Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR D. Smejda

Protokolant: st. sekr. sąd. A. Pabiś

w obecności Prokuratorów Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie – B. Góralskiej, M. Rorat oraz przedstawicieli (...) (...) w Ł. – B. G., K. S.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 21 czerwca, 25 sierpnia, 26 września 2017 r.

sprawy M. W. (1) , syna P. i M. z domu K., urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

I. urządzał gry na automacie H. (...) oraz (...) G. (...) od 4 stycznia 2016 r. do 15 marca 2016 r. w lokalu przy sklepie Spożywczo – Przemysłowym w (...) (...)-(...) B., wbrew art. 14 i 23a Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), tj. o przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1 kks,

II. urządzał gry na automacie (...) G. (...) i (...) nr (...) od 4 stycznia 2016 r. do 6 kwietnia 2016 r. oraz gry na automacie (...) od 7 stycznia 2016 r. do 6 kwietnia 2016 r. w Barze (...) w O., ul. (...), wbrew art. 14 i 23a Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie, tj. o przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks,

III. urządzał gry na automacie H. (...) oraz H. (...) od 5 lutego 2016 r. do 23 czerwca 2016 r. w lokalu (...) ul. (...), (...)-(...) P., wbrew art. 14 i 23a Ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.), popełniając przestępstwa skarbowe zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie, tj. o przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 3 kks

1. uznaje oskarżonego M. W. (1) w miejsce czynów opisanych w punktach: I, II, III za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. siedzibą w Ł., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) urządzał, a następnie prowadził:

- w okresie od 4 stycznia 2016 roku do 15 marca 2016 roku gry na automatach: H. (...) nr (...) oraz (...) G. nr (...) w lokalu usytuowanym przy sklepie spożywczo – przemysłowym w Z. (...)gmina B.,

- w okresie od 4 stycznia 2016 roku do 6 kwietnia 2016 roku gry na automatach: (...) G. nr (...) i (...) nr (...) oraz w okresie od 7 stycznia 2016 roku do 6 kwietnia 2016 roku gry na automacie (...) w barze (...) w O. przy ulicy (...), gmina O.,

- w okresie od 5 lutego 2016 roku do 23 czerwca 2016 roku gry na automatach: H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) w lokalu (...) w P. przy ulicy (...), gmina P.,

w ten sposób, że na podstawie umów o najem powierzchni zawartych z właścicielami w/w lokali udostępniał w/w automaty do gry do eksploatacji w nich, pomimo nie posiadania przez Spółkę (...) koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach,

tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks i za tak przypisany czyn na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza oskarżonemu M. W. (1) karę grzywny w ilości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 100 (stu) złotych;

2. na podstawie art. 30 § 5 kks w zw. z art. 31 § 5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i nakazuje zniszczyć dowody rzeczowe:

- szczegółowo opisane pod poz. 1 – 4 na karcie 87 akt, zaksięgowane w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 767 – 770/16;

- szczegółowo opisane pod poz. 1 – 3 na karcie 838 akt, zaksięgowane w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 771 – 773/16;

3. wymierza oskarżonemu M. W. (1) 1.500 (jeden tysiąc pięćset) złotych opłaty oraz zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem wydatków.

Sygn. akt II K 994/16

UZASADNIENIE

M. W. (1) w okresie od stycznia 2016 roku do lipca 2016 roku był prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. siedzibą w Ł..

/odpis z KRS k. 48-50, 898-900/

W dniu 15 marca 2015 r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P.: M. T., G. B., M. B. i B. M. przeprowadzili czynności kontrolne w lokalu przyległym do sklepu spożywczo-przemysłowego w Z. (...) w gminie B., w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały dwa urządzenia do gier o nazwie H. (...) numer (...) oraz (...) G. numer (...). Były one podłączone do sieci elektrycznej oraz przygotowane do gry. W trakcie kontroli obecna była żona właściciela lokalu K. S. (2), która pracowała w sklepie jako sprzedawczyni. Nie przedstawiła ona kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach (na przedmiotowych automatach) występował element losowości, a uzyskane wyniki gry były nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza.

Wygrane w postaci monet wypłacały automaty. Naprawą wymienionych automatów zajmował się P. O..

/protokół kontroli wraz z dokumentacją fotograficzną k. 2-8, płyta dvd k. 9, protokół oględzin k. 10-11, protokół zatrzymania rzeczy k. 12-14, pokwitowanie k. 15, karta rozliczenia środków pieniężnych k. 16, zeznania K. S. (2) k. 1115-1115odwrót, 18-19, zeznania G. B. k. 1142odwrót, zeznania P. O. k. 1142odwrót/

Do wymienionego lokalu (Z. (...)) wskazane automaty zostały wstawione na mocy umowy dzierżawy powierzchni zawartej w dniu 4 stycznia 2016 r. pomiędzy dzierżawcą P.H.U.P. (...) J. J. z siedzibą w K. a wydzierżawiającym Artykuły Spożywczo - (...), M. S., Z. (...) oraz ramowej umowy dzierżawy powierzchni zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (reprezentowaną przez M. W. (1)) a P.H.U.P. (...) J. J. z siedzibą w K.. Przedmiotem kontraktu była dzierżawa części lokalu należącego do wydzierżawiającego.

/kserokopia umowy dzierżawy k. 20-21, ramowa umowa dzierżawy k. 35-37, lista aktualizacji urządzeń k. 38, pismo do Naczelnika Urzędu Celnego w P. k. 34/

W dniu 6 kwietnia 2016 r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P.: P. K. (1), P. R., J. M. (1) i J. P. przeprowadzili czynności kontrolne w Zakładzie (...) przy ul. (...) w O. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały trzy urządzenia do gier o nazwie :. (...) nr (...) (wstawione do lokalu w dniu 4 stycznia 2016 roku), (...) nr (...) (wstawione do lokalu w dniu 4 stycznia 2016 roku) oraz (...) (wstawione do lokalu w dniu 7 stycznia 2016 roku). W trakcie kontroli obecny był K. T. (1) – właściciel lokalu. Nie przedstawił on kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach (na przedmiotowych automatach) występował element losowości, a uzyskane wyniki gry były nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. Automaty same wypłacały wygrane w monetach.

/protokół kontroli wraz z dokumentacją fotograficzną i płytą k. 56-68, protokół oględzin k. 72-73, protokół zatrzymania rzeczy k. 74-76, pokwitowanie k. 77, karta rozliczenia środków pieniężnych k. 78,, zeznania K. T. (1) k. 1115odwrót, 70-71, zeznania P. K. (1) k. 1142odwrót-1143; lista aktualizacji urządzeń k. 104-105/

Do wymienionego lokalu (ul. (...) w O.) wskazane automaty zostały wstawione na mocy ramowej umowy dzierżawy powierzchni (opatrzonej przy podpisie M. W. (1) datą 31 maja 2015 roku) zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (reprezentowaną przez M. W. (1)) a Zakładem (...) s.c. E. T. & K. T.. Przedmiotem umowy była dzierżawa części lokalu przy ul. (...) w O..

/ramowa umowa dzierżawy k.102-103, lista aktualizacji urządzeń k. 104-105/

W dniu 23 czerwca 2016 r. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w Referacie (...) w P.: P. K. (1), P. R., G. B., J. P., J. M. (2) przeprowadzili czynności kontrolne w (...) P. K. (2) znajdującym się przy ul. (...) w P. w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. W lokalu ujawnione zostały dwa urządzenia do gier o nazwie H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...). W trakcie kontroli obecny był P. K. (2) – właściciel lokalu. Nie przedstawił on kontrolującym zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, ani też decyzji Ministra Finansów rozstrzygającej, iż gry na powyższych urządzeniach nie są grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Po przeprowadzeniu na miejscu w obecności pracownika eksperymentu, funkcjonariusze stwierdzili, iż w rozegranych grach (na przedmiotowych automatach) występował element losowości, a uzyskane wyniki gry były nieprzewidywalne i niezależne w pełni od woli gracza. Automaty same wypłacały wygraną w postaci monet.

/protokół kontroli wraz z dokumentacją fotograficzną i płytą k. 805-813, protokół oględzin k. 819-820, protokół zatrzymania rzeczy k. 821-823, pokwitowanie k. 824, karta rozliczenia środków pieniężnych k. 825, protokół oględzin wraz z załącznikami k. 826-833, zeznania P. K. (2) k. 1115odwrót, 817-818, zeznania P. K. (1) k. 1142odrót.-1143/

Do wymienionego lokalu (ul. (...) w P.) wskazane automaty zostały wstawione w dniu 5 lutego 2016 roku na mocy umowy dzierżawy powierzchni zawartej w dniu 2 lutego 2016 roku pomiędzy dzierżawcą P.H.U.P. (...) J. J. z siedzibą w K. a wydzierżawiającym (...) P. K. (2) z siedzibą w P. oraz ramowej umowy dzierżawy powierzchni (opatrzonej przy podpisie J. J. datą 5 lutego 2016 roku) zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (reprezentowaną przez M. W. (1)) a P.H.U.P. (...) J. J. z siedzibą w K.. Przedmiotem kontraktu była dzierżawa części lokalu należącego do wydzierżawiającego.

/umowa dzierżawy k. 814-815, ramowa umowa dzierżawy k. 901-902, lista aktualizacji urządzeń k. 903/

M. W. (1) ma 44 lata. Jest kawalerem. Na utrzymaniu ma dziecko w wieku 13 lat. Posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest mechanikiem samochodowym. W 2016 roku pełnił funkcję prezesa zarządu spółki (...) (...), osiągając z tego tytułu dochód miesięczny w kwocie około 10.000 złotych netto.

/oświadczenia oskarżonego M. W. (1) k. 1114 odwrót, 870-871, 881-882/

M. W. (1) w dacie zarzucanych mu czynów był osobą jeden raz karaną sądownie (wyrok SR w Elblągu) za czyn z art. 107 § 1 kks (przy czym skazanie wynikające z owego orzeczenia uległo zatarciu w trakcie postępowania w sprawie).

Na dzień wyrokowania w przedmiotowej sprawie dane o karalności oskarżonego zawierają informację o siedmiu wyrokach skazujących z art. 107 § 1 kks.

/karta karna k. 115a-115b, 965, 1041-1043, odpisy wyroków k. 1133-1135/

Oskarżony nie przyznał się do dokonania zarzucanych mu czynów.

M. W. (1) wyjaśnił, że w nowelizacji ustawy o grach hazardowych z czerwca 2015 r. wprowadzono w art. 4 okres przejściowy obowiązujący od dnia 3 września 2015 r. do 1 lipca 2016 r. Oskarżony zapoznawał się z ową nowelizacją i wynikało z niej, że okres przejściowy dotyczy wszystkich przedsiębiorców działających w zakresie urządzania gier. Potwierdzili to również prawnicy, z którymi współpracował w tamtym czasie. Na tę okoliczność były też wydawane opinie przez specjalistów. Opinie te miały potwierdzać, że okres przejściowy dotyczy przedsiębiorców takich, jak podmiot prowadzony przezeń. Oskarżony wyjaśnił, że wszystkie umowy dotyczące automatów z dniem 30 czerwca 2016 r. zostały rozwiązane.

/wyjaśnienia oskarzonego M. W. (1) k. 1114 odwrót, 870-872, 881-883, 1198odwrót, 1145 (koperta), 1156-1158/

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Wyjaśnień oskarżonego M. W. (1) złożonych w niniejszej sprawie nie sposób uznać za wiarygodne wobec pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego.

Z protokołów kontroli przeprowadzonych przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w P. (wraz z dokumentacją fotograficzną oraz protokołami oględzin automatów do gry), a także z zeznań funkcjonariuszy przeprowadzających eksperymenty, tj. G. B. i P. K. (1) (które to zeznania – jako spójne i wzajemnie się uzupełniające - Sąd uznał za zgodne z prawdą), wynika, że wszystkie kontrolowane automaty objęte zarzutem aktu oskarżenia umożliwiały prowadzenie gier w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. W przeprowadzanych grach padały wygrane rzeczowe w postaci monet.

Wiarygodne są również (spójne i logiczne) zeznania K. S. (2) (małżonki właściciela sklepu w (...)) oraz właścicieli lokali: (...) w O. (tj. K. T. (1)) i (...) w P. (tj. P. K. (2)), którzy potwierdzili, że we wskazanych punktach znajdowały się automaty do gier zabezpieczone przez funkcjonariuszy celnych.

Przymiot wiarygodności posiadają także jednoznaczne wypowiedzi P. O. - serwisanta współpracującego z firmą (...). J. J. poddzierżawił (...) Sp. z o.o. (reprezentowanej przez oskarżonego) lokale znajdujące się w Z. i P.. Do lokali owych automaty wstawił M. W. (1) na podstawie ramowych umów dzierżawy zawartych przez (...) Sp. z o.o. z firmą (...) (k. 35-37, 901-902).

Wymienione powyżej dowody są spójne i konsekwentne, dlatego stanowią wiarygodny obraz zaistniałych okoliczności, niwecząc wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w zakresie legalności prowadzonej przez niego działalności. M. W. (1) bowiem nie kwestionował, iż spółka (...) umieszczała w wynajmowanych lokalach automaty do gry.

Sąd uznał za całkowicie zgodny z prawdą nieosobowy materiał dowodowy w postaci danych o karalności oskarżonego, odpisów z Krajowego Rejestru Sądowego dotyczących (...) Sp. z o.o. w Ł., a także w postaci umów dzierżawy. Powyższe dowody bowiem nie były kwestionowane przez strony i Sąd nie doszukał się żadnych okoliczności budzących wątpliwości co do ich wiarygodności.

Wyjaśnienia oskarżonego z kolei Sąd uznał za niewiarygodne. M. W. (1) nie kwestionował, iż zatrzymane automaty stanowiły jego własność. Zasłaniał się jednak rozbieżnościami, które wynikały z interpretacji przepisów prawnych znajdujących zastosowanie w niniejszej sprawie. Sąd uznał jego wyjaśnienia za przyjętą przezeń linię obrony.

Bezspornym jest natomiast to, iż spółka (...) nie posiadała koncesji i zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach, zaś (będące przedmiotem zainteresowania Sądu w niniejszej sprawie) automaty nie były - mimo obowiązku wynikającego z ustawy - zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego.

M. W. (1) miał świadomość tego, iż prowadzona przez niego działalność nie jest legalna. Reprezentowana przez niego spółka (...) nie posiadała bowiem koncesji i zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach, a także automaty nie były - mimo obowiązku wynikającego z ustawy - zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego. Tego faktu nie kwestionował oskarżony, powołując się jednak na rozbieżności co do obowiązujących przepisów, a mianowicie odnośnie tego, czy przepisy art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych stanowią tzw. przepisy techniczne w rozumieniu do niedawna jeszcze obowiązującej dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22.6.1998 r., ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego. Twierdził on, iż były to „przepisy techniczne” aktu prawnego i wobec nienotyfikowania tych przepisów Komisji Europejskiej, sądy karne w sprawach o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks lub o wykroczenie skarbowe z art. 107 § 4 kks są uprawnione na podstawie art. 91 ust. 3 Konstytucji RP do odmowy ich stosowania jako niezgodnych z prawem unijnym. Wskazane wątpliwości zostały jednak rozstrzygnięte w orzeczeniu (...) w sprawie C-305/15 wydanym w dniu 13 października 2016 roku, zgodnie z którym przepis taki jak art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego” w rozumieniu dyrektywy 98/34. W tych okolicznościach nie ma konieczności badania skutków naruszenia obowiązku zgłoszenia przepisów technicznych. (...) wskazał, iż art. 1 dyrektywy 98/34 należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu. Natomiast notyfikowany został art. 14 ust. 1 - 3 ustawy o grach hazardowych (w brzmieniu nadanym mu nowelą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych).

Sąd stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do sytuacji prawnej oskarżonego nie znajduje zastosowania art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 roku (Dz. U. z 2015 r., poz. 1201) nowelizującej ustawę z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (która to nowelizacja weszła w życie z dniem 3 września 2015 roku). Wskazany przepis przewidywał okres przejściowy (do dnia 1 lipca 2016 roku) pozwalający podmiotom prowadzącym dotychczas działalność w zakresie urządzania gier n automatach na dostosowanie owej działalności do wymogów ustawowych. Ów okres przejściowy dotyczył jednak tylko i wyłącznie podmiotów prowadzących działalność legalną (i było to stanowisko ugruntowane w orzecznictwie organów celnych), a zatem zgodną z ustawą o grach hazardowych w brzmieniu sprzed dnia 3 września 2015 roku (co potwierdziło orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2016 roku, I KZP 1/16). Powoływanie się zatem przez oskarżonego de facto na występowania u niego błędu co do prawa uznać należy za oczywiście chybione.

M. W. (1) - zdaniem Sądu - również nie pozostawał w usprawiedliwionej nieświadomości karalności zarzucanego mu czynu. Podnosił on, że zapoznawał się z opiniami autorytetów prawniczych i orzeczeniami sądów w spornych kwestiach dotyczących działalności związanej z prowadzeniem gier na automatach.

Kodeks karny skarbowy posługuje się w art. 10 § 4 kks pojęciem „nieświadomości karalności czynu". Nieświadomość karalności czynu polega na przekonaniu sprawcy, że dane zachowanie nie jest penalizowane. Od odpowiedzialności karnej uwalnia go tylko usprawiedliwiona nieświadomość karalności. Z ustaleń poczynionych przez sąd musi zatem wynikać, że sprawca podjął starania, w wyniku których uzyskał pewne informacje, że jego czyn nie podlega odpowiedzialności karno-skarbowej. Badając formułę usprawiedliwienia, należy przecież odwoływać się do wzorca osobowego zachowania przeciętnego obywatela. W wypadku prawa karnego skarbowego często jednak w grę wchodzić będzie model osobowy o podwyższonym standardzie wymagań. Taka też być musi miara dla profesjonalisty w obrocie gospodarczym, który dla zarobku zamierza prowadzić działalność ze świadomością jej reglamentowania przez państwo. Im zaś wyższe oczekiwania od sprawcy, tym możliwość wystąpienia błędu usprawiedliwionego mniejsza (wyrok SN z dnia 3 lutego 1997 r., II KKN 124/96, OSNKW 1997/5-6/46).

Oskarżony nie znajdował się w błędzie co do karalności czynu. M. W. (1) (na co wskazuje treść jego wyjaśnień) znał ustawę o grach hazardowych. Wiedział również, że jej naruszenie jest karane przez Kodeks karny skarbowy. Poza tym wiedział o istnieniu rozbieżnej linii orzeczniczej. Podkreślić trzeba, iż właśnie tę okoliczność wykorzystywał on, trudniąc się swą działalnością. Powyższe było dla niego wysoce opłacalne. Na uwagę zasługuje również fakt umieszczenia przez sprawcę automatów w miejscowościach z dala od własnego miejsca zamieszkania. Nie wynajmował on lokali w dużych miastach. Okoliczności owe stanowią dodatkową przesłankę usprawiedliwiającą stanowisko, iż oskarżony miał świadomość nielegalności swego działania.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych, w tym komputerowych, zawierające element losowości. Status gier na automatach posiadają również gry na takich urządzeniach, organizowane w celach komercyjnych, o charakterze losowym, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej (art. 2 ust. 5 w/w ustawy). Niewątpliwie w niniejszej sprawie mamy do czynienia z automatami w rozumieniu art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych.

Stosownie natomiast do treści art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy, działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ugruntowanie się w ostatnim czasie w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiska, iż art. 107 § 1 kks sankcjonuje naruszenie zakazu gier bez koncesji, co oznacza, że art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych stanowi dopełnienie przepisu o charakterze karno – skarbowym (min. wyrok SN z 29 marca 2017 r., IV KK 396/16, LEX nr 2281267; wyrok SN z 22 lutego 2017 r., IV KK 225/15, LEX nr 2258047; wyrok SN z 22 lutego 2017 r., IV KK 304/16, LEX nr 2248735). Istotne jest przy tym to, iż przepis art. 6 ust. 1 powołanej ustawy nie ma charakteru technicznego (wyrok SN z 24 marca 2017 r., V KK 23/17, LEX nr 2261755; wyrok SN z 24 marca 2017 r., V KK 24/17, LEX nr 2270906).

Sąd na gruncie analizowanej sprawy jest zatem w pełni uprawniony do stosowania art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, jako dopełniającego dyspozycję art. 107 § 1 kks (na co pozwala w szczególności wyrok SN z 16 lutego 2017 r., II KK 342/16, LEX nr 2241387).

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał M. W. (1) w miejsce zarzucanych mu czynów za winnego tego, że będąc prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. siedzibą w Ł., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) urządzał, a następnie prowadził:

- w okresie od 4 stycznia 2016 roku do 15 marca 2016 roku gry na automatach: H. (...) nr (...) oraz (...) G. nr (...) w lokalu usytuowanym przy sklepie spożywczo – przemysłowym w Z. (...) gmina B.,

- w okresie od 4 stycznia 2016 roku do 6 kwietnia 2016 roku gry na automatach: (...) G. nr (...) i (...) nr (...) oraz w okresie od 7 stycznia 2016 roku do 6 kwietnia 2016 roku gry na automacie (...) w barze (...) w O. przy ulicy (...), gmina O.,

- w okresie od 5 lutego 2016 roku do 23 czerwca 2016 roku gry na automatach: H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) w lokalu (...) w P. przy ulicy (...), gmina P.,

w ten sposób, że na podstawie umów o najem powierzchni zawartych z właścicielami w/w lokali udostępniał w/w automaty do gry do eksploatacji w nich, pomimo nie posiadania przez Spółkę (...) koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach, tj. czynu wypełniającego dyspozycję art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) w zw. z art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks.

Sąd dokonał zmiany opisu czynów oraz ich kwalifikacji prawnej (po udzieleniu stronom w trybie art. 399 § 1 kpk stosownej informacji w tym względzie – k. 1143), by odpowiadały one zaistniałemu stanowi faktycznemu i były zgodne z obowiązującymi przepisami, w szczególności okoliczności sprawy jednoznacznie wskazywały, iż w odniesieniu do zachowań M. W. (1) zaistniał czyn ciągły, a nie ciąg przestępstw. Dlatego też w miejsce konstrukcji oznaczonych przez oskarżyciela w akcie oskarżenia jako zarzuty: I, II, III przyjąć należało konstrukcję czynu ciągłego (art. 6 § 2 kks).

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 107 § 1 kk w zw. art. 6 § 2 kks, bowiem działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 2015 poz. 612 ze zm.), udostępniał we wskazanych wyżej okresach automaty do gry wymienione w treści przypisanego czynu, na podstawie umów dzierżawy powierzchni zawieranych z właścicielami wskazanych lokali, pomimo nie posiadania przez reprezentowaną przez niego Spółkę koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach.

Przestępstwo przypisane M. W. (1) wyczerpało także znamiona art. 9 § 3 kks, ponieważ popełnił je będąc prezesem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w szczególności to on organizował działalności spółki w zakresie prowadzenia gier na automatach.

Przypisany oskarżonemu czyn miał charakter zawiniony. M. W. (1) w ustalonym stanie faktycznym mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Ponadto przedmiotowy czyn był bezprawny, a stopień jego społecznej szkodliwości był znacznie wyższy niż znikomy.

Przy wymiarze kary wobec oskarżonego Sąd wziął pod uwagę na jego niekorzyść wielość podjętych przez niego przestępczych zachowań.

Na korzyść M. W. (2) poczytano natomiast prowadzenie przezeń ustabilizowanego trybu życia.

W przekonaniu Sądu wymierzona oskarżonemu na podstawie art. 107 § 1 kks kara grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych po 100 złotych każda stawka odpowiada przede wszystkim stopniowi winy sprawcy oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Podkreślić bowiem trzeba, że oskarżony działał umyślnie z zamiarem kierunkowym (w celu osiągnięcia korzyści), ale przede wszystkim zwrócić uwagę należy na to, iż jako osoba wykształcona organizował działalność spółki (...) tak, by wykorzystywać rozbieżności istniejące w doktrynie w zakresie prowadzenia gier na automatach.

W oparciu o dochody uzyskiwane przez M. W. (1), jego sytuację rodzinną i majątkową, a także możliwości zarobkowe sprawcy, Sąd ustalił wysokość stawki dziennej na kwotę 100 złotych.

Zgodnie z dyspozycją art. 30 § 5 kks w zw. z art. 31 § 5 kks Sąd orzekł przepadek i nakazał zniszczenie dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych pod poz. 1 – 4 na karcie 87 akt, zaksięgowanych w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 767 – 770/16 oraz pod poz. 1 – 3 na karcie 838 akt, zaksięgowanych w księdze dowodów rzeczowych pod poz. Drz 771 – 773/16;

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, wymierzając M. W. (1) (w oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych - tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 152 ze zmianami) kwotę 1.500 złotych tytułem opłaty. Ponadto Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.