Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: Monika Jankowska

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. w Warszawie

sprawy P. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

z udziałem B. B. (1)

na skutek odwołania P. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 10 stycznia 2014 r. numer (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

P. S. (1) w dniu 18 lutego 2014r. złożyła do Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji z dnia 10 stycznia 2014r., nr (...), stwierdzającej, że B. B. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 1 maja 2013r. do dnia
3 grudnia 2013r. Odwołująca zarzuciła zaskarżonej decyzji nieprawidłowe ustalenie, że B. B. (1) na podstawie umowy o pracę z dnia 1 maja 2013r. nie świadczył pracy na rzecz pracodawcy w rozumieniu przepisów prawa pracy, a umowa
o pracę miała charakter pozorny. W związku z tym wniosła o jej zmianę w taki sposób, że B. B. (1) podlegał obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu od dnia 1 maja 2013r. do dnia 3 grudnia 2013r.

W uzasadnieniu odwołania P. S. (1) podniosła, że prawidłowo oceniony materiał dowodowy, a w szczególności oświadczenia o działaniach podejmowanych przez B. B. (1), wykaz czasu pracy oraz korespondencja prowadzona za pośrednictwem poczty elektronicznej, jednoznacznie wskazują, że nie nastąpiło dokonanie pozornej czynności prawnej w postaci zawarcia umowy o pracę wyłącznie dla celów uzyskania korzyści z ubezpieczenia społecznego. Jednocześnie odwołująca wskazała, że postanowiła zainwestować w nową działalność określone środki finansowe. W związku z czym zatrudniła wykwalifikowanego pracownika licząc na dużą stopę zwrotu w zakresie poczynionych nakładów. Pracownik rozpoczął działanie poprzez wizyty osobiste u potencjalnych kontrahentów. Po upływie miesiąca zachorował, pobierając wynagrodzenie. W związku z nieobecnością B. B. (1) odwołująca nie była w stanie finansować składek ZUS obecnego pracownika i zatrudnić kolejnego, gdyż wiązało się to z wydaniem kolejnych środków finansowych, którymi już nie dysponowała. Z uwagi na poniesioną stratę musiała zatem zamknąć działalność, ale takie działanie mieści się w zakresie ryzyka związanego z prowadzeniem na własny rachunek działalności gospodarczej (odwołanie od decyzji ZUS z dnia 10 stycznia 2014r., nr (...) wraz z załącznikami, k. 2-27 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podniósł, że ubezpieczony został zgłoszony w dniu 7 maja 2013r. przez płatnika składek (...) do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych od dnia 1 maja 2013r. z tytułu zawartej umowy o pracę na czas określony od dnia 1 maja 2013r. do dnia 1 maja 2014r., na stanowisku specjalisty ds. szkoleń, z ustalonym wynagrodzeniem w kwocie 9.500,00 zł. Pracownik od dnia 5 czerwca 2013r. stał się niezdolny do pracy z powodu choroby. W toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych płatnik składek nie przedstawił dowodów na okoliczność świadczenia przez B. B. (1) pracy na wskazanym w umowie stanowisku, tj. dokumentów potwierdzających wykonywanie szkoleń, czy też potwierdzających sprzedaż usług szkoleniowo – doradczych z zakresu (...). Jednocześnie organ rentowy wskazał, że nie podważa doświadczenia zawodowego ubezpieczonego, ponieważ zostało ono potwierdzone dokumentami w postaci świadectw pracy. Płatnik składek w czasie nieobecności pracownika nie zatrudnił jednak nikogo na jego miejsce, co zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pozwala na przyjęcie, że pracownik na powyższym stanowisku nie był niezbędny dla firmy.

Dodatkowo w odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podkreślił, że uzyskano od płatnika składek historię rachunku bankowego (...) za okres od dnia 31 maja 2013r. do dnia 14 listopada 2013r., z którego wynika, iż na konto bankowe firmy nie wpływały żadne środki z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Rachunek bankowy był zasilany jedynie własnymi wpłatami z rachunku osobistego P. S. (1) przeznaczonymi na wypłatę wynagrodzenia dla ubezpieczonego oraz na opłacenie należnych składek wobec organu rentowego i podatku do Urzędu Skarbowego. W ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zatrudnienie pracownika od dnia 1 maja 2013r. z wynagrodzeniem w kwocie 9.500,00 zł przez płatnika jest również nieuzasadnione ze względów ekonomicznych w sytuacji gdy płatnik składek, który sam rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej od dnia 1 maja 2013r. na początku generuje nieproporcjonalnie duże koszty związane z jej rozwojem. Wraz z odwołaniem pełnomocnik skarżącej dołączył nowe dowody na potwierdzenie świadczenia pracy przez ubezpieczonego, które nie były znane organowi rentowemu na dzień wydania zaskarżonej decyzji, tj. kserokopie pism od (...), M. P., M. C. oraz A. D.. W ocenie organu rentowego w/w dowody na potwierdzenie odbytych spotkań z udziałem ubezpieczonego w sprawie usług z zakresu szkoleń sprzedażowych i visual merchandisingu nie są wiarygodne. Co więcej, wątpliwości Zakładu Ubezpieczeń Społecznych budzi fakt kierowania ofert oraz odbytych spotkań przez ubezpieczonego ze świadkami, gdy ich działalność gospodarcza nie jest związana z działalnością handlową (odpowiedź ZUS na odwołanie z dnia 20 marca 2014r., k. 29-31 a.s.).

Zainteresowany B. B. (1) przyłączył się do stanowiska odwołującej (protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015r., k. 115-116 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. B. (1) ur. (...), ukończył policealną Szkołę (...) we W. pod Protektoratem (...) Izby Turystycznej na kierunku: obsługa ruchu turystycznego (cv, k. 8-11 a.s.).

Ubezpieczony był zatrudniony:

- w okresie od dnia 1 lipca 1997r. do dnia 31 marca 1999r. w (...) sp. z o.o. jako kierownik biura, gdzie zajmował się koordynacją sklepów, prowadzeniem raportów finansowych, zamówieniami towarów oraz kontaktami z kontrahentami (cv, k. 8-11 a.s., świadectwo pracy, k. 18-19 a.s.);

- w okresie od dnia 1 lipca 2003r. do dnia 29 lutego 2004r. w (...) sp. z o.o. w W. na stanowisku sprzedawcy (świadectwo pracy, a.r., k. 22 a.s.);

- w okresie od dnia 8 marca 2004r. do dnia 31 maja 2008r. w (...)
(...) sp. z o.o. w W., gdzie w okresie od dnia 8 marca 2004r. do dnia 7 czerwca 2004r. wykonywał pracę sprzedawcy, a następnie w okresie od dnia 8 czerwca 2004r. do dnia 31 maja 2008r. dekoratora. W czasie zatrudnienia w w/w zakładzie pracy korzystał ze zwolnień lekarskich w okresach: od dnia 16 sierpnia 2004r. do dnia 20 sierpnia 2004r., 31 sierpnia 2004r., 25 marca 2005r., od dnia 19 kwietnia 2005r. do dnia 25 kwietnia 2005r., od dnia 10 października 2005r. do dnia 19 października 2005r., od dnia 3 stycznia 2006r. do dnia 20 stycznia 2006r., od dnia 4 października 2006r. do dnia 6 października 2006r., od dnia 12 lutego 2007r. do dnia 18 lutego 2007r., od dnia 8 czerwca 2007r. do dnia 10 czerwca 2007r., od dnia 26 września 2007r. do dnia 2 listopada 2007r., od dnia 26 stycznia 2008r. do dnia 27 stycznia 2008r., od dnia 11 lutego 2008r. do dnia 12 marca 2008r. oraz od dnia 13 marca 2008r. do dnia 31 maja 2008r. (świadectwo pracy, a.r., k. 20-21 a.s., zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s.);

- w okresie od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 30 stycznia 2010r. w (...) jako kierownik biura (cv, k. 8-11 a.s.);

- w okresie od dnia 8 kwietnia 2010r. do dnia 9 czerwca 2012r. w (...) sp. z o.o.
w Ł. na stanowisku visual merchandiser regionalny, gdzie w okresach: 4 czerwca 2010r., od dnia 4 października 2010r. do dnia 22 października 2010r., od dnia 28 grudnia 2010r. do dnia 5 stycznia 2011r., od dnia 22 lutego 2011r. do dnia 25 lutego 2011r., od dnia 3 sierpnia 2011r. do dnia 5 sierpnia 2011r., od dnia 21 października 2011r. do dnia 28 października 2011r., od dnia 9 stycznia 2012r. do dnia 18 stycznia 2012r., od dnia 16 lutego 2012r. do dnia 27 kwietnia 2012r. oraz od dnia 30 kwietnia 2012r. do dnia 8 czerwca 2012r. korzystał ze zwolnień lekarskich (świadectwo pracy, a.r., k. 16-17 a.s.);

- w okresie od dnia 10 czerwca 2012r. do dnia 31 marca 2013r. w (...) Bank S.A. jako opiekun klienta (cv, k. 8-11 a.s., zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s.).

Od 2007r. B. B. (1) leczy się u lekarza psychiatry z powodu depresji, jego zwolnienia lekarskie w tym okresie spowodowane były w/w schorzeniem ( zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s.).

P. S. (1), w związku z posiadanym doświadczeniem, podjęła decyzję o założeniu działalności gospodarczej, której głównym przedmiotem miał być visual merchandising, tj. aranżacja przestrzeni handlowej, szkolenia sprzedażowe. Poszukiwanie pracownika rozpoczęła wśród znajomych z branży modowej, gdyż potrzebowała osoby z dużym doświadczeniem w visual merchandisingu, ze znajomością rynku oraz panujących w nim zasad. Od 2010r. znała B. B. (1), który pracował w (...) sp. z o.o. w Ł. jako regionalny visual merchandiser i posiadał wymagane kwalifikacje i praktykę w tym zakresie. Jednocześnie ubezpieczony zapewniał P. S. (1), że posiada szereg kontaktów, które mogą pomóc w rozwinięciu działalności gospodarczej o takim profilu. Podczas rozmowy z P. S. (1) dotyczącej współpracy, jej warunków, zakresu obowiązków ubezpieczony zaproponował wynagrodzenie w wysokości 9.500,00 zł miesięcznie. Wysoka kwota wynagrodzenia miała stanowić zachętę do znalezienia bazy klientów oraz zaplecza do szkoleń (zeznania świadka P. S. (2), k. 83-84 a.s., zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s., zeznania P. S. (1), k. 118-121 a.s.).

B. B. (1) przed podpisaniem umowy o pracę wykazywał się pełnym zaangażowaniem, gdyż prowadził w dniach: 18-19 marca 2013r., 4 kwietnia 2013r., 17 kwietnia 2013r. oraz 19 kwietnia 2013r. korespondencję e-mailową dotyczącą stworzenia strony internetowej firmy płatnika składek, jak i pozycjonowania jej w Internecie (korespondencja e-mailowa, a.r., k. 11-15 a.s., zeznania świadka P. S. (2), k. 83-84 a.s.).

P. S. (1) (NIP: (...)) od dnia 1 maja 2013r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą (...) z siedzibą przy ul. (...) w M., zajmującej się między innymi wspomaganiem edukacji ((...)), sprzedażą detaliczną odzieży prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach ((...)), sprzedażą detaliczną prowadzoną w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych ((...)), sprzedażą detaliczną kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach ((...)) oraz stosunkami międzyludzkimi (public relations) i komunikacją ((...)). Obecnie prowadzona przez nią działalność gospodarcza posiada status: zawieszony (wpis w Centralnej Ewidencji i Informacji
Działalności Gospodarczej RP, a.r.).

W dniu 1 maja 2013r. w W. B. B. (1) zawarł z P. S. (1) prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) umowę o pracę na czas określony od dnia 1 maja 2013r. do dnia 1 maja 2014r., na stanowisku starszego specjalisty ds. szkoleń, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem w wysokości 9.500,00 zł brutto miesięcznie (umowa o pracę z dnia 1 maja 2013r., a.r.). Jej zawarcie poprzedzone zostało przeprowadzonym w dniu 30 kwietnia 2013r. szkoleniem wstępnym w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, jak i instruktażem stanowiskowym na stanowisku pracy starszego specjalisty ds. szkoleń (karta szkolenia wstępnego w dziedzinie bhp, a.r.). Jednocześnie ubezpieczony w dniu 30 kwietnia 2013r. otrzymał zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do podjęcia i wykonywania pracy na stanowisku wskazanym w umowie o pracę (zaświadczenie lekarskie z dnia 30 kwietnia 2013r., a.r.).

W dniu 7 maja 2013r. B. B. (1) został zgłoszony przez płatnika składek (...) do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych od dnia 1 maja 2013r. ( okoliczność bezsporna).

Pracodawca prowadził ewidencję czasu pracy, z której wynika 8-godzinny czas pracy ubezpieczonego, tj. od godz. 8:00 do 16:00 bądź od godz. 9:00 do 17:00 (ewidencja czasu pracy, maj/czerwiec, a.r.). Wynagrodzenie wypłacane było przelewem na konto bankowe wskazane przez B. B. (1) i pochodziło z oszczędności należących do płatnika składek oraz P. S. (2) (lista transakcji za okres od dnia 1 maja 2013r. do dnia
24 listopada 2013r., wyciąg z rachunku bankowego a.r., zeznania P. S. (1),
k. 118-121 a.s.). Biuro rachunkowe (...) w W. sporządzało na rzecz P. S. (1) - (...) listy płac, na których widnieje podpis ubezpieczonego potwierdzający otrzymanie tego dokumentu (podstawowa lista płac nr (...), a.r.). Miejsce pracy ubezpieczonego nie było ograniczone terenowo, B. B. (1) miał pracować wraz z P. S. (1) m.in. w siedzibie firmy, tj. w domu należącym do płatnika składek, jak i w terenie. W trakcie trwania umowy B. B. (1) wspólnie z P. S. (1) odwiedzili centrum handlowe (...), gdzie udali się celem pozyskania klientów (zeznania świadka P. S. (2),
k. 83-84 a.s., zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s.).

Do zakresu obowiązków ubezpieczonego na stanowisku starszego specjalisty ds. szkoleń miała należeć:

- aktywna sprzedaż usług szkoleniowo – doradczych z zakresu (...) oraz sprzedaży;

- organizacja projektów szkoleniowych – doradczych z zakresu (...) oraz sprzedaży;

- ścisła współpraca z klientami po zakończeniu procesów szkoleniowych;

- opracowanie materiałów szkoleniowych z zakresu (...);

- organizacja szkolenia (wynajem sal, catering, dojazd, ewentualnie życzenia firmy zamawiającej szkolenie);

- przeprowadzenie szkoleń w miejscach wcześniej ustalonych z pracodawcą;

- nawiązanie współpracy ze sklepami odzieżowymi i wypożyczanie ubrań niezbędnych do przeprowadzania szkoleń;

- reprezentowanie firmy na konferencjach, spotkaniach branżowych;

- odpowiedzialność za powierzone sprawy organizacyjno – administracyjne;

- raportowanie wyników do bezpośredniego przełożonego (zakres czynności pracownika z dnia 1 maja 2013r., a.r. zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s.).

Strony zawartej umowy o pracę założyły, że ubezpieczony początkowo stworzy bazę klientów, a następnie sukcesywnie rozpocznie plan realizacji poprzez odbywanie spotkań
z potencjalnymi kontrahentami zainteresowanymi usługą (...). Działania te miały mu zająć około 1,5 miesiąca czasu. Od dnia 5 czerwca 2013r. B. B. (1) stał się jednak niezdolny do pracy z powodu choroby. W czasie jego nieobecności P. S. (1) nie zatrudniła pracownika, gdyż nie dysponowała środkami finansowymi. Jednocześnie podjęła pracę na etacie (zeznania świadka P. S. (2), k. 83-84 a.s.) oraz zawiesiła działalność gospodarczą z uwagi na brak przychodów z działalności . Po powrocie do pracy w grudniu 2013r. B. B. (1) otrzymał rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron ( zeznania B. B. (1), k. 116-118 a.s., zeznania P. S. (1), k. 118-121 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych pismem z dnia 13 listopada 2013r., znak: (...), zawiadomił B. B. (1) oraz P. S. (1) o wszczęciu postępowania wyjaśniającego w sprawie podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz podstawy wymiaru składek B. B. (1) jako pracownika. Jednocześnie poproszono strony o złożenie wyjaśnień na okoliczność świadczenia pracy przez ubezpieczonego oraz o przekazanie materialnych dowodów potwierdzających wykonywanie pracy przez w/w (zawiadomienie ZUS, a.r.). Płatnik składek dostarczył do organu rentowego ofertę realizacji szkolenia z zakresu sprzedaży oraz (...), w której umieszczono imię i nazwisko P. S. (1) ((...)) jednakże bez oznaczenia autora tego dokumentu (oferta realizacji szkolenia z zakresu sprzedaży oraz (...), a.r.). Natomiast B. B. (1) przedłożył oświadczenia od firmy (...), (...), M. P. oraz M. C. potwierdzające przeprowadzenie szkoleń ze sprzedaży oraz podstaw (...), które jednak nie zostały sporządzone przez w/w podmioty (oświadczenie, k. 23-27 a.s., zeznania świadka M. P., k. 82 a.s., zeznania świadka M. C., k. 82-83 a.s.)

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ rentowy na podstawie art. 83 ust. 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a i b, art. 6 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 38 pkt 2, art. 48b ustawy
z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.) w powiązaniu z art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r., Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz art. 22, art. 300 ustawy z dnia
26 czerwca 1974r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), wydał w dniu
10 stycznia 2014r. decyzję nr (...), w której stwierdził, że B. B. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 1 maja 2013r. do dnia 3 grudnia 2013r. W uzasadnieniu decyzji, organ rentowy wskazał, że w toku postępowania zarówno płatnik składek, jak i ubezpieczony nie przedstawili żadnych dokumentów mogących potwierdzić faktyczne wykonywanie pracy. Natomiast ustalone okoliczności, według organu rentowego, wskazują, że dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych miało na celu wyłącznie uzyskanie prawa do wypłaty świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych, a nie faktycznie wykonywanie zatrudnienia. Dodatkowo zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, umowa o pracę została zawarta dla pozoru w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p., a celem było uzyskanie wysokich świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych kosztem ogółu ubezpieczonych (decyzja ZUS z dnia 10 stycznia 2014r., nr (...), a.r.). Odwołanie od powyższej decyzji złożyła P. S. (1) (odwołanie od decyzji ZUS z dnia
10 stycznia 2014r., nr (...) wraz z załącznikami, k. 2-27 a.s.).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów oraz częściowo w oparciu o zeznania złożone przez odwołującą P. S. (1), zainteresowanego B. B. (1) i świadków P. S. (2), M. P. oraz M. C..

Powołane przez Sąd dowody z dokumentów, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, w znaczącej części były wiarygodne, korespondowały ze sobą oraz z osobowymi źródłami dowodowymi i tworzyły spójny stan faktyczny. Co istotne, strony, w tym organ rentowy, nie kwestionowały ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z tych dokumentów, należało uznać za wiarygodne i ustalić na ich podstawie stan faktyczny. Dokumentami, które nie zostały ocenione jako wiarygodne co do okoliczności faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczonego, były oświadczenia, jakie do odwołania dołączyła P. S. (1). Odnośnie dwóch z tych oświadczeń, osoby, których podpisy tam widniały – M. P. i M. C. - wprost potwierdziły, że nie sporządziły i nie podpisały takich dokumentów, a ponadto nie znają B. B. (1). Dwa pozostałe oświadczenia pochodzące od A. D. oraz od (...) także nie zostały ocenione jako wiarygodne, ponieważ zostały sporządzone według podobnego schematu jak dwa poprzednio omówione oświadczenia, a zatem najprawdopodobniej przez tą samą osobę. Ponadto oświadczenie od (...) nie zawiera czytelnego podpisu i czytelnej pieczątki tak, że trudno stwierdzić kto je podpisał. Z kolei oświadczenie, na którym widnieje podpis A. D. rzekomo pochodzi od osoby, która z branżą (...) nie ma nic wspólnego, bo prowadzi działalność w zakresie usług finansowych.

Kolejnym dokumentem, którego wiarygodność Sąd zakwestionował były listy obecności. Kwestionowanie dotyczyło jednak nie tyle prawdziwości złożonych na nich podpisów, ale tego, że podpisy te nie potwierdzają faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczonego, a wynika to z okoliczności, o których będzie mowa niżej.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadków M. P. oraz M. C.. Były one swobodne, konkretne, spontaniczne i niesprzeczne między sobą. Jednocześnie – co należy podkreślić - świadkowie są osobami obcymi dla stron i z nimi nieskonfliktowanymi, co więcej nie związanymi handlowo. Na powyższe wskazuje rodzaj prowadzonej działalności, tj. działalność wspomagająca usługi finansowe,
z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych w przypadku M. P., prowadzona w P. oraz działalność pozostałych pozaszkolnych form edukacji w przypadku M. C., prowadzącej działalność gospodarczą z siedzibą w W..

Świadek P. S. (2) zeznawał na okoliczność wykonywania przez B. B. (1) pracy na rzecz P. S. (1), rzeczywistej woli stron oraz podlegania B. B. (1) kontroli pracodawcy. Sąd ocenił jego zeznania jako wiarygodne w znaczącej części, o tyle ile znajdują potwierdzenie w innych dowodach. Wynika to z tego, że świadek jest spokrewniony z P. S. (1) i choć ten fakt sam w sobie nie może dyskredytować dowodu z zeznań świadka, to jednak w przedmiotowej sprawie ma istotne znaczenie. Dodatkowo, P. S. (2) – jak sam wskazywał – nie brał udziału w spotkaniach P. S. (1) i ubezpieczonego, zatem nie mógł mieć żadnej wiedzy na temat tego, jak wyglądała współpraca stron i w tej części jego wiedza odnośnie świadczenia pracy przez B. B. (1) nie może być oceniona jako wiarygodna.

Przechodząc do oceny zeznań stron na okoliczność łączącej strony umowy, czasu jej trwania oraz rodzaju czynności realizowanych przez B. B. (1) wskazać należy, że istnieją pomiędzy zeznaniami pewne rozbieżności, o czym szczegółowo będzie mowa w dalszej części. Dotyczą one rodzaju czynności realizowanych przed, jak i w trakcie trwania umowy o pracę, dowodów potwierdzających faktyczne wykonywanie pracy, jak i liczby i godzin pracy. P. S. (1) zeznała, że nie kontrolowała czasu pracy B. B. (1) poza spotkaniami w jej domu, gdyż jego głównym zadaniem była realizacja zamierzonego celu, tj. pozyskiwanie klientów (...). Natomiast zainteresowany podał, że obowiązki miał realizować na terenie całej Polski, a czas pracy miał być nieokreślony. W siedzibie firmy przygotowywane były pokazy, slajdy, strony w Internecie, jak i materiały dotyczące szkoleń sprzedażowym oraz (...). Strony nie przedstawiły jednak wymiernych rezultatów swojej współpracy ograniczając się do przedłożenia dokumentu w postaci „oferty realizacji szkolenia z zakresu sprzedaży oraz (...)”. Odnosząc się do oceny tego dokumentu wskazać należy, że w/w oferta nie zawiera informacji, iż została sporządzona przez B. B. (1), gdyż w treści widnieje imię i nazwisko odwołującej wraz ze wskazaniem adresu strony internetowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie P. S. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 10 stycznia 2014r., nr (...), jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Kwestią sporną, wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu było to, czy B. B. (1) realizował umowę o pracę, jaką zawarł z P. S. (1) prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...), gdyż od tego uzależnione jest objęcie ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym, wypadkowym
i chorobowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 1442; zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. W myśl art. 13 pkt 1 ustawy następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Definicję pracownika zawiera art. 2 kodeksu pracy. Wskazuje on, że pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powołanym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tego stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę. O zakwalifikowaniu zatrudnienia jako czynności pracowniczych rozstrzygają każdorazowo przepisy charakteryzujące stosunek pracy. W ich świetle wymagane jest więc stwierdzenie, czy praca wykonywana przez pracownika na rzecz pracodawcy była dostosowana do charakteru stosunku pracy, czyli polegała na wykonywaniu pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem (art. 22 § 1 k.p.).

W rozważanym przypadku strony zawarły umowę o pracę na piśmie i nastąpiło zgłoszenie pracownika do ubezpieczeń społecznych, lecz przesłankę nawiązania stosunku ubezpieczenia oraz wynikające z tego stosunku prawo do świadczeń stanowi nie samo zawarcie umowy o pracę, lecz zatrudnienie, a więc faktyczne wykonywanie pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2010r., sygn. akt I UK 74/10). To ono bowiem, a nie samo zawarcie umowy w ramach stosunku pracy, zgodnie z ustawą z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz. U. z 2013r., poz. 1440, ze zm.) oraz ustawą z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( t.j.: Dz. U. z 2013r. poz. 1442; ze zm.), uprawnia do świadczeń przewidzianych we wskazanych przepisach (m.in. do świadczeń chorobowych, świadczeń emerytalno- rentowych).

Należy wskazać, że przepis art. 22 § 1 k.p. nie stwarza prawnego domniemania zawarcia umowy o pracę, a zatrudnienie nie musi mieć charakteru pracowniczego. Praca – rozumiana szeroko jako wszelkiego rodzaju działalność ludzka - może być świadczona także na podstawie umów cywilnoprawnych i to także należy mieć na uwadze przy rozstrzyganiu kwestii podlegania ubezpieczeniom społecznym.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy wskazywał, że brak jest dowodów potwierdzających faktyczne świadczenie pracy przez B. B. (1), a zawarta umowa jest nieważna. Sąd podziela takie stanowisko z kilku przyczyn.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, by B. B. (1) realizował czynności wynikające
z zawartej umowy o pracę na stanowisku starszego specjalisty ds. szkoleń. Co prawda, podjął czynności zmierzające do stworzenia strony internetowej firmy (...) oraz jej pozycjonowania w internecie, gdyż kontaktował się za pośrednictwem wiadomości e-mail
z wykonawcami. Jednakże czynności te realizowane były przed zawarciem umowy i nie były związane ze stanowiskiem, które następnie od dnia 1 maja 2013r. objął B. B. (1). Z zakresu czynności jakie zostały powierzone zainteresowanemu i jakie zostały sformułowane na piśmie wynika, że ubezpieczony otrzymał m.in. obowiązki związane z aktywną sprzedażą usług szkoleniowo – doradczych z zakresu (...) oraz organizacji projektów szkoleniowo – doradczych w tym zakresie. Zakres obowiązków na stanowisku starszego specjalisty ds. szkoleń nie obejmował zaś stworzenia strony internetowej i jej pozycjonowania w sieci. To, że takie obowiązki też miały być powierzone B. B. (1), strony podniosły dopiero podczas przesłuchania i w tym zakresie ich zeznania nie zasługują na uwzględnienie.

Jeśli chodzi z kolei o okres po 1 maja 2013r., to zdaniem Sądu – poza tym, co zeznały same strony - brak jest dowodów potwierdzających faktyczną realizację obowiązków przez B. B. (1). Co prawda odwołująca przedstawiła w toku postępowania dokument w postaci „oferty realizacji szkolenia z zakresu sprzedaży oraz (...)”, jednakże w/w oferta nie zawiera informacji, iż została sporządzona przez B. B. (1). W jej treści widnieje imię i nazwisko odwołującej wraz ze wskazaniem adresu strony internetowej. Ponadto, z treści tego dokumentu nie wynika, kiedy został sporządzony, a zatem mogło to nastąpić przed zawarciem umowy o pracę bądź po tym fakcie. Dodatkowo należy wskazać, że nawet, gdyby oferta została sporządzona przez ubezpieczonego, to w żadnym razie nie świadczy to o istnieniu stosunku pracy. Treść oferty bazująca na pewnych ogólnych informacjach, nie jest raczej dokumentem, którego stworzenie zajęło ubezpieczonemu – pracownikowi bardzo doświadczonemu – znaczną ilość czasu, a wręcz przeciwnie. Ubezpieczony zapewne byłby w stanie dokonać tego w ciągu kilku godzin, zatem nawet, jeśli ją przygotował, to i tak nie można przyjąć, by realizował umowę o pracę w sposób i w czasie wynikającym z jej treści.

Jeśli chodzi o przedstawione dowody w postaci oświadczeń od firmy (...), (...), M. P. oraz M. C., to nie są wiarygodne, o czym wspomniano wcześniej. Odnosząc się zaś do zeznań stron wskazać należy, iż strony wskazywały na spotkania w miejscu zamieszkania P. S. (1), ale w tym zakresie zachodziła rozbieżność. Ubezpieczony wskazywał, że stawiał się tam codziennie, a tego z kolei nie potwierdziła odwołująca. Zeznała, że były dni, kiedy ubezpieczonego nie było u niej w domu z tym, że nie było to więcej jak jeden dzień pod rząd. Z kolei świadek P. S. (2) wskazywał na obecność ubezpieczonego w miejscu zamieszkania jego i ubezpieczonej, w maju 2013r. jeden, dwa razy w tygodniu. Sprzeczność w treści zeznań jest tu więc oczywista i czyni niewiarygodnymi zeznania stron i świadka, a także listy obecności, które rzekomo ubezpieczony miał podpisywać na bieżąco, najpóźniej następnego dnia.

Strony w zeznaniach wskazywały na wspólne wizyty w centrach handlowych. Zdaniem Sądu nawet przyjmując wiarygodność tej części zeznań, wciąż nie ma podstaw, by przyjąć, że B. B. (1) wykonywał umowę o pracę. Tak jak nie dowodzi tego stworzenie „oferty realizacji szkolenia z zakresu sprzedaży oraz vm”, tak nie potwierdzają tego wizyty w centrach handlowych, podczas których odwołująca raczej wprowadzała ubezpieczonego w jego zadania niż ubezpieczony realizował swoje obowiązki. Jeśli chodzi zaś o samodzielne realizowanie zadań przez ubezpieczonego, o czym strony również zeznawały, to zdaniem Sądu nie miało to miejsca. Gdyby było inaczej ubezpieczony nie miałby potrzeby tworzenia fikcyjnych, niewiarygodnych dowodów potwierdzających odbyte wizyty i złożone oferty. Jeśli po 1 maja 2013r. faktycznie doszłoby do spotkań z potencjalnymi klientami, ubezpieczony mógłby przedstawić przynajmniej kilku takich potencjalnych klientów. Tymczasem jego zeznania – pomijając niewiarygodne oświadczenia - nie odwołują się do żadnych szczegółowych danych. Ubezpieczony w zeznaniach nie tylko nie podał danych klientów, których odwiedził - choćby kilku - ale nawet konkretnych centrów handlowych, w których bywał samodzielnie, bez odwołującej. Odwołująca, choć jak twierdziła, ubezpieczony raportował jej, gdzie był i z kim się spotkał, także nie wskazywała żadnych szczegółów. Zeznania stron były więc na dość dużym poziomie ogólności choć wydaje się, iż powinno być inaczej. Zarówno pracownik, jak i jego pracodawca – szczególnie w tak ważnym pierwszym okresie działalności, kiedy należało zdobyć klientów – powinni pamiętać takie elementy, które uwiarygodniłyby złożone zeznania. W przedmiotowej sprawie nie miało to jednak miejsca, a wręcz przeciwnie, te dowody, które miały potwierdzić realizowanie umowy o pracę wskazały na okoliczność przeciwną.

Dodatkowo podkreślić należy, że u źródła każdej umowy o pracę leży przyczyna
w postaci konieczności pozyskania pracownika do wykonywania prac zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej pracodawcy. Pracodawca kieruje się własną potrzebą gospodarczą i przy prawidłowym, ważnym stosunku pracy ta potrzeba jest sprawczym czynnikiem zatrudnienia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie stwierdzono, że przy ocenie pozorności umowy o pracę racjonalność zatrudnienia, potrzeba zatrudnienia pracownika są przesłankami istotnymi dla oceny ważności umowy (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2002r., II UKN 359/99, OSNAPiUS Nr 13, poz. 447, z dnia 17 marca 1997r., II UKN 568/97, OSNAPiUS z 1999r. Nr 5, poz. 18 oraz z dnia 4 lutego 2000r., II UKN 362/99, OSNAPiUS 2001 Nr 13, poz. 449).

W przedmiotowej sprawie strony nie przedstawiły wymiernych rezultatów swojej współpracy ograniczając się do przedłożenia dokumentu w postaci „oferty realizacji szkolenia z zakresu sprzedaży oraz vm”. Podkreślić przy tym należy, że Sąd nie kwestionuje wykształcenia B. B. (1), jak i posiadanego doświadczenia do wykonywania pracy na powierzonym stanowisku pracy, gdyż zostały one potwierdzone dokumentami w postaci świadectw pracy, ale sam fakt realizacji obowiązków i racjonalność zatrudnienia.

Kolejną okolicznością, na którą należy zwrócić uwagę jest uzyskana od płatnika składek historia rachunku bankowego firmy(...) za okres od dnia 31 maja 2013r. do dnia 14 listopada 2013r., z której wynika, iż na konto bankowe firmy nie wypływały żadne środki pieniężne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Rachunek bankowy firmy był zasilany tylko i wyłącznie wpłatami własnymi z rachunku osobistego P. S. (1), tj. z oszczędności należących do niej i jej męża. Wpłaty przeznaczane były na wynagrodzenie dla B. B. (1) oraz na opłacenie należnych składek wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i na rzecz Urzędu Skarbowego. Wątpliwości Sądu budzi fakt, iż płatnik składek rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej z dniem 1 maja 2013r. i tego samego dnia zatrudnił pracownika z wynagrodzeniem w wysokości 9.500 zł brutto. Takie działanie jest nieuzasadnione ze względów ekonomicznych, gdyż każda działalność na początku swojego istnienia generuje nieproporcjonalnie wysokie koszty związane z jej rozwojem. Płatnik składek nie mógł także przewidzieć jakie faktycznie przychody będzie uzyskiwała prowadzona działalność gospodarcza. Doświadczenie życiowe wskazuje, iż istotne jest rozważenie ryzyka związanego z inwestowanym kapitałem oraz zapewnieniem płynności finansowej przedsięwzięcia. Niewątpliwie jest to związane z rozpoznaniem zasobów firmy, a z drugiej strony z rozpoznaniem rynku (klientów i konkurencji w dziedzinie szkoleń sprzedażowych i visual merchandisingu) i pozycji na tym rynku. Takie działanie pozwala wówczas zaplanować konieczne koszty, osiągalne przychody i możliwy do osiągnięcia zysk, a w przedmiotowej sprawie to nie wystąpiło.

Podkreślić także warto, iż B. B. (1) podczas zawierania w dniu 1 maja 2013r. umowy o pracę musiał mieć świadomość swojego stanu zdrowia, gdyż leczył się na depresję i wcześniej wielokrotnie korzystał ze zwolnień lekarskich. Mógł zatem przypuszczać, że i tym razem stan jego zdrowia wykluczy go z życia zawodowego
i uniemożliwi realizację czynności powierzonych w ramach stanowiska starszego specjalisty ds. szkoleń szczególnie, że depresja – jak wskazują rozciągnięte w czasie zwolnienia lekarskie udzielane z tej przyczyny – nie jest chorobą ustępującą w przeciągu kilku czy kilkunastu dni. Epizody depresyjne trwają dłużej i nawracają, a więc zachodzą podstawy, by postawić tezę, że ubezpieczony wiążąc się umową o pracę, przypuszczał, iż rychło może dojść do kolejnej niezdolności do pracy.

Niezwykle istotne w sprawie jest również to w jaki sposób w trakcie nieobecności pracownika spowodowanej zwolnieniem lekarskim zachował się pracodawca. Otóż P. S. (1) nie zatrudniła nikogo na miejsce nieobecnego ubezpieczonego. Sama podjęła pracę zawodową choć – jak zeznawała – miała być również zaangażowana w prowadzenie działalności, a później, kiedy zakończyła współpracę z ubezpieczonym, zawiesiła działalność i do chwili obecnej taki jest jej status. Wprawdzie wyjaśniała powody takiego postępowania, jednak zdaniem Sądu są one niewiarygodne. Odwołująca zakładała stosunkowo szybie osiągnięcie przychodów z działalności i to na poziomie rekompensującym wysokie zarobki ubezpieczonego, a kiedy to się nie powiodło w pierwszych miesiącach działalności, szybko zrezygnowała ze swoich planów. Zdaniem Sądu, założenia odwołującej – jeśli faktycznie takie czyniła – były bardzo optymistyczne, a z drugiej strony ubezpieczona nie wykazała zaangażowania i determinacji w realizacji założonego celu, co może wskazywać na zawarcie pozornej umowy o pracę z B. B. (1), mającej na nie tyle rzeczywiste zatrudnienie pracownika na stanowisku starszego specjalisty ds. szkoleń, co zapewnienie temu pracownikowi prawa do świadczeń
z ubezpieczenia społecznego.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy powoływał się na art. 83 § 1 k.c., zgodnie,
z którym nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność umowy wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych przy jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej należy odróżnić od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy czy sprzecznej z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 1 i 2 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie
i niejednokrotnie pokrywają się. Ustalenie, czy umowa zmierza do obejścia prawa, czy jest pozorna wymaga poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 1995r., I PZP 7/95, OSNAPiUS 18/95, poz. 227, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997r., I PKN 276/97, OSNAPiUS13/98, poz. 397).

Zgodnie z przepisami czynność prawna może być również sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, przez co rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie ocenne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327).

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy ocenił, że umowa podpisana przez strony jest nieważna na podstawie art. 83 k.c., gdyż została zawarta dla pozoru. Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe stosunek prawny, jaki w spornym okresie łączył B. B. (1) i płatnika składek nie miał cech stosunku pracy, a czynności, jakie wykonywał w tym czasie zainteresowany nie stanowiły realizacji podpisanej przez strony umowy.

Gdyby ocenić, iż nie mamy w rozważanym przypadku od czynienia z umową pozorną, to i tak należałoby przyjąć, że umowa, która została zawarta i która stała się podstawą zgłoszenia B. B. (1) do ubezpieczeń społecznych, nie była realizowana zgodnie z jej zapisami. Inaczej mówiąc strony zawarły umowę, której nie przestrzegały, nie wcieliły w życie, natomiast, aby uzyskać świadczenia
z ubezpieczenia chorobowego podjęły inne czynności niż w umowie wskazane. W ten sposób obeszły prawo, gdyż stworzyły wrażenie łączącej strony umowy o pracę podczas, kiedy taka umowa, choć podpisana, nie była realizowana. Świadczą o tym przede wszystkim wskazane w umowie przyporządkowane ubezpieczonemu obowiązki. Ubezpieczony faktycznie ich nie wykonywał, a pełnił innego rodzaju zadania niż te, które zostały oznaczone w umowie o pracę.

W rozważanym przypadku zachowanie stron wskazuje na celowe działanie zmierzające do wprowadzenia w błąd osób trzecich i do wywołania przeświadczenia pełnej zgodności z prawem podczas, kiedy tak nie było. Dodatkowo należy wskazać, iż nawet, gdyby umowa o pracę zawarta przez strony nie została oceniona jako pozorna, bądź mająca na celu obejście ustawy, to i tak należy uznać ją za nieważną z uwagi na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. W wyroku z dnia 18 października 2005r. (II UK 43/05, OSNP 2006, nr 15-16, poz. 251) Sąd Najwyższy wskazał, że zawarcie umowy o pracę w okolicznościach takich jak: świadomość ciąży, poprzednie wykonywanie tych samych obowiązków bez wynagrodzenia i objęcie ubezpieczeniem z tytułu prowadzonej działalności, krótkotrwałość "zatrudnienia", jak również ustalenie stosunkowo wysokiego wynagrodzenia za pracę, można uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Fakt, że cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, nie może jednak oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawieraniu umów o pracę na stosunkowo krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia z ubezpieczenia społecznego i ustaleniu wysokiego wynagrodzenia w celu uzyskania przez osobę ubezpieczoną naliczonych od takiej podstawy świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

W rozpoznawanej sprawie opisane okoliczności pozwalają na stwierdzenie, że umowa zawarta przez strony i zachowanie stron ją zawierających, naruszały zarówno zasadę solidaryzmu ubezpieczonych jak i interes publiczny oraz pozostawały
w sprzeczności z uznawanymi w kulturze społecznej wartościami, takimi jak etyka, moralność, uczciwość i lojalność wobec innych uczestników systemu ubezpieczeń społecznych i podatników, a przez to były niegodziwe jako prowadzące do nieuzasadnionego objęcia B. B. (1) obowiązkiem ubezpieczeń społecznych. Świadczy o tym to, co zostało wcześniej omówione.

Reasumując, całokształt okoliczności poddanych analizie jednoznacznie wskazuje, że działanie stron nie było zgodne z prawem, a więc umowa z dnia 1 maja 2013r., jaką zawarły, została uznana za nieważną.

Z powyżej wskazanych względów, uznając odwołanie za nieuzasadnione, Sąd Okręgowy, oddalił odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c..

ZARZĄDZENIE

(...)