Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W stosunku do osoby skazanego T. K. Dyrektor Aresztu Śledczego w O. wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania wynikające z wyroków: Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawach o sygn. akt II K 758/15 i II K 752/16, a także w sprawie o sygn. akt II K 503/16, co stało się impulsem do wszczęcia w tym zakresie postępowania z urzędu.

( dowód: wniosek k. 4-5)

T. K. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 720/14 za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. popełnione w dniu 13 sierpnia 2014r. na karę 80 stawek dziennych kary grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł, zobowiązano skazanego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 16 listopada 2015r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 2003/15 zarządzono skazanemu wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w rozmiarze 40 dni. Dnia 19 marca 2016r. wykonano karę zastępczą pozbawienia wolności w całości.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41; z akt sprawy II K 720/14 Sądu Rejonowego w Kaliszu: wyrok k. 47, zarządzenie wykonania wyroku k. 51, postanowienie k. 69, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy k. 100)

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 3 lutego 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 864/14 za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. i art. 157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. popełnione w dniu 18 września 2014r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 2, orzeczono obowiązek naprawienia szkody o charakterze probacyjnym oraz nawiązkę. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 29 lutego 2016r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 2403/15 zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności. Dnia 3 grudnia 2016r., godzina 11:29 wykonano karę pozbawienia wolności w całości.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41; z akt sprawy II K 864/14 Sądu Rejonowego w Kaliszu: wyrok k. 49; zarządzenie wykonania wyroku k. 50, postanowienie k. 111, zarządzenie wykonania postanowienia k. 117, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy k. 143)

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 59/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 i §3 k.k. popełnione w dniu 12 grudnia 2014r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności w rygorze nieodpłatnej, kontrolowanej pracy społecznie użytecznej po 30 godzin w stosunku miesięcznym; na poczet orzeczonej kary zaliczono okres zatrzymania. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 26 października 2015r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 1841/15 zarządzono skazanemu wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w rozmiarze 107 dni. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 1 grudnia 2015r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 1841/15 zmieniono uprzednie postanowienie i zarządzono skazanemu wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w rozmiarze 92 dni. Dnia 8 lutego 2016r. wykonano karę zastępczą pozbawienia wolności w całości.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41; z akt sprawy II K 59/15 Sądu Rejonowego w Kaliszu wyrok k. 52, zarządzenie wykonania wyroku k. 64, postanowienie k. 98, 110, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy k. 119)

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 18 stycznia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 570/15 za przestępstwo z art. 278 § 1 i §5 k.k. i art. 12 k.k. popełnione w okresie od dnia 5 listopada 2014r. do dnia 8 marca 2015r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3, a także karę grzywny obok kary pozbawienia wolności w ilości 30 stawek dziennych w wysokości 10 zł stawka, orzeczono obowiązek naprawienia szkody o charakterze probacyjnym oraz przepadek. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 10 listopada 2016r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 2083/16 zarządzono wykonanie zastępczej kary pracy społecznie użytecznej za nieuiszczoną grzywnę. Dnia 15 lutego 2017r. wykonano karę grzywny w całości. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 września 2017r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 1571/17 zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 11 stycznia 2018r w sprawie o sygn. akt III Kzw 184/17 zarządzono skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności. Kara pozbawienia wolności zostanie wprowadzona do wykonania z dniem 20 sierpnia 2019r.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41, z akt sprawy II K 570/15 Sądu Rejonowego w Kaliszu wyrok k. 30, zarządzenie wykonania wyroku k. 33, postanowienie k. 64, 95, 121-122, karta dłużnika wraz z dowodem wpłaty k. 78, 79, obliczenie kary k. 112)

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 29 lutego 2016r. w sprawie o sygn. akt II K 758/15 za przestępstwo z art. 275 § 1 k.k. popełnione w dniu 7 listopada 2015r. na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 2 czerwca 2017r. w sprawie o sygn. akt VIII Ko 1793/16 zarządzono skazanemu wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w rozmiarze 45 dni. W dniu 23 sierpnia 2017r., godz. 18:30 wykonano karę w całości.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41; z akt sprawy II K 758/15 Sądu Rejonowego w Kaliszu wyrok k. 19, zarządzenie wykonania wyroku k. 26, postanowienie k. 82, zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy k. 99)

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 752/16 za przestępstwa:

c.  z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, popełnione w okresie od dnia 18 czerwca 2016r. do dnia 20 czerwca 2016r.;

d.  z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, popełnione w dniu 5 lipca 2016r.;

w miejsce z osobna wymierzonych kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Orzeczoną karę łączną skazany zaczął odbywać z dniem 23 sierpnia 2017r., godz. 18.30.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41 Z akt sprawy II K 752/16 Sądu Rejonowego w Kaliszu wyrok k. 142, zarządzenie wykonania wyroku k. 151, obliczenie kary k. 165)

Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 503/16 za przestępstwa:

c.  z art. 13§1 k.k. w zw. z art 279 § 1 k.k. i art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. oraz art. 279§1 k.k. i art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i art. 288§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, popełnione w dniu 13 sierpnia 2015r. i w nocy z 14 na 15 września 2015r.

d.  z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, popełnione w nieustalonym dniu w okresie od dnia 25 sierpnia 2015r. do 27 sierpnia 2015r.;

w miejsce z osobna wymierzonych kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności; orzeczono obowiązek naprawienia szkody, na poczet kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie. Kara łączna pozbawienia wolności zostanie wprowadzona do wykonania z dniem 23 sierpnia 2018r.

( dowód: karata karna k. 13-14, k.41; z akt sprawy II K 503/16 Sądu Rejonowego w Kaliszu wyrok k. 198-199, zarządzenie wykonania wyroku k. 202)

Skazany T. K. ma 40 lat. Aktualnie w warunkach izolacji penitencjarnej przebywa od dnia 9 lipca 2017r. W tym okresie wykonał już karę zastępczą pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 758/15 w rozmiarze 45 dni w miejsce wcześniej orzeczonej kary ograniczenia wolności oraz rozpoczął wykonywanie kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej w wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu sprawie o sygn. akt II 752/16. Kolejno zostanie mu wprowadzona kara 1 roku pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 503/16. Jako ostatnia z dniem 20 sierpnia 2019r. zostanie mu wprowadzona do wykonania kara 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie Sadu Rejonowego w Kaliszu o sygn. akt II K 570/15.

Skazany jest bezdzietnym kawalerem. Legitymuje się wykształceniem podstawowym, z zawodu jest mechanikiem pojazdowym. Przed osadzeniem nie posiadał stałego miejsca zatrudnienia imając się prac dorywczych.

Zachowanie T. K. w okresie odbywania kary ocenione zostało przez administrację jednostki penitencjarnej jako przeciętne. Dotychczas nie był karany ani nagradzany. Cechuje go przystosowanie do warunków izolacyjnych, nie uczestniczy w subkulturze więziennej i nie identyfikuje się z nią.

( dowód: dane osoboznawcze i opinia o skazanym k. 15-16, k. 42-43; informacja o pobytach i orzeczeniach k. 17-19; wykaz wykonywanych kar k. 26)

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu 1 lipca 2015. Wobec powyższego w przypadku, gdy wszystkie kary podlegające łączeniu, zostały orzeczone prawomocnie przed 1 lipca 2015 r., podstawą orzekania w wyroku łącznym kary łącznej będzie kodeks karny w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku. W cytowanym powyżej art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej ustawodawca zadecydował, że jedynym przypadkiem nowego orzekania kary łącznej obejmującej kary prawomocnie orzeczone przed 1 lipca 2015 roku, jest sytuacja prawomocnego skazania po 1 lipca 2015 roku i wówczas otwiera się droga do wydania wyroku łącznego na nowych zasadach, obejmująca nimi także kary, które przed 1 lipca 2015 roku nie mogły być podstawą orzekania kary łącznej i jedynie w tym zakresie dopuszczalne jest stosowanie art. 4§1 k.k., a więc hipotetyczny wybór ustawy „starej” jako względniejszej dla skazanego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że w stosunku do osoby skazanego stosowanie reżimu odpowiedzialności przed nowelizacją kodeksu karnego dokonanego ustawą o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) nie było by korzystne. Rozważając tą kwestię Sąd uznał, że pod rządami tych przepisów w stosunku do osoby skazanego należałoby ustalić dwa realne zbiegi przestępstw obejmujące skazania:

1)  w sprawach o sygn. akt II 720/14 i II K 864/14, przy czym z uwagi na fakt, że w postępowaniach tych wymierzono kary różnorodzajowe, niepodlegające łączeniu brak było by podstaw do orzeczenia kary łącznej (nie łączy się bowiem kary grzywny i kary pozbawienia wolności);

2)  w sprawach o sygn. akt II K 570/15, II K 758/15 i II K 503/16 (połączeniu podlegałyby kary 4 miesięcy pozbawienia wolności i w takim samym wymiarze kara ograniczenia wolności, oraz kary jednostkowe w ostatniej ze spraw po 1 rok pozbawienia wolności każda, przy czym antycypowaną karę łączną można by wymierzyć w przedziale od 1 roku do 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności).

Nadto odrębnemu wykonaniu podlegałyby kary orzeczone w sprawach II K 59/15 i II K 752/16 (bowiem niedopuszczalne jest łączenie tylko niektórych ze skazań objętych jedną karą za ciąg przestępstw z innym przestępstwem /por. co do zbiegu opisanego w pkt 2/).

Na podstawie art. 569 § 1 k.p.k. jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Tym samym wydanie wyroku łącznego jest dopuszczalne, gdy zachodzą warunki orzeczenia kary łącznej. Warunki orzeczenia zaś kary łącznej, do których odwołuje się cytowany przepis to zasady łączenia kar wynikające z przepisów materialnoprawnych - a mające in concreto zastosowanie w przedmiotowej sprawie - a w szczególności art. 85 §1 i §2 k.k., art. 86§1 i §4 k.k., a także art. 91§2 k.k.

Pierwszy z cytowanych przepisów statuuje, że wydanie wyroku łącznego jest dopuszczalne gdy skazany popełnił co najmniej dwa przestępstwa i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym łączeniu podlegają ze sobą bądź to wyłącznie kary pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności, albo kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności. Odrębnemu zaś łączeniu podlegają ze sobą jednostkowe kary grzywny, których nie łączy się z pozostałymi karami. Przy czym łączy się zawsze kary zasadnicze, nigdy zaś zastępcze. Warunkiem jednak dodatkowym orzeczenia kary łącznej jest jednak to, że podstawą orzeczenia kary łącznej mogą być tylko kary wymierzone i podlegające wykonaniu (z zastrzeżeniem z art. 89 k.k), w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1 art. 85 k.k.. Analizowana regulacja wskazuje, że w istocie chodzi o takie kary, w stosunku do których nie została zakończona procedura ich wykonania bowiem ich wykonanie pozostaje nadal nieuchronne (por. II AKa 27/16 - wyrok SA Szczecin z dnia 24-03-2016; III KK 72/17 - wyrok SN - Izba Karna z dnia 21-03-2017). Zbieg taki byłby jednak wykluczony, w sytuacji o której mowa w art. 85§3 k.k. tj. wówczas, gdy po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu. Tylko w takiej sytuacji orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu i jest to negatywna przesłanka orzeczenia kary łącznej o charakterze normatywnym (arg. z art. 85§3 k.k.). Taka zaś sytuacja nie zachodzi w aktualnie rozpoznawanej sprawie.

Z kolei art. 86§1 k.k. wskazuje na możliwy stopień wykorzystania sankcji odwołując się, że karę łączną wymierza się w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy (…), przy przyjęciu górnego progu dla kary pozbawienia wolności w wymiarze lat 20, a tak nowo ukształtowaną karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Omówione wyżej zasady wymiaru kary łącznej stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna (arg. z art. 86§4 k.k.) oraz jeżeli skazany w warunkach określonych w art. 85 k.k. popełnia ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, co z kolei wynika z art. 91§2 k.k..

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać trzeba, że

z kar jednostkowych i łącznych pozbawienia wolności w stosunku do skazanego T. K. wykonaniu podlegają kara 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie II K 570/15 (pkt IV komparycji), aktualnie wykonywana kara łączna 1 roku pozbawienia wolności orzeczona w postępowaniu II K 752/16 (pkt VI komparycji) i dalsza kara łączna 1 roku pozbawienia wolności wymierzona w postępowaniu o sygn. akt II K 503/16 (pkt VII komparycji).

Tak więc mająca być na nowo ukształtowaną, kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona w wymiarze od 1 roku pozbawienia wolności do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymierzaniu skazanemu T. K. kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę asperacji, biorąc pod uwagę związek przedmiotowo-podmiotowy popełnionych przez skazanego przestępstw ocenianej przez pryzmat także i tego, że kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem przestępczej działalności sprawcy w okresie czasu objętym skazaniami i nie może być prostym sposobem premiowania sprawcy większej ilości przestępstw i to o charakterze nagminnym. W równym stopniu powinna uwzględniać także większą ich liczbę popełnionych w warunkach ciągu przestępstw. Popełnienie bowiem przez skazanego sześciu umyślnych przestępstw przeciwko mieniu, w tym pięciu tożsamych (co należy odnieść do kradzieży z włamaniem), skłoniło Sąd do odstąpienia od stosowania zasady absorpcji kar. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi z nich oraz zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 14 marca 2007 r. II AKa 44/07 publ. KZS 2007/4/27). Pomiędzy popełnionymi przez skazanego przestępstwami, za które wymierzono skazanemu kary jednostkowe i łączne pozbawienia wolności zachodzi związek podmiotowy i częściowo także przedmiotowy. Jednak jego siła nie jest na tyle duża aby pozwalała uznać, że kara łączna na poziomie 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności za popełnienie zbieżnych lub identycznych występków o znacznej społecznej szkodliwości skierowanych przeciwko mieniu na przestrzeni blisko półtora roku przemawia za niestosowaniem w stosunku do osoby skazanego T. K. zasady kumulacji. Związek przestępstw skazanego, za które wymierzono skazanemu karę łączną pozbawienia wolności istnieje tylko na poziomie ogólnym. Były to bowiem czyny nie związane z jakimś szerszym zamiarem sprawcy, realizacją kontentego celu i zamiaru. Nie wykazują one nadto dużej zwartości czasowej. Dlatego redukowanie kar poprzez stosowanie absorpcji, czy też asperacji ale w dolnym progu wykorzystania dostępnej sankcji in concreto stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć nie ograniczeniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów jakich się dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13.12.2006 r II AKa 208/06,publ. KZS 2007/1/40). Jest to tym bardziej uzasadnione jeśli dodatkowo zważy się na wielość przypisanych mu przestępstw, a także na okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków tj. fakt popełnienia kolejnych przestępstw, co przemawia za mniej korzystnym, niż zasada absorpcji ukształtowaniem kary łącznej. Zasadę absorpcji co do zasady można bowiem stosować jedynie wówczas, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie więcej niż dwa wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem i zamiarem. Z tych też powodów oraz mając na uwadze, że w zachowaniu skazanego nie zatarł się indywidualny charakter poszczególnych przestępstw, żaden zaś z występków nie dominuje nad pozostałymi w aspekcie stopnia społecznej szkodliwości (bezprawia), Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania innej niż przyjęta zasady.

Sąd miał ponadto na względzie opinię o skazanym z zakładu karnego, którego postawa jest oceniana jako przeciętna. Skazany prawidłowo funkcjonuje w ramach izolacji, cechuje go duże przystawanie do warunków zakładu karnego. Nader wszystko sąd wziął pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (arg. z art. 85a k.k.). a więc takiego oddziaływania na osobę skazanego, aby ten nie naruszał w przyszłości porządku prawnego. Jednocześnie reakcja karna musi być efektywna, tj. mieć na celu takie ukształtowanie kar, które nie będą przez sprawcę trywializowane czy wręcz wkalkulowane w "koszty" przestępstwa. Równolegle pozytywny aspekt dyrektywy prewencji generalnej będzie realizowany przez utwierdzenie w świadomości społecznej przekonania o egzekwowaniu prawa oraz akceptacji orzeczonej kary jako sprawiedliwej, stanowiącej podsumowanie przestępczej działalności skazanego. Rozstrzygnięcie w tym zakresie znalazło odbicie w pkt 1 sentencji wyroku.

Uznając, że ustawodawca wyłącza możliwość orzeczenia kary łącznej w sytuacji istnienia braku warunków do wydania wyroku łącznego, a więc min. wówczas gdy kary jednostkowe nie podlegają już wykonaniu (arg. z art. 85§2 k.k. a contrario w zw. z art. 572 k.p.k.), to rzeczą Sądu było umorzenie postępowania w tym zakresie w stosunku do skazanego T. K. co do skazań wynikających z wyroków opisanych w pkt I (sygn. akt II K 720/14), pkt II (sygn. akt II K 864/14), pkt III (sygn. akt II K 59/15) i pkt V (sygn. akt II K 758/15), o czym orzeczono w pkt 2 wyroku.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył T. K. okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i wykonywania kary w sprawie o sygn. akt II K 503/16.

Wykonanie pozostałych wynikających z łączonych wyroków rozstrzygnięć Sąd pozostawił do odrębnego wykonania orzekając jak w punkcie 4 wyroku.

O kosztach obrony z urzędu skazanego orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) i art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 5 w zw. z §4 ust. 3 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714).

Skazany przebywa obecnie w Zakładzie Karnym. W tej sytuacji poniesienie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe. W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

/-/ SSR Marcin Borowiak

ZARZĄDZENIE

1)  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem:

a.  obrońcy oskarżonego;

2)  za 14 dni od doręczenia lub z wpływem apelacji.

/-/ SSR Marcin Borowiak

K., dn. 6 marca 2018r.