Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121, z późn. zm.) w zw. z art. 58 § 2 kc, że A. K., z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu chorobowemu od dnia 4 maja 2015 roku. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż wnioskodawczyni została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych tj. emerytalnego, rentowych, wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego jako osoba prowadząca pozarolnicza działalność gospodarczą od 1 września 2012 roku. W okresie od 13 grudnia 2014 roku do 3 maja 2015 roku działalność gospodarcza pozostawała zawieszona. Od 4 maja 2015 roku A. K. dokonała ponownego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych. W początkowym okresie prowadzenia działalności zadeklarowała składkę w minimalnej wysokości czyli w wysokości 30% minimalnego wynagrodzenia. Natomiast po ponownym zarejestrowaniu podstawa wymiaru składek określona została na 250% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni wielokrotnie korzystała ze zwolnień lekarskich w związku z własną chorobą lub koniecznością opieki nad członkiem rodziny. Po wznowieniu działalaności gospodarczej korzystała ze zwolnień lekarskich w okresach: 24 VI – 9 VII 2015 roku, 23 VII – 7 VIII 2015 roku, 12 VIII – 20 X 2015 roku, 28 XII 2015 roku – 24 VI 2016 roku, 21 VII – 26 IX 2016 roku i 27 IX – 15 XII 2016 roku. Z. także wniosek o wypłatę świadczeń za okres od 16 -29 XII 2016 roku, 30 XII 2016 roku - 12 I 2017 roku. Działalność gospodarcza prowadzona jest w formie spółki cywilnej (...), a drugim wspólnikiem jest J. K. – matka wnioskodawczyni zaś jej przedmiotem jest handel artykułami skórzanymi. Przedłożona w toku kontroli dokumentacja nie potwierdza faktu prowadzenia działalności gospodarczej. Nie udokumentowano jakichkolwiek wydarzeń gospodarczych w 2015 roku. Zdaniem organu rentowego wnioskodawczyni faktycznie nie rozpoczęła prowadzenia działalności a zgłoszenie jej podjęcia miało na celu jedynie uzyskanie tytułu do ubezpieczeń społecznych oraz skorzystanie ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego od maksymanej podstawy co czyni je sprzecznym z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 58 § 2 kc (decyzja k. 6-8 akt ZUS).

W dniu 6 marca 2017 roku A. K., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i uznanie, że wnioskodawczyni podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu chorobowemu od dnia 4 maja 2015 roku. W uzasadnieniu podniesiono, iż organ rentowy przeprowadzając kontrolę dopuścił się wielu nieprawidłowości. Działalność wnioskodawczyni polegała nie tylko na sprzedaży gotowych wyrobów ale na ich projektowaniu. Intencją odwołującej było prowadzenie dzialalności a nie korzystanie ze świadczeń. Wnioskodawczyni tak mocno przeżyła całą sytuację związaną z kontrolą, że doszło u niej do poronienia w lutym 2017 roku (odwołanie k. 2-5).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu decyzji. Dodatkowo podniesiono, iż od 6 marca 2017 roku wnioskodawczyni wyrejetrowała się z ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej (odpowiedź na odwołanie k. 61).

W piśmie procesowym pełnomocnik ZUS określił wartość przedmiotu sporu na kwotę 43.996,08 zł i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3.600,- zł (pismo k.92-93).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. K. od 1 września 2012 roku prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...). Drugim wspólnikiem początkowo była znajoma odwołującej M. B., natomiast od 21 listopada 2013 roku do spółki przystąpiła matka wnioskodawczyni J. K.. Od 11 grudnia 2013 roku ze spółki wystąpiła M. B.. Przedmiotem działaności jest wytwarzanie i handel artykułami skórzanymi (okoliczność bezsporna, umowy spółki k.11-12, k.17-21, k.23-25 akt ZUS).

Spółka zajmowała się wytwarzaniem i sprzedażą torebek. Wykonanie torebek zlecane było podwykonawcom. Sprzedaż prowadzona była internetowo jak również bezpośrednio. Biuro mieściło się na T. przy ul. (...) w domu mamy wnioskodawcyni. Spółka nie posiadała sklepu. Sprzedaż bezpośrednia odbywała się na zasadzie rekomendacji (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:01:37, zeznania świadka M. M. (1) e-protokół z 21 XI 2017 roku 00:42:39).

Od złożenia zamówienia do wykonania produktu mijało kilka miesięcy, od 4 do 6. Na zrobienie formy producent potrzebował około miesiąca, a produkcja zależała od liczby zamówionych sztuk (zeznania świadka M. M. (1) e-protokół z 21 XI 2017 roku 00:42:39).

Matka wnioskodawczyni głównie zajmowała się dokumentami w firmie. Oprócz tego prowadziła swoją firmę (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:01:37)

Zajmowała się głównie sprawami administracyjnymi czyli rozliczaniem sprzedaży, kontaktowała się też z klientami oraz sprzedażą towarów (zeznania świadka J. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 00:46:53).

Odwołująca została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych tj. emerytalnego, rentowych, wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 września 2012 roku (dokument (...) k.21 akt ZUS).

Zadeklarowała składkę w minimalnej wysokości czyli w wysokości 30% minimalnego wynagrodzenia (okoliczność bezsporna).

W okresie od 13 grudnia 2014 roku do 3 maja 2015 roku działalność gospodarcza wnioskodawczni była zawieszona a ona wyrejetrowana z ubezpieczeń społecznych (dokument (...) k.26 akt ZUS).

Kiedy spółka została zawieszona obie wspólniczki zawiesiły działalność. Wnioskodawczyni z uwagi na to, że musiała zajmować się dzieckiem, które urodziło się (...). Odwołująca jest matką samotnie wychowującą dziecko (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:01:37).

Od 4 maja 2015 roku A. K. dokonała ponownego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych (dokument (...) k.27akt ZUS).

Po ponownym zarejestrowaniu podstawa wymiaru składek określona została na 250% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (okoliczność bezsporna).

Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnień lekarskich w związku z własną chorobą lub koniecznością opieki nad członkiem rodziny, począwszy od 6 XII 2012 roku, w tym po ponownym zgłoszeniu się do ubezpieczeń, w okresach: 24 VI – 9 VII 2015 roku, 23 VII – 7 VIII 2015 roku, 12 VIII – 20 X 2015 roku, 28 XII 2015 roku – 24 VI 2016 roku, 21 VII – 26 IX 2016 roku i 27 IX – 15 XII 2016 roku. Korzystała także z zasiłku macierzyńskiego w okresie od 26 VI 2013 roku do 24 VI 2014 roku (tabela świadczeń k.33-34 akt ZUS).

Zwolnienia lekarskie skarżącej wiązały się z bólami kręgosłupa (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:01:37, zeznania świadka J. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 00:46:53).

Wnioskodawczyni złożyla także wniosek o wypłatę świadczeń za okres od 16 -29 XII 2016 roku, 30 XII 2016 roku - 12 I 2017 roku (okoliczność bezsporna).

W okresie od lipca 2015 roku do października 2016 roku spółka odnotowała comiesięczne wydatki w kwotach po 150,- zł oraz sprzedaż usług na kwotę 650,40 zł w maju 2015 roku, 308,94 zł w czerwcu 2015 roku i 594,55 zł w grudniu 2015 roku (zestawienia k.29, k.33 i k.57 akt ZUS).

W 2015 roku spółka odnotował stratę w kwocie 2.231,29 zł a w 2016 roku stratę w wysokości 1.500,- zł (bilanse i PIT/B k.31, 35 k.133-135 akt ZUS).

W dniach 1 IV, 2 IV 2015 roku skarżąca otrzymała przelewy na konto z tytułu sprzedaży domu na kwoty 197.500,- zł i 29.500,- zł ( kopie wydruków z banku k.11-14).

W. miała problemy w życiu prywatnym. Nie mogła liczyć na swojego partnera, który pojawiał się i znikał, był uzależniony od alkoholu, bez jej wiedzy wykorzystywał pieniądze. Odwołująca, za radą bliskich zgłosiła się do psychiatry, który skierował ją do psychologa (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:01:37, zeznania świadka J. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 00:46:53).

Od 6 marca 2017 roku wnioskodawczyni ponownie wyrejetrowała się z ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej (okoliczność bezsporna).

Odwołująca zarejestrowała się w urzędzie pracy i zstała skierowana na staż. Podjęła także studia (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:01:37).

E. B. jest mamą M. M. (1) (dawniej B.) i prowadzi sklep odzieżowy z różnymi dodatkami (zeznania wnioskodawczyni A. K. e-protokół z 21 XI 2017 roku 01:08:06 w zw. z 00:16:36).

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd odmówił wiary zeznaniom wnioskodawczyni jak i świadka J. K. co do faktu rzeczywistego podjęcia prowadzenia działaloności i podejmowania czynności z tym związanych, w tym, iż wnioskodawczyni chciała poszerzyć profil o biżuterię, przystąpiła do przygotowywania projektów torebek, zaczęła poszukiwać wykonawców biżuterii a także, że rozwój firmy miał być duży (pójść pełną parą) wobec braku jakichkolwiek dowodów potwierdzajacych te okoliczności. Sąd uznał, iż zeznania te miały na celu jedynie uprawdopodobnienie twierdzeń o faktycznym prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej. Zarówno wnioskodawczyni jak i jej matka są bowiem niewątpliwie zainteresowane wynikiem niniejszego postępowania. Prawdziwości zeznań nie potwierdziły także zeznania drugiego świadka – M. M. (2) gdyż dotyczyły one w zasadzie wyłącznie tego co działo się w spółce przed spornym podjęciem działalności przez wnioskodawczynię.

Nie są wiarygodne zeznania świadka J. K. w zakresie w jakim twierdziła, iż kontaktowała się z hurtowniami poza Polską np. w Stanach Zjednoczonych, zgłaszała się też do hurtowni w C., kontaktowała się też z ludźmi, których poznała na targach w Turcji, bowiem twierdznia te pozostają całkowicie gołosłowne. Nie ma żadnych dowodów, choćby pośrednich, iż działania takie rzeczywiście miały miejsce.

Podkreślenia wymaga fakt, iż umowy i faktury złożone w toku kontroli organu rentowego nie dotyczyły spornego okresu, bowiem powstały w latach 2011 - 2012. Natomiast w przypadku dokumentacji fotograficznej nie ma możliwości ustalenia z jakiej daty pochodzą. Bez znaczenia pozostają także złożone PIT-y za lata 2013-2014.

Sąd odmówił wiary dokumentom w postaci zamówień nr 1 i 3 z 19 maja i 22 czerwca 2015 roku z uwagi na fakt, iż osobami zamawiającymi byli znajomi wnioskodawczyni w tym matka byłej wspólniczki, a nadto zamówienia te, co przyznała sama wnisokodawczyni nie zostały zrealizowane. Nadto ich wiarygodność budzi wątpliwości także z uwagi na fakt braku chronologii w numerach zamówień, a nadto pozostają one w sprzeczności z zeznanimi samej odwołujacej, która twierdziła, że z uwagi na przypływ gotówki zamierzała rozwinąć firmę na dużą skalę. Tymczasem przedstawiła tylko dwa zamówienia na łączną kwotę nieco ponad 3.000,- zł brutto, które miały byż zrealizowane dopiero w w sierpniu i wrześniu 2015 roku. J. nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących na podjęcie czynności w celu zrealizowania tych zamówień.

Wersji wnioskodawczyni nie potwierdzją także złożone zdjęcia czy rysunki bowiem nie wynika z nich kiedy zostały sporządzone, a biorąc pod uwagę fakt wcześniejszego prowadzenia działalności gospodarczej, zdecydowanie bardziej prawdopodobne jest, iż powstały one w uprzednim okresie.

Nie są wiarygodne także informacje o sprzedaży dokonanej w maju, czerwcu i grudniu 2015 roku gdyż nie przedstawiono jakichkolwiek dowodów na te okoliczność, poza zestawieniem przygotowanym przez stronę. Nadto z samych zeznań wnioskodawczyni wynika, iż nie było żadnej sprzedaży.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest niezasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 5 i art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585, z późn. zm.) osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu.

Z mocy art. 11 ust. 2 ubezpieczeniu chorobowemu osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają dobrowolnie na swój wniosek.

Okres podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom określa przepis art. 13 pkt. 4 zgodnie z którym osoby prowadzące pozarolniczą działalność obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają w okresie od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Na mocy art. 12 ust. 1 obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Na podstawie zaś art. 66 ust. 1 pkt. 1c ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 r. (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 581). osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, które są osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Stosownie do art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Z mocy art. 18a ust. 1 podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1 (to jest osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych), w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30 % kwoty minimalnego wynagrodzenia.

W myśl ust. 2 pkt. 1 przepisy ust. 1 art. 18a nie mają zastosowania do osób, które prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność.

W rozpoznawanej sprawie spór dotyczył tego czy ubezpieczona A. K. faktycznie z dniem 4 maja 2015 roku podjęła wykonywanie zawieszonej działalności gospodarczej, co skutkowało obowiązkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu.

Odnosząc się do powyższej spornej kwestii wskazać w pierwszej kolejności należy na definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W orzecznictwie przyjmuje się, że cechami działalności gospodarczej są: 1) zawodowy (a więc stały) charakter, 2) związana z nią powtarzalność podejmowanych działań, 3) podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i 4) uczestnictwo w obrocie gospodarczym /por. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 6 grudnia 1991 r., sygn. III CZP 117/91, opubl. OSNCP 1992 nr 5, poz. 65/. Podkreśla się także, iż dla uznania określonej przedmiotowo działalności za działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej. Przesłanka wykonywania działalności gospodarczej w sposób ciągły nie jest rozumiana jako konieczność jej wykonywania bez przerwy, lecz jako zamiar powtarzalności określonych czynności w odróżnieniu od ich przypadkowości, sporadyczności lub okazjonalności. Przyjmuje się zatem, że działalność gospodarcza z założenia jest działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany i nastawioną na nieokreślony z góry okres, a ponadto związana jest z nią konieczność ponoszenia przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego. Nie uznaje się więc za działalność gospodarczą: działalności okresowej i sporadycznej /por. wyrok Sądu Najwyższego z 30 listopada 2005 r., sygn. I UK 95/05, opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2006, Nr 19-20, poz. 311, str. 863; postanowienie Sądu Najwyższego z 17 lipca 2003 r., sygn. II UK 111/03, opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2003, Nr 17, poz. 1; wyrok NSA z dnia 19 marca 1991 r., (...) SA/Wa 898/90, (...) 1992, nr 3-4, poz. 58; wyrok NSA z dnia 17 września 1997 r., (...) SA/Wa (...), Pr. Gosp. 1998, nr 1, s. 32/.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest przy tym pogląd, że istnienie wpisu do ewidencji nie przesądza o faktycznym prowadzeniu działalności gospodarczej, jednakże prowadzi do domniemania prawnego, według którego osoba wpisana do ewidencji, która nie zgłosiła zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, jest traktowana jako prowadząca taką działalność. Domniemanie to może być obalone w drodze przeprowadzenia przeciwdowodu, który obciąża stronę twierdzącą o faktach przeciwnych twierdzeniom wynikającym z domniemania. Do sfery ustaleń faktycznych należy czy działalność gospodarcza rzeczywiście jest wykonywana, czy też zaprzestano jej prowadzenia lub w ogóle nie podjęto, co powoduje wyłączenie z obowiązku ubezpieczenia. Obowiązek ubezpieczenia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność - w tym działalność gospodarczą - wynika bowiem z faktycznego prowadzenia tej działalności /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2007 r. sygn. III UK 133/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2008, Nr 7-8, poz. 114, str. 332; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2010 r., sygn. I UK 240/09, LEX nr 585723; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2010 r. sygn. II UK 186/09, sygn. LEX nr 590235; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 r. sygn. I UK 221/09, LEX nr 585715/.

Innymi słowy, jeśli działalność faktycznie nie jest wykonywana to zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tego tytułu nie wywołuje zamierzonego skutku.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, zgłoszenie się wnioskodawczyni do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na skutek podjęcia zawieszonej działalności gospodarczej, zostało dokonane jedynie celem umożliwienia skorzystania z wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego przysługujących w związku z niezdolnością do pracy.

Z ustaleń wynika, że wnioskodawczyni zgłosiła podjęcie działalności od 4 maja 2015 roku z najwyższą podstawą wymiaru składek podczas gdy poprzednio opłacała składki w kwocie minimalnej. Wnioskodawczyni, co sama przyznała, miała od dawna problemy z kręgosłupem, w związku z którymi korzystała ze zwolnień lekarskich, nadto pojawiły się także dodatkowe kłopoty natury psychicznej, z uwagi na kryzys związku, w którym pozostawała wnioskodawczyni. Problemy nie pojawiły się po zgłoszeniu podjęcia działalności, ale istniały znacznie wcześniej, o czym świadczy choćby fakt, iż odwołująca samotnie wychowywała dziecko.

Wnioskodawczyni próbowała uwiarygodnić przyczynę wznowienia działalności dużym dopływem gotówki. Jednakże okoliczność ta nie znalazła przełożenia, wbrew twierdzeniu odwołującej na rozmach w prowadzeniu działalności. Wnioskodawczyni niewątpliwie posiadała środki, ale nie przeznaczyła, iż w żadnym zakresie na rozwój czy choćby funkcjonowanie działalności. Nie przedstawiła żadnych faktur zakupowych, nie wykazała sprzedaży (bowiem dwa budzące duże wątpliwości sądu) zamówienie nie zostały w ogóle zrealizowane. Gołosłowne pozostają twierdzenia o „nabraniu pary” przez działalność wnioskodawczyni, czy zamiarze poszerzenia jej zakresu. Odwołująca zie potrafiła, w sposób racjonalny, wyjaśnić dlaczego ceny na zamówione towary nie zostały skalkulowane od nowa, tylko posłużyła się uprzednimi kalkulacjami ( sprzed kilku lat), podczas gdy z drugiej strony zarówno wnioskodawczyni jak i świadkowie opisywali w jaki sposób podzlecane jest wykonanie torebek i podkreślali jak różna może być cena w zależności od choćby rodzaju skóry. Oczywiście działanie takie jest dopuszczalne, bowiem to przedsiębiorca ponosi ryzyko prowadzonej działalności, ale pozostaje w zupełnej sprzeczności z twierdzeniami o tym jak bardzo wnioskodawczyni chciała rozwinąć działalność i z jakim entuzjazmem ją wznowiła. Gdyby tak było w istocie, to z całą pewnością dokonałaby rekalkulacji ceny, a przede wszyskim sprawdziła rzeczywiste koszty, jakie musi ponieść w związku z wyprodukowaniem zamówienia. Oparcie się na poprzednich danych świadczy jedynie o próbie uwiarygodnienia fikcji wznowienia działalności gospodarczej.

W ocenie sądu, wnioskodawczyni nie wykazała faktycznego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto, przyjmując nawet twierdzenia wnioskodawczyni, uznać należy, iż działania jej nie byłyby podporządkowane zasadzie racjonalnego gospodarowania, ponieważ prowadzona przez nią działalność gospodarcza była nierentowna. Wnioskodawczyni wykazała straty zarówno w 2015 jak i 2016 roku.

W ocenie sądu fakt uzyskania przez wnioskodawczynię dodatkowych środków ze sprzedaży domu pozwolił jej na opłacenie wyższych składek na ubezpiecznie społeczne. Brak jednak jakichkolwiek wiarygodnych dowodów na faktycze podjęcie działalaności a nawet na szczery zamiar jej prowadzenia.

W uznaniu Sądu podjęte przez wnioskodawczynię czynności legalizujące wznowienie przez nią działalności gospodarczej od 4 maja 2015 roku i zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tego tytułu zostały dokonane jedynie w celu umożliwienia skorzystanie ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego w maksymalnej wysokości.

Przedstawione okoliczności przemawiają za uznaniem, że wnioskodawczyni, ze względu na spodziewaną niezdolność do pracy i związane z tym prawo do świadczeń, była zainteresowana objęciem jej tytułem do ubezpieczeń społecznych od bardzo wysokiej podstawy wymiaru składek. Wnioskodawczyni chodziło jedynie o uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego i temu celowi podporządkowała skonstruowanie określonej sytuacji prawnej, a zgłoszenie prowadzenia działalności gospodarczej, której faktycznie nie prowadziła, miało być narzędziem realizacji tego celu. Nieprowadzenie działalności gospodarczej wyłącza obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu.

Zachowanie wnioskodawczyni jako zmierzające do obejścia prawa i sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 58 § 1 i 2 kpc. nie podlega ochronie i skutkuje nieważnością dokonanych czynności prawnych w postaci zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia chorobowego.

Na marginesie dodać należy, iż bez wpływu na rozstrzygnięcie Sądu mają uchybienia, zarzucane przez pełnomocnika wnioskodawczyni, organowi rentowemu, które miały mieć miejsce w toku czynności kontrolnych. Sąd ocenia bowiem jedynie prawidłowość wydanej decyzji. Ewentualne uchybienia mogą być brane pod uwage tylko w sytuacji gdyby prowadziły do niewazności lub nieistnienia decyzji, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

W świetle powyższych rozważań nie ulega wątpliwości, iż zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odpowiada prawu. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, odwołanie wnioskodawczyni oddalił.

Stosownie do wyników postępowania, na podstawie art. 98 kpc, Sąd obciążył wnioskodawczynię obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez organ rentowy w kwocie 3.600,- zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika określona została na podstawie § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. (Dz. U. poz. 1804 z późn. zm.).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

27XII 2017 roku.