Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Przemysław Kurzawa

Sędziowie: SA Ewa Kaniok

SO del. Katarzyna Kisiel (spr)

Protokolant : sekr. sądowy Izabela Katryńska

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w W.

o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. akt I C 290/15

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 14.400 zł (czternaście tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SO (del) Katarzyna Kisiel SSA Przemysław Kurzawa SSA Ewa Kaniok

Sygn. akt V Ca 135/17

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S. w pozwie wytoczonym w dniu 9 marca 2015 r. przeciwko (...) Spółce z o.o. z siedzibą w W. domagała się zwolnienia od egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi - Północ w W. E. D. (1) na podstawie wniosku wierzyciela (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R., sygn. akt I Km 10/15, następujących ruchomości: O - P. T. (L., 3.07 x 0.32 m, 4 paczki po 60 sztuk, łącznie 240 sztuk), O - P. T. (L., 2.57 x 0.32 m, 6 paczek po 60 sztuk, łącznie 360 sztuk), O -(...) Z DRABINĄ (L., 2.57 m, 1 paczka 30 sztuk), O - P. T. (L., 3.07 x 0.32 m, 6 paczek po 60 sztuk, łącznie 360 sztuk), O - P. T. (L., 2.07 x 0.32 m, 5 paczek po 60 sztuk, łącznie 300 sztuk), O - P. T. (L., 1.57 x 0.32 m, 3 paczki po 60 sztuk, łącznie 180 sztuk), O - P. T. (L., 2.57 x 0.32 m, 7 paczek po 60 sztuk, łącznie 420 sztuk), O - P. T. (L., 2.57 x 0.32 m, 2 paczki po 60 sztuk, łącznie 120 sztuk). Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka twierdziła, że wskazane ww. ruchomości są jej własnością, a nie dłużnika - (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R., że dłużnik jedynie wynajmował je od powódki na potrzeby działalności swego przedsiębiorstwa, że zwracała na ten fakt uwagę tak ww. Komornikowi Sądowemu, jak również pozwanej Spółce, jednak ruchomości te nie zostały zwolnione od egzekucji. Powódka twierdziła również, że jej własności nad ww. ruchomościami dowodzą faktury VAT z tytułu ich zakupu, umowa najmu z (...) spółką z o.o. z siedzibą w M. R., a także akt notarialny, na podstawie którego ww. ruchomości zostały wniesione do przedsiębiorstwa powódki, jako aportu przez wspólnika A. B..

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana przyznała fakt zajęcia przez Komornika Sądowego ww. ruchomości, jednak zarzuciła, że ani dłużnik, ani powódka w toku postępowania egzekucyjnego nie wykazali, że zajęte ruchomości stanowiły własność powodowej Spółki. Podniosła, że zajęte ruchomości posiadały oznakowania dłużnika - (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R., oraz że żadna z tych ruchomości nie posiadała oznaczeń firmy powodowej Spółki. Jednocześnie wskazała, że na terenie zajmowanym przez dłużnika znajdowały się ruchomości oznakowane znakami identyfikacyjnymi innych firm, które nie zostały zajęte. W ocenie pozwanej, powódka nie wskazała jakichkolwiek cech szczególnych, które umożliwiłyby ich identyfikację, jako własność powódki. Sam zaś fakt zawarcia przez powódkę z dłużnikiem umowy najmu rusztowań nie dowodzi tego, że zostały zajęte właśnie rusztowania stanowiące własność powódki. Dodatkowo pozwana zarzuciła, że sama sprzedała dłużnikowi elementy takie, jak zajęte w ww. sprawie egzekucyjnej.

Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2016r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie oddalił powództwo i rozstrzygnął o kosztach procesu ( k-257).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie E. D. (2) w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M., o sygn. akt KM 10/15, dokonała w dniu 17 lutego 2015 r. zajęcia następujących ruchomości: O - P. T. (L., 3.07 x 0.32 m, 4 paczki po 60 sztuk, łącznie 240 sztuk), O - P. T. (L., 2.57 x 0.32 m, 6 paczek po 60 sztuk, łącznie 360 sztuk), O -(...) Z DRABINĄ (L., 2.57 m, 1 paczka 30 sztuk), O - P. T. (L., 3.07 x 0.32 m, 6 paczek po 60 sztuk, łącznie 360 sztuk), O - P. T. (L., 2.07 x 0.32 m, 5 paczek po 60 sztuk, łącznie 300 sztuk), O - P. T. (L., 1.57 x 0.32 m, 3 paczki po 60 sztuk, łącznie 180 sztuk), O - P. T. (L., 2.57 x 0.32 m, 7 paczek po 60 sztuk, łącznie 420 sztuk), O - P. T. (L., 2.57 x 0.32 m, 2 paczki po 60 sztuk, łącznie 120 sztuk). Następnie w dniu 28 lutego 2015 r. dokonała dodatkowo zajęcia 55 sztuk pomostu stalowego (...) 1.57 m, 64 sztuk pomostu stalowego (...) 2 m oraz 3 sztuk pomostu stalowego L. 2.07 m. Ruchomości te stanowiły elementy rusztowań i oznaczone były naklejkami identyfikacyjnymi (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R.. Na terenie zajmowanym przez (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w M. R. znajdowały się jeszcze inne ruchomości (elementy rusztowań) oznakowane naklejkami identyfikacyjnymi innych firm. Pierwotnie zajęto także elementy rusztowań stanowiące własność firmy (...) jednak pozwana zwolniła je spod egzekucji nie kwestionując własności ww. firmy.

Jak dalej podnoszono, w latach 2009 - 2012 A. B., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Budowlano - Usługowe(...), nabywał rusztowania w tym ich elementy - pomosty stalowe identyczne do tych, które zajął Komornik Sądowy w dniu 17 lutego 2015 r. w ww. sprawie. Następnie (...) (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 28 lutego 2013 r. podwyższyła swój kapitał zakładowy. Wszystkie akcje w podwyższonym kapitale zakładowym objął A. B., pokrywając je aportem w postaci swego przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziły m. in. nabyte przez niego w latach 2009 - 2012 elementy rusztowań w tym ww. pomosty stalowe.

Wskazywano dalej, że zarówno dłużnik - (...) spółka z o.o. z siedzibą w M. R., jak również powódka, informowali Komornika Sądowego oraz pozwaną Spółkę, że ruchomości zajęte w dniu 17 lutego 2015 r. stanowią własność (...) (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W.. Mimo wezwań powódki i oświadczeń dłużnika zajęte ww. ruchomości nie zostały zwolnione spod egzekucji.

W dniu 26 sierpnia i 01 października 2010 r., A. M. (1) prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą D. (...) A. M. (1) sprzedała (...) Spółce z o.o. elementy rusztowań w tym pomosty identyczne do ww. zajętych w postępowaniu egzekucyjnym.

(...) Spółka z o.o. w składanych do KRS sprawozdaniach finansowych wskazywała na posiadanie aktywów trwałych, które amortyzowała. A. B. był do 2012 r., prezesem zarządu (...) Spółki z o.o. Nadal posiada w niej 1/3 udziałów, zaś w powodowej Spółce 5 % udziałów.

Wywodzono również, że powódka oraz (...) Spółka (...) umowę najmu rusztowań z dnia 1 listopada 2013 r., a powódka wystawiała (...) Spółce z o.o. faktury wskazując, że dotyczą one umowy dzierżawy, których strony nigdy nie zawarły tj. ani umowy najmu, ani dzierżawy. Powódka wystawiła faktury za okres listopad 2013 - marzec 2015 r. a zatem także za okres po „rzekomym" jej wypowiedzeniu w lutym 2014 r., czy lutym 2015 r. Powódka we wszystkich wystawionych fakturach wskazała niższy czynsz i inny termin płatności niż wskazany w ww. umowie najmu. Ww. umowa najmu nie dokumentowała rzeczywistego kontraktu łączącego ww. spółki, który nigdy nie został faktycznie zawarty i nigdy nie był wykonywany przez strony.

Dokonując powyższych ustaleń faktycznych Sąd Okręgowy oparł się na dokumentach przedstawionych przez strony, które nie były przez strony kwestionowane i które nie budziły wątpliwości Sądu.

Z uwagi na to, że Sąd powziął wątpliwości odnośnie do prawdziwości dokumentów stanowiących umowę najmu oraz faktury wystawione przez powodową Spółkę (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R., wezwano powódkę do złożenia do akt sprawy oryginałów tych dokumentów. Po ich złożeniu przez stronę powodową i analizie, Sąd odmówił wiarygodności przedstawionych przez powódkę dokumentów w postaci umowy najmu oraz faktur wystawianych przez powódkę (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R..

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadka A. B. co do tego, że jest pracownikiem i współudziałowcem powodowej Spółki (posiada 5 % udziałów), że jest udziałowcem (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. (posiada 1/3 udziałów), że w postępowaniu egzekucyjnym komornik sądowy zajął część podzespołów stanowiących elementy składowe rusztowań, że interweniował w tej sprawie u komornika sądowego przedstawiając mu dokumenty, że dokumenty te przedstawił także prezesowi pozwanej spółki, który nie zgodził się na zwolnienie spod egzekucji zajętych ruchomości, że korespondencja z powodowej spółki do (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. wracała jako niepodjęta w terminie i nie ma kontaktu z członkami zarządu tej Spółki, że Spółka ta istnieje nadal, że zajęte elementy rusztowań oznaczone były naklejkami (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R., że jednym z powodów, dla których udał się w dniu 26 lutego 2015 r., do magazynu (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. było zajęcie elementów rusztowań przez komornika sądowego, że komornik sądowy zajął także elementy rusztowań stanowiące własność firmy (...), że był prezesem zarządu (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. do grudnia 2012 r., że nabył rusztowania za ceny wskazane w fakturach, oraz że aktualnie powódka wynajmuje rusztowania firmie (...) z P., które okleiła własnymi naklejkami identyfikującymi powodową spółkę, jako ich wściela. W ww. zakresie zeznania tego świadka korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym, któremu Sąd I instancji dał wiarę i przyznał moc dowodową. Nadto dotyczyły okoliczności niespornych między stronami.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy nie dał wiary zeznaniom świadka A. B.. W szczególności Sąd nie dał wiary zeznaniom tego świadka, co od tego, że zajęte elementy rusztowań stanowią własność powodowej Spółki, że powodowa Spółka wynajęła rusztowania w tym zajęte ich elementy (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R., że na bieżąco kontrolował, co dzieje się z tymi rusztowaniami, że powodowa Spółka już w lutym 2014 r., wystąpiła do (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. o zwrot najmowanych rusztowań z uwagi na zaległości płatnicze, że w piśmie tym wyznaczono termin po upływie którego powodowa Spółka traktowała umowę najmu za wypowiedzianą, że otrzymał od przedstawicieli (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. pismo z dnia 17 lutego 2015 r. nadane ok. godziny 16:00 w którym Spółka ta wzywała powódkę do odbioru rusztowań, że powodową Spółkę i (...) - (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w M. R. łączyły dwie umowy najmu rusztowań, że pierwsza została wypowiedziana, a następnie została zawarta kolejna - z uwagi na zmianę warunków dzierżawy, że (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. uiściła tylko cześć czynszu - przelewami, że płatności były dokonywane za pomocą cesji przez firmę (...) z P., że nie ma wiedzy, kiedy rusztowania zostały udostępnione tej firmie, że powódka wystawiała (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. faktury na kwoty po 30 tyś zł z uwagi na problemy członków zarządu (...) Spółki z o.o.z siedzibą w M. R., że nie pamięta, kiedy takie uzgodnienia były czynione, ale że brał w nich udział, że ostatnią fakturę powódka wystawiła (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. w lutym 2015 r., że nie wie, co było wpisywane w treści faktur, że nie wie, jaka jest różnica między umową najmu, a umową dzierżawy, że wszystkie płatności były dokonywane przez rachunek firmowy firmy (...) z P., że nie wie, dlaczego termin płatności wskazany w fakturach jest inny niż w umowie, że zawarł w imieniu powódki z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w M. R. porozumienie, co do płatności, gdyż umowa była wypowiedziana, że Spółka ta prze cały czas od 2009/2010 r., korzystała z rusztowań, że nie miał wiedzy czy (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. miała problemy finansowe, że dokument umowy najmu z 1 listopada 2013 r., został sporządzony w 2 egzemplarzach, ale nie wie iloma egzemplarzami dysponowała powódka, oraz co do tego, że nie potrafił wyjaśnić, dlaczego uwierzytelniony odpis ww. umowy przez pełnomocnika procesowego powódki różni się od złożonego przez powódkę oryginału tego dokumentu.

Zdaniem Sądu Okręgowego niewiarygodne były zeznania tego świadka, że na bieżąco kontrolował, co dzieje się z rusztowaniami rzekomo najętymi (wydzierżawionymi) (...) Spółce z o.o., skoro jednoczenie twierdził, że powódka wypowiedziała tą umowę już w lutym 2014 r. i z wiadomych tylko sobie przyczyn nie wyzwała (...) Spółki z o.o. do ich zwrotu przez kolejny rok, aż do czasu zajęcia komorniczego. W ocenie Sądu Okręgowego nie mogło nie budzić wątpliwości to, że rzekomo (...) Spółka z o.o. już po zajęciu komorniczym tj. w dniu 17 lutego 2015 r., ok. godziny 16:00 nadała do powódki pismo w którym miała wezwać ją do odbioru rusztowań już zajętych przez komornika, mimo, że nie czyniła tego uprzednio przez rok wstecz. Taki zbieg okoliczności, że powódka nie domagała się zwrotu rusztowań przez około rok, mimo wypowiedzenia umowy, a z drugiej, że po ich zajęciu (...) Spółka z o.o. wezwała powódkę do ich odbioru, zdaniem Sądu podważało to, że strony łączyła umowa na podstawie której (...) Spółka z o.o. korzystała z rusztowań powódki, gdyż jednocześnie brakuje dowodów na wykonywanie tej umowy przez (...) Spółkę z o.o. (np. przelewy czynszu) od rzekomego samego początku jej zawarcia i przez cały czas obowiązywania oraz dowodów, że powódka wzywała (...) Spółkę z o.o. do zapłaty czynszu i powstałej zaległości z tego tytułu. Świadek nie potrafił także racjonalnie wyjaśnić, dlaczego rzekomo powódka z (...) Spółką z o.o. miała zawrzeć kolejną umowę dzierżawy bezpośrednio po rozwiązaniu pierwszej umowy, a nie aneksowanie pierwszej, skoro zmianie miały ulec jej warunki. Podnoszono również, że pierwsza z umów także nie została złożona do akt sprawy, podobnie jak ewentualny protokół faktycznego przekazania tych rusztowań. Do drugiej zaś umowy, co prawda załączono załącznik w postaci listy najmowanych elementów, ale dokumentu na podstawie którego faktycznie powódka wydała je (...) Spółce z o.o. do akt nie złożono. Świadek A. B. raz wskazywał, że (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. uiściła tylko cześć czynszu - przelewami, a innym razem, że płatności były dokonywane za pomocą cesji przez firmę (...) z P., co pozostawało w oczywistej sprzeczności, której powódka nie wyjaśniła i nie złożyła dokumentów potwierdzających przelewy i wykonywanie umowy. Wskazywano dalej, że trudno za wiarygodne uznać także zeznania, że powódka wystawiała (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. faktury na kwotę 30 tyś zł a nie na 35 tyś zł z uwagi na problemy członków (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R., skoro faktury wystawiane były na 32.000 zł netto. Jeśli zatem (...) Spółka z o.o. miała problemy finansowe, co rzekomo miało uzasadniać obniżenie kwoty czynszu to poza tym, że takie ustalenia mogły przecież być poczynione już podczas zawierania umowy z dnia 1 listopada 2013 r., świadek powinien pamiętać okoliczności związane z tymi ustaleniami, skoro musiały nastąpić między zawarciem umowy, a wystawieniem pierwszej faktury, która je uwzględniała. A. B. nie pamiętał przy tym, kiedy miały miejsce, okoliczności w jakich były prowadzone, ale jednocześnie zeznał, że brał udział w tych rozmowach. Zdaniem Sądu pamięć świadka w ww. zakresie była wybiórcza i świadczy o tym, że powyższe okoliczności nie miały miejsca, a zeznania świadka oceniono jako nieprawdziwe, zaś dokumenty przygotowane na potrzeby zajęcia komorniczego i niniejszej sprawy. Ponadto raz twierdził, że ww. Spółka miała problemy finansowe, (co uzasadniać miało obniżenie czynszu), by w dalszym toku zeznań stwierdził, że nie miał wiedzy o problemach finansowych (...) Spółki z o.o. (odnośnie zajęcia komorniczego). Choć oba zdarzenia dzieli pewien odcinek czasowy, to jednak przy uwzględnieniu zaległości płatniczych (...) Spółki z o.o. z tytułu czynszu najmu (dzierżawy), co do którego nie ma dowodu, aby kiedykolwiek w jakiejkolwiek części został uiszczony, powoduje, że świadek w ww. zakresie zeznawał nieprawdę. Zaznaczono przy tym, że świadek, jako wspólnik (...) Spółki z o.o. miał możliwość kontrolowania tej Spółki. Zdaniem Sądu Okręgowego, nie można było przyjąć jednocześnie za wiarygodne zeznań, że świadek nie wiedział, co było wpisywane w treści faktur, mimo, że jednocześnie miał zajmować się i tą umową i jej wykonywaniem i że nie wiedział, jaka jest różnica między umową najmu, a umową dzierżawy. Nie bez znaczenia było także to, iż świadek zeznał, że (...) Spółka z o.o. korzystała z zajętych rusztowań od samego początku tj. 2009/2010 r., mimo, że sam kupował je etapami w okresie od 2009 do 2012 r., a zatem (...) musiałaby z nich korzystać jeszcze przed ich zakupem przez świadka. Nawet gdyby (...) Spółka z o.o. wchodziła w ich posiadanie stopniowo to, powódka stała się ich właścicielem w dniu 28 lutego 2013 r. Nie przedstawiono jednak umów między świadkiem i (...) Spółką z o.o. i ewentualnych aneksów na skutek zmiany ilości elementów kupowanych przez świadka, ani także protokołów wydania, ani pierwszej umowy między powódką i (...) Spółką z o.o. i protokołu ich wydania. Ponadto zdaniem Sądu Okręgowego skoro ta pierwsza umowa między powódką, a (...) Spółką z o.o. miała obejmować czynsz na poziomie 30.000 zł, a kolejna objęta pozwem wniesionym w niniejszej sprawie 35.000 zł, to z uwagi na nieuiszczenie przez (...) Spółkę z o.o. jakiegokolwiek czynszu powyższe było nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, aby zwiększać czynsz, który nie był uiszczany.

Podobnie jako niewiarygodne oceniono zeznania tego świadka, że dokument umowy najmu z 1 listopada 2013 r., został sporządzony w 2 egzemplarzach, ale nie wiedział iloma egzemplarzami dysponowała powódka, że nie potrafił wyjaśnić, dlaczego uwierzytelniony odpis ww. umowy przez pełnomocnika procesowego powódki różnił się od złożonego przez powódkę oryginału tego dokumentu - mimo, że to świadek ze strony powódki zajmował się tą umową, jej dokumentami i wykonaniem. Nadto nie wskazywał, aby kiedykolwiek korzystał z egzemplarza umowy, jakim dysponuje (...) Spółka z o.o. co mogłoby uprawdopodabniać rozbieżności miedzy oryginałem, a odpisem uwierzytelnionym przez pełnomocnika powódki.

W ocenie Sądu Okręgowego zeznania tego świadka w zakresie w jakim Sąd odmówił im wiary i mocy dowodowej były częściowo wewnętrznie sprzeczne, częściowo nie korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym np. dokumentami, przede wszystkim z fakturami VAT wystawianymi (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. przez powodową Spółkę, a nadto były nielogiczne, niespójne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Dodatkowo podniesiono, że poruszane przez tego świadka niektóre z okoliczności faktycznych w ogóle nie były podnoszone przez powódkę ani w pozwie, ani w kolejnych pismach procesowych, co także podważało ich prawdziwość, skoro świadek miał zajmować się w powodowej Spółce tą umową. Zdaniem Sądu zostały przytoczone na potrzeby niniejszego procesu. Nie znajdowały potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, któremu Sąd dał wiarę i przyznał moc dowodową. Ponadto mimo tego, że to to świadek ze strony powodowej Spółki - jak twierdził - zajmował się umową najmu rusztowań i wszystkimi jej aspektami w tym wykonywaniem, to nie potrafił wyjaśnić wielu kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia. Zdaniem Sądu I instancji zeznania świadka A. B. były niewiarygodne i nie korespondowały z pozostałym zebranym materiałem dowodowym, któremu Sąd dał wiarę i przyznał moc dowodową. Świadek ten w ocenie Sądu chciał udzielić pomocy procesowej powodowej Spółce i bez wątpienia był zainteresowany rozstrzygnięciem niniejszy sprawy na jej korzyść, gdyż zarówno w (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R., jak i powodowej Spółce, posiadał udziały.

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom A. M. (2) przesłuchanego za pozwaną Spółkę. Jego zeznania oceniono jako spójne, logiczne, nie budzące wątpliwości w świetle doświadczenia życiowego, a także korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, któremu Sąd dał wiarę i przyznał moc dowodową.

Zdaniem Sądu Okręgowego powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, wobec czego zostało oddalone.

Wskazano przy tym, ze zgodnie z art. 841 § 1 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. § 3 tego przepisu stanowi, że powództwo to można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba, że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych. Jak podnoszono, w niniejszej sprawie zajęcia ruchomości dokonano w dniu 17 lutego 2015 r., niniejszy pozew został natomiast wniesiony w dniu 9 marca 2015 r., co oznaczało, że powódka zachowała ww. termin. Zdaniem Sądu w celu uwzględnienia powództwa konieczne było wykazanie przez powódkę, że naruszono jej prawa (prawo własności). W niniejszej sprawie powódka powoływała się na fakt, że jest właścicielem zajętych ruchomości i to na niej zdaniem Sądu Okręgowego spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie.

W ocenie Sądu powódka nie sprostała swym obowiązkom dowodowym. O ile Sąd dał wiarę fakturom zakupowym, z których wynikało, że A. B. zakupił pomosty stalowe podobne jak zajęte w sprawie egzekucyjnej z wniosku (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. przeciwko (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R., a także podzielił fakt wniesienia tych ruchomości, jako aport do powodowej Spółki, to jednocześnie Sąd nie dał wiary temu, że zajęte w dniu 17 lutego 2015 r. ruchomości są w rzeczywistości własnością powódki, gdyż powódka nie wykazała, że jest właścicielem zajętych elementów rusztowań. Powódka zdaniem Sądu Okręgowego nie przedstawiła jednoznacznych i niebudzących dowodów, z których okoliczność ta by wynikała, a te które przedstawiła zdaniem Sądu były niewiarygodne, gdyż pozostawały w oczywistej sprzeczności z innymi zaoferowanymi dowodami, którym Sad dał wiarę i przyznał moc dowodową. Za nieudowodniony Sąd Okręgowy uznał także fakt zawarcia przez (...) (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w W. umowy najmu tych ruchomości (elementy rusztowań), z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w M. R..

W uznaniu Sądu Okręgowego złożone przez pełnomocnika powódki przy piśmie procesowym z dnia 9 grudnia 2015 r. dokumenty potwierdziły wątpliwości, co do prawdziwości złożonych przez powódkę dokumentów. Powódka została wezwana do złożenia do akt sprawy m. in. oryginału umowy najmu z dnia 1 listopada 2013 r. Choć powódka taki dokument (oryginał) złożyła, to jednak zdaniem Sądu budził on wątpliwości, co do jego wiarygodności. Oryginał ten z niewiadomych powodów został poświadczony za zgodność z oryginałem przez notariusza. Nadto był on niezgodny z odpisem uwierzytelnionym za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika procesowego powódki (k. 39 - 41). Wskazano przy tym na następujące różnice między tymi dokumentami. Na odpisie umowy znajdującym się na k. 39 przekreślony jest § 2 umowy, podczas gdy na złożonym do pisma procesowego z dnia 9 grudnia 2015 r., dokumencie umowy - oryginale, § 2 nie został przekreślony, co zdaniem Sądu oznaczało, że różna jest treść obu tych umów, mimo, że umowa ta miała być sporządzona w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Ponadto różny jest rozstaw podpisów złożonych u dołu pierwszej strony umowy. Dodatkowo zdaniem Sądu na drugiej stronie umowy już na pierwszy rzut oka widać, że dopiski zawarte na tej stronie pismem ręcznym nie są identyczne w porównaniu do jego odpisu. Występuje na tej stronie również różnica w podpisach stron umowy zawartych przy § 3 pkt 5, a także po raz kolejny inny jest rozstaw podpisów na dole tej strony. W inny też sposób przekreślona jest lit. h ustępu 1 § 4 umowy. Na trzeciej stronie umowy znajduje się z kolei zupełnie inny rozstaw pieczątek. Powyższe w uznaniu Sądu Okręgowego jednoznacznie wskazywało na to, że oba ww. dokumenty są różne w swej treści, a nadto że odpis uwierzytelniony za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powódki na pewno nie został sporządzony ze złożonego następnie do akt oryginału. Pełnomocnik powódki, ani A. B. przesłuchany na tą okoliczność, nie potrafili wyjaśnić, z czego powyższe wynika. A. B. - choć jak twierdził, że zajmował się ta sprawą nie potrafił wskazać skąd powodowa Spółka dysponuje dwoma tak różnymi dokumentami oraz tego, z jakiego oryginału został sporządzony odpis uwierzytelniony przez pełnomocnika powódki złożony do akt sprawy. Nie wskazywał (twierdził) przy tym, że kiedykolwiek powodowa Spółka korzystała z drugiego oryginalnego egzemplarza, jaki powinien znajdować się w posiadaniu (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R.. Gdyby w rzeczywistości tak było, A. B., zapewne odnotowałby ten fakt w swojej pamięci i podzieliłby się tą wiedzą z Sądem, skoro to on wyłącznie zajmował się tą sprawą i dokumentami. Brak takiej pozytywnej wiedzy nawet w ograniczonym zakresie, pozwala na stwierdzenie, że powódka nie korzystała z egzemplarza, jaki powinien znajdować się w posiadaniu (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R., a skoro tak to ostatecznie posiadała więcej niż jeden egzemplarz tej umowy, przy czym albo od razu, albo w okresie późniejszym weszła w jego posiadanie, przy czym tego drugiego egzemplarza nie posiadała od ww. Spółki (...). Albo zatem od razu je posiadała, albo został on stworzony w okresie późniejszym - w obu przypadkach na potrzeby niniejszego procesu. Pewną wskazówką jak argumentowano może być tu uwierzytelnienie tego oryginalnego egzemplarza przez notariusza oraz niejednolita treść obu egzemplarz (choćby w zakresie paragrafu 2 - brak przekreślenia w złożonym oryginale), co może sugerować, że oryginał złożony przy piśmie z dnia 09 grudnia 2015 r., powstał w okresie późniejszym i został przygotowany na potrzeby złożenia go do akt sprawy, zaś sama umowa na potrzeby zajęcia komorniczego i niniejszego procesu. Okoliczność ta tj., co do tego, kiedy powstały te dokumenty - czy jednocześnie, ewentualnie, czy złożony oryginał w okresie późniejszym, była jednak nieistotna, skoro powodowa Spółka z niewiadomych przyczyn dysponowała dwoma egzemplarzami tej umowy, nie wyjaśniła, dlaczego tak się stało i wtórne było t to, od kiedy dysponowała tymi dwoma egzemplarzami. Zdaniem Sądu nie zasługiwał przy tym na uwzględnienie wniosek powódki o otwarcie zamkniętej rozprawy na nowo i wezwanie (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. do złożenia do akt sprawy oryginału, który posiada, skoro świadek A. B. nie sygnalizował podczas przesłuchania, że kiedykolwiek zwracał się do tej Spółki o udostępnienie egzemplarza tej umowy, którym Spółka ta dysponowała, z którego następnie powódka mogłaby sporządzić odpis uwierzytelniony przez pełnomocnika powoda i złożony następnie do akt niniejszej sprawy. Gdyby tak było w ocenieni Sądu Okręgowego okoliczność tą zapewne A. B. by pamiętał. Poza tym, powódka uprzednio wywodziła, że nie ma kontaktu ani z członkami zarządu ww. Spółki, ani z samą Spółką, gdyż nie odbiera ona korespondencji, podobnie, jak członkowie zarządu tej Spółki. Niecelowe było zatem kierowanie do ww. podmiotów korespondencji, skoro sama powódka twierdziła, że nie ma z tą Spółką kontaktu. Poza tym, nawet gdyby hipotetycznie dokument taki został złożony to i tak nie usunąłby dalszych wątpliwości, rozbieżności, nieprawidłowości i sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym - o czym szerzej niżej, co skutkować miałoby uwzględnieniem powództwa.

Następnie podnoszono, że z oryginału, jak i poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu umowy najmu rusztowań między powódką, a (...) Spółką z o.o. z siedzibą w M. R. z dnia 1 listopada 2013 r. wynikało, że wynagrodzenie miesięczne z tego tytułu wynosić będzie kwotę 35.000 zł netto, która to kwota powiększona miała być o obowiązującą stawkę podatku VAT w wysokości 23 %. Natomiast na dołączonych do pisma procesowego powódki z dnia 26 czerwca 2015 r. fakturach VAT, wystawionych przez powódkę (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. widniały kwoty 32.000 zł netto powiększone o stawkę podatku VAT (a nie 35.000 zł plus 23 podatku VAT). Dodatkowo na fakturach tych, obejmujących okres od listopada 2013 r. do stycznia 2015 r. zostało wskazane, że faktury te zostały wystawione z tytułu umowy dzierżawy, a nie najmu, którą rzekomo miała zawrzeć powodowa Spółka z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w M. R.. Rozbieżności tych, co do kwoty i rodzaju umowy zdaniem sądu nie wyjaśniła ani powodowa Spółka, ani A. B., który ze strojny powódki miał zajmować się tą umową w tym rzekomym jej wykonaniem - którego zeznaniom w tej części Sąd odmówił wiary i mocy dowodowej. Nie przekonały Sądu jednocześnie zeznania A. B., wspólnika obu tych spółek, że nie wiedział, jaka jest różnica między umowami najmu a dzierżawy, skoro wcześniej we własnym imieniu prowadził działalność gospodarczą, a nadto, jak twierdził zajmował się działalnością powodowej Spółki, oraz uprzednio był prezesem (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R.. Nie przekonały również Sądu Okręgowego jego zeznania, że wiedział o problemach finansowych (...) Spółki, z o.o., co miało tłumaczyć niższe kwoty na fakturach, niż ustalone umową najmu, skoro od początku faktury te były wystawiane w zaniżonych kwotach tj. już od pierwszego miesiąca rzekomego najmu faktury były wystawiane na kwotę 32.000 zł, a nie 35.000 zł. Nic nie stało zatem na przeszkodzie, aby kwotę 32.000 zł netto ustalić już w umowie skoro ww. Spółka miała problemy finansowe. Zwrócono uwagę przy tym, że świadek nie pamiętał, kiedy uzgodnienia co do obniżenia czynszu były czynione, choć twierdził, że rzekomo brał udział w tych rozmowach, ale z drugiej strony już pierwsza faktura wystawiona została na kwotę 32.000, a nie 35.000 zł, a zatem problemy te musiały nastąpić już w pierwszym miejscu obowiązywania umowy, ale jeszcze przed wystawieniem pierwszej faktury. Podniesiono dalej, że nadto zeznał, że nie wiedział, co było wpisywane w treści faktur i dlaczego w wstawianych fakturach wskazywany termin płatności czynszu był inny niż w umowie. Takie zeznanie tego świadka - który rzekomo miał ze strony powodowej zajmować się tą umową w tym jej wykonaniem nie mogły nie budzić wątpliwości ani co do wiarygodności tych dokumentów, ani co do zeznań tego świadka. Nadto zdaniem Sądu powódka nie zaoferowała żadnych dowodów, z których wynikałoby, że (...) Spółka z o.o. uiściła jej jakąkolwiek cześć przysługujących jej wierzytelności z tytułu czynszu (dowodu wpłaty - przelew). Skoro rzekomo (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. miała problemy finansowe i od pierwszej faktury wystawiano jej faktury na niższe kwoty, to logicznym jest, że powinny być one uiszczane, nawet jeśli nie w całości, to, choć w części, a takiego dowodu nie przedstawiono. Nadto mimo bierności (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. powódka także pozostawał bierna, nie wzywała jej do zapłaty, na nawet gdyby przyjąć, że uczyniła to w lutym 2014 r., jednocześnie wypowiadając umowę i wyznaczając termin jej obowiązywania, jak zeznawał A. B., to po upływie tego terminu nadal pozostawała bierna przez kolejny rok tj. ani nie domagała się zapłaty, nie kierowała wezwań do zapłaty, czy wezwań do wydania przedmiotu umowy. Taka bierność zdaniem Sądu Okręgowego potwierdziła to, że faktycznie powódki i (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. nie łączyła żadna umowa, a w szczególności umowa najmu złożona do akt niniejszej sprawy. Zwrócono przy tym uwagę na to, że świadek A. B. raz zeznał, że (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. uiściła tylko cześć czynszu - przelewami, a innym razem, że płatności były dokonywane za pomocą cesji przez firmę (...) z P., choć nie miał wiedzy, kiedy rusztowania zostały udostępnione tej firmie, mimo, że jest wspólnikiem (...) Spółki z o.o. z siedzibą w M. R. i jednocześnie rzekomo na bieżąco miał nadzorować wykorzystywanie rusztowań przez (...) , co także nie znajdowało odzwierciedlenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym, gdyż powódka nie zaoferowała Sądowi ani potwierdzeń przelewów, ani ww. umowy cesji. Co więcej wskazano, że zgodnie z zeznaniami świadka A. B., przedmiotowa umowa miała być wypowiedziana (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. już w lutym 2014 r. w przypadku nieuiszczenia zaległości finansowych do określonego terminu, co nie nastąpiło i co powódka poczytywała, jako wypowiedzenie tej umowy. Nieracjonalne było zdaniem Sądu Okręgowego zachowanie powódki, która mimo wypowiedzenia umowy już w lutym 2014 r., nadal wystawiała (...) Spółce z o.o. z siedzibą w M. R. faktury Vat (za dzierżawę, a nie najem i w innej wysokości czynszu oraz z innymi terminami płatności - niż w umowie, która miała być podstawą ich wystawienia). Dodatkowo nie zasługiwały na wiarę jego zeznania, że płatności z tytuły umowy najmu z dnia 1 listopada 2013 r. od samego początku świadczyła firma (...) z P. w ramach cesji wierzytelności. Na żadne takie okoliczności nie powoływała się powódka ani w pozwie, ani w swych pismach procesowych, czy na terminach rozprawy. Zwrócono przy tym uwagę, że ani rzekoma umowa cesji wierzytelności między powodową Spółką, a firmą (...) ewentualnie (...) Spółką z o.o. z siedzibą w M. R. nie została potwierdzona dokumentem w szczególności złożonym do akt sprawy, podobnie jak dokumentami przelewów, które wykonywać miała firma (...) na rzecz powodowej Spółki. Ponadto w ocenieni Sądu I instancji w zeznaniach świadka A. B. pojawiła się sprzeczność gdyż raz zeznawał, że nie miał wiedzy, że (...) Spółka z o.o. z siedzibą w M. R. miała problemy finansowe (odnośnie zajęcia komorniczego), a z drugiej powoływał się na takie jej problemy, które miały uzasadnić zmniejszenie czynszu z 35.000 zł do 32.000 zł. Wszystkie te okoliczności sprawiły, że zdaniem Sądu zaoferowany przez pozwaną materiał dowodowy w tym zeznania A. B. w części, w jakiej Sąd nie dał mu wiary i nie przyznał im mocy dowodowej był niewiarygodny, budził poważne wątpliwości, co do prawdziwości, co zresztą legło u podstaw wezwania powódki do złożenia do akt sprawy oryginałów dokumentów (faktur, umowy najmu). Ich złożenie nie rozwiało jednak ww. wątpliwości Sądu. Zdaniem Sądu Okręgowego dokumenty te sporządzono na potrzeby czynności komorniczych i niniejszego pozwu, skoro powódka nie zaoferowała także dowodów, z których wynikałoby wykonywanie tej umowy (przelewów, czy to od (...), czy nawet firmy (...) - ale takich, które korespondowałby z zebranym w sprawie materiale dowodowym, któremu Sąd dał wiarę i przyznał moc dowodową.). Zwrócono uwagę również na fakt, iż w normalnym toku czynności w obrocie gospodarczym faktury „sprzedażowe" (usług, najmu, dzierżawy etc.), podobnie jak „zakupowe" rejestrowane są w określonym rejestrze. Odprowadza się od nich podatki (dochodowy) w tym VAT. Powódka nie złożyła takiego rejestru, ani oświadczeń podatkowych z których powyższe by wynikało i których weryfikacja, nawet przy udziale biegłego rewidenta byłaby możliwa nawet gdyby zaszła konieczność sprawdzenia ksiąg handlowych powódki.

Nadto do pisma z 9 grudnia 2015 r. powódka dołączyła oryginały faktur, które miały zostać wystawione - (...) Spółce z o.o., jako dzierżawcy (najemcy) przedmiotowych elementów rusztowań. Oprócz odpisów faktur znajdujących się na k. 119 - 126 powódka dołączyła dodatkowo dwie kolejne faktury za miesiące luty i marzec 2015 r. Zwrócono uwagę, że nie wiadomo z jakiego tytułu zostały wystawione te faktury, skoro według zeznań świadka A. B. umowa najmu została wypowiedziana (...) Spółce z o.o. już w lutym 2014 r., ewentualnie pismem z dnia 17 lutego 2015 r., przez (...) Spółkę z o.o., które miało zostać doręczone powódce 26 lutego 2015 r. - tego powódka nie wyjaśniła.

Nie bez znaczenia było i to, że świadek A. B. zeznał, że (...) Spółka z o.o. korzystała z zajętych rusztowań od samego początku tj. 2009/2010 r., mimo, że sam kupował je etapami w okresie od 2009 do 2012 r., a zatem (...) musiałaby z nich korzystać jeszcze przed ich zakupem przez świadka. Nawet gdyby (...) Spółka z o.o. wchodziła w ich posiadanie stopniowo przy uwzględnieniu dat ich zakupu przez świadka, to, powódka stała się ich właścicielem dopiero w dniu 28 lutego 2013 r., a zatem(...) Spółka musiałaby wejść w ich posiadanie zanim powódka stała się ich właścicielem. Nie przedstawiono jednak umów między świadkiem i (...) Spółką z o.o. i ewentualnych aneksów na skutek zmiany ilości elementów kupowanych przez świadka i następnie przekazywanych (...) Spółce z o.o., ani także protokołów wydania tych elementów, ani pierwszej umowy między powódką i (...) Spółką z o.o. i protokołu ich wydania. Ponadto skoro ta pierwsza umowa między powódką, a (...) Spółką z o.o. miała obejmować czynsz na poziomie 30.000 zł i przy uwzględnieniu daty jej zawarcia od dnia ich nabycia przez powódkę - 28 lutego 2013 r., a kolejna objęta pozew wniesionym w niniejszej sprawie opiewała już na kotwę 35.000 zł, to z uwagi na nieuiszczenie przez (...) Spółkę z o.o. jakiegokolwiek czynszu (brak przedstawienia dowodu wpłaty, tak, co do pierwszej umowy, jak i drugiej z powódka) powyższe w uznaniu Sądu Okręgowego było nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, aby zwiększać czynsz, który nie był uiszczany przez (...) Spółkę z o.o. Ani powódka ani zaoferowany przez nią dowód z zeznań świadka A. B., nie wyjaśnił, po co powódka zawierała z (...) Spółką z o.o. nową umowę po 6 miesiącach obowiązywania pierwszej, a nie aneks, nie przedstawiono wypowiedzenia, czy rozwiązania pierwszej umowy, a nadto nie wyjaśniono, na czym polegać miała rzekoma zmiana warunków (poza wysokością czynszu).

Zdaniem Sądu Okręgowego sama kwestia oklejenia naklejkami (...) Spółki z o.o. zajętych przez komornika sądowego rusztowań, co do zasady nie była przesądzająca, ale w okolicznościach niniejszej sprawy nie mogła być pominięta. Powódka udostępniając swoje mienie innym osobom powinna oznaczyć je w taki sposób, aby jego identyfikacja była możliwa (choćby przez trwałe wybicie oznaczenia identyfikującego powódkę). W niniejszej sprawie, zajęte elementy rusztowań posiadały naklejki (...) Spółki z o.o. i jednocześnie nie posiadały jakichkolwiek oznaczeń powódki. Z uwagi na to, że pozwana Spółka sprzedawała (...) Spółce z o.o. elementy rusztowań identyczne do tych, jakimi dysponowała powódka na skutek aportu wniesionego przez A. B., a ponadto ze sprawozdań składanych przez (...) Spółkę z o.o. do KRS-u wynikało, że posiadała ona majątek trwały, a także przy uwzględnieniu wszystkich ww. okoliczności sprawy wskazano, że nie ma dowodu na to, że zajęte rusztowania stanowiły własność powódki oraz że nie stanowiły własności (...) Spółki z o.o., skoro rusztowania będące w posiadaniu tej ostatnio wskazanej Spółki, które nie były jej własnością były oklejone naklejkami identyfikującymi ich właściciela (innych firm). W konsekwencji naklejki z nazwą firmy (...) Spółki z o.o. na zajętych przez komornika sądowego elementach rusztowań przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy o których była mowa, potwierdziły, że własność tych elementów przysługiwała (...) Spółce z o.o., a nie powódce, która powyższego nie wykazała.

Wszystkie te okoliczności przemawiały zdaniem Sądu Okręgowego za przyjęciem, że zaoferowane przez powódkę dowody w tym dokumenty: umowa najmu rusztowań oraz faktury wystawiane z tego tytułu, a także zeznania świadka A. B. w części, w jakiej Sąd nie dał im wiary, nie zasługiwały na wiarygodność. Skoro tak, to nie można było uznać za udowodnione twierdzeń powódki, że zawarła z (...) Sp. z o.o. umowę najmu rusztowań, które następnie zostały zajęte przez Komornika Sądowego w toku sprawy egzekucyjnej prowadzonej z wniosku wierzyciela (...) Spółki z o.o. przeciwko (...) Spółce z o.o. I. to z kolei wniosek, że powodowa Spółka nie udowodniła, jakoby zajęte przez Komornika Sądowego E. D. (2) w sprawie KM 10/15 ruchomości stanowiły jej własność. Wobec nie sprostania przez powódkę obowiązkom dowodowym, o których mowa w art. 6 k.c. i 232 k.p.c. powództwo, jako nieudowodnione oddalono.

Orzeczenie o kosztach, zawarte w punkcie 2 wyroku, zapadło na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Apelację od orzeczenia Sądu Okręgowego wniosła strona powodowa zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy tj.

-odmowę wiarygodności i mocy dowodowej przedstawionym dokumentom z umowy najmu Nr (...) z dnia 1 listopada 2013r. i fakturom VAT za najem rusztowań oraz zeznaniom świadka A. B. co do tego, ze zajęte elementy rusztowań stanowią własność powodowej spółki, powodowa spółka wynajęła rusztowania ( w tym zajęte przez komornika) (...) sp. z o. o powodowa spółka już w 2014r. wystąpiła do (...) o zwrot wynajętych rusztowań z uwagi na zaległości płatnicze, powódkę i(...)sp. z o. o łączyły do umowy najmu ( jedna po drugiej), (...) sp. z o. o wpłaciła część czynszu w drodze cesji wierzytelności, że świadek nie odróżnia umowy najmu od umowy dzierżawy, że powodowa spółka wystawiała faktury tytułem czynszu na niższe kwoty, niż przewidywała to umowa najmu ze względu na problemy finansowe (...) sp. o.o;

-wyprowadzenie na podstawie zebranego materiału dowodowego wniosków z niego niewynikających, a nadto sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym poprzez uznanie, że powodowa spółka nie zawarła w rzeczywistości z (...) sp. z o. o umowy najmu Nr (...) z dnia 01.11.2013 i faktycznie jej nie realizowała, zaś zajęte przez komornika E. D. (1) rusztowania nie stanowią własności powodowej spółki, tylko własność (...) sp. z o.o ;

-art. 6 kc w zw. z art. 233kpc poprzez przyjęcie, że powódka nie wywiązała się z obowiązku udowodnienia okoliczności, z której wywodzi skutki prawne, w sytuacji, gdy strona powodowa przedstawiła szereg dowodów, w tym dowodów z dokumentów tj. umowy najmu z dnia 1 listopada 2013r., faktur VAT wystawanych za najem rusztowań, faktur zakupowych rusztowań, aktu wniesienia rusztowań tytułem aportu do spółki, z których wynikało, że rusztowania stanowią własność powodowej spółki i były wynajmowane (...) sp. z o.o ;

-art. 316§1 i 2 kpc oraz art. 227 kpc w zw. z art. 248§1 kpc poprzez nie otworzenie zamkniętej rozprawy na nowo na wniosek powodowej spółki, w sytuacji, gdy w chwili jej zamknięcia istotne okoliczności nie zostały wyjaśnione i istniała potrzeba dopuszczenia nowego dowodu z dokumentu.

Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono również na podstawie art. 382 kpc w zw. z art. 244§ 1 kpc w zw. z art. 245 kpc w zw. z art. 227 kpc w zw. z art. 217 kpc w zw. z art. 391§1 kpc o dopuszczenie dowodów z dokumentów szczegółowo opisanych w apelacji i w związku z powyższym wniesiono:

-na podstawie art. 386§1 kpc o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez zwolnienie od egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie E. D. (1) na podstawie wniosku wierzyciela (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. pod sygn. akt I Km 10/15, następujących ruchomości: O-P. T. (L., 3.07 x 0,32 m., 4 paczki po 60 sztuk, łącznie 240 sztuk), O-P. T. (L. 2.57m x 0.32m, 6 paczek po 60 sztuk, łącznie 360 sztuk), O-POMOST STALOWY, O-POMOST ALUMINIOWY Z DRABINĄ (L., 2,57 m, 1 paczka 30 sztuk), O-P. T. (L., 3.07 x 0,32, 6 paczek po 60 sztuk, łącznie 360 sztuk), O- (...) (2.07 x 0,32, 5 paczek po 60 sztuk, łącznie 300 sztuk), O-P. T. (L. 1.57 m x0,32, 3 paczki po 60 sztuk, łącznie 180 sztuk), O-POMOST STALOWY T. (L., 2,57 m x 0,32 m, 7 paczek po 60 sztuk, łącznie 420 sztuk), O-POMOST STALOWY T. (L., 2,57 x 0.32, 2 paczki po 60 sztuk, łącznie 120 sztuk) będących własnością powoda (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

-oraz zasądzenie od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kosztów procesu za I i II instancję.

Sąd Apelacyjny, zważył, co następuje:

Apelacja strony powodowej nie zasługiwała na uwzględnienie co skutkowało jej oddaleniem, ustalony zaś przez Sąd Okręgowy stan faktyczny sprawy, dokonana ocena materiału dowodowego, a następnie prawidłowe rozważania prawne w oparciu o powołane przepisy prawa w pełni zasługiwały na akceptację Sądu Apelacyjnego.

Jeśli zaś chodzi o podniesione w apelacji zarzuty to należało je uznać za całkowicie chybione i nie znajdujące podstaw w prawidłowo poczynionych przez Sąd Okręgowy ustaleniach faktycznych oraz w obowiązujących przepisach prawa.

Skarżący dopatrywał się przede wszystkim naruszenia treści art. 233 § 1 k.p.c., który reguluje jedynie kwestię oceny wiarygodności i mocy (wartości) dowodowej przeprowadzonych w sprawie dowodów, a nie poczynionych ustaleń faktycznych, czy wyprowadzonych z materiału dowodowego wniosków. Uchybienia w tym zakresie winny się skonkretyzować w zarzucie sprzeczności ustaleń faktycznych z materiałem dowodowym. Zaniechanie zaś wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału czy też pominięcie przez sąd przy wyrokowaniu określonej okoliczności faktycznej, nawet jeżeli strona uważa ją za okoliczność istotną dla rozstrzygnięcia sprawy nie stanowi o naruszeniu powyższego przepisu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2003 r., II CK 293/02, Lex nr 151622). Przepis art. 233 § 1 k.p.c. określający obowiązujące zasady oceny dowodów może natomiast zostać naruszony w wyniku nieuwzględnienia przez sąd przy ocenie poszczególnych dowodów zasad logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego, całokształtu zebranego materiału dowodowego, przeprowadzenia określonych dowodów niezgodnie z zasadami procedury cywilnej, na przykład niezgodnie z zasadą bezpośredniości. Postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu wymaga zatem wskazania przez skarżącego konkretnych zasad lub przepisów, które naruszył sąd przy ocenie określonych dowodów. Gdy bowiem sąd z całego materiału dowodowego wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, nie można mu przypisać zarzutu naruszenia art. 233§1 k.p.c. także w przypadku, gdy możliwe jest postawienie odmiennych wniosków. Takie działanie mieści się w przyznanych sądowi kompetencjach do swobodnego uznania, którą z możliwych wersji uznaje za prawdziwą ( por. np. wyroki Sądu Najwyższego: z 16 grudnia 2005 r., III CK 314/05, lex nr 172176, z 13 października 2004 r., III CK 245/04, lex nr 174185, z 27 września 2002 r., II CKN 817/00, Lex Polonica nr 376152; z 9 stycznia 2004 r. IV CK 339/02 - LexPolonica nr 1632812).

W odniesieniu do powyższego, Sąd Odwoławczy w pełni podzielił ustalenia Sądu Okręgowego, co do tego, iż w istocie zajęte przez Komornika Sądowego E. D. (1) w dniu 17 lutego 2015r. ruchomości nie są w rzeczywistości własnością powódki, gdyż powódka zarówno przed Sądem Okręgowym, jak również w uzupełniającym postępowaniu dowodowym przed Sądem Apelacyjnym nie zdołała wykazać, że jest właścicielem przedmiotowych zajętych elementów rusztowań. Strona powodowa nie zdołała skutecznie w sposób jednoznaczny oraz nie budzący żadnych wątpliwości przekonać Sądu Apelacyjnego poprzez złożone również wraz z apelacją dowody co do przymiotu własności zajętych ruchomości na rzecz strony powodowej, których pozytywna ocena mogłyby następnie skutkować uwzględnieniem apelacji.

Przede wszystkim należy wskazać, iż Sąd Apelacyjny podzielił kluczowe i zasadnicze ustalenia Sądu I instancji, który uznał za nieudowodniony fakt zawarcia w dniu 1 listopada 2013r. przez stronę powodową umowy najmu ruchomości będących przedmiotem sporu z (...) sp. z o. o z siedzibą w M. R..

Przechodząc do szczegółowej analizy warunków przedmiotowej umowy najmu w kontekście zeznań świadka A. B., to Sąd Apelacyjny również nie dał wiary zeznaniom świadka w powyższym zakresie. Świadek zeznając przez Sądem Okręgowym tłumaczył bowiem niższe kwoty na wystawianych z tytułu najmu fakturach niż ustalone umową najmu problemami finansowymi (...) sp. z o. o, uznając zeznania świadka w tej części jako nielogiczne i nie zasługujące na uwzględnienie. Skoro od początku trwania rzekomej umowy najmu przedmiotowe faktury były wystawiane w zaniżonych kwotach, tj. już od pierwszego miesiąca najmu były wystawiane na kwotę 32.000 zł, nie zaś na kwotę 35.000 zł ustaloną umową najmu, to zdaniem Sądu Apelacyjnego nic nie stało na przeszkodzie, aby w momencie podpisywania umowy najmu w dniu 1 listopada 2013r. strony ustaliły kwotę z tytułu czynszu najmu na niższym poziomie tj. na kwotę 32.000 zł.

Sąd Apelacyjny podzielił następnie ustalenia Sądu I instancji, który również nie dał wiary zeznaniom świadka A. B. w tej części, w której świadek nie potrafił rzeczowo wyjaśnić dlaczego w wystawionych fakturach wskazany termin płatności czynszu był inny niż w umowie. Zeznania świadka zatem, który u powódki miał zajmować się przedmiotową umową najmu, w tym jej wykonywaniem i dbaniem o interesy powódki, nie mogły nie budzić wątpliwości w szczególności w kontekście budzącej wątpliwości wiarygodności przedstawionych przez stronę powodową dokumentów.

Następnie należało wskazać, iż powódka nie przedstawiła żadnych dowodów, z których wynikałoby wprost, że (...) sp. o. o w sposób bezpośredni uiściła jakikolwiek czynsz z tytułu umowy najmu, a jedynie wraz z apelacją w odniesieniu do rzekomej umowy najmu z dnia 1 listopada 2013r. przedstawiła potwierdzenia przelewów kwot wskazanych w kompensatach przez(...) z o.o w P. na rzecz powodowej spółki, z tym, że cztery potwierdzenia wykonanych operacji dołączone do apelacji pochodzi z okresów: lipiec, wrzesień 2014r. oraz sierpień 2015r. (k-308-313), podczas gdy sporna umowa najmu rusztowań została zawarta ponad pół roku wcześniej. Przez powyższy okres powódka nie otrzymała żadnej wpłaty z tytułu czynszu najmu, przy czym należy wskazać, że spółka (...) sp. z o.o była również powiązana kapitałowo z dłużnikiem (...), co także może nasuwać wątpliwości co do rzetelności przedmiotowych kompensat. Skoro rzekomo (...) sp. z o. o miała problemy finansowe i od pierwszej faktury wystawiano jej faktury na niższe kwoty, to logicznym jest, na co zresztą słusznie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, że powinny być one uiszczane, nawet jeśli nie w całości, to choć w części, a takich dowodów nie przedstawiono. Ponadto nie przekonały Sądu Apelacyjnego dowody dołączone do apelacji, które miały potwierdzić, że powodowa spółka wzywała (...) sp. z o.o do zwrotu wynajętych rusztowań oraz do zapłaty za zalegle faktury, gdyż w okresie dwóch lat, a zatem od pierwszego wezwania powódki skierowanego do (...) sp. z o. o w miesiącu lutym 2014r. do lutego 2016r., kiedy powódka wysłała do (...) sp. z o.o potwierdzenie salda- (...) sp. z o.o w żaden sposób nie zareagowała, tj. przede wszystkim bezpośrednio nie uiszczono żadnego czynszu tytułem umowy najmu, jak również nie dokonano zwrotu rusztowań.

W uznaniu Sadu Apelacyjnego akceptacja powódki takich działań i zachowań ze strony (...) sp. z o.o musi budzić wątpliwości co do faktu zawarcia umowy najmu rusztowań. Niczym nieuzasadniona bierna postawa strony powodowej w kontekście dbałości o własne interesy potwierdza to, iż faktycznie powódki i (...) sp. z o. o nie łączyła żadna umowa, a w szczególności umowa najmu złożona do akt sprawy. Również nieracjonalne i zupełnie niezrozumiałe było zachowanie powódki, która mimo wypowiedzenia umowy już w lutym 2014r. nadal wystawiała (...) sp. z o.o faktury VAT.

Wszystkie powyższe okoliczności sprawiły, że zdaniem Sądu Apelacyjnego zaoferowany przez powódkę materiał dowodowy, w tym zeznania świadka A. B. w części, w jakiej Sąd Okręgowy, ale także Sąd Apelacyjny nie dał im wiary i nie przyznał im mocy dowodowej - był niewiarygodny, budził poważne wątpliwości co do prawdziwości przedstawianych faktów. Trzeba przy tym zgodzić się z Sądem Okręgowym, że złożone do akt sprawy dokumenty złożono w zasadzie na potrzeby czynności komorniczych oraz niniejszej sprawy.

Ponadto wątpliwości Sądu Odwoławczego w kontekście pozorności umowy najmu budził fakt, iż pierwsza umowa najmu z dnia 1 maja 2013r. ( k-284) zawarta pomiędzy powódką, a (...) sp. z o.o miała obejmować czynsz na poziomie 30.000 zł, zaś już kolejna umowa zawarta po upływie 6 miesięcy objęta niniejszym pozwem opiewała na kwotę 35.000 zł, to z uwagi na nieuiszczanie przez (...) sp. z o. o jakiegokolwiek czynszu - powyższe jawi się jako nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, aby zwiększać czynsz, który w istocie nie był uiszczany przez (...) sp. z o.o.

Również sama kwestia oklejania naklejkami (...) zajętych przez komornika sądowego rusztowań co do zasady nie była przesądzająca, ale w okolicznościach niniejszej sprawy nie mogła być pominięta. Powódka bowiem udostępniając swoje mienie innym podmiotom powinna oznaczyć je w taki sposób, aby jego identyfikacja była możliwa, natomiast w niniejszej sprawie zajęte elementy rusztowań posiadały naklejki (...) i jednocześnie nie posiadały jakichkolwiek oznaczeń powódki. W szczególności nie podano ich daty produkcji i numerów producenta lub innych identyfikatorów w ramach opracowanego i przyjętego do stosowania przez powoda systemu oznakowania własnych zasobów elementów rusztowań, umożliwiających ich identyfikację i rozpoznanie. Powyższe również determinowało postawienie tezy o braku podstaw do przypisania stronie powodowej atrybutu własności spornych elementów rusztowań.

Niezależnie od powyższego, istotną okolicznością było również to, iż jak wynikało ze sprawozdań finansowych składanych przez (...) sp. z o. o do KRS za 2013r. - posiadała ona majątek trwały o wartości 98. 016,37 zł, w tym rzeczowy majątek trwały o wartości 94.516,37 zł i w 2013r. dokonała odpisów amortyzacyjnych o wartości 55.727,24 zł. ( informacja CIKRS dotycząca dłużnika, k-84-92). Postępowanie dowodowe nie wykazało natomiast jakiegokolwiek innego majątku dłużnika, który mógłby zostać zakwalifikowany jako aktywa trwale. Skoro jedynym ujawnionym majątkiem dłużnika były oznakowane jego firmą rusztowania, zaś zgodnie ze złożonym do KRS sprawozdaniem finansowym dłużnik posiadał środki trwałe i dokonywał odpisów amortyzacyjnych, uzasadnionym było przyjęcie, że przedmiotowe elementy rusztowań stanowiły majątek dłużnika.

Przy uwzględnieniu zatem wszystkich wskazanych powyżej okoliczności na które bardzo wnikliwie i szczegółowo zwrócił uwagę Sąd I instancji-uznać należało, iż strona powodowa nie przedstawiła dostatecznych i wystarczających dowodów potwierdzających jej tezę, aby zajęte rusztowania stanowiły własność powódki oraz, że nie stanowiły własności (...) sp. z o. o, skoro rusztowania będące w posiadaniu wskazanej spółki, które nie były jej własnością były oklejane naklejkami identyfikującymi ich właściciela ( tj. innych firm). W konsekwencji prawidłowo Sąd Okręgowy przyjął, że naklejki z nazwą firmy (...) sp. z o. o na zajętych przez komornika sądowego elementach rusztowań przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, potwierdziły, że własność tych elementów przysługiwała (...) sp. z o. o, a nie powódce, która powyższego w żaden sposób nie zdołała wykazać.

Reasumując, wszystkie zatem okoliczności na które w sposób szczegółowy i wyczerpujący zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, w tym przede wszystkim na pozorność umowy najmu rusztowań z dnia 1 listopada 2013r., następnie na budzące wątpliwości wystawione na podstawie rzekomej umowy najmu faktury, a także zeznania świadka A. B. w części w jakiej Sąd Okręgowy nie dał im wiary, ale również dokumenty złożone wraz z apelacją, a także uzupełniające zeznania świadka A. B. - nie zasługiwały na uwzględnienie wobec istotnych wątpliwości co do ich prawdziwości i wiarygodności.

W kontekście wątpliwości co do rzetelności powyższego materiału dowodowego nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy pozostaje także kwestia powiązań osobowych i kapitałowych świadka A. B. ze spółką (...) sp. z o.o., który jest jej wspólnikiem, zaś z racji powiązań rodzinnych i kapitałowych był również bezpośrednio zaangażowany w sprawy powódki, toteż w sposób osobisty zainteresowany był korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz strony powodowej.

Wobec powyższego zdaniem Sądu Apelacyjnego całokształt okoliczności sprawy stanowił podstawę do przyjęcia, że powodowa spółka nie wykazała, aby zajęte przez Komornika Sądowego E. D. (1) w sprawie o sygn. akt KM 10/15 ruchomości stanowiły jej własność.

W związku z powyższym apelacja strony powodowej jako pozbawiona uzasadnionych podstaw podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego postanowiono na podstawie art. 98 k.p.c., ustalając wysokość należnych stronie pozwanej kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 7 w związku z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015r., poz. 1804).

SSO Katarzyna Kisiel SSA Przemysław Kurzawa SSA Ewa Kaniok