Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Leszek Matuszewski (spr.)

SSO Ewa Taberska

SSO Dariusz Śliwiński

Protokolant aplikant aplikacji ogólnej W. B.

przy udziale B. M. Prokuratora Prokuratury Rejonowej P. – (...) w P.

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r.

sprawy B. P.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego we Wrześni

z dnia 9 stycznia 2017 r., sygn. akt II K 495/16

1. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok

2. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. J. kwotę 147,60 złotych brutto z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu w postepowaniu odwoławczym

3. Zwalnia skazanego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze

D. Ś. L. E. T.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy we Wrześni, wyrokiem łącznym z dnia 9 stycznia 2017 r., sygn. akt II K 495/16 wydanym w stosunku do B. P. , skazanego prawomocnymi wyrokami w sprawach;

I. Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 24.08.2015 r. w sprawie II K 473/15 za przestępstwo z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 09.03.2015 roku na karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany rozpoczął wykonywać w dniu 04.11.2015 r.;

II. Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i W. w P. z dnia 17.09.2015 r. w sprawie III K 724/15 za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 18.11.2014 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 17.09.2015 r. w sprawie II K 526/15 za przestępstwo z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 29.05.2015 r. na karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 17.09.2015 r. w sprawie II K 499/15 za przestępstwo z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 03.06.2015 r. na karę 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 12.01.2016 r. w sprawie II K 756/15 za przestępstwo z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 28.09.2015 r. na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

VI. wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego we Wrześni z 06.06.2016 r. w sprawie II K 795/15 wszystkie w/w kary jednostkowe pozbawienia wolności zostały połączone i wymierzono skazanemu karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu wykonywania kary ze sprawy II K 473/15 od 04.11.2015 r. i nadal; kara łączna jest aktualnie wykonywana z prognozowanym zakończeniem na 02.11.2020 r.;

VII. Sądu Rejonowego we Wrześni z 29.04.2016 r. w sprawie II K 744/15 za przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnione 30.11.2014 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; kara została wprowadzona do wykonania w prognozowanym okresie 02.11.2020 r. – 02.11.2021 r.

1. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. w związku z art. 85 §1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. orzeczone prawomocnymi wyrokami wobec skazanego B. P. wyżej wymienionymi w punktach:

a) VI – karę łączną 5 pozbawienia wolności

b) VII-karę 1 roku pozbawienia wolności; podlegające wykonaniu połączył i wymierzył mu karę łączną 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności

2. Na podstawie art. 577 k.p.k. zaliczył na poczet wymierzonej skazanemu w pkt 1 wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres aktualnie odbywanej od 4 listopada 2015 roku i nadal, kary łącznej w sprawie II K 795/15;

3. Na podstawie art. 576 §1 k.p.k. wyroki podlegające łączeniu w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym pozostawił odrębnemu wykonaniu.

4. Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze oraz §2, § 4 ust 3, §17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przez adwokata z urzędu zasądził od Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego we Wrześni na rzecz adwokata D. J. kwotę 120,00 złotych wraz z podatkiem od towaru i usług w wysokości 23 tj. łącznie kwotę 147,60 zł tytułem udzielonej skazanemu pomocy prawnej udzielonej skazanemu pomocy prawnej w toku postępowania o wydanie wyroku łącznego

5. W ostatnim punkcie na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 626 §1 k.p.k. oraz art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolniono skazanego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wyłożonych kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obrońca skazanego B. P. , składając apelację. Skarżący zarzucił orzeczeniu rażącą niewspółmierność kary wynikającą z niezastosowania zasady pełnej absorpcji.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1 poprzez wymierzenie podsądnemu kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego B. P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, rozważył całokształt okoliczności mających znaczenie przy wydaniu wyroku łącznego i wydał na tej podstawie słuszne rozstrzygnięcie, uwzględniające wszystkie ustawowe dyrektywy wymiaru kary łącznej.

Sąd odwoławczy w pełni akceptuje, jako sprawiedliwą, karę łączną 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną podsądnemu. Granice sankcji łącznej w niniejszej sprawie przebiegają między 5 lat do 6 lat pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy prawidłowo wykluczył ukształtowanie kary łącznej wedle zasady absorpcji. Zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy ( vide: wyrok SA w Gdańsku w wyrok z 3 I 1997 r., II Aka 321/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 7-8). Z reguły popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest natomiast czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji ( vide: wyrok SA w Warszawie w wyrok z 12 VII 2000 r., II Aka 171/00, OSA 2001, nr 1).

Sąd Rejonowy te czynniki starannie uwzględnił, wymierzając karę łączną pozbawienia wolności w wysokości zbliżonej do sumy wymierzonych kar jednostkowych. Skazany swoim zachowaniem naruszył różne dobra prawne jak: zdrowie, zdrowie publiczne, czy prawidłowość funkcjonowania organów wymiaru sprawiedliwości. Skazany dopuszczał się nich również w różnych przedziałach czasowych (18 listopada 2014 roku, 30.11.2014r, 9 marca 2015 roku, 3 czerwca 2015 roku 29 maja 2015 roku, 28 września 2015 roku). Więź czasowa i sytuacyjna między poszczególnymi przestępstwami, których dopuścił się skazany, nie jest zatem szczególnie ścisła i nie różni się w sposób istotny od więzi między czynami wielu innych skazanych, którzy w danym okresie swojego życia wielokrotnie wchodzili w konflikt z prawem. Naruszenie przez sprawcę określonych dóbr chronionych w różnym czasie i miejscu oraz na szkodę różnych osób stanowi natomiast okoliczność przemawiającą przeciwko zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej pełnej absorpcji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 czerwca 1987 r., sygn. akt IV KR 55/86, OSP 1988/5/111).

Sąd Rejonowy słusznie uwzględnił także opinię o skazanym, obrazującą postępy w jego społecznej readaptacji. Nie jest tak, aby jej treść przemawiała za zastosowaniem wobec podsądnego najkorzystniejszego systemu wymiaru kary. Dotychczasowa postawa skazanego nie wskazuje na żadne spektakularne postępy w zakresie resocjalizacji. B. P. odbywa karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym i nie deklaruje chęci zmiany tego systemu. Skazany mimo stosunkowo młodego wieku jest już osobą 11- krotnie karaną. Co istotne podsądny dopuszczał się kolejnych przestępstw mimo uprzednich skazań. Te okoliczności wskazują, że jest on osobą zdemoralizowaną. Przypisane mu przestępstwa nie stanowią ekscesu, jak chce tego obrońca lecz przejaw jego pogardy wobec porządku prawnego.

To że podsądny prawidłowo funkcjonuje w zakładzie karnym - pracuje jako osoba roznosząca posiłki i ma aktualnie krytyczny stosunek do popełnianych przestępstw- nie może przeważyć na szali wskazanych okoliczności obciążających.

Z tych powodów kara łączna 5 i 10 miesięcy pozbawienia wolności lat pozbawienia wolności jawi się jako sprawiedliwa.

Także pozostałe rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego odpowiadały prawu i jako takie zostały zaakceptowane przez Sąd I instancji.

Sąd odwoławczy na podstawie art.623 k.p.k.,, art. 626 k.p.k. z uwagi na trudną sytuację skazanego, zwolnił go od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania.

Sąd II instancji na podstawie § 17 ust.5 § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa zasądził na rzecz adwokata D. J. kwotę 147,60 z VAT tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego w postępowaniu odwoławczym.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy:

1. Utrzymał w mocy zaskarżony wyrok,

2. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata D. J. kwotę 147,60 zł ( brutto) tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego w postępowaniu odwoławczym,

3. zwolnił skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania.

SSO Dariusz Śliwiński SSO Leszek Matuszewski SSO Ewa Taberska

IV Ka 270/17

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE