Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Wacław Bryżys

Protokolant: p.o. sekr. sąd. Katarzyna Tkacz

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie – A. M.

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 roku

sprawy R. Z.

urodzonego (...) w G.

syna A. i B. z domu C.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Olsztynie, gdzie wyrokiem łącznym z dnia 29 marca 2018 r., sygn. II K 55/18, połączono wobec skazanego jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach o sygn. VII K 1264/14 i II K 545/15, orzekając w ich miejsce karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono okres kary odbytej już kary i 1 dzień (tj. 02.10.2014r) pozbawienia wolności;

2.  Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 09 sierpnia 2018 r., sygn. II K 68/18, za przestępstwo z art.299 § 1 kk, popełnione w dniu 02 lutego 2016r na karę na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności

o r z e k a:

I.  na podstawie art. 568a § 1 pkt 2 k.p.k., art. 569 § 1 i § 2 k.p.k., art. 85 § 1 i § 2 k.k., art. 86 § 1 i § 4 k.k., łączy karę łączną i karę jednostkową pozbawienia wolności orzeczone odpowiednio: wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie, sygn. II K 55/18 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie, sygn. II K 68/18, orzekając w ich miejsce wobec R. Z. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, orzeczonej w punkcie I wyroku, zalicza skazanemu R. Z. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 55/18 Sądu Rejonowego w Olsztynie – od dnia 19 stycznia 2018r;

III.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie łączone wyroki pozostawia do odrębnego wykonania;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. 120,00 zł (sto dwadzieścia) wraz z należnym podatkiem VAT;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 128/18

UZASADNIENIE

Do tutejszego Sądu wpłynął wniosek skazanego R. Z. o wydanie wobec wymienionego wyroku łącznego. W toku tegoż postępowania Sąd ustalił, że ww. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

Sądu Rejonowego w Olsztynie, gdzie wyrokiem łącznym z dnia 29 marca 2018 r., sygn. II K 55/18, połączono wobec skazanego jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach o sygn. VII K 1264/14 i II K 545/15, orzekając w ich miejsce karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono okres kary odbytej już kary i 1 dzień (tj. 02.10.2014r) pozbawienia wolności;

Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 09 sierpnia 2018 r., sygn. II K 68/18, za przestępstwo z art. 299 § 1 kk, popełnione w dniu 02 lutego 2016r na karę na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

(dowód: odpisy wyroków k. 5, 17).

Skazany był w przeszłości szereg razy karany. Aktualnie posiada pozytywną opinię z zakładu karnego.

(dowód: dane o karalności k. 9 – 10, opinia k. 29).

W ocenie Sądu w przypadku skazanego R. Z. ziściły się przesłanki do wydania wobec wymienionego wyroku łącznego.

W pierwszej kolejności zauważyć jednak należy, że powyżej opisane wyroki zapadły na gruncie stanu prawnego obowiązującego od dnia 01 lipca 2015 r. Z tego z kolei wniosek, iż w tym przypadku zastosowanie mogą mieć wyłącznie przepisy w brzmieniu znowelizowanym.

Zgodnie więc z art. 85 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, co do których orzeczono kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Ku pełnemu doprecyzowaniu czytelności wskazanych powyżej przepisów należy jeszcze wyjaśnić kwestię kar „podlegających wykonaniu”. Tutejszy Sąd Okręgowy w pełni bowiem podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie w postanowieniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II AKa 27/16, zgodnie z którego treścią „sformułowanie „podlegające wykonaniu (...) kary (...)”, użyte w treści art. 85 § 2 k.k., należy interpretować jako odnoszące się do tych dolegliwości, które mają zostać, a nie zostały jeszcze wykonane, a zatem są to in concreto te kary, w stosunku do których nie została zakończona procedura ich wykonania.”

Analiza treści wskazanych powyżej przepisów oraz akt sprawy, doprowadziła więc Sąd do jednoznacznego stwierdzenia, iż na gruncie przedmiotowej sprawy można połączyć kary: 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności – kara orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie pod sygn. II K 55/18 oraz karę 8 miesięcy pozbawienia wolności – orzeczona wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie pod sygn. II K 68/18. W tym wypadku suma kar, w wypadku zastosowania zasady pełnej kumulacji wynosiłaby zatem 1 rok i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Jak wynika z informacji z Aresztu Śledczego w P. skazany aktualnie odbywa karę łączną orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie II K 55/18 i będzie ją odbywał do dnia 19 marca 2019 r. W świetle powyższego nie ulega zatem wątpliwości fakt, że w aktualnej sytuacji, karami podlegającymi wykonaniu – a zatem karami podlegającymi połączeniu – są w przypadku skazanego kary orzeczone w sprawie Sądu Rejonowego w Olsztynie II K 55/18 i Sądu Okręgowego w Olsztynie II K 68/18.

Mając więc na uwadze powyżej przytoczone okoliczności, Sąd Okręgowy w Olsztynie stosując przepisy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. połączył karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie Sądu Rejonowego w Olsztynie II K 55/18 i karę 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie Sądu Okręgowego w Olsztynie II K 68/18, wymierzając karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary, oczywiście w granicach jakie przewiduje przepis art. 86 § 1 k.k. Sąd kierował się przede wszystkim ogólnymi dyrektywami, wynikającymi z treści art. 85a k.k. Chodzi tu bowiem przede wszystkim o cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma osiągnąć względem skazanego oraz o kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Jest przy tym oczywiste, że orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt IV KK 70/16, Legalis numer 1444864), jednakże tak jak to wskazuje orzecznictwo - oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt. II AKa 235/12, Legalis numer 704814).

Zastosowanie jednak którejkolwiek z zasad: absorbcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt IV KK 70/16, Legalis nr 1444864).

W przypadku skazanego wymiar kary łącznej kształtował się więc w graniach od 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności do 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Stosownie bowiem do powołanych powyżej przepisów dolną granicę wymiaru kary łącznej stanowi najsurowsza z orzeczonych kar podlegających łączeniu – w tym zatem przypadku kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności – przy czym górna granica sięga sumy kar podlegających łączeniu. W tym wypadku łączeniu podlegały obie kary pozbawienia wolności

Analiza akt sprawy doprowadziła Sąd do przekonania, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności, które nakazywałyby orzeczenie względem skazanego kary w najniższym albo najwyższym wymiarze. W rezultacie powyższa konstatacja doprowadziła zastosowania zasady asperacji, która zakłada orzekanie kary łącznej w granicach między sumą orzeczonych kar a najsurowszą z tych kar.

Wymierzając R. Z. karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że skazany dopuścił się przestępstw o odmiennym przedmiocie ochrony, nie można z drugiej strony pominąć również bogatej przeszłości kryminalnej skazanego

Jak wynika z nadesłanej przez Areszt Śledczy w P. opinii zachowanie skazanego nie budzi zastrzeżeń, jest poprawne. Skazany był 2-krotnie nagradzany regulaminowo, karany dyscyplinarnie nie był. Wymieniony nie sprawie problemów wychowawczych, ma pozytywny stosunek do pracy. Aktualnie jest zatrudniony odpłatnie. W gronie osadzonych układa właściwe relacje, a w stosunku do przełożonych prezentuje postawę regulaminową. Co do popełnionych przestępstw wypowiada się krytycznie.

Uwzględniając zatem powyższe okoliczności Sąd uznał, że karą sprawiedliwą wobec skazanego będzie kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która w swej istocie w sytuacji skazanego jest balansem pomiędzy okolicznościami negatywnie wpływającymi na wymiar kary, a okolicznościami, które można uznać za łagodzące. Przypomnieć bowiem należy, że górna granica kary łącznej w przypadku wymienionego sięgała 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 577 k.p.k. Sąd w punkcie II wyroku zaliczył na poczet tak orzeczonej kary łącznej okres już odbytej kary pozbawienia wolności.

Stosując natomiast treść art. 576 § 1 k.p.k. Sąd łączone wyroki w części nie objętej wyrokiem łącznym, pozostawił do odrębnego wykonania.

Sąd przyznał obrońcy z urzędu stosowne wynagrodzenie za obronę skazanego wykonywaną w niniejszym postępowaniu.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. z uwagi na okoliczność, iż jest on pozbawiony wolności i obciążenie go kosztami byłoby ze względu na aktualną sytuację majątkową zbyt uciążliwe.