Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2018 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko Izbie Administracji Skarbowej w G.

o przywrócenie do pracy

1.  Oddala powództwo,

2.  Nie obciążą powódki J. B. kosztami procesu.

Sygn. akt IV P 101/17

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powódki J. B. wniósł przeciwko Izbie Administracji Skarbowej w G. powództwo o przywrócenie powoda do pracy u pozwanego w związku z niezgodnvm z prawem uznaniem wygaśnięcia urnowy o pracę. W uzasadnieniu pozwu podniósł, że powódka była zatrudniony u pozwanego od 3.02.2011 r. na podstawie urnowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku starszego referenta w Samodzielnym referacie Organizacji i Logistyki w Urzędzie Skarbowym w C. a od września 2015 r. w Samodzielnym Referacie Kontroli Podatkowej. Z dniem 31 sierpnia 2011r. jej stosunek pracy wygasł na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej. Powódka była pracownikiem administracji podatkowej o ponad 6 letnim stażu z szeroką i na bieżąco aktualizowaną wiedzą prawnopodatkową i administracyjną. Pracowała w Urzędzie Skarbowym w C. w referacie kontroli podatkowej, do którego w Urzędzie Skarbowym w C. kierowani są pracownicy z niezbędnymi kwalifikacjami oraz szeroką wiedzą i odpowiednimi predyspozycjami. Powódka w referacie kontroli zajmowała się w szczególności analizowaniem zasadności zwrotu podatku od towarów i usług. Przeprowadzaniem kontroli podatkowych, postępowaniem mandatowym w przypadku naruszeń przepisów kodeksu karnego skarbowego. Powódka posiadała wśród kontrolowanych podatników opinię kompetentnej i wnikliwej, co zrozumiałe nie budziło sympatii. Lecz powodowało szacunek, gdyż ustalenia powódki podatnicy przyjmowali zazwyczaj bez zastrzeżeń. Powódka do 31.05.2017 r. z nieznanych przyczyn nie otrzymała propozycji pracy w trybie art. 165 ust. 7 Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej. Powyższe naruszało § 2 porozumienia w sprawie zabezpieczenia praw i interesów pracowników oraz, funkcjonariuszy oraz zabezpieczenia realizacji zadań organów państwa w związku z wdrożeniem Krajowej Administracji Skarbowej z 1.02.2017 r., które de facto zobowiązywało Szefa KAS do przedstawienia pisemnej propozycji pracy pracownikom KAS chyba, że spełnione zostaną przesłanki określone: wart. 144 ust. 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej; , w art. 2 pkt 2b ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne albo osoby te pobierają świadczenia emerytalne lub nabyły uprawnienia do tych świadczeń. Z okoliczności sprawy wynika zaś jednoznacznie, że pozwany nie kierował się żadnymi przesłankami merytorycznymi w ocenie przydatności powódki do dalszej pracy.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o odrzucenie pozwu ewentualnie o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego podniósł, iż pozwany nie naruszył przepisów o wygaśnięciu stosunku pracy wynikających z ustawy z 161istopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbową (Dz.U. z.2016 r., poz. 1948 ze zm.). Instytucja wygaśnięcia stosunku pracy jest znana prawu pracy i jest jednym z prawnie dopuszczalnych sposobów ustania stosunku pracy. Możliwość taką przewiduje art. 63 Kodeksu pracy w myśl, którego umowa o pracę wygasa w przypadkach określonych w kodeksie oraz przepisach szczególnych. Takim przepisem szczególnym jest art. 170 ust. l pkt l (...).

Zdaniem pozwanego w warunkach niniejszej sprawy oznacza to, że kontrola sądu sprowadza się do tego czy dana osoba była pracownikiem i czy w danym terminie otrzymała propozycję nowych warunków pracy czy nie, czyli czy zostały spełnione ustawowe przesłanki wygaśnięcia stosunku pracy. Nie obejmuje uprawnienia do badania przyczyn wygaśnięcia stosunku pracy (zasadności przedstawienia bądź nie przedstawienia pracownikowi propozycji określających nowe warunki zatrudnienia). Żadne przepisy prawa nie nakładają na Dyrektora I. Administracji Skarbowej obowiązku przedłożenia propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby wszystkim dotychczasowym pracownikom, funkcjonariuszom. Zatem wygaśnięcie z dniem 31 sierpnia 201 7 r. stosunku pracy powoda nie było następstwem naruszenia przez pracodawcę przepisów o wygaśnięciu stosunku pracy wynikających z ustawy wprowadzającej KAS. Wręczane propozycje zatrudnienia lub pełnienia służby poszczególnym osobom przygotowywane były z uwzględnieniem: potrzeb kadrowych w jednostkach organizacyjnych (...) w G., funduszu płac pozostającego w dyspozycji (...) na 2017 r., wytycznych Szefa KAS co do minimalnej liczby funkcjonariuszy stanowiących obsadę (...)skarbowej, ewolucji struktury i zadań jednostek KAS, przebiegu dotychczasowego zatrudnienia, kwalifikacji zawodowych i miejsca zamieszkania.

Brak propozycji powodowi zatrudnienia nie był spowodowany okolicznościami, które można uznać za dyskryminujące. Okolicznościami, które spowodowały, ze powódka nie otrzymała propozycji zatrudnienia było to, że na tle innych pracowników urzędu, powódka wykazywała się mniejszymi umiejętnościami wykonywania różnorodnych zadań wynikających zakresu działania komórki organizacyjnej, w której była zatrudniona. Na tle innych pracowników urzędu, powódka wykazywała się mniejszymi umiejętnościami wykonywania różnorodnych zadań wynikających z zakresu działania komórki organizacyjnej, w której była zatrudniona. W ocenie przełożonego pozostali pracownicy wykonywali powierzone im zadania bardziej sprawnie i w zmieniającej się strukturze i podejściu do zadań urzędów skarbowych dawali większą rękojmię możliwość powierzenia im różnorodnych zadań. Pozwany wyjaśnia przy tym, że uzyskiwane przez powódkę pozytywne oceny okresowe adekwatne były do stopnia skomplikowania powierzanych jej zadań. Te zadania, faktycznie wykonywała na poziomie oczekiwań, jednakże brak było perspektyw powierzenia powódce zadań innego rodzaju.

Pełnomocnik powódki w piśmie procesowym z 2.11.2017 r. doprecyzował oznaczenie strony pozwanej jako Izbę Administracji Skarbowej w G. podnosząc, iż intencją powódki było pozwanie pracodawcy tj. Izby Administracji Skarbowej w G., a nie kierującego tą jednostką.

Sąd ustalił co następuje:

Powódka J. B. była zatrudniona w Urzędzie Skarbowym w C. od 3.02.2011 r. do 31.08.2017 r. jako referent, inspektor.

( dowód: świadectwo pracy powódki k. 9, akta osobowe powoda, cz. C k.4).

Powódka w trakcie całego okresu pracy w Urzędzie Skarbowym w C. otrzymywała pozytywne oceny swojej pracy na poziomie oczekiwań.

( dowód: akta osobowe powódki ocena okresowa cz. B k. 31 i 15).

Powódka była dobrym pracownikiem, wykonywała swoje obowiązki sumiennie a współpraca układała się należycie. Powódka dużo mówiła była osoba aktywna. Jednak powódka miała braki jeżeli chodzi o wiedzę merytoryczną w kontroli. Z pośród trzech nowych pracowników referatu kontroli, sprawdzała się najmniej była spontaniczna w zachowaniu, głośna i nieostrożna. Powódka nie spełniała oczekiwań kierownika referatu.

(dowód: zeznania świadków T. K. k. 53 od 00:04:34 do 00:14:29 i M. O. k.53-54 od 00:14:29 do 00:28:52, R. K. (2) k.58-59 od 00:04:15 do 00:22:04).

Powódka do 31.05.2017 r. nie otrzymała propozycji pracy w (...) w G. i jej stosunek pracy z dniem 31 sierpnia 2017r. wygasł na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej.

(bezsporne).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego dopuszcza się możliwość uściślenia oznaczenia strony w trybie art. 350 KPC i to także w sytuacji, gdy jako pozwana wskazana została jednostka organizacyjna osoby prawnej zamiast tej osoby. Podmiotowe przekształcenie powództwa staje się natomiast aktualne dopiero wówczas, gdy wady w oznaczeniu podmiotowych granic procesu nie można naprawić w drodze sprostowania niedokładności w oznaczeniu stron (zob. np. III CSK 72/14 - postanowienie SN - Izba Cywilna z dnia 16-01-2015, Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 28 stycznia 2004 r. IV CK 183/03, wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 13 czerwca 1980 r., IV CR 182/80, OSNCP 1981, nr 2-3, poz. 30, z dnia 18 czerwca 1998 r., II CKN 817/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 16, z dnia 11 października 2001 r., II CKN 559/99, OSNC 2002, nr 6, poz. 82, z dnia 1 kwietnia 2003 r., II CKN 1422/00, (...)).

Przepis art. 165 ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej ustawa z 16 listopada 2016 r. (Dz.U.2016.1948 z 2016.12.02) stanowi, że Dyrektor Krajowej (...) Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej oraz dyrektor Krajowej Szkoły Skarbowości składają odpowiednio pracownikom oraz funkcjonariuszom, w terminie do dnia 31 maja 2017 r., pisemną propozycję określającą nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby, która uwzględnia posiadane kwalifikacje i przebieg dotychczasowej pracy lub służby, a także dotychczasowe miejsce zamieszkania. Ustawodawca przewidział w art. 170 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy skutek wygaśnięcia stosunków pracy lub służbowych w przypadku nieotrzymania przez osoby zatrudnione w jednostkach KAS i osoby pełniące służbę w jednostkach KAS pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby oraz odmowy przyjęcia otrzymanych propozycji. Zgodzić należy przyjąć, że ustawodawca pozostawił organom autonomiczne prawo do decydowania o tym czy w ogóle danej osobie złożona zostanie propozycja dalszego zatrudnienia bądź służby, jak i wyboru rodzaju dalszego zatrudnienia. Zastosowanie przedstawionej konstrukcji wygaśnięcia stosunków pracy i stosunków służby w razie niezłożenia pisemnej propozycji nowych warunków pracy i służby prowadzi do destabilizacji trwałości tych stosunków. Złożenie lub niezłożenie tej propozycji jest pozostawione swobodnemu uznaniu organu dokonującemu czynności prawnych w stosunkach pracy lub stosunkach służby. Działanie lub zaniechanie podmiotu, który jest uprawniony do złożenia propozycji, podlegają kontroli sądowej tylko w granicach klauzuli generalnej nadużycia prawa (w terminologii prawa administracyjnego - nadużycia władzy).

Z godnie z zapewnieniami Ministerstwa Finansów redukcja zatrudnienia miała nastąpić przede wszystkim w wyniku naturalnych odejść pracowników i funkcjonariuszy na emeryturę oraz likwidacji wakatów oraz zgodnie z ustawą o KAS propozycji kontynuowania pracy nie miały otrzymać osoby, które były zatrudnione albo pełniły służbę w organach bezpieczeństwa państwa w czasach PRL. Według ministerstwa przepisy wprowadzające ustawę o KAS jasno precyzują, jakim i kryteriami mają kierować się dyrektorzy składając propozycję pracy bądź służby. Kryteriami tymi są: posiadane przez pracownika/funkcjonariusza kwalifikacje, przebieg dotychczasowej pracy lub służby, dotychczasowe miejsce zamieszkania. Niedopuszczalnym jest, aby przy określaniu propozycji pracy bądź służby poza dobrem Krajowej Administracji Skarbowej uwzględnione zostały inne kryteria pozaustawowe. Propozycje pracy bądź służby muszą opierać się na przepisach prawa oraz być transparentne i sprawiedliwe dla wszystkich pracowników i funkcjonariuszy Krajowej Administracji Skarbowej (vide: pismo Sekretarza S. w Ministerstwie Finansów Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z 25.04.2017 r. k.73-74).

W ocenie sądu pracownikowi urzędu skarbowego, którego stosunek pracy wygasł z mocy przepisu art. 170 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej ustawa z 16 listopada 2016 r. stosownie do przepisu art. 63 k.p. i 67 k.p. oraz art. 45 Konstytucji przysługuje odwołanie do sądu i roszczenia wynikające z art. 56 k.p w zw. z art. 8 k.p.

Sąd zgadza się w pełni ze stanowiskiem zaprezentowanym w wyroku Sądu Najwyższego z 24 września 2009 r. II PK 58/09, dotyczącym podobnej sytuacji, iż rozpoznając sprawę z powództwa pracownika o odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem wygaśnięcia stosunku pracy na podstawie art. 67 k.p. w związku z art. 56 k.p. i art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 2005 r. o przekształceniach i zmianach w podziale zadań i kompetencji organów państwowych właściwych w sprawach łączności, radiofonii i telewizji (Dz.U. Nr 267, poz. 2258 ze zm.) oraz art. 63 k.p., sąd pracy może dokonać oceny czynności pracodawcy dotyczących niezaproponowania pracownikowi warunków pracy i płacy na dalszy okres w kontekście zasad współżycia społecznego.

Należy podzielić wyrażony w powyższym wyroku pogląd, że sąd pracy ma prawo badać przyczyny niezłożenia pracownikowi propozycji dalszego zatrudnienia, choćby w kontekście zakazu dyskryminacji (art. 11 ³ k.p. oraz art. 18 ^3a i 18 ^3b k.p.) albo naruszenia prawa (art. 67 k.p.), obejścia prawa lub naruszenia zasad współżycia społecznego (art. 8 k.p.). Klauzule generalne zasad współżycia społecznego i społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa stosuje się w sytuacji, gdy podmiot uprawniony korzysta z przysługującego mu prawa podmiotowego w sposób niemożliwy do zaakceptowania, naruszający powszechnie podzielane poczucie sprawiedliwości i przyzwoitości.

Samo wygaśnięcie stosunków pracy powódki - co nastąpiło z mocy prawa - nie może być uznane za sprzeczne z prawem, ponieważ skutek ten przewidywała bezpośrednio ustawa. Dotychczasowe orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego aprobowało możliwość ustawowego wygaszania stosunków pracy w wyjątkowych sytuacjach np. w związku z reformą administracji (zobacz: orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego K 1/99, K 24/02, P 5/04).

Zasada przewidziana w art. 8 KP (art. 5 KC) stanowi, iż może żądać ochrony jedynie ten, kto sam postępuje nienagannie. Także i w tym aspekcie uznaje się, że odmowa skorzystania z prawa podmiotowego wymaga ostrożności i może dotyczyć jedynie okolicznościami wyjątkowo rażących i nieakceptowanych ze względów aksjologicznych (zob. Z. Hajn, W kwestii pojmowania "zasady czystych rąk" w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w: B. Cudowski, J. Iwulski (red.), Z aktualnych zagadnień prawa pracy i zabezpieczenia społecznego. Księga jubileuszowa Profesora Waleriana Sanetry, Białystok 2013, s. 145).

Pełnomocnik powódki nie wykazał w toku postępowania szczególnych, wyjątkowych okoliczności uzasadniających zastosowanie zasad współżycia społecznego wobec niezłożenia powódce propozycji pracy w (...).

Co więcej jak wynika z dowodów zawnioskowanych przez stronę pozwaną w szczególności zeznań wiarygodnych świadków T. K. i M. O. oraz R. K. (2) do wykonywania pracy przez powódkę były zastrzeżenia w zakresie jej wiedzy merytorycznej w zakresie kontroli. Z pośród trzech nowych pracowników referatu kontroli, sprawdzała się najmniej była spontaniczna w zachowaniu, głośna i nieostrożna. Powódka nie spełniała oczekiwań kierownika referatu. Powyższe zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach strony pozwanej ale częściowo w zeznaniach samej powódki. Powódka nie posiada szczególnie wysokich kwalifikacji i nie jest też pracownikiem o długoletnim stażu pracy a jej ocena okresowa pracy kształtuje się tylko na poziomie oczekiwań, gdy w referacie kontroli byli pracownicy wyżej oceniani.

Zatem w ocenie sądu nie zachodzą w rozpoznawanej sprawie szczególne, wyjątkowe okoliczności przemawiające za zastosowaniem wobec powódki klauzuli zasad współżycia społecznego określonych w art. 8 k.p.

Pełnomocnik powódki nie wykazał również, iż brak propozycji pracy dla powódki stanowił przejaw dyskryminacji czy naruszenia przepisów o wygaśnięciu stosunku pracy.

Mając na uwadze powyższe sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie przepisu art. 102 k.p.c. mając na względzie, iż powódka straciła pracę.