Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: S S.R. Kinga Grzegorczyk

Protokolant: st. sekr. sąd. Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa J. G.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę 6480,24 złotych

1.  zasądza od Towarzystwa (...) w W. na rzecz J. G. kwotę 4951,53 (cztery tysiące dziewięćset pięćdziesiąt jeden 53/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od Towarzystwa (...) w W. na rzecz J. G. kwotę 1676,86 (tysiąc sześćset siedemdziesiąt sześć 86/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  tytułem niewydatkowanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego zwraca ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz:

a)  J. G. kwotę 13,66 (trzynaście 66/100) złotych z kwoty zaksięgowanej pod pozycją 500015626134,

b)  Towarzystwa (...) w W. kwotę 547,48 (pięćset czterdzieści siedem 48/100) złotych z kwoty zaksięgowanej pod pozycją 500015784154.

Sygn. akt I C 667/16

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. J. G. wystąpiła przeciwko Towarzystwu (...) w W. z pozwem o zapłatę kwoty 6480,24 zł z tytułu dodatkowego odszkodowania za uszkodzony samochód z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki wskazał, że w dniu 4 maja 2016 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzony został samochód osobowy marki H. (...) nr rej. (...). Sprawca wypadku ubezpieczony był w zakresie OC posiadaczy pojazdów u strony pozwanej. Strona pozwana wypłaciła powódce w toku postępowania likwidacyjnego zaniżone odszkodowanie, które nie rekompensuje szkody doznanej przez powódkę.

[pozew k.3-4]

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując że przedmiotowy pojazd został zbyty przez powódkę po zdarzeniu z dnia 4 maja 2016 r. Ponadto podniósł, że w toku postępowania likwidacyjnego została wypłacona kwota odpowiadająca wysokości wyrządzonej szkody. Ponadto pełnomocnik strony pozwanej wniósł o zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

[odpowiedź na pozew k.37-43 i 72-78]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku zdarzenia z dnia 4 maja 2016 r. uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki H. (...) nr rej. (...), stanowiący własność powódki. Sprawca szkody w dniu zdarzenia ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

[okoliczność bezsporna]

Konieczny i realny koszt naprawy uszkodzeń samochodu marki H. (...) nr rej. (...) po przedmiotowym zdarzeniu wynosi 16915,25 zł brutto, tj. 13752,24 zł netto. Wartość pojazdu w dacie szkody w stanie nieuszkodzonym wynosiła 55300 zł, zaś w stanie uszkodzonym – 38400 zł.

[dowód: pisemna opinia biegłego sądowego k.109-123, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego k.143-144, ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego e-protokół rozprawy 00:03:20-01:02:53 CD k.154]

Powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej w dniu 27 maja 2016 r.

[dowód: zgłoszenie szkody k.32-34]

W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce łącznie kwotę 11963,72 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony samochód.

[pismo k.7-8, potwierdzenie przelewu k.27]

Powódka sprzedała przedmiotowy pojazd w dniu 12 listopada 2016 r. w komisie, za kwotę 24000 zł.

[dowód: faktura k.84, umowa komisu k.85, oferta sprzedaży k.86-88 odr.]

Pojazd został sprzedany w stanie uszkodzonym.

[okoliczność bezsporna]

Sąd pominął prywatną ekspertyzę załączoną do pozwu z uwagi na jej kwestionowanie przez stronę pozwaną. Ponadto dokument ten nie może zastąpić opinii biegłego sądowego wydanej w niniejszym procesie.

Sąd nie przeprowadził dowodu z zeznań świadka – wykonawcy naprawy pojazdu powódki po zdarzeniu z dnia 4 maja 2016 r. (k.37 i 72) z uwagi na jego cofnięcie (e-protokół rozprawy 00:05:05-00:08:24 CD k.99). Pełnomocnik strony pozwanej cofnął również wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka A. G. (k.38 i 73 oraz 90 i e-protokół rozprawy 01:05:48-01:06:52 CD k.153).

Z przyczyn wskazanych w dalszej części uzasadnienia Sąd pominął wniosek o zlecenie biegłemu sądowemu sporządzenia uzupełniającej opinii zgłoszony przez pełnomocnika strony pozwanej w piśmie z dnia 23 października 2017 r. (k.155).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

W rozpatrywanej sprawie bezsporne są zarówno okoliczności, w jakich doszło do zdarzenia z dnia 4 maja 2016 r., jak i jego przebieg oraz zakres uszkodzeń powstałych w jego wyniku w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...), należącym do powódki. Strona pozwana nie kwestionowała również zasady swej odpowiedzialności. Podnosiła jedynie, że w toku postępowania likwidacyjnego powódce zostało wypłacone odszkodowanie w kwocie 11963,72 zł, która w pełni odpowiada wysokości doznanej przez nią szkody.

Przepis art. 361 § 1 i 2 k.c. wprowadza zasadę pełnego odszkodowania. Pełniona przez odszkodowanie funkcja kompensacyjna oznacza, że odszkodowanie winno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy poprzedzający zdarzenie szkodzące, nie mogąc jednocześnie wzbogacić poszkodowanego poprzez przewyższenie wysokości faktycznie poniesionej szkody. Dla spełnienia swej roli wysokość odszkodowania powinna pokrywać wszelkie celowe i uzasadnione ekonomicznie wydatki niezbędne dla przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Do wydatków spełniających te kryteria zaliczone zostały koszty nowych części zamiennych, niezbędnych do naprawy pojazdu (tak m. in. SN w uchwale siedmiu sędziów z 12.04.2012 r., III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112). Wątpliwości czy nowe części zamienne powinny być oryginalnymi częściami zamiennymi sygnowanymi logo producenta czy też częściami zamiennymi o porównywalnej jakości przesądził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012 r. (III CZP 85/11, Lex nr 1218190), w którym stwierdził, że w przypadku uszkodzenia tych części pojazdu, które przed uszkodzeniem były częściami oryginalnymi sygnowanymi logo producenta, należy uwzględniać ceny nowych części oryginalnych, zaś pomniejszenie ich wartości o wartość zużycia uszkodzonych części dopuszczalne jest jedynie wówczas, gdyby uwzględnienie nowych części w znaczny sposób zwiększało wartość całego pojazdu. Jeśli zaś ubezpieczyciel chciałby podważyć wysokość tak ustalonego odszkodowania, wykazując przykładowo, że ze względu na wiek pojazdu lub jego stan sprzed uszkodzenia odszkodowanie to będzie zawyżone, powinien to wykazać, w tym bowiem zakresie to na nim spoczywa ciężar dowodu (tak m. in. SN w postanowieniu w sprawie sygn. akt III CZP 85/11).

Należy również wskazać na ugruntowane orzecznictwo, zgodnie z którym obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy i czy w ogóle zamierza jej dokonać (tak m. in. SN w uchwale z 15.11.2001 r., III CZP 68/01, OSPIKA z 2002 r., nr 7-8, poz. 103 oraz wyroku z 7.08.2003 r., IV CKN 387/01, Lex nr 141410).

W orzecznictwie wskazuje się również, że koszt naprawy uszkodzonego w wypadku komunikacyjnym pojazdu, nie przewyższający jego wartości sprzed wypadku, nie jest nadmierny w rozumieniu art. 363 § 1 k.c. (tak m. in. SN w postanowieniu z 12.01.2006 r., III CZP 76/05, Biuletyn SN 2006/1).

W oparciu o wydaną w toku procesu opinię biegłego sądowego Sąd ustalił, że wysokość uzasadnionych koszów naprawy samochodu marki H. (...) o nr rej. (...) po zdarzeniu z dnia 4 maja 2016 r. wynosi 16915,25 zł brutto. Sąd ustalił także, że wartość przedmiotowego pojazdu w dacie szkody w stanie nieuszkodzonym wynosiła 55300 zł brutto, zaś w stanie uszkodzonym - 38400 zł brutto.

W tym miejscu należy wskazać, że Sąd zamknął rozprawę i wydał wyrok w niniejszej sprawie bez ustalania wartości przedmiotowego pojazdu zgodnie z wnioskiem pełnomocnika strony pozwanej zawartym w piśmie z dnia 23 października 2017 r. (k.155). Z ustnej uzupełniającej opinii biegłego sądowego wynika bowiem, że nie jest możliwe, aby przyjąć, że wartość przedmiotowego pojazdu była mniejsza o 35000 zł. Nawet przy założeniu, że zakres uszkodzeń samochodu powódki w wypadku, któremu ewentualnie samochód ten uległ w Stanach Zjednoczonych, skąd następnie został sprowadzony do Polski, był duży, to wówczas, obliczając wartość tego pojazdu w stanie nieuszkodzonym przed wypadkiem z dnia 4 maja 2016 r., można by było pomniejszyć ją o ok. 20 %, co dałoby kwotę ok. 44000 zł. Koszt naprawy byłby zatem nadal mniejszy, aniżeli wartość samochodu w stanie nieuszkodzonym, w związku z czym nie można uznać, że koszty naprawy byłyby nadmierne.

Reasumując, naprawienie szkody powinno nastąpić poprzez wypłacenie powódce odszkodowania w wysokości odpowiadającej ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy przedmiotowego samochodu.

Okoliczność, że poszkodowany nie naprawił pojazdu, naprawił go w sposób odmienny, aniżeli wynikający z żądanego odszkodowania, bądź też sprzedał pojazd, jest irrelewantna dla ustalenia w toku procesu należnego odszkodowania.

Mając powyższe na uwadze, należało przyjąć, że uzasadniony koszt naprawy pojazdu powódki po zdarzeniu z dnia 4 maja 2016 r. wynosi 16915,25 zł. Uwzględniając wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 11963,72 zł, dalsze odszkodowanie należne powódce wynosi 4951,53 zł (16915,25 – 11963,72).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. oraz w zw. z art. 14 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., nr 124, poz. 1152 ze zm.). Strona pozwana powinna była wypłacić powódce odszkodowanie w terminie trzydziestu dni od daty zgłoszenia szkody, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce w dniu 27 maja 2016 r. (...) w wyznaczonym przez ustawodawcę terminie nie wypłaciło powódce całego odszkodowania, wobec czego pozostało w zwłoce od pierwszego dnia po upływie owego trzydziestodniowego terminu z uwzględnieniem przepisu art. 115 k.c., zgodnie z którym, jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływa dnia następnego. Z uwagi na to, że ostatni dzień trzydziestodniowego terminu przypadł na 26 czerwca 2016 r., tj. w niedzielę, to ostatnim dniem na spełnienie świadczenia przez stronę pozwaną był 27 czerwca 2016 r., a zatem strona pozwana pozostaje w zwłoce w wypłacie należnego odszkodowania od dnia 28 czerwca 2016 r. Żądanie zasądzenia odsetek od dnia 29 czerwca 2016 r. jest zatem w pełni zasadne.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 4951,53 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty, zaś w pozostałym zakresie oddalił powództwo jako niezasadne.

O kosztach procesu w pkt 3 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Powódka wygrała w 76 %. W toku postępowania poniosła łączne koszty procesu w kwocie 2828,34 zł (325 zł – opłata od pozwu, 686,34 zł – wydatkowana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego, 1800 zł – koszty zastępstwa procesowego i 17 zł. – opłata skarbowa od pełnomocnictwa), natomiast strona pozwana poniosła koszty procesu w łącznej wysokości 1969,52 zł (152,52 zł – wydatkowana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego, 1800 zł – koszty zastępstwa procesowego i 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Wobec powyższego strona pozwana zobowiązana jest do zapłaty na rzecz powódki kwoty 1676,86 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Z uwagi na to, że w toku procesu obie strony uiściły zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego po 700 zł, przy czym z zaliczki powódki została wypłacona kwota 686,34 zł, a z zaliczki strony pozwanej kwota 152,52 zł, to na podstawie art. 84 ust. 1 i 2 w zw. z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 300 z późn. zm.) Sąd zwrócił ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz powódki kwotę 13,66 zł, a na rzecz strony pozwanej – kwotę 547,48 zł.