Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2017 r. w Warszawie

sprawy (...) Sp. z o.o. reprezentowanej przez kuratora Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

z udziałem zainteresowanych J. N. i A. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 20 stycznia 2017 znak: (...) oraz

z dnia 20 stycznia 2017 r. (...)

1. oddala odwołania;

2. zasądza od (...) Sp. z o.o. reprezentowanej przez kuratora Z. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. reprezentowana przez kuratora Z. B. złożyła odwołania w dniu 21 lutego 2017 r. za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 20 stycznia 2017 r., nr: (...) oraz z dnia 20 stycznia 2017 r., nr: (...). Odwołujący zarzucił naruszenie art. 6, 7 i 8 k.p.a.
w związku z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 10 k.p.a. w związku
z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 11 k.p.a. w związku
z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W ocenie kuratora spółki przedmiotowymi decyzjami organ rentowy przypisał spółce składki od wynagrodzeń osób, które nie były jej pracownikami, a w szczególności nie spełniły kryteriów określonych
w art. 8 pkt 1, 2 i 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ( k. 2-3 a. s. i k. 2-3 a. s. sygn. akt VII U 347/17).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołania z dnia 23 marca 2017 r. wniósł o ich oddalenie oraz o zasądzenie
od odwołującego na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Organ rentowy wskazał, że przejmowany pracownik na podstawie art. 23 ^{( 1 )}k.p. dowiadywał się,
iż od danego dnia jest pracownikiem (...) oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o., natomiast nie zmieniło się miejsce wykonywania pracy, która nadal była świadczona na rzecz płatnika (...) Sp. z o.o. Oddział stwierdził, że pracownicy wykonywali pracę wyłącznie na materiałach i sprzętach ww. spółki, która była ich jedynym beneficjentem. Wskazano jednocześnie, że rola firm przejmujących pracowników sprowadzała się wyłącznie do ich obsługi kadrowo-płacowej
( k. 4-5 a. s. i k. 4-5 a. s. sygn. akt VII U 347/17).

Sąd w postanowieniach z dnia 24 kwietnia 2017 r. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. zawiadomił J. N. i A. S. (1) o toczącym się postępowaniu ( k. 12 a. s.
i k. 12 a. s. sygn.. akt VII U 347/17).

Sąd zarządzeniem z dnia 1 czerwca 2017 r. na podstawie art. 219 k.p.c. połączyć niniejszą sprawę ze sprawą o sygnaturze akt VII U 347/17 celem łącznego rozpoznania
i rozstrzygnięcia oraz prowadzenia pod wspólną sygnaturą VII U 340/17 ( k. 20 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w dniu 21 grudnia 2017 r. zawiadomił Z. B., A. S. (1) i J. N. o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie podlegania przez A. S. (1) i J. N. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz wysokości podstawy wymiaru składek
z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w okresie
dla A. S. (1) od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r., a dla J. N. od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. ( akta ZUS).

Zgodnie ze świadectwem pracy wystawionym przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. z dnia 31 stycznia 2011 r., A. S. (1) była zatrudniona w (...) Sp. z o.o. w okresie od dnia 15 września 2004 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. w pełnym wymiarze czasu pracy, w tym od dnia
15 września 2004 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. zatrudniona w (...) Sp. z o.o., od dnia
1 lutego 2010 r. do dnia 30 września 2010 r. zatrudniona w (...), a od dnia 1 października 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. zatrudniona
w (...) Sp. z o.o. poprzez przejęcie na podstawie art. 23 k.p. Zainteresowana wykonywała pracę na stanowisku inspektora nadzorującego ( akta ZUS).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. po przeprowadzeniu postępowania wydał zaskarżoną decyzję z dnia 20 stycznia 2017 r., nr: (...)
na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 4 pkt 2a i 9, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1,
art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1, art. 18 ust. 14, art. 20 ust. 1 i art. 38 ust. 2 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 81 ust. 1, 5 i 6
i art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, art. 104 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 9 i art. 29 ust. 1 ustawy
z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Organ rentowy stwierdził, że A. S. (1) podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. z tytułu wykonania pracy na podstawie umowy o pracę
u płatnika składek (...) Sp. z o.o., a podstawa wymiaru składek jako osoby przebywającej na urlopie wychowawczym wynosi:

- za luty 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych
na ubezpieczenie zdrowotne;

- za marzec 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych
na ubezpieczenie zdrowotne;

- za kwiecień 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za maj 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych
na ubezpieczenie zdrowotne;

- za czerwiec 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za lipiec 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych
na ubezpieczenie zdrowotne;

- za sierpień 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za wrzesień 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za październik 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe
i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za listopad 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za grudzień 2010 r. 1317,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

- za styczeń 2011 r. 1386,00 złotych na ubezpieczenia emerytalno-rentowe i 520,00 złotych na ubezpieczenie zdrowotne.

W oparciu o zapisy na kontach ubezpieczonej i płatnika składek organ rentowy ustalił,
że zainteresowana od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 30 września 2010 r. została zgłoszona
do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego przez płatnika (...). Z tego tytułu ww. płatnik złożył
za zainteresowaną dokumenty rozliczeniowe za okres od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia
30 września 2010 r. wykazując urlop wychowawczy. Następnie w ocenie Oddziału zainteresowana została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych
i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego przez płatnika (...)w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. Z tego tytułu zostały zidentyfikowane w systemach informatycznych dokumenty rozliczeniowe za okres od dnia
1 października 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. z wykazanym urlopem wychowawczym. Organ rentowy stwierdził, że przejmowany pracownik dowiadywał się, że od danego dnia jest pracownikiem firmy (...) oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o., natomiast miejsce wykonywania przez niego pracy oraz zakres obowiązków wskazywały na to, że pracodawcą jest (...) Sp. z o.o. na rzecz, którego świadczona miała być praca. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że rola firm przejmujących pracowników (...) oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. sprowadzała się jedynie do obsługi kadrowo-płacowej. W ocenie organu rentowego nieprawidłowa jest więc sytuacja, gdy pomiędzy dwoma spółkami została zawarta umowa outsourcingu kadrowo-płacowego i na tej podstawie inny podmiot wypłaca wynagrodzenie przejętym pracownikom, a osoby te świadczą pracę na rzecz właściwego pracodawcy. Ponadto Oddział wskazał,
że za podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne A. S. (1) w okresie
od lutego 2010 r. do stycznia 2011 r. przyjęto kwoty stanowiące podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wykazywane przez (...) oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. w raportach rozliczeniowych składanych za poszczególne miesiące ( akta ZUS).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. po przeprowadzeniu postępowania wydał również drugą zaskarżoną decyzję z dnia 20 stycznia 2017 r.,
nr: (...) na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 4 pkt 2a, art. 6 ust. 1 pkt 1,
art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1, art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 81 ust. 1, 5 i 6
i art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz art. 9 i art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca
2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Organ rentowy stwierdził, że J. N. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia
31 grudnia 2010 r. z tytułu wykonania pracy na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) Sp. z o.o.

W związku z tym podstawa wymiaru składek:

a)  za okres od lutego 2010 r. do grudnia 2010 r. wyniosła 1276,00 złotych
na ubezpieczenia emerytalno-rentowe, chorobowe i wypadkowe oraz 101,06 złotych na ubezpieczenie zdrowotne;

b)  za okres od lutego 2010 r. do grudnia 2010 r. wyniosła 1276,00 złotych na Fundusz Pracy;

c)  za okres od lutego 2010 r. do grudnia 2010 r. wyniosła 1276,00 złotych na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W oparciu o zapisy na kontach ubezpieczonego i płatnika składek organ rentowy ustalił,
że zainteresowany od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 30 września 2010 r. został zgłoszony
do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego przez płatnika (...). Z tego tytułu ww. płatnik złożył
za zainteresowanego dokumenty rozliczeniowe za okres od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia
30 września 2010 r. z wykazanymi podstawami wymiaru składek na ubezpieczona. Następnie w ocenie Oddziału zainteresowany został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego przez płatnika (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. Z tego tytułu zostały zidentyfikowane w systemach informatycznych dokumenty rozliczeniowe za okres od dnia
1 października 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Organ rentowy stwierdził, że przejmowany pracownik dowiadywał się, że od danego dnia jest pracownikiem firmy (...) oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o., natomiast miejsce wykonywania przez niego pracy oraz zakres obowiązków wskazywały na to, że pracodawcą jest (...) Sp. z o.o. na rzecz, którego świadczona miała być praca. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że rola firm przejmujących pracowników (...) oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. sprowadzała się jedynie do obsługi kadrowo-płacowej. W ocenie organu rentowego nieprawidłowa jest więc sytuacja,
gdy pomiędzy dwoma spółkami została zawarta umowa outsourcingu kadrowo-płacowego
i na tej podstawie inny podmiot wypłaca wynagrodzenie przejętym pracownikom, a osoby
te świadczą pracę na rzecz właściwego pracodawcy. Ponadto Oddział wskazał,
że za podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zainteresowanego w okresie
od lutego 2010 r. do grudnia 2010 r. przyjęto kwoty stanowiące podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wykazywane przez (...)
oraz (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. w raportach rozliczeniowych składanych za poszczególne miesiące ( akta ZUS).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawie. Sąd uznał dokumenty zawarte w aktach rentowych za bezsporne, ponieważ nie budziły one wątpliwości stron postępowania. Zatem Sąd uznał ww. stan faktyczny za wystarczający do wydania rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania kuratora Z. B. reprezentującego (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 stycznia 2017 r., nr: (...) oraz z dnia 20 stycznia 2017 r., nr: (...) są niezasadne i podlegają oddaleniu.

Sąd zważył, że w przypadku pełnego outsourcingu zadania zostają przekazane
do wykonania zewnętrznej firmie i to ona jest odpowiedzialna za ich realizację za pomocą własnych zasobów. Głównym celem umowy outsourcingu jest powierzenie przez firmę realizacji określonych zadań usługodawcy określając przy tym szczegółowo efekty, jakie zleceniodawca zamierza uzyskać, ale bez instrukcji dotyczących sposobu wykonywania poszczególnych zadań, pozostawiając inicjatywę zleceniobiorcy. Sąd doszedł do przekonania, że aby doszło faktycznie do zawarcia umowy outsourcingu należy spełnić naczelne przesłanki. Do nich nieodłącznie należy przejęcie zadań przy wykorzystaniu własnych zasobów oraz przejęcie składników majątkowych i niemajątkowych, zmiana pracodawcy
i jego wejście w swoją rolę, okoliczność zgodnie z którą nowy podmiot faktycznie wstępuje
w prawa i obowiązki poprzedniego pracodawcy oraz fakt, że płatnikiem składek jest podmiot, który przejął pracowników. Do prawidłowego zawarcia umowy outsourcingu muszą być spełnione wszystkie ww. obligatoryjne przesłanki.

Zgodnie z art. 23 ¹ § 1 k.p., w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy,
z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Na podstawie art. 23 ¹ § 5 k.p., pracodawca, z dniem przejęcia zakładu pracy lub jego części, jest obowiązany zaproponować nowe warunki pracy i płacy pracownikom świadczącym dotychczas pracę na innej podstawie niż umowa o pracę oraz wskazać termin, nie krótszy niż 7 dni, do którego pracownicy mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu
lub odmowie przyjęcia proponowanych warunków. W razie nieuzgodnienia nowych warunków pracy i płacy dotychczasowy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, liczonego od dnia, w którym pracownik złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia proponowanych warunków, lub od dnia, do którego mógł złożyć takie oświadczenie.

W orzecznictwie podkreśla się, że ,,organy podatkowe mają prawo badać czy doszło do przejścia pracowników do nowego pracodawcy (mimo wystąpienia formalnych działań wizualizujących to przejście). O tym czy dochodzi do spełnienia przesłanek zawartych
w art. 231 § 1 k.p. nie decydują zawarte umowy i porozumienia, ale okoliczności faktyczne identyfikujące normatywne pojęcie przejścia zakładu pracy. Dokonanie czynności prawnych w sposób sprzeczny ze standardami ochrony pracownika na tle art. 231 k.p. należy uznać
za działanie sprzeczne z prawem, o którym mowa w treści art. 58 § 1 k.c., a tym samym nieważne. Przypisany skutek nieważności oznacza, że nie doszło do zmiany pracodawcy.’’ ( wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 623/16) ,,Dokonanie czynności prawnych w sposób sprzeczny ze standardami ochrony pracownika przewidzianymi w art. 23 ¹ k.p. należy uznać za działanie sprzeczne z prawem,
o którym mowa w treści art. 58 § 1 k.c., a tym samym nieważne. Przypisany skutek nieważności oznacza, że nie doszło do zmiany pracodawcy, a tym samym płatnika składek
na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. (…) W sytuacji braku rozdysponowania infrastruktury majątkowej sam transfer zadań nie jest wystarczający do stwierdzenia zachowania tożsamości przedsiębiorstwa, będącego warunkiem przejścia zakładu pracy. Konieczne jest bowiem także przejęcie składników majątkowych służących ich wykonywaniu. Jeżeli spółka nie korzystała z żadnych składników mienia związanych z wykonywaniem sprzedaży, to nie można skutecznie wywodzić o uzyskaniu statusu pracodawcy przez ten podmiot.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 2 grudnia 2015 r., sygn. akt III AUa 569/15) ,,Powierzenie przez pracodawcę wykonywania zadań pomocniczych podmiotowi zewnętrznemu świadczącemu usługi w tym zakresie (outsourcing) nie może stanowić przejścia części zakładu pracy na innego pracodawcę (art. 23 ¹ § 1 k.p.), jeżeli nie przemawia za tym kompleksowa ocena takich okoliczności, jak rodzaj zakładów, przejęcie składników majątkowych i niematerialnych, przejęcie większości pracowników, przejęcie klientów,
a zwłaszcza stopień podobieństwa działalności prowadzonej przed i po przejęciu zadań.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I PK 210/09)

Sąd zważył, że organ rentowy wykazał, że w niniejszej sprawie nie doszło do przejęcia pracowników (...) Sp. z o.o. przez (...), a następnie (...) w Upadłości Likwidacyjnej Sp. z o.o. W toku postępowania Sąd ustalał stan faktyczny dotyczących zainteresowanych pracowników J. N.
i A. S. (1). Status obydwu pracowników się różnił, gdyż zainteresowana w spornym okresie czasu przebywała na urlopie wychowawczym i nie świadczyła pracy. Tym nie mniej
o niezasadności odwołań od dwóch zaskarżonych decyzji Sąd rozstrzygnął łącznie, gdyż
w obydwu sprawach nie przedstawiono w toku postępowania żadnych dowodów w celu wykazania, że zostały spełnione cechy umowy outsourcingowej. Sąd zważył, że cechy niewłaściwego przejęcia pracowników nie powodują faktycznego przejęcia pracowników przez nowy podmiot. Należy wskazać, że rola niektórych firm oferujących zawarcie umów outsourcingu sprowadza się jedynie do wypłacenia pracownikom wynagrodzenia ze środków, które wcześniej na podstawie wystawionej faktury otrzymały od kontrahenta. W niniejszej sprawie miejsce wykonywania pracy i zakres obowiązków pracowników pozostały bez zmian.
Sąd zważył, że dotychczasowy pracodawca sprawuje nadal nadzór nad pracownikiem, udziela urlopów, decyduje o zwolnieniu i dalszym zatrudnieniu. Powyższe działania zatem
nie spełniają kryteriów dla zastosowania art. 23 ^{( 1)} kodeksu pracy, tzn. nie następuje faktyczne przejęcie pracowników przez nowy podmiot. Wymogiem umowy outsourcingowej jest przejście faktycznego władztwa nad zakładem lub jego wybranym elementem przez inny podmiot, co oznacza, że pracownicy świadczą pracę na rzecz kogoś innego niż dotychczas. Zgodnie z jedynym przedstawionym dokumentem w postaci świadectwa pracy ustalono,
że zatrudnienie A. S. (1) na mocy zawartej umowy o pracę było kontynuowane
z tą jedyną różnicą, że na miejsce dotychczasowego pracodawcy wstąpiła strona umowy jako nowy podmiot. Ponadto kurator odwołującej spółki skupiając się tylko i wyłącznie
na zarzutach dotyczących przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, nie skarżył artykułów dotyczących stricte kodeksu pracy i związanych z nimi umowy outsourcingu. Odwołujący zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c. miał obowiązek przedstawić dowody, które wskazywałyby na błędne stanowisko organu rentowego. W ocenie Sądu kurator spółki
nie sprostał temu obowiązkowi, który nakładała na niego ustawa. W związku z brakiem wniosków dowodowych, Sąd doszedł do przekonania, że dotychczas zgromadzony materiał dowodowy stanowił podstawę do wyrokowania w niniejszej sprawie. Należy podkreślić,
że J. N. wykonywał swoją pracę na takich samych warunkach i w tym samym miejscu. (...) Sp. z o.o. nie przekazała żadnych sprzętów, narzędzi pracy i innych środków. Natomiast na zasadzie analogii Sąd zważył, że u przebywającej w spornym okresie czasu na urlopie wychowawczym A. S. (1) również nie zmieniłyby się zasady zatrudnienia poza nowym podmiotem, gdyby przyjąć, że świadczyłaby pracę w spornym okresie.

Na marginesie rozważań prawnych Sąd zważył, że wszystkie zarzuty wystosowane przez odwołującego dotyczące naruszenia przez organ rentowy przepisów kodeksu postępowania administracyjnego są niezasadne. Kurator odwołującej został ustanowiony
w trybie art. 42 k.c., gdzie jednocześnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy odrzucono w dniu 25 kwietnia 2016 r. wniosek o ustanowienie kuratora w trybie art. 34 k.c. Z niekwestionowanego w ww. zakresie stanu rzeczy jednocześnie wynika, że ustanowienie kuratora na podstawie art. 34 k.c. jest zbędne. ,,W sytuacji,
gdy w postępowaniu administracyjnym osoba prawna z powodu braku ustawowych
lub statutowych organów nie może prowadzić swoich spraw, a więc gdy zachodzi przypadek przewidziany w art. 42 § 1 k.c., to organ administracji uprawniony jest do zastosowania
art. 34 § 1 k.p.a., tj. do wystąpienia z wnioskiem do sądu o wyznaczenie przedstawiciela
dla zapewnienia właściwej reprezentacji strony. (…) Kurator ustanowiony przez sąd
na podstawie art. 42 § 1 k.c. dla spółki z powodu braku jej organów, może reprezentować
tę spółkę w postępowaniu administracyjnym jedynie w sytuacji, gdy jego umocowanie obejmuje reprezentowanie tej spółki w danej sprawie administracyjnej, a potrzeba jego powołania związana jest z przedmiotem prowadzonego postępowania.’’ ( wyrok Sądu Administracyjnego z siedzibą w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2007 r., sygn. akt II SA/Gd 290/06) Sąd zważył, że organ rentowy dochował w sposób należyty procedury administracyjnej wnosząc do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy o ustanowienie kuratora dla odwołującej spółki w trybie art. 42 k.c. W związku z odrzuceniem przez Sąd przedmiotowego wniosku, Oddział w sposób prawidłowy uznał, że kurator odwołującej spółki jest umocowany do działania i trafnie doręczał mu pisma związane z prowadzeniem postępowania administracyjnego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.

Zarządzenie: (...)

(...)