Pełny tekst orzeczenia

IIK 43/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje.

W wyniku zawiadomienia Dyrektora Zakładu Karnego w B. zarządzeniem z dnia 27 lutego 2017r. wszczęto z urzędu postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec K. W. (1), który został skazany prawomocnymi wyrokami podlegającymi łączeniu w niniejszej sprawie:

1.  Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie II K 11/16 za czyn popełniony w okresie od 27 do 28 marca 2015 r. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w na okres próby 3 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 22 kwietnia 2016 r. Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2017 r. (II Ko 72/17) zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej. Postanowienie prawomocne 02 lutego 2017 r.

2.  Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie II K 189/16 za czyn popełniony w dniu 13 lipca 2016 r. z art. 278 § 1 kk i in. oraz za czyn popełniony w okresie od 06 lipca 2016 roku do dnia 07 lipca 2016 r. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. na karę łączną 9 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok uprawomocnił się w dniu 25 listopada 2016 r.

Oprócz skazań podlegających łączeniu w niniejszym postępowaniu K. W. (1) był wcześniej wielokrotnie karany , jednakże kary te zostały wykonane.

Na terenie jednostki penitencjarnej skazany cieszy się dobra opinią.

/dowód: dane o karalności k. 5-6; odpisy wyroków k. 8, 9, 10; opinia k. 17-18; odpis postanowienia k. 27

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 568a § 1 kpk Sąd orzeka karę łączną „w wyroku łącznym - w pozostałych wypadkach.”

Zgodnie zaś z art. 85 kk w brzmieniu po 1 lipca 2015r. „§ 1 kk „jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, zgodnie zaś z § 2. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1”.

Nowe brzmienie przepisu art. 85 kk wskazuje, iż ze wszystkich zapadłych wobec skazanego wyroków objęte niniejszym postępowaniem są i połączeniu podlegają skazania ze spraw IIK 11/16 i IIK 189/16. Kary pozbawienia wolności z ww. wyroków są bowiem orzeczone bez warunkowego zawieszenia lub zostały zarządzone do wykonania. Kary zaś z wcześniejszych skazań zostały przez skazanego wykonane.

Skazany wykonywanie pierwszej kary pozbawienia wolności – za sprawy IIK 193/16 rozpoczął w dniu 12 stycznia 2017r. a zatem nie zachodzą też wyłączenia z art. 85§3 kk.

Minimalna wysokość kary łącznej w niniejszej sprawie wynosiła 9 miesięcy pozbawienia wolności, maksymalna to 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności. Orzeczona kara ukształtowana została zatem przy zastosowaniu zasady asperacji, w środkowych granicach ustawowego zagrożenia.

Zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem (wyrok SA w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II AKa 64/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r., sygn. akt III K 16/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 9 maja 2001 r., sygn. akt II AKa 63/2001). Wymiar kary łącznej zdaniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie wyrażonym w wyroku z dnia 30 października 2013 roku, (II AKa 157/13) opiera się na stopniu związku podmiotowo-przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Związek przedmiotowy wynika z tożsamości pokrzywdzonych, ilości i rodzaju naruszonych dóbr prawnych, sposobu działania sprawcy, bliskości czasowej poszczególnych przestępstw. W związku podmiotowym chodzi o pobudki jakimi kierował się sprawca, podobieństwo rodzajów winy, zamiarów. Kara łączna stanowi syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy i musi być postrzegana jako instytucja gwarantująca racjonalność karania w stosunku do sprawcy wielu przestępstw.

Pomiędzy czynami z wyroków podlegających łączeniu minęły około 3 i pół miesiąca były to czynu jednorodzajowe - przeciwko mieniu. Wcześniejsza karalność skazanego i fakt, iż w obu podlegających łączeniu sprawach odpowiadał w warunkach art. 64§1 kk wskazuje na to, iż K. W. z wcześniejszych swoich zachowań nie wyciąg żadnych wniosków i jest sprawcę niepoprawnym. Okoliczność powyższa potraktowana została jako obciążająca i w ocenie Sądu wyklucza możliwość zastosowania zasady absorpcji.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę pozytywną opinię z jednostki penitencjarnej, co przemawia za niestosowaniem kumulacji kar.

Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86§1 k.k. Sąd połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Biskupcu Wydział II Karny w sprawach II K 11/16 oraz II K 189/16 i wymierzył skazanemu K. W. (1) karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej wobec skazanego kary łącznej zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 189/16 od dnia 13 lipca 2016 r. godz. 17:25 do dnia 14 lipca 2016 r. godz. 15:50 tj. w wymiarze 1 dnia.

W pozostałym zakresie wyroki podlegające łączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania

Na podstawie § 14 ust. 5 i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. kwotę 120 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu oraz kwotę 27,60 złotych tytułem podatku VAT od wynagrodzenia za obronę z urzędu,

Na podstawie art. 624§1 k.p.k. Sąd zwolnił skazanego od kosztów sądowych.