Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 listopada 2014 roku funkcjonariusze Komisariatu Policji W. U. w W. M. D. i M. S. (1) dokonali kontroli samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) zaparkowanego przy ul. (...) w W., w którym siedziało dwóch mężczyzn: M. L. i P. O.. Z uwagi na nerwowe zachowanie mężczyzn dokonano ich kontroli osobistej, a następnie przeszukania, w wyniku którego w kieszeni kurtki M. L. ujawniono torebkę foliową z zapięciem strunowym z zawartością białego proszku.

Powyższy biały proszek, okazał się amfetaminą, a waga narkotyku została ustalona na 0,46 grama netto.

W dniu 5 kwietnia 2016 roku funkcjonariusze Komendy Rejonowej Policji W. II, (...) W. I przeprowadzali czynności służbowe w salonie z automatami do gier położonym przy al. (...) (...) w W.. Na miejscu zastali M. L., u którego podczas legitymowania i kontroli osobistej w saszetce zawieszonej na sznurku na szyi ujawniono i zabezpieczono 13 woreczków foliowych z zawartością zbrylonej substancji koloru białego. W związku z powyższym dokonano przeszukania jego odzieży i podręcznych przedmiotów, ujawniając w należącym do niego plecaku w pojemniku plastikowym 80 woreczków foliowych zamykanych strunowo z zawartością zbrylonej substancji koloru białego i biało-pomarańczowego oraz 10 woreczków foliowych zamykanych strunowo z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego i wagę elektroniczną. Stwierdzono, że umieszczona w 93 torebkach foliowych substancja koloru białego i biało-pomarańczowego jest częściowo sproszkowana, a częściowo zbrylona. Łączna waga netto tej substancji wynosiła 122,41 gramów. Z kolei susz roślinny znajdujący się w 10 woreczkach foliowych ważył łącznie 8,26 gramów netto. Na zatrzymanej przy M. L. wadze elektronicznej ujawniono pozostałości substancji koloru białego.

W 60 torebkach foliowych z zawartością białej, częściowo zbrylonej substancji o łącznej masie netto 94,04 gramów znajdowała się amfetamina. W pozostałych 33 woreczkach foliowych z zawartością białej substancji nie stwierdzono obecności środków odurzających ani substancji psychotropowych umieszczonych w załącznikach do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku z późniejszymi zmianami. W woreczkach tych znajdował się 3-chlorometkatynon, związek z grupy katytonów, który może stanowić środek zastępczy. Z kolei znajdujący się w 8 torebkach foliowych susz roślinny o masie 8,63 grama netto stanowił ziele konopi innych niż włókniste. Na powierzchni szalki wagi ujawnionej przy M. L. stwierdzono obecność śladów białej substancji zawierającej amfetaminę.

M. L. w okresie od października 2015 roku do nieustalonego dnia, jednak nie później niż 26 kwietnia 2016 roku w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił swojemu znajomemu P. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej masie 30 gramów za łączną kwotę 900 zł w ten sposób, że raz na tydzień sprzedawał mu po 1 lub 2 gramach amfetaminy za cenę 30 zł za gram. W dniu 26 kwietnia 2016 roku funkcjonariusze Komisariatu Policji W. U. przy ul. (...) w W. zauważyli zaparkowany samochód marki O. (...) nr rej. (...), w którym siedziało dwóch mężczyzn: M. L. i P. P.. Z uwagi na fakt, iż M. L. był już notowany za posiadanie substancji prawem zabronionych, dokonano przeszukania pojazdu, w wyniku którego obok lewarka hamulca ręcznego ujawniono czarny materiałowy worek, w którym znajdowało się 6 torebek zamykanych strunowo z zawartością białego proszku i 1 z zawartością suszu roślinnego. Podczas oględzin zabezpieczonych substancji stwierdzono, że łączna waga netto substancji koloru białego ujawnionej w 6 woreczkach foliowych wynosi 6,54 gramów. Z kolei susz roślinny znajdujący się w 1 woreczku foliowym ważył 0,85 grama netto.

Biała substancja znajdująca się w 6 torebkach okazała się amfetaminą. Łączna masa netto substancji wynosiła 6,27 gramów. Taką ilość substancji można podzielić na 20-62 jednorazowych porcji. Z kolei zabezpieczony susz roślinny stanowił ziele konopi innych niż włókniste. Waga netto suszu wynosiła 0,82 grama, co umożliwiało podzielenie go na 1-2 jednorazowe porcje.

W dniu 24 sierpnia 2016 roku funkcjonariusze (...) w W. i funkcjonariusze (...) w W. udali się do salonu z automatami do gier położonego przy al. (...) (...) w W. w celu realizacji czynności procesowych. Lokal był zamknięty, jednak w pewnym momencie zza drzwi wyjrzał M. L., który na widok funkcjonariuszy chciał ponownie zamknąć drzwi wejściowe, co uniemożliwiał mu jeden z funkcjonariuszy, J. G. (1). Podczas szarpania za drzwi celem ich zamknięcia M. L. na ziemię wypadło plastikowe pudełko z niebieską pokrywką. Wówczas do J. G. (1) podbiegł drugi funkcjonariusz Izby Celnej P. G., który pomógł mu otworzyć drzwi. Wewnątrz lokalu zastano R. P. (1), który stał przy automatach do gier oraz P. D. siedzącą na sofie. Na biurku stojącym wewnątrz leżały tacki z białym proszkiem. Funkcjonariusze zabezpieczyli pudełko, które wypadło M. L..

We wnętrzu plastikowego pudełka z niebieską pokrywką ujawniono m.in. wagę elektroniczną koloru szarego, łyżkę stołową ze śladową ilością białego proszku, jedną część nożyczek ze śladową ilością białego proszku, 41 sztuk pustych woreczków foliowych, woreczek foliowy z zawartością suszu roślinnego o masie 1,04 grama netto, woreczek strunowy z zawartością proszku koloru kremowego o masie 9,84 gramów netto, woreczek strunowy z zawartością bryłki koloru kremowego o masie 0,47 grama netto i woreczek strunowy z zawartością proszku koloru żółtego o masie 0,30 gramów netto.

M. L. w ujawnionym przy nim pudełku w dniu 24 sierpnia 2016 roku posiadał porcjowane w woreczkach foliowych substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 0,33 gramów oraz mefedronu o łącznej masie netto 9,70 gramów, a także środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 1,06 grama netto, wbrew ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii.

W wyniku przeszukania salonu z automatami do gier ujawniono także kolejne torebki z zawartością substancji koloru białego i suszu roślinnego, miseczkę z czarnego szkła, w której znajdował się biały proszek, fioletowy talerz plastikowy z rozsypanym na nim białym proszkiem, tackę plastikową koloru brązowego z rozsypanym na niej białym proszkiem oraz metalowy pojemnik z zawartością białego proszku.

Podczas oględzin zabezpieczonych substancji na fioletowym plastikowym talerzu ujawniono proszek koloru białego o masie 1,46 grama netto, na plastikowej tacce koloru brązowego ujawniono biały proszek o masie 0,08 grama netto, w 7 woreczkach foliowych ujawniono kremowy proszek o łącznej masie 6,72 gramów netto, w 3 woreczkach foliowych ujawniono biały proszek o łącznej masie 2,32 gramów netto, w 1 woreczku foliowym ujawniono susz roślinny o masie 0,90 grama netto, w 2 woreczkach foliowych ujawniono kryształki koloru białego o łącznej masie 1,77 gramów netto, w metalowym pojemniku ujawniono 7,97 gramów netto kremowego proszku, w szklanej czarnej misce ujawniono 110,35 gramów netto proszku koloru białego.

Żadna z osób obecnych wówczas w lokalu nie przyznała się do ujawnionych w wyniku przeszukania lokalu ww. substancji psychotropowych jak i środka odurzającego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

częściowo wyjaśnień oskarżonego - k. 71, 72-73, 132-134, 209-210, 368-369, 441-443, 478, 547-548, częściowo zeznań świadka P. P. - k. 121, 486-487, 529, zeznań świadka P. T. - k. 110, 487-488, zeznań świadka M. D. - k. 196-198, 488, zeznań świadka A. P. (1) - k. 26-27, 503, zeznań świadka J. G. (1) - k. 332, 503-504, zeznań świadka K. W. - k. 336-338, 504, zeznań świadka M. K. - ujawnionych w trybie art. 392 § 1 k.p.k. z k. 62, zeznań świadka I. S. - k. 340-342, 527, zeznań świadka P. G. - k. 334, 527-528, zeznań świadka E. J. - k. 528-529, częściowo zeznań świadka P. D. - k. 359-360, 529-530, częściowo zeznań R. P. (2) – k. 363v, 542, protokołu zatrzymania M. L. - k. 3, 85, 181, 312, protokołu przeszukania M. L.- k. 7-9, 88-89, 184-186, 315-316, protokołu przeszukania lokalu przy al. (...) (...) – k. 11-12, 306, protokołu przeszukania lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. – k. 14-15, 124-125, 204-205, 345-346, protokołu użycia testera narkotykowego – k. 17, 108, 115-116, 202, 356-358, protokołu oględzin zabezpieczonych substancji – k. 31-33, 112-114, 201, 348-355, protokołu tymczasowego zajęcia mienia ruchomego – k. 18, protokołu zatrzymania rzeczy - telefonów – k. 20-24, 91-93, 100-102, protokołu oględzin wagi elektronicznej – k. 34-35, protokołu oględzin telefonów – k. 42-43, 44-61, 117-119, 120, protokołu zatrzymania P. P. – k. 94, protokołu przeszukania P. P. – k. 97-98, protokołu przeszukania samochodów – k. 103-105, 188-190, opinii (...) z zakresu badań chemicznych – k. 146-152, 228-229, informacji z T-M. – k. 162-163, informacji z (...) S.A. – k. 165-166, opinii (...) z zakresu badań daktyloskopijnych – k. 169-176, protokołu przeszukania P. O. – k. 192-193, kwestionariusza dot. zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień – k. 213-217, 406-417, opinii sądowo-psychiatrycznej – k. 251-253, 425-427, opinii z zakresu badań fizykochemicznych – k. 268-270, 418-422, protokołu przeszukania P. D. – k. 321-322, protokołu przeszukania R. P. (2) – k. 327-328, protokołu oględzin korytarza w (...) przy al. (...) (...) – k. 330-331, materiału poglądowego z oględzin lokalu przy al. (...) (...) W. – 444-446, karty karnej – k. 523-525.

M. L. ma 41 lat, wykształcenie średnie, bez zawodu, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, nie ma majątku. Utrzymuje się z prac dorywczych, obecnie pracuje w salonie gier gdzie sprząta, uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 1000 zł. Posiada dwa kredyty gotówkowe w łącznej wysokości 7000 zł, nie leczony w PZP i (...). Uzależniony od narkotyków od 20 lat. Był trzykrotnie karany sądownie, w tym za czyny z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. /informacje podane przez oskarżonego- k. 477, 548, karta karna- k. 523-525/

Oskarżony przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym (k. 71, 72-73, 132-134, 209-210, 368-369, 441-443) i na rozprawie przed Sądem (k. 478) przyznał się do popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt I i IV aktu oskarżenia i nie przyznał się do popełnienia pozostałych zarzucanych mu czynów, odmawiając składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania.

Uzupełniające wyjaśnienia złożył natomiast na rozprawie w dniu 31 lipca 2017 r. podczas których podał w odniesieniu od czynu zarzucanego mu pkt I a/o, iż znalazł narkotyki w toalecie ale bał się powiedzieć o tym funkcjonariuszom Policji i dlatego winę wziął na siebie. Stwierdził, iż funkcjonariusze policji zastali go z narkotykami w ręku, dlatego się przyznał. Mówił innym osobom w tym A. P. (2), iż te narkotyki nie są jego. Przyznał, iż spróbował znalezionych narkotyków i poczęstował nimi innych.

Odnośnie drugiego zarzutu wyjaśnił, iż przypadkowo spotkał P. P., którego poprosił o podwiezienie na komisariat celem stawienia się na dozór. Kiedy wsiedli do samochodu pojawił się radiowóz policyjny. Funkcjonariusze policji dokonali ich kontroli, przeszukali samochód i znaleźli jakieś zawiniątka. W związku z tą sytuacją przypisano mu posiadanie i handel narkotykami. Zaprzeczył aby ujawnione narkotyki odnośnie zarzutu II i III z aktu oskarżenia należały do niego. Wyjaśnił, że on się nie przyznał do ich posiadania, również P. P. się nie przyznał, ale to jemu przedstawiono zarzut.

Przyznał jedynie, iż posiadał narkotyki opisane w zarzucie z pkt IV a/o. Podał, iż był zatrzymywany 3 razy za posiadanie narkotyków i zawsze miał ilość poniżej 1 grama, tak jak w tej sytuacji.

Odnosząc się do V zarzutu stwierdził, iż Służby Celne podstępem chciały wejść do lokalu z automatami. W jego ocenie zorganizowano prowokację zostawiając na parapecie „coś”. Podał, iż narkotyki były w pudełku poza wejściem do salonu gier. On nie wiedział, że w pudełku są narkotyki. Po chwili w drzwiach pojawili się celnicy i funkcjonariusze Policji. Następnie dokonano przeszukania pomieszczeń. Stwierdził, iż nikt nie przyznawał do znalezionych narkotyków, które znajdowały się jeszcze na maszynie i w doniczce kwiatka. W lokalu w tym czasie był R. P. (2) i P. D.. On został zatrzymany i to jemu znowu przypisano posiadanie narkotyków. Stwierdził, iż do lokalu weszli ci sami celnicy, którzy byli w dniu 5 kwietnia 2016 r. i dlatego jego powiązali z narkotykami. Podczas przesłuchania w Prokuraturze nie przyznał się do popełnienie tego czynu. W jego ocenie okoliczności pierwszego zdarzenia spowodowały kolejne i dlatego jemu przypisano te czyny. Stwierdził, iż gdyby nie jego uzależnienie nigdy nie znalazłby się w takiej sytuacji. Podał, iż podjął leczenie i zaprzestał zażywania narkotyków.

Wyjaśnił, iż nie był pracownikiem salonu z automatami do gier przy al. (...) (...) w W. (...). Stwierdził, iż przyszedł tam jak lokal był jeszcze zamknięty i czekał na jego otwarcie. Podał, iż przychodził do lokalu na skutek brania różnych środków, które powodowały, że nie spał w nocy tylko chodził grać na automatach. Zaprzeczył aby widział w tym lokalu leżące na półkach czy szafce narkotyki i aby ktokolwiek sprzedawał tam narkotyki.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego wespół z pozostałymi dowodami ujawnionymi na rozprawie Sąd ocenił w oparciu o reguły art. 7 k.p.k., zgodnie z którymi Sąd ocenia dowody swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, jak i wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Analiza zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że M. L. dopuścił się popełnienia zarzuconych mu czynów.

Wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na uwzględnienie jedynie w części, w której pozostawały w zgodzie ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, uznanym za wiarygodny i dały się pogodzić z zasadami logicznego rozumowania. W pozostałej zaś części wyjaśnieniom tym wiary odmówił z przyczyn wskazanych poniżej.

Jako wiarygodne Sąd ocenił relacje M. L. złożone w toku śledztwa oraz pierwszego przesłuchania w postępowaniu sądowym w zakresie w jakim przyznał się do popełnia czynów opisanych w pkt. I i IV aktu oskarżenia.

W zakresie czynu z pkt I a/o korespondują one z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków: A. P. (1) (k. 26-27, 503), M. K. (ujawnionych w trybie art. 392 § 1 k.p.k. z k. 62), P. G. (k. 527-528) i J. G. (1) (k. 503-504) w zakresie jakim Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków oraz opinii z zakresu badań chemicznych (k. 146-152) i fizykochemicznych (k. 268-270) a także protokołem zatrzymania M. L. (k. 3), protokołem przeszukania M. L. (k. 7-9), protokołem przeszukania lokalu przy al. (...) (...) ( k. 11-12), protokołem przeszukania lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. ( k. 14-15), protokołem zatrzymania telefonów (k. 20-24 ), protokołem oględzin telefonów (k. 42-43, 44-61), informacją z T-M. (k. 162-163), informacją z (...) S.A. (k. 165-166), protokołem oględzin zabezpieczonych substancji (k. 31-33), protokołem użycia testera narkotykowego (k. 17) oraz protokołem oględzin wagi elektronicznej (k. 34-35).

Natomiast w zakresie czynu z pkt IV a/o wyjaśnienia oskarżonego korespondują z zeznaniami M. D. (k. 196-198, 488), opinią z zakresu badań chemicznych (k. 228-229), a także protokołem zatrzymania M. L. (k. 181), protokołem przeszukania M. L. (k. 184-186), protokołem przeszukania samochodu (k. 188-190), protokołem oględzin zabezpieczonej substancji (k. 201), protokołem użycia testera narkotykowego (k 202), protokołem przeszukania lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. (k. 204-205 ) oraz protokołem przeszukania P. O. (k. 192-193).

Jakkolwiek niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego dotyczącego czynu z pkt I a/o złożone przez niego na rozprawie w dniu 31 lipca 2017 r. w których stwierdził, iż narkotyki nie były jego, gdyż znalazł te narkotyki w toalecie ale bał się powiedzieć o tym funkcjonariuszom Policji i dlatego winę wziął na siebie. Tego rodzaju wyjaśnienie jest w mniemaniu Sądu wyłącznie przyjętą na potrzeby postępowania linią obrony, aczkolwiek nieskuteczną. Jego relacja nie koresponduje z wyżej powołanymi dowodami, a nadto jest nielogiczna. Zwrócić należy uwagę, że żadne narkotyki nie zostały zabezpieczone w toalecie, a skoro oskarżony, jak wskazał, bał się powiedzieć policjantom o znalezionych narkotykach to tym bardziej wiedział, że posiadanie tych substancji jest zabronione. Fakt, że oskarżony nie tylko, jak podał, je zabrał, ale i poczęstował nimi siebie i innych jasno sygnalizuje, że był ich posiadaczem bez względu na to w jakich okolicznościach wszedł w ich posiadanie. Skoro zatem oskarżony wiedział że są to substancje których posiadanie wbrew regulacjom prawnym jest zabronione, można zadać pytanie po co je ze sobą zabierał i narażał się na odpowiedzialność karną. W ocenie Sądu wyjaśnienia M. L. w omawianym zakresie nie zasługują na miano wiarygodnych i należy je traktować jako nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: A. P. (1) (k. 26-27, 503) i M. K. (ujawnionych w trybie art. 392 § 1 k.p.k. z k. 62) jako jasnym dokładnym, spójnym, logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Z wypowiedzi tych funkcjonariuszy Policji wynika jakie były okoliczności zatrzymania w dniu 5 kwietnia 2016 r. M. L.. Świadkowie podali, że w dniu 5 kwietnia 2016 r. udali się do lokalu nr (...) położonego przy al. (...) w W. celem przeprowadzenia czynności służbowych w salonie z automatami do gier. Na miejscu zastali M. L., który podczas legitymowania zachowywał się nerwowo, co wzbudziło w świadkach podejrzenia. Postanowili dokonać kontroli osobistej M. L., podczas której w saszetce zawieszonej na sznurku jego szyi ujawniono i zabezpieczono 13 woreczków foliowych z zawartością zbrylonej substancji koloru białego. Na tej podstawie dokonano przeszukania M. L., jego odzieży i podręcznych przedmiotów, ujawniając w należącym do niego plecaku, w zamkniętym plastikowym pudełku oklejonym czarną taśmą 80 woreczków foliowych zamykanych strunowo z zawartością zbrylonej substancji koloru białego i biało-pomarańczowego oraz 10 woreczków foliowych zamykanych strunowo z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego i wagę elektroniczną. Świadkowie zeznali, iż podczas oględzin zabezpieczonych substancji stwierdzili, że umieszczona w 93 torebkach foliowych substancja koloru białego i biało-pomarańczowego jest częściowo sproszkowana, a częściowo zbrylona. Po zważeniu, łączna waga netto tej substancji wynosiła 122,41 gramów. Z kolei susz roślinny znajdujący się w 10 woreczkach foliowych ważył łącznie 8,26 gramów netto. Świadkowie jednoznacznie zeznali, iż na zatrzymanej przy M. L. wadze elektronicznej ujawniono pozostałości substancji koloru białego. Funkcjonariusze Policji sprawdzili zawartości trzech losowo wybranych torebek foliowych za pomocą narkotestów, które wykazały, że substancja koloru białego to kokaina, zaś susz rośliny koloru brunatno zielonego to marihuana. Świadkowie zeznali, iż dokonali także przeszukania lokalu z automatami i miejsca zamieszkania M. L. i w trakcie tych czynności nie ujawniono substancji lub rzeczy, których posiadanie jest zabronione.

Odnosząc się do wyników testera narkotykowego , który wprawdzie wykazał, iż zbadana substancja koloru białego to kokaina, zatem w świetle treści opinii biegłych wynik ten uważać należy za błędny, tym niemniej wymienionym świadkom znane były jedynie te odczyty, nie zaś późniejsze opinie biegłych, zatem zgodność zeznań z treścią protokołu użycia przedmiotowego testera również wpływać musi dodatnio na ocenę prawdomówności świadków.

Zeznania ww. świadków tj. funkcjonariuszy Policji są obiektywne i rzeczowe, wobec czego Sąd nie znalazł powodu, aby odmówić im przyznania waloru wiarygodności, tym bardziej że korespondują one z protokołami przeszukania osoby, przeszukania lokalu, zatrzymania rzeczy i ich oględzin, oględzin zabezpieczonych substancji, użycia testera narkotykowego oraz oględzin wagi elektronicznej.

Zeznania świadków mają wsparcie także w wiarygodnych zeznaniach P. G. (k. 527-528), i J. G. (1) (k. 503-504) – funkcjonariuszy S., którzy weszli do lokalu w celu zabezpieczenia automatów. P. G. podał, iż oskarżony w woreczku na szyi miał torebki strunowe z zawartością różnych substancji. Oskarżony wstępnie nie chciał otworzyć tej saszetki ale w końcu to uczynił. J. G. (1) potwierdził, iż w zawieszonej na szyi oskarżonego saszetce były narkotyki. Znaleziono je także w lokalu. Świadkowie nie zajmowali się dalej kwestią ujawnionych narkotyków, powierzając ją w tym zakresie funkcjonariuszom Policji.

W ocenie Sądu świadkowie zeznawali zgodnie z prawdą, własnymi spostrzeżeniami. Zeznania świadków należy ocenić jako w pełni obiektywne, szczere, rzetelne i logiczne. W przekonaniu Sądu, świadkowie nie mieli jakichkolwiek podstaw, aby zeznawać na niekorzyść oskarżonego. Podkreślenia wymaga, iż świadkowie nie obciążali oskarżonego ponad miarę koncentrując swoje relacje na zapamiętanych z podejmowanych czynności służbowych.

Sąd pełną dał wiarę opinii L. w W. nr (...) z dnia 06 maja 2016 r. ( k. 146-152), a także opinii biegłego z zakresu badań fizykochemicznych (k. 268-270).

Wykonaną w przedmiotowej sprawie opinię z zakresu badań chemicznych (k. 146-152) Sąd ocenił jako rzetelną, pełną, prawidłowo sporządzoną, zaś zawarte w niej wnioski zostały wysnute zgodnie z zasadami wiedzy specjalistycznej. Z opinii biegłego z zakresu badań chemicznych wynika, że w 60 torebkach foliowych z zawartością białej, częściowo zbrylonej substancji o łącznej masie netto 94,04 gramów znajdowała się amfetamina. W pozostałych 33 woreczkach foliowych z zawartością białej substancji nie stwierdzono obecności środków odurzających ani substancji psychotropowych umieszczonych w załącznikach do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku z późniejszymi zmianami. W woreczkach tych znajdował się 3-chlorometkatynon, związek z grupy katytonów, który może stanowić środek zastępczy. Z kolei znajdujący się w 10 torebkach foliowych susz roślinny o masie 8,63 grama netto stanowił ziele konopi innych niż włókniste. Okoliczność ta była dla Sądu pomocna w aspekcie uznania, że posiadane substancje psychotropowe i środki odurzające stanowią znaczną ilość w rozumieniu ustawy i ukształtowanego orzecznictwa sądowego. Sąd uznał, że brak jest podstaw do zastosowania art. 201 k.p.k. Sąd nie widział potrzeby sprowadzania biegłego w trybie art. 200 § 3 k.p.k. ani dopuszczania opinii uzupełniającej, gdyż z całokształtu kompletnego materiału dowodowego wynika niezbicie, że amfetamina w łącznej ilości 94,04 grama netto i marihuana w łącznej ilości 8,63 grama netto była w posiadaniu oskarżonego M. L. podczas przeszukania lokalu (...) przy al. (...) w W. i przeszukania M. L..

Sąd nie spotkał się w tym zakresie z zakazami dowodowymi, ocenił materiał dowodowy krytycznie, lecz swobodnie z uwzględnieniem zasad wiedzy z zakresu logiki formalnej (wnioskowania) oraz doświadczenia zawodowego.

Z opinii z zakresu badań fizykochemicznych numer (...) z dnia 01 czerwca 2016 roku (k. 268-270) w odniesieniu do zarzutu z pkt I a/o wynika, iż na powierzchni szalki wagi ujawnionej przy M. L. stwierdzono obecność śladów białej substancji zawierającej amfetaminę.

Na etapie postępowania przygotowawczego dopuszczono również dowód z opinii wydanej na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań daktyloskopijnych (k. 169-172), na podstawie której stwierdzono, iż na zabezpieczonym w dniu 5 kwietnia 2016 r. pudełku należącym do oskarżonego, które znajdowało się w jego plecaku ujawniono pięć śladów linii papilarnych, a także na dwóch spośród 103 zabezpieczonych torebkach foliowych z zapięciem strunowym oraz na pozostałym materiale dowodowym ujawniono ślady papilarne, które z uwagi na niewystarczającą liczbę cech szczególnych nie nadają się do identyfikacji. Ponadto na naklejce znajdującej się na torebce foliowej z zapięciem strunowym ozn. nr 1/2/85 nie ujawniono śladów linii papilarnych.

Sąd uwzględnił przedmiotową pisemną opinię sporządzoną przez Laboratorium Kryminalistyczne (...) oraz wnioski w niej przedstawione dlatego też, tak istotne znaczenie w ocenie Sądu posiadały pozostałe dowodowy zgromadzone w sprawie, omówione powyżej, a które posłużyły do weryfikacji wyjaśnień oskarżonego, który początkowo przyznał się do zarzucanego mu czynu z pkt 1 a/o, po czym zmienił zdanie oraz ich racjonalizowania.

Opinie wszystkich powołanych wyżej w sprawie biegłych, w tym z zakresu badań chemicznych, fizykochemicznych i daktyloskopii, Sąd uznał za pełne, jasne, spójne oraz sporządzone zgodnie z zasadami sztuki. Wszystkie osoby powołane w tym charakterze mają stosowne wykształcenie, wynikającą z niego wiedzę specjalistyczną, jak i praktykę i wynikające z niej doświadczenie. W sprawie nie ujawniły się także żadne okoliczności, które podważyłyby obiektywność czy wiedzę biegłych, jak również na takowe nie wskazały strony. W związku z powyższym Sąd analizując opinie wskazanych biegłych potraktował je jako w pełni rzetelne i profesjonalne, zaś wyciągnięte wnioski za rzeczowe i przekonywujące, w związku z czym oparł na nich swoje ustalenia w sprawie, co sprawstwa oskarżonego w zakresie czyny z pkt I a/o.

Odnosząc się do oceny dowodów w zakresie czynu z pkt IV aktu oskarżenia, Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o uznane za wiarogodne zeznania świadka M. D. (k. 196-198, 488).

Świadek M. D. opisał, iż w dniu 26 listopada 2014 roku pełnił służbę wraz z M. S. (1) na terenie KP W. U.. O. godziny 21:00 dokonał kontroli samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) zaparkowanego na osiedlowym parkingu przy ul. (...) w W., w którym siedziało dwóch mężczyzn. Świadek zeznał, iż po wylegitymowaniu ich okazało się, iż jest to M. L. i P. O.. Z uwagi na nerwowe zachowanie mężczyzn dokonano ich kontroli osobistej. Następnie dokonano przeszukania, w wyniku którego w kieszeni kurtki M. L. ujawniono torebkę foliową z zapięciem strunowym z zawartością białego proszku. Świadek zeznał, iż M. L. oświadczył, iż biały proszek to amfetamina, którą nabył poprzedniego dnia od nieznanej osoby. W tej sytuacji M. L. został zatrzymany w związku z podejrzeniem posiadania przez niego substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Świadek wyraźnie podkreśli, iż oskarżony M. L. przyznał, iż ujawnione narkotyki w postaci amfetaminy należą do niego, dlatego też nie dokonano zatrzymania drugiego z mężczyzn tj. P. O. przebywającego razem z nim w samochodzie V. (...).

Z zeznań świadka wynika kluczowa kwestia dla Sądu, iż oskarżony przyznał się, iż posiadana amfetamina należała do niego. Ponadto, iż w wyniku przeszukania P. O. jak i pojazdu marki V. (...) nie ujawniono innych substancji psychotropowych.

Jako w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka ww. funkcjonariusza Policji, dokonującego przeszukania oskarżonego M. L., P. O. jak i pojazdu w przedmiotowym dniu, oddają dokładnie tło podejmowanych wobec oskarżonego czynności oraz miejsce ujawnienia narkotyków. Zeznania jego są wyważone i spójne, tworząc logiczną całość. Co równie istotne, jego twierdzenia znajdują odzwierciedlenie w treści innych dowodów, w tym w postaci protokołu zatrzymania M. L. (k. 181), protokołu przeszukania M. L. (k. 184-186), protokołu przeszukania samochodu (k. 188-190), protokołu oględzin zabezpieczonej substancji (k. 201), protokołu użycia testera narkotykowego (k 202), protokołu przeszukania P. O. (k. 192-193), a także opinii z zakresu badań chemicznych (k. 228-229). Tym samym w ocenie Sądu, zeznania świadka nie pozostawiają jakichkolwiek wątpliwości co do rzeczywistego przebiegu zdarzenia, a mianowicie, że oskarżony posiadał w kieszeni swojej kurtki substancję psychotropową w postaci amfetaminy.

Wykonaną w przedmiotowej sprawie opinię z zakresu badań chemicznych (k. 228-229) Sąd ocenił jako rzetelną, pełną, prawidłowo sporządzoną, zaś zawarte w niej wnioski zostały wysnute zgodnie z zasadami wiedzy specjalistycznej. Przede wszystkim sporządzona opinia z zakresu chemii, wydana na podstawie badań ekspertyzy kryminalistycznej, potwierdziła, iż dowodowa substancja sypka koloru białego o masie netto 0,46 g zabezpieczona w trakcie przeszukania M. L. to amfetamina zaliczana do substancji psychotropowych grupy II –P. Opinia zawiera wskazanie dokładnej wagi netto przekazanego do badania dowodu, taką też wagę przyjął Sąd w sentencji przypisanego oskarżonemu M. L. czynu. Biegły przedstawił jasne, logiczne i jednoznaczne w swojej wymowie wnioski co do zawartości substancji psychotropowej w badanym dowodzie rzeczowym.

Z całokształtu kompletnego materiału dowodowego wynika niezbicie, że amfetamina w łącznej ilości 0,46 grama netto była w posiadaniu oskarżonego M. L. podczas jego przeszukania.

Odnosząc się do trzech pozostałych zarzutów postawionych M. L., Sąd nie dał Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne, w szczególności w zakresie w jakim zaprzecza swojemu sprawstwu oceniając, że wyjaśnienia oskarżonego M. L. stanowią przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione przez niego czyny. Należy zauważyć iż wersja zdarzeń przedstawiona w tym zakresie przez oskarżonego M. L. pozostaje w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, który zostanie omówiony poniżej.

Sąd zauważa, że oskarżony w procesie karnym nie ma obowiązku dowodzenia swojej niewinności (art. 74 § 1 k.p.k.). W ramach przysługującego mu prawa do obrony może on również odmówić (bez podania powodów) odpowiedzi na poszczególne pytania oraz odmówić składania wyjaśnień (art. 175 § 1 k.p.k.) i sam fakt skorzystania z tego uprawnienia nie może dla niego powodować żadnych negatywnych następstw. Jeżeli jednak na składanie wyjaśnień (co również jest jego prawem) oskarżony się zdecydował, to wyjaśnienia te podlegają takiej samej ocenie, jak każdy inny dowód (post. SN z 04.02.2008 r., III KK 363/07, LEX 357459).

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznaje się do zarzucanych mu czynów z pkt II, III i V stanowią jedynie uprawnioną formę obrony, przyjętą przez nich na potrzeby niniejszego postępowania. Wyjaśnienia oskarżonego, co oczywiste, zmierzały do uwolnienie go od odpowiedzialności karnej. W ocenie Sądu była to jednak obrona nieudolna. Oskarżony nie przekonał bowiem Sądu do swoich racji.

Odnosząc się do zarzutu z pkt II i III aktu oskarżenia Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o uznany za wiarygodny zgromadzony w sprawie materiał dowodowy zwłaszcza w postaci zeznań świadka P. T. (k. 110, 487-488), P. P. (k. 121,486-487, 529) w zakresie jakim Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, opinii z zakresu badań fizykochemicznych (k. 268-270), protokołu zatrzymania M. L. (k. 85), protokołu przeszukania M. L. (k. 88-89), protokołu przeszukania lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. (k. 124-125), protokołu zatrzymania P. P. ( k. 94), protokołu przeszukania P. P. (k. 97-98), protokołu przeszukania samochodu O. (...) (k. 103-105), protokół zatrzymania telefonów (k. 91-93, 100-102), protokołu oględzin telefonów (k. 117-119, 120), protokołu oględzin zabezpieczonych substancji (k. 112-14) oraz protokołu użycia testera narkotykowego (k. 108, 115-116).

W przedmiocie czynu z pkt II a/o zarzucanego M. L. wyjaśnieniom oskarżonego przeczą bowiem uznane za wiarygodne zeznania P. P. złożone przez niego w postępowaniu przygotowawczym, w których podał, iż spotkał się z M. L. w dniu 26 kwietnia 2016 r. ponieważ chciał od niego kupić amfetaminę. Zeznał, iż amfetaminę od M. L. kupował już wcześniej tj. w okresie od października 2015 roku około 30 razy z częstotliwością 1 raz w tygodniu. Brał po 1 lub 2 gramy narkotyku za cenę 30 zł za 1 gram. Świadek opisał w jaki sposób kontaktował się z oskarżonym i gdzie się z nim umawiał. Podał, że w dniu 26 kwietnia 2016 r. w godzinach wieczornych tj. 19-20 zadzwonił do oskarżonego i umówili się za 20 minut na automatach przy stacji M. U.. Zeznania świadka wskazują czasokres, częstotliwość, rodzaj substancji oraz cenę za jaką kupował ją od oskarżonego. Z zeznań świadka wynika, iż kupował od oskarżonego jedynie amfetaminę ale nie było mu znane źródło z którego oskarżony dostarczał narkotyki ani czy sprzedaje inne narkotyki oprócz amfetaminy i gdzie je przechowuje.

Należy wskazać, że wyżej opisane zeznania P. P. dotyczącego jego kontaktów telefonicznych z oskarżonym celem umawiania się na spotkania i zakup narkotyków pośrednio korespondowały z materiałem dowodowym, ujawnionym w postępowaniu, to jest z protokołami zatrzymania telefonów oskarżonego i P. P. (k. 91-93, 100-102) oraz protokołami oględzin ich telefonów (k. 117-119, 120). Z prowadzonych korespondencji w postaci wysłanych smsów wynika, iż oskarżony utrzymywał kontakty z osobami, które zainteresowane były „kryształami” i „zielem”. Jak wynika z doświadczenia życiowego Sądu a także wskazań logiki nomenklatura ta dotyczy narkotyków w tym amfetaminy, która występuje w postaci zbrylonej przypominającej kryształ oraz marihuany nazywanej zielem. Dowody te choćby już pośrednio wskazują, iż oskarżony obraca się w środowisku osób zainteresowanych nabywaniem amfetaminy i marihuany. Ponadto jak wynika z oświadczenia oskarżonego, jest on uzależniony od narkotyków więc pozyskiwał je także na własny użytek.

Z protokołu oględzin telefonu komórkowego P. P. wynika, iż kontaktowała się z nim w dniu 26.04.2016 r. osoba z nr tel. (...), która napisała, „..mam nowość podejdź na test”, tym samym należy stwierdzić, iż osoba ta zachęcała P. P. do spróbowania nowego produktu, zaś doświadczenie życiowe nakazuje wnioskować, że był narkotyk. Natomiast z oględzin telefonu komórkowego należącego do M. L. wynika, iż posiadał, on bardzo dużą ilość połączeń telefonicznych zarówno nieodebranych, wybieranych jak i odebranych. W dniu 26.04.2016 r. z jego telefonu zostało wysłanych kilka wiadomości tekstowych, w których informuje, iż „ma już te kwiatki”. Natomiast z odebranych wiadomości w dniu 26.04.2016 r. po godzinie 20:28 wynika, iż osoby wysyłają smsy o treści „ działamy czy spać”, „co ty robisz potrzebuje na gwałt”, „gdzie”? , „jak coś daj wcześniej znak czy się uda i o której”. Z treści tych wiadomości można wywnioskować, iż osoby wysyłające smsy próbowały skontaktować się z oskarżonym w sprawie jakieś transakcji handlowej, a on był już w tym czasie zatrzymany przez Policję, a tym samym nie było to możliwe. Wszystkie te treści są bardzo ogólne i zachowawcze. W żadnym z ich nie pada słowo narkotyk, jednakże mając na uwadze kontekst sytuacyjny stwierdzić należy, iż osoby te kontaktowały się z oskarżonym celem nabycia narkotyków, w szczególności, iż oskarżony wcześniej wysłał wiadomości, iż „posiada te kwiatki”. Powyższe wskazuje pośrednio, iż oskarżony posiadał narkotyki, które w slangu nazywane było jako kwiatki. Zauważyć należy przy tym, iż z informacji przekazywanych przez oskarżonego nie wynika aby trudnił się ogrodnictwem lub było ono w kręgu jego zainteresowań.

Sąd ponadto uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego M. L., który podał, iż spotkanie z P. P. w dniu 26 kwietnia 2016 r. było przypadkowe, bowiem przeczą temu wyżej opisane uznana za wiarygodne zeznania P. P., który jednoznacznie wskazał cel ich spotkania, a mianowicie chęć zakupu amfetaminy od oskarżonego. Świadek P. podał wprawdzie, iż M. L. poprosił go o podwiezienie na ul. (...) w W. w celu stawienia się w związku z dozorem policyjnym, jednakże jak wynika z okoliczności ich spotkania wątek ten był poboczny gdyż cel ich spotkania był inny. Natomiast wyrażenie zgody na podwiezienie oskarżonego we wskazane przez niego miejscu nie przeczy temu, iż do spotkania doszło w celu zakupu amfetaminy, które ostatecznie nie nastąpiło z uwagi na interwencję Policji. Świadek P. przyznał, iż udał się z oskarżonym do swojego samochodu celem podwiezienia oskarżonego i wtedy też zostali zatrzymani przez patrol Policji, która dokonała ich kontroli, podczas której znaleziono narkotyki.

W połączeniu z treścią tej części zeznań P. P., którą Sąd uznał za wiarygodną wskazuje to na sprawstwo oskarżonego M. L. w zakresie przedmiotowego czynu odpłatnego udzielania P. P. amfetaminy w okresie od października 2015 roku do nieustalonego dnia, jednak nie później niż 26 kwietnia 2016 roku w W., który działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Sąd nie dał wiary zeznaniom P. P. złożonym na etapie postępowania sądowego w zakresie, w jakim przeczył prawdziwości relacji z etapu postępowania przygotowawczego. Zeznania świadka, w których podaje, iż spotkał się z oskarżonym żeby pograć razem automatach i neguje fakt dokonywania zakupu narkotyków od oskarżonego w przeciągu kilku miesięcy stanowiły wsparcie dla linii obrony oskarżonego, jak również wyraz jego solidarności z M. L. i chęci oczyszczenia go z zarzutu odpłatnego udzielenia P. P. amfetaminy. Wskazać należy, iż świadek P. P. w swoich zeznaniach potwierdził okoliczności znajomość z oskarżonym, że spotykał się z oskarżonym na osiedlu a także rozmawiał z nim przez telefon. Wiedział, iż oskarżony pracuje w salonie gier z automatami. Potwierdził także, że ze słyszenia od wspólnych znajomych wiedział, iż oskarżony sprzedaje narkotyki. Zaprzeczył, iż widział u oskarżonego narkotyki, jednocześnie podając, iż widział u niego marihuanę. Widział także, iż palił marihuanę w fifce. Z kolei argumenty podawane przez świadka a mające usprawiedliwić zmianę zeznań nie są przekonywujące. Jak podał bowiem, był zdenerwowany zatrzymaniem i jakiś funkcjonariusz Policji dał mu do zrozumienia, że jeśli powie co do on chce, wówczas wyjdzie i nie będzie siedział. Zauważyć należy, że zarazem świadek przyznał, że nikt nie zmuszał go do złożenia zeznań obciążających M. L. zaś jego pierwsza szczegółowa relacja w której przedstawił w jaki sposób realizowany był proceder nabywania przez niego substancji psychotropowej znacznie wykracza poza przyczynę zatrzymania jego i oskarżonego w dniu 26.04.2016r. Powyższe pozwala na jasną konkluzję, iż zeznania świadka złożone w toku śledztwa stanowiły spontaniczną wypowiedź w przedmiocie znanych mu okoliczności działań niezgodnych z prawem których był uczestnikiem, zaś katalizatorem zeznań była obawa o poniesienie konsekwencji w związku z dokonanym jego zatrzymaniem.

Co do trzeciego czynu, zarzucanego M. L., Sąd również nie dał oskarżonemu wiary w zakresie, w jakim nie przyznał się on do jego popełnienia oraz stwierdził, że zabezpieczona w dniu 26 kwietnia 2016 roku w samochodzie marki O. (...) o nr rej. (...) należącym do P. P. substancja psychotropowa w postaci amfetaminy i środek odurzający postaci konopi innych niż włókniste nie należały do niego.

Wyjaśnienie oskarżonego stoją w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne zeznaniami świadka P. P. złożonymi w postepowaniu przygotowawczym, w których zaprzeczył aby znalezione w jego samochodzie narkotyki należały do niego a także z zasadami logicznego rozumowania. Świadek podał, iż to oskarżony L. mu je podrzucił.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. P. w tym zakresie gdyż są one logiczne i korelują z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. Stwierdzić należy, iż skoro P. P. umówił się z oskarżonym w dniu 26.04.2016 r. w celu zakupu od niego amfetaminy, co czynił już uprzednio to nielogicznym jest aby mając w swoim samochodzie taki towar w ilości 6,54 g netto, dokonywałby zakupu 1 bądź 2 gram jak miał w zwyczaju, o czym wspominał wcześniej.

Ponadto świadek P. P. w swoich zeznaniach złożonych w postępowaniu sądowym, które Sąd uznaje za wiarygodne podał, iż on zajmował miejsce kierowcy w samochodzie a oskarżony siedział obok niego na miejscu pasażera. Okoliczność tę potwierdził także świadek P. T. - funkcjonariusz Policji podejmujący interwencję wobec M. L. i P. P., który w sporządzonej notatce urzędowej w ten sam sposób opisał zajmowane przez nich miejsca. Świadek dodał, iż narkotyki zostały znalezione pod wycieraczką od strony pasażera, z kolei świadek P. T. podał, że czarny materiałowy worek, w którym znajdowało się 6 torebek zamykanych strunowo z zawartością białego proszku i 1 z zawartością suszu roślinnego zostały znalezione obok lewarka hamulca ręcznego. Świadek podał, iż narkotyki były tylko tam, nie znaleziono ich w innych miejscach. Wprawdzie powyższe relacje nie są tożsame ale też się nie wykluczają, albowiem wycieraczka pod nogami pasażera także znajduje się po lewej stronie lewarka hamulca ręcznego. Świadek P. T. podkreślił, iż przeszukania samochodu dokonano z uwagi na obecność w samochodzie M. L., który był uprzednio notowany za posiadanie substancji prawem zabronionych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. T., który opisał przebieg interwencji, w trakcie której ujawniona została amfetamina i marihuana. Świadek podkreślił, iż treść protokołu odzwierciedla rzeczywisty przebieg czynności. Jego zeznania korespondują ze zgromadzoną w aktach sprawy dokumentacją procesową, która potwierdza przebieg czynności przeszukania samochodu. Nie stwierdzono żadnych okoliczności, które mogłyby skłaniać świadka, który zetknął się z oskarżonym w związku z prowadzonymi rutynowymi czynnościami służbowymi, do podawania nieprawdy i narażania się w ten sposób na daleko idące konsekwencje.

Sąd dokonując ustaleń nie miał wątpliwości co do tego, że substancja koloru białego, którą w samochodzie O. (...) znaleźli funkcjonariusze policji w dniu 26 kwietnia 2016 roku, to substancja psychotropowa w postaci amfetaminy o wadze 6,54 gramów netto, zaś susz - to ziele konopi innych niż włókniste o wadze 0,85 grama netto, których posiadanie jest zabronione ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie budziło wątpliwości także i to, że owe środki odurzające należały do oskarżonego. Ustaleń tych Sąd dokonał w oparciu o zeznania P. P., który wskazał, iż narkotyki należały do oskarżonego, a on od niego je kupował. Potwierdzają to także dowody z dokumentów, w tym protokół oględzin zabezpieczonych substancji, jak i protokoły użycia testera narkotykowego.

Jednocześnie opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych w osobie H. W. potwierdza, że susz roślinny zabezpieczony podczas przeszukania pojazdu marki O. (...) nr rej. (...) stanowi ziele konopi innych niż włókniste, zaliczane do środków odurzających z grupy I – N i IV – N. Biegły zaznaczył, że waga netto suszu roślinnego przekazanego do badań wynosiła 0,82 g netto. Taką ilość ziela konopi można podzielić na 1-2 jednorazowe porcje. W zakresie substancji znajdującej się w 6 torebkach foliowych stwierdzono obecność amfetaminy, która to substancja zaliczana jest do substancji psychotropowych z grupy II – P, łączna waga netto substancji przekazanej do badań wynosiła 6,27 g. Taką ilość substancji można podzielić na ok. 20-62 jednorazowych porcji.

Zeznania E. J. (k. 528-529) nie mają znaczenia dla ustaleń faktycznych w tej sprawie dlatego zostały pominięte przy rekonstrukcji stanu faktycznego.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, pozwala również na przypisanie oskarżonemu M. L. sprawstwa zarzucanego mu czynu z pkt V a/o z uwzględnieniem koniecznych zmian, zarówno jeśli chodzi o opis czynu mu przypisanego jak i przyjętą kwalifikację prawną.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego M. L. nie zasługują na uwzględnienie w zakresie w jakim nie przyznaje się on do posiadania w dniu 24 sierpnia 2016 r. substancji psychotropowych w postaci amfetaminy i mefedronu a także środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste gdyż stanowią one jedynie uprawnioną formę obrony, przyjętą przez niego na potrzeby niniejszego postępowania.

Wyjaśnienia oskarżonego, iż nie wiedział, że w pudełku, które zostało rzekomo podrzucone przez funkcjonariuszy Izby Celnej znajdują się narkotyki, a przypisanie mu posiadania wynika z uprzednich zdarzeń z udziałem tych samych funkcjonariuszy służby Celnej, nie zasługują na uwzględnienie, albowiem są nieszczere oraz w świetle zasad doświadczenia życiowego naiwne, a także nielogiczne.

Relacje M. L. pozostawały w sprzeczności z zeznaniami świadka J. G. (1) (k. 332, 503-504) i P. G. (k. 334, 527-528), którzy będąc funkcjonariuszami S. weszli do lokalu i widzieli jak oskarżony M. L. odrzucił pudełko, w którym znajdowały się narkotyki, po czym zaprzeczył aby ono należało do niego.

Jako w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków ww. funkcjonariuszy S., którzy po wejściu do lokalu przy al. (...) (...) (...) ujawnili środki odurzające. Zeznania świadków oddają dokładnie tło podejmowanych czynności oraz miejsce ujawnienia narkotyków. Zeznania ich są wyważone i spójne, tworząc logiczną całość. Co równie istotne, funkcjonariusze S. podali, iż ich czynności związane były z zabezpieczeniem automatów do gier na których urządzono gry wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych a wątek narkotyków pojawił się w trakcie wykonywania przez nich czynności.

Świadek P. G. podał, iż widział w środku lokalu dwóch mężczyzn. Jeden z nich wyszedł na zewnątrz i był nim M. L., który na ich widok chciał uciec do lokalu, usiłując zatrzasnąć drzwi wejściowe, co uniemożliwił mu J. G. (1). Podczas szarpania za drzwi M. L. na ziemię wypadło plastikowe pudełko z niebieską pokrywką, które próbował kopnąć i odrzucić od siebie. Świadek zeznał, iż we wnętrzu plastikowego pudełka z niebieską pokrywką ujawniono później m.in. wagę elektroniczną, puste torebki foliowe zamykane strunowo oraz torebki foliowe z zwartością kremowych substancji i suszu roślinnego. Jak podał, w lokalu był obecny także R. P. (2) oraz P. D.. Z zeznań świadka wynika także, iż w wyniku przeszukania lokalu ujawniono kolejnej torebki z zawartością substancji koloru białego i suszu roślinnego a także tackę, talerz, miseczkę z rozsypanym na nich białym proszkiem oaz metalowy pojemnik z zawartością białego proszku.

Również świadek J. G. (1) zeznał, że po przybyciu na miejsce gdzie mieli zabezpieczyć automaty do gier zauważył przez okno dwóch mężczyzn w środku. Jeden z mężczyzn wyszedł na zewnątrz lokalu i wtedy też podbiegł do niego okazując mu legitymacje. Osoba ta, którą okazał się M. L. zaczęła szarpać za drzwi żeby je zamknąć i wtedy wypadło mu plastikowe pudełko z niebieską pokrywką. Świadek podkreślił, iż osoba ta chciała kopnąć pudełko by odrzucić je od siebie. Zeznał, iż zabezpieczyli pudełko, w którym znajdowały się torebki foliowe zamykane strunowo z zawartością białego proszku przypominającego amfetaminę i zielony susz roślinny wskazujący na marihuanę. W lokalu zabezpieczony także kolejne torebki foliowe zamykane strunowo z białym proszkiem i zielonym suszem roślinnym a także tackę, talerz, miseczkę z rozsypanym na nich białym proszkiem. Świadek potwierdził, iż w lokalu był mężczyzna, którego widział zaglądając do okna a także kobieta siedząca na sofie.

Świadkowie potwierdzili, iż mieli już wcześniej styczność z oskarżonym a mianowicie podczas ich pierwszego wejścia do lokalu dniu 5 kwietnia 2016 r., kiedy też doszło do ujawnienia przy oskarżonym narkotyków. Ich wypowiedzi znajdują odzwierciedlenie w treści innych dowodów, w tym w postaci protokołu przeszukania lokalu, pudełka jak i osoby oskarżonego. Tym samym w ocenie Sądu, zeznania świadków nie pozostawiają jakichkolwiek wątpliwości co do rzeczywistego przebiegu zdarzenia, a mianowicie, że oskarżony posiadał w pudełku plastikowym, które należało do niego środek odurzający w postaci marihuany oraz substancje psychotropowe w postaci amfetaminy i mefedronu.

Jednocześnie podkreślić należy, iż świadkowie jednoznacznie zeznali, iż przy oskarżonym ujawniono pudełko z narkotykami, które próbował kopnąć i odrzucić od siebie. W tej sytuacji nie sposób zgodzić się z oskarżonym, iż nie wiedział co znajduje się w środku pudełka a mimo to podjął próbę pozbycia się go. Logicznym jest, iż oskarżony miał świadomość, iż posiada przy sobie narkotyki, których posiadanie jest zabronione. Odrzucając je od siebie próbował pozbyć się dowodu, który wskazywałby na jego sprawstwo. Ponadto oskarżony, wcześniej próbował zamknąć drzwi lokalu i nie wpuścić funkcjonariuszy do środka. Wszystkie te okoliczności wskazują, iż oskarżony bał się, miał coś do ukrycia, próbował uniemożliwić wejście do lokalu funkcjonariuszom, a tym samym chciał uniknąć odpowiedzialności karnej, co mu się nie udało.

Również wyjaśnienia oskarżonego, w których zaprzeczył aby widział tym lokalu leżące na półkach czy szafce narkotyki na polegają na prawdzie. Przeczą im uznane za wiarygodne zeznania J. G. (1) i P. G., którzy ujawnili również w innych częściach lokalu narkotyki. Zeznania świadków znajdują odzwierciedlenie w protokole przeszukania lokalu przy al. (...) (...) ( k. 306), protokole użycia testera narkotykowego (k.356-358), protokole oględzin korytarza w (...) przy al. (...) (...) ( k. 330-331), materiale poglądowym z oględzin lokalu przy al. (...) (...) W. (k. 444-446), protokole oględzin zabezpieczonych substancji (k. 348-355) oraz we wnioskach opinii z zakresu badań fizykochemicznych (k. 418-422).

Ponadto stoją one w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne w tym zakresie zeznaniami P. D., która przyznała, że widziała narkotyki w salonie gier m.in. na talerzyku na którym wcześniej stał jej kwiatek. Potwierdziła także, iż w dniu 24 sierpnia 2016 r. w lokalu w pomieszczeniu gospodarczym znaleziono środki odurzające.

Sąd uwzględnił zeznania świadka P. D., które dotyczą okoliczności zatrzymania M. L., przebywania oskarżonego wraz z R. P. (2) w salonie gier w dniu 24.08.2016 r. a także wcześniej. Świadek przyznała, iż widywała często oskarżonego w salonie gier. Zeznania świadka potwierdzają, iż do pomieszczeń w lokalu mają dostęp także klienci. Widziała także osoby, które w lokalu próbowały zażywać narkotyki. Jednocześnie zeznała, iż lokal był nieczynny miesiąc i to był pierwszy dzień kiedy zaczął działać.

Z uznanych za wiarygodne zeznań świadka wynika istotna dla Sądu kwestia, a mianowicie, iż oskarżony w inkryminowanym dniu przebywał w lokalu, bywał w nim także już wcześniej z dużą częstotliwością, że w lokalu odnaleziono narkotyki, w lokalu bywali ludzie, którzy narkotyki zażywali oraz, że przy niej jak i R. P. (2) nie ujawniono narkotyków.

W pozostałym zakresie zeznania świadka należy uznać za niewiarygodne, gdyż stoją w sprzeczności z uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym w szczególności, jej zeznania, w których zaprzecza aby M. L. odrzucił narkotyki, bowiem nie mogła być ona świadkiem tego zdarzenia gdyż działo się to jeszcze przed lokalem a ona był w środku, a także w zakresie w jakim podaje, iż narkotyki mogły zostać podrzucone przez pracowników Izby Celnej.

Zeznania świadka w tym zakresie miały stanowić wsparcie dla linii obrony, którą przyjął oskarżony. Nieprawdopodobnym jest aby funkcjonariusze służby Celnej, którzy przyszli do salonu gier z automatami celem zweryfikowania legalności prowadzonej działalności przynieśli ze sobą pudełko z narkotykami a także torebki strunowe z narkotykami i je podrzucili. Znamiennym jest, iż oskarżony L. w dniu 5 kwietnia 2016 r. również posiadał narkotyki w plastikowym pojemniku, tym samym należy uznać, iż jest to jego sposób na ich przechowywanie, tym bardziej iż ma je wtedy przy sobie.

Sąd dał wiarę zeznaniom R. P. (2) jedynie w części tj. że w dniu 24.08.2016 r w W. przy al. (...) (...) był w salonie gier z automatami i w tym samym czasie w lokalu przebywał M. L. i P. D., a także, że funkcjonariusze S. podjęli interwencję, w wyniku której w lokalu znaleziono niedozwolone środki, a środki te nie należały do niego. W pozostałym zakresie, w szczególności dotyczącym braku jego wiedzy do kogo należały ujawnione narkotyki a także że ich nie widział, Sąd ocenił jako niewiarygodne, gdyż z zeznań funkcjonariuszy S. oraz protokołu przeszukania lokalu wyniki, iż narkotyki znajdowały się w widocznym miejscu m.in. na biurku na którym leżały tacki z białym proszkiem.

Również jego zeznania, iż P. D. jak i M. L. zna jedynie z widzenia, Sąd uznaje za wątpliwe, gdyż już z zeznań P. D. wynika, iż R. P. (2) pomagał jej niejednokrotnie w sprzątaniu lokalu. Natomiast w zakresie znajomości z oskarżonym, sam przyznał, iż w lokalu bywał często a inkryminowanego dnia rozmawiał z oskarżonym. W tej części zeznania świadka są zachowawcze, ukierunkowane na ochronę oskarżonego a także samego siebie, opierają się na braku pamięci i wiedzy w kluczowych z oceny prawnokarnej kwestiach.

Zeznania świadka P. D. i R. P. (2) w zakresie w jakim zaprzeczyli posiadaniu narkotyków wspierają protokoły z ich przeszukania, z których wynika, iż nie ujawniono przy ich żadnych środków odurzających ani substancji psychotropowych.

Istotnym jest także to, że w miejscu zamieszkania M. L. nie ujawniono substancji lub rzeczy, których posiadanie jest zabronione.

Jako wiarygodne, należy również ocenić zeznania K. W. i I. S. – funkcjonariuszy policji, którzy zostali wezwani na miejsce jako wsparcie.

Świadek K. W. zeznał, iż uczestniczył w czynnościach z udziałem M. L.. Zeznał, iż przyjechał na miejsce celem udzielenia wsparcia patrolowi w składzie (...). Świadek podał, iż ich wsparcie polegało na przewiezieniu zatrzymanego mężczyzny M. L. do KP U.. Świadek podał, iż w lokalu (...) przy Al. (...) (...) w W. pracownicy Izby Celnej ujawnili w trakcie przeszukania narkotyki. W lokalu przebywali M. L., R. P. (2) i P. D.. Z relacji pracowników S. wiedział, iż M. L. w trakcie próby ich wejścia do lokalu miał odrzucić pojemnik, w którym znajdowały się narkotyki a także waga. Z relacji świadka wynika także, iż M. L. przyznał, iż jest uzależniony od narkotyków.

Zbieżne ze złożonymi zeznaniami K. W. były także zeznania, I. S. która zeznała, że razem z Ł. G. wykonywali czynności pomocnicze. Podał, iż interwencja miała związek ze ujawnieniem przez pracowników Izby Celnej środków odurzających. Z relacji funkcjonariuszy S. wiedziała, iż M. L. miał przy sobie pudełko z torebkami strunowymi z białym proszkiem, susz rośliny oraz wagę, które po wejściu funkcjonariuszy odrzucił na podłogę. Świadek z relacji P. G. i J. G. (2) wiedziała, że M. L. i R. P. (2) przyszli do lokalu rekreacyjnie, zaś P. D. przebywała w lokal celem jego posprzątania. Osoby te miały zaprzeczyć aby ujawnione narkotyki należały do nich.

Z zeznań świadków P. Ć. i M. S. (2) wynika, iż przybyli na miejsce zatrzymania osób jak wsparcie. Interwencja miała zawiązek z ujawnieniem przez funkcjonariuszy S. narkotyków w lokalu z automatami do gier. Na miejscu byli P. G. i J. G. (2), a także M. L., P. D. i R. P. (2), którzy zostali zatrzymani i przez nich przewiezione do KP U.. Zeznania tych świadków należy uznać za wiarygodne, stanowią relację z sytuacji, jaką zastali w chwili przystąpienia do interwencji, korespondują z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. Zeznania tych świadków są obiektywne i rzeczowe, wobec czego Sąd nie znalazł powodu, aby odmówić im przyznania waloru wiarygodności, tym bardziej że korespondują one z protokołami zeznań pozostałych świadków oraz dokumentacja dokumentarną. Jednocześnie Sąd nie stwierdził żadnych okoliczności, które mogłyby wskazywać na to, by świadkowie mieli jakikolwiek powód, by składać zeznania bezpodstawnie obciążające oskarżonego, byli dla niego osobami całkowicie obcymi i wykonywali jedynie swoje obowiązki służbowe, a dalej sprawą się nie zajmowali. Obce im były również inne osoby występujące w sprawie.

Zarazem w ocenie Sądu brak jest wystarczających podstaw do przypisania M. L. sprawstwa co do posiadania pozostałych ujawnionych w salonie gier narkotyków. Zdaniem Sądu Rejonowego zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie podważył dostatecznie wyjaśnień oskarżonego, w których ten nie przyznał się do ich posiadania. Wersja oskarżonego, znajduje wsparcie w zeznaniach P. D. a także R. P. (2). Żadna z tych osób nie przyznała się do posiadania tych środków, a także nie wskazała aby były on własnością oskarżonego, zaś sam fakt ujawnienia narkotyków przy samym oskarżonym nie daje wystarczających podstaw do wnioskowania, iż wszystkie inne środki odurzające ujawnione w lokalu także należały do niego, skoro w lokalu przebywały także inne osoby i żadna z nich nie wskazała M. L. jako ich posiadacza.

W opinii z zakresu badań fizykochemicznych numer (...) z dnia 23 listopada 2016 r. (k. 418-422) biegły H. W. ustalił, iż w zabezpieczonych substancjach ozn. nr 1, 2, 5.1, 5.2, 5.3, 8.1, 12.4 stwierdzono obecność amfetaminy, która to zaliczana jest do substancji psychotropowych z grupy II – P, łączna waga netto substancji przekazanej do badań wynosiła 3,80 g. Taką ilość substancji można podzielić na 12-38 jednorazowych porcji.

W substancjach ozn. nr od 3.1 do 3.7, 4, 8.2, 12.2 stwierdzono obecność mefedronu, który zaliczany jest do substancji psychotropowych grupy I-P, łączna waga netto substancji przekazanej do badań wynosiła 23,46 g. Taką ilość substancji można podzielić na 78-234 jednorazowych porcji.

Biegły stwierdził, iż susze roślinne ozn. nr 6 i 12.1 stanowią ziele konopi innych niż włókniste, które zaliczane są do środków odurzających grup I-N i IV-N, łączna waga netto ziela konopi przekazanej do badań wynosiła 1,86 g. Taką ilość ziela konopi można podzielić na 2-6 jednorazowych porcji.

W pozostałych substancjach biegły nie stwierdził obecności substancji wymienionych w wykazach środków odurzających i substancji psychotropowych stanowiących załączniki do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. z późn. zm. Natomiast substancja zidentyfikowana jako 4-C. jest wymieniona w wykazie nowych substancji psychoaktywnych załączonych do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24.08.2016 r. związku z tym produkty zawierające w/w substancję stanowią środki zastępcze. Substancja zidentyfikowana jako 4 - (...) może stanowić nową substancję psychoaktywną lub substancję o podobnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy. Produkty zawierające w/w substancję mogą stanowić środki zastępcze (zgodnie z definicjami zawartymi w art. 4 p. 11a i 27 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe a mianowicie, treść wiarygodnych zeznań funkcjonariuszy S. i funkcjonariuszy Policji co do ujawnienia przy oskarżonym jedynie plastikowego pojemnika z niebieską pokrywką, które odrzucił a także jego zaprzeczenia co do posiadania pozostałych ujawnionych środków odurzających i substancji psychotropowych, Sąd uznał oskarżonego za sprawcę posiadanie narkotyków, które znajdowały się w zabezpieczonym pudełku.

Wskazać należy, iż w pudełku znajdowały się: woreczek strunowy z zawartością suszu roślinnego o wadze 1,04 g/netto, woreczek strunowy z zawartością proszku koloru kremowego o wadze netto 9,84 grama netto, woreczek strunowy z zawartością bryłki koloru kremowego o wadze netto 0,47 grama, woreczek strunowy z zawartością koloru żółtego o wadze netto 0,30 grama, waga elektroniczna, łyżeczka stołowa ze śladową ilością białego proszku, jedna cześć nożyczek ze śladową ilością biegłego proszku, 41 pustych woreczków strunowych, 2 karty plastikowe, opakowanie po chusteczkach higienicznych.

Wobec treści opinii biegłego z zakresu badań fizykochemicznych a także oględzin pudełka (k. 348-353), Sąd w ramach zarzucanego oskarżonemu M. L. czynu w pkt. V a/o uznał za winnego tego, że w dniu 24 sierpnia 2016 roku w lokalu (...) w przy al. (...) W., działając wbrew przepisom ustawy, posiadał porcjowane w woreczkach foliowych substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 0,33 gramów oraz mefedronu o łącznej masie netto 9,70 gramów, a także środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 1,06 grama netto, kwalifikując ten czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż tutejszy Sąd związany jest zasadą domniemania niewinności (którego w toku procesu jednak nie obalono), a przede wszystkim stypizowaną przez ustawodawcę w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego zasadą rozstrzygania wszystkich niedających się usunąć wątpliwości na korzyść osoby oskarżonej – w rozpatrywanej sprawie właśnie takie wątpliwości zachodzą. Ponadto jest oczywistym, iż Sąd orzekający w sprawach karnych przy dokonywaniu rekonstrukcji stanu faktycznego nie może nigdy operować w obszarze nawet najbardziej prawdopodobnych hipotez, przypuszczeń bądź domysłów, a wyłącznie w obszarze faktów udowodnionych w sposób niebudzący wątpliwości.

Sąd Rejonowy oczywiście ma na uwadze, iż oskarżony kategorycznie zaprzeczając swojemu sprawstwu na każdym etapie postępowania może w ten sposób jedynie realizować przysługujące jego osobie prawo do obrony, na mocy którego nie ma przecież żadnego obowiązku dostarczania organom procesowym dowodów na swoją niekorzyść. Taka konstatacja nie dyskredytuje jednak postawy M. L. i nie upoważnia Sądu do podważenia deklaracji oskarżonego, iż nie przyznaje się do posiadania narkotyków ujawnionych w pomieszaniach lokalu (...). Aby wykazać bowiem oskarżonego sprawstwo przedmiotowego przestępstwa, należałoby ujawnić taki wiarygodny środek dowodowy (lub środki dowodowe), z którego (z których) w sposób jednoznaczny dla Sądu wynikałoby sprawstwo M. L. w tym zakresie. W opinii Sądu w przedmiotowej sprawie takich środków po prostu brak.

W ocenie Sądu sporządzone w sprawie opinie biegłych były obiektywne oraz rzetelne. Zostały one bowiem sporządzone przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę z racji stosownego wykształcenia i doświadczenia zawodowego. Opinie były jasne – żaden ze zwrotów użytych przez biegłych zarówno w zakresie wnioskowania, jak również w części opisowej nie nasuwał zastrzeżeń co do komunikatywności. Opinie były też pełne, gdyż odnosiły się do wszystkich okoliczności relewantnych z punktu widzenia sprawy. Zastosowana metodyka oraz wyciągnięte wnioski były spójne i logiczne. Zostały one oparte na aktualnej wiedzy i prawidłowych spostrzeżeniach, a przy tym w toku postępowania nie były przez żadną ze stron kwestionowane. Wnioski opinii biegłych zostały należycie umotywowane, a stanowiska biegłych zawierają zgodne z wiedzą fachową i precyzyjne konkluzje, znajdujące oparcie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym. Przedmiotowe opinie nie były kwestionowane przez żadną ze stron, w szczególności nie były kwestionowane wnioski poszczególnych opinii.

Na uwzględnienie w całości zasługiwały również kwestionariusze specjalisty terapii uzależnień (k. 213-217, 406-417). Zostały one sporządzony w przepisanej formie, przez uprawnioną do tego osobę – posiadającą niezbędną wiedzę i doświadczenie w zakresie oceny uzależnień od środków odurzających. Sąd miał na uwadze, iż dane zawarte w formularzu zapisane są według oświadczenia badanego. Niemniej końcowa ocena i wnioski stanowią opinię osoby profesjonalnie zajmującej się sprawami uzależnień, stąd zasługiwały one na uwzględnienie w całości. Z powyższych kwestionariuszy wynika kluczowa dla Sądu kwestia, a mianowicie, iż oskarżony jest uzależniony od narkotyków. W okresie zarzutu a także wcześniej codziennie zażywał amfetaminę, kilka razy w tygodniu marihuanę lub mefedron a także inne narkotyki. Wnioski płynące z kwestionariuszy w połączeniu z omówionym powyżej materiałem dowodowym korelują ze sobą chociażby co do rodzaju narkotyków, które były ujawnione u oskarżonego.

Ze względu na wątpliwości, co do poczytalności oskarżonego M. L. w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów, w postępowaniu przygotowawczym, dopuszczono dowód z opinii sądowo-psychiatrycznej oskarżonego. Przedstawione przez biegłych psychiatrów I. K. i S. F. pisemne opinie sądowo-psychiatryczne (k. 251-252, 425-427) są rzetelne, pełne i w sposób zrozumiały odpowiadają na przedstawione w toku postępowania przygotowawczego pytania. Biegli w sporządzonych przez siebie opiniach nie stwierdzili objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego u M. L. ani żadnego innego takiego stanu psychicznego, który w czasie czynów znosiłby lub ograniczał jego zdolność do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowanie. U oskarżonego M. L. rozpoznano uzależnienie mieszane. Stan psychiczny oskarżonego tempore criminis nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia zarzucanego czynu ani pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan zdrowia psychicznego pozwala na jego udział w czynnościach procesowych oraz prowadzenie samodzielnej i rozsądnej obrony.

Swoje ustalenia biegli poczynili w oparciu o badanie oskarżonego. Prezentowane przez biegłych wnioski są wynikiem prawidłowego rozumowania, zgodnego z zasadami logiki i nie budzącego wątpliwości w świetle wiedzy powszechnej, jaką dysponuje Sąd. Również żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania ustaleń biegłych.

Mając na uwadze treść opinii sądowo - psychiatrycznych należało stwierdzić, iż wobec M. L. nie zachodzą przesłanki z art. 31 § 1 i 2 k.k.

Pozostały materiał dowodowy ujawniany w trybie art. 394 § 1 i 2 k.p.k. na k. 549-550, a nieomówiony powyżej, nie był kwestionowany. Wyżej omówione opinie, jak zostało zasygnalizowane spełniają wymogi ekspertyzy biegłych, o których mowa w art. 200 § 2 k.p.k., są pełne, jasne i bezsprzeczne. Zarówno badania, jak ekspertyzy zostały wykonane przez uprawnionych biegłych w pełni rzetelnie i profesjonalnie. Protokoły z czynności procesowych, dokumenty, czy fotografie, Sąd ocenia jako sporządzone przez uprawnione osoby zgodnie ze wskazaniami procedury. Dokumenty te nie były kwestionowane przez strony. Karty karne są (k. 523-525) natomiast wyznacznikiem uprzedniej postawy oskarżonego wobec norm prawa karnego.

W tak ustalonym stanie faktycznym i ocenionych dowodach Sąd uznał, iż wina oskarżonego i fakt popełnienia przez niego zarzucanych mu czynów w przypisanym w sentencji wyroku kształcie, nie budzi wątpliwości. Zdaniem Sądu, w oparciu o ujawniony i wnikliwie oceniony materiał dowodowy, koniecznym było dokonanie modyfikacji zarówno opisu zarzucanego oskarżonemu czynu z pkt V jak i przyjętej odnośnie czynów z pkt III i V aktu oskarżenia kwalifikacji prawnej, o możliwości czego Sąd uprzedził na rozprawie w dniu 31 lipca 2017 r. (k. 548).

Bezspornym jest, M. L. w dniu 5 kwietnia 2016 r. w lokalu (...) przy al. (...) (...) w W. posiadał porcjowaną w 60 woreczkach foliowych znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 94,04 gramów oraz w 10 woreczkach foliowych środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie netto 8,63 gramów.

Przedmiotem ochrony art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zdrowie publiczne ( T.L. C., M. M., Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii..., s. 305) jak również zabezpieczenie społeczeństwa przed swobodnym, niekontrolowanym, nielegalnym posiadaniem środków odurzających, psychotropowych ( M. B., W. R., P...., s. 255). Działanie przestępcze, o którym stanowi art. 62 ustawy, polega na niezgodnym z ustawą posiadaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych, tj. środków i substancji wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy. Jak wynika z wykazu umieszczonego w załączniku do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. amfetamina i jej sole zaliczana jest do substancji psychotropowych grupy II-P, zaś ziele konopi innych niż włókniste zaliczane jest do środków odurzających grup I-N i IV-N.

Odpowiedzialności karnej z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe. Art. 62 ust. 2 powołanej ustawy przewiduje typ kwalifikowany, jeżeli przedmiotem czynu o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych. Czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ma charakter umyślny, przy czym samo posiadanie wyżej opisanych środków stanowi przestępstwo.

Posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (vide postanowienie SN z dnia 27 marca 2013r., sygn. akt III KK 423/12, LEX nr 1317943). Wyrażenie „wbrew przepisom ustawy” należy natomiast interpretować w kontekście art. 34 oraz art. 42 w/w ustawy.

W orzecznictwie wskazuje się, iż na podstawie powołanego przepisu karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej "wbrew przepisom ustawy", a więc w celu dalszej sprzedaży lub udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia - czy to za jakiś czas czy niezwłocznie, jeżeli sprawca posiada środek odurzający lub substancję psychotropową w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2009 r., I KZP 22/09, OSNKW 2009/12/103). Posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia (zob. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 27 stycznia 2011 r., I KZP 24/10, LEX nr 686664).

Narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2010 r., IV KK 432/09, LEX nr 583908; por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 r., II KK 289/08, LEX nr 570140).

Oskarżony M. L. wypełnił wszystkie znamiona czynu opisanego w art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii gdyż dniu 5 kwietnia 2016 r. w lokalu (...) przy al. (...) (...) w W. wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej z grupy II - P w postaci amfetaminy oraz znaczną ilość środków odurzających z grupy I - N i IV - N w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie netto 8,63 gramów. Bez wątpienia narkotyki znalezione w dniu 05 kwietnia 2016 r. przy oskarżonym należały do niego. Znaleziono je bowiem w saszetce, którą miał zawieszoną na szyi a także w plastikowym pojemniku, które było w jego plecaku.

Należy wskazać iż kryterium limitującym karalność posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych z całą pewnością nie jest długotrwałość ich dzierżenia ( tak wyrok z dnia 13 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie sygn. akt II AKa 28/07 ). Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to „znaczna ilość” w rozumieniu tej ustawy ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dni 23września 2009 r. I KZP 10/09 OSNKW 2009/10/84... ). Należy wskazać iż zachowanie oskarżonego M. L. opisana w pkt. I wyroku spełnia wyżej wskazane przesłanki. Z ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i środków odurzających w postaci marihuany które były w posiadaniu oskarżonego M. L. mogła by jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych.

Oskarżonego M. L. obok przestępstwa popełnionego wyżej, Sąd uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego w pkt II części wstępnej wyroku tj. popełnienie czynu zabronionego zakwalifikowanego z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Przepis ten brzmi: „Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia albo umożliwia ich użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.

Przedmiotem ochrony art. 59 jest zdrowie i życie ludzkie. Zachowanie przestępcze, o którym stanowi art. 59, podejmowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej polega na: 1) udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej; 2) ułatwianiu użycia albo 3) nakłanianiu do użycia takiego środka lub substancji.

Udzielanie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej oznacza czynność przekazania jej środka lub substancji. Ugruntowane jest orzecznictwo, w myśl którego o "udzieleniu" środka odurzającego w rozumieniu art. 59 można mówić jedynie wówczas, gdy sprawca sprzedaje ów środek osobie będącej konsumentem narkotyku, a więc wówczas gdy środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jej potrzeb jako konsumenta, a nie jako dealera (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 20 marca 2001 r., II AKa 34/01, OSA 2002, z. 4, poz. 31 oraz SA w K. w wyroku z dnia 27 czerwca 2002 r., II AKa 201/02, KZS 2003, z. 2, poz. 63). Udzielanie może przybrać też postać pozostawienia środków odurzających w ustalonym wcześniej między zbywcą a nabywcą-konsumentem miejscu. Dla odpowiedzialności sprawcy nie jest istotne, czy osoba, której udzielił środka odurzającego lub substancji psychotropowej, faktycznie ich użyła. Udzielenie, o którym stanowi art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, musi nastąpić odpłatnie. W świetle niniejszej sprawy oskarżony M. L. udzielił P. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, P. P. który kupował od oskarżonego amfetaminę, robił to na własnym użytek.

W myśl przepisu art. 4 pkt 25 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, substancją psychotropową w rozumieniu przepisów tej ustawy jest „każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy”.

Wobec całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku przewodu sądowego Sąd nie miał bowiem wątpliwości, że oskarżony M. L. w okresie od października 2015 roku do nieustalonego dnia, jednak nie później niż 26 kwietnia 2016 roku w W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej masie 30 gramów za łączną kwotę 900 zł w ten sposób, że raz na tydzień sprzedawał mu po 1 lub 2 gramach amfetaminy za cenę 30 zł za gram.

Tym samym stwierdzić należy, że M. L. udzielił P. P. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, zaliczanego na podstawie przytoczonych powyżej przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii do grupy II –P, przy czym uczynił to działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w łącznej kwocie 900 złotych – którą to korzyść majątkową osiągnął.

Jako łączną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy jaką M. L. odpłatnie udzielił P. P. Sąd przyjął 30 gramów. Jak bowiem wynika z wiarogodnych zeznań P. P. złożonych w postępowaniu przygotowawczym we wskazanym okresie tj. od października 2015 r. do nieustalonego dnia, jednak nie później niż 26 kwietnia 2016 r. kupował on od M. L. około 30 razy amfetaminę z częstotliwością jeden raz na tydzień po 1 lub 2 gramy za cenę 30 zł za gram.

Oskarżony M. L. dopuścił się przy tym w/w czynu działając z zamiarem bezpośrednim udzielenia amfetaminy znajomemu oraz w celu osiągnięcia z tego tytułu korzyści majątkowej.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło również stwierdzić, iż oskarżony M. L. dopuścił się czynu zarzucanego mu punkcie IV aktu oskarżenia, tj. dniu 26 listopada 2014 roku przy ul. (...) w W. posiadał, wbrew przepisom ustawy, substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze 0,46 grama netto tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W zakresie tego czynu oskarżony również miał świadomość, iż posiadana przez niego w kieszeni kurtki torebka foliowa z zapięciem strunowym z zawartością białego proszku zwiera amfetaminę. Podczas oględzin zabezpieczonej substancji stwierdzono, że łączna masa netto substancji psychotropowej z grupy II - P w postaci amfetaminy wynosi 0,46 grama.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił stwierdzić również, iż oskarżony M. L. dopuścił się zarzucanych mu czynów opisanych w punktach III i V części wstępnej wyroku oraz IV części dyspozytywnej wyroku, to jest występków z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii, przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Odnosząc się do rozstrzygnięcia zawartego w punkcie IV b. wyroku, Sąd uznał M. L. w ramach czynu zarzucanego w pkt. V a/o za winnego tego, że w dniu 24 sierpnia 2016 roku w lokalu (...) w przy al. (...) W., działając wbrew przepisom ustawy, posiadał porcjowane w woreczkach foliowych substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o łącznej masie netto 0,33 gramów oraz mefedronu o łącznej masie netto 9, 70 gramów, a także środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 1,06 grama netto, kwalifikując ten czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżony M. L. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, który stanowi, iż odpowiedzialności karnej przewidzianej w wyżej wymienionym przepisie – karze pozbawienia wolności do lat 3- podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe. Oskarżony M. L. w dniu 26 kwietnia 2016 roku w W. przy ul. (...) posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 6,54 grama netto zaliczany do substancji psychotropowych grupy II –P, oraz środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze 0,85 grama netto zaliczany do środków odurzających grupy I N i II N, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a nadto w dniu 24 sierpnia 2016 roku w lokalu (...) w przy al. (...) W.

posiadał substancje psychotropowe w postaci amfetaminy o łącznej masie 0,33 gramów netto oraz mefedronu o łącznej masie 9,70 gramów netto, a także środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie 1,06 grama netto, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Przy wymiarze kary oskarżonym Sąd kierował się kryteriami wymienionymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Stosownie do treści przepisu art. 53 § 1 kk. Sąd wymierza karę wedle swego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć, w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zgodnie zaś z § 2 wymierzając karę Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd odwołał się do definicji zawartej w art. 115 § 2 k.k. Wymierzając oskarżonemu M. L. karę, Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego M. L., przejawiający się charakterze naruszonego przez oskarżonych dobra. Oskarżony wielokrotnie posiadał środki odurzające i substancję psychotropowe oraz odpłatnie udzielał bowiem wbrew przepisom ustawy substancje psychotropową. Okolicznością obciążającą jest również fakt iż oskarżony M. L. był trzykrotnie karany sądownie, w tym za czyny z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził istnienia żadnych okoliczności łagodzących wobec oskarżonego M. L., poza przyznaniem się przezeń do popełnienia dwóch z zarzucanych mu czynów, jakkolwiek jego stanowisko procesowe, w kontekście materiału dowodowego odnoszącego się do tych czynów, nie miało wybitnego znaczenia procesowego.

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu M. L.:

- za czyn art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisany w pkt. I wyroku na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karę 1 ( jednego ) i 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisany w pkt. II wyroku na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karę 1 ( jednego ) i 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisany w pkt. III wyroku na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyny opisane w punkcie IVb części dyspozytywnej wyroku, z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii, przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k., na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. kare 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uwzględnił rodzaj i charakter naruszonego dobra pozostającego pod ochroną prawa karnego, sposób i okoliczności popełnienia czynów oraz właściwości sprawcy. Okolicznościami obciążającymi jest bardzo wysoka społeczna szkodliwość zachowania oskarżonego, przejawiająca się w tym, że zachowaniem swoim godził w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem, jakim zdrowie innych osób. Udzielając innej osobie narkotyku w postaci amfetaminy oskarżony niewątpliwie narażał zdrowie innej osoby. Używanie środków odurzających wiąże się bowiem z utratą zdrowia innej osoby, a nawet jej śmiercią. Sąd, jako okoliczność obciążającą, brał pod uwagę także postać zamiaru oskarżonego, który działał w zamiarze bezpośrednim.

Wymierzając oskarżonemu M. L. kary Sąd wziął pod uwagę karalność oskarżonego oraz dotychczasowy naganny sposób życia, jego uzależnienie i brak podjęcia trudu leczenia, powyższe potraktował jako okoliczności obciążające. W ocenie Sądu wymierzone oskarżonemu kary są współmierne do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynów, uwzględniają sposób działania oskarżonego, właściwości i warunki osobiste sprawcy i jego osobowość. Przy wymiarze kar sąd uwzględnił nadto cele kary tak w zakresie prewencji szczególnej jak i ogólnej.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone okoliczności Sąd na podstawie art. 91 § 2 k.k. wymierzył M. L. za czyny z pkt I, II, III i IV wyroku karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. W ocenie sądu kara łączna 3 lat pozbawienia wolności jest karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynów, których się on dopuścił.

W ocenie Sądu przy uwzględnieniu opisanych wyżej okoliczności obciążających wymierzona oskarżonemu kara za ww. czyny w wymiarze równym dolnej granicy ustawowego zagrożenia nie może być uznana za surową.

Orzeczona wobec oskarżonego M. L. kara łączna spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Należy zauważyć iż tylko bezwzględna i surowa kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego M. L. do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego M. L. funkcję represyjną .

Wymierzając karę łączną nie rozważa się przy tym ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary jednostkowe, ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. W doktrynie prawa karnego podkreśla się, że przy wymiarze kary łącznej decydujące znaczenie ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej (zob. M. Szewczyk, Kara łączna w polskim prawie karnym, Kraków 1981, s. 78). Zastosowanie właściwej zasady łączenia kar (absorpcji, kumulacji, asperacji) w głównej mierze zależy od związku podmiotowego i przedmiotowego pomiędzy zbiegającymi się czynami. W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, tj. bliskość czasowa ich popełnienia (największa, gdy przestępstwa popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), tożsamość osób pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra prawne, tym większa przedmiotowa bliskości przestępstw), sposób działania sprawcy. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki kierujące sprawcą, rodzaj i formę jego zawinienia. Im ściślejszy związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy zbiegającymi się czynami, tym bardziej zasadne jest zastosowanie zasady absorpcji. Instytucja wyroku łącznego nie jest pomyślana jako premia dla przestępcy popełniającego większą liczbę przestępstw, lecz służy racjonalizacji reakcji karnej (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1981 r. VI KZP 5/81, OSNPG 1981/5/43, por. uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 25 lutego 2005 roku, I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Natomiast im luźniejszy związek pomiędzy przestępstwami - gdy zostały popełnione w znacznych odstępach czasu, gdy godzą w różne dobra prawne lub w dobra różnych osób pokrzywdzonych - tym bardziej zasadne jest stosowanie zasady kumulacji. Nadto, sam fakt popełnienia wielu przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 r., OSNKW 1984/5-6/65; por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 1986 r., OSNKW 1976/10-11/128).

Kierując się przedstawionymi wyżej zasadami wymierzania kary łącznej, Sąd uznał, że w zakresie połączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności wystąpiły przesłanki przemawiające za zastosowaniem wobec oskarżonego zasady asperacji. Sąd uwzględnił związki podmiotowe i przedmiotowe pomiędzy poszczególnymi czynami, rodzaje naruszonych przez nie dóbr chronionych prawem, a także sposób działania sprawcy.

Stosując zasadę asperacji kar przy wymiarze kary łącznej Sąd uwzględnił z jednej strony związek czasowy polegający na bliskości czasowej popełnionych przestępstw, z drugiej zaś zachodzący związek pomiędzy czynami, które związane były z przestępstwami narkotykowymi.

Dlatego też Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, w sytuacji gdy karę tę mógł wymierzyć w granicach od 1 roku i 10 miesięcy do 4 lat i 9 miesięcy.

Sąd nie miał jednocześnie wątpliwości – biorąc pod uwagę dotychczasową karalność oskarżonego, a także to, że mimo wymierzania mu kar pozbawienia wolności w zawieszeniu oskarżony ponownie wszedł w konflikt z prawem – że brak jest w obecnej chwili podstaw do uznania, iż w stosunku do M. L. występuje pozytywna prognoza kryminologiczna odnośnie przestrzegania przez niego porządku prawnego. Biorąc pod uwagę dotychczasową niepoprawność zachowania oskarżonego, brak wykazywania respektu i poszanowania dla obwiązującego prawa, w ocenie Sądu tylko orzeczenie bezwzględnej kary, która będzie realnie wykonywana stanowić będzie dla niego odczuwalną dolegliwość, przyczyni się do zmiany jego postępowania i skłoni oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

W punkcie VIII wyroku Sąd, na podstawie art. 63 § 1 k.k., zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie. Sąd zaliczył zatem na poczet kary pozbawienia, wolności orzeczonej w punkcie V wyroku, okres zatrzymania od 05.04.2016 r. godz.10:55 - 07.04.2016 r. godz.15:52, 26.04.2016 r. godz. 20:20 -27.04.2016 r. godz. 00.50, 26.11.2014 r. godz. 21:00 - 27.11.2014 r. godz.14:30, 24.08.2016 r. godz.12:30-26.08.2016r. godz.10:55.

Mając na uwadze, że w ramach przypisanemu oskarżonemu M. L. czynu wskazanego w punkcie II sentencji wyroku oskarżony ten uzyskał korzyść majątkową w kwocie 900 złotych, Sąd w punkcie VI wyroku orzekł wobec M. L. przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa, kierując się dyspozycją art. 45 § 1 k.k.

Stosownie do dyspozycji art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł o przepadku na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych numer DRz (...).N pod poz. 1-10 na k. 447 akt sprawy, stwierdzając, że ma on nastąpić poprzez ich zniszczenie.

Mając na uwadze także sytuację materialną oskarżonego M. L., wysokość jego dochodów, Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.000 (trzy tysiące) złotych tytułem zwrotu części wydatków, w pozostałej części wydatkami obciążył Skarb Państwa, zwalniając go od opłaty.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w wyroku.