Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Łomży III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Janusz Wyszyński

Protokolant : st. sekr. sąd. Katarzyna Gawrońska

po rozpoznaniu 25 października 2018 r. w Ł. na rozprawie

sprawy K. N. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania K. N. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z 4 lipca 2018 r. Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. N. (1) prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia (...) roku ;

2.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji o przyznaniu prawa do świadczenia.

Sygn. akt III U 353/18

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 4 lipca 2018 r. znak: (...), powołując się na przepisy ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2148.598 ze zm.) oraz ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.), odmówił K. N. (1) prawa do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ nie udowodnił on 35-letniego okresu ubezpieczenia. W uzasadnieniu poinformował, że nie uznał zeznań świadków na okres pracy K. N. (1) na gospodarstwie rolnym rodziców od 14.04.1979 r. do 31.12.1980 r., ponieważ nie przedłożył on dokumentów potwierdzających opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne rolników przez rodziców w tym okresie.

K. N. (1) złożył odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, że decyzja jest dla niego krzywdząca, gdyż nie uznali mu okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 14.04.1979 r. do 31.12.1980 r. tylko dlatego, że nie może uzyskać dokumentów potwierdzających opłacanie składek na FUS przez rodziców w tym okresie. Dodał, że w tym okresie był obowiązek opłacania składek na FUS przez właścicieli gospodarstw rolnych, a to że Urzędy Gminy i Miasta nie posiadają dokumentacji z tak odległych lat, to nie jest jego winą by poniósł konsekwencje niezaliczenia mu tego okresu pracy (k. 3 akt). K. N. (1) złożył również uzupełnienie odwołania, w którym wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uznanie, że wobec udokumentowania okresu ponad 35 lat składkowych zaistniały przesłanki do przyznania mu prawa do świadczenia przedemerytalnego (k. 7-8 akt).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu powtórzył argumentację faktyczną i prawną zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Zaznaczył jeszcze raz, że nie uznano i nie uwzględniono przy ustalaniu prawa do świadczenia przedemerytalnego, pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 14.04.1979 r. do 31.12.1980 r., gdyż odwołujący się nie złożył dowodów potwierdzających opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne rolników przez rodziców. Dodał, że ojciec odwołującego się we wskazanym okresie prowadził zakład kowalski (k. 12 akt).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

K. N. (1) od 01.02.1973 r. do 31.01.1976 r., w oparciu o umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, odbywał naukę rzemiosła kowalstwa w zakładzie swego ojca A. N.. Następnie w okresie od 01.02.1976 r. do 28.04.1977 r. i od 14.04.1977 r. do 04.03.1984 r. pracował na gospodarstwie rolnym rodziców, a także w okresie od 29.04.1977 r. do 13.04.1979 r. odbył zasadniczą służbę wojskową. W kolejnych latach K. N. (1):

- był zatrudniony w Szkole Podstawowej nr (...) w S. w okresie od 01.11.1982 r. do 30.04.1983 r. jako palacz c.o.;

- był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w S. w okresie od 05.03.1984 r. do 18.02.1985 r. jako kierowca ciągnika;

- był zatrudniony w Państwowym Zakładzie (...) dla (...) w S. w okresie od 19.02.1985 r. do 31.12.1989 r. jako kierowca samochodowy;

- był zatrudniony w (...) S.A. w W. Oddział w E. w okresie od 01.01.1990 r. do 31.08.1997 r. jako sprzedawca;

- był zatrudniony w Sklepie (...) w S. w okresie od 16.12.1998 r. do 30.11.2005 r.;

- był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowym (...) A. W. w S. w okresie od 14.07.2014 r. do 31.07.2015 r. jako pracownik biurowo-techniczny;

- był zatrudniony w (...) K. M. w okresie od 08.08.2016 r. do 31.11.2017 r. jako pomocnik mechanika.

Ponadto K. N. (1) w okresach: od 16.09.1997 r. do 05.09.1998 r., od 17.12.2005 r. do 16.12.2006 r. i od 03.08.2015 r. do 02.08.2016 r. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. jako osoba bezrobotna i z tego tytułu pobierał zasiłek, zaś od 01.12.2017 r. do nadal jest ponownie zarejestrowany w w/w Urzędzie i również pobiera zasiłek dla bezrobotnych. 30.05.2018 r. upłynął 180-dniowy okres pobierania przez niego zasiłku dla bezrobotnych. W tym okresie K. N. (1) nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (DZ. U. z 2017 r., poz. 2148, t.j.) prawo do świadczenia przedemerytalnego zwana dalej „ustawą o ś.p.” przysługuje osobie, która:

1) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, 1292, 1321, 1428 i 1543), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3) do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), zwanej dalej „ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych”, i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4a) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 60 dni od dnia ustania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1952), lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2016 r. poz. 162 i 972 oraz z 2017 r. poz. 1428), pobieranych nieprzerwanie przez okres co najmniej 365 dni, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana, i do dnia, w którym ustało prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5) do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383 i 1386), zwanej dalej „ustawą o emeryturach i rentach z FUS” (art. 2 ust. 2 ustawy o ś.p.).

Świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych (art. 2 ust. 3 ustawy o ś.p.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270, t.j.), zwanej dalej „ustawą o e.r.f.u.s.”, przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je jak okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Okolicznością sporną w niniejszej sprawie był przede wszystkim brak u odwołującego się wymaganego 35letniego okresu ubezpieczenia, w tym okolicznością sporną była praca odwołującego się na gospodarstwie rolnym rodziców w okresie od 14.04.1979 r. do 31.12.1980 r. Pełnomocnik organu rentowego na rozprawie 26.09.2018 r. stwierdził, że brak dowodu opłacenia składek prowadzi do domniemania braku prowadzenia gospodarstwa rolnego przez rodziców odwołującego się (k. 21 akt). Z tym stanowiskiem nie zgodził się odwołujący się.

W dniu złożenia wniosku K. N. (1) miał ukończone 60 lat.

Odwołujący się K. N. (1) podał, że urodził się (...) w S.. Wychowywał się u rodziców w S. i mieszkał z nimi do 24 roku życia. Potem ożenił się w kwietniu 1981 r. i zamieszkał u teściów. Uczył się w Szkole Podstawowej w S., a potem przyuczał się do zawodu przy ojcu. Dalej podał, że tylko rok chodził do szkoły zawodowej. W wojsku był w latach 1977-1979, a po powrocie z wojska dalej mieszkał i pracował na gospodarstwie rolnym rodziców. Gospodarstwo rodziców mieści się w S.. Wówczas miało około 16-17 hektarów. Na gospodarstwie pracowali rodzice i odwołujący się. Ojciec odwołującego się trudnił się kowalstwem i miał warsztat kowalski na terenie gospodarstwa. Siedlisko ich to S., ul. (...). Ten dom przy K. pobudowany został przez ojca i dziadka odwołującego się. Każdy miał swój odrębny lokal. Odwołujący się podał też, że gospodarstwo ojciec otrzymał od dziadka, a później dokupował jeszcze ziemie od sąsiadów. Jak odwołujący się miał około 10 lat, to dziadek odpisał jego ojcu część gospodarstwa. Odwołujący się miał czworo rodzeństwa. Jest najmłodszy z rodzeństwa. Siostra K. była najstarsza, jest z (...) roku, była poza domem, kończyła liceum w B. i po liceum zamieszkała w O. na stałe. Brat L. urodził się w (...) roku, skończył zawodową szkołę i poszedł pracować do O.. Brat J. urodzony w (...) roku skończył szkołę podstawową i w M. kurs dotyczący naprawy urządzeń chłodniczych. Jak odwołujący się wrócił z wojska, to brat J. był jeszcze w domu. Wyjaśnił również, że hodowali konie, świnie, krowy, kury. Krów mieli 6, 3-4 konie i 10 świń. Jak odwołujący się wróciłem z wojska, to pracował głównie na gospodarstwie, pomagał też ojcu w warsztacie. Latem pracował od rana do nocy. Uprawiali tytoń, buraki cukrowe, zboże, ziemniaki. Jak były prace polowe, to szli: tata, brat i odwołujący się. Mama odwołującego się głównie pracowała w domu. Obrządkiem zajmowali się wszyscy trzej. Brat wyjechał do Stanów Zjednoczonych zaraz po weselu odwołującego się. Do obrządku chodzili rano, w południe i wieczorem. Obrządek zajmował ze trzy godziny rano, w południe ze dwie i wieczorem 2 godziny. Zimą robili młócki. Młócili swoją D. uruchomianą silnikiem elektrycznym. Pracę odwołującego się na gospodarstwie rolnym jego rodziców potwierdzić mogą świadkowie, którzy złożyli zeznania przed ZUS-em. Rok po weselu odwołujący się był u rodziców, a potem poszedł na swoje, czyli właściwie na teściów. Potem zaczął pracować w (...). Otrzymywał od ojca za mało pieniędzy za swoją pracę. Nie wystarczyło, żeby swoją rodzinę utrzymać, więc musiał iść na swoje. Miał jeszcze brata J. urodzonego w (...) roku. Jak odwołujący się wrócił z wojska, to brat ten pracował w (...) w S.. Na koniec odwołujący się podał, że ojciec pracował 4-5 godzin dziennie w warsztacie. Odwołujący się pomagał ojcu, gdy nie było pracy w gospodarstwie, nie był fachowcem, więc niewiele mógł ojcu pomóc. Głównym źródłem utrzymania było gospodarstwo rolne. Praca w kuźni raz była, raz jej nie było (protokół rozprawy z 26.09.2018 r. k. 21v akt).

Na okoliczność pracy odwołującego się w gospodarstwie rolnym rodziców, Sąd postanowił dopuścić dowód z zeznań świadków R. R. i E. G. (protokół rozprawy z 25.10.2018 r. - postanowienie k. 24 akt).

Świadek R. R. zeznał, że jest mieszkańcem miejscowości S.. W S. przez całe życie mieszka. Zna odwołującego się, bo mieszkają przez drogę. Rodzice odwołującego się mieli gospodarstwo rolne w S., które było o powierzchni ponad 10ha. W spornym okresie odwołujący się pomagał ojcu na gospodarstwie. Na gospodarstwie było jeszcze rodzeństwo odwołującego się, które uczyło się grać i po weselach grało. Z inwentarza na gospodarstwie mieli: świnie, krowy i konie. Odwołujący się pomagał ojcu na gospodarstwie. On pomagał we wszystkich pracach. Pracował od świtu do nocy, bo tak było w tamtych czasach. Ojciec odwołującego się był też kowalem. Zajmował się tym i tym. Jak nie miał pracy na gospodarstwie to zajmował się kowalstwem. Jak odwołującego się ojciec do warsztatu zawołał to on pomagał. Dalej świadek zeznał, że na gospodarstwie uprawiano machorkę, ziemianki, buraki cukrowe i zboża. W spornym okresie odwołujący się cały czas pracował na tym gospodarstwie, nie tylko w okresie prac polowych. On pracował na okrągło. Świadek widział odwołującego się pracującego przy koszeniu zbóż, kopaniu ziemniaków, wybieraniu buraków cukrowych. Przy obrządku też go świadek widział jak pracował. Odwołujący się pracował przy karmieniu zwierząt. Świadek nie wiedział od kiedy rodzice odwołującego się mieli gospodarstwo, bo jak świadek się urodził to oni byli już gospodarzami. Na koniec świadek zeznał, że głównym źródłem ich utrzymania było gospodarstwo a nie ten warsztat, bo było mało klientów. W S. było kilka warsztatów kowalskich, może z 5. Niektóre z nich były nastawione tylko na kowalstwo. Na tym gospodarstwie pracuje teraz synowa brata odwołującego się. Ten brat jest starszy od odwołującego się i on też w tym spornym okresie pracował na gospodarstwie (protokół rozprawy z 25.10.2018 r. k. 24v akt).

Świadek E. G. zeznał, że jest ze S., mieszka w S. od urodzenia, mieszka po sąsiedzku tego siedliska odwołującego się. Jak odwołujący się wrócił z wojska to pracował u tatusia na gospodarstwie. On orał i siał. Ojciec odwołującego się prowadził zakład ślusarsko-kowalski. Oni mieli też świnie i krowy. Gospodarstwo mieli o powierzchni ponad 10ha. Nieraz i świadek na tym gospodarstwie im pomagał. Pomagał im przy młóceniu zboża. Odwołujący się orał i siał na polu. Jego praca była stała. Odwołujący się miał siostrę i 3 braci, którzy byli muzykantami. Oni jeździli po weselach i grali. Praca odwołującemu się zajmowała czas od rana do wieczora, jak to na gospodarstwie. Dalej świadek zeznał, że mieli oni krowy, świnie i 4 konie. Uprawiali zboże i ziemniaki. Odwołujący się pracował także zimową porą, były wtedy młócki i obrządek przy inwentarzu. Nie było mowy żeby jeden gospodarkę obrobił. Odwołujący się w warsztacie u ojca nie pracował chyba że ojciec go zawołał aby mu coś przytrzymał. Głównym źródłem ich utrzyma była gospodarka, bo w warsztacie nie często była praca. Jak świadek pamiętał to jeszcze odwołującego się dziadek miał gospodarkę, którą podzielił na synów i część dostał ojciec odwołującego się A. N.. Gospodarstwo teraz prowadzi synowa - żona J. N., który jest w Ameryce (protokół rozprawy z 25.10.2018 r. k. 24v-25 akt).

Mając powyższe zeznania na uwadze Sąd postanowił dopuścić dowód z przesłuchania stron, ograniczając ten dowód do przesłuchania odwołującego się, na okoliczność jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców (protokół rozprawy z 25.10.2018 r. - postanowienie k. 25 akt).

Odwołujący się K. N. (1) podtrzymując swoje wcześniejsze wyjaśnienia zeznał, że jak pracował u ojca, to dawał on mu pieniądze na utrzymane. Nie było źle, ale chciał mieć więcej. Dalej zeznał, że oprócz młócki mieli trawę kupkówkę, którą wiali i kupkowali oraz koniczynę, którą się bukowało. Szli do tych prac jak zrobili obrządek. Na koniec zeznał, że bracia byli muzykantami i grali po weselach (protokół rozprawy z 25.10.2018 r. k. 25 akt).

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy oraz przeprowadzone postępowanie dowodowe, Sąd uznał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nieprawidłowo zakwestionował okres pracy odwołującego się od 14.04.1979 r. do 31.12.1980 r. na gospodarstwie rolnym rodziców. Nie ma wątpliwości, co Sąd stwierdził po przeanalizowaniu także innych dokumentów wcześniej zgromadzonych przez organ rentowy, że rodzice odwołującego się posiadali gospodarstwo rolne w miejscowości S.. Z dokumentu potwierdzającego ówczesne miejsce zamieszkania odwołującego się jednoznacznie wynika, iż w spornym okresie zamieszkiwał on na tymże gospodarstwie rolnym rodziców. Sąd ustali również, że odwołujący się po zakończeniu służby wojskowej bezsprzecznie powrócił na to gospodarstwo i pracował na nim w pełnym wymiarze czasu pracy, w takim jakiego oczekiwało się od osoby mieszkającej i pracującej na gospodarstwie rolnym. Wykonywał on wszystkie prace na gospodarstwie bez żadnych ograniczeń, a dodatkowo ponadto pomagał, choć sporadycznie, w warsztacie ojca.

Art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o e.r.f.u.s. odnosi się wprost do odwołującego się, który w latach 1979-1980, a więc przed 1 stycznia 1983 r., a po ukończeniu 16 roku życia, pracował na gospodarstwie rolnym. W ocenie Sądu z tego przepisu nie wynika, ażeby dla zaliczenia tego okresu do ogólnego stażu ubezpieczenia koniecznym było odprowadzanie z tego gospodarstwa składek na ubezpieczenie.

W sprawie nie zostało udowodnione, że rodzice odwołującego się podlegali wówczas ubezpieczeniu, brak jest na to dowodów. Z informacji przesłanej przez Urząd Miejski w (...).06.2018 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynika, że składka na Funduszu Emerytalny rolników weszła w życie 1 lipca 1977 r., ojciec odwołującego się A. N. był objęty ubezpieczeniem z mocy ustawy. Ponadto ta sama instytucja przesłała wyciąg z ustawy z 27 października 1977 r, o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz.U.1977.32.140), wskazując na treść art. 38 i art. 69 tejże ustawy. Podniesiono w tym piśmie również fakt nie posiadania przez Burmistrza Miasta S. karty ewidencyjnej wymiaru i poboru składki na fundusz emerytalny rolników A. N. w związku ze zniszczeniem dokumentów z lat 1979-1980. Ponadto zaznaczono, że w wymienionych latach istniał ustawowy obowiązek podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników na podstawie wyżej powołanej ustawy. Zatem potwierdzenia na tę okoliczność nie ma, jednak Sąd mając na uwadze również powierzchnię gospodarstwa, poprzez którą (areał przekraczający 10ha) zostały spełnione normy wymagane dla uznania za gospodarstwo rolne oraz fakt pracy odwołującego się na tym gospodarstwie rolnym, uznał iż spełnia on wszystkie przesłanki wymienione w art. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał K. N. (1) prawo do świadczenia przedemerytalnego od (...)r. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o ś.p. prawo doświadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3. Stosowny wniosek K. N. złożył w placówce ZUS (...)r. Świadczenie należało mu się więc od (...)r. Zmiana zaskarżonej decyzji ma swoje oparcie w art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c.

Na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 11 pkt 1. ustawy o ś. p., Sąd Okręgowy nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji o przyznaniu prawa do świadczenia, gdyż konieczny do tego dowód, i dający podstawę do doliczenia dodatkowego okresu pracy potrzebnego do spełnienia wszystkich warunków przez odwołującego się, z zeznań świadków mógł być przeprowadzony dopiero przed Sądem.