach. Ponadto wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz ubezpieczonego kosztów zastępstwa adwokackiego według obowiązujących stawek.

W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik wnioskodawcy wskazał, że w wymienionych okresach, bez względu na nazewnictwo stanowisk pracy, ubezpieczony wykonywał czynności rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach, wykonującego prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, to jest na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 dział III, poz. 7 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku, uprawniającym do przeliczenia emerytury górniczej z zastosowaniem przelicznika 1,8. Pełnomocnik wnioskodawcy podniósł, że wnioskodawca wykonywał prace mechaniczne przy naprawie, konserwacji, bieżących remontach i utrzymaniu koparek wielonaczyniowych, montażu i demontażu zespołów i urządzeń na koparkach wielonaczyniowych i zwałowarkach w Oddziale (...) Węglowych (...) w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca S. S. urodził się w dniu (...). W dniu 5 maja 2016 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej i wskazał, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. S. S. nadal pracuje w (...) S.A Oddział (...) w B. (dowód: wniosek o emeryturę k. 2-4 akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 15 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał wnioskodawcy od dnia (...) 2016 roku, to jest od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego, emeryturę górniczą, której wypłatę zawiesił z uwagi na kontynuację przez niego zatrudnienia. Do ustalenia wysokości emerytury górniczej organ rentowy uwzględnił 28 lat i 8 miesięcy okresów składkowych oraz 8 lata i 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Okres pracy górniczej został obliczony według następującego przelicznika: 125 miesięcy 1,8 = 225,0 miesięcy, 195 miesięcy x 1,2 = 234,0 miesięcy tj. łącznie 459,0 miesięcy. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od stycznia 1996 roku do grudnia 2005 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 206,45%. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 206,45% przez kwotę bazową w wysokości 3.408,62 zł. Wysokość świadczenia wyniosła 7.037,10 zł.

Do stażu pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy okresu od 1 lipca 1985 roku do 30 listopada 1985 roku na stanowisku mechanika maszyn i urządzeń górniczych odkrywki oraz od 1 lipca 1991 roku do 16 listopada 2006 roku na stanowisku ślusarz remontowy na odkrywce, ponieważ stanowiska te nie figurują w załączniku nr 3 Rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: decyzja ZUS z dnia 15 lipca 2016 roku k. 42 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie k. 5-6 akt sprawy).

W dniu 1 lipca 1985 roku wnioskodawca został zatrudniony w (...) w R. na czas nieokreślony na stanowisku mechanika maszyn i urządzeń górniczych odkrywki w Oddziale (...). Od dnia 1 grudnia 1985 roku powierzono mu obowiązki montera koparki i zwałowarki na odkrywce na oddziale (...). W okresie od 26 kwietnia 1986 roku do 12 kwietnia 1988 roku skarżący odbywał zasadniczą służbę wojskową. W okresie od 13 kwietnia 1985 roku do 9 maja 1988 roku przebywał na urlopie bezpłatnym. Z dniem 10 maja 1988 roku został ponownie zatrudniony w (...) w R. na stanowisku montera koparki i zwałowarki w Oddziale (...) Angażem z dnia 25 września 1992 roku został przeniesiony na stanowisko ślusarza remontowego na odkrywce w Oddziale (...) Od dnia 17 listopada 2006 roku powierzono mu obowiązki mechanika maszyn i urządzeń górniczych w przodku. Z dniem 1 stycznia 2009 roku w związku ze zmianą schematu organizacyjnego w (...) S.A. wnioskodawca został przeniesiony do Oddziału m-5 Oddział Mechaniczny Remontów Bieżących (dowód: umowa o prace z dnia 1 lipca 1985 roku k. 1, angaż z dnia 1 grudnia 1985 roku k. 6, umowa o pracę z dnia 10 maja 1988 roku k. 14, angaż z dnia 25 września 1992 roku k. 23, angaż z dnia 29 grudnia 2006 roku k. 51, angaż z dnia 13 stycznia 2009 roku k. 63 akt osobowych, wyciąg z książeczki wojskowej k. 32, zaświadczenie pracy k. 34 akt emerytalnych).

Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 23 kwietnia 2009 roku ustaliła, że S. S. w okresach:

- od 1 lipca 1985 roku do 31 lipca 1985 roku stale przez 22 dniówki jako rzemieślnik na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował na koparkach wykonujących prace mechaniczne tj. na stanowisku wymienionym w dziale III pkt 7 załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku,

- od 10 maja 1988 roku do 14 stycznia 2007 roku stale przez (...) dniówek jako rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach wykonując prace mechaniczne tj. na stanowisku wymienionym w dziale III pkt 7 załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: protokół Komisji Weryfikacyjnej z dnia 23 kwietnia 2009 roku k. 9-10 akt emerytalnych).

Powołana przez pracodawcę skarżącego Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 26 czerwca 1996 roku ustaliła, że S. S. pracował w okresie od 1 sierpnia 1985 roku do 24 kwietnia 1986 roku stale przez 149 dniówek jako mechanik na koparce tj. na stanowisku wymienionym w dz. III pkt załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: protokół Komisji Weryfikacyjnej z dnia 26 czerwca 1996 roku k. 11-12 akt emerytalnych).

Pismem z 6 lipca 2016 roku (...) S.A. Oddział (...) w R. poinformowała, że Komisja Weryfikacyjna ustaliła, że pomimo posiadanych angaży na stanowiska:

- mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego w okresie od 1 lipca 1985 roku do 30 listopada 1985 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy faktycznie wykonywał pracę górniczą bezpośrednio w przodku, która swoim charakterem odpowiada pracy na stanowisku rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach wykonujący prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń (Rozp. (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, Załącznik 3 dział III poz. 7) co zostało stwierdzone w punkcie III protokołów z dnia 26 czerwca 1996 roku oraz 23 kwietnia 2009 roku posiedzenia Komisji Weryfikacyjnych dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, na których okresy pracy zalicza się w wymiarze półtorakrotnym;

- monter koparek i zwałowarek w okresie od 1 grudnia 1985 roku do 24 kwietnia 1986 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy faktycznie wykonywał pracę górniczą bezpośrednio w przodku, która swoim charakterem odpowiada pracy na stanowisku rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach wykonujący prace mechaniczne przy obsłudze konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń (Rozp. (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, Załącznik 3 dział III poz. 7) co zostało stwierdzone w punkcie III protokołów z dnia 26 czerwca 1996 roku oraz 23 kwietnia 2009 roku posiedzenia Komisji Weryfikacyjnych dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, na których okresy pracy zalicza się w wymiarze półtorakrotnym;

- ślusarz remontowy na odkrywce w okresie od 1 lipca 1991 roku do 16 listopada 2006 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy faktycznie wykonywał pracę górniczą bezpośrednio w przodku, która swoim charakterem odpowiada pracy na stanowisku rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach wykonujący prace mechaniczne przy obsłudze konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń (Rozp. (...) z dnia 23 grudnia 1994 roku, Załącznik 3 dział III poz. 7) co zostało stwierdzone w punkcie III protokołów z dnia 26 czerwca 1996 roku oraz 23 kwietnia 2009 roku posiedzenia Komisji Weryfikacyjnych dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, na których okresy pracy zalicza się w wymiarze półtorakrotnym;

Ponadto poinformował, że od dnia 17 listopada 2006 roku wnioskodawca będąc zatrudnionym na stanowisku mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku wykonywał w tym samym oddziale te same czynności co przed zmianą nazewnictwa stanowiska pracy (dowód: pismo z dnia 6 lipca 2016 roku k. 27-28 akt emerytalnych).

Pismem z dnia 24 czerwca 2016 roku pracodawca wnioskodawcy poinformował, że w okresie od 1 lipca 1985 roku S. S. był zatrudniony:

- od 1 lipca 1985 roku do 30 listopada 1985 roku na stanowisku mechanik maszyn i urządzeń górnictwa odkrywkowego w Oddziale (...) (...). Bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechaniczne przy obsłudze, konserwcaji, montażu i demontażu zespołów i urządzeń na koparkach nadkładowych. Praca w brygadzie utrzymania ruchu w systemie I-zmianowym bez styków;

- od 1 lipca 1991 roku do 16 listopada 2006 roku na stanowisku ślusarz remontowy na odkrywce:

a) od 1 lipca 1991 roku do 31 grudnia 2001 roku w Oddziale (...) N. (...),

b) od 1 stycznia 2002 roku do 30 czerwca 2005 roku w Oddziale Maszynowym (...),

c) od 1 lipca 2005 roku do 14 września 2006 roku w Oddziale (...) (...),

d) od 15 września 2006 roku do 16 listopada 2006 roku w Oddziale (...) i Zwałowarek (...),

bezpośrednio w przodku, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu zespołów i urządzeń na koparkach lub koparkach i zwałowarkach. Praca w brygadzie utrzymania ruchu w systemie 4-bryg. bez styków.

Poinformował, że od dnia 17 listopada 2006 roku S. S. będąc zatrudnionym na stanowisku mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku wykonywał takie same czynności jak przed tym dniem. Praca wykonywana była na tym samym oddziale, którego nazwa uległa zmianie wskutek zmian schematu organizacyjnego Kopalni. Zakres działalności oddziału (...) dotyczył do 31 grudnia 2001 roku koparek nadkładowych, a po tej dacie również zwałowarek (dowód: pismo z dnia 24 czerwca 2016 roku k. 29-29v akt emerytalnych).

Do zakresu czynności dla stanowiska mechanik maszyn i urządzeń górniczych w przodku należały prace kontrolne, obsługowe, konserwacyjne, smarownicze, naprawcze i remontowe na koparkach: SRs 2000, ERs 710, SchRs 4600, SchRs 4000, zwałowarkach: (...)- (...) i (...)- (...), przenośnikach samojezdnych: (...) 1 i 2, stołach załadowczych koparek SRs 2000, wozach kablowych, wózkach zrzutowych i wsporczych zwałowarek. Obejmują one m.in.:

- kontrolę, obsługę i konserwację urządzeń,

- demontaż i montaż zespołów napędowych (silnik-przekładania),

- demontaż i montaż bębnów napędowych, zwrotnych, napinających, odbojowych,

- wymianę płyt gąsienicowych, wózków jezdnych, rolek podtrzymujących, kół napędowych i napinających,

- wymianę łożysk bębnów i mechanizmów,

- wymianę lin i kół linowych,

- naprawę elementów konstrukcyjnych,

- wymianę i naprawę ciągów komunikacyjnych (schody, podesty barierki),

- wymianę ślizgów i wykładzin,

- obsługę układów smarowniczych i urządzeń hydrauliki siłowej,

- konserwację naprawę, remont urządzeń dźwigowych na maszynach podstawowych (dowód: zakres czynności k. 30 akt emerytalnych).

Pismem z dnia 6 lutego 2017 roku pracodawca wnioskodawcy poinformował, że S. S. był zatrudniony przy wykonywaniu prac w bieżącym utrzymaniu ruchu maszyn podstawowych:

- od 1 lipca 1985 roku do 31 grudnia 2001 roku na koparkach nadkładowych,

- od 1 stycznia 2002 roku do 14 stycznia 2001 roku na koparkach nadkładowych i zwałowarkach.

Podczas wykonywania prac maszyny były w ruchu lub w postojach remontowych: zapobiegawczych RZ, awaryjnych lub planowych Rp bezpośrednio w przodku. W szczególności wnioskodawca wykonywał:

- od 1 lipca 1985 roku do 24 kwietnia 1986 roku w systemie pierwszozmianowym prace remontowe i naprawcze w brygadzie bieżącego utrzymania ruchu lub smarownicze i konserwacyjne jako smarownik urządzeń i zespołów podczas ruchu maszyny podstawowej.

- od 1 lipca 1991 roku do 14 stycznia 2007 roku – prace remontowe, naprawcze, kontrolne, smarownicze w brygadzie systemu czterobrygadowego związanej z bieżącym utrzymaniem ruchu maszyn podstawowych. Równocześnie zamiennie do 2001 roku pracował w stałej obsłudze koparek nadkładowych jako tzw. „ślusarz” podczas nieobecności pracowników na stałe tam zatrudnionych. praca ta polegała na prowadzeniu kontroli mechanizmów i zespołów oraz ich obsługi podczas ruchu maszyny (dowód: pismo z dnia 6 lutego 2017 roku k. 18-18v akt sprawy).

W dniu 26 kwietnia 2016 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym wskazała, że wnioskodawca od dnia 1 lipca 1985 roku do nadal wykonywał pracę górniczą na stanowisku:

- od 1 lipca 1985 roku do 24 kwietnia 1986 roku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach u zwałowarkach wykonując prace mechaniczne wymienione w Załączniku nr 3, Dział III, pozycja 7 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku;

- od 10 maja 1988 roku do nadal rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach u zwałowarkach wykonując prace mechaniczne wymienione w Załączniku nr 3, Dział III, pozycja 7 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku (dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 8 akt emerytalnych).

Oddział (...) był oddziałem mechanicznym i zajmował się naprawami maszyn podstawowych. Na oddziale pracowało około 120 osób, podzielonych na 15-20 osobowe brygady. Praca polegała na wymienianiu na maszynach przekładni, bębnów, gąsienic, które w czasie pracy się zepsuły, naprawie napędów głównych, konserwacji różnych podzespołów, wymianie części. Remonty były przeprowadzane tylko na maszynach pracujących w urobku, były to naprawy bieżące koparek. Na innych maszynach praca oddziału nie była wykonywana. Później od 2002 roku powstał odział m-3, który był odpowiednikiem oddziału (...) na odkrywce S. (dowód: zeznania świadka T. G. – protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:13:54 do 00:17:49, zeznania świadka G. B.– protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00: 07:50 do 00:09:12, od 00:10:46 do 00:11:21, zeznania świadka R. S. – protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:18:05 do 00:20:45, zeznania świadka J. S. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:4:47 do 00:05:56, dowód: zeznania J. W.- protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:15:59 do 00:16:46).

Oddział obsługiwał również wozy kablowe, które były nieodłącznym elementem pracy koparek, gdyż stanowi zasilenie dla tych maszyn. Od 2002 roku oddział (...) przejął obsługę zwałowarek i do 2007 roku zajmował się koparkami i zwałowarkami. Maszyny te znajdowały się bezpośrednio w przodku, czyli przy urabianiu węgla i zwałowaniu nadkładu, są to elementy układu (...). Z koparek nadkład system przenośników przesyłany jest do zwałowarki. Zwałowarki znajdują się w innym miejscu niż koparki, poziom wydobywczy i zwałowania znajdują się na innych poziomach. Zwałowarki znajdują się w odległości od koparki w zależności od systemu pracy w okolicach około 400 m do 3 km (dowód: zeznania świadka J. W. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:16:51 do 00:21:25, od 00:26:04 do 00:27:13, zeznania wnioskodawcy – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:31:03 do 00:32:19, zeznania świadka R. S. – protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:19:33 do 00:23:10, zeznania świadka J. S. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 5:56 do 6:23).

Praca wnioskodawcy polegała na wykonywaniu bieżących napraw, aby maszyna mogła pracować, utrzymaniu ruchu koparek i następnie zwałowarek. Dbał o nasmarowanie bębnów, sprawdzanie okładzin, barierek, podestów, wykonywanie montaży i demontaży bębnów, okładzin, sprawdzanie podzespołów, aby nie wystąpiła awaria. Pracę tą wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (dowód: zeznania wnioskodawcy – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:33:41 do 00:34:28, od 00:35:19 do 00:37:19, zeznania świadka J. W. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:22:16 do 00:23:23, zeznania świadka J. S. – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:13:21 do 00:14:26, zeznania świadka G. B. – protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:09:12 do 00:10:46).

Angaże wnioskodawcy się zmieniały, ale nie zmieniał charakter oddziału oraz jego praca się nie zmieniały (dowód: zeznania świadka G. B. – protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:12:45 do 00:13:54, zeznania świadka R. S. – protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:18:20 do 00:18:29, zeznania wnioskodawcy – protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:37:10 do 00:37:19).

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje :

odwołanie zasługuje na uwzględnienie w części

Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa ustawa z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.).

Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy górnicza emerytura przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) ukończył 55 lat życia;

2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej
co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej
20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym
co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Stosownie do treści art. 51 ust 1 ww. ustawy przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 50a lub 50e, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:

1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ;

2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50d;

3)1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 1-3 i 5-9, wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią;

4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego, w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego.

2. Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur łączny okres pracy obliczony z zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wymiarze nie dłuższym niż 45 lat.

W sprawie organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy w wymiarze 1,5 okresu od 1 lipca 1985 roku do 30 listopada 1985 roku na stanowisku mechanik maszyn i urządzeń górniczych odkrywki oraz od 1 lipca 1991 roku do 16 listopada 2006 roku na stanowisku ślusarz remontowy na odkrywce. Wnioskodawca natomiast domagał się zastosowania do wysokości emerytury w spornych okresach przelicznika 1,8.

Powyższe wiąże się z koniecznością ustalenia czy praca wykonywana przez wnioskodawcę wyczerpuje przesłanki z art. 50 c ust 1 pkt 4 ustawy, czy też dodatkowo charakteryzuje się przesłankami z art. 50d ustawy. Wiąże się to w konsekwencji z koniecznością ustalenia czy bezspornie wykonywana przez wnioskodawcę praca górnicza, była jednocześnie pracą, o której mowa w art. 50 d.

Zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 ww. ustawy za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.

Z kolei pkt 32 Załącznika nr 2 do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995 roku, Nr 2, poz. 8 ), zawierającego wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego oraz przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń węgla brunatnego wskazuje, iż pracę górniczą wykonują: rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni na stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle. Natomiast stosownie do treści pkt 7 dział III Załącznika nr 3 ww. Rozporządzenia zawierającego wykaz stanowisk pracy, na których okresu w kopalniach węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym osobą spełniającą warunki do uznania jej pracy za pracę górniczą w wymiarze półtorakrotnym jest: rzemieślnik zatrudniony na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujący prace górnicze, mechaniczne, elektryczne i hydrauliczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń.

Należy tym miejscu jednocześnie z całą mocą podkreślić, iż zgodnie z art. 50d ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej półtorakrotnemu przeliczeniu podlegają tylko okresy pracy górniczej wykonywanej "w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych".

Wykaz stanowisk pracy wykonywanej w przodkach uwzględnianej w rozmiarze półtorakrotnym, powinno ustalić rozporządzenie wydane na podstawie delegacji ustawowej z art. 50d ust. 3. Ponieważ rozporządzenie takie nie zostało wydane, obowiązuje nadal (z mocy art. 194 wskazanej ustawy) wykaz stanowisk zawarty w załączniku nr 2 i 3 do ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz. U. z 1995 roku Nr 2, poz. 8), wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 roku o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (tekst jedn.: Dz. U. z 1995 roku, Nr 30, poz. 154).

Z zestawienia powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że nie każda praca wykonywana na odkrywce, może być zaliczona do pracy górniczej, chodzi bowiem wyłącznie o prace wymienione jako górnicze w art. 50c.

Z przepisów wynika również, że nie każda praca górnicza, nawet wykonywana w obrębie przodków eksploatacyjnych na stanowiskach określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, może być kwalifikowana jako zaliczana w wymiarze półtorakrotnym. W judykaturze podkreśla się bowiem konieczność odróżnienia „zwykłej” pracy górniczej górnika kopalni węgla brunatnego, wykonywanej na stanowiskach określonych w załączniku nr 2 do ww. Rozporządzenia od kwalifikowanej pracy górniczej wykonywanej na stanowiskach wymienionych w załączniku nr 3 do ww. Rozporządzenia. Rodzaj zaś prac podlegających zaliczeniu w wymiarze półtorakrotnym zasadniczo został scharakteryzowany w przepisie art. 50d ust.1. pkt 1 ustawy emerytalnej. Z treści załącznika nr 3 do ww. rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1994 roku wynika bowiem, iż w wymiarze półtorakrotnym mogą być uznane tylko czynności wykonywane przez górnika, które zostały wskazane w tym załączniku i na wskazanych tam stanowiskach oraz jednocześnie tylko takie, które spełniają warunki przepisu art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. bezpośrednio są związane z robotami prowadzonymi w przodkach przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz inne prace przodkowe, a zatem takie, które należy wiązać z bezpośrednim i zasadniczym procesem produkcyjnym zakładu górniczego polegającym na urobku i wydobywaniu kopalin. Chodzi wyłącznie o czynności stanowiące element ciągu technologicznego bezpośrednio związany z procesem wydobycia węgla. Wykaz stanowisk pracy, określony pomocniczo w załączniku nr 3 do rozporządzenia odnosi się zatem wyłącznie do wykonywanych zdań górnika, jeżeli spełniają one kryterium miejsca wykonywania pracy i jej charakteru określonego w przepisie art. 50 d ust. 1 pkt 1 ustawy. Wykładnia przepisów załącznika nr 3 do ww. rozporządzenia dokonywana w oderwaniu od unormowania ustawowego prowadziłaby do sytuacji, w której każdą pracę górnika kopalni odkrywkowej wykonywaną na terenie wyrobiska należałoby uwzględniać w takim korzystnym wymiarze. Tymczasem przeczy temu jednoznacznie treść ww. przepisów. A contrario – jako prace wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia mogą być uznane tylko takie czynności wykonywane przez górnika, które bezpośrednio związane są z robotami prowadzonymi w przodkach przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy montażu, likwidacji i transporcie obudów maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach. Z kolei użyte pojęcie inne prace przodkowe należy wiązać z bezpośrednim i zasadniczym procesem produkcyjnym zakładu górniczego, polegającym na urobku i wydobywaniu kopalin. Skoro bowiem praca na odkrywce w kopalni węgla brunatnego jest odpowiednikiem pracy w przodkach pod ziemią, to polega na zatrudnieniu przy pracach bezpośrednio łączących się z procesami związanymi z pozyskiwaniem węgla brunatnego ze złoża. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015 roku, I UK 293/14,LEX: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2012 roku, I UK 295/11, LEX; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 roku, I UK 236/09; z dnia 22 kwietnia 2011 roku, I UK 360/10; z dnia 16 czerwca 2011 roku, IUK 381/10; 4 kwietnia 2012 roku, I UK 440/11; z dnia 28 kwietnia 2010 roku, I UK 339/09; opubl LEX; z dnia 18 marca 2015 roku, I UK 280/14, Legalis i wskazane w nich orzecznictwo).

Dla oceny, czy ubezpieczony pracował na stanowisku uprawniającym do przeliczenia spornych okresów pracy w wymiarze półtorakrotnym, istotne znaczenie miał zatem przede wszystkim rodzaj powierzonej mu pracy (rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych), tj. rodzaj wykonywanych czynności związanych z obsługą konkretnych wskazanych w przepisach urządzeń i maszyn, miejsce ich wykonywania, a także wymiar czasu pracy wykonywanej przez wnioskodawcę.

W sprawie w celu zaliczenia prac wnioskodawcy do prac wskazanych w pkt 7 dział III załącznika nr 3 ww. rozporządzenia, na który powołuje się wnioskodawca, w związku z art. 50 d ust. 1 ustawy musiałyby być to prace mechaniczne wykonywane w pełnym wymiarze czas pracy i stale w przodku na koparce wielonaczyniowej lub zwałowarce, przy obsłudze, konserwacji, demontażu i montażu maszyn – koparki wielonaczyniowej, zwałowarki, które to prace są jednocześnie pracami bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku lub innymi pracami przodkowymi, tj. również łączącymi się z bezpośrednimi i zasadniczymi procesami produkcyjnymi zakładu górniczego, a związanymi z pozyskaniem węgla, czyli z procesami urabiania lub ładowania urobku lub przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach – tak wielokrotne i utrwalone stanowisko przyjęte min. w wyrokach SN i SA - por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2012 roku, I UK 295/11, OSNPUiSP 2013,nr 3-4, poz. 38; z dnia 28 kwietnia 2010 roku, I UK 339/09, LEX; wyroki SA w Katowicach z dnia 22 listopada 2012 roku, IIIAUa 437/12, LEX: z dnia 25 marca 2010 roku, IIIAUa 3150/09, LEX; z dnia 30 stycznia 2013 roku, IIIAUa 832/12,LEX; z dnia 28 czerwca 2013 roku, IIIAUa 1952/12, LEX; z dnia 18 marca 2015 roku, I UK 280/14, Legalis i wskazane w nim orzecznictwo.

W pierwszej kolejności należy podnieść, iż kluczową kwestią jest pojęcie przodka. Przepisy nie definiują pojęcia przodka i prac przodkowych. Jednocześnie z potocznego rozumienia tego pojęcia, w tym także używanego przez świadków, wnioskodawcę, czy pracodawcę w charakterystyce stanowiska pracy wnioskodawcy wynikało, iż osoby te pojmują przodek jako miejsce pracy, które jest bezpośrednio przed koparką wielonaczyniową, tam gdzie koparka wielonaczyniowa urabia urobek.

Przyjęcie tezy, że przodkiem w kopalni węgla brunatnego jest każde miejsce prowadzenia robót górniczych związanych z odwadnianiem, udostępnianiem i eksploatacją złoża kopaliny, jej transportem i transportem nadkładu, a nadto zwałowaniem nadkładu (tj. związane z pracą koparek, spycharek, ładowarek, zwałowarek) nie odpowiada pojęciu "pracy przodkowej", wynikającej z wykładni przepisów art. 50d ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. (tak por. wyrok SA w Katowicach z dnia 16 kwietnia 2014 roku, IIIAUa 1121/13, LEX). W orzecznictwie Sądu Najwyższego kwestionuje się również zasadność rozszerzania samego pojęcia przodka wydobywczego, zauważając, że nie do zaakceptowania jest zapatrywanie, żeby miejsce przodka rozciągać na całą linię taśmociągów transportujących urobek, gdyż pojęcie przodka straciłoby swe znaczenie i tym sposobem nie można zaakceptować definicji "przodka", która wynika z opinii naukowo-technicznej, na która powołuje się skarżący i obejmuje wszystkie czynności związane z transportem kopaliny, realizowane w ramach ruchu zakładu górniczego (wyr. SN z 5 maja 2011 roku, I UK 395/10, Legalis).

Z powyższego wynika, iż pojęcie przodka musi być wykładane przez Sąd w sposób ścisły i ograniczać się wyłącznie do miejsca pracy koparek wielonaczyniowych, albo jej bezpośredniego sąsiedztwa, w którym wydobywa się urobek. Praca przodowa polega zatem, co wynikało z ww. cytowanych orzeczeń Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, które to stanowiska Sąd Okręgowy całkowicie podziela, wyłącznie na urabianiu i ładowaniu urobku lub nakładu, albo jest bezpośrednio związana z procesem urabiania urobku.

Z analizy powołanych przepisów wynikało również w związku z ustawowym określeniem pojęcia pracy w przodkach, że dla zaliczenia pracy do stażu w wymiarze półtorakrotnym nie chodzi o jakąkolwiek pracę w przodku przy maszynach podstawowych, a wyłącznie o pracę rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach, wykonujący prace górnicze, mechaniczne, przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń, która to praca polega na montażu, likwidacji i transporcie obudów maszyn ładujących i transportujących w przodkach. Pod określeniem "inne prace przodkowe" należy zaś rozumieć inne prace górnicze w przodku, jednakże rodzajowo nie mniej obciążające, niż wymienione w powołanym przepisie ustawy art. 50d ust. 1 pkt 1. Stąd różnego rodzaju inne prace górnicze związane z eksploatacją, konserwacją i remontami urządzeń będących częścią składową układu technologicznego: koparka, taśmociąg, zwałowarka węgla nie mieszczą się w definicji pracy w przodkach z art. 50d ust. 1 pkt 1 ustawy. ( tak por. SA w Katowicach w wyroku z dnia 22 listopada 2012 roku, IIIAUa 437/12, LEX; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2015 roku, I UK 280/14, Legalis i wskazane w nim orzecznictwo).

Z powyższych rozważań wynika zatem, iż przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom w kopalni węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym czas pracy górniczej w przodku tylko wówczas, gdy spełnia łącznie wszystkie wskazane w powołanych przepisach przesłanki: co do miejsce wykonywania, co do rodzaju czynności, co do obsługi wskazanych w tym przepisie maszyn i urządzeń. Wypełnienie np. jedynie warunku pracy w przodku nie jest zatem wystarczające do uznania, że praca ta spełnia definicję z art. 50 d ust. 1 pkt 1 i znajduje się w wykazie III załącznika 3 poz. 7 czy poz. 1 rozporządzenia.

W sprawie sporna była ocena wykonywanych czynności przez wnioskodawcę w okresach od 1 lipca 1985 roku do 30 listopada 1985 roku oraz od 1 lipca 1991 roku do 14 stycznia 2007 roku, czy spełniły one podaną definicję prac zaliczanych do prac górniczych w wymiarze półtorakrotnym i w jakim wymiarze czasu były wykonywane przez wnioskodawcę.

Sąd poczynił ustalenia faktyczne częściowo w oparciu zeznania świadków i wnioskodawcy, dokumenty zawarte w aktach osobowych wnioskodawcy i częściowo w oparciu o charakterystykę stanowiska pracy wnioskodawcy. Odnośnie miejsca pracy wykonywanej przez wnioskodawcę należało uznać, iż w związku z rodzajem maszyn i urządzeń na jakich wykonywał swoje czynności, miejsce pracy do końca 2001 roku ograniczało się wyłącznie do pracy w przodku, zaś od przejęcia zwałowarek w 2002 roku praca wnioskodawcy nie ograniczała się już wyłącznie do pracy w przodku. Nie budzi wątpliwości w świetle ww. materiału dowodowego, iż wnioskodawca do 31 grudnia 2001 roku wykonywał prace polegające na wykonywaniu remontów bieżących koparek, pracował m.in. przy konserwacji i wymianie bębnów, przekładni, konserwacji różnych podzespołów, wymianie części itp. Prace te w sposób oczywisty dotyczą koparki wielonaczyniowej urabiającej węgiel lub zdejmującej nadkład, jednakże zauważyć należy, iż wszystkie te prace są pracami polegają na bieżącej naprawie maszyn, które są wykonywane w przodku podczas pracy maszyny. Wnioskodawca pracował na tzw. oddziale (...) czyli oddziale mechanicznym zajmującym się bieżącą naprawą i konserwacją maszyn podstawowych. Wnioskodawca cały czas wykonywał pracę, gdy maszyna była w ruchu, w związku z czym, prace te były wykonywane przez wnioskodawcę bezpośrednio w przodku wydobywczym. W okresie od 2002 roku skarżący wykonywał bieżące remonty także zwałowarek, które jednak znajdowały się w różnej odległości od koparek w zależności od systemu pracy mogła to być od około 400 m do 3 km, co nie może świadczyć o wykonywaniu pracy bezpośrednio w przodku jeżeli skarżący mógł być od niego pracować nawet w odległości do 3 km. Potwierdzają to zeznania świadków, m.in. T. G., który zeznał, że zwałowarka znajduje się w różnej odległości od koparki i mogła to być duża odległość jeżeli było zwałowisko zewnętrzne, początkowo 400-500 m, a następnie się zwiększało. Zaś świadek J. W. zeznał, że zwałowarka znajduje się w odległości od koparki w zależności od systemu pracy i może to być 500 m – 3 km. W tej sytuacji, w ocenie Sądu, można uznać, iż wnioskodawca wykonywał prace, o których mowa w art. 50d ust. 1 ustawy, tj. czynności mechaniczne polegające na montażu, likwidacji czy transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących czy transportujących w przodku w okresie od 1 lipca 1985 roku do 31 grudnia 2001 roku, do momentu bieżących remontów jedynie koparek. Natomiast za prace, o których mowa w art. 50d ust.1 ustawy ww. nie można uznać pracy wykonywanej przez wnioskodawcę po 31 grudnia 2001 roku.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd przyjął, że w okresie od dnia 1 stycznia 2002 roku wnioskodawca, jako wykonywał prace nie tylko w miejscu wydobywania kopaliny, ale na w obrębie całej odkrywki, w tym w miejscu zwałowania nadkładu. Należy podnieść, że już tylko wykonywanie przez ubezpieczonego pracy na zwałowisku wyklucza przyjęcie, że jego praca była pracą przodkową, o której mowa w art. 50d ustawy. Pracą przodkową jest bowiem tylko i wyłącznie praca w miejscu pozyskiwania kopaliny, czyli w miejscu pracy koparki wielonaczyniowej. A takiej pracy skarżący nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższe okoliczności wskazują, iż S. S. nie pracował w przodku od 2002 roku . Powyższą okoliczność potwierdził również świadek J. W., wskazując, że poziom wydobywczy i zwałowania znajdują się na innych poziomach (dowód: zeznania świadka J. W. - protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2017 roku od 00:21:25 do 00:22:16).

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, iż wnioskodawca nie udowodnił, aby po 2001 roku wykonywał w pełnym wymiarze prace, które kwalifikowałyby jego pracę do pracy górniczej kwalifikowanej. Prace te w szczególności nie wyczerpywały pojęcia prac przodkowych, jako pozostających w bezpośrednim związku z procesem urabiania i pozyskiwania urobku i nie były również pracami przy likwidacji i transporcie maszyn urabiających i transportujących w przodkach.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż Sąd miał na uwadze, że o uznaniu konkretnej pracy za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym – zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego – decyduje charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika, a nie treść umowy o pracę łączącej go z pracodawcą ani nazwa zajmowanego stanowiska pracy określona w angażach czy zaświadczeniu o wykonywaniu pracy w warunkach szczególnych (por. wyroki SN z dnia 25 marca 1998 roku, II UKN 570/98; z dnia 22 marca 2001 roku, IIUKN 262/00; z dnia 2 czerwca 2010 roku, I UK 25/10; publ. LEX). Nie mają również znaczenia zakładowe wykazy stanowisk, charakterystyka pracy wnioskodawcy oraz protokoły komisji weryfikacyjnej kwalifikujące określone stanowisko. Przepisy normujące nabywanie prawa do emerytury górniczej muszą być bowiem wykładane w sposób ścisły, a dla oceny charakteru pracy górniczej, nie mogą mieć decydującego znaczenia protokoły komisji weryfikacji (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 28 czerwca 2013 roku, IIIAUa 1127/12, LEX).

Nadto należy wskazać, że Sąd odmówił wiary zeznaniom świadka G. B., który wskazał, że do 2007 roku praca oddziału odbywała się wyłącznie przy bieżącej naprawie koparek (dowód: zeznania świadka G. B. - protokół rozprawy z dnia 23 lutego 2017 roku od 00:07:21 do 00:07:25), gdyż z materiału dowodowego w postaci pisma z dnia 6 lutego 2017 roku wystawionego przez pracodawcę wynika, iż w okresie od 1 lipca 1985 do 31 grudnia 2001 roku pracę oddział (...) wykonywał w bieżącym utrzymaniu ruchu koparek nadkładowych, a od 1 stycznia 2002 roku do 14 stycznia 20007 roku na koparkach nadkładowych i zwałowarkach. Potwierdzają to również zeznania świadków J. S. i J. W., a także samego wnioskodawcy.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł w pkt 1 sentencji wyroku, w pkt 2 wyroku orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe o kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik tj. art. 98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w T. na rzecz wnioskodawcy S. S. kwotę 360,00 złotych, na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800).