Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie – Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Natalia Dąbrowska

Protokolant: sekr. sąd. Natalia Kempa

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2017 roku na posiedzeniu

sprawy B. G. , syna T. i E. z domu K., urodzonego (...) w W.

na skutek wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia:

1.  na podstawie art. 572 kpk umorzyć postępowanie o wydanie wobec skazanego B. G. wyroku łącznego;

2.  na podstawie art. 632 pkt 2 kpk i art. 626 § 1 kpk kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Skazany B. G. skierował do Sądu wniosek o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary jednostkowe z wyroków skazujących w sprawach II K 42/16 i II K 73/16.

Działając na podstawie art. 570 kpk z urzędu, Sąd ustalił w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, że B. G. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 18 czerwca 1999 roku, w sprawie II K 58/99 za występek z art. 279§1 kk popełniony w okresie od 30 grudnia 1998 r. do 7 stycznia 1999 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za występek z art. 278§1 kk popełniony w okresie od 14 do 29 grudnia 1998 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

gdzie następnie kary jednostkowe połączono i wymierzono karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby,

której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 10 lutego 2000 r. sygn. akt II Ko 49/00,

2.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 29 grudnia 2000 roku, w sprawie II K 238/00, za występki z art. 200§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 91§1 kk, popełnione w okresie od 03 kwietnia 1994 r. do 1995 r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności pozbawienia,

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie II K 101/01, połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami z punktu 1 i 2 wymierzając skazanemu karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres 15-16 lutego 1999 r., jako dwa dni pozbawienia wolności, którą to karę wykonał w całości w okresach od 15.02.1999r. do 16.02.1999r., od 05.05.2000r. do 17.07.2000r., od09.11.200r. do 26.09.2001r. i od 27.02.2004r. do 15.04.2004r.

3.  nakazowym Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 05 marca 2001 roku, w sprawie II K 60/01, za występek z art. 242 § 3 kk, popełniony w okresie od 21.10.2000 r. do 09.11.2000r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 20 godzin miesięcznie;

4.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 11 października 2004 roku, w sprawie VI K 346/04, za występek z art. 244 kk popełniony w dniu 31.08.2004 r. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 20 godzin miesięcznie i dozór kuratora, którą wykonał 25.11.2005r.

5.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 30 października 2006 r., w sprawie VI K 274/06 za występek z art. 244 kk popełniony w dniu 16 sierpnia 2006 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby,

której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 grudnia 2007 r. sygn. akt VI Ko 821/07, którą to karę odbył w całości w dniach od 25.03.2008r. do 25.09.2008r.;

6.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 25 czerwca 2007 r., w sprawie VI K 184/07 za występek z art. 178a§2 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk popełniony w dniu 06 kwietnia 2007 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, zakaz prowadzenia rowerów oraz wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, którą to karę odbył w całości w dniach od 25.09.2008r. do 31.10.2008r.

7.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 11 marca 2009 r., w sprawie II K 5/09 za występek z art. 244 kk popełniony w dniu 28 listopada 2008 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby,

której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 29 października 2009 r. sygn. akt II Ko 1179/09 i którą to karę odbył w całości w okresie od 13.03.2010 r. do 09.09.2010 r. z zaliczeniem okresu od dnia 14.12.2009 r. do 18.12.2009r.;

8.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 21 sierpnia 2009 r., w sprawie II K 204/09 za występek z art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 15 marca 2009 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

9.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 21 sierpnia 2009 r., w sprawie II K 317/09 za występek z art. 209§1 kk popełniony w okresie od 1 grudnia 2008 r. do 3 czerwca 2009 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby, dozór kuratora, zobowiązanie do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej i wykonywania obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich dzieci, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 11.02.2010 r. sygn. akt II Ko 71/10,

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 02 kwietnia 2010 r. w sprawie II K 567/09, połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami z punktu 8 i 9 wymierzając skazanemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 09.09.2010r. do 03.03.2011r.;

10.  zaocznym Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 września 2012 r., w sprawie II K 348/12 za występek z art. 244 kk popełniony w dniu 28 czerwca 2012 r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności

11.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 19 października 2012 r., w sprawie II K 408/12 za występek z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 23 lipca 2012 r. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 20 godzin miesięcznie,

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 29 maja 2013 r., w sprawie VII K 103/13, połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami z punktu 10 i 11 wymierzając skazanemu karę łączną karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której odbywanie zakończył 10.05.2014 r.

12.  Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 06 grudnia 2013 r., w sprawie VII K 467/13 za występek z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 22 lipca 2013 r. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, którą wykonywał od dnia 13.08.2014 r. do dnia 10.06.2015 r.;

13.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 26 kwietnia 2016 r., w sprawie II K 42/16 za występek z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 09 stycznia 2016 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 08.06.2016 r. do 05.12.2016 r.;

14.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 09 maja 2016 r., w sprawie II K 73/16 za występek z art. 279 § 1 kk, popełniony w dniu 11 lutego 2016 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której odbywanie rozpoczął od dnia 05.12.2016 r. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie kwoty 350 zł na rzecz pokrzywdzonego.

Dowody: karta karna – k. 5-6,

Wyroki Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydziała Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie – k. 8-9, 10,

Wyroki Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie – k. 11, 12

Opinia o skazanym – k. 17

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Z uwagi na daty wydania wyroków w sprawach B. G. na wstępie należało ustalić jaki porządek prawny winien być uwzględniany przy ocenie warunków do wydania wobec skazanego wyroku łącznego.

Wyroki w sprawach wymienionych w pkt 1 - 12 wydane zostały pod rządami kodeksu karnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 roku. Natomiast wyroki Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie w sprawach II K 42/16 i II K 73/16 zostały wydane po wejściu w życie z dniem 1 lipca 2015 roku ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku, poz. 396).

Zaistnienie takiej sytuacji, obligowało Sąd do analizy przepisów intertemporalnych. I tak art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw stanowi, że przepisów znowelizowanego rozdziału IX kodeksu karnego nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tj. 1 lipca 2015 roku) chyba, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie tej ustawy.

Z powyższego wynika, że w sytuacji, gdy wszystkie przestępstwa zostały popełnione przed 1 lipca 2015 roku oraz przed tą datą orzeczono prawomocnie kary za te przestępstwa, wyłączone jest stosowanie Kodeksu karnego w nowym brzmieniu. W wypadkach zaś popełnienia czynu w poprzednim stanie prawnym, a skazania po nowelizacji, do orzekania kary łącznej znajdzie zastosowanie reguła art. 4 § 1 kk. Oznacza to, że Sąd ustalając, że doszło do zbiegu przestępstw, będzie musiał ocenić, którą ustawę zastosować w zakresie ewentualnego orzeczenia kary łącznej, kierując się kryterium ustawy względniejszej (por. Nowelizacja prawa karnego 2015. Komentarz pod red. W. Wróbla, Krakowski Instytut Prawa Karnego Fundacja 2015, s. 912 - 915).

Przenosząc to na grunt sprawy B. G., stwierdzić należy, że sąd dokonywał oceny z punktu widzenia sytuacji prawnej B. G. i uregulowań dotyczących kary łącznej w brzmieniu do 30 czerwca 2015 roku i w brzmieniu od 1 lipca 2015 roku.

Zważyć należy, że stosowanie kryterium „ustawy względniejszej” w rozumieniu art. 4 § 1 kk polega na porównaniu konsekwencji, jakie hipotetycznie zostałyby orzeczone na gruncie jednej i drugiej ustawy, przy stosowaniu wszystkich jej regulacji. Ustawą względniejszą jest bowiem ta ustawa, która przewiduje łagodniejsze konsekwencje w konkretnym przypadku. Podkreślenia nadto wymaga, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, że art. 4 § 1 kk w zakresie orzekania kary łącznej obejmuje wszelkie zmiany ustawodawcze, jakie nastąpiły pomiędzy czasem popełnienia przestępstwa a czasem wydawania rozstrzygnięcia o karze łącznej (por. Nowelizacja prawa karnego 2015. Komentarz pod red. W. Wróbla, Krakowski Instytut Prawa Karnego Fundacja 2015, s. 912 - 915). Stosując w prawidłowy sposób art. 4 § 1 kk w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, sąd winien rozważyć „względność” ustaw przy porównaniu stanu normatywnego z daty orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego oraz stanu normatywnego z czasu popełnienia każdego z przestępstw wchodzących w skład zbiegu (por. wyrok Sądu Najwyższego dnia 9 stycznia 2015 roku w sprawie IV KK 224/14, KZS 2015/4/18).

Stwierdzenia wymaga, że – w oparciu o przepisy obowiązujące przed 1 lipca 2015 roku – Sąd wydaje wyrok łączny, jeżeli zachodzą warunki pozwalające na orzeczenie kary łącznej określone w art. 85 kk, a dodatkowo osoba została skazana co najmniej dwoma prawomocnymi wyrokami (art. 569 § 1 kpk).

Oznacza to, że warunki do wydania wyroku łącznego zachodzą wówczas, gdy dwoma lub więcej, prawomocnymi wyrokami, wymierzono wobec tej samej osoby kary tego samego rodzaju lub inne kary, jednak muszą to być kary podlegające łączeniu, za dwa lub więcej przestępstw popełnionych zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Zawarty w art. 85 kk zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który został wydany przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa (uchwała Sądu Najwyższego z 25 lutego 2005r., I KZP 36/04, publ. w OSNKW nr 2, poz. 13 z 2005 roku). Nie ma natomiast znaczenia czy kary wymierzone takimi wyrokami zostały już wykonane, a w razie ich wykonania okres ten podlega zaliczeniu na poczet orzeczonej kary łącznej.

Dokonując analizy pod kątem przepisów obowiązujących od dnia 1 lipca 2015 roku, stwierdzenia wymaga, że zgodnie z art. 85 § 2 kk wprowadzonym do ustawy Kodeks karny ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, podstawą orzeczenia kary łącznej są nie tylko wymierzone, ale podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 kk, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, za które wymierzono kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Oznacza to, że łączeniu, w myśl znowelizowanych przepisów, nie podlegają kary, które już zostały wykonane.

Analizując daty czynów, daty wydania wyroków w sprawie oraz to czy orzeczone nimi kary podlegają wykonaniu, sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do wydania wyroku łącznego i orzeczenia jednej kary łącznej ani na podstawie przepisów obowiązujących przed 01 lipca 2015 roku ani po 01 lipca 2015 roku.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż kary orzeczone wyrokami opisanymi wyżej w punktach od 1-11 zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 29 maja 2013 roku w sprawie VII K 103/13. Wyrokiem tym rozważono wszystkie skazania B. G. do dnia wyrokowania, a kolejne skazania (wyrokami opisanymi wyżej w punktach od 12 – 14) nastąpiły za czyny popełnione po wydaniu wszystkich wyroków jednostkowych (z punktów 1-11), tak więc co do kar orzeczonych tymi wyrokami zachodziła powaga rzeczy osądzonej i dlatego postępowanie należałoby umorzyć, stosując przepisy obowiązujące przed 1 lipca 2015 roku. Z przedstawionego wyżej zestawienia wyroków skazujących wynika, że czyn z wyroku w sprawie o sygn. VII K 467/13 został popełniony po dacie wydania poprzedzającego go wyroku, objętego wyrokiem łącznym w sprawie o sygn. VII K 103/13. Natomiast czyny, których dotyczą wyroki opisane w punkcie 13 i 14 (II K 46/16 i II K 73/16) zostały popełnione po dacie wydania wyroku w sprawie opisanej w punkcie 12 (VII K 467/13). Ponadto należy zauważyć, iż kary orzeczone wyrokami opisanymi powyżej w punktach od 1 do 13 zostały już wykonane zatem, jeżeliby Sąd stosowałby przepisy obowiązujące po 1 lipca 2015 roku nastąpiłoby umorzenie z powodu braku niewykonanych kar, które mogłyby podlegać łączeniu.

Skazany obecnie wykonuje karę w sprawie II K 73/16 i jest to jedyna kara, która pozostała skazanemu do wykonania. Natomiast orzeczenie kary łącznej może nastąpić m.in. po spełnieniu przesłanki popełnienia przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw, za które wymierzone zostały kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Wobec tego, w sytuacji B. G. nie ma warunków do wydania wyroku łącznego.

W konsekwencji niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 572 kpk a kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa stosownie do treści art. 632 pkt 2 kpk.

Mając powyższe względy na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.