Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak

Protokolant: Patrycja Zielińska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniach 23.05.2017r., 27.06.2017r., 24.08.2017r., 2.11.2017r., 21.12.2017r., 23.01.2017r. sprawy:

D. P.

syn A. i T.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

I. prowadząc działalność gospodarczą indywidualnie pod firmą (...).” z siedzibą w P., jako również jako wspólnik Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) A. P. & D. P. z siedzibą w P., wbrew przepisowi art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010r., Nr 51, poz. 307 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2010r.) podał dane niezgodne ze stanem rzeczywistym w złożonym Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. w dniu 02.05.2011 r. zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2010 według wzoru PIT-36L, poprzez:

1.  nieujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i niewykazanie w przedmiotowym zeznaniu przychodów z tytułu transakcji zbycia w dniu 10.02.20lOr. na rzecz E. N. udziału wynoszącego 49/100 w prawie własności kutra GDY- 4 w kwocie 2.173.098,30 zł, którą to kwotę otrzymał w formie gotówkowej oraz na rachunki bankowe: nr (...), nr (...), nr (...),

2.  podwójne ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w listopadzie 2010r. pod poz. 488 oraz w grudniu 20ł0r. pod poz. 599 kwoty 4.800,00 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 15.11.2010r., wystawionej przez Zakład (...) z siedzibą w N.,

3.  podwójne ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w lipcu 2010 r. pod poz. 296 oraz w sierpniu 2010r. pod poz. 332, wydatku w kwocie 3.000,00 zł poniesionego jednokrotnie, wynikającego z faktury wystawionej przez (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w S., o numerze (...) z dnia 30.07.2010r., następnie anulowanej, w miejsce której wystawiono fakturę numer (...),

4.  podwójne zaksięgowanie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w listopadzie 2010r., pod pozycjami 484 i 511 wynagrodzeń pracowniczych za październik 2010r., czym zawyżono koszty uzyskania przychodów o kwotę 9.189,89 zł,

5.  zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów w czerwcu 2010r., łącznej kwoty 13.658,44 zł, tytułem naprawy samochodu ciężarowego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), na podstawie wystawionych przez (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w S. faktur (...) o numerach: (...) z dnia 21.06.2010r., F/BL-297/10 z dnia 21.06.2010r., F/BL-303/10 z dnia 23.06.2010r., F/BL- 305/10 z dnia 24.06.2010r., których to wydatków w rzeczywistości nie poniósł,

6.  ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pod pozycją 583 kwoty 8.139,32 zł netto, w związku z fakturą nr (...) z dnia 31.12.201 Or. wystawioną przez (...) S.C. P. H., K. Ł. z siedzibą w R. tytułem dzierżawy barki, z której to faktury faktycznie wynika kwota netto 8.136,06 zł,

7.  ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków w łącznej kwocie 120.000,00 zł netto, na podstawie wystawionych tytułem prac remontowych na barce (...) przez P. J. faktur VAT o numerach: (...) z dnia 15.12.2010r., na kwotę 60.000,00 zł netto oraz FV 2010-12/142 z dnia 31.12.2010r.. na kwotę 60.000,00 zł netto, które to faktury nie dokumentowały rzeczywistych transakcji,

8.  zaniżenie wartości remanentu końcowego o kwotę 21.900,00 zł,

co przy jednoczesnym zaniżeniu kosztów uzyskania przychodów o łączną wartość 114.474,30, w tym:

- o kwotę 60.000,00 zł - tytułem zezłomowania kutra (...)1O na podstawie urnowy nr (...) z dnia 26.02.2010 r. zawartej z Z. K.,

- o kwotę 51.567,30 zł - poniesionych tytułem nabycia w dniu 29.03.2007r. oraz zbycia w dniu 10.02.20lOr. udziału wynoszącego 49/100 w prawie własności kutra GDY-4,

- o kwotę 2.907,00 zł - tytułem wypłaty w listopadzie 2010r wynagrodzenia chorobowego A. M.,

jak również zaniżeniu wartości remanentu początkowego o kwotę 20.200,00 zł, nieodliczeniu od podatku kwoty 3.214,63 zł z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaniżeniu odliczenia starty z lat ubiegłych o kwotę 652,44 zł, naraziło podatek dochodowy za rok 2010 na uszczuplenie w wysokości 415.896,00 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 1 kks,

II. prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w P., wprowadził w błąd organ podatkowy, jakim jest Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w S., w złożonej w dniu 11.05.2011 r. w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w S. skorygowanej deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług według wzoru Y. (...) za IV kwartał 2010r., poprzez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym, wbrew przepisom art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a piet 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzemieniu obowiązującym w 2010r. (Dz.U. 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), tj. bezprawnie obniżając podatek należny za IV kwartał 201 Or. o kwotę podatku naliczonego wynikającą z nierzetelnych faktur VAT ujętych w rejestrze zakupów za wskazany okres rozliczeniowy:

1.  nr FV 2010-12/68 z dnia 15.12.2010r., na kwotę 60.000 zł netto i podatek VAT 13.200 zł,

2.  nr FV 2010-12/142 z dnia 31.12.2010r., na kwotę 60.000 zł netto i podatek VAT 13.200 zł,

na których jako wystawca wskazany został P. J., przez co naraził na nienależny zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 26.400 zł,

tj, o czyn z art. 76 § 2 kks

I.  uznaje oskarżonego D. P. za winnego popełnienia zarzuconych mu przestępstw skarbowych z tą zmianą, że nie przypisuje mu zachowań opisanych w pkt I tiret 2,3,4 i 6 odnoszących się do podwójnego ujęcia kosztu uzyskania przychodu i podwójnego zaksięgowania wynagrodzeń pracowniczych oraz zawyżenia kosztu uzyskania przychodu o 3,26 zł oraz z tą zmianą, że podaną w tym punkcie kwotę odnoszącą się do narażonego na uszczuplenie podatku zastępuje kwotą 412 667 zł i wymierza mu:

- za popełnienie czynu I, na podstawie art. 56 § 1 kks, karę 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny po 100 (sto) zł,

- za popełnienie czynu II, na podstawie art. 76 § 2 kks, karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny po 100 (sto) zł,

II.  na podstawie art. 39 § 1 kks wymierzone kary łączy w karę łączną 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny po 100 (sto) zł,

III.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym, na podstawie art.3 ust. 1 Ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. , Nr 49 poz. 223 ze zm.), opłatę w kwocie 3000 (trzech tysięcy) zł.

sygn. akt V K 270/17

UZASADNIENIE

D. P. w 2010 r. prowadził działalność gospodarczą indywidualnie pod nazwą (...) D. P..” z siedzibą w P. oraz jako jako wspólnik Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) A. P. & D. P. z siedzibą w P..

Działalność gospodarczą (...) D. P..” prowadzi w dalszym ciągu. Zarządza również spółką z o.o. działającą w branży okrętowej.

D. P. złożył Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w S. w dniu 02.05.2011 r. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2010 według wzoru PIT-36L oraz złożył w dniu 11.05.2011 r. w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w S. skorygowaną deklarację dla potrzeb podatku od towarów i usług według wzoru Y. (...) za IV kwartał 2010r.

dowód: zeznanie i deklaracja k. 43-47, 238-240

oświadczenie oskarżonego k. 104

D. P. został oskarżony o podanie nieprawdy w wymienionych dokumentach.

Poniżej zostanie przedstawione stanowisko Sądu dotyczące poszczególnych okoliczności, co do których D. P. został oskarżony o poddanie nieprawdy.

Zbycie udziału w prawie własności kutra GDY-4

Bezsporne jest, że D. P. nie ujął w podatkowej księdze przychodu w kwocie 2.173.098.30 zł z tytułu zbycia w dniu 10 lutego 2010r. na rzecz a E. N. udziału 49/100 w prawie własności kutra GDY-4 .

W tym zakresie w toku kontroli podatkowej ustalono, że umową z 29 marca 2007r., S. G. zbyła udział 49/100 w prawie własności kutra GDY-4 na rzecz D. P.. W tej samej umowie D. P. działając jednocześnie w imieniu własnym oraz jako przedstawiciel ustawowy małoletniej córki K. P. dokonał na jej rzecz darowizny nabytego udziału w prawie własności kutra, z zastrzeżeniem, że darczyńca będzie sprawował wyłączny zarząd przedmiotem darowizny. Jednocześnie, w przedmiotowej umowie D. P. działając jako przedstawiciel ustawowy córki oświadczył, że jest we współposiadaniu statku i jednocześnie zobowiązał się w jej imieniu utrzymywać przedmiotowy kuter w należytym stanie na własny koszt do osiągnięcia pełnoletności przez córkę. Wartość przedmiotu darowizny darczyńca ustalił na kwotę 50.000,00 zł. W dniu 10 lutego 2010r. D. P. sprzedał przedmiotowy udział E. N. (współwłaścicielowi pozostałego udziału 51/100 w kutrze), za cenę 3.000.000,00 zł. Z treści umowy wynika, że na poczet zakupu ww. udziału, E. N. zapłacił D. P. zaliczkę w wysokości 200.000,00 zł, a resztę ceny zobowiązał się uregulować do 31 marca 2010r.

Organ podatkowy uznał, że małoletnia córka podatnika - K. P., nie nabyła w 2007r. udziału 49/100 w prawie własności kutra GDY-4 bowiem umowa darowizny nie wywołała skutków prawnych, a zatem jego współwłaścicielem, pozostawał D. P.. Dlatego, zdaniem organu należny z tytułu transakcji z 10 lutego 2010r. przychód podlega zakwalifikowaniu do źródła przychodów, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy zajmując opisane stanowisko wziął pod uwagę, że:

a)uzyskanie korzyści ze sprzedaży udziału w prawie własności kutra było efektem działań podejmowanych począwszy od jego nabycia do dnia sprzedaży, spełniających kryteria określone w cytowanym wyżej art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

b)przedmiotem zgłoszonej działalności gospodarczej (...) D. P., zarówno w roku nabycia udziału w kutrze (2007), jak i jego zbycia (2010), była między innymi: produkcja statków; działalność agentów zajmujących się sprzedają maszyn, urządzeń przemysłowych, statków i samolotów; naprawa i konserwacja statków; sprzedaż hurtowa odpadów i złomu - co potwierdzają zaświadczenia o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z: 10 stycznia 2006r. oraz 29 września 2009r.,

c)wpłaty z tytułu zakupu przez E. N. ww. udziału w kutrze, wpływały na rachunki bankowe D. P., związane z działalnością gospodarczą (...), prowadzone w A. Bank, w tym:

- na rachunek nr (...), prowadzony w walucie EUR,

-na rachunek nr (...), prowadzony w walucie PLN,

-na rachunek nr (...), prowadzony w walucie PLN.

Dodatkowo, część należności za sprzedaż udziału w kutrze D. P. otrzymał od E. N. w formie gotówkowej, a mianowicie 1.300.000,00 zł, co potwierdzają zeznania podatnika oraz pokwitowania.

Ustalenia organu podatkowego zasługują na podzielenie. Znajdują oparcie w następujących, wiarygodnych dowodach:

umowa sprzedaży kutra rybackiego k. 323-324

umowa sprzedaży i darowizny udziału k. 325-327

pokwitowanie k. 515

wezwanie i wyjaśnienia k. 516-524

postanowienie Izby Morskiej k. 334-337

podatkowa księga przychodów i rozchodów k. 275-300, 379-412,

zaświadczenie o wpisie do działalności gospodarczej k. 413-417

pismo (...) stocznia (...) s.a. k. 425-426 108 978 zl

faktura VAT (...) k. 428

historia rachunku bankowego k.448-514

D. P. nie złożył wyjaśnień dotyczących przedmiotowego kutra. Nie przedstawił tym samym okoliczności, które należałoby poddać weryfikacji. Ustalenia organu podatkowego znajdują oparcie we wskazanych powyżej umowach sporządzonych w formie aktu notarialnego, historii rachunków bankowych, pokwitowaniach i informacji o wpisie do ewidencji gospodarczej. Nie zaistniały okoliczności uzasadniające poddanie w wątpliwość wiarygodność którykolwiek z tych dokumentów. Na takie okoliczności nie wskazywały również strony.

Na podzielenie zasługuje również ocena nieważności umowy darowizny dokonana przez organ podatkowy. Wobec obciążenia prawa własności kutra hipoteką morską w kwocie 296 000 zł dokonanie jego darowizny dla swojej skuteczności, po myśli art. 98 i 101 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, wymagało zgody sądu opiekuńczego. Wobec jej braku udział w prawie własności kutra nie został przeniesiony na rzecz córki oskarżonego. Istotne jest również to, że D. P. zbywając kuter nie oświadczył, że działa w imieniu córki, a dokonał tej czynności jako właściciel udziału.

Mając natomiast na uwadze przedmiot działalności gospodarczej oskarżonego, nakłady poczynione na kuter, które doprowadziły do wielokrotnego wzrostu jego wartości (m.in. remont przeprowadzony w stoczni (...) s.a. za kwotę 108 978 zł należną od (...) D. P. – faktura VAT (...) k. 428), należy uznać, że kuter był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej przez D. P., a zatem przychód z jego sprzedaży podlega opodatkowaniu po myśli art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podlegał tym samym wykazaniu w zeznaniu rocznym o wysokości osiągniętego dochodu przez podatnika.

Podwójne ujęte kwoty 4800 zł, 3000 zł i 9189, 89 zł

W ocenie Sądu oskarżyciel nie przedstawił dowodu, który pozwalałby przypisać oskarżonemu umyślne działanie, którego skutkiem było podwójne ujęcie wymienionych rozchodów. Sąd nie stwierdził również okoliczności, które wskazywałyby na to, że taki dowód istnieje. N. wskazanych kwot, zwłaszcza w odniesieniu do przychodu oskarżonego w roku 2010 prowadzi do wniosku, że do podwójnego ujęcia doszło omyłkowo. Istotne jest również, że oskarżony nie prowadził samodzielnie ksiąg rachunkowych, Za stwierdzone omyłki odpowiedzialność ponosi zatem biuro rachunkowe. Świadek A. K. zeznała, ze oskarżony nie prosił o podwójne księgowanie rozchodu oraz, że nie potrafi wytłumaczyć dlaczego wskazane kwoty zostały podwójnie ujęte.

W świetle powyższego D. P. nie popełnił umyślnie czynu dotyczącego ujęcia w zeznaniu rocznym podwójnie zaksięgowanych, wskazanych kwot.

Koszty naprawy samochodu ciężarowego marki S. (...)

Organ podatkowy ustalił, że D. P. zaliczył w czerwcu 2010r. w ciężar kosztów uzyskania przychodów (poz.: 257-260 księgi) łączną kwotę 13.658,44 zł tytułem naprawy samochodu ciężarowego marki S. (...), nr rej.: (...), na podstawie faktur VAT wystawionych przez podmiot dokonujący naprawy ww. pojazdu, czyli (...) Sp. z o.o., z siedzibą w S. (F/BL-295/10, F/BL-297/10, F/BL-303/10 , F/BL-305/10.

Z pism (...) Sp. z o.o. z 3 i 16 lipca 2015r. oraz z zapisów wyciągu rachunku bankowego nr (...) - prowadzonego w (...) BANK wynika, że D. P. 25 czerwca 2010r. zapłacił na rzecz (...) Sp. z o.o. jedynie kwotę 3.004,86 zł, stanowiącą równowartość podatku VAT wynikającą z powołanych wyżej faktur.

Z kolei należności netto, wynikające z przedmiotowych faktur uregulowane zostały w całości na rzecz (...) Sp. z o.o. przez ubezpieczycieli: (...) S.A. oraz (...) S.A., gdyż firma (...) D. P. podpisała i przekazała na rzecz (...) Sp. z o.o. cesję praw do wypłaty odszkodowania.

D. P. nie złożył wyjaśnień dotyczących tej części sprawy. Nie przedstawił tym samym okoliczności, które należałoby poddać weryfikacji. Ustalenia organu podatkowego znajdują oparcie w wiarygodnych dowodach z dokumentów w postaci:

podatkowa księga przychodów i rozchodów k. 275-300, 379-412,

faktury VAT k. 540-544

upoważnienie wystawione przez (...) k. 545

historia rachunku bankowego k.448-514

W świetle powyższego, D. P. nie poniósł wydatków, które ujął w księdze w łącznej wysokości 13.658,44 zł jako koszty uzyskania przychodów.

Dzierżawa barki (...)

Organ stwierdził, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2010r., w poz. 583 ujęto wydatek na podstawie faktury VAT nr (...) z 31 grudnia 2010r., wystawionej przez (...) s.c. P. H., K. Ł., ul. (...), (...)-(...) R., tytułem dzierżawy barki (...), w wysokości 8,139,32 zł, podczas gdy kwota netto wydatku wynikająca z przedmiotowego dowodu stanowi 8.136,06 zł. W świetle powyższego, koszty uzyskania przychodów zawyżono o 3,26 zł. Bezzasadność postawienia oskarżanemu zarzutu dotyczącego umyślnego zeznania nieprawdy, które doprowadziło do uszczuplenia podatku o 3 zł, jest oczywista.

Prace remontowe dotyczące barki rzecznej (...)

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów (...) D. P. zaewidencjonowano wydatki w łącznej kwocie 120.000,00 zł netto za prace remontowe (spawalniczo-malarskie) dotyczące barki rzecznej (...), na podstawie faktur VAT wystawionych przez a P. J., ul. (...), (...)-(...) G., NIP (...) nr:

-FV 2010-12/68 z 15.12.2010r., na kwotę 60.000,00 zł netto, 73.200,00 zł brutto,

-FV 2010-12/142 z 31.12.2010r., na kwotę 60.000,00 zł netto, 73.200,00 zł brutto.

W toku postępowania kontrolnego uustalono, że właścicielem barki (...) w 2010r. była spółka cywilna (...) P. H., K. Ł., (...)-(...) R., a D. P. używał jej na podstawie umowy dzierżawy zawartej 17 sierpnia 2010r.

Organ ustalił, że w 2010r. na barce (...) wykonane zostały jedynie prace remontowe dotyczące silnika oraz prace elektryczne. Organ zakwestionował, że na barce były w 2010r. realizowane przez P. J. prace malarsko-spawalnicze. Organ miał na uwadze, że na potwierdzenie wykonania przedmiotowych prac przez wskazany podmiot podatnik przedłożył jedynie faktury VAT wystawione przez P. J.. D. P. pomimo wielokrotnie skierowanych do niej wezwań, jak również własnych deklaracji, nie przedłożył dowodów zapłaty za prace udokumentowane ww. fakturami VAT.

Sąd uznał, że stanowisko organu podatkowego zasługuje na podzielenie.

Znajduje oparcie w wiarygodnych dowodach w postaci:

decyzja II US w G. k. 418-424

podatkowa księga przychodów i rozchodów k. 275-300, 379-412,

rejestr zakupów VAT k. 432-441

historia rachunku bankowego k.448-514

wezwanie i wyjaśnienia k. 516-524

Biorąc pod uwagę brak dokumentacji potwierdzającej przebieg współpracy pomiędzy stronami, takiej jak: korespondencja handlowa, kosztorysy, zlecenia, umowy, protokoły odbioru, dowody zapłaty znacznego wynagrodzenia w kwocie 146.400,00 zł należy uznać, że P. J. nie wykonał prac wskazanych w fakturach. Rozmiar prac, ich wartość wyklucza możliwość przyjęcia, że zostały zlecone jedynie na podstawie umowy ustnej, bez kosztorysu, a po ich wykonaniu nie sporządzono protokołu odbioru. Co istotne, brak pokwitowania zapłaty uniemożliwiałby oskarżonemu dochodzenie roszczeń związanych z odpowiedzialnością za wadliwe wykonanie prac. Zwrócić również należy uwagę na to, że sposób regulowania płatności gotówką był sprzeczny z zapisami na fakturach wskazujących jako formę zapłaty „przelew”, jak również z art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Istotne jest również to, że N. M. nie potwierdził okoliczności wykonania prac przez P. J. (k.533-534). Świadek wskazał, że prace spawalnicze wykonywał J. K. (1). Nie podał jednak w jakim okresie. Z zeznań J. K. (2) wynika natomiast, że nazwisko P. J. nic mu nie mówi (k. 619).

Należy również zauważyć, że z ustaleń administracji podatkowej dotyczących P. J. wynika, że od 6 kwietnia 2010 r. nie prowadził działalności gospodarczej, nie płacił składek na ubezpieczenie społeczne, a na rachunku bankowym prowadzonym dla niego nie zostały odnotowane żadne transakcje. P. J. nie wykazał również w swoich rozliczeniach przychodów udokumentowanych wystawionymi w 2010r. na rzecz (...) D. P. fakturami VAT, (k. 418-419).

D. P. zawyżył zatem koszty uzyskania przychodów o kwotę 120.000,00 zł.

Zaniżenie kosztów uzyskania przychodów

Organ ustalił, że D. P. nie ujął w księdze wydatków stanowiących kosztów uzyskania przychodów:

- kwoty 60 000 zł wydanej na podstawie umowy zawartej z Z. K. dotyczącej złomowania kutra (...)10. Ustalenie to jest prawidłowe i wynika z dowodów w postaci umowy z Z. K. k. 559-562 z protokołu przyjęcia statku do złomowania k. 563- 564

- kwoty 50 000 zł zapłaconej z tytułu nabycia udziału we współwłasności kutra rybackiego na podstawie umowy zawartej 29 marca 2007r. z S. G., a D. P. oraz kwoty 201.30 zł z tytułu połowy taksy notarialnej (w akcie notarialnym nie zaznaczono, która ze stron miała obowiązek ja pokryć, dlatego należy przyjąć, ze były zobowiązani po połowie). Zgodnie z tą umową, D. P. zobligowany również został do opłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych, przy czym deklarację dla potrzeb tego podatku złożył 10 października 2011 r., a wynikający z niej podatek do zapłaty stanowi 1.000.00 zł. Według umowy sprzedaży udziału 49/100 w prawie własności kutra GDY-4, zawartej 10 lutego 2010 r. pomiędzy D. P.,a E. N., koszty taksy notarialnej za poświadczenie podpisów stron na umowie oraz pobranego podatku VAT, wynoszą łącznie 732,00 zł. W przypadku tej umowy również nie wskazano, kto jest zobowiązany do zapłaty przedmiotowych należności. Organ przyjął, że koszty opłat przypadające na podatnika wynoszą 50% z kwoty 732,00 zł, czyli 366.00 zł. Ustalenia te są prawidłowe i wynikają z zapisów zawartych w umowach sporządzonych przez notariusza k. 323-324, 325-327.

Organ ustalił, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w grudniu 2010r. ujęto koszty wynagrodzeń pracowników za listopad 2010r. w kwocie 5.535,00 zł, podczas gdy według listy płac za ten miesiąc, łączna kwota wynagrodzeń pracowników stanowi 8.442,00 zł (podstawa w wysokości 5.535,00 zł plus wynagrodzenie chorobowe dotyczące i A. M. w wysokości 2.907,00 zł). W imiennych raportach miesięcznych o wypłaconych świadczeniach i przerwach w opłacaniu składek ZUS P RS A podatnik wykazał przerwy w opłacaniu składek z powodu choroby i A. M. z kodem „331” (przewidzianym dla wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, finansowanego ze środków pracodawcy), oraz kwoty wynagrodzenia chorobowego, w tym:

-od 29.10.2010r. do 31.10.2010r. (3 dni); kwota wynagrodzenia 290,69 zł,

-od 01.11.2010r. do 30.11.2010r. (30 dni); kwota wynagrodzenia 2.907,00 zł.

W świetle powyższego, wynagrodzenie chorobowe dotyczące i A. M., sfinansowane zostało ze środków pracodawcy, a zatem kwota zaniżenia kosztów uzyskania przychodów stanowi 2.907,00 zł.

Ustalenie to jest prawidłowe i wynika z dowodów w postaci:

lista płac k. 538-539, 565-567

książka przychodów i rozchodów k. 617, 618

pismo ZUS k. 582-583

deklaracja rozliczeniowa k. 584- 616

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2010r. wykazano wartość remanentu początkowego na kwotę 236.706,59 zł. Z kolei w wydanej przez tutejszy organ podatkowy decyzji z 28 maja 2015r. nr (...).PP (...) w sprawie określenia u D. P. wysokości straty za 2009r. w kwocie 111.257,57 zł ustalono, że wartość remanentu końcowego na 31.12.2009r. (będącego remanentem początkowym na 01.01.2010r.) wynosi 256.906,59zł, a nie 236.706,59 zł. Wartość remanentu początkowego została zatem zaniżona o kwotę 20.200,00 zł.

Ponadto w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wykazano wartość remanentu końcowego na 31.12.2010r. w kwocie 103.615,79 zł. W trakcie postępowania podatkowego ustalono, że w remanencie końcowym podatnik nie ujął usługi remontowej głowic na kwotę 12.000,00 zł, udokumentowanej fakturą VAT nr (...) z 19 sierpnia 2009r. oraz pompy na kwotę 9.900,00 zł. Remanent końcowy w kwocie 103.615,79 zł zaniżony zatem został o kwotę 21.900,00 zł (12.000,00 zł+ 9.900,00 zł). Powyższe wynika z decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego k. 568-581, która nie była zaskarżona przez D. P..

Ponadto organ ustalił, że w roku 2010 podatnik nie odliczył wpłat składek na własne ubezpieczenie społeczne w kwocie 3 214, 63 zł oraz zaniżył odliczenie straty o 652, 44 zł. Powyższe wynika z decyzji naczelnika Urzędu Skarbowego k. 122-164 oraz pisma ZUS k. 582-583 i deklaracji rozliczeniowej. k. 584- 616.

Nieprawidłowość ta nie wpłynęła na narażenie podatku na uszczuplenie i dlatego nie będzie stanowiła przedmiotu bliższych rozważań sądu.

D. P. był dwukrotne karany (informacja K. k. 264).

W świetle powyższego należało uznać, ze D. P. dopuścił się podania nieprawdy we wskazanym akcie oskarżeniu zeznaniu podatkowym i deklaracji VAT. Przybliżone stanowisko sądu zawiera również uzasadnienie nieprzypisania oskarżonemu zachowań opisanych w pkt I tiret 2,3,4 i 6 odnoszących się do podwójnego ujęcia kosztu uzyskania przychodu i podwójnego zaksięgowania wynagrodzeń pracowniczych oraz zawyżenia kosztu uzyskania przychodu o 3,26 zł, co doprowadziło do obniżenia narażonego na uszczuplenie podatku do kwoty 412 667 zł.

Oskarżony podając we wskazanych dokumentach nieprawdę dopuścił się oszustwa podatkowego, o którym mowa w art.56 § 2 kks i w art. 76 § 2 kks.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu czyn Sąd kierował się treścią art. 12 § 2 kks i art. 13 § 1 kks.

Za wymierzeniem oskarżonemu orzeczonej kary przemówiła wartość uszczuplonej należności podatkowej oraz znaczna ilość transakcji, co do których oskarżony wprowadził organ podatkowy w błąd, a nadto karalność oskarżonego.

Po uwzględnieniu wymienionych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych przestępstwa przypisanego oskarżonemu, a także jego sytuacji majątkowej i możliwości majątkowych w branży okrętowej Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a zarazem spełniającą cele zarówno wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć wobec oskarżonego, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa będzie kara:

- za czyn opisany w pkt I 300 stawek dziennych grzywny po 100 złotych,

- za czyn opisany w pkt II 30 stawek dziennych grzywny po 100 złotych.

Wymienione kary, przy uwzględnieniu, że czyn opisany w pkt II dotyczył tego samego zdarzenia gospodarczego , co opisany w pkt I tiret 8, połączono w karę łączną 300 stawek dziennych grzywny po 100 złotych.

W ocenie Sądu tak ukształtowana kara, mimo, że stosunkowo łagodna w odniesieniu do wielkości należności narażonej na uszczuplenie, pozwoli na wpojenie oskarżonemu podstawowych norm społecznych, takich jak konieczność przestrzegania porządku prawnego i płacenia podatków. Będzie czynnikiem odstraszającym oskarżonego oraz ewentualnych naśladowców jego zachowania od popełniania podobnych czynów.

W sprawie nie ujawniły się okoliczności, które nakazywałyby uznać, że uiszczenie przez oskarżonego kosztów postępowania byłoby dla niego zbyt uciążliwe, dlatego też obciążono oskarżonego tymi kosztami i wymierzono mu opłatę przewidzianą w sprawach karnych.